Ολλανδία Άμστερνταμ – Ο Μεγάλος Περίπατος

Fanie

Member
Μηνύματα
256
Likes
619
Επόμενο Ταξίδι
Βουδαπέστη
Ονειρεμένο Ταξίδι
Lena's Stone Forest

Το πρώτο αυτό ταξίδι πραγματοποιήθηκε 3-9 Σεπτεμβρίου 2016 με τα εισιτήρια να έχουν κλειστεί μήνες νωρίτερα, όταν η Aegean έβγαλε την τυπική της προσφορά του -40% για τους προορισμούς του εξωτερικού. Η συγκεκριμένη εποχή ήταν η καλύτερη που θα μπορούσαμε να επιλέξουμε από άποψη καιρού: οι μέρες ήταν μεγάλες και ηλιόλουστες και οι βροχές σπάνιες και σύντομες. Ξεκινήσαμε λοιπόν ένα πρωί από την Αθήνα και τρεις ώρες μετά προσγειωνόμασταν στον πάτο μιας λίμνης, τέσσερα μέτρα κάτω από το επίπεδο της θάλασσας. Καλωσορίσαμε στο Schiphol!
Για να πάμε στο κέντρο της πόλης πήραμε το λεωφορείο 397 (παλαιότερα ονομάζονταν 197), το οποίο ξεκινούσε μπροστά από την έξοδο του αεροδρομίου. Εισιτήρια βγάλαμε, μετά από υπόδειξη του οδηγού, σε ένα κόκκινο βαν που ήταν παρκαρισμένο δίπλα στην αφετηρία.

Welkom.JPG

Το λεωφορείο μάς άφησε στην Museumplein κι εκεί αναπνεύσαμε για πρώτη φορά το μπαφ... sorry... το Άμστερνταμ! Ήταν το πρώτο μας ταξίδι στην ολλανδική πρωτεύουσα και επιλέξαμε για διαμονή ένα ξενοδοχείο στην περιοχή των μουσείων, που είχε κατεβάσει την τιμή του γιατί μπροστά του γίνονταν εργασίες ανάπλασης του δρόμου. Μην φανταστείτε σπουδαία όχληση, ούτε τους είδαμε, ούτε τους ακούσαμε ποτέ τους εργάτες. Ίσως να έπαιξε το ρόλο του και το δωμάτιο που έβλεπε στην πίσω αυλή κι όχι στην λεωφόρο.
δρόμος.JPG

Όταν φτάσαμε στο ξενοδοχείο και μπήκαμε στο δωμάτιο το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση ήταν ένα σημείωμα από τη διεύθυνση που ενημέρωνε, μεταξύ άλλων, ότι τα μαλακά ναρκωτικά καταναλώνονται μόνο στα coffee shops. Ναι, δεν είχαμε κάνει λάθος. Είμασταν πράγματι στο Άμστερνταμ!
No smoking.JPG

Αφήσαμε λοιπόν τα πράγματά μας και βγήκαμε να γνωριστούμε με την πόλη.
Το πρώτο κανάλι που βρέθηκε στο δρόμο μας ήταν το Singelgracht, με όμορφα αρχοντικά, λουλουδιασμένες γέφυρες κι αυξημένη κίνηση.
singel 1.JPG


singel 2.JPG

Προχωρήσαμε βόρεια διασχίζοντας δεντροστοιχισμένα κανάλια γεμάτα βαρκούλες και προσπερνώντας σπίτια με φωτογενείς προσόψεις.
canal 2.JPG


Bayard carries the four sons of Aymon.JPG

Πλατεία.JPG
Φυσικά προσέχαμε τα τραμ και τα ποδήλατα, καθώς αυτά είναι οι ουσιαστικοί αφέντες των δρόμων και εμείς οι πεζοί καλά θα κάναμε να αυτοεξοριζόμασταν στα βάθη των πεζοδρομίων και να τους αφήναμε στην ησυχία τους.
Φτάσαμε στην Nieuwe Kerk. Δεν μπήκαμε μέσα, αλλά καθίσαμε σ' ένα εστιατόριο δίπλα της, το Cote Ouest όπου παραγγείλαμε το πρώτο μας γεύμα επί ολλανδικού εδάφους. Θυμάμαι πως μας άρεσε, όμως δύο χρόνια μετά, όταν ξαναπήγαμε στα μέρη του, δεν μπορέσαμε να το βρούμε.
Cote Ouest.JPG


νεα εκκλησία.JPG

Φαγωμένοι πήραμε τον δρόμο του γυρισμού. Ξανά ποδήλατα, ξανά κανάλια, ξανά γεφυρούλες, ξανά βαρκούλες, ξανά... οι μυρωδιές του Άμστερνταμ.
street sign.JPG
Προσπεράσαμε διάφορα χαριτωμένα μαγαζάκια κι αγοράσαμε παγωτό που το φάγαμε δίπλα στο αγαπημένο τέκνο της Ολλανδίας.
van goh.JPG

Για να πάμε στο ξενοδοχείο μας κόψαμε δρόμο από το Vondel Park, όπου κι εκεί αναπνεύσαμε Άμστερνταμ.
P1520732.JPG


P1520737.JPG

Ζαλισμένοι από τα χρώματα και τα αρώματα πέσαμε για ύπνο. Η αυριανή μέρα θα ήταν αφιερωμένη στα μουσεία! Γιούπι!

Το πρωί της Κυριακής μάς βρήκε να κατηφορίζουμε τον δρόμο για την Museumplein. Σκοπός μας να επισκεφτούμε δύο από τα μουσεία της, το Rijksmuseum και το Van Gogh Museum και να θαυμάσουμε τους πίνακές τους. Όμως καθώς προχωρούσαμε σταθήκαμε για λίγο να θαυμάσουμε τις ζωγραφικές ανησυχίες της νέας γενιάς των καλλιτεχνών του Άμστερνταμ, εκείνης που δειλά-δειλά ξεκινά από το κατώφλι του σπιτιού της για να θαμπώσει τον κόσμο.


κατώφλι.JPG


Η χθεσινοβραδινή μπόρα είχε μουσκέψει αρκετά την πλατεία.


museumplain.JPG


Φτάσαμε μπροστά στα εκδοτήρια του Van Gogh Museum. Ο κόσμος στην ουρά ήταν ελάχιστος και όταν ήρθε η σειρά μας αγοράσαμε από μία Museumkaart. Αφήσαμε την ουρά στα εκδοτήρια να μεγαλώνει και πήγαμε παραδίπλα, στο Café Le Tambourin, για να πάρουμε επιτέλους το πρωινό μας. Παραγγείλαμε καφεδάκια και γλυκά, διαλέξαμε ένα τραπεζάκι δίπλα στην μεγάλη τζαμαρία που έβλεπε το πάρκο και καθίσαμε να χαζεύουμε τους περαστικούς.


πρωινό.JPG


Αφού αποφάγαμε ξεκινήσαμε να δούμε τα έργα του Van Gogh κι επειδή στον χώρο δεν επιτρέπονταν η φωτογράφιση δεν έχω κάτι να σας δείξω. Πάντως να σας πω ότι ήταν από τις περιεκτικότερες εκθέσεις που έχω δει· εάν έχετε χρόνο μόνο για ένα μουσείο στο Άμστερνταμ, αυτό είναι το μουσείο σας.


Μου άρεσε πολύ ο πίνακας με τις αμυγδαλιές που ο ζωγράφος είχε κάνει δώρο στην οικογένεια του αδερφού του με την ευκαιρία της γέννησης του γιου τους. Το αγοράκι εκείνο πήρε το όνομα του θείου του, ονομάστηκε Vincent Willem van Gogh και για να μην τον συγχέουν με τον ζωγράφο των φώναζαν “ο μηχανικός” επειδή αυτό ήταν το επάγγελμά του. Εργάστηκε σε πολλές χώρες κι όταν επέστρεψε στην Ολλανδία ασχολήθηκε με την στέγαση του έργου του θείου του. Το μουσείο άνοιξε τις πύλες του το 1973 και ο Van Gogh, ο μηχανικός, σεργιάνιζε εκεί μέχρι και τις τελευταίες μέρες της ζωής του, το 1978.

Εκτός από την κύρια έκθεση είχε και μια περιοδική με τίτλο “στα όρια της τρέλας” όπου μέσα από πίνακες, γράμματα και μαρτυρίες γινόταν προσπάθεια να απαντηθούν ερωτήματα σχετικά με την ψυχική υγεία του ζωγράφου: “από τι ακριβώς έπασχε;”, “γιατί έκοψε το αυτί του;”, “γιατί αυτοκτόνησε;”. Σε μία προθήκη εκθέτονταν και το όπλο της αυτοχειρίας του. Ο ζωγράφος αυτοπυροβολήθηκε στο στήθος του, όμως δεν πέθανε αμέσως, γιατί το όπλο δεν ήταν “κατάλληλο για αυτοκτονίες”, όπως αναφέρουν οι ερευνητές. Αντ' αυτού, γύρισε πίσω στο ξενοδοχείο του και εξέπνευσε μετά από δύο ημέρες.

Μέσα στην τρελή κατάθλιψη αφήσαμε την έκθεση και μπήκαμε στο κατάστημα του μουσείου. Εκεί βρήκαμε ένα πολύ όμορφο παιχνίδι μνήμης με τους πίνακες του καλλιτέχνη και το αγοράσαμε για τα ανιψάκια μας.

Το δεύτερο και τελευταίο μουσείο για σήμερα ήταν το Rijksmuseum. Στην μεγαλοπρεπή του είσοδο είδαμε μια γκέισα να προπορεύεται μερικά μέτρα μπροστά και καθώς πλησιάζαμε ακούσαμε μια μελωδία τόσο ξεχωριστή που με έκανε να κοντοσταθώ και να ρωτήσω τον οργανοπαίχτη τι ήταν αυτό που έπαιζε. Εκείνος (φοιτητής από την Καραϊβική) μας είπε ότι επρόκειτο για ένα steelpan, ένα κρουστό, μουσικό όργανο με προέλευση από το Trinidad and Tobago. Το steelpan φτιαχνόταν παλαιότερα από τους πάτους ατσάλινων βαρελιών και εσωτερικά (όπως διακρίνεται στην φωτογραφία) είναι γεμάτο βαθουλώματα. Αυτά είναι οι νότες. Όσο μικρότερα τα βαθουλώματα, τόσο πιο οξύς ο ήχος.


κιμονό.JPG


Steelpan.JPG


Αφήσαμε τον φοιτητή από την Καραϊβική και προχωρήσαμε στο εσωτερικό του μουσείου. Εκεί όπου μας περίμεναν ο Rembrandt και ο Vermeer.


στοά.JPG


O “Λόχος της Πολιτοφυλακής υπό τη διοίκηση του λοχαγού Φρανς Μπάννινκ Κοκ” (1642) του Rembrandt ή πιο γνωστός ως: “Νυχτερινή Περίπολος” βρίσκεται στο βάθος μιας πλατιάς αίθουσας. Είναι πολύ μεγάλος (3,63 m x 4,37 m) και ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους με την ίδια θεματολογία, γιατί έτσι όπως χρησιμοποιεί το φως και τις σκιές (chiaroscuro), ξεχειλίζει από κίνηση. Οι μορφές έχουν ζωγραφιστεί σε φυσικό μέγεθος και λέγεται πως κάθε ένας από τους απεικονιζόμενους χαρακτήρες (εκτός από τη μασκότ και τον τυμπανιστή) πλήρωσε 100 χρυσά νομίσματα (γύρω στα 1000 €) στον ζωγράφο για μια θέση στον καμβά. Όμως, κατά τη μεταφορά του πίνακα σε άλλο κτίριο, το 1715, έπρεπε να κοπεί ένα κομμάτι από την αριστερή του μεριά για να χωρέσει ο πίνακας στη νέα του θέση και μαζί μ' αυτό κόπηκαν και δυο από τους χαρακτήρες (sorry, παιδιά).


Νυχτερινή περίπολος.JPG



close up.JPG


Μετά την “Περίπολο” πήγαμε να δούμε την “Γαλατού” (1658), του Vermeer. Ένας τοσοδούλης πίνακας με τόση δύναμη που θα μπορούσες να κάτσεις να τον κοιτάζεις με τις ώρες.


Vermeer.JPG


Το μουσείο όμως δεν είχε μόνο πίνακες. Είχε και κουκλόσπιτα! Τρία στον αριθμό! Πρόκειται για κομψοτεχνήματα του 17ου αιώνα τα οποία δεν προορίζονταν για παιχνίδι, αλλά ήταν ένα ακριβό χόμπι των ευκατάστατων γυναικών του Άμστερνταμ. Υαλουργοί, μαραγκοί, αργυροχρυσοχόοι, υφαντουργοί, καλαθοπλέκτες και ζωγράφοι επιστρατεύονταν για να δημιουργήσουν έργα λιλιπούτεια, αλλά αντάξια εκείνων σε φυσικό μέγεθος.


Petronella Oortman.JPG



Petronella Oortman 2.JPG



Petronella Dunois 2.JPG


Μετά τα μουσεία ανεβήκαμε προς την αγορά των λουλουδιών, την Bloemenmarkt. Σεπτέμβρης μήνας και ξεκινούσε η κατάλληλη εποχή για να προμηθευτεί κανείς τους βολβούς που θα άνθιζαν την άνοιξη. Τα πλωτά μαγαζάκια ήταν γεμάτα κόσμο και λουλούδια. Μερικά πουλούσαν μέχρι και σαρκοφάγα φυτά μέσα σε διάφανα δοχεία.


Bloemenmarkt 2.JPG



Bloemenmarkt.JPG


Περπατώντας, κατεβήκαμε κατά τύχη κάτι σκαλιά και βρεθήκαμε μέσα σε ένα μικρό μαγαζάκι που το έλεγαν “το μαγικό μανιτάρι”. Δεν είχε λουλούδια (μπορεί να είχε μανιτάρια, δεν τα είδα), αλλά είχε διάφορα άλλα πράγματα που είχαν σχέση με φυτά.


Magic shop 2.JPG



Magic shop 1.JPG



Μετά πεινάσαμε και καθώς χαζεύαμε τα πολύχρωμα γλυκά σε μια βιτρίνα μας έπιασε βροχή και λέμε, “α το κάρμα θα είναι”, και μπήκαμε μέσα. Ήταν ένα μικρό μαγαζάκι με μερικά τραπεζάκια σε ένα πατάρι. Δεν θέλαμε να φάμε γλυκό και ζητήσαμε από ένα κομμάτι πίτσα για να καταλαγιάσουμε την πείνα μας. Φεύγοντας δεν ξέχασα να φωτογραφήσω και τα γλυκά.


pizza.JPG



γλυκά.JPG


Μετά το φαγητό αποφασίσαμε πως είχε έρθει πια ο καιρός να δούμε τον περίφημο Amstel. Η βροχή είχε ελαττωθεί κι όταν φτάσαμε τελικά στο ποτάμι, είχε σταματήσει. Ο Amstel μάς χαιρέτησε κάτω από ένα φωτεινό ουράνιο τόξο.


αμστελ.JPG


Περπατήσαμε μέχρι τα waterlocks που βοηθούν στον καθαρισμό του νερού. Όπως έχω διαβάσει, υπάρχουν 16 τέτοιες κατασκευές ολόγυρα στην πόλη και τρεις φορές την εβδομάδα οι 14 από αυτές κλείνουν και φρέσκο νερό αρχίζει να αντλείται από την λίμνη Ijsselmeer, να μπαίνει στα κανάλια και να σπρώχνει το βρώμικο νερό προς τα ανοιχτά waterlocks, στην άλλη πλευρά της πόλης.


boathoue.JPG


Αφήσαμε τον Amstel και προχωρήσαμε ως την Rembrandtplein όπου ένας μπρούτζινος λοχαγός Φρανς Μπάννινκ Κοκ, από τη “Νυχτερινή Περίπολο”, μας πρότεινε το χέρι σε χαιρετισμό. Εκεί, σε μια πλευρά της πλατείας, βρίσκονται και τα κεντρικά γραφεία της Booking.


ρεμπραντπλειν.JPG


Συνεχίζοντας τον περίπατό μας βρεθήκαμε μπροστά στο Pathe Tuschinski, ένα από τα ωραιότερα σινεμά της πόλης, χτισμένο το 1921 σε τεχνοτροπία Art Deco. Μπήκαμε για να δούμε λίγο το φουαγιέ του, αλλά δεν προχωρήσαμε ως τις αίθουσες γιατί δεν θέλαμε να δούμε κάποια ταινία. Ίσως σε κάποια άλλη επίσκεψή μας να το επιχειρήσουμε, γιατί όπως βλέπω από άλλες φωτογραφίες πρέπει να είναι εκπληκτικό εσωτερικά.


pathe.JPG


Αφήσαμε το Pathe και προχωρώντας φτάσαμε μπροστά στα πιο στραβά σπίτια που είχαμε δει. Η πόλη είναι χτισμένη επάνω σε πασσάλους κι οι πιο παλιοί από αυτούς είναι ξύλινοι. Όταν οι πάσσαλοι αρχίζουν να σαπίζουν, τα σπίτια που στηρίζουν αρχίζουν να γέρνουν, όπως και τα σπιτάκια που στράβωναν μπροστά μας.



στραβά σπίτια.JPG


Παραδίπλα βρήκαμε μια περίτεχνη, μαρμάρινη πόρτα σφηνωμένη ανάμεσα σε δύο πανύψηλα κτίρια. Ένας Ιταλός πέρασε την ώρα που την απαθανατίζαμε. “Όμορφη δεν είναι;” μας ρώτησε χαμογελώντας και απομακρύνθηκε. Ναι, όμορφη. Αναρωτήθηκα με πόσα γκράφιτι θα ήταν τώρα καλυμμένη εάν είχε την τύχη να βρίσκεται στην Αθήνα.


gate 1624.JPG


Στον δρόμο της επιστροφής ανακαλύψαμε και έναν τοίχο που αποζητούσε την αγάπη μας. Αααχ, καλό μου Άμστερνταμ. Αυτή θα πρέπει να την κερδίσεις.


LOVE ME.JPG



Η Δευτέρα ξημέρωνε με τους καλύτερους μετεωρολογικούς οιωνούς. Με λιγοστά σύννεφα και ανεβασμένη θερμοκρασία προμηνύονταν ως μια από τις ομορφότερες ημέρες στο Άμστερνταμ.


our view.JPG



Αφήσαμε λοιπόν τα πανωφόρια μας στο δωμάτιο και ξεκινήσαμε τη βόλτα μας. Στο δρόμο για το κανάλι Singelgracht περάσαμε δίπλα από τον κήπο του Rijksmuseum και είπαμε να μπούμε μέσα να τον δούμε από κοντά.


museum back yard.JPG




museum back yard 2.JPG




museum back yard 3.JPG



Κάθε καλοκαίρι ο χώρος φιλοξενεί την έκθεση κάποιου γλύπτη και για το 2016 είχε έργα του Ιταλού Giuseppe Penone, εξού και τα δέντρα με τις πέτρες στα κλαδιά.


sculpture.JPG



Βγήκαμε από τον κήπο και περπατήσαμε για άλλη μια φορά κατά μήκος του Singelgracht, αυτή τη φορά έως το Heineken Brouwery και εκεί στρίψαμε βόρεια. Για το Heineken Experience να σας πω ότι δεν είχα διαβάσει τα καλύτερα και γι' αυτό δεν το επισκεφτήκαμε.

Η διαδρομή μάς οδήγησε τρία κανάλια παραπάνω, στο Keizersgracht, όπου βρίσκονταν το πρώτο από τα καναλόσπιτα που θα επισκεπτόμασταν σήμερα, εκείνο της οικογένειας Van Loon. Εδώ έμενε ο συνιδρυτής της Ολλανδικής Εταιρίας Ανατολικών Ινδιών, ο Willem van Loon. Οι απόγονοι της ευγενούς οικογένειας είχαν μετατρέψει το σπίτι των προγόνων τους σε μουσείο κι εμείς μπήκαμε μέσα δωρεάν κάνοντας χρήση της Museumkaart που είχαμε αρχίσει να αποσβένουμε από χθες.

Van Loom 1.JPG



Van Loom 2.JPG



Van Loom 3.JPG



Van Loom 4.JPG



Van Loom 5.JPG



Van Loom.JPG



Σαράντα λεπτά μετά είχαμε αφήσει το καναλόσπιτo και καθόμασταν για ένα καφεδάκι κάτω από μια πλατιά ομπρέλα σε μια καφετέρια εκεί κοντά. Εκεί δοκίμασα πρώτη φορά τα Bitterballen, ένα είδος στρογγυλής κροκέτας γεμιστής με κρέας και λαχανικά και τηγανισμένης σε καυτό λάδι. Συνοδεύεται ιδανικά με μουστάρδα ή κέτσαπ. Τι τρώω πρωί-πρωί η τουρίστρια!

κροκέτες.JPG




κροκέτες 1.JPG



Μετά το καφεδάκι είπαμε να δούμε καμιά τσάντα και είμασταν πολύ τυχεροί γιατί κοντά μας βρίσκονταν ένα καναλόσπιτο στο οποίο έδρευε το Μουσείο Τσάντας και Πορτοφολιού του Άμστερνταμ! Γουάου!


bag.JPG




thacher's bag.JPG




bag3.JPG




bag2.JPG




bag 1.JPG




P1530259.JPG



Μετά την βόλτα μας στην έκθεση κατεβήκαμε στο ισόγειο όπου σε κάτι όμορφες αίθουσες σερβίρονταν high tea και lunch! Επρόκειτο βέβαια για ξεκάθαρη tourist trap, αλλά εμείς πεινάγαμε και κάναμε πως δεν καταλαβαίνουμε.


interior 2.JPG




tea.JPG



Τέλος πάντων το φάγαμε το lunch μας, χαζέψαμε και την θέα έξω από το τζάμι και κοιτάξαμε την ώρα.
– ΑΑΑ! ΑΑΑ!
– Τι; Τι;
– Τρέχα! Τρέχα! Θα χάσουμε την είσοδο στο τρίτο καναλόσπιτο!!
– Κι άλλο καναλόσπιτο; Δεν μας λυπάσαι;
– ΤΡΕΧΑ ΣΟΥ ΛΕΩ!!!

Ευτυχώς δεν τρέξαμε πολύ μακριά γιατί το Museum Willet-Holthuysen βρισκόταν αμέσως μετά την επόμενη γεφυρούλα. Μεταξύ του 1861 και του 1895 έμεναν εδώ ο Abraham Willet, η σύζυγός του Sandrina Louisa Geertruyda Holthuysen και μια μεγάλη συντροφιά από γατάκια και σκυλάκια. Το μουσείο άνοιξε για το κοινό το 1896, ένα χρόνο μετά τον θάνατο της Sandrina Louisa και γιόρταζε φέτος τα 120 χρόνια της λειτουργίας του.


Willet-Holthuysen Museum 1.JPG



Willet-Holthuysen Museum 2.JPG




Willet-Holthuysen Museum 3.JPG




Willet-Holthuysen Museum 4.JPG



wh museum cat.JPG



Willet-Holthuysen Museum 5.JPG



WH Museum garden.JPG



Έπειτα από τρεις ώρες και τρία καναλόσπιτα είμασταν και πάλι στους δρόμους. Κι αυτή τη φορά είχαμε βάλει πλώρη για το λιμάνι!


walk.JPG




walk 0.JPG



in der waag.JPG



Διασχίσαμε δεντροστοιχισμένες γέφυρες και πολύβουες λεωφόρους και βρεθήκαμε τελικά στις όχθες του Καναλιού της Βόρειας Θάλασσας, εκεί όπου από τον 13o αιώνα υπάρχει το λιμάνι του Άμστερνταμ. Για κοντά 200 χρόνια ο στόλος της Ολλανδικής Εταιρίας Ανατολικών Ινδιών ξεφόρτωνε εδώ τις εξωτικές πραμάτειες του: μπαχάρια και πιπέρια, όπιο και καπνό, καφέ και μετάξι, κοχύλια, χαλκό, χρυσό κι ασήμι... Σήμερα, στα ίδια νερά, εξακολουθούν να αγκυροβολούν εντυπωσιακά πλοία, όπως κρουαζιερόπλοια και ποταμόπλοια που φτάνουν έως εδώ διαπλέοντας την Βόρεια Θάλασσα ή τον Ρήνο.


port 1.JPG




port 2.JPG



Προχωρήσαμε προς το συναυλιακό κέντρο Muziekgebouw aan 't IJ και μπήκαμε μέσα.

P1530499.JPG



Το κτίριο ήταν εντελώς άδειο, μόνο στην καφετέρια του ισογείου υπήρχαν κάποιοι υπάλληλοι. Βγήκαμε στην προκυμαία μπροστά από το κτίριο και χαζέψαμε για λίγο την θέα. Στο βάθος-βάθος βλέπαμε το τεχνητό νησί της Ιάβα και την μεγάλη γέφυρα που το ένωνε με την στεριά, αλλά ήμασταν ήδη πολύ κουρασμένοι για να πάμε ως εκεί. Σε κάποιο άλλο ταξίδι θα φροντίσουμε ν' αφιερώσουμε μια ολόκληρη μέρα αποκλειστικά για μια βόλτα σε αυτά τα τεχνητά νησάκια.

Μετά από λίγη ώρα μπήκαμε πάλι μέσα στο κτίριο πήραμε το ασανσέρ και ανεβήκαμε στον τελευταίο όροφο. Ούτε εκεί συναντήσαμε κανέναν, αλλά απολαύσαμε την άπλετη πανοραμική θέα του λιμανιού που ξεδιπλώνονταν από κάτω μας.


port 3.JPG



Αφού χορτάσαμε φωτογραφίες κατεβήκαμε στο ισόγειο και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.


return walk.JPG



Είδαμε ένα από τα ωραιότερα ηλιοβασιλέματα της ζωή μας ακριβώς έξω από το ΝΕΜΟ, το μουσείο επιστημών του Άμστερνταμ.


sunset.JPG




skyline.JPG




sunflower.JPG



Τα φώτα άναβαν στα σπίτια, στα κανάλια και τα καταστήματα και μέχρι να φτάσουμε στο ξενοδοχείο, είχε νυχτώσει για τα καλά.


night 1.JPG



night 2.JPG




P1530623.JPG




night end.JPG



Ένας δροσερός άνεμος είχε ξεκινήσει να φυσά. Ο καιρός θα χάλαγε, αλλά δεν θα έμπαινε εμπόδιο στα αυριανά μας σχέδια: O ζωολογικός κήπος Αrtis και η παρακείμενή του Micropia μάς περίμεναν.


Με ψυχρούλα και ψιλόβροχο ξεκίνησε η καινούργια μας ημέρα στο Άμστερνταμ. Σήμερα περπατήσαμε ίσα με δυόμιση χιλιόμετρα μέχρι τα επόμενα αξιοθέατα της λίστας μας. Τολμώ να πω ότι η διαδρομή που ακολουθήσαμε δεν ήταν ιδιαίτερα γραφική, ιδιαίτερα στο κομμάτι της από τον Άμστελ έως τον Artis, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν είχε τις εκπλήξεις της.


P1530635.JPG




P1530646.JPG




P1530647.JPG




P1530653.JPG




P1530658.JPG




P1530656.JPG



Φτάνοντας στον Artis τον αγνοήσαμε εντελώς και μπήκαμε στην γειτονική του Micropia, το μουσείο των μικροβίων, το μοναδικό στον κόσμο.

Εκεί μας έδωσαν από μία μικρή, στρογγυλή κάρτα και μας οδήγησαν σε ένα σκοτεινό μέρος με φωτεινές οθόνες και διάφορους θαλάμους όπου κοιτούσες μέσα και έβλεπες τα μικρόβια. Δίπλα σε κάθε έκθεμα υπήρχε μια σφραγιδούλα που την πατούσες επάνω στην κάρτα σου και στο τέλος έβλεπες πόσα μικρόβια βρήκες. Σε ξεχωριστό σημείο της αίθουσας, λουσμένος υπό το φως των προβολέων, βρισκόταν ένα πρόπλασμα του βασιλιά του μικροβιακού πληθυσμού, του βραδύπορα (tardigrade), του μοναδικού ζωντανού οργανισμού που μπορεί να επιζήσει κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.

Οι εκπλήξεις όμως δεν σταματούσαν στον μικροβιακό πληθυσμό, αλλά συνεχίζονταν στον κάτω όροφο όπου μέσα σε γυάλινες προθήκες υπήρχαν προπλάσματα ιών! Να, σε ένα τέτοιο μουσείο έπρεπε να με πήγαιναν εκδρομή με το σχολείο!

Δεν μπορώ θα θυμηθώ γιατί δεν έχω καμία φωτογραφία από την επίσκεψή μας σε αυτό το μουσείο. Μάλλον γιατί δεν επιτρέπονταν οι φωτογραφίες...

Βγήκαμε λοιπόν από την Μicropia με τις καρτούλες μας γεμάτες σφραγιδούλες και μπήκαμε στο διπλανό εστιατόριο De Plantage, για το μεσημεριανό μας. Εκεί τα πράγματα γίνανε λίγο ρόιδο κι άλλα παραγγείλαμε κι άλλα φάγαμε, αλλά φάγαμε κι αυτό έχει σημασία στην τελική.


P1530673.JPG



Σειρά τώρα είχε ο Artis, ο ζωολογικός κήπος του Άμστερνταμ με τους μικρούς και μεγάλους πρωταγωνιστές του.


P1530674.JPG




P1530679.JPG




P1530707.JPG




P1530721.JPG




P1530742.JPG




P1530765.JPG




P1530775.JPG




P1530784.JPG




P1530790.JPG




P1530792.JPG




P1530809.JPG




P1530837.JPG




P1530859.JPG




P1530863.JPG




P1530883.JPG




P1530899.JPG



Τρεισήμισι ώρες και πολλές φωτογραφίες αργότερα πεινάγαμε πάλι κι αυτή τη φορά μπήκαμε στο εστιατόριο του Artis και ακολουθήσαμε την πεπατημένη: burgers.


P1530914.JPG




P1530915.JPG



Βγάλαμε κάποιες τελευταίες φωτογραφίες από τον κήπο και τα κοντινά σε αυτόν κανάλια και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.


P1530889.JPG



P1530870.JPG



P1530921.JPG



P1530922.JPG



Η επόμενη ημέρα θα είχε στο πρόγραμμα και μουσεία και πάρκα, οπότε χρειαζόμασταν κάποιες ώρες επιπλέον ξεκούρασης για να γεμίσουν οι μπαταρίες. Μακάρι να μην βρέχει!

Και δεν έβρεχε.
Η μέρα ξεκίνησε καταγάλανη και ηλιόλουστη κι εμείς είχαμε ήδη χαράξει το δρομολόγιό μας. Πρώτη μας στάση θα ήταν το ΝΕΜΟ, το Μουσείο Επιστήμης του Άμστερνταμ. Αρχίσαμε να ανηφορίζουμε λοιπόν (τρόπος του λέγειν) προς το λιμάνι.


1589349404909.png




1589349578065.png




P1530941.JPG



Στο μουσείο κάναμε χρήση της Museumkaart και δίχως καθυστέρηση αρχίσαμε να παίζουμε με τα εκθέματα!


1589350355557.png




P1530959.JPG




P1530969.JPG




P1530995.JPG



Παρακολουθήσαμε και ένα πείραμα δράσης-αντίδρασης που στο τέλος εκτόξευε έναν πύραυλο.


P1530960.JPG



Διασκεδάσαμε αφάνταστα στο δωμάτιο που σε δείχνει πότε νάνο και πότε γίγαντα και μια υπάλληλος προσφέρθηκε από μόνη της να μας τραβήξει φωτογραφίες!
Μετά από τα τόσα παιχνίδια ανεβήκαμε στον τελευταίο όροφο και βγήκαμε στο κεκλιμένο "κατάστρωμα" του ΝΕΜΟ για να δούμε τη θέα από ψηλά. Εδώ ανεβαίνεις και δωρεάν, δεν έχει εισιτήριο.


P1540039.JPG




P1540023.JPG




P1540036.JPG




P1540034.JPG



Αφήσαμε το ΝΕΜΟ


P1540049.JPG



για να περάσουμε παραδίπλα, στο Εθνικό Ναυτικό Μουσείο:


P1540052.JPG


(ναι! και το πλοίο έκθεμα είναι!)

Από τη μια μεριά του Ναυτικού Μουσείου είναι το ΝΕΜΟ:


P1540054.JPG



κι από την άλλη (περίπου ένα χιλιόμετρο μακριά) ο ανεμόμυλος De Gooyer, η επόμενη στάση μας:


P1540055.JPG



Προς το παρόν είχαμε ένα μουσείο να εξερευνήσουμε. Δείξαμε τις κάρτες μας και μας έδωσαν να φορέσουμε από ένα βραχιολάκι.


P1540056.JPG



Ένας τεράστιος θόλος φτιαγμένος από γυαλί και μέταλλο κάλυπτε την εσωτερική αυλή.


P1540058.JPG



Αφήσαμε τα πράγματά μας στα lockers και βγήκαμε στην αποβάθρα για να δούμε από κοντά το ξύλινο τρικάταρτο που ήταν αγκυροβολημένο εκεί.


P1540061.JPG



Μία επεξηγηματική πινακίδα μάς πληροφορούσε ότι επρόκειτο για το αντίγραφο του East Indiaman Amsterdam, ιδιοκτησίας της Εταιρίας Ανατολικών Ινδιών, το οποίο κατασκευάστηκε το 1748. Είχε μήκος 48m, ύψος καταρτιού 56m και έφερε 42 κανόνια.

To 1749 ξεκίνησε το ταξίδι του προς την Ασία, αλλά δεν πήγε πολύ μακριά και προσάραξε στις ακτές της Αγγλίας, κοντά στο Hastings. Το ναυάγιό του είναι ακόμα εκεί.


P1540063.JPG



Επιπλέον πληροφορίες από την Wikipedia (στα αγγλικά): https://en.wikipedia.org/wiki/Amsterdam_(1748).

Ανεβήκαμε στο Amsterdam, και αρχίσαμε την εξερεύνηση.
Είδαμε το κελάρι:

P1540107.JPG


Τους χώρους που κοιμόνταν οι ναυτικοί (δίπλα στα κανόνια):

P1540071.JPG


Το φαγητό τους:

P1540081.JPG


Είδαμε την καμπίνα του καπετάνιου:

P1540087.JPG


Υπάρχει και παιχνίδι πάνω στο πλοίο. Ένα ποντικάκι παροτρίνει τα παιδιά να ψάξουν και να βρουν το χαμένο ασήμι του Amsterdam:

P1540092.JPG


Το συναντήσαμε και στο αμπάρι:

P1540109.JPG



Εκτός από το αντίγραφο του Amsterdam στο Ναυτικό Μουσείο φυλάσσονται και πρωτότυπα σκάφη, όπως το ποτάμιο παγοθραυστικό SS Christiaan Brunings, του 1900:


P1540136.JPG



και το κωπήλατο Royal Barge που χρησιμοποιούνταν για εκδηλώσεις του κράτους και της βασιλικής οικογένειας. Κατασκευάστηκε μεταξύ των ετών 1816-1818, χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά το 1841 και τελευταία το 1962:


P1540120.JPG




P1540125.JPG




P1540129.JPG



Αφήσαμε την προβλήτα και μπήκαμε στο κυρίως κτήριο του μουσείου, ορισμένες αίθουσες του οποίου εκείνον τον καιρό ανακαινίζονταν.

Είδαμε όργανα ναυσιπλοΐας:


P1540138.JPG



Ακρόπρωρα:


P1540143.JPG



Μακέτες ιστιοφόρων με ψηφιακές επεξηγήσεις (δεν είχα ξαναδεί κάτι τέτοιο. Υπήρχε μια οθόνη που μπορούσες να την κυλήσεις επάνω στο γυαλί της βιτρίνας, να την σταματήσεις μπροστά σε κάποιο έκθεμα και να σου δώσει πληροφορίες γι' αυτό που κοιτάς):


P1540148.JPG



Διαβάσαμε και ημερολόγια πλώρης σε ειδικά διαμορφωμένα σαλονάκια:


P1540139.JPG



Ωραίο ήταν το ναυτικό μουσείο! Πάμε να πιούμε καμιά μπύρα! Αφήσαμε πίσω μας τα μουσεία και πήραμε τον δρόμο για τον ανεμόμυλο De Gooyer.

Σταματήσαμε λίγα λεπτά να ξαποστάσουμε σε μια παιδική χαρά:


P1540157.JPG




P1540160.JPG



Και μετά από έναν περίπατο μισής ώρας φτάσαμε μπροστά στον μεγαλύτερο ξύλινο ανεμόμυλο του Άμστερνταμ:


P1540168.JPG



Χτισμένος τον 16ο αιώνα καταστράφηκε και ξαναχτίστηκε το 1725 και μεταφέρθηκε στη σημερινή του θέση το 1814. Είναι οκτάγωνος με ύψος 26,6m και λειτουργούσε ως αλευρόμυλος έως το 1972. Εκείνη την χρονιά μία καταιγίδα κατέστρεψε τα πανιά του, έσπασε τον άξονα και πέταξε τις λεπίδες του στο γειτονικό κανάλι. Οι ζημιές αποκαταστάθηκαν το 1976, αλλά ο μύλος δεν ξαναλειτούργησε και παραμένει κλειστός για το κοινό.


P1540169.JPG



Πλάι στον μύλο, σ' ένα κτίριο του 1911 που παλαιότερα στέγαζε τα δημοτικά λουτρά, βρίσκεται η ζυθοποιεία IJ. Η εταιρεία ιδρύθηκε το 1983 και μεταφέρθηκε στη σημερινή της θέση το 1985. Δεν έχει σχέση με τον μύλο, πέρα από το γεγονός ότι είναι ακριβώς δίπλα του κι ότι έχει την εικόνα του στο σήμα της.


P1540171.JPG



Πήραμε μπυρίτσα με μεζεδάκι και καθίσαμε στην οριοθετημένη αυλή για να ξεκουραστούμε μια στάλα.


P1540176.JPG




P1540179.JPG




P1540183.JPG



Ο δρόμος του γυρισμού περνούσε μπροστά από το Μουσείο των Τροπικών. Ήταν ακόμα ανοιχτό, αλλά θα έκλεινε σύντομα οπότε αρκεστήκαμε να το θαυμάσουμε εξωτερικά και να το αφήσουμε στα υπόψη για άλλη εκδρομή.


P1540190.JPG




P1540196.JPG



Εντωμεταξύ το επαναλαμβανόμενο νερουλό και πράσινο τοπίο του Άμστερνταμ μάς υπενθύμιζε συνεχώς το πόσο τυχεροί είμαστε εμείς που μένουμε, σπουδάζουμε και εργαζόμαστε στην τσιμεντένια Αθήνα μακριά από όλους αυτούς τους αντιπερισπασμούς.

Μπήκαμε μέσα στο Oosterpark, ένα πάρκο που βρέθηκε στο δρόμο μας έτσι ξαφνικά για να μας τσαντίσει, και κάναμε μια βολτούλα στα πέριξ.


P1540198.JPG




P1540206.JPG




P1540214.JPG



Οι Αμστερνταμιώτες είχαν εκμεταλλευτεί την όμορφη ημέρα για να στρωθούν/ξαπλώσουν/παίξουν/τρέξουν/μαγειρέψουν στο γρασίδι. Οι καπνοί από τα μπριζολάκια που ψήνονταν τριγύρω γαργαλούσαν αλύπητα τα ρουθούνια μας.


P1540209.JPG



Βγήκαμε από το πάρκο.
Ο ήλιος έπεφτε καθώς πλησιάζαμε στο ξενοδοχείο μας κι έλουζε μ' ένα πορτοκαλένιο φως τις τούβλινες προσόψεις των κτιρίων.


P1540247.JPG




P1540242.JPG



Μια πινακίδα μάς ενημέρωνε για τον κολυμβητικό αγώνα που θα λάμβανε μέρος μερικές μέρες αφότου αφήσουμε το Άμστερνταμ.


P1540253.JPG



Προχωρώντας στην οδό Ceintuurbaan είδαμε τρεις τύπους να κοιτάνε ψηλά, προς την ταράτσα ενός κτιρίου. Σηκώσαμε κι εμείς το κεφάλι και στην αρχή δεν είδαμε τίποτα, αλλά αμέσως μετά είδαμε τα γκόμπλινς. Ήταν δύο, με ύψος κοντά στα δυόμιση μέτρα, κάθονταν στην άκρη της ταράτσας με τα πράσινα ποδάρια τους να κρέμονται προς τα κάτω, είχαν κόκκινες μύτες κι έπαιζαν με μια κόκκινη μπάλα.
Βρισκόμασταν μπροστά στο Huis met de Kabouters (το Σπίτι με τα Γκόμπλινς) κι από τύχη δεν το είχαμε προσπεράσει.


P1540269.JPG



Το σπίτι χτίστηκε τον 19ο αιώνα και είναι χαρακτηρισμένο μνημείο από το 1984. Πήρε το όνομά του από τα δύο πρασινωπά πλασματάκια που βρίσκονται στην κορυφή και περιλαμβάνει τρία διαφορετικά κτίρια. Αποτελεί ένα αμάλγαμα αρχιτεκτονικών ρυθμών, αλλά το φως και οι φυλλωσιές δεν βοήθησαν και πολύ στο έργο του φωτογράφου.


P1540266.JPG




P1540259.JPG



Ο θρύλος λέει ότι η κόκκινη μπάλα αλλάζει χέρια μεταξύ των γκόμπλινς καθημερινά, όταν το ρολόι χτυπήσει μεσάνυχτα. Ή την παραμονή της πρωτοχρονιάς. Ή κάθε 29η Φεβρουαρίου. Ο θρύλος είναι αναποφάσιστος στο σημείο αυτό.

Αφήσαμε το σπίτι των γκόμπλινς και συνεχίσαμε τον δρόμο της επιστροφής.


P1540270.JPG



Φτάσαμε σε ένα ακόμα πάρκο, το Sarphatipark και μπήκαμε να το δούμε κι αυτό.


P1540281.JPG




P1540291.JPG




P1540293.JPG




P1540298.JPG



Βγήκαμε από το πάρκο και συνεχίσαμε το δρόμο μας. Σε ένα σπίτι είχε έρθει ο πελαργός. Συγχαρητήρια, είναι κορίτσι!


P1540315.JPG



Οι βιτρίνες στα ζαχαροπλαστεία μάς σκανδάλιζαν, αλλά δεν υποκύπταμε.


P1540323.JPG



Απτόητοι φτάσαμε ως το ξενοδοχείο μας. Καληνυχτίσαμε τους καταληψίες του γρασιδιού της Museumplein και πέσαμε για ύπνο.


P1540325.JPG



Η αυριανή μέρα θα ξημέρωνε για μας μια μεγάλη βόλτα στα δυτικά της πόλης μέχρι το Prinseneiland, το νησάκι όπου θα βρίσκαμε το yellow submarine.

Προτού όμως ξεκινήσουμε το ταξίδι προς τη δύση, έπρεπε να τακτοποιήσουμε μια φωτογραφική εκκρεμότητα στη γειτονιά μας: Τα Zevenlandenhuizen, τα σπίτια των εφτά χωρών, χτισμένα το 1894.

Πρόκειται για μια αράδα από επτά σπίτια, στην οδό Roemer Visscherstraat, που καταλαμβάνουν τους αριθμούς από το 20 έως το 30 και που είναι έτσι σχεδιασμένα αρχιτεκτονικά ώστε να παραπέμπουν σε ισάριθμες χώρες. Πρόκειται για την Γερμανία, την Γαλλία, την Ισπανία, την Ιταλία, την Ρωσία, την Ολλανδία και την Αγγλία. Τα δύο τελευταία μαζί είναι ξενοδοχείο, η Ισπανία είναι δικηγορική εταιρεία και τα υπόλοιπα ανήκουν σε ιδιώτες.

Στη φωτογραφία η Γερμανία, με το λευκό αψιδωτό παράθυρο.

P1540336.JPG



Η Γαλλία, που παραπέμπει στα κάστρα του Λίγηρα.

P1540335.JPG



Η νεοκλασική Ιταλία και η ανδαλουσιανή Ισπανία.

P1540332.JPG



Η τυπική Ολλανδία και η Ρωσία με τον τρούλο της.

P1540331.JPG



Τέλος η Αγγλία.

P1540330.JPG



Μετά από αυτό πήραμε τους δρόμους.
Μια πισίνα καταμεσής στο πεζοδρόμιο μάς προκάλεσε ένα ελαφρύ πολιτιστικό σοκ.

P1540340.JPG



Το ξεπεράσαμε και συνεχίσαμε.

P1540342.JPG




P1540343.JPG




P1540356.JPG




P1540361.JPG




P1540366.JPG




P1540383.JPG



Προχωρούσαμε παράλληλα με ένα κανάλι.

P1540391.JPG




P1540399.JPG




P1540410.JPG



Είδαμε και τα άδοξα απομεινάρια μια ποδηλασίας.

P1540409.JPG



Προσπεράσαμε boathouses.

P1540424.JPG




P1540432.JPG



Πετύχαμε καναλοκαθαριστές!

P1540450.JPG



Μια ταβέρνα με μενού στα ελληνικά:

P1540453.JPG



Ξεμακρύναμε αρκετά και φτάσαμε ανατολικά του καναλιού Kosteverloren, στον ανεμόμυλο Otter. Κατασκευάστηκε το 1638 και είναι ο μοναδικός που σώζεται από τους 49 που υπήρχαν στην περιοχή.

P1540467.JPG




P1540465.JPG



Ξεκουραστήκαμε για λίγο εκεί και συνεχίσαμε.

P1540475.JPG




P1540480.JPG




P1540493.JPG



Ένα τρικάβαλο ποδήλατο:

P1540496.JPG



Αρχίσαμε να ανεβαίνουμε προς το Prinseneiland.

P1540508.JPG




P1540533.JPG




P1540551.JPG



Κάποια στιγμή καθίσαμε να τσιμπίσουμε το κατιτίς μας,

P1540585.JPG



και ξάνα-ξεκινήσαμε.

P1540588.JPG




P1540594.JPG




P1540612.JPG



Φτάσαμε στην παλαιά είσοδο της πόλης, την πύλη Haarlemmerpoort (ή αλλιώς Willemspoort). Πίσω της φούντωναν τα δέντρα του Westerpark, αλλά εμείς το προσπεράσαμε και τραβήξαμε προς τις γραμμές του τρένου.

P1540618.JPG



Πριν μπούμε στο τούνελ, ένα ακόμα ελαφρύ πολιτιστικό σοκ με πρωταγωνίστρια μια μπουχάρα (χειροποίητη; θα σας γελάσω).

P1540619.JPG



Περάσαμε απέναντι και μπήκαμε στο τούνελ, κάτω από τις γραμμές του τρένου, όπου συναντήσαμε μια θαλάσσια νύμφη.

P1540621.JPG



Και φτάσαμε τέλος στον προορισμό μας, το νησάκι του Πρίγκηπα.

P1540626.JPG




P1540627.JPG




P1540664.JPG




P1540650.JPG




P1540652.JPG



Στο νησάκι υπήρχε μια μικρή φάρμα και βοηθήσαμε τους ιδιοκτήτες να πιάσουν ένα λαγούδι που το είχε σκάσει και είχε κρυφτεί στο δρόμο, κάτω από έναν κάδο ανακύκλωσης.

Και είδαμε εκεί δίπλα και το yellow submarine, ένα ιδιαίτερο boathouse.

P1540655.JPG



Υπάρχει μια διένεξη μεταξύ του ιδιοκτήτη και του δήμου, γιατί οι αρχές θέλουν να τον διώξουν.

P1540658.JPG



Ξεκουραστήκαμε σ' ένα μικρό πάρκο και γεμίσαμε τα μπουκαλάκια μας με νερό, πριν πάρουμε τον δρόμο του γυρισμού.

P1540677.JPG




P1540679.JPG




P1540683.JPG




P1540685.JPG



Επόμενη στάση μας το πάρκο που είχαμε αγνοήσει νωρίτερα, το Westerpark.

P1540693.JPG




P1540706.JPG




P1540740.JPG




P1540710.JPG



Είδαμε τον κόσμο που έτρωγε και μας άνοιξε η όρεξη. Στην καρδιά του Westerpark βρίσκονται τα ανακαινισμένα βοηθητικά κτίρια του παλιού εργοστάσιου γκαζιού (το ίδιο το εργοστάσιο έχει κατεδαφιστεί). Κάποια έχουν γίνει εστιατόρια και κάποια άλλα φιλοξενούν cafe, σινεμά, γραφεία, αγορές ή εκδηλώσεις.
Εμείς μπήκαμε στο De Bakkerswinkel, ένα εστιατόριο που στεγάζεται στο παλιό διοικητήριο.

P1540716.JPG



Δεν θυμάμαι τι παραγγείλαμε, αλλά έχω αυτή τη φωτογραφία και καμία άλλη ανάμνηση:

P1540721.JPG



Κάναμε μια βόλτα ανάμεσα στα παλιά κτίρια για να χωνέψουμε.

P1540728.JPG




P1540733.JPG



Μετά βγήκαμε πάλι στο πάρκο και κατευθυνθήκαμε προς την έξοδο.

P1540742.JPG




P1540743.JPG




P1540755.JPG



Στον δρόμο υπήρχαν πινακίδες που προτρέπουν τον κόσμο να προσέχει τους πορτοφολάδες:

P1540759.JPG



Λογικό, γιατί το μόνο που προσέχεις σ' αυτή την πόλη είναι μην σου ξεφύγει κανένα πλάνο.

P1540764.JPG




P1540777.JPG




P1540783.JPG




P1540806.JPG




P1540808.JPG




P1540828.JPG




P1540863.JPG




P1540867.JPG




P1540888.JPG




P1540895.JPG




P1540900.JPG



Η ώρα ήταν επτά και οι καμπανούλες στην γωνία άρχισαν να κουδουνίζουν.

P1540905.JPG



Πλησίαζε η ώρα να πάρουμε το dinner μας.
Στο δρόμο που πηγαίναμε πετύχαμε κι έναν κινηματογράφο που εκείνη την ώρα τρεις κοπέλες παιδεύονταν να τοποθετήσουν ένα-ένα τα γράμματα τη μαρκίζα. Δεν είχα ξαναδεί κάτι τέτοιο!

P1540937.JPG



Μπήκαμε σε ένα ισόγειο εστιατόριο και παραγγείλαμε για μια τελευταία φορά. Αύριο θα πετούσαμε για Αθήνα.


Το καινούργιο αυτό ταξίδι κράτησε 5 ημέρες, από 14 έως 19 Ιανουαρίου. Συνέπεσε με βροχές, χαλάζια, θύελλες και παγωνιές, αλλά δεν κατάφερε να μας πτοήσει. Κατάφερε μεν να μας κάνει να γυρίσουμε πίσω στην Αθήνα χωρίς την βαλίτσα μας, αλλά αυτή την ιστορία θα την πούμε στο τέλος.
Προς το παρόν είναι αργά το απόγευμα της 14ης Ιανουαρίου του 2018 και προσγειωνόμαστε σιγά-σιγά στο Schiphol.

P1640956.JPG



P1640958.JPG



P1640962.JPG


Έχουμε φτάσει στον απόηχο της γιορτής των φώτων (Amsterdam Light Festival) και το αεροδρόμιο είναι στολισμένο.

P1640985.JPG


Αγοράσαμε τα εισιτήρια του λεωφορείου που θα μας πήγαινε στο κέντρο από ένα κόκκινο βαν έξω από τον αερολιμένα.

Όταν φτάσαμε στην πόλη είχε πια νυχτώσει και προσπαθήσαμε άμεσα να προσαρμοστούμε για να μην πέσουμε πάνω σε κανένα ποδηλάτη. Καθώς διασχίζαμε προσεκτικά ένα κανάλι, άκουσα ένα θρόισμα πίσω από τα χόρτα και μια αδιόρατη κίνηση από κάτι που έμοιαζε με αυτιά με έκανε να σταματήσω. Κοιτάζοντας καλύτερα είδα ένα λαγούδι να με κοιτάει πίσω από τα φύλλα. Να ήταν άραγε το ίδιο που πριν δύο χρόνια το είχε σκάσει μπροστά στα μάτια μας από την φάρμα στο Prinseneiland; Πριν προλάβω να το καλοσκεφτώ αυτό είχε οπισθοχωρήσει και είχε χαθεί στο σκοτάδι.

Αν και κουρασμένοι, αφήσαμε τα πράγματα στο ξενοδοχείο και βγήκαμε μέσα στη νύχτα για την πρώτη μας βόλτα.
Στον δρόμο για την Damrak συναντήσαμε αυτό το πολύ όμορφο έργο τέχνης. Το όνομά του είναι Amsterdam Oersoep, βρίσκεται στο πέρασμα Beurspassage και έχει έκταση 450 τ.μ. (οροφή, τοίχοι, πάτωμα). Ολοκληρώθηκε το 2016 και δεν το είχαμε δει στο πρώτο μας ταξίδι.

P1650019.JPG


Οι κεντρικοί δρόμοι ήταν φωταγωγημένοι.

P1650021.JPG



P1650037.JPG


Πεινασμένοι μπήκαμε σε μια μπυραρία και χορτάσαμε την πείνα μας με διώροφα μπέργκερ. Έτσι χορτασμένοι γυρίσαμε στο ξενοδοχείο μας και πριν κοιμηθούμε καληνυχτίσαμε την πόλη από το παράθυρό μας.

P1650053.JPG


-


Η μέρα ξημέρωσε μουντή, ψυχρή και στα πρόθυρα βροχής.

P1650054.JPG



Πήραμε το πρωινό μας και ξεκινήσαμε για τους κήπους Begijnhof που τους είχαμε βρει κλειστούς πριν δύο χρόνια. Σήμερα η πόρτα ήταν ανοιχτή.

P1650074.JPG



Μία πινακίδα μάς έδινε πληροφορίες για το μέρος και μας παρακαλούσε να κάνουμε ησυχία για να μην ενοχλούνται οι ένοικοι. Αναφέρει ότι εδώ κατοικούσαν οι Begijnen, ανύπαντρες Καθολικές που ασχολούνταν με αγαθοεργίες, αλλά που δεν επιθυμούσαν να ζήσουν σε μοναστήρια και δεν είχαν πάρει όρκους.

P1650077.JPG



Εδώ βρίσκεται και το ένα από τα δύο ξύλινα σπίτια που σώζονται ακόμα στο Άμστερνταμ. Το δεύτερο είναι στην οδό Zeedijk 1 και στεγάζει την καφετέρια "In 't Aepjen".

P1650079.JPG



Μεταλλικές μπάρες εμποδίζουν την διέλευση στους μη κατοίκους. Αν και η τελευταία από τις Begijnen πέθανε το 1971, περίπου 100 γυναίκες εξακολουθούν να ζουν εδώ.

P1650081.JPG



Μια πόρτα στο πλάι του κήπου μας βγάζει κατευθείαν μπροστά στο Μουσείο της πόλης του Άμστερνταμ (Amsterdam Museum). Εδώ εκδώσαμε την Museumkaart και ξεκινήσαμε να την αποσβένουμε.
Στην είσοδο του μουσείου μάς υποδέχτηκαν τα ξύλινα αυτόματα του Δαυίδ και του Γολιάθ που κοσμούσαν κάποτε τον Oude Doolhof (Παλιό Λαβύρινθο 1625-1862), πριν αυτός χαθεί εξαιτίας της διαμόρφωσης των καναλιών.

P1650088.JPG




P1650089.JPG




P1650108.JPG



Μαθαίνουμε για το πόσο χαμηλά από τη στάθμη της θάλασσας βρίσκεται η πόλη.

P1650091.JPG



Είδαμε τις βέρες από τον πρώτο γάμο μεταξύ ομοφυλόφιλων την Πρωταπριλιά του 2001, το μικροσκοπικό λευκό αυτοκίνητο που μεταξύ του 1966 και του 1974 προσπάθησε να βάλει τέλος στο κυκλοφοριακό πρόβλημα, το σατυρικό κουκλοθέατρο De Lachende Spinnekop (η Γελαστή Αράχνη 1947-1954), αναπαραστάσεις δωματίων από τα καναλόσπιτα, σκαλιστά ελεφαντόδοντα και διάφορα άλλα.

Όταν βγήκαμε από το μουσείο η βροχή είχε ξεκινήσει. Η ώρα ήταν 15:30 το μεσημέρι και έμοιαζε να έχει ήδη νυχτώσει.
Φτάσαμε στην πλατεία Dam και μπήκαμε με την κάρτα μας στην Nieuwe Kerk που παλαιά ήταν εκκλησία και τώρα είναι μουσείο. Εκείνον τον καιρό είχε μια έκθεση με τίτλο "I have a dream".

P1650153.JPG



Το θέμα της έκθεσης ήταν οι ζωές των Μαντέλα, Γκάντι και Κινγκ και ο τρόπος που αυτοί οι τρεις άνθρωποι επηρέασαν τον κόσμο. Όμορφη ήταν και η εκκλησία.

P1650173.JPG




P1650162.JPG



Μετά πήγαμε στην Oude Kerk, μία άλλη εκκλησία που τώρα πια είναι μουσείο. Εδώ η έκθεση ήταν πολύ πιο απόκοσμη και είχε να κάνει με την απουσία. Πολύ ανατριχιαστική κατάσταση: μαραμένα λουλούδια σε βωμούς, σακάκια ακουμπησμένα σε καρέκλες, παλτά απιθωμένα στο πάτωμα κι όλα αυτά τα συνόδευαν ακατάληπτοι ψίθυροι από αόρατα στόματα (οι ψίθυροι ήταν ακατάληπτοι γιατί δεν ήταν στην γλώσσα μας, όλο και κάτι συγκεκριμένο θα έλεγαν οι άνθρωποι).

P1650192.JPG




P1650187.JPG




P1650202.JPG



Προσπάθησα να συγκεντρώσω την προσοχή μου στην εκκλησία και συγκεκριμένα στο ταβάνι της που λέγεται ότι είναι ο μεγαλύτερος ξύλινος θόλος στην Ευρώπη και αυτός με την καλύτερη ακουστική. Είναι κατασκευασμένος από ξύλο βελανιδιάς φερμένο από την Εσθονία και χρονολογείται στο 1390.

P1650205.JPG




P1650206.JPG



Μετά από τόσο τρόμο μας άνοιξε η όρεξη και αψηφώντας το ανεμοβρόχι περπατήσαμε κάμποσα μέτρα και μπήκαμε σε ένα συμπαθητικό εστιατόριο, το Haesje Claes.

P1650215.JPG



Παραγγείλαμε σουπίτσα και μοσχαρίσιο φιλέτο που ήταν και τα δύο πολύ γευστικά

P1650213.JPG




P1650221.JPG



και αφού αποφάγαμε βγήκαμε και πάλι στο ολλανδικό κρύο.

P1650227.JPG




P1650238.JPG



Η βροχή ευτυχώς είχε σταματήσει οπότε φτάσαμε στεγνοί και χορτασμένοι στο ξενοδοχείο μας.

Την επόμενη μέρα μια λεπτή λωρίδα από το φως του ήλιου κατάφερε να ξεπεράσει την πυκνή συννεφιά και να φτιάξει για λίγο τη διάθεσή μας.

P1650240.JPG



Η σημερινή μας βόλτα είχε έναν σκοπό: να κλείσουμε το κεφάλαιο που λέγονταν Μουσείο των Τροπικών και που είχαμε αφήσει ανοιχτό από την προηγούμενη επίσκεψή μας.
Μέχρι να πάρουμε το πρωινό μας και να βγούμε από το ξενοδοχείο ο καιρός είχε αγριέψει.

P1650251.JPG




P1650255.JPG



Αγνοήσαμε τις παγωμένες ριπές που άσπριζαν τα νερά των καναλιών και ξεκινήσαμε με αισιοδοξία τη διαδρομή μας.

P1650252.JPG




P1650260.JPG




P1650264.JPG



Περάσαμε κι από την γνωστή μας πολύχρωμη αγορά των λουλουδιών:

P1650266.JPG




P1650269.JPG



Και βγήκαμε στον Amstel.

P1650309.JPG



Καθώς προχωρούσαμε ο καιρός έκανε γενναίες προσπάθειες ν' ανοίξει.

P1650338.JPG




P1650344.JPG



Και σχεδόν τα είχε καταφέρει όταν φτάσαμε έξω από το μουσείο των τροπικών.

P1650363.JPG



Το μουσείο των τροπικών είναι Εθνολογικό μουσείο κι ένα από τα μεγαλύτερα στο Άμστερνταμ. Εκτός από τα μόνιμα εκθέματά του (κυρίως από τις πρώην αποικίες), διοργανώνει και περιοδικές εκθέσεις με γενικότερο ανθρωπολογικό ενδιαφέρον.

Η κεντρική του αίθουσα είναι τεράστια, άπλετη και θυμίζει γοτθικό ναό. Μαρμάρινες σκάλες οδηγούν στους επάνω ορόφους.

P1650370.JPG




P1650467.JPG



Λεπτομέρεια από τις κολώνες της μεγάλης αίθουσας.

P1650372.JPG



Είδαμε πρώτα την περιοδική έκθεση. Είχε τίτλο "Body Art" και θέμα το διακοσμημένο ανθρώπινο σώμα. Από τις πιο ενδιαφέρουσες εκθέσεις στις οποίες έχω βρεθεί.

P1650383.JPG




P1650379.JPG




P1650385.JPG




P1650417.JPG



Μετά περάσαμε στα μόνιμα εκθέματα ξεκινώντας από την μόδα,

P1650454.JPG




P1650463.JPG



στα ειδώλια,

P1650471.JPG




P1650478.JPG




P1650491.JPG




P1650514.JPG



πήραμε πληροφορίες για εξωτικά σπόρια και μπαχάρια,

P1650568.JPG




P1650567.JPG




P1650569.JPG



είδαμε διάφορες ιδιωτικές συλλογές από πετρώματα μέχρι έντομα,

P1650576.JPG



και πολλές ακόμα κατασκευές λατρευτικού ή αποτροπαϊκού χαρακτήρα:

P1650632.JPG




P1650633.JPG




P1650628.JPG




P1650629.JPG




P1650619.JPG



Τελειώνοντας την περιήγηση κατεβήκαμε στο εστιατόριο του μουσείου

P1650659.JPG



και παραγγείλαμε έναν δίσκο μεζεδάκια

P1650662.JPG



Όταν βγήκαμε από το μουσείο είχε αρχίσει να βραδιάζει.

P1650688.JPG



Το κρύο ήταν έντονο, όμως δεν έβρεχε και δεν φυσούσε τόσο πολύ (ακόμα), οπότε είπαμε να περπατήσουμε ως το λιμάνι.

P1650701.JPG




P1650703.JPG




P1650710.JPG




P1650713.JPG



Τα φώτα στους δρόμους άρχισαν να ανάβουν.

P1650724.JPG



Όταν φτάσαμε στο λιμάνι είχε νυχτώσει για τα καλά.

P1650734.JPG




P1650740.JPG



Πήραμε τον δρόμο προς την Dam.

P1650763.JPG




P1650769.JPG



Χαζέψαμε τις βιτρίνες.

P1650775.JPG




P1650778.JPG




P1650787.JPG



Και καταλήξαμε τελικά στο ξενοδοχείο μας. Έξω είχε αρχίσει να φυσάει.

Σήμερα δεν υπήρχε ήλιος ούτε γι' αστείο. Με το ζόρι υπήρχε φως. Όταν βγήκαμε έξω μετά το πρωινό είδαμε κάποιες πινακίδες ξεχαρβαλωμένες από τον χθεσινοβραδινό άνεμο. Να ’ναι σημάδι να μείνουμε στο δωμάτιο; Μπα!

P1650820.JPG



Σήμερα θα πηγαίναμε για μούμιες και για άλογα.
Όποιος θέλει να βρει μούμιες στο Άμστερνταμ πηγαίνει στο μουσείο Allard Pierson. Αρχίσαμε λοιπόν ν' ανηφορίζουμε προς το Rokin.

P1650824.JPG




P1650823.JPG




P1650829.JPG




P1650836.JPG



Μπήκαμε δωρεάν στο μουσείο χρησιμοποιώντας την κάρτα μας. Το Allard Pierson είναι το αρχαιολογικό μουσείου του Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ. Στεγάζει την συλλογή του Πανεπιστημίου με εκθέματα από τους αρχαίους κόσμους της Μεσογειακής λεκάνης και της Εγγύς Ανατολής. Δεν είχε την ποικιλία που περίμενα. Αλλά είχε ένα παιχνίδι που έβαζες ονόματα και φράσεις και στα εκτύπωνε στα ιερογλυφικά!

P1650861.JPG




P1650855.JPG




P1650843.JPG




P1650871.JPG




P1650866.JPG



Πριν φύγουμε πήγαμε για ένα γλυκάκι στην καφετέρια του μουσείου.

P1650886.JPG




P1650884.JPG



Είχε έρθει η ώρα να δούμε τα αλογάκια. Για τον σκοπό αυτό έπρεπε να κατεβούμε μέχρι το Vondelpark.

P1650902.JPG




P1650905.JPG




P1650914.JPG




P1650921.JPG



Σε έναν παράδρομο του πάρκου βρίσκεται ο προορισμός μας.

P1650926.JPG




P1650927.JPG




P1650935.JPG



Πρόκειται για την Hollandse Manege (1744), την παλαιότερη σχολή ιππασίας στην Ολλανδία. Περιηγηθήκαμε στους σταύλους, στους χώρους των μαθημάτων, πήγαμε και στην καφετέρια που βλέπει από ψηλά τους εκπαιδευόμενους. Ήταν μια επίσκεψη γεμάτη μυρωδιές.

P1650940.JPG




P1650941.JPG



Την επόμενη μέρα είδαμε πως οι γερμένες πινακίδες είχαν τώρα τοποθετηθεί επάνω στο πεζοδρόμιο. Ο καιρός ήταν πολύ κακός, παγωμένος, με δυνατό άνεμο και περιστασιακή βροχή.

P1650992.JPG



Σήμερα θα πηγαίναμε να δούμε το Cromhouthuis, ένα πολυόροφο καναλόσπιτο πολύ κοντά στο ξενοδοχείο μας στο οποίο στεγάζεται και το Μουσείο της Βίβλου.

P1650999.JPG




P1660002.JPG




P1660007.JPG




P1660015.JPG



Είδαμε τη συλλογή με τα ρολόγια-κοσμήματα της κυρίας του σπιτιού καθώς και μια συλλογή με διακοσμημένα κουτιά για ταμπάκο.


P1660021.JPG




P1660028.JPG




P1660031.JPG




P1660067.JPG




P1660060.JPG



Πρέπει να ήμασταν μόνοι μας εκεί. Όλο το σπίτι δικό μας!

P1660049.JPG




P1660087.JPG




P1660096.JPG




P1660099.JPG




P1660105.JPG



Στους επάνω ορόφους έχει βρει στέγη το μουσείο της Βίβλου.

P1660139.JPG




P1660124.JPG




P1660146.JPG




P1660140.JPG




P1660144.JPG




P1660142.JPG




P1660128.JPG




P1660132.JPG



Στη συνέχεια κατεβήκαμε στην κουζίνα.

P1660161.JPG




P1660171.JPG




P1660165.JPG



Αλλά στον κήπο δεν μπορέσαμε να βγούμε.

P1660174.JPG




P1660178.JPG



Μάλλον ούτε στον δρόμο δεν έπρεπε να βγούμε.

P1660180.JPG



Αλλά θέλαμε να κάνουμε μια βόλτα πριν σταματήσουμε κάπου για φαγητό.

P1660182.JPG




P1660194.JPG




P1660196.JPG




P1660199.JPG




P1660205.JPG




P1660218.JPG




P1660232.JPG




P1660239.JPG




P1660257.JPG




P1660264.JPG



Για φαγητό καταλήξαμε και πάλι στο Haesje Claes.

Με παγωμένες μύτες, αλλά ζεσταμένη κοιλίτσα γυρίσαμε στο ξενοδοχείο.

Ξημέρωσε η τελευταία ημέρα μας στο Άμστερνταμ.

P1660285.JPG



Ο άνεμος είχε επιτέλους κοπάσει. Η πτήση μας θα έφευγε το απόγευμα, οπότε προλαβαίναμε έναν τελευταίο περίπατο.

Περπατώντας παράλληλα με το κανάλι Singel απαντήσαμε την Torensluis. Η γέφυρα με την μυστηριώδη πορτούλα είναι ανοικτή για το κοινό. Όσοι θέλετε να δείτε το εσωτερικό μιας καναλογέφυρας προσέλθετε.


P1660296.JPG



Εμείς την προσπεράσαμε και συνεχίσαμε την βόλτα μας.

P1660303.JPG




P1660307.JPG




P1660311.JPG



Καθίσαμε για μια κρέπα και έπειτα γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, πήραμε τα πράγματά μας, πήγαμε στο αεροδρόμιο και αποχαιρετήσαμε το Άμστερνταμ.

P1660377.JPG



Υ.Γ. H βαλίτσα μας ήρθε στην Αθήνα δύο μέρες μετά γιατί αποφάσισε ότι ήθελε να μείνει λίγο ακόμα στην Ολλανδία. Τελικά τέλος καλό, όλα καλά.

Μετά τον παγωμένο Ιανουάριο του 2018 ήρθε ο Ιούνιος του 2019 που μας ξανάφερε στο Άμστερνταμ. Αυτή τη φορά θα μέναμε τέσσερις μέρες (12-16/6). Πρόκειται για τον τρίτο και πιο πρόσφατο περίπατό μας στην Ολλανδική πρωτεύουσα.

Την ημέρα της άφιξής μας ήμασταν πολύ κουρασμένοι και περιοριστήκαμε σε μια βόλτα γύρω από την γειτονιά μας.

P1820580.JPG




P1820586.JPG




P1820587.JPG



Την επομένη ήθελα να αγοράσω μια μπλούζα από το Hard Rock Cafe και είπαμε να το συνδυάσουμε με μια βόλτα κι απ' το λιμάνι.

P1820591.JPG



Το A'dam Lookout, με τους θαρραλέους που κάνουν κούνια στο κενό.

P1820596.JPG




P1820600.JPG




P1820607.JPG




P1820610.JPG



Σταματήσαμε στο Pancakes Amsterdam για να κρέπες.

P1820618.JPG



Μπήκαμε στο εσωτερικό του μαγαζιού γιατί ψιχάλιζε. Παράγγειλα κρέπα με μπανάνα και σαντιγί.

P1820624 (2).JPG



Δεν ήταν αυτό που περίμενα.
Όταν τελειώσαμε το φαγητό η βροχή είχε σταματήσει, όμως η συννεφιά επέμενε.

P1820627.JPG




P1820631.JPG




P1820637.JPG




P1820643.JPG



Στους κήπους του Rijksmuseum πετύχαμε μια έκθεση, μάλλον σχετική με τα αραχνόποδα, θα σας γελάσω.

P1820648.JPG



Φτάσαμε στο μαγαζί κι αγόρασα την μπλουζίτσα μου. Μετά πήραμε τον δρόμο του γυρισμού. Δεν είχα διάθεση για πολλές φωτογραφίες. Ίσως γιατί δεν υπήρχε φως παρά μόνο μία επίμονα συνεχιζόμενη συννεφιά.


P1820662.JPG




P1820664.JPG




P1820670.JPG



Ίσως αύριο να καλυτερέψουν τα πράγματα. Καλοκαίρι είναι! Κάποιος να το πει στον καιρό!

Φαίνεται πως ο καιρός με άκουσε χθες, γιατί η σημερινή ημέρα ήταν ηλιόλουστη. Σήμερα θα πηγαίναμε στον βοτανικό κήπο. Όλα γύρω ήταν φωτεινά και πολύχρωμα και η διάθεση ξεκίνησε να φτιάχνει.

P1820702.JPG




P1820730.JPG




P1820731.JPG




P1820733.JPG



Τέλος φτάσαμε στον βοτανικό κήπο. Κάναμε πρώτα μια στάση στο καφέ του και μετά ξεκινήσαμε την περιήγηση.

P1820734.JPG




P1820750.JPG




P1820753.JPG




P1820764.JPG




P1820755.JPG





P1820800.JPG




P1820785.JPG




P1820809.JPG



Ο κήπος ήταν μικρός, συμπαθητικός και λασπώδης. Είδαμε και μια νύφη με ένα γαμπρό που φωτογραφίζονταν με φόντο την πρασινάδα.

Φύγαμε από εκεί και πήγαμε για μπύρες στο Café de Sluyswacht. Το κτίριο του 1695 όπου στεγάζεται η καφετέρια, ήταν στο παρελθόν το σπίτι του υπεύθυνου για το άνοιγμα και το κλείσιμο των locks του καναλιού.

P1820815.JPG




P1820818.JPG



Μετά τις μπύρες συνεχίσαμε τη βόλτα μας.

P1820824.JPG




P1820825.JPG




P1820828.JPG




P1820842.JPG




P1820862.JPG



Φτάσαμε μέχρι το Westerpark.

P1820867.JPG




P1820871.JPG




P1820870.JPG



Έπειτα πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.

P1820873.JPG




P1820877.JPG



Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, είδαμε τηλεόραση και κοιμηθήκαμε. Αύριο το πρόγραμμα έχει Haarlem!


[IMG alt="Fanie"]https://www.travelstories.gr/community/data/avatars/m/11/11258.jpg?1568384453[/IMG]
Fanie
Member

Μηνύματα248Likes536Επόμενο ΤαξίδιΒουδαπέστηΟνειρεμένο ΤαξίδιLena's Stone Forest

P1820954.JPG

Και νάμαστε πρωί πρωί στο σταθμό των τρένων! Ήταν η πρώτη φορά που πηγαίναμε σε κάποιο άλλο μέρος της Ολλανδίας και ήμουν ενθουσιασμένη!

P1820899.JPG


Το Haarlem βρίσκεται λίγα χλμ. δυτικά του Άμστερνταμ.
Φτάσαμε στον σταθμό μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας.

P1830121.JPG


Σήμερα ήταν Σάββατο και στην πλατεία της πόλης είχε αγορά. Πλησιάσαμε έναν πάγκο κι αγοράσαμε φιλέτο ρέγκας με ψιλοκομμένο κρεμμυδάκι.

P1820940.JPG


Μετά πήγαμε για καφέ και γλυκό σε ένα εστιατόριο πέρα από το κανάλι.

P1830004.JPG


Κι ακολουθούν φωτογραφίες από το Haarlem.
Με ήλιο:

P1830074.JPG



P1830078.JPG



P1830084.JPG



P1830095.JPG



P1830099.JPG



P1830100.JPG



P1830109.JPG



P1830112.JPG


Με συννεφιά:

P1820992.JPG



P1820930.JPG



P1820951.JPG



P1830010.JPG



P1830012.JPG



P1830034.JPG



P1830039.JPG



P1830064.JPG


Είπιαμε μια τελευταία μπύρα και πήραμε το τρένο της επιστροφής.


Τελευταία μέρα η σημερινή. Σε λίγο φεύγουμε για Αθήνα, όμως μένει χρόνος για κάποιες τελευταίες φωτογραφίες.

Ξεκινήσαμε για την Dam...

P1830199.JPG




P1830201.JPG



...και την βρήκαμε κατειλημμένη από στρώματα γυμναστικής κι έτοιμη να υποδεχτεί.... την παγκόσμια ημέρα ΓΙΟΓΚΑΣ!!!

P1830202.JPG




P1830206.JPG




P1830259.JPG




P1830266.JPG



Μείναμε να παρακολουθήσουμε για λίγο τα δρώμενα, αλλά τους πετύχαμε στις παρουσιάσεις και δεν είχαμε χρόνο να περιμένουμε για την καθαυτό γυμναστική.
Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο και πήραμε το τρένο για το αεροδρόμιο. Η επόμενη στάση ήταν η Αθήνα.

Κι εδώ τελείωσαν οι τρεις περίπατοι στο Άμστερνταμ. Να είμαστε καλά να ταξιδεύουμε κι όπου κι αν πάμε να περνάμε υπέροχα!

ΤΕΛΟΣ
 
Last edited:

Fanie

Member
Μηνύματα
256
Likes
619
Επόμενο Ταξίδι
Βουδαπέστη
Ονειρεμένο Ταξίδι
Lena's Stone Forest
Το πρωί της Κυριακής μάς βρήκε να κατηφορίζουμε τον δρόμο για την Museumplein. Σκοπός μας να επισκεφτούμε δύο από τα μουσεία της, το Rijksmuseum και το Van Gogh Museum και να θαυμάσουμε τους πίνακές τους. Όμως καθώς προχωρούσαμε σταθήκαμε για λίγο να θαυμάσουμε τις ζωγραφικές ανησυχίες της νέας γενιάς των καλλιτεχνών του Άμστερνταμ, εκείνης που δειλά-δειλά ξεκινά από το κατώφλι του σπιτιού της για να θαμπώσει τον κόσμο.
κατώφλι.JPG

Η χθεσινοβραδινή μπόρα είχε μουσκέψει αρκετά την πλατεία.
museumplain.JPG

Φτάσαμε μπροστά στα εκδοτήρια του Van Gogh Museum. Ο κόσμος στην ουρά ήταν ελάχιστος και όταν ήρθε η σειρά μας αγοράσαμε από μία Museumkaart. Αφήσαμε την ουρά στα εκδοτήρια να μεγαλώνει και πήγαμε παραδίπλα, στο Café Le Tambourin, για να πάρουμε επιτέλους το πρωινό μας. Παραγγείλαμε καφεδάκια και γλυκά, διαλέξαμε ένα τραπεζάκι δίπλα στην μεγάλη τζαμαρία που έβλεπε το πάρκο και καθίσαμε να χαζεύουμε τους περαστικούς.
πρωινό.JPG

Αφού αποφάγαμε ξεκινήσαμε να δούμε τα έργα του Van Gogh κι επειδή στον χώρο δεν επιτρέπονταν η φωτογράφιση δεν έχω κάτι να σας δείξω. Πάντως να σας πω ότι ήταν από τις περιεκτικότερες εκθέσεις που έχω δει· εάν έχετε χρόνο μόνο για ένα μουσείο στο Άμστερνταμ, αυτό είναι το μουσείο σας.
Μου άρεσε πολύ ο πίνακας με τις αμυγδαλιές που ο ζωγράφος είχε κάνει δώρο στην οικογένεια του αδερφού του με την ευκαιρία της γέννησης του γιου τους. Το αγοράκι εκείνο πήρε το όνομα του θείου του, ονομάστηκε Vincent Willem van Gogh. Όταν μεγάλωσε, για να μην τον συγχέουν με τον ζωγράφο, τον αποκαλούσαν “ο μηχανικός” επειδή αυτό ήταν το επάγγελμά του. Εργάστηκε σε πολλές χώρες κι όταν επέστρεψε στην Ολλανδία ασχολήθηκε με την στέγαση του έργου του θείου του. Το μουσείο άνοιξε για το κοινό 1973 και ο Van Gogh, ο μηχανικός, σεργιάνιζε εδώ μέσα μέχρι και τις τελευταίες μέρες της ζωής του, το 1978.

Το μουσείο διοργανώνει και περιοδικές εκθέσεις. Εκείνη που πετύχαμε εμείς είχε τίτλο “στα όρια της τρέλας”. Μέσα από πίνακες, γράμματα και μαρτυρίες γινόταν προσπάθεια να απαντηθούν ερωτήματα σχετικά με την ψυχική υγεία του ζωγράφου: “από τι ακριβώς έπασχε;”, “γιατί έκοψε το αυτί του;”, “γιατί αυτοκτόνησε;”. Σε μία προθήκη εκθέτονταν και το όπλο της αυτοχειρίας του. Ο ζωγράφος αυτοπυροβολήθηκε στο στήθος του, όμως δεν πέθανε αμέσως, γιατί το όπλο δεν ήταν “κατάλληλο για αυτοκτονίες”, όπως αναφέρουν οι ερευνητές. Αντ' αυτού, γύρισε πίσω στο ξενοδοχείο του και εξέπνευσε μετά από δύο ημέρες.
Μέσα στην τρελή κατάθλιψη αφήσαμε την έκθεση και μπήκαμε στο κατάστημα του μουσείου. Εκεί βρήκαμε ένα πολύ όμορφο παιχνίδι μνήμης με τους πίνακες του καλλιτέχνη και το αγοράσαμε για τα ανιψάκια μας.
Το δεύτερο και τελευταίο μουσείο για σήμερα ήταν το Rijksmuseum. Στην μεγαλοπρεπή του είσοδο είδαμε μια γκέισα να προπορεύεται μερικά μέτρα μπροστά και καθώς πλησιάζαμε ακούσαμε μια μελωδία τόσο ξεχωριστή που με έκανε να κοντοσταθώ και να ρωτήσω τον οργανοπαίχτη τι ήταν αυτό που έπαιζε. Εκείνος (φοιτητής από την Καραϊβική) μας είπε ότι επρόκειτο για ένα steelpan, ένα κρουστό, μουσικό όργανο με προέλευση από το Trinidad and Tobago. Το steelpan φτιαχνόταν παλαιότερα από τους πάτους ατσάλινων βαρελιών και εσωτερικά (όπως διακρίνεται στην φωτογραφία) είναι γεμάτο βαθουλώματα. Αυτά είναι οι νότες. Όσο μικρότερα τα βαθουλώματα, τόσο πιο οξύς ο ήχος.
κιμονό.JPG

Steelpan.JPG

Αφήσαμε τον φοιτητή από την Καραϊβική και προχωρήσαμε στο εσωτερικό του μουσείου. Εκεί όπου μας περίμεναν ο Rembrandt και ο Vermeer.
στοά.JPG

O “Λόχος της Πολιτοφυλακής υπό τη διοίκηση του λοχαγού Φρανς Μπάννινκ Κοκ” (1642) του Rembrandt, γνωστότερος ως: “Νυχτερινή Περίπολος” βρίσκεται στο βάθος μιας πλατιάς αίθουσας. Είναι πολύ μεγάλος (3,63 m x 4,37 m) και ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους με την ίδια θεματολογία, γιατί έτσι όπως χρησιμοποιεί το φως και τις σκιές (chiaroscuro), ξεχειλίζει από κίνηση. Οι μορφές έχουν ζωγραφιστεί σε φυσικό μέγεθος και λέγεται πως κάθε ένας από τους απεικονιζόμενους χαρακτήρες (εκτός από τη μασκότ και τον τυμπανιστή) πλήρωσε 100 χρυσά νομίσματα (γύρω στα 1000 €) στον ζωγράφο για μια θέση στον καμβά. Όμως, κατά τη μεταφορά του πίνακα σε άλλο κτίριο, το 1715, έπρεπε να κοπεί ένα κομμάτι από την αριστερή του μεριά για να χωρέσει ο πίνακας στη νέα του θέση και μαζί μ' αυτό κόπηκαν και δυο από τους χαρακτήρες (sorry, παιδιά).
Νυχτερινή περίπολος.JPG


close up.JPG

Μετά την “Περίπολο” πήγαμε να δούμε την “Γαλατού” (1658), του Vermeer. Ένας τοσοδούλης πίνακας με τόση δύναμη που θα μπορούσες να κάτσεις να τον κοιτάζεις με τις ώρες.
Vermeer.JPG

Το μουσείο όμως δεν είχε μόνο πίνακες. Είχε και κουκλόσπιτα! Πρόκειται για κομψοτεχνήματα του 17ου αιώνα τα οποία δεν προορίζονταν για παιχνίδι, αλλά ήταν ένα ακριβό χόμπι των ευκατάστατων γυναικών του Άμστερνταμ. Υαλουργοί, μαραγκοί, αργυροχρυσοχόοι, υφαντουργοί, καλαθοπλέκτες και ζωγράφοι επιστρατεύονταν για να δημιουργήσουν έργα λιλιπούτεια, αλλά αντάξια εκείνων σε φυσικό μέγεθος.
Petronella Oortman.JPG


Petronella Oortman 2.JPG


Petronella Dunois 2.JPG

Μετά τα μουσεία ανεβήκαμε προς την αγορά των λουλουδιών, την Bloemenmarkt. Σεπτέμβρης μήνας και ξεκινούσε η κατάλληλη εποχή για να προμηθευτεί κανείς τους βολβούς που θα άνθιζαν την άνοιξη. Τα πλωτά μαγαζάκια ήταν γεμάτα κόσμο και λουλούδια. Μερικά πουλούσαν μέχρι και σαρκοφάγα φυτά μέσα σε διάφανα δοχεία.
Bloemenmarkt 2.JPG


Bloemenmarkt.JPG

Περπατώντας, κατεβήκαμε κατά τύχη κάτι σκαλιά και βρεθήκαμε μέσα σε ένα μικρό μαγαζάκι που το έλεγαν “το μαγικό μανιτάρι”. Δεν είχε λουλούδια (μπορεί να είχε μανιτάρια, δεν τα είδα), αλλά είχε διάφορα άλλα πράγματα που είχαν σχέση με φυτά.
Magic shop 2.JPG


Magic shop 1.JPG

Μετά πεινάσαμε και καθώς χαζεύαμε τα πολύχρωμα γλυκά σε μια βιτρίνα μας έπιασε βροχή και λέμε, “α το κάρμα θα είναι”, και μπήκαμε μέσα. Ήταν ένα μικρό μαγαζάκι με μερικά τραπεζάκια σε ένα πατάρι. Δεν θέλαμε να φάμε γλυκό και ζητήσαμε από ένα κομμάτι πίτσα για να καταλαγιάσουμε την πείνα μας. Φεύγοντας δεν ξέχασα να φωτογραφήσω και τα γλυκά.
pizza.JPG


γλυκά.JPG

Μετά το φαγητό αποφασίσαμε πως είχε έρθει πια ο καιρός να δούμε τον περίφημο Amstel. Η βροχή είχε ελαττωθεί κι όταν φτάσαμε τελικά στο ποτάμι, είχε σταματήσει. Ο Amstel μάς χαιρέτησε κάτω από ένα φωτεινό ουράνιο τόξο.
αμστελ.JPG

Περπατήσαμε μέχρι τα waterlocks που βοηθούν στον καθαρισμό του νερού. Όπως έχω διαβάσει, υπάρχουν 16 τέτοιες κατασκευές ολόγυρα στην πόλη και τρεις φορές την εβδομάδα οι 14 από αυτές κλείνουν και φρέσκο νερό αρχίζει να αντλείται από την λίμνη Ijsselmeer, να μπαίνει στα κανάλια και να σπρώχνει το βρώμικο νερό προς τα ανοιχτά waterlocks, στην άλλη πλευρά της πόλης.
boathoue.JPG

Αφήσαμε τον Amstel και προχωρήσαμε ως την Rembrandtplein όπου ένας μπρούτζινος λοχαγός Φρανς Μπάννινκ Κοκ, από τη “Νυχτερινή Περίπολο”, μας πρότεινε το χέρι σε χαιρετισμό. Εκεί, σε μια πλευρά της πλατείας, βρίσκονται και τα κεντρικά γραφεία της Booking.
ρεμπραντπλειν.JPG
Συνεχίζοντας τον περίπατό μας βρεθήκαμε μπροστά στο Pathe Tuschinski, ένα από τα ωραιότερα σινεμά της πόλης, χτισμένο το 1921 σε τεχνοτροπία Art Deco. Μπήκαμε για να δούμε λίγο το φουαγιέ του, αλλά δεν προχωρήσαμε ως τις αίθουσες γιατί δεν θέλαμε να δούμε κάποια ταινία. Ίσως σε κάποια άλλη επίσκεψή μας να το επιχειρήσουμε, γιατί όπως βλέπω από άλλες φωτογραφίες πρέπει να είναι εκπληκτικό εσωτερικά.
pathe.JPG

Αφήσαμε το Pathe και προχωρώντας φτάσαμε μπροστά στα πιο στραβά σπίτια που είχαμε δει. Η πόλη είναι χτισμένη επάνω σε πασσάλους κι οι πιο παλιοί από αυτούς είναι ξύλινοι. Όταν οι πάσσαλοι αρχίζουν να σαπίζουν, τα σπίτια που στηρίζουν αρχίζουν να γέρνουν, όπως και τα σπιτάκια που στράβωναν μπροστά μας.

στραβά σπίτια.JPG

Παραδίπλα βρήκαμε μια περίτεχνη, μαρμάρινη πόρτα σφηνωμένη ανάμεσα σε δύο πανύψηλα κτίρια. Ένας Ιταλός πέρασε την ώρα που την απαθανατίζαμε. “Όμορφη δεν είναι;” μας ρώτησε χαμογελώντας και απομακρύνθηκε. Ναι, όμορφη. Αναρωτήθηκα με πόσα γκράφιτι θα ήταν τώρα καλυμμένη εάν είχε την τύχη να βρίσκεται στην Αθήνα.
gate 1624.JPG

Στον δρόμο της επιστροφής ανακαλύψαμε και έναν τοίχο που αποζητούσε την αγάπη μας. Αααχ, καλό μου Άμστερνταμ. Αυτή θα πρέπει να την κερδίσεις.
LOVE ME.JPG
 
Last edited:

Eurotraveler

Member
Μηνύματα
463
Likes
1.741
Επόμενο Ταξίδι
Γκντανσκ
Ονειρεμένο Ταξίδι
Αλάσκα
Πολύ ωραία γραφή!
Αν και πλέον κυνηγάω κάθε art nouveau και art déco κτίριο στα ταξίδια μου, όταν είχα βρεθεί στο Άμστερνταμ δεν είχα ιδέα για το Pathé Tuschinki. Όπως ανακαλύπτω μάλιστα τώρα, είχαμε παρκάρει το αυτοκίνητο δύο βήματα από εκεί και παρόλα αυτά δεν έτυχε να το δούμε. Και το εσωτερικό του είναι άκρως εντυπωσιακό κρίνοντας από τις φωτογραφίες στο ιντερνετ. Σταματώ εδώ, γιατί θα θυμηθώ τα καμμένα σινεμά του αθηναϊκού κέντρου και θα με πιάσει κατάθλιψη.
 

NIKOLETA05

Member
Μηνύματα
512
Likes
367
Επόμενο Ταξίδι
Αλσατία
Ονειρεμένο Ταξίδι
Νέα Υόρκη
Γράφεις πολύ ωραία και οι πληροφορίες που δίνεις είναι πολύ κατατοπιστικές για κάποιον που δεν έχει ξαναπάει.
 

Fanie

Member
Μηνύματα
256
Likes
619
Επόμενο Ταξίδι
Βουδαπέστη
Ονειρεμένο Ταξίδι
Lena's Stone Forest
Η Δευτέρα ξημέρωνε με τους καλύτερους μετεωρολογικούς οιωνούς. Με λιγοστά σύννεφα και ανεβασμένη θερμοκρασία προμηνύονταν ως μια από τις ομορφότερες ημέρες στο Άμστερνταμ.
our view.JPG

Αφήσαμε λοιπόν τα πανωφόρια μας στο δωμάτιο και ξεκινήσαμε τη βόλτα μας. Στο δρόμο για το κανάλι Singelgracht περάσαμε δίπλα από τον κήπο του Rijksmuseum και είπαμε να μπούμε μέσα να τον δούμε από κοντά.
museum back yard.JPG


museum back yard 2.JPG


museum back yard 3.JPG

Κάθε καλοκαίρι ο χώρος φιλοξενεί την έκθεση κάποιου γλύπτη και για το 2016 είχε έργα του Ιταλού Giuseppe Penone, εξού και τα δέντρα με τις πέτρες στα κλαδιά.
sculpture.JPG

Βγήκαμε από τον κήπο και περπατήσαμε για άλλη μια φορά κατά μήκος του Singelgracht, αυτή τη φορά έως το Heineken Brouwery και εκεί στρίψαμε βόρεια. Για το Heineken Experience να σας πω ότι δεν είχα διαβάσει τα καλύτερα και γι' αυτό δεν το επισκεφτήκαμε.
Η διαδρομή μάς οδήγησε τρία κανάλια παραπάνω, στο Keizersgracht, όπου βρίσκονταν το πρώτο από τα καναλόσπιτα που θα επισκεπτόμασταν σήμερα, εκείνο της οικογένειας Van Loon. Εδώ έμενε ο συνιδρυτής της Ολλανδικής Εταιρίας Ανατολικών Ινδιών, ο Willem van Loon. Οι απόγονοι της ευγενούς οικογένειας είχαν μετατρέψει το σπίτι των προγόνων τους σε μουσείο κι εμείς μπήκαμε μέσα δωρεάν κάνοντας χρήση της Museumkaart που είχαμε αρχίσει να αποσβένουμε από χθες.
Van Loom 1.JPG


Van Loom 2.JPG


Van Loom 3.JPG


Van Loom 4.JPG


Van Loom 5.JPG


Van Loom.JPG

Σαράντα λεπτά μετά είχαμε αφήσει το καναλόσπιτo και καθόμασταν για ένα καφεδάκι κάτω από μια πλατιά ομπρέλα σε μια καφετέρια εκεί κοντά. Εκεί δοκίμασα πρώτη φορά τα Bitterballen, ένα είδος στρογγυλής κροκέτας γεμιστής με κρέας και λαχανικά και τηγανισμένης σε καυτό λάδι. Συνοδεύεται ιδανικά με μουστάρδα ή κέτσαπ. Τι τρώω πρωί-πρωί η τουρίστρια!
κροκέτες.JPG


κροκέτες 1.JPG

Μετά το καφεδάκι είπαμε να δούμε καμιά τσάντα και είμασταν πολύ τυχεροί γιατί κοντά μας βρίσκονταν ένα καναλόσπιτο στο οποίο έδρευε το Μουσείο Τσάντας και Πορτοφολιού του Άμστερνταμ! Γουάου!
bag.JPG


thacher's bag.JPG


bag3.JPG


bag2.JPG


bag 1.JPG


P1530259.JPG

Μετά την βόλτα μας στην έκθεση κατεβήκαμε στο ισόγειο όπου σε κάτι όμορφες αίθουσες σερβίρονταν high tea και lunch! Επρόκειτο βέβαια για ξεκάθαρη tourist trap, αλλά εμείς πεινάγαμε και κάναμε πως δεν καταλαβαίνουμε.
interior 2.JPG


tea.JPG

Τέλος πάντων το φάγαμε το lunch μας, χαζέψαμε και την θέα έξω από το τζάμι και κοιτάξαμε την ώρα.
– ΑΑΑ! ΑΑΑ!
– Τι; Τι;
– Τρέχα! Τρέχα! Θα χάσουμε την είσοδο στο τρίτο καναλόσπιτο!!
– Κι άλλο καναλόσπιτο; Δεν μας λυπάσαι;
– ΤΡΕΧΑ ΣΟΥ ΛΕΩ!!!
Ευτυχώς δεν τρέξαμε πολύ μακριά γιατί το Museum Willet-Holthuysen βρισκόταν αμέσως μετά την επόμενη γεφυρούλα. Μεταξύ του 1861 και του 1895 έμεναν εδώ ο Abraham Willet, η σύζυγός του Sandrina Louisa Geertruyda Holthuysen και μια μεγάλη συντροφιά από γατάκια και σκυλάκια. Το μουσείο άνοιξε για το κοινό το 1896, ένα χρόνο μετά τον θάνατο της Sandrina Louisa και γιόρταζε φέτος τα 120 χρόνια της λειτουργίας του.
Willet-Holthuysen Museum 1.JPG

Willet-Holthuysen Museum 2.JPG


Willet-Holthuysen Museum 3.JPG


Willet-Holthuysen Museum 4.JPG

wh museum cat.JPG

Willet-Holthuysen Museum 5.JPG

WH Museum garden.JPG

Έπειτα από τρεις ώρες και τρία καναλόσπιτα είμασταν και πάλι στους δρόμους. Κι αυτή τη φορά είχαμε βάλει πλώρη για το λιμάνι!
walk.JPG


walk 0.JPG

in der waag.JPG

Διασχίσαμε δεντροστοιχισμένες γέφυρες και πολύβουες λεωφόρους και βρεθήκαμε τελικά στις όχθες του Καναλιού της Βόρειας Θάλασσας, εκεί όπου από τον 13o αιώνα υπάρχει το λιμάνι του Άμστερνταμ. Για κοντά 200 χρόνια ο στόλος της Ολλανδικής Εταιρίας Ανατολικών Ινδιών ξεφόρτωνε εδώ τις εξωτικές πραμάτειες του: μπαχάρια και πιπέρια, όπιο και καπνό, καφέ και μετάξι, κοχύλια, χαλκό, χρυσό κι ασήμι... Σήμερα, στα ίδια νερά, εξακολουθούν να αγκυροβολούν εντυπωσιακά πλοία, όπως κρουαζιερόπλοια και ποταμόπλοια που φτάνουν έως εδώ διαπλέοντας την Βόρεια Θάλασσα ή τον Ρήνο.
port 1.JPG


port 2.JPG

Προχωρήσαμε προς το συναυλιακό κέντρο Muziekgebouw aan 't IJ και μπήκαμε μέσα.
P1530499.JPG

Το κτίριο ήταν εντελώς άδειο, μόνο στην καφετέρια του ισογείου υπήρχαν κάποιοι υπάλληλοι. Βγήκαμε στην προκυμαία μπροστά από το κτίριο και χαζέψαμε για λίγο την θέα. Στο βάθος-βάθος βλέπαμε το τεχνητό νησί της Ιάβα και την μεγάλη γέφυρα που το ένωνε με την στεριά, αλλά ήμασταν ήδη πολύ κουρασμένοι για να πάμε ως εκεί. Σε κάποιο άλλο ταξίδι θα φροντίσουμε ν' αφιερώσουμε μια ολόκληρη μέρα αποκλειστικά για μια βόλτα σε αυτά τα τεχνητά νησάκια.
Μετά από λίγη ώρα μπήκαμε πάλι μέσα στο κτίριο, πήραμε ένα τεράστιο ασανσέρ και ανεβήκαμε στον τελευταίο όροφο. Ούτε εκεί συναντήσαμε κανέναν, αλλά απολαύσαμε την άπλετη πανοραμική θέα του λιμανιού που ξεδιπλώνονταν από κάτω μας.
port 3.JPG

Αφού χορτάσαμε φωτογραφίες κατεβήκαμε στο ισόγειο και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.
return walk.JPG

Είδαμε ένα από τα ωραιότερα ηλιοβασιλέματα της ζωή μας ακριβώς έξω από το ΝΕΜΟ, το μουσείο επιστημών του Άμστερνταμ.
sunset.JPG


skyline.JPG


sunflower.JPG

Τα φώτα άναβαν στα σπίτια, στα κανάλια και τα καταστήματα και μέχρι να φτάσουμε στο ξενοδοχείο, είχε νυχτώσει για τα καλά.
night 1.JPG

night 2.JPG


P1530623.JPG


night end.JPG

Ένας δροσερός άνεμος είχε ξεκινήσει να φυσά. Ο καιρός θα χάλαγε, αλλά δεν θα έμπαινε εμπόδιο στα αυριανά μας σχέδια: O ζωολογικός κήπος Αrtis και η παρακείμενή του Micropia μάς περίμεναν.
 
Last edited:

Fanie

Member
Μηνύματα
256
Likes
619
Επόμενο Ταξίδι
Βουδαπέστη
Ονειρεμένο Ταξίδι
Lena's Stone Forest
Με ψυχρούλα και ψιλόβροχο ξεκίνησε η καινούργια μας ημέρα στο Άμστερνταμ. Σήμερα περπατήσαμε ίσα με δυόμιση χιλιόμετρα μέχρι τα επόμενα αξιοθέατα της λίστας μας. Τολμώ να πω ότι η διαδρομή που ακολουθήσαμε δεν ήταν ιδιαίτερα γραφική, ιδιαίτερα στο κομμάτι της από τον Άμστελ έως τον Artis, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν είχε τις εκπλήξεις της.
P1530635.JPG


P1530646.JPG


P1530647.JPG


P1530653.JPG


P1530658.JPG


P1530656.JPG

Φτάνοντας στον Artis τον αγνοήσαμε εντελώς και μπήκαμε στην γειτονική του Micropia, το μουσείο των μικροβίων, το μοναδικό στον κόσμο.
Εκεί μας έδωσαν από μία μικρή, στρογγυλή κάρτα και μας οδήγησαν σε ένα σκοτεινό μέρος με φωτεινές οθόνες και διάφορους θαλάμους όπου κοιτούσες μέσα και έβλεπες τα μικρόβια. Δίπλα σε κάθε έκθεμα υπήρχε μια σφραγιδούλα που την πατούσες επάνω στην κάρτα σου και στο τέλος έβλεπες πόσα μικρόβια βρήκες. Σε ξεχωριστό σημείο της αίθουσας, λουσμένος υπό το φως των προβολέων, βρισκόταν ένα πρόπλασμα του βασιλιά του μικροβιακού πληθυσμού, του βραδύπορα (tardigrade), του μοναδικού ζωντανού οργανισμού που μπορεί να επιζήσει κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.
Οι εκπλήξεις όμως δεν σταματούσαν στον μικροβιακό πληθυσμό, αλλά συνεχίζονταν στον κάτω όροφο όπου μέσα σε γυάλινες προθήκες υπήρχαν προπλάσματα ιών! Να, σε ένα τέτοιο μουσείο έπρεπε να με πήγαιναν εκδρομή με το σχολείο!
Δεν μπορώ θα θυμηθώ γιατί δεν έχω καμία φωτογραφία από την επίσκεψή μας σε αυτό το μουσείο. Μάλλον γιατί δεν επιτρέπονταν οι φωτογραφίες...
Βγήκαμε λοιπόν από την Μicropia με τις καρτούλες μας γεμάτες σφραγιδούλες και μπήκαμε στο διπλανό εστιατόριο De Plantage, για το μεσημεριανό μας. Εκεί τα πράγματα γίνανε λίγο ρόιδο κι άλλα παραγγείλαμε κι άλλα φάγαμε, αλλά φάγαμε κι αυτό έχει σημασία στην τελική.
P1530673.JPG

Σειρά τώρα είχε ο Artis, ο ζωολογικός κήπος του Άμστερνταμ με τους μικρούς και μεγάλους πρωταγωνιστές του.
P1530674.JPG


P1530679.JPG


P1530707.JPG


P1530721.JPG


P1530742.JPG


P1530765.JPG


P1530775.JPG


P1530784.JPG


P1530790.JPG


P1530792.JPG


P1530809.JPG


P1530837.JPG


P1530859.JPG


P1530863.JPG


P1530883.JPG


P1530899.JPG

Τρεισήμισι ώρες και πολλές φωτογραφίες αργότερα πεινάγαμε πάλι κι αυτή τη φορά μπήκαμε στο εστιατόριο του Artis και ακολουθήσαμε την πεπατημένη: burgers.
P1530914.JPG


P1530915.JPG


Βγάλαμε κάποιες τελευταίες φωτογραφίες από τον κήπο και τα κοντινά σε αυτόν κανάλια και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.

P1530889.JPG

P1530870.JPG

P1530921.JPG


P1530922.JPG

Η επόμενη ημέρα θα είχε στο πρόγραμμα και μουσεία και πάρκα, οπότε χρειαζόμασταν κάποιες ώρες επιπλέον ξεκούρασης για να γεμίσουν οι μπαταρίες. Μακάρι να μην βρέχει!
 
Last edited:

Fanie

Member
Μηνύματα
256
Likes
619
Επόμενο Ταξίδι
Βουδαπέστη
Ονειρεμένο Ταξίδι
Lena's Stone Forest
Και δεν έβρεχε.
Η μέρα ξεκίνησε καταγάλανη και ηλιόλουστη κι εμείς είχαμε ήδη χαράξει το δρομολόγιό μας. Πρώτη μας στάση θα ήταν το ΝΕΜΟ, το Μουσείο Επιστήμης του Άμστερνταμ. Αρχίσαμε να ανηφορίζουμε λοιπόν (τρόπος του λέγειν) προς το λιμάνι.
1589349404909.png


1589349578065.png


P1530941.JPG

Στο μουσείο κάναμε χρήση της Museumkaart και δίχως καθυστέρηση αρχίσαμε να παίζουμε με τα εκθέματα!
1589350355557.png


P1530959.JPG


P1530969.JPG


P1530995.JPG

Παρακολουθήσαμε και ένα πείραμα δράσης-αντίδρασης που στο τέλος εκτόξευε έναν πύραυλο.
P1530960.JPG

Διασκεδάσαμε αφάνταστα στο δωμάτιο που σε δείχνει πότε νάνο και πότε γίγαντα και μια υπάλληλος προσφέρθηκε από μόνη της να μας τραβήξει φωτογραφίες!
Μετά από τα τόσα παιχνίδια ανεβήκαμε στον τελευταίο όροφο και βγήκαμε στο κεκλιμένο "κατάστρωμα" του ΝΕΜΟ για να δούμε τη θέα από ψηλά. Εδώ ανεβαίνεις και δωρεάν, δεν έχει εισιτήριο.
P1540039.JPG


P1540023.JPG


P1540036.JPG


P1540034.JPG

Αφήσαμε το ΝΕΜΟ
P1540049.JPG

για να περάσουμε παραδίπλα, στο Εθνικό Ναυτικό Μουσείο:
P1540052.JPG

(ναι! και το πλοίο έκθεμα είναι!)
Από τη μια μεριά του Ναυτικού Μουσείου είναι το ΝΕΜΟ:
P1540054.JPG

κι από την άλλη (περίπου ένα χιλιόμετρο μακριά) ο ανεμόμυλος De Gooyer, η επόμενη στάση μας:
P1540055.JPG

Προς το παρόν είχαμε ένα μουσείο να εξερευνήσουμε. Δείξαμε τις κάρτες μας και μας έδωσαν να φορέσουμε από ένα βραχιολάκι.
P1540056.JPG

Ένας τεράστιος θόλος φτιαγμένος από γυαλί και μέταλλο κάλυπτε την εσωτερική αυλή.
P1540058.JPG

Αφήσαμε τα πράγματά μας στα lockers και βγήκαμε στην αποβάθρα για να δούμε από κοντά το ξύλινο τρικάταρτο που ήταν αγκυροβολημένο εκεί.
P1540061.JPG

Μία επεξηγηματική πινακίδα μάς πληροφορούσε ότι επρόκειτο για το αντίγραφο του East Indiaman Amsterdam, ιδιοκτησίας της Εταιρίας Ανατολικών Ινδιών, το οποίο κατασκευάστηκε το 1748. Είχε μήκος 48m, ύψος καταρτιού 56m και έφερε 42 κανόνια.
To 1749 ξεκίνησε το ταξίδι του προς την Ασία, αλλά δεν πήγε πολύ μακριά και προσάραξε στις ακτές της Αγγλίας, κοντά στο Hastings. Το ναυάγιό του είναι ακόμα εκεί.
P1540063.JPG

Επιπλέον πληροφορίες από την Wikipedia (στα αγγλικά): https://en.wikipedia.org/wiki/Amsterdam_(1748).
Ανεβήκαμε στο Amsterdam, και αρχίσαμε την εξερεύνηση.
Είδαμε το κελάρι:
P1540107.JPG

Τους χώρους που κοιμόνταν οι ναυτικοί (δίπλα στα κανόνια):
P1540071.JPG

Το φαγητό τους:
P1540081.JPG

Είδαμε την καμπίνα του καπετάνιου:
P1540087.JPG

Υπάρχει και παιχνίδι πάνω στο πλοίο. Ένα ποντικάκι παροτρίνει τα παιδιά να ψάξουν και να βρουν το χαμένο ασήμι του Amsterdam:
P1540092.JPG

Το συναντήσαμε και στο αμπάρι:
P1540109.JPG

Εκτός από το αντίγραφο του Amsterdam στο Ναυτικό Μουσείο φυλάσσονται και πρωτότυπα σκάφη, όπως το ποτάμιο παγοθραυστικό SS Christiaan Brunings, του 1900:
P1540136.JPG

και το κωπήλατο Royal Barge που χρησιμοποιούνταν για εκδηλώσεις του κράτους και της βασιλικής οικογένειας. Κατασκευάστηκε μεταξύ των ετών 1816-1818, χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά το 1841 και τελευταία το 1962:
P1540120.JPG


P1540125.JPG


P1540129.JPG

Αφήσαμε την προβλήτα και μπήκαμε στο κυρίως κτήριο του μουσείου, ορισμένες αίθουσες του οποίου εκείνον τον καιρό ανακαινίζονταν.
Είδαμε όργανα ναυσιπλοΐας:
P1540138.JPG

Ακρόπρωρα:
P1540143.JPG

Μακέτες ιστιοφόρων με ψηφιακές επεξηγήσεις (δεν είχα ξαναδεί κάτι τέτοιο. Υπήρχε μια οθόνη που μπορούσες να την κυλήσεις επάνω στο γυαλί της βιτρίνας, να την σταματήσεις μπροστά σε κάποιο έκθεμα και να σου δώσει πληροφορίες γι' αυτό που κοιτάς):
P1540148.JPG

Διαβάσαμε και ημερολόγια πλώρης σε ειδικά διαμορφωμένα σαλονάκια:
P1540139.JPG

Ωραίο ήταν το ναυτικό μουσείο! Πάμε να πιούμε καμιά μπύρα! Αφήσαμε πίσω μας τα μουσεία και πήραμε τον δρόμο για τον ανεμόμυλο De Gooyer.
Σταματήσαμε λίγα λεπτά να ξαποστάσουμε σε μια παιδική χαρά:
P1540157.JPG


P1540160.JPG

Και μετά από έναν περίπατο μισής ώρας φτάσαμε μπροστά στον μεγαλύτερο ξύλινο ανεμόμυλο του Άμστερνταμ:
P1540168.JPG

Χτισμένος τον 16ο αιώνα καταστράφηκε και ξαναχτίστηκε το 1725 και μεταφέρθηκε στη σημερινή του θέση το 1814. Είναι οκτάγωνος με ύψος 26,6m και λειτουργούσε ως αλευρόμυλος έως το 1972. Εκείνη την χρονιά μία καταιγίδα κατέστρεψε τα πανιά του, έσπασε τον άξονα και πέταξε τις λεπίδες του στο γειτονικό κανάλι. Οι ζημιές αποκαταστάθηκαν το 1976, αλλά ο μύλος δεν ξαναλειτούργησε και παραμένει κλειστός για το κοινό.
P1540169.JPG

Πλάι στον μύλο, σ' ένα κτίριο του 1911 που παλαιότερα στέγαζε τα δημοτικά λουτρά, βρίσκεται η ζυθοποιεία IJ. Η εταιρεία ιδρύθηκε το 1983 και μεταφέρθηκε στη σημερινή της θέση το 1985. Δεν έχει σχέση με τον μύλο, πέρα από το γεγονός ότι είναι ακριβώς δίπλα του κι ότι έχει την εικόνα του στο σήμα της.
P1540171.JPG

Πήραμε μπυρίτσα με μεζεδάκι και καθίσαμε στην οριοθετημένη αυλή για να ξεκουραστούμε μια στάλα.
P1540176.JPG


P1540179.JPG


P1540183.JPG

Ο δρόμος του γυρισμού περνούσε μπροστά από το Μουσείο των Τροπικών. Ήταν ακόμα ανοιχτό, αλλά θα έκλεινε σύντομα οπότε αρκεστήκαμε να το θαυμάσουμε εξωτερικά και να το αφήσουμε στα υπόψη για άλλη εκδρομή.
P1540190.JPG


P1540196.JPG

Εντωμεταξύ το επαναλαμβανόμενο νερουλό και πράσινο τοπίο του Άμστερνταμ μάς υπενθύμιζε συνεχώς το πόσο τυχεροί είμαστε εμείς που μένουμε, σπουδάζουμε και εργαζόμαστε στην τσιμεντένια Αθήνα μακριά από όλους αυτούς τους αντιπερισπασμούς.
Μπήκαμε μέσα στο Oosterpark, ένα πάρκο που βρέθηκε στο δρόμο μας έτσι ξαφνικά για να μας τσαντίσει, και κάναμε μια βολτούλα στα πέριξ.
P1540198.JPG


P1540206.JPG


P1540214.JPG

Οι Αμστερνταμιώτες είχαν εκμεταλλευτεί την όμορφη ημέρα για να στρωθούν/ξαπλώσουν/παίξουν/τρέξουν/μαγειρέψουν στο γρασίδι. Οι καπνοί από τα μπριζολάκια που ψήνονταν τριγύρω γαργαλούσαν αλύπητα τα ρουθούνια μας.
P1540209.JPG

Βγήκαμε από το πάρκο.
Ο ήλιος έπεφτε καθώς πλησιάζαμε στο ξενοδοχείο μας κι έλουζε μ' ένα πορτοκαλένιο φως τις τούβλινες προσόψεις των κτιρίων.
P1540247.JPG


P1540242.JPG

Μια πινακίδα μάς ενημέρωνε για τον κολυμβητικό αγώνα που θα λάμβανε μέρος μερικές μέρες αφότου αφήσουμε το Άμστερνταμ.
P1540253.JPG

Προχωρώντας στην οδό Ceintuurbaan είδαμε τρεις τύπους να κοιτάνε ψηλά, προς την ταράτσα ενός κτιρίου. Σηκώσαμε κι εμείς το κεφάλι και στην αρχή δεν είδαμε τίποτα, αλλά αμέσως μετά είδαμε τα γκόμπλινς. Ήταν δύο, με ύψος κοντά στα δυόμιση μέτρα, κάθονταν στην άκρη της ταράτσας με τα πράσινα ποδάρια τους να κρέμονται προς τα κάτω, είχαν κόκκινες μύτες κι έπαιζαν με μια κόκκινη μπάλα.
Βρισκόμασταν μπροστά στο Huis met de Kabouters (το Σπίτι με τα Γκόμπλινς) κι από τύχη δεν το είχαμε προσπεράσει.
P1540269.JPG

Το σπίτι χτίστηκε τον 19ο αιώνα και είναι χαρακτηρισμένο μνημείο από το 1984. Πήρε το όνομά του από τα δύο πρασινωπά πλασματάκια που βρίσκονται στην κορυφή και περιλαμβάνει τρία διαφορετικά κτίρια. Αποτελεί ένα αμάλγαμα αρχιτεκτονικών ρυθμών, αλλά το φως και οι φυλλωσιές δεν βοήθησαν και πολύ στο έργο του φωτογράφου.
P1540266.JPG


P1540259.JPG

Ο θρύλος λέει ότι η κόκκινη μπάλα αλλάζει χέρια μεταξύ των γκόμπλινς καθημερινά, όταν το ρολόι χτυπήσει μεσάνυχτα. Ή την παραμονή της πρωτοχρονιάς. Ή κάθε 29η Φεβρουαρίου. Ο θρύλος είναι λιγάκι αναποφάσιστος.
Αφήσαμε το σπίτι των γκόμπλινς και συνεχίσαμε τον δρόμο της επιστροφής.
P1540270.JPG

Φτάσαμε σε ένα ακόμα πάρκο, το Sarphatipark και μπήκαμε να το δούμε κι αυτό.
P1540281.JPG


P1540291.JPG


P1540293.JPG


P1540298.JPG

Βγήκαμε από το πάρκο και συνεχίσαμε το δρόμο μας. Σε ένα σπίτι είχε έρθει ο πελαργός. Συγχαρητήρια, είναι κορίτσι!
P1540315.JPG

Οι βιτρίνες στα ζαχαροπλαστεία μάς σκανδάλιζαν, αλλά δεν υποκύπταμε.
P1540323.JPG

Απτόητοι φτάσαμε ως το ξενοδοχείο μας. Καληνυχτίσαμε τους καταληψίες του γρασιδιού της Museumplein και πέσαμε για ύπνο.
P1540325.JPG

Η αυριανή μέρα θα ξημέρωνε για μας μια μεγάλη βόλτα στα δυτικά της πόλης μέχρι το Prinseneiland, το νησάκι όπου θα βρίσκαμε το yellow submarine.
 
Last edited:

Fanie

Member
Μηνύματα
256
Likes
619
Επόμενο Ταξίδι
Βουδαπέστη
Ονειρεμένο Ταξίδι
Lena's Stone Forest
Προτού όμως ξεκινήσουμε το ταξίδι προς τη δύση, έπρεπε να τακτοποιήσουμε μια φωτογραφική εκκρεμότητα στη γειτονιά μας: Τα Zevenlandenhuizen, τα σπίτια των εφτά χωρών, χτισμένα το 1894.
Πρόκειται για μια αράδα από επτά σπίτια, στην οδό Roemer Visscherstraat, που καταλαμβάνουν τους αριθμούς από το 20 έως το 30 και που είναι έτσι σχεδιασμένα αρχιτεκτονικά ώστε να παραπέμπουν σε ισάριθμες χώρες. Πρόκειται για την Γερμανία, την Γαλλία, την Ισπανία, την Ιταλία, την Ρωσία, την Ολλανδία και την Αγγλία. Τα δύο τελευταία μαζί είναι ξενοδοχείο, η Ισπανία είναι δικηγορική εταιρεία και τα υπόλοιπα ανήκουν σε ιδιώτες.
Στη φωτογραφία η Γερμανία, με το λευκό αψιδωτό παράθυρο.
P1540336.JPG

Η Γαλλία, που παραπέμπει στα κάστρα του Λίγηρα.
P1540335.JPG

Η νεοκλασική Ιταλία και η ανδαλουσιανή Ισπανία.
P1540332.JPG

Η τυπική Ολλανδία και η Ρωσία με τον τρούλο της.
P1540331.JPG

Τέλος η Αγγλία.
P1540330.JPG

Μετά από αυτό πήραμε τους δρόμους.
Μια πισίνα καταμεσής στο πεζοδρόμιο μάς προκάλεσε ένα ελαφρύ πολιτιστικό σοκ.
P1540340.JPG

Το ξεπεράσαμε και συνεχίσαμε.
P1540342.JPG


P1540343.JPG


P1540356.JPG


P1540361.JPG


P1540366.JPG


P1540383.JPG

Προχωρούσαμε παράλληλα με ένα κανάλι.
P1540391.JPG


P1540399.JPG


P1540410.JPG

Είδαμε και τα άδοξα απομεινάρια μια ποδηλασίας.
P1540409.JPG

Προσπεράσαμε boathouses.
P1540424.JPG


P1540432.JPG

Πετύχαμε καναλοκαθαριστές!
P1540450.JPG

Μια ταβέρνα με μενού στα ελληνικά:
P1540453.JPG

Ξεμακρύναμε αρκετά και φτάσαμε ανατολικά του καναλιού Kosteverloren, στον ανεμόμυλο Otter. Κατασκευάστηκε το 1638 και είναι ο μοναδικός που σώζεται από τους 49 που υπήρχαν στην περιοχή.
P1540467.JPG


P1540465.JPG

Ξεκουραστήκαμε για λίγο εκεί και συνεχίσαμε.
P1540475.JPG


P1540480.JPG


P1540493.JPG

Είδαμε κι ένα τρικάβαλο ποδήλατο
P1540496.JPG

Αρχίσαμε να ανεβαίνουμε προς το Prinseneiland.
P1540508.JPG


P1540533.JPG


P1540551.JPG

Κάποια στιγμή καθίσαμε να τσιμπίσουμε το κατιτίς μας,
P1540585.JPG

και ξάνα-ξεκινήσαμε.
P1540588.JPG


P1540594.JPG


P1540612.JPG

Φτάσαμε στην παλαιά είσοδο της πόλης, την πύλη Haarlemmerpoort (ή αλλιώς Willemspoort). Πίσω της φούντωναν τα δέντρα του Westerpark, αλλά εμείς το προσπεράσαμε και τραβήξαμε προς τις γραμμές του τρένου.
P1540618.JPG

Πριν μπούμε στο τούνελ, ένα ακόμα ελαφρύ πολιτιστικό σοκ με πρωταγωνίστρια μια μπουχάρα (χειροποίητη; θα σας γελάσω).
P1540619.JPG

Περάσαμε απέναντι και μπήκαμε στο τούνελ, κάτω από τις γραμμές του τρένου, όπου συναντήσαμε μια θαλάσσια νύμφη.
P1540621.JPG

Και φτάσαμε τέλος στον προορισμό μας, το νησάκι του Πρίγκηπα.
P1540626.JPG


P1540627.JPG


P1540664.JPG


P1540650.JPG


P1540652.JPG

Στο νησάκι υπήρχε μια μικρή φάρμα και βοηθήσαμε τους ιδιοκτήτες να πιάσουν ένα λαγούδι που το είχε σκάσει και είχε κρυφτεί στο δρόμο, κάτω από έναν κάδο ανακύκλωσης.
Και είδαμε εκεί δίπλα και το yellow submarine, ένα ιδιαίτερο boathouse.
P1540655.JPG

Υπάρχει μια διένεξη μεταξύ του ιδιοκτήτη και του δήμου, γιατί οι αρχές θέλουν να τον διώξουν.
P1540658.JPG

Ξεκουραστήκαμε σ' ένα μικρό πάρκο και γεμίσαμε τα μπουκαλάκια μας με νερό, πριν πάρουμε τον δρόμο του γυρισμού.
P1540677.JPG


P1540679.JPG


P1540683.JPG


P1540685.JPG

Επόμενη στάση μας το πάρκο που είχαμε αγνοήσει νωρίτερα, το Westerpark.
P1540693.JPG


P1540706.JPG


P1540740.JPG


P1540710.JPG

Είδαμε τον κόσμο που έτρωγε και μας άνοιξε η όρεξη. Στην καρδιά του Westerpark βρίσκονται τα ανακαινισμένα βοηθητικά κτίρια του παλιού εργοστάσιου γκαζιού (το ίδιο το εργοστάσιο έχει κατεδαφιστεί). Κάποια έχουν γίνει εστιατόρια και κάποια άλλα φιλοξενούν cafe, σινεμά, γραφεία, αγορές ή εκδηλώσεις.
Εμείς μπήκαμε στο De Bakkerswinkel, ένα εστιατόριο που στεγάζεται στο παλιό διοικητήριο.
P1540716.JPG

Δεν θυμάμαι τι παραγγείλαμε, αλλά έχω αυτή τη φωτογραφία και καμία άλλη ανάμνηση:
P1540721.JPG

Κάναμε μια βόλτα ανάμεσα στα παλιά κτίρια για να χωνέψουμε.
P1540728.JPG


P1540733.JPG

Μετά βγήκαμε πάλι στο πάρκο και κατευθυνθήκαμε προς την έξοδο.
P1540742.JPG


P1540743.JPG


P1540755.JPG

Στον δρόμο υπήρχαν πινακίδες που προτρέπουν τον κόσμο να προσέχει τους πορτοφολάδες:
P1540759.JPG

Λογικό, γιατί το μόνο που προσέχεις σ' αυτή την πόλη είναι μην σου ξεφύγει κανένα πλάνο.
P1540764.JPG


P1540777.JPG


P1540783.JPG


P1540806.JPG


P1540808.JPG


P1540828.JPG


P1540863.JPG


P1540867.JPG


P1540888.JPG

P1540895.JPG


P1540900.JPG

Η ώρα ήταν επτά και οι καμπανούλες στην γωνία άρχισαν να κουδουνίζουν.
P1540905.JPG

Πλησίαζε η ώρα να πάρουμε το dinner μας.
Στο δρόμο που πηγαίναμε πετύχαμε κι έναν κινηματογράφο που εκείνη την ώρα τρεις κοπέλες παιδεύονταν να τοποθετήσουν ένα-ένα τα γράμματα τη μαρκίζα. Δεν είχα ξαναδεί κάτι τέτοιο!
P1540937.JPG

Μπήκαμε σε ένα ισόγειο εστιατόριο και παραγγείλαμε για μια τελευταία φορά. Αύριο θα πετούσαμε για Αθήνα.
 
Last edited:

Fanie

Member
Μηνύματα
256
Likes
619
Επόμενο Ταξίδι
Βουδαπέστη
Ονειρεμένο Ταξίδι
Lena's Stone Forest
Εδώ τελείωσε ο πρώτος μας μεγάλος περίπατος στο Άμστερνταμ. Αλλά η ιστορία δεν έχει τελειώσει. Ακολουθεί ευθύς αμέσως ο δεύτερος περίπατος, τον παγωμένο Ιανουάριο του 2018.
 

Fanie

Member
Μηνύματα
256
Likes
619
Επόμενο Ταξίδι
Βουδαπέστη
Ονειρεμένο Ταξίδι
Lena's Stone Forest
Το δεύτερο ταξίδι στο Άμστερνταμ είχε διάρκεια 5 ημερών, από 14 έως 19 Ιανουαρίου. Συνέπεσε με βροχές, χαλάζια, θύελλες και παγωνιές, αλλά δεν κατάφερε να μας πτοήσει. Κατάφερε μεν να μας κάνει να γυρίσουμε πίσω στην Αθήνα χωρίς την βαλίτσα μας, αλλά αυτή την ιστορία θα την πούμε στο τέλος.
Προς το παρόν είναι αργά το απόγευμα της 14ης Ιανουαρίου του 2018 και προσγειωνόμαστε σιγά-σιγά στο Schiphol.
P1640956.JPG


P1640958.JPG


P1640962.JPG

Έχουμε φτάσει στον απόηχο της γιορτής των φώτων (Amsterdam Light Festival) και το αεροδρόμιο είναι στολισμένο.
P1640985.JPG

Αγοράσαμε τα εισιτήρια του λεωφορείου που θα μας πήγαινε στο κέντρο από το γνωστό κόκκινο βαν έξω από τον αερολιμένα.
Όταν φτάσαμε στην πόλη είχε πια νυχτώσει και προσπαθήσαμε άμεσα να προσαρμοστούμε για να μην πέσουμε πάνω σε κανένα ποδηλάτη. Καθώς διασχίζαμε προσεκτικά ένα κανάλι, άκουσα ένα θρόισμα πίσω από τα χόρτα και μια αδιόρατη κίνηση από κάτι που έμοιαζε με αυτιά με έκανε να σταματήσω. Κοιτάζοντας καλύτερα είδα ένα λαγούδι να με κοιτάει πίσω από τα φύλλα. Να ήταν άραγε το ίδιο που πριν δύο χρόνια το είχε σκάσει μπροστά στα μάτια μας από την φάρμα στο Prinseneiland; Πριν προλάβω να το καλοσκεφτώ αυτό είχε οπισθοχωρήσει και είχε χαθεί στο σκοτάδι.
Αν και κουρασμένοι, αφήσαμε τα πράγματα στο ξενοδοχείο και βγήκαμε μέσα στη νύχτα για την πρώτη μας βόλτα.
Στον δρόμο για την Damrak συναντήσαμε αυτό το πολύ όμορφο έργο τέχνης. Το όνομά του είναι Amsterdam Oersoep, βρίσκεται στο πέρασμα Beurspassage και έχει έκταση 450 τ.μ. (οροφή, τοίχοι, πάτωμα). Ολοκληρώθηκε το 2016 και δεν το είχαμε δει στο πρώτο μας ταξίδι.
P1650019.JPG

Οι κεντρικοί δρόμοι ήταν φωταγωγημένοι.
P1650021.JPG


P1650037.JPG

Πεινασμένοι μπήκαμε σε μια μπυραρία και χορτάσαμε την πείνα μας με διώροφα μπέργκερ. Έτσι χορτασμένοι γυρίσαμε στο ξενοδοχείο μας και πριν κοιμηθούμε καληνυχτίσαμε την πόλη από το παράθυρό μας.
P1650053.JPG
 
Last edited:

Fanie

Member
Μηνύματα
256
Likes
619
Επόμενο Ταξίδι
Βουδαπέστη
Ονειρεμένο Ταξίδι
Lena's Stone Forest
Η μέρα ξημέρωσε μουντή, ψυχρή και στα πρόθυρα βροχής.
P1650054.JPG

Πήραμε το πρωινό μας και ξεκινήσαμε για τους κήπους Begijnhof που τους είχαμε βρει κλειστούς πριν δύο χρόνια. Σήμερα η πόρτα ήταν ανοιχτή.
P1650074.JPG

Μία πινακίδα μάς έδινε πληροφορίες για το μέρος και μας παρακαλούσε να κάνουμε ησυχία για να μην ενοχλούνται οι ένοικοι. Αναφέρει ότι εδώ κατοικούσαν οι Begijnen, ανύπαντρες Καθολικές που ασχολούνταν με αγαθοεργίες, αλλά που δεν επιθυμούσαν να ζήσουν σε μοναστήρια και δεν είχαν πάρει όρκους.
P1650077.JPG

Εδώ βρίσκεται και το ένα από τα δύο ξύλινα σπίτια που σώζονται ακόμα στο Άμστερνταμ. Το δεύτερο είναι στην οδό Zeedijk 1 και στεγάζει την καφετέρια "In 't Aepjen".
P1650079.JPG

Μεταλλικές μπάρες εμποδίζουν την διέλευση στους μη κατοίκους. Αν και η τελευταία από τις Begijnen πέθανε το 1971, περίπου 100 γυναίκες εξακολουθούν να ζουν εδώ.
P1650081.JPG

Μια πόρτα στο πλάι του κήπου μας βγάζει κατευθείαν μπροστά στο Μουσείο της πόλης του Άμστερνταμ (Amsterdam Museum). Εδώ εκδώσαμε την Museumkaart και ξεκινήσαμε να την αποσβένουμε.
Στην είσοδο του μουσείου μάς υποδέχτηκαν τα ξύλινα αυτόματα του Δαυίδ και του Γολιάθ που κοσμούσαν κάποτε τον Oude Doolhof (Παλιό Λαβύρινθο 1625-1862), πριν αυτός χαθεί εξαιτίας της διαμόρφωσης των καναλιών.
P1650088.JPG


P1650089.JPG


P1650108.JPG

Μαθαίνουμε για το πόσο χαμηλά από τη στάθμη της θάλασσας βρίσκεται η πόλη.
P1650091.JPG

Είδαμε τις βέρες από τον πρώτο γάμο μεταξύ ομοφυλόφιλων την Πρωταπριλιά του 2001, το μικροσκοπικό λευκό αυτοκίνητο που μεταξύ του 1966 και του 1974 προσπάθησε να βάλει τέλος στο κυκλοφοριακό πρόβλημα, το σατυρικό κουκλοθέατρο De Lachende Spinnekop (η Γελαστή Αράχνη 1947-1954), αναπαραστάσεις δωματίων από τα καναλόσπιτα, σκαλιστά ελεφαντόδοντα και διάφορα άλλα.
Όταν βγήκαμε από το μουσείο η βροχή είχε ξεκινήσει. Η ώρα ήταν 15:30 το μεσημέρι και έμοιαζε να έχει ήδη νυχτώσει.
Φτάσαμε στην πλατεία Dam και μπήκαμε με την κάρτα μας στην Nieuwe Kerk που παλαιά ήταν εκκλησία και τώρα είναι μουσείο. Εκείνον τον καιρό είχε μια έκθεση με τίτλο "I have a dream".
P1650153.JPG

Το θέμα της έκθεσης ήταν οι ζωές των Μαντέλα, Γκάντι και Κινγκ κι ο τρόπος που αυτοί οι τρεις άνθρωποι επηρέασαν τον κόσμο. Όμορφη ήταν και η εκκλησία.
P1650173.JPG


P1650162.JPG

Μετά πήγαμε στην Oude Kerk, μία άλλη εκκλησία που τώρα πια είναι μουσείο. Εδώ η έκθεση ήταν πολύ πιο απόκοσμη και είχε να κάνει με την απουσία. Πολύ ανατριχιαστική κατάσταση: μαραμένα λουλούδια σε βωμούς, σακάκια ακουμπησμένα σε καρέκλες, παλτά απιθωμένα στο πάτωμα κι όλα αυτά τα συνόδευαν ακατάληπτοι ψίθυροι από αόρατα στόματα (οι ψίθυροι ήταν ακατάληπτοι γιατί δεν ήταν στην γλώσσα μας, όλο και κάτι συγκεκριμένο θα έλεγαν οι άνθρωποι).
P1650192.JPG


P1650187.JPG


P1650202.JPG

Προσπάθησα να συγκεντρώσω την προσοχή μου στην εκκλησία και συγκεκριμένα στο ταβάνι της που λέγεται ότι είναι ο μεγαλύτερος ξύλινος θόλος στην Ευρώπη και αυτός με την καλύτερη ακουστική. Είναι κατασκευασμένος από ξύλο βελανιδιάς φερμένο από την Εσθονία και χρονολογείται στο 1390.
P1650205.JPG


P1650206.JPG

Μετά από τον τόσο τρόμο μας άνοιξε η όρεξη και αψηφώντας το ανεμοβρόχι περπατήσαμε κάμποσα μέτρα και μπήκαμε σε ένα συμπαθητικό εστιατόριο, το Haesje Claes.
P1650215.JPG

Παραγγείλαμε σουπίτσα και μοσχαρίσιο φιλέτο που ήταν και τα δύο πολύ γευστικά
P1650213.JPG


P1650221.JPG

κι αφού αποφάγαμε βγήκαμε και πάλι στο ολλανδικό κρύο.
P1650227.JPG


P1650238.JPG

Η βροχή ευτυχώς είχε σταματήσει οπότε φτάσαμε στεγνοί και χορτασμένοι στο ξενοδοχείο μας.
 
Last edited:

Fanie

Member
Μηνύματα
256
Likes
619
Επόμενο Ταξίδι
Βουδαπέστη
Ονειρεμένο Ταξίδι
Lena's Stone Forest
Την επόμενη μέρα μια λεπτή λωρίδα από το φως του ήλιου κατάφερε να ξεπεράσει την πυκνή συννεφιά και να φτιάξει για λίγο τη διάθεσή μας.
P1650240.JPG

Η σημερινή μας βόλτα είχε έναν σκοπό: να κλείσουμε το κεφάλαιο που λέγονταν Μουσείο των Τροπικών και που είχαμε αφήσει ανοιχτό από την προηγούμενη επίσκεψή μας.
Μέχρι να πάρουμε το πρωινό μας και να βγούμε από το ξενοδοχείο ο καιρός είχε αγριέψει.
P1650251.JPG

P1650255.JPG

Αγνοήσαμε τις παγωμένες ριπές που άσπριζαν τα νερά των καναλιών και ξεκινήσαμε με αισιοδοξία τη διαδρομή μας.
P1650252.JPG


P1650260.JPG


P1650264.JPG

Περάσαμε κι από την γνωστή μας πολύχρωμη αγορά των λουλουδιών:
P1650266.JPG


P1650269.JPG

Και βγήκαμε στον Amstel.
P1650309.JPG

Καθώς προχωρούσαμε ο καιρός έκανε γενναίες προσπάθειες ν' ανοίξει.
P1650338.JPG


P1650344.JPG

Και σχεδόν τα είχε καταφέρει όταν φτάσαμε έξω από το μουσείο των τροπικών.
P1650363.JPG

Το μουσείο των τροπικών είναι Εθνολογικό μουσείο κι ένα από τα μεγαλύτερα στο Άμστερνταμ. Εκτός από τα μόνιμα εκθέματά του (κυρίως από τις πρώην αποικίες), διοργανώνει και περιοδικές εκθέσεις με γενικότερο ανθρωπολογικό ενδιαφέρον.
Η κεντρική του αίθουσα είναι τεράστια, άπλετη και θυμίζει γοτθικό ναό. Μαρμάρινες σκάλες οδηγούν στους επάνω ορόφους.
P1650370.JPG


P1650467.JPG

Λεπτομέρεια από τις κολώνες της μεγάλης αίθουσας.
P1650372.JPG

Είδαμε πρώτα την περιοδική έκθεση. Είχε τίτλο "Body Art" και θέμα το διακοσμημένο ανθρώπινο σώμα. Από τις πιο ενδιαφέρουσες εκθέσεις στις οποίες έχω βρεθεί.
P1650383.JPG


P1650379.JPG


P1650385.JPG


P1650417.JPG

Μετά περάσαμε στα μόνιμα εκθέματα ξεκινώντας από την μόδα,
P1650454.JPG


P1650463.JPG

στα ειδώλια,
P1650471.JPG


P1650478.JPG


P1650491.JPG


P1650514.JPG

πήραμε πληροφορίες για εξωτικά σπόρια και μπαχάρια,
P1650568.JPG


P1650567.JPG


P1650569.JPG

είδαμε διάφορες ιδιωτικές συλλογές από πετρώματα μέχρι έντομα,
P1650576.JPG

και πολλές ακόμα κατασκευές λατρευτικού ή αποτροπαϊκού χαρακτήρα:
P1650632.JPG


P1650633.JPG


P1650628.JPG


P1650629.JPG


P1650619.JPG

Τελειώνοντας την περιήγηση κατεβήκαμε στο εστιατόριο του μουσείου
P1650659.JPG

και παραγγείλαμε έναν δίσκο μεζεδάκια
P1650662.JPG

Όταν βγήκαμε από το μουσείο είχε αρχίσει να βραδιάζει.
P1650688.JPG

Το κρύο ήταν έντονο, όμως δεν έβρεχε και δεν φυσούσε τόσο πολύ (ακόμα), οπότε είπαμε να περπατήσουμε ως το λιμάνι.
P1650701.JPG


P1650703.JPG


P1650710.JPG


P1650713.JPG

Τα φώτα στους δρόμους άρχισαν να ανάβουν.
P1650724.JPG

Όταν φτάσαμε στο λιμάνι είχε νυχτώσει για τα καλά.
P1650734.JPG


P1650740.JPG

Εκεί σηκώθηκε ξαφνικά ένας δυνατός άνεμος και ξεκίνησε μια εξίσου δυνατή βροχή. Βρήκαμε καταφύγιο σε ένα στέγαστρο κοντά στο ξενοδοχείο Amrâth κι όταν τα πράγματα ηρέμησαν κάπως πήραμε τον δρόμο προς την Dam.
P1650763.JPG


P1650769.JPG

Χαζέψαμε τις βιτρίνες.
P1650775.JPG


P1650778.JPG


P1650787.JPG

Και καταλήξαμε τελικά στο ξενοδοχείο μας. Έξω είχε αρχίσει και πάλι να φυσάει.
 
Last edited:

Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.108
Μηνύματα
880.561
Μέλη
38.837
Νεότερο μέλος
koliswa

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom