meropi
Member
- Μηνύματα
- 50
- Likes
- 8
- Επόμενο Ταξίδι
- Πορτογαλία ή Ταλίν
- Ταξίδι-Όνειρο
- Όλη τη γη με αυτοκίνητο
Αποφασίσαμε με τον άντρα μου ένα ακόμα όδικό ταξίδι,στο εξωτερικό, αυτή τη φορά σχετικά κοντά κυρίως λόγω έλλειψης χρόνου.
Το βελάκι στο χάρτη έδειξε Σόφια-Φιλλιππούπολη,και η απόφαση πάρθηκε αμέσως.Ως οφείλαμε το προτείναμε και σε κάποιους φίλους που πιθανά να ακολουθούσαν.Μόνο που δε μας δάγκωσαν για την επιλογή μας,η οποία τους φάνηκε ...επικίνδυνη.
Πήραμε λοιπόν το αυτοκίνητό μας, τις ταυτοτητές μας την πράσινη κάρτα και τα διπλώματάμας και ξεκινήσαμε.
Αθήνα-Προμαχώνας-Σόφια,με τις απαραίτητες στάσεις, με τα όρια ταχύτητας σχεδόν πιστά και σε 10ώρες είμασταν έξω από το ξενοδοχείο που είχαμε επιλέξει στη Σόφια.Η βοήθεια του GPS, σε αυτό το σημείο πολίτιμη.
Ο δρόμος από τα σύνορα μέχρι τη Σόφια σχετικά στενός, με μια λωρίδα και κάτι ανά κατεύθυνση και με οδόστρωμα σαν το δικό μας στους επαρχιακούς μας δρόμους, γεγονός που σε βοηθούσε να μην τρέχεις πάνω από τα όπια ταχύτητας.
Μπλόκα της τροχαίας αρκετά σε όλη τη διαδρομή αλλά κανείς δεν μας σταμάτησε ούτε μια φόρά,(ταχύτητα σωστή, μεσαία φώτα ανοιχτά,).Η τίμη της αμόλυβδης περίπου 1,05lt., η χαρά του οδηγού.
Εξω από τη Σόφια για περίπου 15-20χλμ.αυτοκινητόδρομος, με οδόστρωμα χάλια όμως.
Η Σόφια (το ιστορικό της κέντρο) πολύ όμορφο, εντυπωσιακό θα έλεγα, το αυτοκίνητο στο παρκινγκ του ξενοδοχείου ασφαλές,η αίσθηση ασφάλειας και στις βραδινές ποδαράτες μας περιπλανήσεις έντονη, καθαρότατη πόλη,εξυπηρετικοί οι άνθρωποι σχεδόν παντού,και με τα ελληνικούλια τους εκεί που δεν το περίμενες.Μόνο στη μετατροπή του ευρώ σε λέβα σε τσάκιζαν.Βέβαια υπήρχαν αρκετές ελληνικές τράπεζες όπου από το ΑΤΜ ζητούσες λέβα και έτσι γλύτωνες το κλέψιμο.
Στη Φιλλιππούπολη τα πράγματα ήταν διαφορετικά.Η διαδρομή παρ΄οτι σε αυτοκινητόδρομο,ψιλοχάλια.Η πόλη λίγο μίζερη, λίγο βρωμικούλα, λίγο φτωχούλα.Ναι μεν, με τα αξιοθέατά της ,το ποτάμι της ,τα εμπορικά της ,τις καλύτερες τιμές από τη Σόφια,αλλά και το κλέψιμο από τον ταξιτζή φάγαμε,(φτέξαμε που δε ρωτήσαμε την αξία της διαδρομής από την αρχή),και την ανασφαλειούλα μας νοιώσαμε το βράδυ πεζοί που ερήμωνε σχετικά νωρίς η πόλη.
Επιστροφή την επομένη προς τα σύνορα με μια μικρή παράκαμψη στο χωριό Μέλνικ περίπου 15χλμ., από τον κεντρικό δρόμο, που οδηγούσε στον Προμαχώνα.Αξιζε η επίσκεψη αυτή. Γραφικό το χωριό,καλά διατηρημένο,με περίεργα βουνά μυτερά και αμμώδη γύρω του και με πολύ ωραία κρασιά τοπικά ,εμφιαλωμένα και φτηνά.που η ιδιαιτερότητά τους βρίσκεται στον τρόπο ωρίμανσης και παλαίωσής τους.
Μετά από εκεί σε 15 λεπτά περνούσαμε στον Προμαχώνα, και από εκεί πια στην Αθήνα, κλείνοντας 4 ημέρες ταξιδίου,ασφαλούς και για μας και για το αυτοκινητό μας με καινούργιες εικόνες και εμπειρίες, που διηγηθήκαμε στους φίλους μας ,πίνοντας κρασί ΜΕΛΝΙΚ,έχοντας όμως μετανοιώσει που δεν ακολούθησαν. Στο επόμενο ταξίδι υποσχέθηκαν να ακολουθήσουν.
Το βελάκι στο χάρτη έδειξε Σόφια-Φιλλιππούπολη,και η απόφαση πάρθηκε αμέσως.Ως οφείλαμε το προτείναμε και σε κάποιους φίλους που πιθανά να ακολουθούσαν.Μόνο που δε μας δάγκωσαν για την επιλογή μας,η οποία τους φάνηκε ...επικίνδυνη.
Πήραμε λοιπόν το αυτοκίνητό μας, τις ταυτοτητές μας την πράσινη κάρτα και τα διπλώματάμας και ξεκινήσαμε.
Αθήνα-Προμαχώνας-Σόφια,με τις απαραίτητες στάσεις, με τα όρια ταχύτητας σχεδόν πιστά και σε 10ώρες είμασταν έξω από το ξενοδοχείο που είχαμε επιλέξει στη Σόφια.Η βοήθεια του GPS, σε αυτό το σημείο πολίτιμη.
Ο δρόμος από τα σύνορα μέχρι τη Σόφια σχετικά στενός, με μια λωρίδα και κάτι ανά κατεύθυνση και με οδόστρωμα σαν το δικό μας στους επαρχιακούς μας δρόμους, γεγονός που σε βοηθούσε να μην τρέχεις πάνω από τα όπια ταχύτητας.
Μπλόκα της τροχαίας αρκετά σε όλη τη διαδρομή αλλά κανείς δεν μας σταμάτησε ούτε μια φόρά,(ταχύτητα σωστή, μεσαία φώτα ανοιχτά,).Η τίμη της αμόλυβδης περίπου 1,05lt., η χαρά του οδηγού.
Εξω από τη Σόφια για περίπου 15-20χλμ.αυτοκινητόδρομος, με οδόστρωμα χάλια όμως.
Η Σόφια (το ιστορικό της κέντρο) πολύ όμορφο, εντυπωσιακό θα έλεγα, το αυτοκίνητο στο παρκινγκ του ξενοδοχείου ασφαλές,η αίσθηση ασφάλειας και στις βραδινές ποδαράτες μας περιπλανήσεις έντονη, καθαρότατη πόλη,εξυπηρετικοί οι άνθρωποι σχεδόν παντού,και με τα ελληνικούλια τους εκεί που δεν το περίμενες.Μόνο στη μετατροπή του ευρώ σε λέβα σε τσάκιζαν.Βέβαια υπήρχαν αρκετές ελληνικές τράπεζες όπου από το ΑΤΜ ζητούσες λέβα και έτσι γλύτωνες το κλέψιμο.
Στη Φιλλιππούπολη τα πράγματα ήταν διαφορετικά.Η διαδρομή παρ΄οτι σε αυτοκινητόδρομο,ψιλοχάλια.Η πόλη λίγο μίζερη, λίγο βρωμικούλα, λίγο φτωχούλα.Ναι μεν, με τα αξιοθέατά της ,το ποτάμι της ,τα εμπορικά της ,τις καλύτερες τιμές από τη Σόφια,αλλά και το κλέψιμο από τον ταξιτζή φάγαμε,(φτέξαμε που δε ρωτήσαμε την αξία της διαδρομής από την αρχή),και την ανασφαλειούλα μας νοιώσαμε το βράδυ πεζοί που ερήμωνε σχετικά νωρίς η πόλη.
Επιστροφή την επομένη προς τα σύνορα με μια μικρή παράκαμψη στο χωριό Μέλνικ περίπου 15χλμ., από τον κεντρικό δρόμο, που οδηγούσε στον Προμαχώνα.Αξιζε η επίσκεψη αυτή. Γραφικό το χωριό,καλά διατηρημένο,με περίεργα βουνά μυτερά και αμμώδη γύρω του και με πολύ ωραία κρασιά τοπικά ,εμφιαλωμένα και φτηνά.που η ιδιαιτερότητά τους βρίσκεται στον τρόπο ωρίμανσης και παλαίωσής τους.
Μετά από εκεί σε 15 λεπτά περνούσαμε στον Προμαχώνα, και από εκεί πια στην Αθήνα, κλείνοντας 4 ημέρες ταξιδίου,ασφαλούς και για μας και για το αυτοκινητό μας με καινούργιες εικόνες και εμπειρίες, που διηγηθήκαμε στους φίλους μας ,πίνοντας κρασί ΜΕΛΝΙΚ,έχοντας όμως μετανοιώσει που δεν ακολούθησαν. Στο επόμενο ταξίδι υποσχέθηκαν να ακολουθήσουν.
