Στο πρώτο κείμενό μου από τη Xela έγραψα ότι υπάρχουν τόποι που τους ερωτεύεσαι με τη μία, άλλοι που χρειάζεται να πάρεις τον χρόνο σου μέχρι να αρχίσεις να τους εκτιμάς όσο τους αξίζει, κι άλλοι που όσο και να το παλέψεις, δεν τους... “πας” με τίποτα. Έγραψα ότι ελπίδα μου ήταν η Xela να...
Χθες συνειδητοποίησα ότι ζω σε έναν τελείως δικό μου κόσμο, έναν κόσμο ονειρικά πλασμένο, στον οποίο όλοι είναι καλοπροαίρετοι και φιλικοί, κακό δεν υπάρχει, όλοι είμαστε μία τεράστια παρέα που φροντίζουμε ο ένας για τον άλλον, κι άλλα τέτοια... Κατά τη διάρκεια του διαλείμματος χθες το πρωί...
Ο επισκέπτης τής Xela, κόσμος που έχει έρθει να μάθει Ισπανικά, να απασχοληθεί στις αρκετές μη κυβερνητικές οργανώσεις που λειτουργούν στην περιοχή, απλοί τουρίστες, ακόμη όμως κι οι ξένοι που ζουν εδώ μόνιμα, ή οι Κετσαλτέκοι (ντόπιοι) που μιλούν Αγγλικά, έχουν ένα πολύ χρηστικό εργαλείο στα...
Πέρσι διάβαζα καθημερινά τα κείμενα ενός παλικαριού που λέγεται Δημήτρης Παρούσης στο σάιτ του, godimitris.gr (ταξίδευε επί μήνες στη Λατινική Αμερική), και είμαι σχεδόν βέβαιος ότι η μνήμη μου δε με απατάει, πρέπει να υπάρχουν Έλληνες που ζουν στο Λίβινγκστον, και πρέπει να τους είχε συναντήσει...
Δεύτερη μέρα (τετράωρων) πρωινών μαθημάτων, και θα έλεγα ότι οι... διακυμάνσεις στη fluency μου στα Ισπανικά κατά τη διάρκεια αυτών των τεσσάρων ωρών μού θυμίζει ένα τεράστιο εκτυπωτικό μηχάνημα που είχαμε στην επιχείρηση όπου δούλευα από το 2001 μέχρι φέτος τον Ιανουάριο. Όταν ο τεχνικός...
Χμμμ... Χμμμ... Υπάρχουν μέρη που τα ερωτεύεσαι με τη μία, μέρη που χρειάζεται να πάρεις τον χρόνο σου πριν αρχίσεις να τα εκτιμάς για αυτό που είναι, και μέρη που όσο και να το παλέψεις, δεν, δεν, δεν... Η Xela δεν ανήκει στην πρώτη κατηγορία, κάτι μου λέει όμως ότι ανήκει στη δεύτερη, κι ότι...
Σε πολύ απλά Ελληνικά, κάποιος με ταλέντο στη φωτογραφία και με καλή μηχανή, σήμερα το πρωί στην Antigua μπορούσε να... κάνει παπάδες. Το βράδυ άνοιξαν οι ουρανοί, ήταν ο ήχος της δυνατής βροχής που έπεφτε στο πλαστικό κάλυμμα της αυλής του χόστελ μου που με... νανούρισε, και το πρωί, κατά τις...
StellAnna, μόλις διάβασα τα δύο τελευταία κείμενά σου, και η ιδέα να πάω στο Tikal μετά τις τρεις εβδομάδες στη Xela κέρδισε πόντους στο μυαλό μου. Η περιγραφή σου μου θύμισε Teotihuacan, πέρσι, από την άποψη ότι είσαι ελεύθερος να ανέβεις στις πυραμίδες και να χαρείς τις στιγμές αισθανόμενος...
Να δούμε τι κείμενο θα βγει το σημερινό... Το γράφω στο... διαβόητο Monoloco, το μπαρ στο οποίο, σύμφωνα με τον ταξιδιωτικό οδηγό μου, ΟΛΟΙ έρχονται στην Antigua, με σχετικά δυνατή ροκ μουσική να έρχεται από τα μεγάφωνα, κάτι Αμερικάνους αριστερά μου να πανηγυρίζουν τρελά κάθε καλάθι των Celtics...
Δηλώνω “τσιμπημένος” με την Antigua... Για να το θέσω διαφορετικά, ήδη σήμερα πέρασα αρκετή ώρα πηγαίνοντας από σχολή Ισπανικών σε σχολή Ισπανικών, βλέποντας πώς ακριβώς είναι οι εγκαταστάσεις κάθε σχολής, με την ιδέα να περάσω το δεύτερο “σετ” τριών εβδομάδων μαθημάτων (μετά το πρώτο που...
What where the chances?... Στον ξενώνα που μένω στην Πόλη της Γουατεμάλας ήρθε σήμερα ένας Αμερικάνος, γεννημένος στο Κίεβο, στην Ουκρανία. Μαντέψτε πώς τον λένε... Dimitri(!!!). Στον ξενώνα τον έφερε ένας ταξιτζής, ο οποίος έπιασε κουβέντα στον Dimitri όση ώρα ήταν στο ταξί. Ποιο είναι το...
Κουβεντιάζαμε πριν από λίγο με τον ιδιοκτήτη του ξενώνα μου στην Πόλη της Γουατεμάλας (είναι Αμερικάνος και μου εξηγούσε γιατί δεν “πάει” τον Ομπάμα...), και ξαφνικά τον είδα να κοιτάζει το ταβάνι και μετά τους τοίχους, σταματώντας στη μέση μία πρότασή του. Με ρώτησε αν αισθανόμουν το σπίτι να...
(Ακολουθώντας σχετική προτροπή του spor_os, ανοίγω νέο θέμα, μια και το “Phila had me at hello” δεν... κολλάει με τη Γουατεμάλα και γενικά την Κεντρική Αμερική στην οποία σκοπεύω να περάσω τουλάχιστον δύο μήνες).
Κουβεντιάζαμε πριν από λίγο με τον ιδιοκτήτη του ξενώνα μου στην Πόλη της...
Στους ανθρώπους, στις επιχειρήσεις, και για να φθάσω σιγά-σιγά στο γιατί δεν έγραψα χθες, στα χόστελ, ένα στοιχείο που με βγάζει από τα ρούχα μου είναι η αφερεγγυότητα. Έχω σκεφτεί να ανοίξω δικό μου χόστελ στη Θεσσαλονίκη, ειδικά τώρα που εκείνο το έκτρωμα που είχαμε επί χρόνια στη Ναυαρίνου...
Χμ... Πέρσι πέρασα την Πρωτομαγιά στην Πόλη του Μεξικού, κι ήμουν ένας από τους δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους που πήγαν πρωί-πρωί στο Zocalo, την κεντρική πλατεία της πόλης, για τις εντυπωσιακές (σε αριθμό συμμετεχόντων) εκδηλώσεις που οργανώνουν κάθε χρόνο τα εκεί εργατικά σωματεία (εννοείται ότι...
:-)... Χαμογελάω επειδή πριν από λίγο ήμουν στην πλατεία Times, στην οποία πλέον μετά από εφτά συνολικά μέρες στη Νέα Υόρκη (τέσσερις πέρσι και τρεις, με τη σημερινή, φέτος), έχω πάει ή απλά περάσει αρκετές φορές, όμως απόψε, ξαφνικά, την είδα με διαφορετικό μάτι. Αφορμή μου έδωσε ένας Μεξικάνος...
Πόσο άσχημα μπορεί να κυλήσει μία μέρα όταν η πρώτη εικόνα που βλέπεις ανοίγοντας τα μάτια το πρωί είναι τα καλοσχηματισμένα οπίσθια δύο Νορβηγίδων σε απόσταση ενός μέτρου; Ερωτώ και απαντώ μόνος μου (σαν τους τρελούς): ΚΑΘΟΛΟΥ άσχημα... Οι κοπελιές κοιμούνται στο ίδιο dorm room με μένα, και...
Στην Ουάσινγκτον αγόρασα το βιβλίο ενός Ιταλού που πέρασε έναν χρόνο στην “DC” (τους περισσότερους Αμερικάνους τους έχω ακούσει να αποκαλούν την Ουάσινγκτον όχι... Ουάσινγκτον, αλλά DC, προφανώς για συντομία. Μιλάμε για τον λαό που τα εννιά στα δέκα ονόματά του είναι μονοσύλλαβα, ή μάλλον...
Μεσάνυχτα στη Φιλαδέλφεια, από την οποία θα φύγω σε οκτώ ώρες (για Νέα Υόρκη) χορτασμένος, με την αίσθηση που σου αφήνει ένα εξαιρετικό πλήρες γεύμα, που αρχίζει με ορεκτικό και τελειώνει με καφέ, έχοντας παρελάσει στο ενδιάμεσο διάφορες άλλες λιχουδιές από το τραπέζι... Θα φύγω έχοντας κάνει κι...