:
Μερικά παρτέρια με λουλούδια και 4-5 τραπεζάκια σε πλακόστρωτα στενάκια χαρακτηρίζουν τα περισσότερα ιταλικά εστιατόρια (ristorante ή trattoria) στα όρια του ιστορικού κέντρου της πόλης. Έτσι, μετά από μια Pasta all’ amatriciana και ένα gnocchi con pecorino επιστροφή στο ξενοδοχείο για ολιγόωρη ξεκούραση και ετοιμασία για μια βραδινή βόλτα στην πόλη.
Με αφετηρία και πάλι το ξενοδοχείο στην περιοχή Pratti, περιδιαβαίνουμε την Via Cola di Rienzo, έναν από τους μεγάλους εμπορικούς δρόμους της πόλης που οδηγεί σε ένα τεράστιο παραποτάμιο οικοδόμημα κοσμημένο με σκεφτικά αγάλματα, στο οποίο στεγάζονται τα δικαστήρια της Ρώμης, περνούμε την Ponte Umberto και καταλήγουμε στην Piazza Navone, μια τεράστια οβάλ πλατεία με τρία μεγάλα συντριβάνια (ξεχωρίζει το κεντρικό σιντριβάνι των τεσσάρων ποταμών του Μπερνίνι). Κόσμος πολύς πηγαινοέρχεται. Κάποιοι κάθονται στα παραδοσιακά εστιατόρια ή καφέ στον περίγυρο της πλατείας, τουρίστες σε κάθε γωνιά θαυμάζουν τα σιντριβάνια, τα οικοδομήματα που περιστοιχίζουν την piazza, τραβούν φωτογραφίες, πλανόδιοι μουσικοί και περιπλανώμενοι ζωγράφοι- σκιτσογράφοι βρίσκονται σε κάθε γωνιά της πλατείας. Περνώντας μέσα από γραφικά στενάκια, επόμενος σταθμός αποτελεί η Piazza della Rotonda με το Πάνθεον, παλαιό ειδωλολατρικό και νυν καθολικό ναό (στο εσωτερικό υπάρχουν σημαντικά έργα τέχνης, ο ξύλινος τρούλος με τον οφθαλμό, ο τάφος του ιταλού ζωγράφου Ραφαήλ) και φυσικά το σιντριβάνι που κοσμεί την πλατεία. Κι εδώ πλήθος κόσμου θαυμάζει τα αξιοθέατα και ξεκουράζεται. Και να που φθάνουμε σε λίγο στην περίφημη Fontana Di Trevi. Καλέ, τι γίνεται εδώ; Κυριολεκτικά χαμός!!! Όπως όλα τα μνημεία, έτσι και η συγκεκριμένη πλατεία με το πανέμορφο σιντριβάνι το βράδυ με το ιδιαίτερο φωτισμό προσφέρει μοναδικό θέαμα. Τελικά, αποφασίζω να ρίξω το κέρμα (έχω ακούσει ότι αν κάνεις μια ευχή και πετάξεις το κέρμα θα πραγματοποιηθεί / οι τουριστικοί οδηγοί πάλι αναφέρουν πως ρίχνοντας το κέρμα διασφαλίζεις κάποτε την επιστροφή σου στη Ρώμη) κάποια άλλη στιγμή, που τα πράγματα θα είναι πιο ήσυχα. Μάλλον, γελάστηκα, γιατί όσες φορές και αν περάσαμε από το σημείο αυτό ο ίδιος πανικός! Τελικά, την ευχή την έκανα και το κέρμα το πέταξα και όχι με οποιονδήποτε τρόπο (όπως έβλεπα να κάνουν κάποιοι άλλοι τουρίστες). Για να πιάσει η ευχή πρέπει να πετάξεις το κέρμα με το δεξί σου χέρι περνώντας το πάνω από τον αριστερό ώμο… Ναι, ναι, μόνο έτσι φέρνει αποτελέσματα… Τελικά μήπως είμαι προληπτική και δεισιδαίμων; Εγώ με θεωρούσα τέρας ορθολογισμού…
Το πιο in «ξενυχτάδικο» (τρόπος του λέγειν, τα περισσότερα μαγαζιά κλείνουν πολύ νωρίς στη Ρώμη, μολονότι μοιάζουμε με τους Ιταλούς, στον τομέα της διασκέδασης διαφέρουμε αρκετά -ο Έλλην, βρε παιδί μου, είναι μοναδικός στο ξενύχτι-) αυτή την περίοδο στη Ρώμη είναι το ‘ Salotto 42’ στο οποίο στέκεται ολόρθος (αν μπορείς μετά από μια μέρα ολόκληρη περπάτημα) με το ποτό στο χέρι κυριολεκτικά στο δρόμο έξω από την είσοδο χωρίς τραπεζάκι ή stand κτλ. με ένα ποτό στο χέρι.
Καθώς τα «πατουσάκια» πονάνε από τους περιπάτους, προτιμάμε ένα ποτήρι κρασί καθιστοί (!!!) στο εστιατόριο και μετά τίποτα δε φαίνεται πιο ανακουφιστικό από την άπλα και την ξεκούραση στο ξενοδοχείο.
Μερικά παρτέρια με λουλούδια και 4-5 τραπεζάκια σε πλακόστρωτα στενάκια χαρακτηρίζουν τα περισσότερα ιταλικά εστιατόρια (ristorante ή trattoria) στα όρια του ιστορικού κέντρου της πόλης. Έτσι, μετά από μια Pasta all’ amatriciana και ένα gnocchi con pecorino επιστροφή στο ξενοδοχείο για ολιγόωρη ξεκούραση και ετοιμασία για μια βραδινή βόλτα στην πόλη.
Με αφετηρία και πάλι το ξενοδοχείο στην περιοχή Pratti, περιδιαβαίνουμε την Via Cola di Rienzo, έναν από τους μεγάλους εμπορικούς δρόμους της πόλης που οδηγεί σε ένα τεράστιο παραποτάμιο οικοδόμημα κοσμημένο με σκεφτικά αγάλματα, στο οποίο στεγάζονται τα δικαστήρια της Ρώμης, περνούμε την Ponte Umberto και καταλήγουμε στην Piazza Navone, μια τεράστια οβάλ πλατεία με τρία μεγάλα συντριβάνια (ξεχωρίζει το κεντρικό σιντριβάνι των τεσσάρων ποταμών του Μπερνίνι). Κόσμος πολύς πηγαινοέρχεται. Κάποιοι κάθονται στα παραδοσιακά εστιατόρια ή καφέ στον περίγυρο της πλατείας, τουρίστες σε κάθε γωνιά θαυμάζουν τα σιντριβάνια, τα οικοδομήματα που περιστοιχίζουν την piazza, τραβούν φωτογραφίες, πλανόδιοι μουσικοί και περιπλανώμενοι ζωγράφοι- σκιτσογράφοι βρίσκονται σε κάθε γωνιά της πλατείας. Περνώντας μέσα από γραφικά στενάκια, επόμενος σταθμός αποτελεί η Piazza della Rotonda με το Πάνθεον, παλαιό ειδωλολατρικό και νυν καθολικό ναό (στο εσωτερικό υπάρχουν σημαντικά έργα τέχνης, ο ξύλινος τρούλος με τον οφθαλμό, ο τάφος του ιταλού ζωγράφου Ραφαήλ) και φυσικά το σιντριβάνι που κοσμεί την πλατεία. Κι εδώ πλήθος κόσμου θαυμάζει τα αξιοθέατα και ξεκουράζεται. Και να που φθάνουμε σε λίγο στην περίφημη Fontana Di Trevi. Καλέ, τι γίνεται εδώ; Κυριολεκτικά χαμός!!! Όπως όλα τα μνημεία, έτσι και η συγκεκριμένη πλατεία με το πανέμορφο σιντριβάνι το βράδυ με το ιδιαίτερο φωτισμό προσφέρει μοναδικό θέαμα. Τελικά, αποφασίζω να ρίξω το κέρμα (έχω ακούσει ότι αν κάνεις μια ευχή και πετάξεις το κέρμα θα πραγματοποιηθεί / οι τουριστικοί οδηγοί πάλι αναφέρουν πως ρίχνοντας το κέρμα διασφαλίζεις κάποτε την επιστροφή σου στη Ρώμη) κάποια άλλη στιγμή, που τα πράγματα θα είναι πιο ήσυχα. Μάλλον, γελάστηκα, γιατί όσες φορές και αν περάσαμε από το σημείο αυτό ο ίδιος πανικός! Τελικά, την ευχή την έκανα και το κέρμα το πέταξα και όχι με οποιονδήποτε τρόπο (όπως έβλεπα να κάνουν κάποιοι άλλοι τουρίστες). Για να πιάσει η ευχή πρέπει να πετάξεις το κέρμα με το δεξί σου χέρι περνώντας το πάνω από τον αριστερό ώμο… Ναι, ναι, μόνο έτσι φέρνει αποτελέσματα… Τελικά μήπως είμαι προληπτική και δεισιδαίμων; Εγώ με θεωρούσα τέρας ορθολογισμού…
Το πιο in «ξενυχτάδικο» (τρόπος του λέγειν, τα περισσότερα μαγαζιά κλείνουν πολύ νωρίς στη Ρώμη, μολονότι μοιάζουμε με τους Ιταλούς, στον τομέα της διασκέδασης διαφέρουμε αρκετά -ο Έλλην, βρε παιδί μου, είναι μοναδικός στο ξενύχτι-) αυτή την περίοδο στη Ρώμη είναι το ‘ Salotto 42’ στο οποίο στέκεται ολόρθος (αν μπορείς μετά από μια μέρα ολόκληρη περπάτημα) με το ποτό στο χέρι κυριολεκτικά στο δρόμο έξω από την είσοδο χωρίς τραπεζάκι ή stand κτλ. με ένα ποτό στο χέρι.
Καθώς τα «πατουσάκια» πονάνε από τους περιπάτους, προτιμάμε ένα ποτήρι κρασί καθιστοί (!!!) στο εστιατόριο και μετά τίποτα δε φαίνεται πιο ανακουφιστικό από την άπλα και την ξεκούραση στο ξενοδοχείο.
Attachments
-
74,6 KB Προβολές: 297