Τα Cinque Terre φημίζονται για την γραφικότητα που έχουν όταν τα κοιτάς πανοραμικά από τη θάλασσα. Κάτι ανάλογο με τη δική μας Οία. Οι παραλίες τους αν έχεις ως πρότυπο τις δικές μας θα σε απογοητεύσουν. Μετάβαση οπωσδήποτε με τα πλοιάρια από La Spezia που πιάνουν με τη σειρά τα λιμανάκια. Η...
SOCRATES DRANK THE CONIUM
- STRAY DOGS
Είχα την τύχη να τους ακούσω στο Κύτταρο στα πρώτα τους βήματα (1977). Εδώ σε νέα εκτέλεση με τον Γιάννη Σπάθα να «κεντάει» με την κιθάρα. (Δυστυχώς έφυγε πριν λίγα χρόνια)
Δυστυχώς το μόνο οικονομικό που έχω μείνει στη Μύκονο είναι ‘Τα Αστέρια’ το 1976. Τζάμπα πράμα!:)
Παραλία Αγίας Άννας, οδός Πολυκανδριώτη. Δεν γνωρίζω αν λειτουργεί ακόμη.
Διαμονή οπωσδήποτε στη Βαλέτα. Δες το Palazzo Paolina Boutique Hotel. Για καλύτερη τιμή τηλ. απ’ ευθείας στη ρεσεψιόν.
Φαγητό στο μικροσκοπικό Beati Paoli ή – με λίγο βαθύτερα το χέρι στη τσέπη - στο Noni (αστέρι Michelin)
Ένα πρωινό στη Mdina.
Fontanella για καφέ και γλυκό, όπως αναφέρθηκε...
Hotel White Lisboa
Σταθμός μετρό κυριολεκτικά δίπλα στην είσοδο. Στάσεις λεωφορείων στα 80 μέτρα. Όχι booking κλπ. Πάρε τηλέφωνο στη ρεσεψιόν για τιμή. Το να μείνεις εντελώς κέντρο δεν εξυπηρετεί σε τίποτα.
Το νησί έγινε γνωστό στο ευρύ κοινό την δεκαετία του 70 από τα βιβλία του Φόν Νταίνικεν που διαβάζαμε τότε με μεγάλο ενδιαφέρον.
Ποιος θυμάται τον Εριχ φον Ντένικεν;
1982 Περιπετειώδης επιστροφή
Τέτοια εποχή, χειμώνας, πριν 40 χρόνια υπηρετούσα ως δόκιμος στο 724 τάγμα μηχανικού στους Τοξότες Ξάνθης. Μια Παρασκευή απόγευμα, καθώς δεν είχα υπηρεσία το Σαββατοκύριακο, κατέβηκα με το τραίνο Θεσσαλονίκη όπου είχα παρέες από τα φοιτητικά χρόνια. Πέρασαν όμορφα...
Πήγα την Παρασκευή σε ώρα που δεν είχε κόσμο. Κάθισα στο ίδιο τραπεζάκι (που έλεγε εκείνο το παλιό τραγούδι) και πήρα τα ίδια όπως πριν 46,5 χρόνια με το μπιφτέκι ακριβώς το ίδιο. Τα’ παμε λίγο με το αφεντικό (γαμπρός του τότε καταστηματάρχη), κέρασε μπύρα και έβαλε παλιά τραγούδια...
Χε..χε.. Μου έβαλες ιδέες. Κατά πάσα πιθανότητα θα το επισκεφθώ για αναζωπύρωση των αναμνήσεων κι εγώ μεθαύριο που θα κατέβω Θεσσαλονίκη!
Παρατηρώ στην απόδειξή σου ότι οι τιμές είναι παρόμοιες με του 1975 …σε δραχμές!
Τι λες! Υπάρχει ακόμα ο Αχνός! Καλοκαίρι του 1975 υποψήφιος φοιτητής ων συναντιόμουν εκεί με ένα φίλο ανελλιπώς κάθε μεσημέρι, τρώγαμε από ένα μπιφτέκι και μοιραζόμασταν μια σαλάτα και μια μπύρα! Είχα φάει 70-80 μπιφτέκια εκείνο το καλοκαίρι στον Αχνό!