evaT
Member
- Μηνύματα
- 1.572
- Likes
- 12.779
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Περιεχόμενα
Το πρωί πήραμε ένα ωραίο τρενάκι και σε 20 περίπου λεπτάκια είμασταν στο σταθμό της Santa Lucia που είναι και ο τερματικός για Βενετία.
Κατεβήκαμε και προχωρώντας προς την έξοδο είχα την εντύπωση ότι θα βγω σε κάποιο από αδιάφορο έως κακάσχημο σημείο της πόλης όπως συμβαίνει σε πολλές πόλεις στους σιδηροδρομικούς σταθμούς και πως από κει περπατώντας λίγο και στρίβοντας κάπου αλλού θα βρισκόμασταν στην κυρίως Βενετία. 'Ετσι το είχα στο μυαλό μου.
Οπότε φανταστείτε την έκπληξή μου όταν με το που πέρασα την έξοδο βρέθηκα μπροστά σε αυτό
Για κανένα λεπτό κοιτούσα σα χάνος και μετά άρχισα να τσιρίζω μη μπορώντας να απορροφήσω τόσο απότομα όλη αυτή την εικόνα. Ομοίως αντέδρασε και η φίλη μου και σε λιγάκι έκανα βιντεοκλήση στην κόρη μου έχοντας την κάμερα στραμένη σε εμένα της λέω είσαι έτοιμη να αντικρύσεις κάτι; Έστριψα το τηλέφωνο και άρχισε κ αυτή τα επιφωνήματα , δύο παλαβιάρες να τσιρίζουν επιτόπου και μία μέσα από την οθόνη, καλά πήγε αυτό....
Οι άνθρωποι με την κόκκινη στολή ήταν μια ομάδα ακτιβιστών ή κάτι τέτοιο που διαμαρτύρονταν σιωπηλά με χορευτικές κινήσεις για την κλιματική αλλαγή.
Σταθήκαμε κάμποσο εκεί να συνέλθουμε από το αρχικό σοκ και να εγκλιματιστούμε με τον νέο περιβάλλον και προχωρήσαμε να βρούμε το ξενοδοχείο μας.
Αυτό ήταν η δεύτερη ευχάριστη έκπληξη και είχε και πλάκα. Το κλείσαμε στη φοβερή τιμή των 50 ευρώ τη βραδιά, επάνω σ ένα ήσυχο κανάλι και ήταν κουκλάκι. Η πλάκα είχε να κάνει με το ότι το δωμάτιο ήταν τέρμα ζευγαράτο, σε στυλ Λουδοβίκου με μεγάλο κρεβάτι , ιδανικό για ερωτευμένους και παντελώς ακατάλληλο για τη δική μας περίπτωση. Το καλαμπουρίσαμε όμως (φυσικά), αφήσαμε τα πράγματα και βγήκαμε ανυπόμονα για την πρώτη μεγάλη βόλτα.
Επόμενη ευχάριστη έκπληξη...Ο τουρισμός όχι ανύπαρκτος αλλά οπωσδήποτε ανεκτός!
Αχχχ έρωτας !!! (ή μήπως όχι;
)
Ουάου!! Ουάουου όμως!
Φτάσαμε και στην πλατεία του Αγίου Μάρκου!
Η πανοραμική με σχεδόν καθόλου κόσμο. Την έχετε δει ποτέ τόσο έρημη;
Άρχισα και τις τσαχπινιές...
Εν τω μεταξύ ήταν η μέρα του μεγάλου τελικού. Ποιού τελικού; του Euro ντε! Ιταλία vs Αγγλία. It's coming home (αμ δε), vs it's coming Rome, και γω έκανα όνειρα για γιγαντοθόνες στην πλατεία με τουρίστες και ενθουσιασμένους ντόπιους πλην όμως άκρα του τάφου σιωπή....
Βρήκα κάτι καραμπινιέρους που φύλαγαν την πλατεία και ρώτησα αν θα στηθεί κάτι για τον τελικό- ατυχήσατε λέει έχουμε κόβιντ και απαγορεύτηκαν αυτά!
Τότε τον θυμήθηκαν τον κόβιντ. Γιατί κατά τ άλλα.....
Μου πρότειναν να κοιτάξω σε κάποιο καφέ που είχαν τηλεόραση και να φροντίσω να κρατήσω τραπεζάκι έγκαιρα για να προλάβω...
Εν τω μεταξύ πεινάσαμε και κάπου στα μέσα της διαδρομής προς το δωμάτιό μας φάγαμε αυτά...μαζί με τα Απερόλ μας βεβαίως βεβαίως...
Ωραία η Pizza Farini αν και τα street food στην Ιταλία δεν είναι πάντα όπως φαίνονται. Βαρύναμε όμως και είχε σφίξει και η ζέστη-κατακαλόκαιρο λέμε. Ωστόσο καμία σχέση με τη Θεσσαλονίκη που μας έψηνε αλύπητα. Εκεί είχαμε 30-31 μαξ απολύτως ανεκτό.
Γυρίσαμε στο δωμάτιο για ντουζάκι και λίγη ξάπλα με σκοπό να κάνουμε την ίδια βόλτα πριν το σούρουπο και να απολαύσουμε και τα χρώματα του δειλινού...
Πριν ανέβω στο δωμάτιο στάμπαρα κι ένα ωραιότατο καφέ-μπαρ στα 20 μέτρα με μεγάλη τιβί κι έκλεισα τραπεζάκι σε περίοπτη θέση για τον τελικό και ησύχασα και με αυτό.
Rialto το σούρουπο. Λέει εεε;;;;
Και γω ντύθηκα όσο πιο κοντά στα χρώματα της Ιταλίας!
Πολύ ωραία και αυτή η βόλτα αλλά ελαφρώς καταχρηστική γιατί ξεχαστήκαμε και πέρασε η ώρα, από το καφέ μου είχαν πει να πάω τουλάχιστον μισή ώρα νωρίτερα γιατί δεν θα μπορούσε να κρατήσει το τραπέζι.
Στη βιασύνη μου για την επιστροφή μπέρδεψα ένα στενό....στη Βενετία ...κι όχι στη Θεσσαλονίκη που μένω...κ αυτό ήταν!
Το google σ έστελνε γύρω γύρω, τα στενά έμοιαζαν όλα μεταξύ τους χαθήκαμε και κάθε φορά που κοίταζα το χάρτη μου έδειχνε ότι απέχω 1,2 χιλιόμετρα από τον προορισμό μου. Κάθε φορά!
Τα νεύρα μου!
Η φίλη μου που καθόλου δε σκοτιζόταν να δει τον αγώνα έκανε όση υπομονή μπόρεσε να κάνει με μένα και μετά άρχισε κάτι ...γαλλικά
(που δεν τα έχει και πολύ δύσκολα
)σταμάτησα και γω να πάρω μια ανάσα, να βγάλουμε καμιά άκρη από τους χάρτες....εν τω μεταξύ όλοι ήταν με ένα κινητό στο χέρι που τους έλεγε στρίψε αριστερά, στρίψε δεξιά σε διάφορες γλώσσες-κατέληξα στο συμπέρασμα πως και το ίδιο το google maps είναι παντελώς χαμένο μέσα στο Cannaregio
Η αλήθεια είναι πως αξίζει να έχεις χρόνο να χαθείς μέσα στα στενά....το να χαθείς είναι Must στη Βενετία αλλά ένεκα της ημέρας δεν την είχα αυτή την πολυτέλεια και παρότι ήταν παντού εξίσου πανέμορφα δεν το απόλαυσα όπως θα συνέβαινε σε άλλη περίπτωση.
Εντέλει βγήκαμε σ ένα πιο κεντρικό σημείο. Η φίλη μου που ήδη την ταλαιπωρούσε ένα θέμα μέσης μου είπε πως θα έρθει να με βρει στο ρυθμό της , ενώ εγώ έκανα σπριντ μήπως και προλάβω να καθήσω κάπου. Στο δρόμο μου σε όποιο μαγαζί υπήρχε τηλεόραση ήταν φίσκα και είχαν ήδη πάρει όλοι τις θέσεις τους.
Εφτασα ακριβώς τη στιγμή που παρουσίαζαν τις ομάδες-είχαν ήδη δώσει το τραπέζι μου σ έναν ντόπιο τον οποίον και σήκωσαν άρον άρον μόλις με είδαν να φτάνω τρεχάτη !
Οι κυρίες αυτές κάθονταν ακριβώς δίπλα μου και ενθουσιάστηκαν που είμαι Ελληνίδα και υποστηρίζω τους azzuri! Βγήκαμε φωτογραφίες ανταλλάξαμε σόσιαλ -η δε κυρία εκ δεξιών τάραξε τα Vaffanculo σ όλο το παιχνίδι ενώ για κάποιο λόγο στόλιζε διαρκώς τον κακομοίρη τον Insigne, άχτι μιλάμε!
Εννοείται πως είχα το κασκολάκι της ομάδας μου μαζί, τις έβαλα να φωνάξουν και ΑΡΗΣ!!
'Εχω και ένα βιντεάκι από την απονομή που το ανέβασα και τότε σε άλλο νήμα , το προσθέτω και στην ιστορία μου τώρα.
Αυτό ήταν όλο;;; Για τις αντιδράσεις τους το λέω...Αν εξαιρέσεις κανά δύο τρελαμένους που βούτηξαν μέσα στο κανάλι στην απονομή και κάτι κάγκουρες που βγήκαν με τις βάρκες τους και έκαναν μπατιές στα νερά πατώντας τις κόρνες...ξενέρωτη η κατάσταση.
Εμείς τον κόσμο θα χαλούσαμε όλη νύχτα!
Ωραία ήταν δε λέω αλλά το περίμενα πολύ καλύτερο.
'Οταν το πήρα τελικά αποόφαση ότι δεν έχει άλλο, πήρα τα πόδια μου κ ανέβηκα και γω για ύπνο, ήταν μια μεγάλη υπέροχη ημέρα γεμάτη εικόνες, χρώματα, εμπειρίες, συναισθήματα...
Last edited:
. υπάρχουν όμως και χωρίς. τα ξεχωρίζεις και από τη γεύση και από το χρώμα.
