stayros
Member
- Μηνύματα
- 78
- Likes
- 181
Είχα στη ζωή μου το δώρο να ταξιδέψω και να γεμίσω εμπειρίες, γνώσεις, εικόνες……
Πόσες φορές δεν στριμώχτηκα μέσα στα γκρούπ να φτάσω πιο κοντά στον ξεναγό, να ακούσω πιο καθαρά, να δώ καλύτερα………
Πόσες φορές δεν περίμενα δεκάδες λεπτά της ώρας, υπομονετική μέσα σε μια ουρά από τουρίστες που νόμιζες πως δεν θα κατόρθωναν ποτέ να μπούν στο αξιοθέατο….
Κι’όμως, εδώ και λίγες ημέρες νιώθω πως, ότι πιο συγκλονιστικό, ότι πιο εξαίρετο έχω δεί, είναι τα ευρήματα και οι τάφοι της Βεργίνας, εδώ στην Ελλάδα μας, μόλις λίγα χιλιόμετρα έξω από την Θεσσαλονίκη!
Ο χώρος είναι πολύ έξυπνα σχεδιασμένος και ο επισκέπτης δεν ταλαιπωρείται καθόλου. Τα ευρήματα έρχονται μπροστά του καθώς περιδιαβαίνει αυτό που κάποτε ήταν ένας θολωτός τάφος. Επιτύμβιες στήλες με εξαιρετικά ευανάγνωστες επιγραφές τον υποδέχονται και εγκαινιάζουν την γνωριμία του με την επιθανάτια περιπέτεια που πρόκειται να ζήσει. Το περιβάλλον απέριττο, λιτό και αυστηρό, ο χώρος αποστειρωμένος και η ατμόσφαιρα επιτηδευμένα σκοτεινή προκειμένου να λάμψουν τα αντικείμενα που τόσα χρόνια συντρόφευαν πιστά τα λείψανα μέσα στον τάφο τους. Περίτεχνες πανοπλίες, λαξεμένες ασπίδες, σφυρήλατες περικεφαλαίες, περικνημίδες, στολίδια και χτένια αλλά και αντικείμενα καθημερινής χρήσης του νεκρού, η λεκάνη που πλενόταν, το αγαπημένο του διακοσμητικό, το πιάτο του, η χρυσοποίκιλτη βούρτσα της βασίλισσας, το εξαιρετικής τέχνης σκαλισμένο κρασοπότηρο……
Αντικείμενα που κέρδισαν την τιμή να συντροφεύσουν τη σωρό των βασιλέων καλωσορίζοντας μαζί τους την φωτιά που προηγήθηκε της ταφής, το πύρ που εξυγνιάζει και κατευνάζει και ύστερα το απόλυτο σκοτάδι, η απύθμενη σιωπή…..
Οι τάφοι εξαιρετικά διατηρημένοι και επίσης εξαιρετικός ο τρόπος που εκτίθενται στους παρατηρητές. Αριστη εργονομία και καταπληκτικός σχεδιασμός ώστε και το τελευταίο μέλος ενός πολυάριθμου γκρούπ να βλέπει το έκθεμα. Δεν βάζει ο νούς του ανθρώπου με πόση επιμέλεια εκλεκτοί τεχνίτες φιλοτέχνισαν τις τελευταίες αυτές κατοικίες που μοιάζουν με μικρά, απέριττα παλάτια, εξ’άλλου μην ξεχνιόμαστε, οι νεκροί που θα εύρισκαν εκεί γαλήνη ήσαν βασιλείς!!.... Όπως χαρακτηριστικά έλεγε δίπλα μου ένας ξεναγός, ο Αλέξανδρος γνώριζε καλά πως στην κηδεία του πατέρα του θα έρχονταν όλοι οι τότε επιφανείς βασιλείς και ο μεγαλοφυής αυτός νούς, άδραξε την ευκαιρία να καταδείξει την παντοκυριαρχία των Ηρακλειδών εξαντλώντας κάθε μορφής πολυτέλεια και απογειώνοντας την τελετουργία στην υπερβολή.
Τέλεια! Ονειρικά! Νιώθεις πως έχεις μεταφερθεί σε έναν άλλο χρονοχώρο και ξαφνικά έρχεται η κορωνίδα! Το κατάχρυσο στεφάνι βελανιδιάς του Βασιλέα και η κατάχρυση σκευοφόρος με το αστέρι της δυναστείας μέσα στο οποίο σφραγίστηκαν τα βασιλικά απομεινάρια…. Είναι δυνατόν, τόση κομψότητα, τόση χλιδή, τόση ιστορία, η δική μας ιστορία, η ιστορία που πότισε αυτόν τον τόπο που εμείς αγνοούμε ίσως…
Ολοι πρέπει να σπεύσουμε. Ολοι! να πάρουμε τα παιδιά μας και να πάμε εκεί, στον ιερό τόπο της Βεργίνας, στη Μακεδονία μας! Να πάμε και να ξαναπάμε!
Αφήνοντας το σκοτάδι του τύμβου για να ανεβούμε ξανά στο κόσμο του φωτός, συγκινήθηκα με τα λόγια του Ανδρόνικου που είδα τυπωμένα δίπλα σε μια φωτό που απεικόνιζε τα ευρήματα ανακατεμένα μέσα στο χώμα του βασιλικού τάφου που μόλις είχε ξεσφραγιστεί. «Ανατρίχιασα.. αν όλα ήταν σωστά, οι ημερομηνίες, η τοποθεσία… που όλα έδειχναν πως έτσι ήταν….τότε; αυτά που κρατούσα στα χέρια μου;….ήταν δυνατόν να είναι τα οστά του Φιλίππου;;;» Ουφ… να που κάποιες φορές η ζωή, ευτυχώς, ανταμείβει και τους επίμονους ονειροπόλους.
Αυτό ήθελα να κοινωνήσω μαζί σας και παρακάλεσα τον Σταύρο, τον σύντροφό μου και μέλος σας, να δημοσιεύσει για λογαριασμό μου στο site σας την μικρή μου ιστορία. Τον Σταύρο που τον ευχαριστώ πολύ γιατί του οφείλω αυτή την μοναδική εμπειρία που γεύτηκα.
Πηνελόπη
Πόσες φορές δεν στριμώχτηκα μέσα στα γκρούπ να φτάσω πιο κοντά στον ξεναγό, να ακούσω πιο καθαρά, να δώ καλύτερα………
Πόσες φορές δεν περίμενα δεκάδες λεπτά της ώρας, υπομονετική μέσα σε μια ουρά από τουρίστες που νόμιζες πως δεν θα κατόρθωναν ποτέ να μπούν στο αξιοθέατο….
Κι’όμως, εδώ και λίγες ημέρες νιώθω πως, ότι πιο συγκλονιστικό, ότι πιο εξαίρετο έχω δεί, είναι τα ευρήματα και οι τάφοι της Βεργίνας, εδώ στην Ελλάδα μας, μόλις λίγα χιλιόμετρα έξω από την Θεσσαλονίκη!
Ο χώρος είναι πολύ έξυπνα σχεδιασμένος και ο επισκέπτης δεν ταλαιπωρείται καθόλου. Τα ευρήματα έρχονται μπροστά του καθώς περιδιαβαίνει αυτό που κάποτε ήταν ένας θολωτός τάφος. Επιτύμβιες στήλες με εξαιρετικά ευανάγνωστες επιγραφές τον υποδέχονται και εγκαινιάζουν την γνωριμία του με την επιθανάτια περιπέτεια που πρόκειται να ζήσει. Το περιβάλλον απέριττο, λιτό και αυστηρό, ο χώρος αποστειρωμένος και η ατμόσφαιρα επιτηδευμένα σκοτεινή προκειμένου να λάμψουν τα αντικείμενα που τόσα χρόνια συντρόφευαν πιστά τα λείψανα μέσα στον τάφο τους. Περίτεχνες πανοπλίες, λαξεμένες ασπίδες, σφυρήλατες περικεφαλαίες, περικνημίδες, στολίδια και χτένια αλλά και αντικείμενα καθημερινής χρήσης του νεκρού, η λεκάνη που πλενόταν, το αγαπημένο του διακοσμητικό, το πιάτο του, η χρυσοποίκιλτη βούρτσα της βασίλισσας, το εξαιρετικής τέχνης σκαλισμένο κρασοπότηρο……
Αντικείμενα που κέρδισαν την τιμή να συντροφεύσουν τη σωρό των βασιλέων καλωσορίζοντας μαζί τους την φωτιά που προηγήθηκε της ταφής, το πύρ που εξυγνιάζει και κατευνάζει και ύστερα το απόλυτο σκοτάδι, η απύθμενη σιωπή…..
Οι τάφοι εξαιρετικά διατηρημένοι και επίσης εξαιρετικός ο τρόπος που εκτίθενται στους παρατηρητές. Αριστη εργονομία και καταπληκτικός σχεδιασμός ώστε και το τελευταίο μέλος ενός πολυάριθμου γκρούπ να βλέπει το έκθεμα. Δεν βάζει ο νούς του ανθρώπου με πόση επιμέλεια εκλεκτοί τεχνίτες φιλοτέχνισαν τις τελευταίες αυτές κατοικίες που μοιάζουν με μικρά, απέριττα παλάτια, εξ’άλλου μην ξεχνιόμαστε, οι νεκροί που θα εύρισκαν εκεί γαλήνη ήσαν βασιλείς!!.... Όπως χαρακτηριστικά έλεγε δίπλα μου ένας ξεναγός, ο Αλέξανδρος γνώριζε καλά πως στην κηδεία του πατέρα του θα έρχονταν όλοι οι τότε επιφανείς βασιλείς και ο μεγαλοφυής αυτός νούς, άδραξε την ευκαιρία να καταδείξει την παντοκυριαρχία των Ηρακλειδών εξαντλώντας κάθε μορφής πολυτέλεια και απογειώνοντας την τελετουργία στην υπερβολή.
Τέλεια! Ονειρικά! Νιώθεις πως έχεις μεταφερθεί σε έναν άλλο χρονοχώρο και ξαφνικά έρχεται η κορωνίδα! Το κατάχρυσο στεφάνι βελανιδιάς του Βασιλέα και η κατάχρυση σκευοφόρος με το αστέρι της δυναστείας μέσα στο οποίο σφραγίστηκαν τα βασιλικά απομεινάρια…. Είναι δυνατόν, τόση κομψότητα, τόση χλιδή, τόση ιστορία, η δική μας ιστορία, η ιστορία που πότισε αυτόν τον τόπο που εμείς αγνοούμε ίσως…
Ολοι πρέπει να σπεύσουμε. Ολοι! να πάρουμε τα παιδιά μας και να πάμε εκεί, στον ιερό τόπο της Βεργίνας, στη Μακεδονία μας! Να πάμε και να ξαναπάμε!
Αφήνοντας το σκοτάδι του τύμβου για να ανεβούμε ξανά στο κόσμο του φωτός, συγκινήθηκα με τα λόγια του Ανδρόνικου που είδα τυπωμένα δίπλα σε μια φωτό που απεικόνιζε τα ευρήματα ανακατεμένα μέσα στο χώμα του βασιλικού τάφου που μόλις είχε ξεσφραγιστεί. «Ανατρίχιασα.. αν όλα ήταν σωστά, οι ημερομηνίες, η τοποθεσία… που όλα έδειχναν πως έτσι ήταν….τότε; αυτά που κρατούσα στα χέρια μου;….ήταν δυνατόν να είναι τα οστά του Φιλίππου;;;» Ουφ… να που κάποιες φορές η ζωή, ευτυχώς, ανταμείβει και τους επίμονους ονειροπόλους.
Αυτό ήθελα να κοινωνήσω μαζί σας και παρακάλεσα τον Σταύρο, τον σύντροφό μου και μέλος σας, να δημοσιεύσει για λογαριασμό μου στο site σας την μικρή μου ιστορία. Τον Σταύρο που τον ευχαριστώ πολύ γιατί του οφείλω αυτή την μοναδική εμπειρία που γεύτηκα.
Πηνελόπη
!
