"Εθνικά πιάτα" χωρών

[panpan]

Όχι. Ήταν ένα εστιατόριο, λίγο πριν την Terrassa. (Καταλωνία).
Contributions by La Vinya Grill

 

[eco05140]

τυνισια!
Αυτό το τηγανητό τριγωνικό πράγμα έχει μέσα αυγό μελάτο με φρέσκο τόνο!
Τα άλλα δύο είναι κουσκούς Με ψάρι και κοτόπουλο. Καυτερά όσο δεν πάει….

 

[georgi d]

Kurutob ή Qurutob. Όπως και να το γράψετε η ουσία δεν αλλάζει. Είναι παραδοσιακό Τατζίκικο πιάτο και είναι θεϊκό!!!
View attachment 467032

Δεν το θυμάμαι γιατί λογικά θα το έφαγα αυτό το φαγητό, αφού είχαμε πάει με έναν από τους φίλους μου για κάποιες δικές του δουλειές στο Τατζικισταν στη πόλη Λένιναμπατ . Τώρα έχει άλλη ονομασία αυτή η πόλη.
Ήταν χειμώνας και μου λέει ο φίλος μου δεν πας μαζί μου στο Τατζικισταν για λίγες ημέρες. Δεν θυμάμαι καλά όμως πρέπει να ήταν περίπου το 1985. Εγώ τα άλλα τα έθνη τα γνώριζα καλά τους Καζαχους, Ουζπεκους, Ρώσους, Ουκρανους, Γερμανούς και άλλους όμως τους Τατζικους δεν τους γνώριζα. Τον ρώτησα τι ώρα θα φτάσουμε εκεί και μου απάντησε περίπου στις 12 τα μεσάνυχτα. Μετά μου λέει μην φας τίποτα γιατί εκεί θα φάμε. Από το Καζαχστάν μέχρι την πόλη ήταν μεγάλη η απόσταση. Φτάνουμε περίπου στα σύνορα Καζακστάν και Ουζμπεκιστάν σε ένα σημείο και βλέπω ο φίλος μου πήγε να παραγγείλει σουβλάκια. Τώρα εγώ μέσα μου σκέφτηκα αφού μου είπε ότι θα φάμε εκεί γιατί παραγγείλε τα σουβλάκια; Ήταν και πιο παχουλος από μένα και δεν είχε πρόβλημα μπορούσε να φάει πιο πολύ από όσο έτρωγα εγώ. Έφαγα και εγώ λίγα και μετά φύγαμε προς Λενινομπαντ. Φτάσαμε στο σπίτι των Τατζικων και εγώ έκατσα στο τραπέζι.Μου φέρανε τσάι και κάτι άλλο να φάω όμως αυτή πιάσανε συζήτηση μεταξύ τους για πολύ ώρα και ο φίλος μου δεν έβλεπε τι κάνω εγώ. Εγώ τότε ιδέα δεν είχα από φαγητά πως τα κάνουν και δεν είχα δώσει σημασία τι κάνει η γυναίκα που μιλούσε μαζί του. Ο άντρας της και ο γιος τους με την νύφη τους μπαινανε για λίγο και στο σπίτι και αυτή κάτι τους έδινε. Αυτή καθαριζε καρότα και κάτι ακόμα. Εγώ άρχισα να πίνω το τσάι μου και αφού δεν είδα να μου φέρουν κάποιο φαγητό έφαγα τόσο πολύ με το τσάι διαφορά που είχαν φέρει στο τραπέζι. Κάποια στιγμή μετά από μια ώρα ανοίγουν την την πόρτα και φέρνουν το πιλαφι. Τότε του λέω στα ελληνικά : ούτε ένα κουτάλι δεν θα μπορέσω να φάω. Γύρισε το κεφάλι και κοίταξε το τραπέζι και μου λέει αφού σου είπα ότι θα φάμε εδώ. Το πιλαφι τους κάτω είχε ένα κυδωνι που το έκοψαν σε μικρά κομματάκια και στο βάζανε στο πιάτο σου με το πιλαφι. Το πολύ νομίζω 3 η 4 κουταλιές μπόρεσα να φάω. Ειμασταν στο σπίτι του 3 ημέρες (3 βραδιά κοιμηθηκαμε). Και τις τρεις ημέρες εγώ έτρωγα από το πρωί μέχρι το βράδυ διαφορά φαγητά. Φτωχοί άνθρωποι ήταν όμως τέτοια αγάπη και φιλοξενία δεν είχα συνάντηση στην ζωή μου. Και η Καζαχοι και οι Ουζπεκοι είναι καλοι απλώς εκεί είναι διαφορετικά.
Δεν είχα εκείνα τα χρόνια κινητό για αυτό δεν μπορώ να σας δείξω κάποια φωτογραφία. Κάποια στιγμή μετά ήρθαν στην πόλη μας και του φιλοξένησε ο φίλος μου όμως του είπαν να μας φέρεις μεγάλες κατσαρολες γιατί τα φαγητά θα τα κάνουμε εμείς. Πρέπει να είχαν έρθει το λιγότερο για μια εβδομάδα νομίζω ήταν κάπου 7 άτομα . Μια ημέρα το φαγητό το έφτιαχναν οι άνδρες και μια ημέρα οι γυναίκες. Αυτά τα λίγα χωρίς φοτο για τους αγαπημένους μου Τατζικους. Οποία ώρα και να πάει κάποιος σπίτι τους το φαγητό θα σου το φτιάξουν.

 

[Sassenach77]

στο Τατζικισταν στη πόλη Λένιναμπατ . Τώρα έχει άλλη ονομασία αυτή η πόλη.

Δεν γνώριζα αυτή την ονομασία αλλά το κοίταξα τώρα και είδα είναι η σημερινή Χουτζάντ, η εσχάτη Αλεξάνδρεια! Δεν έφτασε η χάρη μου ως εκεί. Οι 2 βδομάδες είναι λίγες για να δεις όλη τη χώρα.

Δεν το θυμάμαι γιατί λογικά θα το έφαγα αυτό το φαγητό,

Το Κουρουτομπ το έφαγα στο Κορόγκ, τη πρωτεύουσα του αυτόνομου τμήματος της χώρας που ονομάζεται Γκόρνο Μπαταχσαν. Λογικά το φτιάχνουν σε όλη τη χώρα.

Ήταν χειμώνας και μου λέει ο φίλος μου δεν πας μαζί μου στο Τατζικισταν για λίγες ημέρες. Δεν θυμάμαι καλά όμως πρέπει να ήταν περίπου το 1985.

Μία αλοτινή εποχή... αλλά στην αυτόνομη περιοχή δεν πρέπει να έχουν αλλάξει πολλά απο τότε. Οι άνθρωποι εκεί ζουν στον δικό τους κόσμο. Τους έχουν παρατημένους... Μου εξέφρεσαν πολλές φορές τη δυσαρέσκεια τους για τη σημερινή πολιτική κατάσταση και την απομόνωση τους.

Φτωχοί άνθρωποι ήταν όμως τέτοια αγάπη και φιλοξενία δεν είχα συνάντηση στην ζωή μου.

Αυτό εξέλεβα και εγώ απο τα μέρη που πήγα και χάρηκα πολύ που είχα τη τιμή να τους γνωρίσω και να συναναστραφώ, έστω και λίγο, μαζί τους! Πολύ φιλικοί, ομιλητικοί και ευγενικοί άνθρωποι!

Κάτι τελευταίο, οι Ουζμπέκοι στο παρελθόν δεν έχουν φερθεί καλά στους Τατζίκους. Ας μην ωραιοποιούμε τα πράγματα.