antonis_b
Member
- Μηνύματα
- 30
- Likes
- 288
- Επόμενο Ταξίδι
- Λάος
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βολιβία
Εξερεύνηση στη Ζανζιβάρη
Μετά το πρωινό μας και έναν καλό καφέ φορτώσαμε αποσκευές και ξεκινήσαμε για τα βόρεια του νησιού με κατεύθυνση την παραλία Nungwi, η οποία σύμφωνα με τις πληροφορίες μας εμφάνιζε λιγότερο το φαινόμενο της παλίρροιας και τις περισσότερες επιλογές για φαγητό και βόλτες. Αποφασίσαμε να κάνουμε μια στάση στη διαδρομή μας για να επισκεφτούμε μια από τις διάσπαρτες φυτείες μπαχαρικών του νησιού, την οποία επιλέξαμε με μία απλή αναζήτηση στο Google. Νομίζω ότι αξίζει το χρόνο μια τέτοια επίσκεψη, εκτός αν κάποιος δε βλέπει την ώρα να αράξει στην ξαπλώστρα. Ανάμεσα στα μπαχαρικά που παράγουν είναι διάφορα πιπέρια, κόκκινο κάρυ, κουρκουμάς, κανέλλα, γαρύφαλλο, λενομόχορτο και ένα περίεργο μοσχοκάρυδο.
Μας εξήγησαν ότι ανάλογα με την επεξεργασία των πιπεριών παίρνουν και το αντίστοιχο χρώμα τους, ότι τα ξύλα κανέλλας προέρχονται από τον κορμό του δέντρου της κανέλλας, ο οποίος μετά το κόψιμο αναγεννάται μόνος του και ότι το γαρύφαλλο όπως και ο καφές, διαχειρίζονται αποκλειστικά από το κράτος. Επίσης είδαμε καρποφόρα δέντρα και δοκιμάσαμε μπανάνα, ανανά, μάνγκο και καρύδες, τις οποίες κατέβασε για εμάς ένα παιδί, αφού ανέβηκε τραγουδώντας το
.
Εντύπωση μας έκανε το δέντρο του ανανά, το οποίο δεν ξεπερνά σε ύψος το ένα μέτρο, παράγει ένα μόνο φρούτο και αυτό σε διάστημα ενός έτους.
Στο τέλος της ξενάγησης υπήρχε πάγκος με διάφορα μπαχαρικά, τον οποίο τιμήσαμε και αναχωρήσαμε προς Nungwi σε μία πολύ ωραία διαδρομή μέσα στο πράσινο, με πολύ κόσμο μέσα στο δρόμο ως συνήθως και όχι μόνο.
Nungwi beach
Τελικά φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας μετά από μια διαδρομή μίας ώρας περίπου, υποδοχή με χυμό μάνγκο, check-in, μαγιό και κατεύθυνση προς την παραλία.
Τεράστια αμμουδιά με ξενοδοχεία, beach bars, εστιατόρια και τα beach boys που σου τη πέφτουν συνεχώς για να σου κανονίσουν ταξί, εκδρομές ή να πουλήσουν αναμνηστικά και οτιδήποτε παράνομο! Ελάχιστα πιο πέραψαράδες να μαζεύουν δίχτυα σε ένα τελείως διαφορετικό σκηνικό.
Η θάλασσα εκνευριστικά ρηχή και πολύ ζεστή και μάλλον γι' αυτό οι περισσότεροι προτιμούσαν να αράξουν στην παραλία και όχι να βουτήξουν. Επιστρέψαμε στο δωμάτιο και ετοιμαστήκαμε για τη βραδινή μας έξοδο για φαγητό, κάνοντας το λάθος να βγούμε με το αυτοκίνητο, κάτι που μας κόστισε περίπου μια ώρα άσκοπης διαδρομής στους χωματόδρομους του νησιού. Δυστυχώς η μαζική τουριστοποίηση του τόπου έχει στην ουσία κόψει την πρόσβαση στις παραλίες για τους ντόπιους. Τα μεγάλα παραλιακά ξενοδοχεία περιβάλλονται από τεράστιες μάντρες που όχι μόνο εμποδίζουν την πρόσβαση στην παραλία αλλά και τη θέα της. Πραγματικά δύο διαφορετικοί κόσμοι στις δύο πλευρές.
Με έναν περίπατο όχι περισσότερο της μισής ώρας έχεις διασχίσει σχεδόν όλη την παραλία και έχεις επιλέξει που θα κάτσεις. Οι τιμές του φαγητού με ελάχιστες εξαιρέσεις οικονομικές, με τα θαλασσινά να έχουν την τιμητική τους. Θεωρώ ότι είναι παράδεισος για τους ψαροφάγους, με τα ψάρια αλλά κυρίως τα θαλασσινά τους να είναι σχεδόν ίδια με τα δικά μας, ίσως σε μια πιο γλυκιά έκδοση λόγω της θάλασσας.
Μετά από ένα υπέροχο δείπνο και μερικές παγωμένες Kilimanjaro πίσω στο ξενοδοχείο, με τις επιλογές για ξενύχτι έτσι κι αλλιώς να είναι περιορισμένες.
Μετά το πρωινό μας και έναν καλό καφέ φορτώσαμε αποσκευές και ξεκινήσαμε για τα βόρεια του νησιού με κατεύθυνση την παραλία Nungwi, η οποία σύμφωνα με τις πληροφορίες μας εμφάνιζε λιγότερο το φαινόμενο της παλίρροιας και τις περισσότερες επιλογές για φαγητό και βόλτες. Αποφασίσαμε να κάνουμε μια στάση στη διαδρομή μας για να επισκεφτούμε μια από τις διάσπαρτες φυτείες μπαχαρικών του νησιού, την οποία επιλέξαμε με μία απλή αναζήτηση στο Google. Νομίζω ότι αξίζει το χρόνο μια τέτοια επίσκεψη, εκτός αν κάποιος δε βλέπει την ώρα να αράξει στην ξαπλώστρα. Ανάμεσα στα μπαχαρικά που παράγουν είναι διάφορα πιπέρια, κόκκινο κάρυ, κουρκουμάς, κανέλλα, γαρύφαλλο, λενομόχορτο και ένα περίεργο μοσχοκάρυδο.
Μας εξήγησαν ότι ανάλογα με την επεξεργασία των πιπεριών παίρνουν και το αντίστοιχο χρώμα τους, ότι τα ξύλα κανέλλας προέρχονται από τον κορμό του δέντρου της κανέλλας, ο οποίος μετά το κόψιμο αναγεννάται μόνος του και ότι το γαρύφαλλο όπως και ο καφές, διαχειρίζονται αποκλειστικά από το κράτος. Επίσης είδαμε καρποφόρα δέντρα και δοκιμάσαμε μπανάνα, ανανά, μάνγκο και καρύδες, τις οποίες κατέβασε για εμάς ένα παιδί, αφού ανέβηκε τραγουδώντας το
Εντύπωση μας έκανε το δέντρο του ανανά, το οποίο δεν ξεπερνά σε ύψος το ένα μέτρο, παράγει ένα μόνο φρούτο και αυτό σε διάστημα ενός έτους.
Στο τέλος της ξενάγησης υπήρχε πάγκος με διάφορα μπαχαρικά, τον οποίο τιμήσαμε και αναχωρήσαμε προς Nungwi σε μία πολύ ωραία διαδρομή μέσα στο πράσινο, με πολύ κόσμο μέσα στο δρόμο ως συνήθως και όχι μόνο.
Nungwi beach
Τελικά φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας μετά από μια διαδρομή μίας ώρας περίπου, υποδοχή με χυμό μάνγκο, check-in, μαγιό και κατεύθυνση προς την παραλία.
Τεράστια αμμουδιά με ξενοδοχεία, beach bars, εστιατόρια και τα beach boys που σου τη πέφτουν συνεχώς για να σου κανονίσουν ταξί, εκδρομές ή να πουλήσουν αναμνηστικά και οτιδήποτε παράνομο! Ελάχιστα πιο πέραψαράδες να μαζεύουν δίχτυα σε ένα τελείως διαφορετικό σκηνικό.
Η θάλασσα εκνευριστικά ρηχή και πολύ ζεστή και μάλλον γι' αυτό οι περισσότεροι προτιμούσαν να αράξουν στην παραλία και όχι να βουτήξουν. Επιστρέψαμε στο δωμάτιο και ετοιμαστήκαμε για τη βραδινή μας έξοδο για φαγητό, κάνοντας το λάθος να βγούμε με το αυτοκίνητο, κάτι που μας κόστισε περίπου μια ώρα άσκοπης διαδρομής στους χωματόδρομους του νησιού. Δυστυχώς η μαζική τουριστοποίηση του τόπου έχει στην ουσία κόψει την πρόσβαση στις παραλίες για τους ντόπιους. Τα μεγάλα παραλιακά ξενοδοχεία περιβάλλονται από τεράστιες μάντρες που όχι μόνο εμποδίζουν την πρόσβαση στην παραλία αλλά και τη θέα της. Πραγματικά δύο διαφορετικοί κόσμοι στις δύο πλευρές.
Με έναν περίπατο όχι περισσότερο της μισής ώρας έχεις διασχίσει σχεδόν όλη την παραλία και έχεις επιλέξει που θα κάτσεις. Οι τιμές του φαγητού με ελάχιστες εξαιρέσεις οικονομικές, με τα θαλασσινά να έχουν την τιμητική τους. Θεωρώ ότι είναι παράδεισος για τους ψαροφάγους, με τα ψάρια αλλά κυρίως τα θαλασσινά τους να είναι σχεδόν ίδια με τα δικά μας, ίσως σε μια πιο γλυκιά έκδοση λόγω της θάλασσας.
Μετά από ένα υπέροχο δείπνο και μερικές παγωμένες Kilimanjaro πίσω στο ξενοδοχείο, με τις επιλογές για ξενύχτι έτσι κι αλλιώς να είναι περιορισμένες.
Last edited: