Georgia86
Member
- Μηνύματα
- 172
- Likes
- 1.226
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
8η μέρα -----> My son
Το ξενοδοχείο μας παρείχε και πρωινό για αυτό μόλις ξύπνησα κατέβηκα αμέσως στην καφετέρια, είχε μενού και παράγγειλα φαΐ και τον κλασσικό βιετναμέζικο καφέ με το ζαχαρούχο γάλα. Σήμερα είχαμε κλείσει για το μεσημέρι εκδρομή με οδηγό από το ίδιο το ξενοδοχείο για το My Son, θα μας πήγαινε εκεί με το αμάξι και θα μας άφηνε για λίγες ώρες να γνωρίσουμε την περιοχή. Είχαμε σκεφτεί και για την Golden Bridge αλλά μας είπαν οτι έχει πολύ ομίχλη και δεν θα δούμε τίποτα. Μέχρι να φύγουμε για την εκδρομή μας στην μία η ώρα αποφασίσαμε να επισκεφτούμε το κέντρο της πόλης για ακόμα μια φορά. Θα ήταν η τελευταία μας μέρα στο Χόι Αν αν και ηταν λίγο βροχερή η μέρα ξεκινήσαμε με πολύ κέφι και με τα αδιάβροχα μας παραμάσχαλα. Ξεκινήσαμε με τον κινέζικο μεγάλο ναό Quan Cong , όπως όλοι οι ναοί που γνωρίσαμε στο Βιετνάμ ήταν πολύχρωμος γεμάτος με αγάλματα ζώων και ωραίες ζωγραφιές. Μετά διασχίσαμε την σκεπαστή Ιαπωνική γέφυρα και επισκεφτήκαμε το παραδοσιακό ιαπωνικό σπίτι δίπλα από την γέφυρα. Το σπίτι των Phung Hung χτίστηκε στα μέσα του 1700,σπίτι εμπόρων,τώρα είναι αξιοθέατο για τους τουρίστες. Όταν πήγαμε εμείς δεν είχε πολύ κόσμο,δεν μπορώ να πω πως είχε κάτι το διαφορετικό από τα άλλα παραδοσιακά σπίτια που είδαμε. Συνεχίσαμε την βόλτα μας στην περιοχή, ψιχάλιζε αρκετά και φορέσαμε τα αδιάβροχα μας. Επειδή είχαμε ανάγκη για συνάλλαγμα αλλάξαμε λεφτά σε ένα τουριστικό γραφείο. Πήραμε τα λεφτά μας και καθίσαμε σε ένα μαγαζάκι για ελαφρύ brunch. Πήραμε bahn mi και εγώ το πασίγνωστο καφέ με αυγό. Ο καφές του Βιετνάμ είναι πολύ πηκτός σε σχέση με αυτούς που έχουμε εδώ. Το αυγό που είναι χτυπημένο και αφρώδες του δίνει ιδιαίτερη γεύση, δεν ξέρω αν μου άρεσε αλλά σίγουρα ήταν κάτι που θα δοκίμαζα ξανά. Τα σάντουιτς δεν είχαν καμία σχέση με αυτά που φάγαμε στο Ανόι που ήταν σαφώς ανώτερα. Αυτά που φάγαμε μάλλον ήταν η Ευρωπαϊκή εκδοχή του κλασσικού σάντουιτς, πάντως χορτάσαμε και ξεκινήσαμε για το ξενοδοχείο για να ετοιμαστούμε για την εκδρομή μας.
My Son ονομάζετε η περιοχή όπου βρίσκεται μια συστάδα με Ινδουιστικούς ναούς που χρονολογούνται από τον 4ο μέχρι τον 14ο αιώνα προ Χριστού. Πρόκειται για έναν χώρο περίπου δυο χιλιομέτρων όπου μπορεί κάποιος να επισκεφτεί πολύ εντυπωσιακούς ναούς και να περπατήσει από τον ένα ναό στον άλλο μέσα από ζούγκλα. Για να φτάσουμε στο My Son κάναμε περίπου μια ώρα, ο καιρός μέχρι να φτάσουμε ήταν καλός αλλά με το που πατήσαμε το πόδι μας εκεί άρχισε να βρέχει. Βγάλαμε τα εισιτήρια μας και μπήκαμε στον χώρο. Το πρώτο πράγμα που συναντάς είναι το μουσείο για το My Son και την ιστορία του, δεν είχαμε χρόνο να το επισκεφτούμε οπότε προχωρήσαμε βαθύτερα μέσα στον χώρο. Επειδή η έκταση είναι αρκετά μεγάλη και λόγω της βροχής αποφασίσαμε να ανεβούμε στα μικρά λεωφορεία που σε πάνε μέχρι τον πρώτο ναό. Γύρω μας η ζούγκλα και παρέα με τον μουσώνα νιώθαμε στο πετσί μας το τροπικό κλίμα του κεντρικού Βιετνάμ. Σε λίγα λεπτά φτάσαμε στον πρώτο ναό και από εκεί είδαμε έναν-έναν τους ναούς. Δεν είχε πολύ κόσμο μιας και ο καιρός δεν ήταν ο καλύτερος αλλά που και πού έβλεπες κάποιον να κόβει βόλτες. Ένα ζευγάρι Ελλήνων που είχαμε γνωρίσει στο Hoi An μας είχε μιλήσει για κάτι φυτά στο My Son όπου όταν ακούμπαγες τα πέταλα τους αυτά έκλειναν! Ο ξεναγός τους είχε πει πως στον πόλεμο του Βιετνάμ μπορούσαν να δούνε αν κάποιος είχε περάσει από εκεί βασιζόμενοι στο αν τα φυτά είχα κλείσει τα πέταλα τους. Ξεκινήσαμε για τον γυρισμό, ακολουθήσαμε όλους τους άλλους που πήγαιναν προς στην έξοδο, η βροχή είχε ξεκινήσει πάλι και μας έκανε μούσκεμα. Μετά από αρκετή ώρα περπάτημα καταφέραμε να φτάσουμε στον χώρο που από όπου έφευγαν τα λεωφορεία για την έξοδο.
Όταν γυρίσαμε μείναμε στο δωμάτιο μας να ξεκουραστούμε λίγο πριν βγούμε για την τελευταία μας βόλτα στην πόλη. Όταν βράδιασε με το καλό βγήκαμε έξω για βολτούλα και καθώς περπατούσαμε πέσαμε επάνω σε ένα Ελληνικό σουβλατζίδικο! Κοιτάξαμε μέσα αλλά το μόνο που είδαμε ήταν έναν κύριο που κοιμόταν. Πιο πέρα ήτανε ένας ναός όπου όταν περάσαμε είχε βουδιστική λειτουργία, καθίσαμε λίγο να την ακούσουμε γιατί δεν είχαμε ξανά δει από κοντά. Από εκεί συνεχίσαμε την βόλτα μας προς το κέντρο της πόλης, περάσαμε δίπλα από το ποτάμι το οποίο και σήμερα ήταν πανέμορφο με τα φανάρια και τις πολύχρωμες λάμπες από τα καΐκια νομίζεις πως βρίσκεσαι μέσα σε παραμύθι. Δυστυχώς οι μουσώνες καλά κρατούσαν ακόμα αυτή την εποχή και η μυρωδιά της βροχής πλανιόταν στον αέρα. Είχαμε πλέον για τα καλά πεινάσει και κατευθυνθήκαμε προς την νυκτερινή αγορά για να πάρουμε μεζεδάκια. Κάτσαμε σε ένα από τα street food που πετύχαμε στην βόλτα μας. Κάτσαμε στα πολύ χαμηλά καρεκλάκια και πλαστικά τραπέζια και παραγγείλαμε ψητές πανσέτες (βιετναμέζικου στυλ), χταποδάκι και ένα καλαμάκι (χοιρινό νομίζουμε αλλά ποιος ξέρει τι κρέας ήταν), ήταν όλα πολύ νόστιμα. Σήμερα η μέρα ήταν πολύ υγρή και οι βροχές ξεκίνησαν αμέσως μετά την βόλτα μας στο κέντρο του Χοι Αν. Προσπαθήσαμε να προστατευτούμε όσο καλύτερα μπορούσαμε αλλά όταν σταματούσε η μπόρα μετά από λίγο ξεκίναγε ξανά. Αποφασίσαμε να γυρίσουμε πίσω στο δωμάτιο μας, αύριο θα πετάγαμε προς Ho Chi Minh θέλαμε να ξεκουραστούμε συν ότι με αυτή την βροχή δεν θα μπορούσαμε να δούμε τίποτα παραπάνω.
Και εδώ είναι το βίντεο από το δεύτερο μέρος του ταξιδιού μας:
Το ξενοδοχείο μας παρείχε και πρωινό για αυτό μόλις ξύπνησα κατέβηκα αμέσως στην καφετέρια, είχε μενού και παράγγειλα φαΐ και τον κλασσικό βιετναμέζικο καφέ με το ζαχαρούχο γάλα. Σήμερα είχαμε κλείσει για το μεσημέρι εκδρομή με οδηγό από το ίδιο το ξενοδοχείο για το My Son, θα μας πήγαινε εκεί με το αμάξι και θα μας άφηνε για λίγες ώρες να γνωρίσουμε την περιοχή. Είχαμε σκεφτεί και για την Golden Bridge αλλά μας είπαν οτι έχει πολύ ομίχλη και δεν θα δούμε τίποτα. Μέχρι να φύγουμε για την εκδρομή μας στην μία η ώρα αποφασίσαμε να επισκεφτούμε το κέντρο της πόλης για ακόμα μια φορά. Θα ήταν η τελευταία μας μέρα στο Χόι Αν αν και ηταν λίγο βροχερή η μέρα ξεκινήσαμε με πολύ κέφι και με τα αδιάβροχα μας παραμάσχαλα. Ξεκινήσαμε με τον κινέζικο μεγάλο ναό Quan Cong , όπως όλοι οι ναοί που γνωρίσαμε στο Βιετνάμ ήταν πολύχρωμος γεμάτος με αγάλματα ζώων και ωραίες ζωγραφιές. Μετά διασχίσαμε την σκεπαστή Ιαπωνική γέφυρα και επισκεφτήκαμε το παραδοσιακό ιαπωνικό σπίτι δίπλα από την γέφυρα. Το σπίτι των Phung Hung χτίστηκε στα μέσα του 1700,σπίτι εμπόρων,τώρα είναι αξιοθέατο για τους τουρίστες. Όταν πήγαμε εμείς δεν είχε πολύ κόσμο,δεν μπορώ να πω πως είχε κάτι το διαφορετικό από τα άλλα παραδοσιακά σπίτια που είδαμε. Συνεχίσαμε την βόλτα μας στην περιοχή, ψιχάλιζε αρκετά και φορέσαμε τα αδιάβροχα μας. Επειδή είχαμε ανάγκη για συνάλλαγμα αλλάξαμε λεφτά σε ένα τουριστικό γραφείο. Πήραμε τα λεφτά μας και καθίσαμε σε ένα μαγαζάκι για ελαφρύ brunch. Πήραμε bahn mi και εγώ το πασίγνωστο καφέ με αυγό. Ο καφές του Βιετνάμ είναι πολύ πηκτός σε σχέση με αυτούς που έχουμε εδώ. Το αυγό που είναι χτυπημένο και αφρώδες του δίνει ιδιαίτερη γεύση, δεν ξέρω αν μου άρεσε αλλά σίγουρα ήταν κάτι που θα δοκίμαζα ξανά. Τα σάντουιτς δεν είχαν καμία σχέση με αυτά που φάγαμε στο Ανόι που ήταν σαφώς ανώτερα. Αυτά που φάγαμε μάλλον ήταν η Ευρωπαϊκή εκδοχή του κλασσικού σάντουιτς, πάντως χορτάσαμε και ξεκινήσαμε για το ξενοδοχείο για να ετοιμαστούμε για την εκδρομή μας.
My Son ονομάζετε η περιοχή όπου βρίσκεται μια συστάδα με Ινδουιστικούς ναούς που χρονολογούνται από τον 4ο μέχρι τον 14ο αιώνα προ Χριστού. Πρόκειται για έναν χώρο περίπου δυο χιλιομέτρων όπου μπορεί κάποιος να επισκεφτεί πολύ εντυπωσιακούς ναούς και να περπατήσει από τον ένα ναό στον άλλο μέσα από ζούγκλα. Για να φτάσουμε στο My Son κάναμε περίπου μια ώρα, ο καιρός μέχρι να φτάσουμε ήταν καλός αλλά με το που πατήσαμε το πόδι μας εκεί άρχισε να βρέχει. Βγάλαμε τα εισιτήρια μας και μπήκαμε στον χώρο. Το πρώτο πράγμα που συναντάς είναι το μουσείο για το My Son και την ιστορία του, δεν είχαμε χρόνο να το επισκεφτούμε οπότε προχωρήσαμε βαθύτερα μέσα στον χώρο. Επειδή η έκταση είναι αρκετά μεγάλη και λόγω της βροχής αποφασίσαμε να ανεβούμε στα μικρά λεωφορεία που σε πάνε μέχρι τον πρώτο ναό. Γύρω μας η ζούγκλα και παρέα με τον μουσώνα νιώθαμε στο πετσί μας το τροπικό κλίμα του κεντρικού Βιετνάμ. Σε λίγα λεπτά φτάσαμε στον πρώτο ναό και από εκεί είδαμε έναν-έναν τους ναούς. Δεν είχε πολύ κόσμο μιας και ο καιρός δεν ήταν ο καλύτερος αλλά που και πού έβλεπες κάποιον να κόβει βόλτες. Ένα ζευγάρι Ελλήνων που είχαμε γνωρίσει στο Hoi An μας είχε μιλήσει για κάτι φυτά στο My Son όπου όταν ακούμπαγες τα πέταλα τους αυτά έκλειναν! Ο ξεναγός τους είχε πει πως στον πόλεμο του Βιετνάμ μπορούσαν να δούνε αν κάποιος είχε περάσει από εκεί βασιζόμενοι στο αν τα φυτά είχα κλείσει τα πέταλα τους. Ξεκινήσαμε για τον γυρισμό, ακολουθήσαμε όλους τους άλλους που πήγαιναν προς στην έξοδο, η βροχή είχε ξεκινήσει πάλι και μας έκανε μούσκεμα. Μετά από αρκετή ώρα περπάτημα καταφέραμε να φτάσουμε στον χώρο που από όπου έφευγαν τα λεωφορεία για την έξοδο.
Όταν γυρίσαμε μείναμε στο δωμάτιο μας να ξεκουραστούμε λίγο πριν βγούμε για την τελευταία μας βόλτα στην πόλη. Όταν βράδιασε με το καλό βγήκαμε έξω για βολτούλα και καθώς περπατούσαμε πέσαμε επάνω σε ένα Ελληνικό σουβλατζίδικο! Κοιτάξαμε μέσα αλλά το μόνο που είδαμε ήταν έναν κύριο που κοιμόταν. Πιο πέρα ήτανε ένας ναός όπου όταν περάσαμε είχε βουδιστική λειτουργία, καθίσαμε λίγο να την ακούσουμε γιατί δεν είχαμε ξανά δει από κοντά. Από εκεί συνεχίσαμε την βόλτα μας προς το κέντρο της πόλης, περάσαμε δίπλα από το ποτάμι το οποίο και σήμερα ήταν πανέμορφο με τα φανάρια και τις πολύχρωμες λάμπες από τα καΐκια νομίζεις πως βρίσκεσαι μέσα σε παραμύθι. Δυστυχώς οι μουσώνες καλά κρατούσαν ακόμα αυτή την εποχή και η μυρωδιά της βροχής πλανιόταν στον αέρα. Είχαμε πλέον για τα καλά πεινάσει και κατευθυνθήκαμε προς την νυκτερινή αγορά για να πάρουμε μεζεδάκια. Κάτσαμε σε ένα από τα street food που πετύχαμε στην βόλτα μας. Κάτσαμε στα πολύ χαμηλά καρεκλάκια και πλαστικά τραπέζια και παραγγείλαμε ψητές πανσέτες (βιετναμέζικου στυλ), χταποδάκι και ένα καλαμάκι (χοιρινό νομίζουμε αλλά ποιος ξέρει τι κρέας ήταν), ήταν όλα πολύ νόστιμα. Σήμερα η μέρα ήταν πολύ υγρή και οι βροχές ξεκίνησαν αμέσως μετά την βόλτα μας στο κέντρο του Χοι Αν. Προσπαθήσαμε να προστατευτούμε όσο καλύτερα μπορούσαμε αλλά όταν σταματούσε η μπόρα μετά από λίγο ξεκίναγε ξανά. Αποφασίσαμε να γυρίσουμε πίσω στο δωμάτιο μας, αύριο θα πετάγαμε προς Ho Chi Minh θέλαμε να ξεκουραστούμε συν ότι με αυτή την βροχή δεν θα μπορούσαμε να δούμε τίποτα παραπάνω.
Και εδώ είναι το βίντεο από το δεύτερο μέρος του ταξιδιού μας:
Last edited:
