Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ταξίδια που πραγματοποίησα και πραγματικά γύρισα πίσω γεμάτη και ξέγνοιαστη.
Ίσως αυτό που μου άρεσε περισσότερο ήταν το ότι ξεκινούσα να πάω κάπου ή να κάνω κάτι και σχεδόν πάντα συναντούσα κάτι ενδιαφέρον στην πορεία που με έκανε τελικά να αλλάζω τα σχέδιά μου.
Το Βελιγράδι αποτελείται, έτσι χοντρικά να το πω, από την παλιά πόλη και την καινούργια, που χωρίζονται από τα ποτάμια Σάβα και Δούναβη, τα οποία συναντιούνται κοντά στο KalemegdanPark.
Ο καλύτερος και πιο διασκεδαστικός τρόπος για μένα για να γυρίσει κανείς και να δει συνολικά την πόλη είναι με ... ποδήλατο.
Νοίκιασα ποδήλατο λοιπόν από το κατάστημα «Marconi sport» (Milan - Gale Mushkatirovic“(a.k. 25. of May)) πίσω από το ζωολογικό κήπο και βουρ με το παρεάκι για τους ποδηλατόδρομους του Βελιγραδίου. Με τον τρόπο αυτό ποδηλατήσαμε δίπλα στα ποτάμια Σάβα και Δούναβη και περάσαμε (με ασανσέρ παρακαλώ) τη γέφυρα απέναντι στη νέα πόλη.
Το τοπίο εκεί αλλάζει τελείως, καθώς είναι γεμάτο από ψηλές πολυκατοικίες με πολλά διαμερίσματα και γραφεία τύπου ανατολικού μπλοκ, οπότε μια περιήγηση αξίζει τον κόπο. Η διαδρομή αυτή δεν είχε κανέναν κίνδυνο ακόμα και για κάποιον που είχε να κάνει ποδήλατο από τότε που ήτανε παιδί (όπως εγώ). Να σημειώσω ότι όπου συναντούσαμε σκαλοπάτια υπήρχε ειδική ράγα για να τοποθετείς και να σέρνεις ουσιαστικά το ποδήλατό σου χωρίς να κουράζεσαι στο ανεβοκατέβασμα.
Η επιστροφή το σούρουπο μας αποζημίωσε με μαγικά τοπία δίπλα στο ποτάμι.
Κατά τα άλλα, η παλιά πόλη ήταν κι αυτή μια συναρπαστική εμπειρία. Μένοντας δίπλα στην Knez Mihailova φυσικά έκανα τις βόλτες μου και εκεί. Η Knez Mihailova δεν είναι τίποτα άλλο από την εμπορική καρδιά της πόλης: ένας προσεγμένος πεζόδρομος με τις πιο γνωστές μάρκες (zara, adidas,nike κλπ.) και καφετέριες, μπαρ κλπ. Η αλήθεια είναι ότι στα στενά τα κάθετα στην Knez βρήκα τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα. Όπως το βιβλιοπωλείο Α propo (Cara Lazara 10), που είχε και έναν όμορφο χώρο-πατάρι για τσάι ή το εστιατόριο Proleće (Vuka Karadžića 11 )που θύμιζε παλιά παραδοσιακή ταβέρνα-ρεστοράν με σπιτικό φαγητό, στο οποίο γεύτηκα τοπικές σπεσιαλιτέ όπως το karadjorjeva και το τυρί kaimak με μανιτάρια.
Άλλο ωραίο σκηνικό ήταν όταν την έπεσα σε ένα πάρκο,το Vojvode Vuka Park όπου μαζεύονταν οι ηλικιωμένοι τα πρωινά και παίζανε αυτό το παιχνίδι με τις σιδερένιες μπάλες που δεν ξέρω πώς λέγεται, αλλά το ‘χω δει να το παίζουν και στο Παρίσι. (αν ξέρει κανείς ας μας πει, please!) Παραδίπλα αράζανε νέα παιδιά στα παγκάκια με τις μπυρίτσες τους. Ο κόσμος γενικά έδειχνε φιλικός και άνετος. Μόνο που όταν ζητούσα πληροφορίες τις περισσότερες φορές μου λέγανε «νο,νο» (αλλά νομίζω επειδή δε γνωρίζανε αγγλικά οι περισσότεροι, γιατί όσοι γνωρίζανε βοηθούσανε πρόθυμα).
Επίσης, μια επίσκεψη στο πάρκο του Kalemegdan είναι επιβεβλημένη. Εκτός από το κάστρο, το ζωολογικό κήπο και το λούνα παρκ, βλέπεις ερωτοχτυπημένα ζευγαράκια παντού, κόσμο να βολτάρει και παππούδες να παίζουν σκάκι κάτω από τη σκιά των δέντρων.
Μια επίσκεψη στο μουσείο Τέσλα θεωρώ ότι είναι must. Δείτε μόνο πότε έχει ξεναγήσεις γιατί έτσι θα ζήσετε την εμπειρία του να ανάβετε λάμπες επαγωγικά, να δημιουργήσετε αστραπές ή να φτιάχνετε κύκλωμα πιάνοντας τα χέρια των άλλων επισκεπτών και καταλήγοντας σε ένα μετασχηματιστή.
Η πόλη γενικά σφύζει από ζωντάνια και κίνηση και τα βομβαρδισμένα κτίρια τα οποία μπορείς να συναντήσεις μαρτυρούν ότι ο κόσμος εκεί κάποτε δοκιμάστηκε. Γενικά κυριαρχούσε μια αίσθηση παρακμής, αλλά και κίνησης. Οι τοίχοι είναι βαμμένοι με γκράφιτι και ζωγραφιές. Τα βράδια, ο κόσμος είναι έξω και διασκεδάζει.
Επίσης, οι άνθρωποι ήταν ερωτευμένοι και το δείχνανε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ένα ζευγάρι που φιλιότανε στη στάση του λεωφορείου: πέρασε το λεωφορείο, το έχασε το αγόρι, άρχισε να κυνηγάει το λεωφορείο και να βρίζει και μετά ξαναγύρισε στην κοπέλα του και συνέχισε να τη φιλάει σαν να μην τρέχει τίποτα.
Για μια μπυρίτσα σε ένα ιστορικό cult μέρος, προτείνω μια επίσκεψη στο Hotel Bristol (Karadjordjeva 50), μέρος που ανήκε παλιότερα σε στρατιωτικούς και λειτουγεί από το 1912. Στην ουσία την πέσαμε στην αίθουσα του ξενοδοχείου που σερβίρει μπύρα και κανά μεζεδάκι (εξαιρετικό κεμπάμ φουλ στο κρεμμύδι, τηγανητές πατάτες, πηχτή, σουβλάκια κλπ.-όπως καταλαβαίνετε φάγαμε σαν τα πουλάκια πάλι-), στην οποία όμως μαζεύεται ένα περίεργο μείγμα κόσμου από πιο χίμα και αρτιστίκ μέχρι διάφορους πιωμένους στρατιωτικούς που έχουν...ξεμείνει.
Πολύ ωραία φάση ήταν και η έξοδός μας στο bar Podmornica (Čavketov pasaž bb) το οποίο επισκεφτήκαμε καθώς εκείνες τις μέρες φιλοξενούσε διάφορα αξιόλογα punk-garage συγκροτήματα στα πλαίσια ενός undergroundfestival.
Τελευταία μέρα επισκεφτήκαμε το NoviSad: μια πόλη πανέμορφη που απείχε πeρίπου μιάμιση ώρα με το λεωφορείο από το Βελιγράδι. Πήγαμε στο κάστρο και θαυμάσαμε την υπέροχη θέα, ενώ επισκεφτήκαμε και τα ατελιέ των ζωγράφων όπου μάλιστα κοιμούνται κι εκεί απ'ό,τι κατάλαβα.
Δυστυχώς όμως δεν έχω και πολλές φωτογραφίες, γιατί μου τελείωσε η μπαταρία της μηχανής και επιπλέον αντί να τριγυρνάω στην πόλη,κατέληξα να παίζω μπιλιάρδο με τη φίλη μου σε μια υπόγα μέχρι που βράδιασε.
Το τελευταίο βράδυ το περάσαμε και πάλι στο barPodmornica και την επομένη επιστροφή στην ο-ο-όμορφη Θεσσαλονίκη με την υπόσχεση να ξαναγυρίσουμε το συντομότερο στον αγαπημένο πια προορισμό.
Attachments
Last edited by a moderator:
