alexstef2
Member
- Μηνύματα
- 307
- Likes
- 166
Βερι σνοου μας είχαν υποσχεθεί χθες όλη μέρα. Βγήκαμε προχθές από το μάθημα του πανεπιστημιού στο Κάρντιφ, όπου και βρίσκομαι και δεν είχαμε ξεκινήσει καλά. Έριχνε πολύ χιονόνερο και σαν αποτέλεσμα είχε να λιώσει και τα χιόνα που είχαν μείνει από τη προηγούμενη φορά. Παρεμπιπτόντως, όλη η πόλη είχε γίνει παγοδρόμιο αφού δεν είναι συνηθισμένοι, όπως μου είπαν φίλοι κάτοικοι της πόλης, σε τόσα χιόνια οπότε το χιόνι με το ψύχος έγινες πάγος. Όλοι πέφταμε τη περασμένη βδομάδα.
Πηγαίνουμε σε ένα καφέ λοιπόν να κλάψουμε τη μοίρα μας για το χιονόνερο αφού κάναμε όρεξη τρελή. Μετά δυο ώρες βγαίνουμε έξω και όχι μόνο έριχνε κανονικό χιόνι, αλλά είχε προλάβει και το έστρωσε τόσο, που στρογγύλεψε τις γωνίες των κτιρίων σα παραμυθούπολη. Το θέαμα καταπληκτικό. Είχα πλέον αρχίσει να πιστεύω ότι μάλλον το αυριανό λεωφορείο για Λόντον που κανόνισα δε θα ξεκινήσει. Τη προηγούμενη βδομάδα τα τρένα και λεωφορεία στη νότια Αγγλία και σε όλη την Ουαλία υπολειτουργούσαν. Ξεκινούσες και έπαιζε που θα φτάσεις. Μερικές γραμμές είχαν κλείσει. Άλλες είναι ακόμα κλειστές. Σηκώθηκα το πρωί και αφού τελικά ήρθε το λεωφορείο μας κρατούσε ο οδηγός απασχολημένους. Ξεκίνησε με τα απλά. Τα συγγνώμη δηλαδή που θα καθυστερήσουμε και συνέχισε με αστεία κλπ. Σε τέτοιες περιπτώσεις που καθυστερούν συνηθίζουν να λένε κάτι παραπάνω και είναι όλα καλά. Άλλωστε με τόσο θετικότητα πλέον δε σε ενοχλεί που καθυστερείς. Στη διαδρομή όλα χιονισμένα, η τάδε και η δίνα γέφυρα κλειστές κ.ο.κ. Φτάνουμε Λονδίνο όπου συνέχιζε να χιονίζει με τους ίδιους ρυθμούς. Στις περισσότερες περιοχές που είδα, το χιόνι κρατούσε αρκετά καλά. Πολύ κεντρικά βέβαια είχε σπάσει. Μέχρι να φτάσει το καημένο στο έδαφος παιρνούσε από σκληρό σωματικό έλεγχο καυσαεριών και χιλιάδων πατημασιών.Βάζω κ φωτό παρακάτω.
Είχα έρθει να πάρω μερικά πράγματα. Τώρα με τις εκπτώσεις μου είχανε στείλει ένα πάπυρο για λίστα ολόκληρο να ψωνίσω. Ευκαιρία βρήκα και πήγα πρώτα στο Βρετανικό Μουσείο. Νόμιζα ότι είχα δει ολόκληρο τον Παρθενώνα αλλά είδα έναν άλλο μισό Παρθενώνα χθες. Αλλά και πάλι δε μπορώ να πω ότι είδα ολόκληρο το ΜΝΗΜΕΙΟ γιατί πλέον είναι αποκομμένο στα μάτια μου. Σαφώς και δε βλέπεις μια Ακρόπολη εδώ. Βλέπεις τα μισά γλυπτά της σε ένα γυμνό τέλειο αισθητικά περιβάλλόν. Τα οποία, παρ’ όλο που το είχα κατά νου, και προς μεγάλη μου έκπληξη, μπορούν να σταθούν εξίσου από μόνα τους σα 'γλυπτά'. Έχουν μεγάλη καλλιτεχνική αξία πέραν της ιστορικό-κοινωνικής και ξεχνιόμουν και τα παρατηρούσα αποστασιοποιημένα από το Μνημείο. Ανήκουν όμως σε ένα σύνολο. Μοναδικό και για την αξία του μνημείου αλλά και για τη μοναδικότητα του να ανήκει στην Ελλάδα. Αυτή είναι και η μαγεία που απολαμβάνω στην Ελληνική τέχνη και αρχιτεκτονική. Από το ειδικό στο γενικό και από το γενικό στο ειδικό δε στερεί σε τίποτα. Ωστόσο αυτό το μνημείο ανήκει κάπου. Αυτό το ‘ανήκει’ με απασχόλησε επίσης χθες. Το Βρετανικό μουσείο είχε πληροφορίες (τουλάχιστον σε 5 σημεία διάβασα) εκ των οποίων η μια ήταν πρόσφατη επειδή ανέφερε το νέο μουσείο της Ακρόπολης. Οι πληροφορίες αυτές αφορούσαν το διάλογο (έλεος ακόμα διάλογο θεωρούν ότι ζητάμε! Τα Μάρμαρα τα ίδια!) για επιστροφή των μαρμάρων. Προσωπικά θεωρώ ευγενικό λαό τους Βρετανούς, παρ’ όλο που πριν έρθω έλεγα το αντίθετο. Άλλη μια απόδειξη ίσως είναι ότι δε διάβασα Ελγίνεια Μάρμαρα πουθενά. Στο σαίτ μόνο σε ένα σημείο είδα: ‘Κάποιες φορές χαρακτηρίζονται τα μάρμαρα ως Ελγίνεια’. Αλλά από ποιους είναι το θέμα. Αυτή η φράση βάζει το τσιβίδι σε εμάς του Έλληνες να προφτάσουμε να τα χαρακτηρίσουμε Ελγίνεια όπως άκουσα καθαρά από νέο ζευγαράκι Ελλήνων που ήταν εκεί. Γι’ αυτό ‘είπε’ δε μας επιστρέφουν τα Ελγίνεια’. Και γενικά στην Ελλάδα παίζει πολύ το Ελγίνεια στο ίδιο το Βρετανικό, που γι’ αυτό το θέμα αποτελεί πρωταρχική πηγή δεν υπάρχει.
Υγ1: Βάζω φωτό από Λόντον χθες και μια ταμπέλα που είναι για την Επιστροφή των Μαρμάρων. Δεν τη μεταφράζω λόγω χρόνου γιατί θα το κάνω πρόχειρα και δε θέλω δημόσια να το κάνω βιαστικά. Όποιος θέλει ας στείλει πμ να του πω τι λέει.
Υγ2:Χθες με τόσα χιόνια και όλα λειτουργούσαν ρολόι στους δρόμους. Κάτι ανάλογο γίνεται και στα αεροδρόμια Γκάτγουικ κ Χίθροου.
Υγ3:Για εκπτώσεις μη περιμένετε και πολλά! Ψηλό τελειώνουν.
Πηγαίνουμε σε ένα καφέ λοιπόν να κλάψουμε τη μοίρα μας για το χιονόνερο αφού κάναμε όρεξη τρελή. Μετά δυο ώρες βγαίνουμε έξω και όχι μόνο έριχνε κανονικό χιόνι, αλλά είχε προλάβει και το έστρωσε τόσο, που στρογγύλεψε τις γωνίες των κτιρίων σα παραμυθούπολη. Το θέαμα καταπληκτικό. Είχα πλέον αρχίσει να πιστεύω ότι μάλλον το αυριανό λεωφορείο για Λόντον που κανόνισα δε θα ξεκινήσει. Τη προηγούμενη βδομάδα τα τρένα και λεωφορεία στη νότια Αγγλία και σε όλη την Ουαλία υπολειτουργούσαν. Ξεκινούσες και έπαιζε που θα φτάσεις. Μερικές γραμμές είχαν κλείσει. Άλλες είναι ακόμα κλειστές. Σηκώθηκα το πρωί και αφού τελικά ήρθε το λεωφορείο μας κρατούσε ο οδηγός απασχολημένους. Ξεκίνησε με τα απλά. Τα συγγνώμη δηλαδή που θα καθυστερήσουμε και συνέχισε με αστεία κλπ. Σε τέτοιες περιπτώσεις που καθυστερούν συνηθίζουν να λένε κάτι παραπάνω και είναι όλα καλά. Άλλωστε με τόσο θετικότητα πλέον δε σε ενοχλεί που καθυστερείς. Στη διαδρομή όλα χιονισμένα, η τάδε και η δίνα γέφυρα κλειστές κ.ο.κ. Φτάνουμε Λονδίνο όπου συνέχιζε να χιονίζει με τους ίδιους ρυθμούς. Στις περισσότερες περιοχές που είδα, το χιόνι κρατούσε αρκετά καλά. Πολύ κεντρικά βέβαια είχε σπάσει. Μέχρι να φτάσει το καημένο στο έδαφος παιρνούσε από σκληρό σωματικό έλεγχο καυσαεριών και χιλιάδων πατημασιών.Βάζω κ φωτό παρακάτω.
Είχα έρθει να πάρω μερικά πράγματα. Τώρα με τις εκπτώσεις μου είχανε στείλει ένα πάπυρο για λίστα ολόκληρο να ψωνίσω. Ευκαιρία βρήκα και πήγα πρώτα στο Βρετανικό Μουσείο. Νόμιζα ότι είχα δει ολόκληρο τον Παρθενώνα αλλά είδα έναν άλλο μισό Παρθενώνα χθες. Αλλά και πάλι δε μπορώ να πω ότι είδα ολόκληρο το ΜΝΗΜΕΙΟ γιατί πλέον είναι αποκομμένο στα μάτια μου. Σαφώς και δε βλέπεις μια Ακρόπολη εδώ. Βλέπεις τα μισά γλυπτά της σε ένα γυμνό τέλειο αισθητικά περιβάλλόν. Τα οποία, παρ’ όλο που το είχα κατά νου, και προς μεγάλη μου έκπληξη, μπορούν να σταθούν εξίσου από μόνα τους σα 'γλυπτά'. Έχουν μεγάλη καλλιτεχνική αξία πέραν της ιστορικό-κοινωνικής και ξεχνιόμουν και τα παρατηρούσα αποστασιοποιημένα από το Μνημείο. Ανήκουν όμως σε ένα σύνολο. Μοναδικό και για την αξία του μνημείου αλλά και για τη μοναδικότητα του να ανήκει στην Ελλάδα. Αυτή είναι και η μαγεία που απολαμβάνω στην Ελληνική τέχνη και αρχιτεκτονική. Από το ειδικό στο γενικό και από το γενικό στο ειδικό δε στερεί σε τίποτα. Ωστόσο αυτό το μνημείο ανήκει κάπου. Αυτό το ‘ανήκει’ με απασχόλησε επίσης χθες. Το Βρετανικό μουσείο είχε πληροφορίες (τουλάχιστον σε 5 σημεία διάβασα) εκ των οποίων η μια ήταν πρόσφατη επειδή ανέφερε το νέο μουσείο της Ακρόπολης. Οι πληροφορίες αυτές αφορούσαν το διάλογο (έλεος ακόμα διάλογο θεωρούν ότι ζητάμε! Τα Μάρμαρα τα ίδια!) για επιστροφή των μαρμάρων. Προσωπικά θεωρώ ευγενικό λαό τους Βρετανούς, παρ’ όλο που πριν έρθω έλεγα το αντίθετο. Άλλη μια απόδειξη ίσως είναι ότι δε διάβασα Ελγίνεια Μάρμαρα πουθενά. Στο σαίτ μόνο σε ένα σημείο είδα: ‘Κάποιες φορές χαρακτηρίζονται τα μάρμαρα ως Ελγίνεια’. Αλλά από ποιους είναι το θέμα. Αυτή η φράση βάζει το τσιβίδι σε εμάς του Έλληνες να προφτάσουμε να τα χαρακτηρίσουμε Ελγίνεια όπως άκουσα καθαρά από νέο ζευγαράκι Ελλήνων που ήταν εκεί. Γι’ αυτό ‘είπε’ δε μας επιστρέφουν τα Ελγίνεια’. Και γενικά στην Ελλάδα παίζει πολύ το Ελγίνεια στο ίδιο το Βρετανικό, που γι’ αυτό το θέμα αποτελεί πρωταρχική πηγή δεν υπάρχει.
Υγ1: Βάζω φωτό από Λόντον χθες και μια ταμπέλα που είναι για την Επιστροφή των Μαρμάρων. Δεν τη μεταφράζω λόγω χρόνου γιατί θα το κάνω πρόχειρα και δε θέλω δημόσια να το κάνω βιαστικά. Όποιος θέλει ας στείλει πμ να του πω τι λέει.
Υγ2:Χθες με τόσα χιόνια και όλα λειτουργούσαν ρολόι στους δρόμους. Κάτι ανάλογο γίνεται και στα αεροδρόμια Γκάτγουικ κ Χίθροου.
Υγ3:Για εκπτώσεις μη περιμένετε και πολλά! Ψηλό τελειώνουν.
