Καμπότζη Λάος Ταϊλάνδη «Holiday in Cambodia» κι άλλες ιστορίες από την Ινδοκίνα

[psilos3]

Τι λες τώρα! Πανέτοιμοι!

Από σήμερα κιόλας ξεκινάει η κυρίως αφήγηση.

Ψηλε τις παραεπεξεργάζεσαι θα έλεγα και χάνουν παρα προσθέτουν (ταπεινη μου γνώμη). Αναμένω με αγωνια τη συνέχεια..

Εκτός από αυτές της εισαγωγής που είναι επίτηδες έτσι με φίλτρα, στις υπόλοιπες μόνο φωτεινότητα, γεωμετρία και το κλασσικό κολάζ που μπαίνουν μαζί για να μην είναι πολλές και κουραστικές. Καταλαβαίνω βέβαια πως το λες, ευχαριστώ.

 

[panlek30]

Εκτός από αυτές της εισαγωγής που είναι επίτηδες έτσι με φίλτρα, στις υπόλοιπες μόνο φωτεινότητα, γεωμετρία και το κλασσικό κολάζ που μπαίνουν μαζί για να μην είναι πολλές και κουραστικές. Καταλαβαίνω βέβαια πως το λες, ευχαριστώ.

Α οκ. Αυτά που λες επιβαλλονται. Νομιζα οτι θα τις επεξεργαστείς όλες όπως τις πρώτες και τρόμαξα... Ειδικά η πρώτη μοιάζει με κολάζ

 

[psilos3]

Νομιζα οτι θα τις επεξεργαστείς όλες όπως τις πρώτες και τρόμαξα...
Ειδικά η πρώτη μοιάζει με κολάζ

Είναι ψαρωτικές για να κάνουν πιο πιασάρικη την ιστορία, μη φανταστείς.
Οι υπόλοιπες όλες κανονικά.

 

[varioAthens]

Α οκ. Αυτά που λες επιβαλλονται. Νομιζα οτι θα τις επεξεργαστείς όλες όπως τις πρώτες και τρόμαξα... Ειδικά η πρώτη μοιάζει με κολάζ

Ελα μωρε κι εσυ πώς κανεις ετσι? Τσιμπησαν λιγο παραπανω στο solarium τα παιδια

 

[jimp]

Παικταρά μου πάνω στην ώρα η ιστορία! Πως λες για το σημάδι, ε κάπως έτσι.

 

[psilos3]

Ειδικά η πρώτη μοιάζει με κολάζ

Ελα μωρε κι εσυ πώς κανεις ετσι? Τσιμπησαν λιγο παραπανω στο solarium τα παιδια

Δε πήγαμε βασικά στο Wat αλλά για μπάνιο στην πισίνα και μας έβαλα με photoshop για να μη ξεφτιλιστούμε, μας τσακώσατε!

Παικταρά μου πάνω στην ώρα η ιστορία! Πως λες για το σημάδι, ε κάπως έτσι.

Ως, ωχ, τέτοια ωραία ν' ακούω, αυτά είναι. Προβλέπω Ασιατικό κλικ!

 

[psilos3]

SKG – ATH – IST – SIN – SAI. Μια μικρή Οδύσσεια



Το εξάμηνο της αναμονής πέρασε εύκολα και η ευλογημένη 6η του Μάρτη είχες κιόλας φτάσει πολύ πιο γρήγορα απ’ ότι την περίμενα, εν μέσω εργασιακού παραλογισμού γι’ άλλη μια φορά, τρέχοντας ως την τελευταία στιγμή σα τον τρελό, έτσι, για να μη χαλάω και τις παραδόσεις…

Μικρή σημασία βέβαια έχουν όλα αυτά όταν επιτέλους πατάς στη σκάλα του αεροπλάνου και ξεκινάς, αφήνοντας τα πίσω σου με ιδιαίτερη ευκολία. Βοήθησαν βέβαια και τα δύο Ιαπωνικά ουισκάκια -με απόσταξη από θαλασσινό νερό παρακαλώ- που με κέρασε ο ευγενέστατος υπάλληλος του καταστήματος duty free μόλις πέρασα τον έλεγχο της εκτός σέγκεν στην Αθήνα και ήταν στα υπό δοκιμή για υποψήφιους πελάτες, έχοντας ξεκινήσει απ’ τη Θεσσαλονίκη μια ώρα νωρίτερα:

Μια υπέροχη πτήση μ’ έφερε αρχικά πάνω απ’ το Αιγαίο, τη θάλασσα του Μαρμαρά και τα «νυχτερινά καράβια που περνούν το Βόσπορο», υποθέτοντας πως κάπως έτσι αντίστοιχα θα εμπνεύστηκαν και οι δημιουργοί του πολύ ωραίου τραγουδιού του Νταλάρα.

