10900km
Member
- Μηνύματα
- 392
- Likes
- 4.190
Update, έχοντας βγει – χθες – δεύτερη φορά από το Ουζμπεκιστάν (σύνορα με Καζακστάν, στον δρόμο μεταξύ Τασκένδης και Σιμκέντ).
Έμπλεξα. Χωρίς να φταίω. Μου ζήτησαν όλα τα registration slips (όπως και στο Σαμαρκάνδη – Ντουσανμπέ, όταν φθάσαμε με το τρένο στα σύνορα με Τατζικιστάν). 21 Οκτωβρίου, μέρα σφραγίδας εισόδου, έπρεπε να δείξω ότι είχα πάρει βραδινό τρένο από Καρσί για Τασκένδη (αν έχεις βραδινό τρένο, “μετράει” αυτόματα σαν απαλλαγή. Tourism tax πληρώνεις μόνο σε καταλύματα που περνάς βραδιά). 22 Οκτωβρίου με 1 Νοεμβρίου, Τασκένδη, όλα καλά. 1 προς 2 Νοεμβρίου, βραδινό τρένο για Αντιζάν, έδειξα το εισιτήριο, όλα καλά. 2 προς 3 Νοεμβρίου, Αντιζάν, είχα χαρτί. 3 με 5 Νοεμβρίου, Φεργκανά, είχα χαρτί. 5 με 13 Νοεμβρίου, Τασκένδη, έμεινα στο ίδιο χόστελ που έμεινα και την προηγούμενη φορά. Έτσι την πάτησα...
Χθες το πρωί, την ώρα τού τσεκ-άουτ, ζήτησα το registration slip, μου έδωσαν, όμως μόνο στα σύνορα, μόνο όταν μου το έδειξε ο τύπος εκεί, είδα ότι είχα δύο χαρτιά για 22 Οκτωβρίου – 1 Νοεμβρίου, και κανένα για 5 - 13 Νοεμβρίου. Προφανώς το παιδί στη ρεσεψιόν έβαλε το όνομά μου στην αναζήτηση στο σύστημά τους για να βρει την κράτησή μου, είδε το όνομα χωρίς να τσεκάρει τις ημερομηνίες, και πάτησε εκτύπωση το πρώτο που είδε. Η ειρωνεία τής υπόθεσης είναι ότι κάθε φορά τσέκαρα το χαρτί που μου έδιναν για να βεβαιωθώ ότι όλα ήταν εντάξει, και μόνο χθες δεν τσέκαρα, επειδή μιλούσα με το παιδί που κάλεσε ταξί για μένα.
Όταν μου έδειξαν ποιο ήταν το πρόβλημα, ότι δεν είχα χαρτί για τα τελευταία οκτώ βράδια στη χώρα, τους εξήγησα τι ήμουν βέβαιος ότι είχε συμβεί, αλλά επέμεναν ότι αυτό δεν ήταν δικό τους πρόβλημα (δίκιο είχαν). Δεν είχα πλέον ίντερνετ, μου έδωσαν το password που χρησιμοποιούν εκείνοι για το δίκτυο wifi τού τελωνειακού σταθμού, επικοινώνησα με το χόστελ, όμως έπρεπε να περιμένω μέχρι να βγάλουν άκρη.
Βλέποντας ότι περνούσε η ώρα, μου είπαν οι τελωνειακοί να επιστρέψω ο ίδιος στο χόστελ, για να πάρω χέρι-χέρι το χαρτί, αφού δεν μου το έστελναν από το χόστελ σαν PDF. Τους είπα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να περάσω άλλη μιάμιση ώρα στον δρόμο μέχρι το χόστελ, και μετά άαααλλη μιάμιση για να επιστρέψω στα σύνορα, κι ότι θα περίμενα μέχρι να μου έστελναν το PDF από το χόστελ.
Πέρασε μια ώρα, κοντεύαμε μιάμιση, και τελικά με... λυπήθηκαν οι τελωνειακοί και μου σφράγισαν το διαβατήριο για να βγω από τη χώρα.
Οφείλω να προσθέσω ότι σε κανένα σημείο δεν μου ζήτησαν “φιλοδώρημα”, κάτι που θα ήταν και δύσκολο, με τόσες κάμερες τριγύρω. Στο τρένο για Ντουσανμπέ είναι εύκολο να σου ζητήσουν, επειδή είσαι εσύ κι ο τελωνειακός σε ένα κουπέ, ούτε κάμερα τριγύρω, ούτε τρίτος άνθρωπος.
Όπως έγραψα τις προάλλες, τα registration slips μπορεί να στα ζητήσουν βγαίνοντας από τη χώρα, μπορεί και όχι. Στο Ουζμπεκιστάν συνάντησα τουρίστες ολόκληρου του... spectrum, από παιδιά που είχαν φάει πρόστιμο σε προηγούμενη έξοδο από τη χώρα επειδή δεν είχαν τα χαρτιά, μέχρι παιδιά που δεν είχαν ιδέα, ούτε ακουστά είχαν τα περί registration, και το άκουγαν πρώτη φορά από μένα, μέχρι τουρίστες που ήξεραν, είχαν τα χαρτιά σε προηγούμενη έξοδο, και δεν τους τα είχε ζητήσει κανείς.
Στο δε ίντερνετ, μπορείς να βρεις κάθε λογής report, από “μόνο στα land borders στα ζητάνε, όχι στα αεροδρόμια”, μέχρι “στα αεροδρόμια τα ζητάνε περισσότερο απ’ ότι στα land borders, επειδή ξέρουν ότι οι τουρίστες θα πληρώσουν αμέσως το πρόστιμο ή το bribe, επειδή δεν θα θέλουν να χάσουν την πτήση τους”. Μπάχαλο...
Ακόμη και σε airbnb να μείνεις, πρέπει να ζητήσεις το χαρτί από τον ιδιοκτήτη, κι είναι υποχρέωσή του να στο δώσει.
Τελευταίο: registration μπορείς να κάνεις και μόνος σου, μπαίνοντας στο ίδιο σάιτ που μπαίνουν οι ξενοδόχοι, εδώ. Το “γαμώτο” είναι ότι σύμφωνα με πρόσφατα reports που διάβασα στο ίντερνετ, αν επιλέξεις αυτήν την οδό, πρέπει να έχεις τοπικό νούμερο τηλεφώνου (εύκολο), και να πληρώσεις με τοπική κάρτα(!), κάρτα που να έχει εκδοθεί από τράπεζα στο Ουζμπεκιστάν, κάτι φυσικά που κανείς τουρίστας δεν έχει. Πρέπει να ζητήσεις βοήθεια/διευκόλυνση από κάποιον στο πρώτο κατάλυμα που θα μείνεις μπαίνοντας στη χώρα, τρέχα-γύρευε δηλαδή...
Αυτά.
Αν κάποιος έχει χρόνο για να επισκεφτεί μόνο ένα από τα τέσσερα -σταν που είδα εγώ (Καζακστάν, Κιργιστάν, Ουζμπεκιστάν και Τατζικιστάν), δική μου εκτίμηση είναι ότι το Ουζμπεκιστάν αποτελεί το “πιο πλήρες πακέτο”, η χώρα στην οποία ο χρόνος σου είναι πιο... παραγωγικός ταξιδιωτικά απ’ ότι στις άλλες τρεις χώρες. Προφανώς αυτό σηκώνει εκτενή εξήγηση, που δεν θα γράψω εδώ. Αλλά... ναι, αν κάποιος μού έλεγε “έχω 10 – 15 μέρες, πού να πάω σε εκείνη την περιοχή;”, χωρίς δεύτερη σκέψη θα του έλεγα “Ουζμπεκιστάν”, παρά το “σπάσιμο” με τον tourism tax και το registration. Και τα άλλα τρία –σταν με άφησαν με πολύ καλές εντυπώσεις, αλλά το Ουζμπεκιστάν... “τα έχει όλα και συμφέρει”.
Έμπλεξα. Χωρίς να φταίω. Μου ζήτησαν όλα τα registration slips (όπως και στο Σαμαρκάνδη – Ντουσανμπέ, όταν φθάσαμε με το τρένο στα σύνορα με Τατζικιστάν). 21 Οκτωβρίου, μέρα σφραγίδας εισόδου, έπρεπε να δείξω ότι είχα πάρει βραδινό τρένο από Καρσί για Τασκένδη (αν έχεις βραδινό τρένο, “μετράει” αυτόματα σαν απαλλαγή. Tourism tax πληρώνεις μόνο σε καταλύματα που περνάς βραδιά). 22 Οκτωβρίου με 1 Νοεμβρίου, Τασκένδη, όλα καλά. 1 προς 2 Νοεμβρίου, βραδινό τρένο για Αντιζάν, έδειξα το εισιτήριο, όλα καλά. 2 προς 3 Νοεμβρίου, Αντιζάν, είχα χαρτί. 3 με 5 Νοεμβρίου, Φεργκανά, είχα χαρτί. 5 με 13 Νοεμβρίου, Τασκένδη, έμεινα στο ίδιο χόστελ που έμεινα και την προηγούμενη φορά. Έτσι την πάτησα...
Χθες το πρωί, την ώρα τού τσεκ-άουτ, ζήτησα το registration slip, μου έδωσαν, όμως μόνο στα σύνορα, μόνο όταν μου το έδειξε ο τύπος εκεί, είδα ότι είχα δύο χαρτιά για 22 Οκτωβρίου – 1 Νοεμβρίου, και κανένα για 5 - 13 Νοεμβρίου. Προφανώς το παιδί στη ρεσεψιόν έβαλε το όνομά μου στην αναζήτηση στο σύστημά τους για να βρει την κράτησή μου, είδε το όνομα χωρίς να τσεκάρει τις ημερομηνίες, και πάτησε εκτύπωση το πρώτο που είδε. Η ειρωνεία τής υπόθεσης είναι ότι κάθε φορά τσέκαρα το χαρτί που μου έδιναν για να βεβαιωθώ ότι όλα ήταν εντάξει, και μόνο χθες δεν τσέκαρα, επειδή μιλούσα με το παιδί που κάλεσε ταξί για μένα.
Όταν μου έδειξαν ποιο ήταν το πρόβλημα, ότι δεν είχα χαρτί για τα τελευταία οκτώ βράδια στη χώρα, τους εξήγησα τι ήμουν βέβαιος ότι είχε συμβεί, αλλά επέμεναν ότι αυτό δεν ήταν δικό τους πρόβλημα (δίκιο είχαν). Δεν είχα πλέον ίντερνετ, μου έδωσαν το password που χρησιμοποιούν εκείνοι για το δίκτυο wifi τού τελωνειακού σταθμού, επικοινώνησα με το χόστελ, όμως έπρεπε να περιμένω μέχρι να βγάλουν άκρη.
Βλέποντας ότι περνούσε η ώρα, μου είπαν οι τελωνειακοί να επιστρέψω ο ίδιος στο χόστελ, για να πάρω χέρι-χέρι το χαρτί, αφού δεν μου το έστελναν από το χόστελ σαν PDF. Τους είπα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να περάσω άλλη μιάμιση ώρα στον δρόμο μέχρι το χόστελ, και μετά άαααλλη μιάμιση για να επιστρέψω στα σύνορα, κι ότι θα περίμενα μέχρι να μου έστελναν το PDF από το χόστελ.
Πέρασε μια ώρα, κοντεύαμε μιάμιση, και τελικά με... λυπήθηκαν οι τελωνειακοί και μου σφράγισαν το διαβατήριο για να βγω από τη χώρα.
Οφείλω να προσθέσω ότι σε κανένα σημείο δεν μου ζήτησαν “φιλοδώρημα”, κάτι που θα ήταν και δύσκολο, με τόσες κάμερες τριγύρω. Στο τρένο για Ντουσανμπέ είναι εύκολο να σου ζητήσουν, επειδή είσαι εσύ κι ο τελωνειακός σε ένα κουπέ, ούτε κάμερα τριγύρω, ούτε τρίτος άνθρωπος.
Όπως έγραψα τις προάλλες, τα registration slips μπορεί να στα ζητήσουν βγαίνοντας από τη χώρα, μπορεί και όχι. Στο Ουζμπεκιστάν συνάντησα τουρίστες ολόκληρου του... spectrum, από παιδιά που είχαν φάει πρόστιμο σε προηγούμενη έξοδο από τη χώρα επειδή δεν είχαν τα χαρτιά, μέχρι παιδιά που δεν είχαν ιδέα, ούτε ακουστά είχαν τα περί registration, και το άκουγαν πρώτη φορά από μένα, μέχρι τουρίστες που ήξεραν, είχαν τα χαρτιά σε προηγούμενη έξοδο, και δεν τους τα είχε ζητήσει κανείς.
Στο δε ίντερνετ, μπορείς να βρεις κάθε λογής report, από “μόνο στα land borders στα ζητάνε, όχι στα αεροδρόμια”, μέχρι “στα αεροδρόμια τα ζητάνε περισσότερο απ’ ότι στα land borders, επειδή ξέρουν ότι οι τουρίστες θα πληρώσουν αμέσως το πρόστιμο ή το bribe, επειδή δεν θα θέλουν να χάσουν την πτήση τους”. Μπάχαλο...
Ακόμη και σε airbnb να μείνεις, πρέπει να ζητήσεις το χαρτί από τον ιδιοκτήτη, κι είναι υποχρέωσή του να στο δώσει.
Τελευταίο: registration μπορείς να κάνεις και μόνος σου, μπαίνοντας στο ίδιο σάιτ που μπαίνουν οι ξενοδόχοι, εδώ. Το “γαμώτο” είναι ότι σύμφωνα με πρόσφατα reports που διάβασα στο ίντερνετ, αν επιλέξεις αυτήν την οδό, πρέπει να έχεις τοπικό νούμερο τηλεφώνου (εύκολο), και να πληρώσεις με τοπική κάρτα(!), κάρτα που να έχει εκδοθεί από τράπεζα στο Ουζμπεκιστάν, κάτι φυσικά που κανείς τουρίστας δεν έχει. Πρέπει να ζητήσεις βοήθεια/διευκόλυνση από κάποιον στο πρώτο κατάλυμα που θα μείνεις μπαίνοντας στη χώρα, τρέχα-γύρευε δηλαδή...
Αυτά.
Αν κάποιος έχει χρόνο για να επισκεφτεί μόνο ένα από τα τέσσερα -σταν που είδα εγώ (Καζακστάν, Κιργιστάν, Ουζμπεκιστάν και Τατζικιστάν), δική μου εκτίμηση είναι ότι το Ουζμπεκιστάν αποτελεί το “πιο πλήρες πακέτο”, η χώρα στην οποία ο χρόνος σου είναι πιο... παραγωγικός ταξιδιωτικά απ’ ότι στις άλλες τρεις χώρες. Προφανώς αυτό σηκώνει εκτενή εξήγηση, που δεν θα γράψω εδώ. Αλλά... ναι, αν κάποιος μού έλεγε “έχω 10 – 15 μέρες, πού να πάω σε εκείνη την περιοχή;”, χωρίς δεύτερη σκέψη θα του έλεγα “Ουζμπεκιστάν”, παρά το “σπάσιμο” με τον tourism tax και το registration. Και τα άλλα τρία –σταν με άφησαν με πολύ καλές εντυπώσεις, αλλά το Ουζμπεκιστάν... “τα έχει όλα και συμφέρει”.
