Περιεχόμενα
Την τρίτη μέρα ξημέρωσε ένα όμορφο πρωινό. Οι δύο προηγούμενες μέρες μας είχαν προϊδεάσει πως η εκδρομή μας στην Πόλη θα συνοδευόταν από άστατο καιρό γενικός. Αυτό μαρτυρούσαν και τα προγνωστικά του καιρού στο ιντερνέτ. Έτσι αποφασίσαμε ετούτη την όμορφη μέρα να την αφιερώσουμε σε εκδρομή με το καραβάκι στο Βόσπορο. Βέβαια και οι επόμενες μέρες που ακολούθησαν ήταν η μια πιο όμορφη από την άλλη, αλλά το ρισκάρεις;
Έτσι λοιπόν μετά το γέμισμα των «μπαταριών» μας με τόνους ταχίνι και χαλβά που παρείχε το ξενοδοχείο για πρωινό, αναχωρήσαμε κατόπιν οδηγιών από έναν συμπαθέστατο Ελληνοτούρκο ή Τουρκορωμιό πιο σωστά (η μητέρα του κυρίου που μου διαφεύγει το όνομα, ήταν Ελληνίδα και ο παππούς του ήταν παπάς στην Χαλκηδόνα, σημερινό Καντίκϊοι) ο οποίος εργάζεται σαν αποκλειστικός ξεναγός Ιταλών τουριστών!
Δέκα και μισή αναχωρούσε από την αποβάθρα του Εμινονού το καραβάκι που θα εκτελούσε το εν λόγω δρομολόγιο.
Θέλει λίγη προσοχή ανάλογα με τον προορισμό, από πια αποβάθρα εκτελείτε το κάθε δρομολόγιο. Η δημόσια συγκοινωνία την οποία προτιμήσαμε σε όλες μας τις θαλάσσιες διαδρομές (IDO ?stanbul Deniz Otob?sleri A.?. τα λευκά καραβάκια με μεγάλες εισόδους στο πλάϊ κίτρινοφουγάρο και άγκυρες ζωγραφισμένες πάνω σ’ αυτό. Επίσης η εταιρία διαθέτει και ταχύπλοα καταμαράν που ξεκινούν από το Καμπατάς. Υπάρχει και η η εταιρία ΤURYOL ιδιωτική θαρρώ.) εκδίδει ένα μικρό βιβλιαράκι με τα δρομολόγια αναλυτικά. Οι τουριστικοί χάρτες που μπορείτε να προμηθευτείτε από οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο, τουριστικό ή και ψιλικατζίδικο ακόμη γράφει από που μπορείτε να πάρετε το πλοίο του προορισμού που θέλετε. İstanbul Deniz Otobüsleri A.Ş..Εμείς το βιβλιαράκι αυτό το προμηθευτήκαμε από την αποβάθρα του Εμινονού που βρίσκεται στον Βόσπορο (υπάρχουν κι άλλες δύο σ’ αυτή την περιοχή από την μεριά του Κεράτιου κόλπου πίσω από την γέφυρα Ατατούρκ) που είναι και το πιο βασικό λιμάνι αναχωρήσεων αφίξεων. Επίσης μπροστά από κάθε σταθμό στην είσοδο και πριν περάσεις τα τουρνικέ με την «βοήθεια» του περίφημου akbil , γράφει για το που βάζει πλώρη το βαπόρι π.χ. ÜsküdarIskelesi τραβάτε για το Ουσκουντάρ (Σκουτάριον ή Χρυσούπολη η Ελληνική ονομασία), όταν δε προσεγγίζεται κάποιο λιμάνι από το πλοίο βλέπεται τον σταθμό από την εξωτερική του πλευρά και γράφει που θα καταβείτε π.χ. Karaköy Iskelesi φθάσατε στο Καράκιοϊ (Μαυροχώριον).
Με την ψυχή στο στόμα, αφού παραμερίσαμε καμιά δεκαριά κράχτες (αρκετά ανυπόφοροι) μπαίνουμε στο πλοίο όπου κάνει τουρ στον Βόσπορο.
Γι’ αυτή τη διαδρομή δεν χρησιμοποιείς το άκμπιλ αλλά κόβεις εισιτήριο 20 λίρες κατ’ άτομο, από το γκισέ έτσι όπως λέγεται και στα τουρκικά. Πιθανόν να την έχουμε δανειστεί από κει αυτή τη λέξη όπως και το ζορ και το χαίρ και άλλες πολλές που θα διαπιστώσει κανείς στην παραμονή του στην Πόλη.
Αναχώρηση λοιπόν για Βόσπορο (Βogaz) από το Εμινονού προς βορρά και έχοντας στ’ αριστερά μας τα Ευρωπαϊκά παράλια, περνάμε το Καράκιοϊ το Καμπατάς, και φτάνουμε στο Μπεσίκτας βλέποντας το γήπεδο«Ινονού» της τοπικής και ομόνυμης ποδοσφαιρικής ομάδας. Παλιότερα στο Ινονού εκτός από το Μπεσίκτας έπαιζε και η Φενερμπαχτσέ πριν μετακομίσει στο επιβλητικό Σαράκογλου που βρίσκεται στο Καντίκιοϊ καθώς και η Γαλατάσαραϊ όπου σήμερα έχει στέγη το Αλί Σεαμι Γιέν.
Λίγο παρακάτω το μεγαλοπρεπές παλάτι των Σουλτάνων Ντολμάμπαχτσέ ,διαδέχτηκε το Τοπ Καπί για το σκοπό αυτό στα μέσα του 15ου αιώνα. Είναι ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της Πόλης, παγκόσμιας εμβέλειας (μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς UNESCO) όπου έχουν διαδραματιστεί σημαντικότατα ιστορικά γεγονότα κατά την Οθωμανική αυτοκρατορία αλλά και στην νεότερη ιστορία μια και αποτελεί το εφαλτήριο του Τουρκικού έθνους που ιδρύθηκε το 1923 από τους εθνικιστές Νεότουρκους γνωστούς και σαν Κεμαλιστές, υπό τον Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ τον πατέρα των Τούρκων όπως προσδίδει η προσωνυμία του Ατατούρκ. Λίγο η κούραση λίγο η βαρεμάρα λίγο το πλήθος των επιλογών και τα πολλά αξιοθέατα που είχαμε να δούμε, τελικά δεν επισκεφτήκαμε το περίφημο παλάτι. Το ‘χουμε μετανιώσει οικτρά!!!!
Εδώ στο Μπεσίκτας κάναμε και την πρώτη μας στάση μετά φόβου θεού μη προσκρούσει το πλοιάριο στο ντόκο! Πρέπει να σας πω ότι η πλεύριση αυτών τον πλοίων είναι προβληματική. Οι καπεταναίοι είτε βιάζονται είτε είναι ατζαμήδες και εκεί που περιμένεις να ολοκληρωθεί ο κατάπλους, μπαμ! τρακάρει στη νεωδόχο (επί το ελληνικότερον ο ντόκος ή ντοκ, τέλος πάντων), και έτσι συμμετέχεις και συ ενεργά στο διαστημικό πρόγραμμα του Βοσπόρου μια και εκτοξεύεσαι σαν πύραυλος προς την αποβάθρα ή στη θάλασσα του Βοσπόρου όπου φυσικά μπορείτε να τον πιείτε όσο θέλετε, ακόμη και όλον!!! Προσοχή λοιπόν κυρίως μη ξαφνιαστείτε.
Φεύγουμε από το Μπεσίκτας και έχοντας στ’ αριστερά μας πάντα τα ευρωπαϊκά παράλια που από δω και στο εξής θα τα΄αναφέρω ως Ρούμελη (Rumeli) από το Ρωμυλία τα δε ασιατικά Αναντολού (Anadolu) από το Ανατολία.
Στη Ρούμελη λοιπόν βλέπουμε διαδοχικά το περίφημο ανάκτορο Τσιραγάν που κομμάτι του έχει μετατραπεί σε ξενοδοχείο. Οι τιμές παιδιά λογικότατες. Απλά παίρνεις ένα στεγαστικό δάνειο ύψους 100.000 ευρώ και έχεις σπίτι για κάνα μήνα!!!
Το απλό (δεν γνωρίζω τι ακριβώς παρέχεται) δίκλινο περί τα 360 ευρώ τη νύχτα! Δεν ξέρω για τα σούπερ δωμάτια, δεν ρωτώ.
Εκεί δίπλα είναι και το Ορτάκιοϊ (Μεσοχώριον) με το περίφημο τζαμί του στην παραλία του ενώ λίγο πιο πέρα ξεκινάει η μεγάλη γέφυρα του Βοσπόρου όπου ενώνει τη Ρούμελη με την Αναντολού τερματίζοντας λίγο πιο πάνω από το ανάκτορο Μπεηλέμπεη στο Ουσκουντάρ. Προχωράμε προς βορρά και λίγο πριν τη δεύτερη γέφυρα που θα συναντήσουμε αυτή Σουλτάνου Φατίχ Μεχμέτ η οποία ξεκινά δίπλα από το κάστρο της Ρούμελης και καταλήγει κοντά σ’ εκείνο της Αναντολού. Εγώ για να πω την αλήθεια αυτό της Αναντολού αν και γράφαν οι χάρτες δεν το διέκρινα. Πιθανόν να αφαιρέθηκα αφού εκείνη την ώρα φωτογράφιζα την εντυπωσιακή γέφυρα Φατίχ και το οχυρό της Ρούμελης. Στη συνέχεια και ενώ περνάμε ένα σωρό γραφικούς οικισμούς με ωραιότατα σπίτια δίπλα στη θάλασσα και στην κυριολεξία πνιγμένα στο πράσινο, φτάνουμε στον επόμενο προορισμό αυτή τη φορά στην Αναντολού στην Καλίντζα. Ακολουθούν άλλο τρεις προορισμοί μέχρι τον τελικό μας προρισμό. Είναι το Γενίκιοϊ (Νεοχώριον), το Σαριγιέρ και το Ρούμελη Καβαϊ. Αφού αφήνουμε πίσω μας τον κάβο της Ρούμελης προσεγγίσουμε τον τελικό προορισμό μας και τελευταίο οικισμό στο βόρειο Βόσπορο τον Αναντολού Καβαϊ (AnadoluKavaĝi). Εδώ πρέπει να σας πω ότι μπορείτε αν θέλετε να κατεβείτε σ’ έναν από τους ενδιάμεσους προορισμούς μια και το ίδιο καράβι που ξεκινάει το δρομολόγιο προς νότο της 3 το μεσημέρι περνά ακριβώς από τους ίδιους προορισμούς αντίστροφα του δρομολογίου που σας περιέγραψα. Προσοχή όμως να έχετε το νου σας πότε θα ξαναπεράσει το πλοίο μη ξεμείνετε. Επίσης μην πετάξετε το εισιτήριο σας κατά λάθος γιατί θα είστε υποχρεωμένοι να εκδώσετε νέο με 13 λίρες για την επιστροφή σας στο Εμινονού. Το εισιτήριο των 20 λιρών που βγάζετε το πρωί περιλαμβάνει και την επιστροφή σας.
Πριν κατεβείτε στο πανέμορφο Αναντολού Καβαϊ και επειδή ξέρω καλά ότι οι περισσότεροι από σας θα καβαλήσετε πρώτα το λόφο για να επισκέφθητε το οχυρό που δεσπόζει επιβλητικό πάνω από το χωριό, πηγαίνετε τουαλέτα μέσα στο καράβι γιατί ανεβαίνοντας το λόφο η τουαλέτα κοστίζει μία λίρα. Υπάρχει βέβαια και η λύση της εξοχής αναλαμβάνοντας καθένας τα ρίσκα του.
Για να ανέβεις στο λόφο έχει καλό δρόμο μα ελαφρώς απότομο. Αν έχετε γερά πνευμόνια θα σας πάρει γύρω στο ένα τέταρτο. Περνώντας μέσα από γραφικά σοκάκια και συνοδεία των απαραίτητων πια κραχτών απολαμβάνεις το μαγευτικό τοπίο. Μέσα στο όμορφο χωριουδάκι και ένα αρκετά ενδιαφέρον εργαστήριο που κατασκευάζει κούκλες (ο Πινόκιο με κεφάλι φλασκί, από κολοκύθα είναι το σουξέ του) , δερβίσηδες, αγάδες πασάδες κτλ. Ολίγον ακριβό όμως.
Ανηφορίζουμε ανάμεσα σε πουρνάρια ελιές πλατάνια και ότι άλλο φανταστείς απαντώντας τα τουριστικά περίπτερα για φαί και καφέ και τουαλέτα με μία λίρα.
Με τη γλώσσα πια να φτάνει στο έδαφος φτάσαμε κι εμείς επιτέλους στο οχυρό που βλέπαμε από την ώρα που προσεγγίζαμε στο Αναντολού Καβαϊ.
Μια ζωγραφιά μπροστά μας ξεπρόβαλε, το οχυρό(είσοδος ελεύθερη) όπου πάνω του υπάρχουν θυρεοί με σταυρούς πράγμα που μαρτυρά ότι ανήκει στους Βυζαντινούς χρόνους και από τη μια μεριά του ο Βόσπορος ενώ από την άλλη η Μαύρη Θάλασσα (Καραντενίζ). Και πλοία, πολλά πλοία κάθε λογής μικρά, μεγάλα με δεκάδες προορισμούς, Τραπεζούντα, Οδησσό, Κοστάντζα, Σεβαστούπολη, Βατούμι και άλλα λιμάνια του Ευξείνου Πόντου!!!
Κατηφορίσαμε στο Αναντολού Καβαϊ με πανέμορφες εικόνες χαραγμένες στο νου. Τοπίο θαυμάσιο και συνάμα ιστορικό όπως ότι είχαμε δει και ότι θα βλέπαμε ακόμη τις επόμενες μέρες εις την Πόλιν την Πόλη με Π κεφαλαίο που εκτός από την τεράστια οικιστική της ανάπτυξη η γιγαντούπολη των 14.000.000 ψυχών παρακαλώ διαπιστώσαμε ότι διαθέτει και ανεπανάληπτη φυσική καλλονή.
Κατά το μεσημεράκι κι αφού φάγαμε το απαραίτητο πια για μας Μπαλίκ Εκμέκ (Μπαλίκ=ψάρι Εκμέκ=ψωμί σάντουιτς με ψάρι και σαλατικά, είναι εκπληκτικό!)σαλπάραμε με το βαποράκι για το Εμινονού.
Μαγεμένοι, ανάμεσα και εμείς σε εκατοντάδες πλοία και πλοιάρια περιτριγυρισμένα από γλαροπούλια και ο ήλιος τούτο το φωτεινό απόγευμα να χρυσίζει τη θάλασσα του Βοσπόρου η δε Πόλη όπως λέει και το τραγούδι «σαν τη παλιά αρχόντισσα ανάβει τα κολιέ της».
Μη νομίζεται ότι κουραστήκαμε. Αυτή η πόλη τελικά έχει κάτι που σε τσιγκλάει.
Έτσι κι αλλιώς αυτή ήταν η συμφωνία μας αλλά και η επιθυμία μας όταν διαλέξαμε αυτό τον προορισμό. Να μας δει το ξενοδοχείο όσο το δυνατό λιγότερο. Αναζήτηση και περπάτημα μέχρι τελικής πτώσεως.
Έτσι λοιπόν μετά το γέμισμα των «μπαταριών» μας με τόνους ταχίνι και χαλβά που παρείχε το ξενοδοχείο για πρωινό, αναχωρήσαμε κατόπιν οδηγιών από έναν συμπαθέστατο Ελληνοτούρκο ή Τουρκορωμιό πιο σωστά (η μητέρα του κυρίου που μου διαφεύγει το όνομα, ήταν Ελληνίδα και ο παππούς του ήταν παπάς στην Χαλκηδόνα, σημερινό Καντίκϊοι) ο οποίος εργάζεται σαν αποκλειστικός ξεναγός Ιταλών τουριστών!
Δέκα και μισή αναχωρούσε από την αποβάθρα του Εμινονού το καραβάκι που θα εκτελούσε το εν λόγω δρομολόγιο.
Θέλει λίγη προσοχή ανάλογα με τον προορισμό, από πια αποβάθρα εκτελείτε το κάθε δρομολόγιο. Η δημόσια συγκοινωνία την οποία προτιμήσαμε σε όλες μας τις θαλάσσιες διαδρομές (IDO ?stanbul Deniz Otob?sleri A.?. τα λευκά καραβάκια με μεγάλες εισόδους στο πλάϊ κίτρινοφουγάρο και άγκυρες ζωγραφισμένες πάνω σ’ αυτό. Επίσης η εταιρία διαθέτει και ταχύπλοα καταμαράν που ξεκινούν από το Καμπατάς. Υπάρχει και η η εταιρία ΤURYOL ιδιωτική θαρρώ.) εκδίδει ένα μικρό βιβλιαράκι με τα δρομολόγια αναλυτικά. Οι τουριστικοί χάρτες που μπορείτε να προμηθευτείτε από οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο, τουριστικό ή και ψιλικατζίδικο ακόμη γράφει από που μπορείτε να πάρετε το πλοίο του προορισμού που θέλετε. İstanbul Deniz Otobüsleri A.Ş..Εμείς το βιβλιαράκι αυτό το προμηθευτήκαμε από την αποβάθρα του Εμινονού που βρίσκεται στον Βόσπορο (υπάρχουν κι άλλες δύο σ’ αυτή την περιοχή από την μεριά του Κεράτιου κόλπου πίσω από την γέφυρα Ατατούρκ) που είναι και το πιο βασικό λιμάνι αναχωρήσεων αφίξεων. Επίσης μπροστά από κάθε σταθμό στην είσοδο και πριν περάσεις τα τουρνικέ με την «βοήθεια» του περίφημου akbil , γράφει για το που βάζει πλώρη το βαπόρι π.χ. ÜsküdarIskelesi τραβάτε για το Ουσκουντάρ (Σκουτάριον ή Χρυσούπολη η Ελληνική ονομασία), όταν δε προσεγγίζεται κάποιο λιμάνι από το πλοίο βλέπεται τον σταθμό από την εξωτερική του πλευρά και γράφει που θα καταβείτε π.χ. Karaköy Iskelesi φθάσατε στο Καράκιοϊ (Μαυροχώριον).
Με την ψυχή στο στόμα, αφού παραμερίσαμε καμιά δεκαριά κράχτες (αρκετά ανυπόφοροι) μπαίνουμε στο πλοίο όπου κάνει τουρ στον Βόσπορο.
Γι’ αυτή τη διαδρομή δεν χρησιμοποιείς το άκμπιλ αλλά κόβεις εισιτήριο 20 λίρες κατ’ άτομο, από το γκισέ έτσι όπως λέγεται και στα τουρκικά. Πιθανόν να την έχουμε δανειστεί από κει αυτή τη λέξη όπως και το ζορ και το χαίρ και άλλες πολλές που θα διαπιστώσει κανείς στην παραμονή του στην Πόλη.
Αναχώρηση λοιπόν για Βόσπορο (Βogaz) από το Εμινονού προς βορρά και έχοντας στ’ αριστερά μας τα Ευρωπαϊκά παράλια, περνάμε το Καράκιοϊ το Καμπατάς, και φτάνουμε στο Μπεσίκτας βλέποντας το γήπεδο«Ινονού» της τοπικής και ομόνυμης ποδοσφαιρικής ομάδας. Παλιότερα στο Ινονού εκτός από το Μπεσίκτας έπαιζε και η Φενερμπαχτσέ πριν μετακομίσει στο επιβλητικό Σαράκογλου που βρίσκεται στο Καντίκιοϊ καθώς και η Γαλατάσαραϊ όπου σήμερα έχει στέγη το Αλί Σεαμι Γιέν.
Λίγο παρακάτω το μεγαλοπρεπές παλάτι των Σουλτάνων Ντολμάμπαχτσέ ,διαδέχτηκε το Τοπ Καπί για το σκοπό αυτό στα μέσα του 15ου αιώνα. Είναι ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της Πόλης, παγκόσμιας εμβέλειας (μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς UNESCO) όπου έχουν διαδραματιστεί σημαντικότατα ιστορικά γεγονότα κατά την Οθωμανική αυτοκρατορία αλλά και στην νεότερη ιστορία μια και αποτελεί το εφαλτήριο του Τουρκικού έθνους που ιδρύθηκε το 1923 από τους εθνικιστές Νεότουρκους γνωστούς και σαν Κεμαλιστές, υπό τον Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ τον πατέρα των Τούρκων όπως προσδίδει η προσωνυμία του Ατατούρκ. Λίγο η κούραση λίγο η βαρεμάρα λίγο το πλήθος των επιλογών και τα πολλά αξιοθέατα που είχαμε να δούμε, τελικά δεν επισκεφτήκαμε το περίφημο παλάτι. Το ‘χουμε μετανιώσει οικτρά!!!!
Εδώ στο Μπεσίκτας κάναμε και την πρώτη μας στάση μετά φόβου θεού μη προσκρούσει το πλοιάριο στο ντόκο! Πρέπει να σας πω ότι η πλεύριση αυτών τον πλοίων είναι προβληματική. Οι καπεταναίοι είτε βιάζονται είτε είναι ατζαμήδες και εκεί που περιμένεις να ολοκληρωθεί ο κατάπλους, μπαμ! τρακάρει στη νεωδόχο (επί το ελληνικότερον ο ντόκος ή ντοκ, τέλος πάντων), και έτσι συμμετέχεις και συ ενεργά στο διαστημικό πρόγραμμα του Βοσπόρου μια και εκτοξεύεσαι σαν πύραυλος προς την αποβάθρα ή στη θάλασσα του Βοσπόρου όπου φυσικά μπορείτε να τον πιείτε όσο θέλετε, ακόμη και όλον!!! Προσοχή λοιπόν κυρίως μη ξαφνιαστείτε.
Φεύγουμε από το Μπεσίκτας και έχοντας στ’ αριστερά μας πάντα τα ευρωπαϊκά παράλια που από δω και στο εξής θα τα΄αναφέρω ως Ρούμελη (Rumeli) από το Ρωμυλία τα δε ασιατικά Αναντολού (Anadolu) από το Ανατολία.
Στη Ρούμελη λοιπόν βλέπουμε διαδοχικά το περίφημο ανάκτορο Τσιραγάν που κομμάτι του έχει μετατραπεί σε ξενοδοχείο. Οι τιμές παιδιά λογικότατες. Απλά παίρνεις ένα στεγαστικό δάνειο ύψους 100.000 ευρώ και έχεις σπίτι για κάνα μήνα!!!
Το απλό (δεν γνωρίζω τι ακριβώς παρέχεται) δίκλινο περί τα 360 ευρώ τη νύχτα! Δεν ξέρω για τα σούπερ δωμάτια, δεν ρωτώ.
Εκεί δίπλα είναι και το Ορτάκιοϊ (Μεσοχώριον) με το περίφημο τζαμί του στην παραλία του ενώ λίγο πιο πέρα ξεκινάει η μεγάλη γέφυρα του Βοσπόρου όπου ενώνει τη Ρούμελη με την Αναντολού τερματίζοντας λίγο πιο πάνω από το ανάκτορο Μπεηλέμπεη στο Ουσκουντάρ. Προχωράμε προς βορρά και λίγο πριν τη δεύτερη γέφυρα που θα συναντήσουμε αυτή Σουλτάνου Φατίχ Μεχμέτ η οποία ξεκινά δίπλα από το κάστρο της Ρούμελης και καταλήγει κοντά σ’ εκείνο της Αναντολού. Εγώ για να πω την αλήθεια αυτό της Αναντολού αν και γράφαν οι χάρτες δεν το διέκρινα. Πιθανόν να αφαιρέθηκα αφού εκείνη την ώρα φωτογράφιζα την εντυπωσιακή γέφυρα Φατίχ και το οχυρό της Ρούμελης. Στη συνέχεια και ενώ περνάμε ένα σωρό γραφικούς οικισμούς με ωραιότατα σπίτια δίπλα στη θάλασσα και στην κυριολεξία πνιγμένα στο πράσινο, φτάνουμε στον επόμενο προορισμό αυτή τη φορά στην Αναντολού στην Καλίντζα. Ακολουθούν άλλο τρεις προορισμοί μέχρι τον τελικό μας προρισμό. Είναι το Γενίκιοϊ (Νεοχώριον), το Σαριγιέρ και το Ρούμελη Καβαϊ. Αφού αφήνουμε πίσω μας τον κάβο της Ρούμελης προσεγγίσουμε τον τελικό προορισμό μας και τελευταίο οικισμό στο βόρειο Βόσπορο τον Αναντολού Καβαϊ (AnadoluKavaĝi). Εδώ πρέπει να σας πω ότι μπορείτε αν θέλετε να κατεβείτε σ’ έναν από τους ενδιάμεσους προορισμούς μια και το ίδιο καράβι που ξεκινάει το δρομολόγιο προς νότο της 3 το μεσημέρι περνά ακριβώς από τους ίδιους προορισμούς αντίστροφα του δρομολογίου που σας περιέγραψα. Προσοχή όμως να έχετε το νου σας πότε θα ξαναπεράσει το πλοίο μη ξεμείνετε. Επίσης μην πετάξετε το εισιτήριο σας κατά λάθος γιατί θα είστε υποχρεωμένοι να εκδώσετε νέο με 13 λίρες για την επιστροφή σας στο Εμινονού. Το εισιτήριο των 20 λιρών που βγάζετε το πρωί περιλαμβάνει και την επιστροφή σας.
Πριν κατεβείτε στο πανέμορφο Αναντολού Καβαϊ και επειδή ξέρω καλά ότι οι περισσότεροι από σας θα καβαλήσετε πρώτα το λόφο για να επισκέφθητε το οχυρό που δεσπόζει επιβλητικό πάνω από το χωριό, πηγαίνετε τουαλέτα μέσα στο καράβι γιατί ανεβαίνοντας το λόφο η τουαλέτα κοστίζει μία λίρα. Υπάρχει βέβαια και η λύση της εξοχής αναλαμβάνοντας καθένας τα ρίσκα του.
Για να ανέβεις στο λόφο έχει καλό δρόμο μα ελαφρώς απότομο. Αν έχετε γερά πνευμόνια θα σας πάρει γύρω στο ένα τέταρτο. Περνώντας μέσα από γραφικά σοκάκια και συνοδεία των απαραίτητων πια κραχτών απολαμβάνεις το μαγευτικό τοπίο. Μέσα στο όμορφο χωριουδάκι και ένα αρκετά ενδιαφέρον εργαστήριο που κατασκευάζει κούκλες (ο Πινόκιο με κεφάλι φλασκί, από κολοκύθα είναι το σουξέ του) , δερβίσηδες, αγάδες πασάδες κτλ. Ολίγον ακριβό όμως.
Ανηφορίζουμε ανάμεσα σε πουρνάρια ελιές πλατάνια και ότι άλλο φανταστείς απαντώντας τα τουριστικά περίπτερα για φαί και καφέ και τουαλέτα με μία λίρα.
Με τη γλώσσα πια να φτάνει στο έδαφος φτάσαμε κι εμείς επιτέλους στο οχυρό που βλέπαμε από την ώρα που προσεγγίζαμε στο Αναντολού Καβαϊ.
Μια ζωγραφιά μπροστά μας ξεπρόβαλε, το οχυρό(είσοδος ελεύθερη) όπου πάνω του υπάρχουν θυρεοί με σταυρούς πράγμα που μαρτυρά ότι ανήκει στους Βυζαντινούς χρόνους και από τη μια μεριά του ο Βόσπορος ενώ από την άλλη η Μαύρη Θάλασσα (Καραντενίζ). Και πλοία, πολλά πλοία κάθε λογής μικρά, μεγάλα με δεκάδες προορισμούς, Τραπεζούντα, Οδησσό, Κοστάντζα, Σεβαστούπολη, Βατούμι και άλλα λιμάνια του Ευξείνου Πόντου!!!
Κατηφορίσαμε στο Αναντολού Καβαϊ με πανέμορφες εικόνες χαραγμένες στο νου. Τοπίο θαυμάσιο και συνάμα ιστορικό όπως ότι είχαμε δει και ότι θα βλέπαμε ακόμη τις επόμενες μέρες εις την Πόλιν την Πόλη με Π κεφαλαίο που εκτός από την τεράστια οικιστική της ανάπτυξη η γιγαντούπολη των 14.000.000 ψυχών παρακαλώ διαπιστώσαμε ότι διαθέτει και ανεπανάληπτη φυσική καλλονή.
Κατά το μεσημεράκι κι αφού φάγαμε το απαραίτητο πια για μας Μπαλίκ Εκμέκ (Μπαλίκ=ψάρι Εκμέκ=ψωμί σάντουιτς με ψάρι και σαλατικά, είναι εκπληκτικό!)σαλπάραμε με το βαποράκι για το Εμινονού.
Μαγεμένοι, ανάμεσα και εμείς σε εκατοντάδες πλοία και πλοιάρια περιτριγυρισμένα από γλαροπούλια και ο ήλιος τούτο το φωτεινό απόγευμα να χρυσίζει τη θάλασσα του Βοσπόρου η δε Πόλη όπως λέει και το τραγούδι «σαν τη παλιά αρχόντισσα ανάβει τα κολιέ της».
Μη νομίζεται ότι κουραστήκαμε. Αυτή η πόλη τελικά έχει κάτι που σε τσιγκλάει.
Έτσι κι αλλιώς αυτή ήταν η συμφωνία μας αλλά και η επιθυμία μας όταν διαλέξαμε αυτό τον προορισμό. Να μας δει το ξενοδοχείο όσο το δυνατό λιγότερο. Αναζήτηση και περπάτημα μέχρι τελικής πτώσεως.