Η διαδικασία τροχοδρόμησης, αποβίβασης, διαβατηριακού ελέγχου και παραλαβής αποσκευών στο χαοτικό αυτό αεροδρόμιο κρατάει αρκετά, με αποτέλεσμα να αργήσω εν τέλει να φτάσω στο πολύ τίμιο για τα 25€ δωμάτιο που είχα κλείσει:

Ήθελα πάρα πολύ να μείνω στο κέντρο της Πόλης για να κάνω και τις βόλτες μου, όμως βάζοντας κάτω τις αποστάσεις και το χρόνο που είχα στη διάθεση μου έκρινα πως δεν υπήρχε λόγος, βγαίνοντας μια βόλτα λίγο αργότερα στο Arnavutköy που όπως είναι λογικό δεν έχει και πολλά πράγματα να κάνεις:

Εντάξει, ας μην είμαι υπερβολικός, από εστιατόρια άλλο τίποτα, τόσο που ακόμα κι εγώ δε μπόρεσα ν’ αντισταθώ σ’ ένα πεντανόστιμο και καυτερό ντονέρ συνοδείας Ayran, ενθυμούμενος την εκδρομή του 2019 στα ίδια μέρη, με τα ίδια σπουδαία φαγητά. EPOC:

Αφού κοιμήθηκα εξαιρετικά και περισσότερες απ' το συνηθισμένο ώρες κατόπιν τέτοιων συνθηκών, κατευθύνθηκα πάλι στο αεροδρόμιο στις 9:30 του πρωινού της επομένης, πίνοντας ένα καφεδάκι και περιμένοντας την άφιξη του Νίκου με την πτήση από Αθήνα που έφτανε γύρω στις 11:

Είχα πρωτίστως βέβαια περάσει το διπλό (!) έλεγχο αποσκευών αλλά κι από τον γκισέ της Singapore όπου και παρέλαβα τις κάρτες επιβίβασης, κάτι που δεν ήταν απαραίτητο αλλά το ήθελα, παρουσιάζοντας την έγκριση εισόδου/βίζα της Καμπότζης όπως και το εισιτήριο εξόδου από τη χώρα, γεγονός που μου έκανε εντύπωση. Μα που στο καλό είναι η πτήση μου και δε μπορώ να τη βρω;

Α εντάξει, στη μέσω κάτω-κάτω. Ωραία!

Βρεθήκαμε παραδόξως εύκολα με τον Νίκο και χωρίς να κωλυσιεργήσουμε για κανένα λόγο στο πανάκριβο αεροδρόμιο κατευθυνθήκαμε προς το σαλόνι υποδοχής της Turkish και το αγαπημένο μας τραπέζι, το ίδιο με δύο χρόνια πριν που πετούσαμε με προορισμό την Αμερική. Μετά λύπης διαπιστώσαμε πως ακόμη δεν υφίσταται σοβαρό αλκοόλ, αρκούμενοι σε κάτι μικρές Efes και μερικά ποτήρια κρασιού. Αιδώς!

Το αεροσκάφος και η όλη εμπειρία με τη Singapore μας κέρδισε εξ’ αρχής όπως είναι λογικό με μια τέτοια αεροπορική εταιρεία, με πολύ καλό φαγητό εκτός των άλλων, ποτάκια και μπυρίτσες αλλά και ωραίους τρόπους ψυχαγωγίας στις οθόνες. Προσωπικά ήμουν διπλά και τριπλά χαρούμενος. Επιτέλους χωρίς την κλασσική κοντή που ρίχνει τη θέση μπροστά μου, αλλά και με άδεια τη διπλανή μου τριάδα, όπως θα έπρεπε δηλαδή ΠΑΝΤΑ να συμβαίνει σε τέτοιες πτήσεις για τους ανθρώπους που δεν έχουνε ύψος Ιάπωνα αλλά κομματάκι παραπάνω:

Κάπως έτσι λοιπόν ο χρόνος κύλησε νεράκι και δίχως να το καταλάβουμε μέχρι τη Σιγκαπούρη, με το κλασσικό κύμα ζέστης και υγρασίας της να μας κοπανάει αμέσως με την άφιξη μας. Η ώρα ήταν περασμένη (λόγω της διαφοράς) και το θαυμαστό αυτό αεροδρόμιο με τους κήπους και τις λιμνούλες με τα ψάρια αρκετά άδειο, δίνοντας μας την ευκαιρία να το χαζέψουμε λίγο πριν μπούμε στο τρενάκι για αλλαγή τερματικού σταθμού:

Το Lounge στο συγκεκριμένο σημείο μπορεί να φαίνεται ωραίο, δεν ήταν όμως τίποτα το ιδιαίτερο σας πληροφορώ. Τουλάχιστον είχε βότκα που ως γνωστόν κάνει το χρόνο να περνάει πολύ πιο ευχάριστα, μασουλώντας παράλληλα μερικά από τα εδέσματα του, Ασιατικά και μη.

Η ώρα κύλησε γοργά, καταφτάνοντας πρωί πλέον προς την πύλη προκειμένου να περάσουμε ακόμη έναν έλεγχο, ότι βαριόμαστε δηλαδή περισσότερο. Υπενθυμίζω (και το βλέπετε κιόλας) πως στο συγκεκριμένο αεροδρόμιο εφαρμόζεται η τρομερή ιδέα του ελέγχου πριν τη πύλη αναχώρησης. Εύγε! Τουλάχιστον ξεμπερδέψαμε γρήγορα και φορτωθήκαμε στο –γεμάτο συνταξιούχους Γάλλους- αεροπλάνο με προορισμό την Καμπότζη:

Τρεις ώρες μετά είχαμε περάσει και τις διαδικασίες βίζας που μας δυσκόλεψαν κάπως τη ζωή ξανακάνοντας εκ νέου ηλεκτρονική δήλωση, παίρνοντας το περιζήτητο αυτοκόλλητο του βασιλείου, αναπνέοντας τον ποθητό φρέσκο, υγρό, Καμποτζιανό αέρα.

Η περιπέτεια ξεκινούσε!

 

[mikrh tsopana]

Όλα καλά, η ιστορία πολλά υποσχόμενη μπλα μπλα μπλα
ΑΛΛΆ
Μου ξεκίνησες με Dead Kennedys και μου έβαλες Νταλάρα (ή όποιον τραγουδάει τέτοια πράγματα τελοσπαντων)?!?
Ντρο-πη

 

[psilos3]

Όλα καλά, η ιστορία πολλά υποσχόμενη μπλα μπλα μπλα
ΑΛΛΆ
Μου ξεκίνησες με Dead Kennedys και μου έβαλες Νταλάρα (ή όποιον τραγουδάει τέτοια πράγματα τελοσπαντων)?!?
Ντρο-πη

Τι να κάνω ψυχούλα μου, αυτό σκέφτηκα πετώντας πάνω απ' το νυχτερινό Βόσπορο, όχι το California Über Alles η το Too Drunk to Fuck. Πρέπει να καλύψω όλα τα φάσματα...

 

[tatooine]

Να φανταστώ πήρατε την πτήση των 13:20 από Κωνσταντινούπολη για Σιγκαπούρη και ο ταξιδιωτικό σου σύντροφος την πρώτη πρωινή από Αθήνα με άφιξη 09:50. Αν ναι, παρέδωσε αποσκευές Αθήνα με τελικό Σιγκαπούρη; η τις παρέλαβε στην Κωνσταντινούπολη και ξανά έκανε τσεκ ιν.
Η λογική λέει πως τον εξυπηρέτησε η αιγαίου στο Βενιζέλος και τον έκανε τσεκ ιν για όλες τις πτήσεις, διότι πρέπει να έχουν interline συμφωνία αυτές οι δυο.
Ευχαριστώ.

 

[psilos3]

Να φανταστώ πήρατε την πτήση των 13:20 από Κωνσταντινούπολη για Σιγκαπούρη και ο ταξιδιωτικό σου σύντροφος την πρώτη πρωινή από Αθήνα με άφιξη 09:50.

Πολύ σωστά το συμπέρανες, ακριβώς έτσι ήταν τα ωράρια.

Αν ναι, παρέδωσε αποσκευές Αθήνα με τελικό Σιγκαπούρη; η τις παρέλαβε στην Κωνσταντινούπολη και ξανά έκανε τσεκ ιν.

Τίποτε από τα δύο παρόλο που δικαιούμασταν, προτιμήσαμε να τις πάρουμε σαν χειραποσκευή, ήταν όμως εντός διαστάσεων & κιλών.

Η λογική λέει πως τον εξυπηρέτησε η αιγαίου στο Βενιζέλος και τον έκανε τσεκ ιν για όλες τις πτήσεις, διότι πρέπει να έχουν interline συμφωνία αυτές οι δυο.

Αυτό συνέβη στην επιστροφή που είχαμε παραπάνω αποσκευές λόγω ψώνιων, παραδόθηκαν στην Ταϊλάνδη και παρελήφθησαν στην Ελλάδα βάσει της συμφωνίας που αναφέρεις μεταξύ των εταιρειών, παρόλο που δεν ήταν ενιαία η πτήση.

 

[Smaragda53]

Για κάτσε μια στιγμή! Από τη μια περνάει το ποντίκι (μπλιαχ! Εγώ θα είχα κρεμαστεί από τη γενειάδα σου! ) κι από την αλλη η χρυσή βαθμίδα του φίλου με πρόσβαση σε όλα τα σαλόνια! Μας μπερδεύεις!