DepecheM
Member
- Μηνύματα
- 23
- Likes
- 125
- Επόμενο Ταξίδι
- ΑΜΒΟΥΡΓΟ
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΙΝΔΙΑ
Περιεχόμενα
Φαράγγι Partnachklamm
Κατά το σχεδισμό του ταξιδιού, ψάχνοντας να βρούμε κάτι που να είναι must to see & ταυτόχρονα να μην είναι χρονοβόρο έτσι ώστε να "χωρέσει" την ίδια μέρα με την επίσκεψη στην κορυφή Zugspitze, διαβάσαμε και στο travelstories για το Φαράγγι του Partnachklamm και εύκολα λάβαμε την απόφαση. Το φαράγγι βρίσκεται εντός της περιοχής του GAP εντός του οποίου υπάρχει μια σύντομη, βατή, διαμορφωμένη διαδρομή που ακολουθεί ένα μικρό ορμητικό ποτάμι (το χειμώνα λογικά παγώνει, κρίνοντας από τις φώτο του επίσημου site).
http://www.partnachklamm-info.de/
Η ώρα λοιπόν είναι γύρω στις 14:00 και κατηφορίζουμε από τη λίμνη Eibsee, έχοντας αφήσει την κορυφή Zugspitze, προς τον επόμενο προορισμό μας, το χώρο του "Olympia-Skistadion" του GAP (δνση στο google maps http://goo.gl/maps/x4QqJ ). Εκεί υπάρχει parking, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 2 km περίπου από το φαράγγι. Φτάνοντας εκεί απολαμβάνουμε από κοντά την πίστα για το ski high jump (εάν το λέω καλά, ας με διορθώσουν οι γνωρίζοντες).
Μετά από αναζήτηση δευτερολέπτων, εντοπίζουμε το σημείο όπου αναχωρεί η άμαξα με τη βοήθεια της οποίας είχαμε επιλέξει να πάμε ως την είσοδο του φαραγγιού. Προς μεγάλη μας απαγοήτευση (κυρίως των παιδιών), ο Βαυαρός αμαξάς σήμερα αποφάσισε να δώσει στον εαυτό του ρεπό, οπότε και αποφασίζουμε τελικά να καλύψουμε τη μικρή απόσταση (parking - είσοδος φαραγγιού) με τα πόδια, διαπιστώνοντας ότι η απουσία του αμαξά, ήταν θείο δώρο.
Η διαδρομή φανταστική. Εύχεσαι να μην τελειώσει ποτέ. Εικόνες που δεν είναι μόνο εικόνες, για αυτό και σου μένουν βαθιά χαραγμένες στο μυαλό. Συμμετέχουν όλες οι αισθήσεις. Όσο βλέπει το μάτι σου, παντού πράσινο σε όλες του τις αποχρώσεις. Έντονη η μυρωδιά του φρεσκοκομμένου έλατου. Δεξιά και αριστερά στοιβαγμένοι κορμοί δέντρων που κάπου κάπου αιμοραγούν ρετσίνι που η οσμή του γίνεται ένα με το βρεγμένο γρασίδι και την οσμή του φρεσκοκομμένου ξύλου. Μικρά ποταμάκια που κυλούν δεξιά και αριστερά, πότε αθόρυβα και πότε κελαρύζοντας με τον ήχο τους να διακόπτεται που και που από τα πριόνια των υλοτόμων. Σπιτάκια με παραδοσιακό βαυαρικό στυλ, το καθένα με την -ξύλινη φυσικά- αποθηκούλα του, με έτοιμα τα καυσόξυλα για τον επερχόμενο χειμώνα. Οι καμινάδες των σπιτιών να καπνίζουν αχνά, ίσως όχι λόγω κρύου, αλλά θαρρείς με σκοπό να συμπληρωθεί τέλεια η εικόνα που είχαμε μπροστά μας. Είναι εκείνες οι μικρές λεπτομέρειες που υπάρχουν σχεδόν σε κάθε μέρος που επισκέπτεσαι, αποκαλύπτοντας τους κομπάρσους του, οι οποίοι και δημιουργούν τελικά την αυθεντική του εικόνα, αυτή που κρατάς μέσα σου για πάντα.
Με αυτά και με αυτά και με λίγο κυνηγητό των παιδιών, που χάνονταν που και που στο βρεγμένο γρασίδι, φτάνουμε στην είσοδο του φαραγγιού. Το φαράγγι είναι ανοικτό καθημερινά 08:00 - 18:00 (Μάιο έως Ιούνιο & Οκτώβριο), 08:00 - 19:00 (Ιούλιο έως Σεπτέμβριο) και 09:00 - 18:00 (Νοέμβριο έως Απρίλιο). Εισιτήριο εισόδου στα 3,5€ για τους ενήλικες και στα 2€ για τα παιδιά 6-16 ετών. Η πορεία εντός του φαραγγιού απαιτεί προσοχή, ειδικά εάν στην παρέα υπάρχουν παιδιά ή ανθρώποι μεγάλης ηλικίας, καθώς η διαδρομή είναι στενή απαιτώντας προσεκτικά βήματα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι επικίνδυνη. Στην είσοδο του φαραγγιού υπάρχουν τουαλέτες, ένα μικρό κιόσκι με σουβενίρ, ένα εστιατόριο με βαυαρική κουζίνα καθώς επίσης 1-2 καφέ. Να θυμίσω εδώ ότι οπουδήποτε στη Γερμανία (φαντάζομαι γενικά στην Κ. Ευρώπη) είναι απαραίτητο να έχουμε προμηθευτεί από super market μπουκαλάκι/α εμφιαλωμένο νερό χωρίς "μπουρμπουλήθρες" καθώς σε καφέ κ.λ.π είναι και δυσεύρετο και πανάκριβο.
Το θέαμα εντός του φαραγγιού είναι μοναδικό με έντονα συναισθήματα, μια που για 800 μέτρα περίπου, περπατάς δίπλα σε ένα ορμητικό ποτάμι, ανάμεσα σε πελώρια βράχια. Σε κάποια σημεία μάλιστα η διαδρομή είναι εξ ολοκλήρου μέσα στο βράχο (για λίγα μέτρα βέβαια). Καλό είναι να έχετε μαζί σας, ένα φακό, φυσικά αδιάβροχο (πιτσιλάει πολύ) και καλού κακού μία πρόχειρη "αλλαξιά" ρούχα. Εάν έχετε αδιάβροχη θήκη για τη φωτογραφική σας μηχανή, είναι το μέρος όπου θα τη δοκιμάσετε.
Τα χρώματα απίστευτα, ο ήχος του νερού έντονος μια που το ποτάμι είναι ορμητικό αλλά και ενισχύεται από τη διαμόρφωση που έχουν τα βράχια δεξιά και αριστερά του. Κόσμος αρκετός, κυρίως Γερμανοί οι περισσότεροι των οποίων (κρίνοντας από τον εξοπλισμό τους) δεν βρίσκονταν εκεί αποκλειστικά για το φαράγγι, αλλά αποτελούσε μέρος μιας μεγαλύτερης διαδρομής/πεζοπορίας που είχαν επιλέξει. Στην έξοδο του φαραγγιού ο χώρος φυσικά άνοιγε και μαζί με αυτόν και η κοίτη του ποταμού με αρκετό ελεύθερο χώρο στη μία του πλευρά για να απλωθείς και να χαρείς το φως της υπέροχης ημέρας.
Εμπειρία φανταστική... ελπίζω να κατάφερα να μεταφέρω έστω και λίγο τα συναισθήματα...
Κατά το σχεδισμό του ταξιδιού, ψάχνοντας να βρούμε κάτι που να είναι must to see & ταυτόχρονα να μην είναι χρονοβόρο έτσι ώστε να "χωρέσει" την ίδια μέρα με την επίσκεψη στην κορυφή Zugspitze, διαβάσαμε και στο travelstories για το Φαράγγι του Partnachklamm και εύκολα λάβαμε την απόφαση. Το φαράγγι βρίσκεται εντός της περιοχής του GAP εντός του οποίου υπάρχει μια σύντομη, βατή, διαμορφωμένη διαδρομή που ακολουθεί ένα μικρό ορμητικό ποτάμι (το χειμώνα λογικά παγώνει, κρίνοντας από τις φώτο του επίσημου site).
http://www.partnachklamm-info.de/
Η ώρα λοιπόν είναι γύρω στις 14:00 και κατηφορίζουμε από τη λίμνη Eibsee, έχοντας αφήσει την κορυφή Zugspitze, προς τον επόμενο προορισμό μας, το χώρο του "Olympia-Skistadion" του GAP (δνση στο google maps http://goo.gl/maps/x4QqJ ). Εκεί υπάρχει parking, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 2 km περίπου από το φαράγγι. Φτάνοντας εκεί απολαμβάνουμε από κοντά την πίστα για το ski high jump (εάν το λέω καλά, ας με διορθώσουν οι γνωρίζοντες).
Μετά από αναζήτηση δευτερολέπτων, εντοπίζουμε το σημείο όπου αναχωρεί η άμαξα με τη βοήθεια της οποίας είχαμε επιλέξει να πάμε ως την είσοδο του φαραγγιού. Προς μεγάλη μας απαγοήτευση (κυρίως των παιδιών), ο Βαυαρός αμαξάς σήμερα αποφάσισε να δώσει στον εαυτό του ρεπό, οπότε και αποφασίζουμε τελικά να καλύψουμε τη μικρή απόσταση (parking - είσοδος φαραγγιού) με τα πόδια, διαπιστώνοντας ότι η απουσία του αμαξά, ήταν θείο δώρο.
Η διαδρομή φανταστική. Εύχεσαι να μην τελειώσει ποτέ. Εικόνες που δεν είναι μόνο εικόνες, για αυτό και σου μένουν βαθιά χαραγμένες στο μυαλό. Συμμετέχουν όλες οι αισθήσεις. Όσο βλέπει το μάτι σου, παντού πράσινο σε όλες του τις αποχρώσεις. Έντονη η μυρωδιά του φρεσκοκομμένου έλατου. Δεξιά και αριστερά στοιβαγμένοι κορμοί δέντρων που κάπου κάπου αιμοραγούν ρετσίνι που η οσμή του γίνεται ένα με το βρεγμένο γρασίδι και την οσμή του φρεσκοκομμένου ξύλου. Μικρά ποταμάκια που κυλούν δεξιά και αριστερά, πότε αθόρυβα και πότε κελαρύζοντας με τον ήχο τους να διακόπτεται που και που από τα πριόνια των υλοτόμων. Σπιτάκια με παραδοσιακό βαυαρικό στυλ, το καθένα με την -ξύλινη φυσικά- αποθηκούλα του, με έτοιμα τα καυσόξυλα για τον επερχόμενο χειμώνα. Οι καμινάδες των σπιτιών να καπνίζουν αχνά, ίσως όχι λόγω κρύου, αλλά θαρρείς με σκοπό να συμπληρωθεί τέλεια η εικόνα που είχαμε μπροστά μας. Είναι εκείνες οι μικρές λεπτομέρειες που υπάρχουν σχεδόν σε κάθε μέρος που επισκέπτεσαι, αποκαλύπτοντας τους κομπάρσους του, οι οποίοι και δημιουργούν τελικά την αυθεντική του εικόνα, αυτή που κρατάς μέσα σου για πάντα.
Με αυτά και με αυτά και με λίγο κυνηγητό των παιδιών, που χάνονταν που και που στο βρεγμένο γρασίδι, φτάνουμε στην είσοδο του φαραγγιού. Το φαράγγι είναι ανοικτό καθημερινά 08:00 - 18:00 (Μάιο έως Ιούνιο & Οκτώβριο), 08:00 - 19:00 (Ιούλιο έως Σεπτέμβριο) και 09:00 - 18:00 (Νοέμβριο έως Απρίλιο). Εισιτήριο εισόδου στα 3,5€ για τους ενήλικες και στα 2€ για τα παιδιά 6-16 ετών. Η πορεία εντός του φαραγγιού απαιτεί προσοχή, ειδικά εάν στην παρέα υπάρχουν παιδιά ή ανθρώποι μεγάλης ηλικίας, καθώς η διαδρομή είναι στενή απαιτώντας προσεκτικά βήματα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι επικίνδυνη. Στην είσοδο του φαραγγιού υπάρχουν τουαλέτες, ένα μικρό κιόσκι με σουβενίρ, ένα εστιατόριο με βαυαρική κουζίνα καθώς επίσης 1-2 καφέ. Να θυμίσω εδώ ότι οπουδήποτε στη Γερμανία (φαντάζομαι γενικά στην Κ. Ευρώπη) είναι απαραίτητο να έχουμε προμηθευτεί από super market μπουκαλάκι/α εμφιαλωμένο νερό χωρίς "μπουρμπουλήθρες" καθώς σε καφέ κ.λ.π είναι και δυσεύρετο και πανάκριβο.
Το θέαμα εντός του φαραγγιού είναι μοναδικό με έντονα συναισθήματα, μια που για 800 μέτρα περίπου, περπατάς δίπλα σε ένα ορμητικό ποτάμι, ανάμεσα σε πελώρια βράχια. Σε κάποια σημεία μάλιστα η διαδρομή είναι εξ ολοκλήρου μέσα στο βράχο (για λίγα μέτρα βέβαια). Καλό είναι να έχετε μαζί σας, ένα φακό, φυσικά αδιάβροχο (πιτσιλάει πολύ) και καλού κακού μία πρόχειρη "αλλαξιά" ρούχα. Εάν έχετε αδιάβροχη θήκη για τη φωτογραφική σας μηχανή, είναι το μέρος όπου θα τη δοκιμάσετε.
Τα χρώματα απίστευτα, ο ήχος του νερού έντονος μια που το ποτάμι είναι ορμητικό αλλά και ενισχύεται από τη διαμόρφωση που έχουν τα βράχια δεξιά και αριστερά του. Κόσμος αρκετός, κυρίως Γερμανοί οι περισσότεροι των οποίων (κρίνοντας από τον εξοπλισμό τους) δεν βρίσκονταν εκεί αποκλειστικά για το φαράγγι, αλλά αποτελούσε μέρος μιας μεγαλύτερης διαδρομής/πεζοπορίας που είχαν επιλέξει. Στην έξοδο του φαραγγιού ο χώρος φυσικά άνοιγε και μαζί με αυτόν και η κοίτη του ποταμού με αρκετό ελεύθερο χώρο στη μία του πλευρά για να απλωθείς και να χαρείς το φως της υπέροχης ημέρας.
Εμπειρία φανταστική... ελπίζω να κατάφερα να μεταφέρω έστω και λίγο τα συναισθήματα...