travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.968
- Likes
- 17.262
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Περιεχόμενα
Δεύτερη μέρα, Μπρυζ
Ένας λόγος που γράφω εδώ το ταξίδι στο Βέλγιο, είναι για να δείξω ότι τα ταξίδια δεν κοστίζουν πολύ. Με 350 ευρώ ανά άτομο είδαμε αρκετά πράγματα και κυρίως την ονειρεμένη Μπρυζ. Δε μπορώ να πω ότι είναι από τις πιο όμορφες πόλεις που έχω δει, όμως έχει μεγάλη ιδιαιτερότητα με τα κανάλια και το απανταχού μεσαιωνικό στυλ.
Όσον αφορά στο κόστος, έχω να παρεμβάλλω μια μικρή κουβέντα που είχα σε μια τάξη ως εκπαιδευτικός που είμαι. Με ρωτά ένας μαθητής πόσες μέρες μπορεί να περάσει με 150 ευρώ στην Πάρο το καλοκαίρι, χωρίς να λογαριάσουμε την μετακίνηση και τον ύπνο. Κατάλαβα ότι ήθελε να μείνει όσο περισσότερο μπορούσε και του λέω ότι μπορεί να περάσει τουλάχιστον 8 μέρες, ίσως και 12. Σηκώνεται ένας ωραιοπαθής μαθητής και μου λέει ότι εκείνος δε θα έμενε πάνω από ένα Σαββατοκύριακο. Συμπληρώνει: αν είναι να πάω και να τρώγω σουβλάκια και μόνο ένα ποτό στο μπαρ, τότε καλύτερα να μην πάω καθόλου. Είναι πολλοί οι άνθρωποι που σκέφτονται έτσι.
Τη δεύτερη μέρα θα πηγαίναμε στη Μπρυζ. Το ξενοδοχείο μας ήταν 15 λεπτά από το σταθμό Noord του τρένου και στις 8 φύγαμε με ένα άδειο σχεδόν τρένο. Απορούσα, γιατί ήταν Κυριακή και περίμενα κόσμο να πηγαίνει στας εξοχάς. Περάσαμε πρώτα από τη Γάνδη και μετά κατεβήκαμε στη Μπρυζ. Η μεγάλη στιγμή είχε φτάσει.
Το άδειο τρένο:
Οι πρώτες εικόνες:
Sint-Salvatorskathedraal
Ο σταθμός του τρένου είναι κοντά στο κέντρο της πόλης, αλλά τα ενδιαφέροντα αρχίζουν αμέσως μετά της έξοδο από το σταθμό.
Φτάσαμε λίγο πριν τις 10 και πήραμε το τρένο των 18:08 για Βρυξέλλες. Οκτώ γεμάτες ώρες σε αυτό το αριστούργημα. Περπατούσαμε συνέχεια εκτός από μια βαρκάδα που κάναμε και ένα καφέ που ήπιαμε.
Η Πλατεία της Αγοράς με το περίφημο Καμπαναριό, Belfort van Brugge.
Ακόμα εκεί ήμασταν, δε λέγαμε να φύγουμε:
Λίγο πιο κάτω:
Να και τα κανάλια:
Ο κόσμος αριστερά περιμένει να μπει στη βάρκα για τη βόλτα με 10 περίπου ευρώ για 45 λεπτά:
Από εδώ πήραμε κι εμείς μια για τη βόλτα μας. Πιστεύω ότι όλες, από όπου και να τις πάρεις κάνουν την ίδια βόλτα:
Οι επόμενες φωτογραφίες είναι όλες μέσα από τη βάρκα:
Μετά από κάθε στροφή αντικρίζαμε και κάτι καινούργιο που μας τάραζε!!
Church of Our Lady:
Η βάρκα σε πάει και σε φέρνει από την ίδια διαδρομή, άρα βλέπεις τα ίδια δυο φορές, αλλά δεν τα βαριέσαι. Ίσα ίσα τα βλέπεις από τις δυο πλευρές της βάρκας και είναι διαφορετικά.
Εδώ τελειώνω με τη βαρκάδα.Τώρα πάμε με τα πόδια.
Bonifacius Bridge:
Church of Our Lady, ξανά:
Παντού μια ομορφιά:
Προχωρήσαμε μέχρι την πύλη Gentpoort:
Μετά περπατήσαμε πλάι στο κανάλι που περιτρέχει την παλιά πόλη. Ήταν υπέροχα:
Schietbaan:
Powder Tower:
Επιστρέψαμε σε ένα μέρος που μας άρεσε πολύ και καθίσαμε για μπύρα και καφέ:
Μετά περνώντας από γνωστά πλέον μέρη έπρεπε να επιστρέψουμε.
Και αν θέλαμε κάτι για την υπογλυκαιμία είχε φτηνά σοκολατάκια σε προσφορά (ένα ευρώ το ένα):
Είπαμε να δούμε άλλη μια πύλη πριν φύγουμε, αλλά την επισκεύαζαν,Smedenpoort:
Περπατώντας σιγά σιγά φτάσαμε στο σταθμό:
Το τρένο αυτή τη φορά, στην επιστροφή, είχε κόσμο. Μη φανταστείτε ότι δυσκολευτήκαμε να βρούμε θέση, ίσα-ίσα, πιάσαμε ένα τραπέζι με τέσσερις καρέκλες μόνοι μας. Ό,τι πρέπει για ξεκούραση. Στη Γάνδη μπήκε ένας τύπος σαραντάρης και ζήτησε ευγενικότατα να καθίσει στο τραπέζι μας. Εννοείται ότι τον καλοδεχτήκαμε και επειδή μίλησε στα αγγλικά αμέσως, δεν άντεξα και τον ρώτησα από πού είναι: ήταν ο Σεργκέι από τη Ρωσία.
Μιλούσε ακατάπαυστα για ένα σωρό θέματα. Του αρέσαμε γιατί ήμασταν αντίθετοι με την απόφαση του Βαρθολομαίου να στηρίξει την Ουκρανική εκκλησία. Κάθε τόσο έβγαζε το κινητό του και μας έδειχνε φωτογραφίες των προγόνων του, από διάφορους πολέμους. Ήταν συγκινητικό που είχε τις φωτογραφίες μαζί του και ήταν περήφανος για όλους αυτούς τους συγγενείς. Βρισκόταν στο Βέλγιο για λίγες μέρες για κάποιο συνέδριο νομικο-οικονομικό. Με αυτά ασχολείται. Όταν έμαθε ότι ταξιδεύουμε μας προσκάλεσε στη Μόσχα που ζει.
Κατέβηκε μαζί μας στο Βόρειο σταθμό του τρένου, αφού κι αυτός έμενε εκεί κοντά.
Εμείς εξουθενωμένοι τσιμπήσαμε κάτι πρόχειρο, ως συνήθως, και πέσαμε για ύπνο.
Εικόνες από τη γειτονιά μας στις Βρυξέλλες, πριν πάμε στο δωμάτιο:
Τέλος δεύτερης μέρας.
Ένας λόγος που γράφω εδώ το ταξίδι στο Βέλγιο, είναι για να δείξω ότι τα ταξίδια δεν κοστίζουν πολύ. Με 350 ευρώ ανά άτομο είδαμε αρκετά πράγματα και κυρίως την ονειρεμένη Μπρυζ. Δε μπορώ να πω ότι είναι από τις πιο όμορφες πόλεις που έχω δει, όμως έχει μεγάλη ιδιαιτερότητα με τα κανάλια και το απανταχού μεσαιωνικό στυλ.
Όσον αφορά στο κόστος, έχω να παρεμβάλλω μια μικρή κουβέντα που είχα σε μια τάξη ως εκπαιδευτικός που είμαι. Με ρωτά ένας μαθητής πόσες μέρες μπορεί να περάσει με 150 ευρώ στην Πάρο το καλοκαίρι, χωρίς να λογαριάσουμε την μετακίνηση και τον ύπνο. Κατάλαβα ότι ήθελε να μείνει όσο περισσότερο μπορούσε και του λέω ότι μπορεί να περάσει τουλάχιστον 8 μέρες, ίσως και 12. Σηκώνεται ένας ωραιοπαθής μαθητής και μου λέει ότι εκείνος δε θα έμενε πάνω από ένα Σαββατοκύριακο. Συμπληρώνει: αν είναι να πάω και να τρώγω σουβλάκια και μόνο ένα ποτό στο μπαρ, τότε καλύτερα να μην πάω καθόλου. Είναι πολλοί οι άνθρωποι που σκέφτονται έτσι.
Τη δεύτερη μέρα θα πηγαίναμε στη Μπρυζ. Το ξενοδοχείο μας ήταν 15 λεπτά από το σταθμό Noord του τρένου και στις 8 φύγαμε με ένα άδειο σχεδόν τρένο. Απορούσα, γιατί ήταν Κυριακή και περίμενα κόσμο να πηγαίνει στας εξοχάς. Περάσαμε πρώτα από τη Γάνδη και μετά κατεβήκαμε στη Μπρυζ. Η μεγάλη στιγμή είχε φτάσει.
Το άδειο τρένο:

Οι πρώτες εικόνες:


Sint-Salvatorskathedraal

Ο σταθμός του τρένου είναι κοντά στο κέντρο της πόλης, αλλά τα ενδιαφέροντα αρχίζουν αμέσως μετά της έξοδο από το σταθμό.



Φτάσαμε λίγο πριν τις 10 και πήραμε το τρένο των 18:08 για Βρυξέλλες. Οκτώ γεμάτες ώρες σε αυτό το αριστούργημα. Περπατούσαμε συνέχεια εκτός από μια βαρκάδα που κάναμε και ένα καφέ που ήπιαμε.

Η Πλατεία της Αγοράς με το περίφημο Καμπαναριό, Belfort van Brugge.




Ακόμα εκεί ήμασταν, δε λέγαμε να φύγουμε:

Λίγο πιο κάτω:

Να και τα κανάλια:

Ο κόσμος αριστερά περιμένει να μπει στη βάρκα για τη βόλτα με 10 περίπου ευρώ για 45 λεπτά:

Από εδώ πήραμε κι εμείς μια για τη βόλτα μας. Πιστεύω ότι όλες, από όπου και να τις πάρεις κάνουν την ίδια βόλτα:

Οι επόμενες φωτογραφίες είναι όλες μέσα από τη βάρκα:



Μετά από κάθε στροφή αντικρίζαμε και κάτι καινούργιο που μας τάραζε!!





Church of Our Lady:





Η βάρκα σε πάει και σε φέρνει από την ίδια διαδρομή, άρα βλέπεις τα ίδια δυο φορές, αλλά δεν τα βαριέσαι. Ίσα ίσα τα βλέπεις από τις δυο πλευρές της βάρκας και είναι διαφορετικά.




Εδώ τελειώνω με τη βαρκάδα.Τώρα πάμε με τα πόδια.

Bonifacius Bridge:

Church of Our Lady, ξανά:


Παντού μια ομορφιά:


Προχωρήσαμε μέχρι την πύλη Gentpoort:


Μετά περπατήσαμε πλάι στο κανάλι που περιτρέχει την παλιά πόλη. Ήταν υπέροχα:
Schietbaan:

Powder Tower:


Επιστρέψαμε σε ένα μέρος που μας άρεσε πολύ και καθίσαμε για μπύρα και καφέ:


Μετά περνώντας από γνωστά πλέον μέρη έπρεπε να επιστρέψουμε.


Και αν θέλαμε κάτι για την υπογλυκαιμία είχε φτηνά σοκολατάκια σε προσφορά (ένα ευρώ το ένα):

Είπαμε να δούμε άλλη μια πύλη πριν φύγουμε, αλλά την επισκεύαζαν,Smedenpoort:



Περπατώντας σιγά σιγά φτάσαμε στο σταθμό:

Το τρένο αυτή τη φορά, στην επιστροφή, είχε κόσμο. Μη φανταστείτε ότι δυσκολευτήκαμε να βρούμε θέση, ίσα-ίσα, πιάσαμε ένα τραπέζι με τέσσερις καρέκλες μόνοι μας. Ό,τι πρέπει για ξεκούραση. Στη Γάνδη μπήκε ένας τύπος σαραντάρης και ζήτησε ευγενικότατα να καθίσει στο τραπέζι μας. Εννοείται ότι τον καλοδεχτήκαμε και επειδή μίλησε στα αγγλικά αμέσως, δεν άντεξα και τον ρώτησα από πού είναι: ήταν ο Σεργκέι από τη Ρωσία.
Μιλούσε ακατάπαυστα για ένα σωρό θέματα. Του αρέσαμε γιατί ήμασταν αντίθετοι με την απόφαση του Βαρθολομαίου να στηρίξει την Ουκρανική εκκλησία. Κάθε τόσο έβγαζε το κινητό του και μας έδειχνε φωτογραφίες των προγόνων του, από διάφορους πολέμους. Ήταν συγκινητικό που είχε τις φωτογραφίες μαζί του και ήταν περήφανος για όλους αυτούς τους συγγενείς. Βρισκόταν στο Βέλγιο για λίγες μέρες για κάποιο συνέδριο νομικο-οικονομικό. Με αυτά ασχολείται. Όταν έμαθε ότι ταξιδεύουμε μας προσκάλεσε στη Μόσχα που ζει.
Κατέβηκε μαζί μας στο Βόρειο σταθμό του τρένου, αφού κι αυτός έμενε εκεί κοντά.
Εμείς εξουθενωμένοι τσιμπήσαμε κάτι πρόχειρο, ως συνήθως, και πέσαμε για ύπνο.
Εικόνες από τη γειτονιά μας στις Βρυξέλλες, πριν πάμε στο δωμάτιο:



Τέλος δεύτερης μέρας.