Σ' αυτή την ακτή στέκεται ένα ξύλινο αμφιθέατρο. Κάθε βράδυ γεμίζει με κόσμο που κρατώντας την ανάσα του περιμένει, συγκεκριμένη ώρα μόλις νυχτώσει, τις ομάδες των μικρόσωμων πιγκουίνων που επιστρέφουν από ολοήμερο ή και διήμερο ψάρεμα, με φουσκωμένες τις κοιλίτσες για να ταϊσουν τα μικρά τους. Εκατοντάδες ομάδες από δέκα-δεκαπέντε πιγκουίνους. Βγαίνουν παλεύοντας με το κύμα, στοιχίζονται να δουν ποιός λείπει απ΄την ομάδα, περιμένουν για λιγα λεπτά τον τελευταίο, με την πιο φουσκωμένη κοιλιά, και τραβούν κατά τη γειτονιά τους. Αν λείπουν τα μικρά αρχίζουν να τα φωνάζουν σπαρακτικά (τα πιο ανυπόμονα μικρά κόβουν βόλτα όταν έρχεται η ώρα όλο αγωνία). Μετά το τάισμα ακολουθεί η συνεύρεση του ζευγαριού, κανένας καυγάς για απιστία, το "μαλλιοτράβηγμα" με την πέτρα του σκανδάλου και όλα ησυχάζουν. Όχι όλα, κάποιες που έχουν λόγο εξακολουθούν να εποπτεύουν την πόρτα τους! Την άλλη μέρα πάλι απ' την αρχή, όλη μέρα με το κύμα και τα μικρά να περιμένουν. Αν δεν επιστρέψουν οι γονείς, τα μικρά θα πεθάνουν. Δύσκολη ζωή! Και συνταρακτική η εμπειρία!
(Οι νυχτερινές φωτογραφίες απαγορεύονται).
Ιδέες για αποδράσεις του Σαββατοκύριακου στην Αρκαδία!