psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.094
- Likes
- 45.336
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Peru, Japan, Iceland
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Αρχικός σχεδιασμός
- Αναχώρηση, άφιξη & πρώτη γνωριμία.
- Στο κάστρο της Μπρατισλάβας (Bratislavský hrad)
- Στη παλιά πόλη ως το ξημέρωμα
- Γύρω απ’ το ποτάμι «μας» (ημέρα δεύτερη)
- Στις ομορφιές της πόλης
- Ε, δεν αλλάζουμε χώρα; (ημέρα τρίτη)
- Κι εδώ ποτάμι έχει – Βιέννης συνέχεια
- Μια τελευταία βόλτα και φεύγουμε…
- Επίλογος – συμπεράσματα.
Γύρω απ’ το ποτάμι «μας» (ημέρα δεύτερη)
Ακόμα ένα πρωινό Σαββάτου της ζωής μας που ξυπνάμετάπα απ’ τα ξύδια χωρίς βιασύνη . Δε πιστεύω να περίμενε κανείς τίποτα καλύτερο, ακόμα κι αν ήμασταν σ’ εκδρομή. Έτσι είναι, όταν γυρίζεις ξημερώματα σε τέτοια κατάσταση, δε δικαιούσαι να έχεις απαιτήσεις απ’ τον εαυτό σου. Χωρίς να χρονοτριβούμε άλλο κι αφού ήπιαμε ένα γρήγορο καφέ, ξεχυθήκαμε σα σίφουνες στους δρόμους της πρωτεύουσας:
Με το μεσημέρι να πλησιάζει και τη ζέστη να έχει κάνει για τα καλά την εμφάνιση της, η απουσία ανθρώπων είναι κάτι που δε μας έκανε καμία εντύπωση:
Όλοι κοιτούσαν να βρουν ένα φιλόξενο σκιερό μέρος, όπως κάποιο πάρκο:
Αρκετοί προτιμούσαν πάλι να κινηθούν με ποδήλατο, κάτι που είδαμε αρκετά συχνά όλες αυτές τις ημέρες.
Διασχίσαμε τη λεωφόρο ‘’ Dostojevského rad’’ που προφανώς πήρε το όνομα της από το μεγάλο Ρώσο συγγραφέα και φιλόσοφο:
Έχοντας κατεύθυνση το ποτάμι που (και) για χάρη του είχαμε φτάσει ως εδώ:
Όντως ο περισσότερος κόσμος απολάμβανε την όμορφη βόλτα του στην όχθη του Δούναβη, όπως πολύ καλά είχαμε προβλέψει:
Κινούμενοι με τα πόδια, όπως μας αρέσει δηλαδή σε κάθε τέτοια περίπτωση, περνούσαμε πάνω απ’ το ποτάμι μέσω της γέφυρας ‘’Starý Most’’ η οποία διαθέτει εκτός των άλλων και αρκετό χώρο για πεζούς:
Σημεία θέασης προς τις όχθες:
Αλλά και απέναντι στο κάστρο:
Όπως και γραμμή διέλευσης του τραμ της πόλης:
Δεν αργήσαμε να φτάσουμε στην απέναντι όχθη, σαφώς πιο εγκαταλελειμμένη από εκείνη που ερχόμασταν. Ένα μεγάλο πάρκινγκ από αυτοκίνητα αλλά και αυτοκινούμενα τροχόσπιτα (ωραία ιδέα η εκδρομή μ’ αυτό τον τρόπο), ξεδιπλώνονταν στα πόδια μας:
Τα τοποθετημένα ποταμόπλοια στις όχθες μετατρεπόμενα σε υπαίθρια μπαράκια, μας θύμισαν πολύ έντονα τις αντίστοιχες εικόνες του Δούναβη στην εκδρομή μας προ διετίας στη πόλη του Βελιγραδίου:
Είχε έρθει όμως η ώρα για τη πρώτη μας στάση, καθώς ο ήλιος πάνω απ’ τα κεφάλια μας παραδόξως ήταν έντονος. Δε μπήκαμε σε κάποιο από τα πλωτά, αλλά σε ένα πολύ ωραίο μπαράκι πρόχειρα κατασκευασμένο με το όνομα ‘’Pod Mostom Tyršovo nábrežie’’ που έτυχε να βρεθεί μπροστά μας. Άλλο που δε θέλαμε βέβαια…
Πιάσαμε ένα φιλόξενο ξύλινο τραπέζι από τα πολλά διαθέσιμα, βλέποντας τον κόσμο να τσιμπάει πίνοντας μπυρίτσες τριγύρω μας. Ο Νίκος πετάχτηκε να φέρει δύο μεγάλες βαρελίσιες για να ξεδιψάσουμε, επιστρέφοντας με χαμόγελο λέγοντας μου:
Προφανώς δε μείναμε στη μία γύρα (όχι ότι θα μέναμε), ωστόσο γι’ ακόμα μια φορά μέσα σ’ ένα 24ωρο πέφταμε «θύματα» στις ορέξεις των μπυραριών της πόλης. Να πούμε όχι; Δε γίνεται!
Αφού ξεδιψάσαμε συνεχίσαμε τη βόλτα μας παραλιακά, έχοντας θέα πάντα απέναντι το πολύ όμορφο κάστρο:
Αντισταθήκαμε στη παρόρμηση να μπούμε στη πλωτή μπυραρία λίγα μέτρα πιο κάτω -ακόμα απορώ πως- συνεχίζοντας τη βόλτα μας:
Είχαμε πλησιάσει αρκετά το σημείο που κοιτούσαμε απέναντι το προηγούμενο απόγευμα:
Ευρισκόμενοι κάτω ακριβώς από τα πιο γνωστά ίσως κτήρια της πόλης, το ‘’UFO restaurant’’ στο οποίο είχαμε αποφασίσει εξ αρχής να μη φερθούμε σαν βλαχοτουρίστες και να μην ανέβουμε:
Αντ’ αυτού είδαμε το πολύ ωραίο γκράφιτι στη βάση του
Περάσαμε κάτω ακριβώς από τη γέφυρα “Most SNP” (γέφυρα της Εθνικής Σλοβακικής Επανάστασης), που αρκετοί την αποκαλούν και γέφυρα UFO:
Ανεβαίνοντας στο σημείο που προορίζεται για πεζούς και ποδηλάτες προκειμένου να περάσουμε απέναντι:
(Δε παραλείψαμε να βγούμε και μια φωτογραφία βέβαια με φόντο το κάστρο)
Καθώς από κείνο το σημείο νομίζω ήταν η καλύτερη λήψη προς αυτό:
Αλλά και προς το υπόλοιπο ποτάμι και τα πλωτά καφέ/εστιατόρια του:
Να ‘μαστε και πάλι σχεδόν στο χθεσινό σημείο λοιπόν, από άλλη βάση αυτή τη φορά:
Ακόμα ένα πρωινό Σαββάτου της ζωής μας που ξυπνάμε
Με το μεσημέρι να πλησιάζει και τη ζέστη να έχει κάνει για τα καλά την εμφάνιση της, η απουσία ανθρώπων είναι κάτι που δε μας έκανε καμία εντύπωση:
Όλοι κοιτούσαν να βρουν ένα φιλόξενο σκιερό μέρος, όπως κάποιο πάρκο:
Αρκετοί προτιμούσαν πάλι να κινηθούν με ποδήλατο, κάτι που είδαμε αρκετά συχνά όλες αυτές τις ημέρες.
Διασχίσαμε τη λεωφόρο ‘’ Dostojevského rad’’ που προφανώς πήρε το όνομα της από το μεγάλο Ρώσο συγγραφέα και φιλόσοφο:
Έχοντας κατεύθυνση το ποτάμι που (και) για χάρη του είχαμε φτάσει ως εδώ:
Όντως ο περισσότερος κόσμος απολάμβανε την όμορφη βόλτα του στην όχθη του Δούναβη, όπως πολύ καλά είχαμε προβλέψει:
Κινούμενοι με τα πόδια, όπως μας αρέσει δηλαδή σε κάθε τέτοια περίπτωση, περνούσαμε πάνω απ’ το ποτάμι μέσω της γέφυρας ‘’Starý Most’’ η οποία διαθέτει εκτός των άλλων και αρκετό χώρο για πεζούς:
Σημεία θέασης προς τις όχθες:
Αλλά και απέναντι στο κάστρο:
Όπως και γραμμή διέλευσης του τραμ της πόλης:
Δεν αργήσαμε να φτάσουμε στην απέναντι όχθη, σαφώς πιο εγκαταλελειμμένη από εκείνη που ερχόμασταν. Ένα μεγάλο πάρκινγκ από αυτοκίνητα αλλά και αυτοκινούμενα τροχόσπιτα (ωραία ιδέα η εκδρομή μ’ αυτό τον τρόπο), ξεδιπλώνονταν στα πόδια μας:
Τα τοποθετημένα ποταμόπλοια στις όχθες μετατρεπόμενα σε υπαίθρια μπαράκια, μας θύμισαν πολύ έντονα τις αντίστοιχες εικόνες του Δούναβη στην εκδρομή μας προ διετίας στη πόλη του Βελιγραδίου:
Είχε έρθει όμως η ώρα για τη πρώτη μας στάση, καθώς ο ήλιος πάνω απ’ τα κεφάλια μας παραδόξως ήταν έντονος. Δε μπήκαμε σε κάποιο από τα πλωτά, αλλά σε ένα πολύ ωραίο μπαράκι πρόχειρα κατασκευασμένο με το όνομα ‘’Pod Mostom Tyršovo nábrežie’’ που έτυχε να βρεθεί μπροστά μας. Άλλο που δε θέλαμε βέβαια…
Πιάσαμε ένα φιλόξενο ξύλινο τραπέζι από τα πολλά διαθέσιμα, βλέποντας τον κόσμο να τσιμπάει πίνοντας μπυρίτσες τριγύρω μας. Ο Νίκος πετάχτηκε να φέρει δύο μεγάλες βαρελίσιες για να ξεδιψάσουμε, επιστρέφοντας με χαμόγελο λέγοντας μου:
- Ακριβές φίλε, 2,40€ κόστος, χαχαχα
- Έλα ρε εντάξει, για Μπρατισλάβα καλά είναι, ούτε τάλιρο οι δύο
- Όχι, δε κατάλαβες. Δύο και σαράντα μαζί…
Προφανώς δε μείναμε στη μία γύρα (όχι ότι θα μέναμε), ωστόσο γι’ ακόμα μια φορά μέσα σ’ ένα 24ωρο πέφταμε «θύματα» στις ορέξεις των μπυραριών της πόλης. Να πούμε όχι; Δε γίνεται!
Αφού ξεδιψάσαμε συνεχίσαμε τη βόλτα μας παραλιακά, έχοντας θέα πάντα απέναντι το πολύ όμορφο κάστρο:
Αντισταθήκαμε στη παρόρμηση να μπούμε στη πλωτή μπυραρία λίγα μέτρα πιο κάτω -ακόμα απορώ πως- συνεχίζοντας τη βόλτα μας:
Είχαμε πλησιάσει αρκετά το σημείο που κοιτούσαμε απέναντι το προηγούμενο απόγευμα:
Ευρισκόμενοι κάτω ακριβώς από τα πιο γνωστά ίσως κτήρια της πόλης, το ‘’UFO restaurant’’ στο οποίο είχαμε αποφασίσει εξ αρχής να μη φερθούμε σαν βλαχοτουρίστες και να μην ανέβουμε:
Αντ’ αυτού είδαμε το πολύ ωραίο γκράφιτι στη βάση του
Περάσαμε κάτω ακριβώς από τη γέφυρα “Most SNP” (γέφυρα της Εθνικής Σλοβακικής Επανάστασης), που αρκετοί την αποκαλούν και γέφυρα UFO:
Ανεβαίνοντας στο σημείο που προορίζεται για πεζούς και ποδηλάτες προκειμένου να περάσουμε απέναντι:
(Δε παραλείψαμε να βγούμε και μια φωτογραφία βέβαια με φόντο το κάστρο)
Καθώς από κείνο το σημείο νομίζω ήταν η καλύτερη λήψη προς αυτό:
Αλλά και προς το υπόλοιπο ποτάμι και τα πλωτά καφέ/εστιατόρια του:
Να ‘μαστε και πάλι σχεδόν στο χθεσινό σημείο λοιπόν, από άλλη βάση αυτή τη φορά:
Last edited: