Τανζανία Δύο Ugiriki* στην Ζανζιβάρη

[buffon85]

Κάθε χρόνο από Αύγουστο-Σεπτέμβριο που γυρνάμε από το εκάστοτε ελληνικό νησί αρχίζει η μίρλα μου και η αγωνία μου. Και πουυυύ θα πάμε του χρόνου; Κάθε χρόνο το αποφασίζαμε τελευταία στιγμή. Πέρυσι όμως ήμουν φρόνιμη και είχα άλλα σχέδια. Το γουγλ πήρε φωτιά να ψάχνω για προορισμούς αυγουστιάτικους με θάλασσα για να μπορέσω να πείσω τον φίλο μου να εγκαταλείψει το γκρικ σάμερ. Πρώτα εντόπισα τον προορισμό και μετά άρχισε η κρεβατομουρμούρα. Το αγόρι ήταν κάθετο. Το καλοκαίρι είναι ελληνικό. Σαν την Χαλκιδική δεν έχει (δεν έχουμε πάει ακόμα).

Μετά από υποσχέσεις ότι δεν θα εγκαταλείψουμε ξανά το ελληνικό καλοκαίρι (μέχρι την επόμενη φορα ) η απόφαση πάρθηκε! Υποσχέθηκα ότι το πρόγραμμα θα έχει παραλία, ξάπλα, φρέντο και σχεδόν το τήρησα!
Μετά απο σκέψη και βάζοντας κάτω τα οικονομικά αποφασίσαμε να αφήσουμε σαφάρι και τα λοίπα καλούδια της Τανζανίας για την επόμενη φορά και να απολαύσουμε τις παραλίες της Ζανζιβάρης.

Τα εισιτήρια κλείστηκαν με egyptair για Dar es Salaam γύρω στα 600 ευρω/άτομο περίπου τον Ιούνιο για Αύγουστο, αφού είχα δει να εξαφανίζονται εισιτήρια από Turkish ίδια τιμή για Ζανζιβάρη, δυστυχώς τα έχασα περιμένοντας να εγκριθούν οι άδειες και τελικά έκλεισα τα εισιτήρια της egyptair, χωρίς να έχουν εγκριθεί οι άδειες και με τρομερή αγωνία και ευτυχώς όλα πήγαν καλά. Από Dar σε Ζανζιβάρη κλείσαμε με flightlink, αν και ήθελα φέρυ, με 60 ευρώ/άτομο αν θυμάμαι καλά.

*ugiriki στα Σουαχίλι σημαίνει Ελλάδα και όχι Έλληνας, αλλα να με συγχωρέσετε, έψαχνα κι εγώ έναν τίτλο. Αφου είδαμε και αποείδαμε να λέμε Γκρις και δίπλα στην Ίταλυ και να μην ξέρει κανένας από που ερχόμαστε βρέθηκε επιτέλους ένας άνθρωπος να μας κάνει την μετάφραση και τελικά όλοι ξέρανε την ουγκιρίκι και μάλιστα αρκετοί μας απαντούσαν με πανομοιότυπο τρόπο: Γεια σου μάγκα, καλά είσαι; Αρκετοί μας είπαν ότι είτε είχαν βρεθεί οι ίδιοι να δουλεύουν σε ελληνικά καράβια, είτε είχαν συγγενείς, φίλους.

 

[buffon85]

Stonetown
Στο dar es salaam φτασαμε πολύ νωρίς το πρωί, η διαδικασία της βίζας ήταν απλή και γρήγορη, 50 δολάρια/άτομο και έτοιμη η βίζα, δεν νομίζω ότι δέχονται άλλο νόμσμα, φωτογραφία δεν χρειαζόταν, ούτε μας έβγαλαν εκεί. Το χαρτάκι για κίτρινο πυρετό το είχαμε μαζί αλλά δεν μας ζητήθηκε. πήραμε ταξί για να φτάσουμε στο αλλό τέρμιναλ και όπως κατάλαβα από άλλη ιστορία που διάβασα ο ταξιτζής μας έκλεψε κανονικότατα, 10 δολάρια μας ζήτησε για απόσταση 2 λεπτών με το αμάξι.
Σύντομα προς απογοήτευση μας άρχισε να βρέχει πολύ έντονα, εγω ήδη άκουγα στο κεφάλι μου τον εξάψαλμο: που με έφερες, καλοκαιρινες διακοπές μόνο Ελλάδα

Προς Ζανζιβάρη πετούσαμε με flightlink, είχα και ένα αγχος επειδή είχαμε λίγα περισσότερα κιλά στην βαλίτσα, τελικά το ζύγισμα έγινε επιστημονικά, ο μοναδικός υπάλληλος σήκωσε και τις δύο βαλίτσες μαζί και μας ρώτησε γελώντας αν είναι κάτω από 20 κιλά! Του απαντήσαμε ναι (γελώντας και εμείς) και φύγαμε για ζανζιβάρη! Το αεροπλάνο ήταν 30 θέσεων και ήμασταν πολύ ενθουσιασμένοι, η πτήση είναι πολύ μικρή, γύρω στα 20 λεπτά και προτιμήσαμε το αεροπλάνο από φέρυ, επειδή είχαμε διαβάσει για απίστευτη κίνηση στο νταρ και ότι μπορεί να κάνει 1-2 ώρες μέχρι να φτάσει στο φέρυ.

Η ζανζιβάρη ευτυχώς ήταν ηλιόλουστη και πολύ ζεστή, πήραμε ταξί για να φτάσουμε Stonetown, το παζάρι εννοείται παίζει παντού, μην κοιτάτε που στο Νταρ μας έπιασαν το κωλαράκι! Ο ταξιτζής ήταν ευγενέστατος και μας ζήτησε να πάρει τον airbnb μας για να του πει ακριβώς την οδό. Φτάνοντας στον προορισμό μας, μας υποδέχτηκε ένας άσχετος που μας είπε ότι είναι ο αδερφός του airbnb και να κάνουμε μια βόλτα στην πόλη μέχρι να ετοιμαστεί το δωμάτιο, ενώ μας πρότεινε να αφήσουμε τις βαλίτσες σε ένα αποθηκάκι, το οποίο και κάναμε. Εμένα βέβαια (που δεν είμαι καθόλου αγχώδης ) με έλουσε κρύος ιδρώτας ότι αυτός ήταν γνωστός του ταξιτζή και ουχί του airbnb και αντίοοο βαλιτσούλες, ο φίλος μου με διαβεβαίωσε ότι είδε να πληκτρολογεί το σωστό τηλέφωνο και αρχίσαμε τις βόλτες στην πόλη.

Οι εικόνες στο αεροδρόμιο δεν με είχαν προετοιμάσει για αυτό που θα συναντούσαμε στην Ζανζιβάρη, ίσως είμαι και αφελής, γιατί το είχα διαβάσει σε ίντερνετ και lonely planet, για την συντηρητική ενδυμασία των γυναικών. Σαφώς περιμένα να δω μαντήλες, αλλα γυναικές με μόνο τα μάτια ακάλυπτα είναι θέαμα σοκαριστικό. Δεν είχα ξαναδεί νικάμπ από κοντά και σφίχτηκε η καρδιά μου. Σύντομα κατάλαβα ότι με το φανελάκι μου είμαι θέαμα και δέχομαι συνεχώς βλέμματα, οπότε έβαλα το τζιν μου και έβγαλα την μπέμπελη. Η πόλη μύριζε αρκέτα άσχημα και πλέον ήθελα να βρεθώ στο δωμάτιο να κάνω ένα μπάνιο.

Τελικά όλα πήγαν καλά με το δωμάτιο και τις βαλίτσες!
Το δωμάτιο ήταν αυτό https://www.airbnb.com/rooms/15765963
Καθαρό και με ψυγείο, στο κέντρο. Ο οικοδεσπότης ο Albert μας κανόνισε τα ταξί για το υπόλοιπο του ταξιδιού, στο ισόγειο είχε και ταξιδιωτικό γραφείο που κανόνιζε τουρς, εκδρομές, σαφάρι για όλη την Τανζανία. Μαζί του κλείσαμε μια εκδρομή για το prison island και την φάρμα με τα μπαχαρικά.

Την υπόλοιπη μέρα κάναμε βόλτα στην Stonetown.

Το απόγευμα φάγαμε στο Lukmaan. Το φαγητό ήταν πεντανόστιμο και πολύ οικονομικό. Πληρώσαμε δύο άτομα 7-12 ευρώ τις 2 φορές που φάγαμε. Το αγαπημένο μου biryani ρύζι και είχε κάτι φανταστικές ψαρούκλες.

Στην μέση είχε ένα τεράστιο δέντρο μπαομπαμπ, στην φώτο οι καρποί του.

Το βράδυ αφού πήγαμε για ένα ποτό στο Livingstone το οποίο ήταν πάνω στην παραλία, πήγαμε στην νυχτερινή αγορά forodhani gardens. Είχα διαβάσει στα reviews καλύτερα να μην φάμε θαλασσινά, το οποίο και τήρησα. Ό,τι άλλο δοκιμάσαμε ήταν αρκετά νόστιμο. Φάγαμε zanzibar pizza, αλμυρή και γλυκιά, περισσότερο έμοιαζε με ένα είδος κρέπας, παρά με πίτσα.

Εδώ ο κύριος ετοιμάζει τις zanzibar pizzas.

 

[buffon85]

Την επόμενη μέρα είχαμε κλείσει μια μονοήμερα με το safari blue. Η εκδρομή κόστισε 60 ευρώ/άτομο μαζί με την μετακίνηση από την stonetown στην Fumba που ειναι η αφετηρία και τα πάντα ήταν καλά οργανωμένα.
Εκδρομή Σαφάρι Μπλου προσφέρουν όλα τα ταξιωτικά πρακτορεία και βασικά ο κάθε ντόπιος που σε πλησιάζει στον δρόμο να σου πιάσει την πάρλα μαζί με άλλα τουρ. Γενικώς η πίεση από τους ντόπιους σχεδόν σε όλη την Ζανζιβάρη να αγοράσεις το οτιδήποτε νόμιμο και παράνομο , ήταν τεράστια.
Εδώ συναντήσαμε για πρώτη φορά το φαινόμενο της παλίρροιας. Η θάλασσα είναι εξαφανισμένη.

Το πρόγραμμα περιελάμβανε snorkelling, δελφίνια (ψάξαμε, ψάξαμε, αλλά δεεεν, προσωπικά μου ήταν αδιάφορο)
Σταματήσαμε σε μια λωρίδα άμμου στη θαλασσα για να μπανιαριστούμε και να φάμε φρουτάκια που μας πρόσφεραν. Όταν θα ξαναπερνούσαμε από το σημείο, η λωρίδα άμμου θα είχε καλυφθεί από την θάλασσα.

Ασ τα τα μαλλάκια σου ανακατεμένα (αέρας, αυτό το πρόβλημα στην ζανζιβάρη)
Μην την βλεπετε έτσι την λωρίδα άμμου, κόσμος υπήρχε πολύς, ευτυχώς ήταν όλοι μαζεμένοι σε ένα σημείο.

Μετά για μπάνιο, σε ένα τύπου κολπίσκο. Ε το νερό δεν ήταν και το πιο καθαρό, εδώ η πρώτη τολμηρή ακολούθησαν και άλλοι.

Πίσω στα βράχια φαίνεται μέχρι που φτάνει το νερό, μας είπαν ότι νωρίτερα ήταν ακόμα πιο κάτω, δεν θα μπορούσε να μπει το πλοιάριο.

Σειρά έχει το μαμ.

Μπουφές με διάφορα θαλασσινά και κοτόπουλο, νόστιμα όλα και φρούτα, πολλά φρούτα! Στο τέλος φανταστικός καφές με αμαρούλα.

Μπαομπαμπ!

Την επόμενη μέρα σειρά είχε το prison island, δεν θυμάμαι τιμή αλλά ήταν πολύ οικονομικό, ουσιαστικά μια βάρκα σε περναέι απέναντι. Περιμέναμε την βάρκα να γεμίσει, δηλαδή φουλ ανοργανωσιά, πάνω από ώρα.
Το prison island, παρά το ενδιαφέρον όνομα, ούτε prison είναι, ούτε κάτι ιδιαίτερο έχει, πέρα των τεράστιων χελώνων που βρίσκονται σε αυτό. Κλασικά στην εκδρομή έχει και snorkelling, χωρίς όμως κάτι το αξιόλογο, εκτός από κάτι τρομακτικούς αχινούς. Στο νησί υπήρχαν εγκαταστάσεις για φυλακή που τελικά κατέληξαν να ειναι καραντίνα για τον κίτρινο πυρετό.

Η χελώνα δίπλα μου είναι 150 Μαΐων, δεν φαίνεται καθαρά, αλλά το γράφει στο καβούκι.

Αυτάαα και κάπου εδώ τελειώνει το ενδιαφέρον για το prison island, η είσοδος για τις χελώνες έχει 4 δολλάρια, το είδος είναι μοναδικό σε Ζανζιβάρη και Σευχέλλες, η προέλευση των χελωνών είναι από τις Σευχέλλες.

Το απόγευμα πήγαμε στην φάρμα με τα μπαχαρικά, είδαμε πολλές φάρμες στον δρόμο, εγώ βέβαια κοιμήθηκα νωρίς , οπότε στο μισό τουρ αναρωτιόμουν που βρίσκομαι. Κανονικά το τουρ περιλαμβάνει και φαι, αλλά όχι το απογευματινό που κάναμε εμείς, δεν πειράζει τιμήσαμε Lukmaan.

Στο τουρ βλέπεις διάφορα είδη μπαχαρικών, μερικά τα γεύεσαι κιόλας. Δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτα, μια αμυδρή αίσθηση απλώς ότι τα μπαχαρικά δεν φυτρώνουν στην φύση, στην μορφή που τα βλεπω στην κουζίνα μου. Στην κουζίνα μου λέμε τώρα, διότι είμαι και γνωστή ακαμάτα, γενικώς η συνεννόηση ήταν μπουζούκι, διότι σαφώς δεν ξέραμε τα ονόματα των περισσότερων μπαχαρικών στα αγγλικά, αλλά όπως είπα το κυριότερο δεν είναι ότι τα χρησιμοποιούμε και συχνα.

Μοσχοκάρυδο, αμέ και μπεσαμέλ φτιάχνω

Ε στην συνέχεια μας έντυσαν με κολιέ, δαχτυλίδια, καπελάκια που είχαν φτιάξει από φύλλα, συγχωρήστε με αλλά δεν θα ανεβάσω τις ντροπιαστικές φώτος.

Α εδώ φαίνεται η γραβατούλα, ο νεαρός είχε βάψει το πρόσωπο του με αννάτο.
Στο τέλος και πάλι γευτήκαμε διάφορα φρούτα.


Το βράδυ φάγαμε και πάλι Lukmaan, και πάλι Forodhani gardens, γενικώς δεν πεινάσαμε

τα παραπάνω ...μισοφαγωμένα κόστισαν 12 ευρώ

οι γατολάτρεις θα τρελαθούν στην stonetown, ειναι περισσότερες από τους ανθρώπους.

Η χαρά φανερή για όσα υπάρχουν πίσω μου στα forodhani gardens.

Η Ζανζιβάρη είναι η γενέτειρα του Freddie Mercury


Την επόμενη μέρα μια τελευταία βόλτα στην stone town και φύγαμε για παραλίες!

 

[buffon85]

Την επόμενη μέρα κάναμε μια τελευταία βόλτα πριν φύγουμε για Nungwi.


Eπισκεφτήκαμε την αγορά των σκλάβων
ένα από τα δωμάτια που είχαν τους σκλάβους

η αγγλικανική εκκλησία του νησιού

μια τελευταία βόλτα στα στενά της Stone Town και πήγαμε να βρούμε τον ταξιτζή να μας πάει στο Nungwi

Στο νησί μπορείς να μετακινηθείς πάμφθηνα με τα ντάλα-ντάλα, αλλά επειδή είχαμε τις βαλιτσάρες μας δεν ήθελα να ταλαιπωρήσω ούτε εμάς, ούτε τους ντόπιους που είναι ήδη στιβαγμένοι στα ντάλα ντάλα. Άλλοι τουρίστες που γνωρίσαμε μετακινήθηκαν με τα νταλα ντάλα αλλά είχαν μπακπακ, οπότε πιστεύω και η μετακίνηση ήταν πιο εύκολη. Για τα ταξί φυσικά κάνεις παζάρια.

το dala dala , δεν έμελλε να ανέβω κανονικά σε αυτό.

Για το νόμισμα που δεν έχω αναφέρει κάτι, δέχονται και δολάρια και σίλινγκ το τοπικό νόμισμα, αλλά και ευρώ. Δεν έχω ιδέα αν δέχονται παντού το ευρώ, γιατί απλά δεν το προτείναμε ποτέ, καθώς φέρονταν σαν να είναι δολλάριο. Γενικώς τις καλύτερες τιμές τις πετυχαίνεις σε σίλινγκ, δεν συγκρίνονται οι τιμές που κανονίζεις σε σίλινγκ με τις τιμές που κανονίζεις με δολλάριο. Δεν ξέρω αν κάποιοι μπερδεύονται με την ισοτιμία ή πάνε να μπερδέψουν εσένα, αλλά πιθανότατα συμβαίνουν και τα δύο. Σε εμάς έτυχε κάποιος να προσπαθήσει να πουλήσει μαγνητάκι 10 δολλάρια. Ενώ τουρίστες κάνοντας παζάρι σε δολλάρια για ταξί τους ζητούσαν περίπου 60 δολλάρια και όταν ξεκίνησαν το παζάρι σε σίλινγκ τους βγήκε γύρω στην μισή τιμή.


Αρχικά για το Nungwi είχα κλείσει 6 βράδια, είχα διαβάσει ότι είναι από τις μόνες παραλίες που μπορείς να κάνεις άνετα μπάνιο χωρίς να επηρεάζει το φαινόμενο της παλίρροιας.
Διαβάζοντας όμως ότι είναι υπερβολικά τουριστικό με έπιασε τρόμος ότι θα ζήσω στιγμές Βαραδέρο και έκοψα 2 μέρες βάζοντας τις στο Jambiani.

Τέσσερις μέρες λοιπόν στο Nungwi και οι φόβοι μου δεν επιβεβαιώθηκαν!

Στο Nungwi μείναμε στο Homeland Swahili Lodge, τα σχόλια σε booking ήταν αντιφατικά για τον ιδιοκτήτη, άλλοι έλεγαν ότι είναι καταπλητικός και κάνει τα πάντα για το μέρος και υπήρχαν και σχόλια για απρεπή σχόλια σε γυναίκες ή ότι δεν δέχεται πελάτες που είναι μαύροι.

Αποφάσισα τελικά να το κλείσω και περάσαμε φανταστικά στο hostel. Η ατμόσφαιρα ήταν τέλεια και ο crazyman (δεν έμαθα ποτέ το κανονικό του όνομα), όλοι έτσι τον έλεγαν έκανε πραγματικά τα πάντα. Το χόστελ δεν ήταν κοντά στην παραλία αλλά υπήρχαν δωρεάν ποδήλατα που μπορούσες να πάρεις και ο crazyman όποτε θέλαμε και ό,τι ώρα και να ήταν μας κατέβαζε στην παραλία είτε με τζιπάκι της κακιάς ώρας που είχε, είτε με ένα βανάκι επίσης της κακιάς ώρας χωρίς πόρτα. Η διαδρομή προς την παραλία πραγματικά δεν ενδείκνυται για ανθρώπους με ναυτία

Το αγαπημένο μας βανάκι, φαίνεται να έχει πόρτα αλλά απαγορευόταν να κλείσει!

Αν υπήρχε συμμετοχή ο crazyman ετοίμαζε γεύματα και εμείς αγοράζαμε μόνο τα υλικά.


Το βράδυ μας φόρτωνε στο βανάκι και μας πήγαινε σε πάρτυ, συνήθως στην μέση της βραδιάς μας έλεγε ότι πάει μια βόλτα και πάντα τον βρίσκαμε στο βανάκι να κοιμάται

Κάτασπρη άμμος, φανταστικά νερά. Κι εδώ υπήρχε το φαινόμενο της παλίρροιας αλλά μπάνιο έκανες άνετα όλες τις ώρες.

Το σκίαστρο μας, απαραίτητο για τον καυτό ήλιο της Ζανζιβάρης και ...μήλον της έριδος για τους ντόπιους!
Ούτε που θυμάμαι πόσες φορές μας πλησίασαν για να εκφράσουν τον θαυμασμό τους και να ζητήσουν να το ανταλλάξουν με τουριστικά μικροπράγματα ή να το αγοράσουν ή φεύγοντας απλά να το αφήσουμε

Η παραλία το πρωί ήταν πάντα πολύ ήσυχη, δεν είχε καθόλου κόσμο, ήμασταν εμείς και άλλοι 10-15 στο σημείο. Το απόγευμα όμως γέμιζε με κόσμο, ντόπιους και τουρίστες. Η ατμοσφαιρα το απόγευμα που γέμιζε με κόσμο ήταν φανταστική.
Το αρνητικό που διάβαζα συχνότερα για το Nungwi είναι ότι οι μικροπωλητές είναι πολύ ενοχλητικοί. Δεν τους βρήκαμε τόσο ενοχλητικούς, αλλά γενικώς είμαστε χαλαροί άνθρωποι, δεν θα μας χαλάσει η διάθεση για κάτι τέτοιο. Ήταν πολύ εύκολο και να αποφύγεις τους μικροπωλητές αν ήθελες αλλά και να τους πιάσεις την κουβέντα περί ανέμων και υδάτων αν είχες όρεξη. Οι μικροπωλητές ξεκινούσαν προσπαθόντας να πουλήσουν διάφορα τουρ, συνέχιζαν με πίνακες από μπανανόφυλλα, ξύλινα αγαλματίδια, μαγνητάκια κλπ και πολλές φορές τελείωναν βγάζοντας μια σακούλα με "ρίγανη" πολύ μυρωδάτη . Με τον φίλο μου βάζαμε στοίχημα αν θα βγάλει στο τέλος το πράμα το καλό ή οχι.

Χαρακτηριστικό στο νησί ήταν το ιταλομάνι, πολλοί ιταλοί τουρίστες, πάρα πολλοί. Ντόπιοι που μας πλησίαζαν για να πουλήσουν διάφορα τελικά έφευγαν άπραγοι γιατί ήξεραν μόνο ιταλικά και όχι αγγλικά.

Το απόγευμα η παραλία γέμιζε με κόσμο και ντόπιους και τουρίστες. Αγώνες βόλλευ, ποδοσφαίρου, παιχνίδια με την ρόδα. Η ατμόσφαιρα ήταν φανταστική και το ηλιοβασίλεμα καταπληκτικό. Ξαφνικά είχα αρχίσει να μετανιώνω που έκοψα 2 μέρες, δεν υπήρχε τίποτα να μην μου αρέσει στο Nungwi.

το ηλιοβασίλεμα στο Nungwi ήταν υπέροχο, στις 7 ήταν ήδη νύχτα.

Σε ένα τέτοιο υπέροχο ηλιοβασίλεμα μετά από 7 χρόνια φαγούρας δέχτηκα να γίνω κυρία Κοκοβίκου και η συνέχεια θα γραφτεί στο Περού.

Το βράδυ είπαμε να το γιορτάσουμε στο καλύτερο εστιατόριο του Nungwi

λογαριασμός για 2 άτομα στο mama africa 3 ευρω

Όλα τα βράδια στο Nungwi είχε πάρτυ, η τανζανιανή μουσική μπορώ να πω ότι ήταν πολύ κακή.

Φυσικά όταν ανεβαίνει η θάλασσα δεν μπορείς να περάσεις από το ίδιο σημείο.

Επόμενος προορισμός μας το Jambiani.