Εικοσαρίσαμε

[fenia42]

Θυμάστε τι κάνατε το Σεπτέμβρη του 2005; Εγώ θυμάμαι πολύ καλά. Ήμουν είκοσι χρόνων με ένα μωρό δυο μηνών στα χέρια. Θυμάμαι να είμαι τόσο μικρή μα αρκετά υπεύθυνη ώστε να το μεγαλώσω . Θυμάμαι την αϋπνία και τον πόνο, την ανασφάλεια και όλα τα συναισθήματα που περνα μια γυναίκα που μόλις έχει γεννήσει , ποσο μάλλον όταν ειναι και τόσο μικρή. Θυμάμαι να ονειρεύομαι εξωτικά νησιά και μέρη παραδεισένια, αλλά να μην αλλάζω με τίποτε τη δύσκολη ζωη που έκανα στο ταξίδι της μητρότητας. Τα ταξίδια που ονειρεύτηκα ήρθαν λίγα χρόνια αργότερα και ακόμα έρχονται .

Ο @Defkalion το Σεπτέμβρη του 2005 σίγουρα το τελευταίο που θα σκεφτόταν θα ήταν οι πάνες και τα μπιμπερό. Ίσως να σκεφτόταν το γαμήλιο που πήγε στο Μαυρίκιο , πιθανόν να σκεφτόταν κι ο ίδιος εξωτικά νησιά με ζαχαρενιες παραλίες. Και κάπου μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας γέννησε κι αυτός.

Γεννησε το φόρουμ ετούτο που πριν λίγες μέρες έκλεισε κι αυτό τα είκοσι. Το φόρουμ αυτό που ξεκίνησε με πέντε νοματαίους και έχει φτάσει να αριθμεί χιλιάδες μέλη. Κάποια για χρόνια ενεργά, άλλα που έκαναν ένα πέρασμα και χάθηκαν , άλλα που έβαλαν κι αυτά το λιθαράκι τους και ίσως να μπαίνουν κάπου κάπου και να μας συμβουλεύονται ακόμα. Και μερικά ακόμα που όλοι αγαπήσαμε αλλά έφυγαν ξαφνικά για το τελευταίο τους ταξίδι.

Το φόρουμ γεννήθηκε κι έπειτα γέννησε. Γέννησε γνώση , γέννησε φιλίες, γέννησε ιστορίες. Γέννησε κόντρες , μάχες, wars, ακόμα και ζήλειες. Γεννησε ακόμα και αγάπη και μισος . Έχθρες κόντρες φιλίες χρόνων συνταξιδιώτες και συνοδοιπόρους . Έγινε μια ολόκληρη κοινωνία ζωντανή, με μέλη από όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας, μέλη που απλώνονται και έξω από τα όρια της Ελλάδας και φέρουν γνώση που αγγίζει κάθε γωνιά αυτής της γης.

Το δικό μου παιδί φέτος που έγινε είκοσι «έπιασε» ένα σπιτάκι , ταξίδεψε, συμβουλεύτηκε το φόρουμ. Συνέχισε το όνειρο του ταξιδιού.
Το φόρουμ μας είναι κι αυτό εδώ ακόμα, σταθερή αξια στη ζωη μας. Προσφέρει γνώση απλόχερα , όχι μόνο του αλλά με τη δική μας συμβολή συμμετοχή υπομονή και προσπάθεια , όλων αυτών των χρόνων .
Χρόνια πολλά λοιπόν σε όλους μας! Χρόνια πολλά στο φόρουμ μας. Χρόνια πολλά στο Δευκαλιωνακι που είχε το όραμα της δημιουργίας. Να είσαι πάντα γερός δυνατός δημιουργικός και να δεις τα όνειρά σου να γίνονται πράξεις !

 

[varioAthens]

2005: Ζουσα τη ζωαρα μου… Δουλευα πολυ, εβγαινα μεχρι τελικης πτωσεως, ταξιδευα κυριως για να κανω clubbing, φιλοξενουσα κοσμο που γνωριζα στο εξωτερικο και ομοιως ερχοταν Αθηνα για να κανει clubbing και δεν ειχα ιδεα για το φορουμ!

2007: Λεχωνα με ενα «δυσκολο» βρεφος που δεν ελεγε να κοιμηθει τις νυχτες κι εμενα να με τρωει το ξενυχτι, πεφτω πανω στο φορουμ το οποιο αρχιζω να διαβαζω χωρις να εχω γινει ακομα μελος.

2008: Αρχιζω να ξαναταξιδευω αφου το μωρο εχει «ξεπεταχτει» πια… πού θα βρω πληροφοριες; Μα φυσικα σε εκεινο το φορουμ «πώς το λεγανε να δεις; Travelstories». Γινομαι μελος, η αλληλεπιδραση ειναι απιστευτη με τα αλλα μελη τοσο σε επιπεδο πληροφοριων οσο και σε κοινωνικο (με εξοδους, parties, ον λαιν κους κους μεχρι τα ξημερωματα) και «κολλαω».

…….

Σημερα: το δυσκολο βρεφος ετοιμαζεται για την φοιτητικη ζωη και αλλο ενα «μωρο» που προστεθηκε αργοτερα, βρισκεται στο Λυκειο! Αμφοτερα τα «μωρα» ειναι λατρεις των ταξιδιων!

 

[psilos3]

Εγώ δε θα φτάσω τόσο πίσω την ιστορική αναδρομή για να μη μελαγχολήσω, παρά μόνο στο πιο πρόσφατο 2012 που ψάχνοντας πληροφορίες για νησιά (τι περίεργο) έπεσα νομοτελειακά πάνω στην κοινότητα που χρόνο με τον χρόνο γινόμουν όλο και πιο ενεργό μέλος της.
Ούτε που φανταζόμουν τότε τι πρόκειται να ακολουθήσει -ταξιδιωτικά και μη- ,τα είπε εξάλλου η Φένια πολύ καλύτερα μέσα σε λίγες γραμμές, πράγματα που με άλλαξαν σίγουρα προς το καλύτερο ως άνθρωπο κατά κύριο λόγο.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ και μια αγκαλιά στον @Defkalion αλλά και σε όλους όσους συμμετείχαν κι εξακολουθούν να το κάνουν όπως θέλει και μπορεί ο καθένας, με την ευχή στα επόμενα 20 να είμαστε εδώ, ακμαίοι και υγιείς για να τα συζητάμε.

 

[evaT]

Το 2005 ήταν μια δύσκολη για μένα χρονιά. Τα ταξίδια ήταν για τους άλλους, στο δικό μου το μυαλό ανήκε στη σφαίρα του απραγμοτοποίητου. Αν κάποιος μου έλεγε τότε πως τελικά όχι μόνο θα κατάφερνα να ταξιδέψω, αλλά πως θα έγραφα για τα ταξίδια μου, θα συμβούλευα άλλους, τελικά θα αποκτούσα άνεση να οργανώνω μονάχη μου οδοιπορικά στην άλλη άκρη του κόσμου, μάλλον θα γελούσα δυνατά. Ή θα έκλαιγα. Δεν ξέρω.
Αυτές οι μικρές γλυκόπικρες ιστορίες του καθένα μας κ πως οδηγηθήκαμε κάτω από την ίδια στέγη-εμένα πολύ αργότερα-και γνωριστήκαμε, αγαπηθήκαμε, μαλώσαμε, εμπνευστήκαμε και τόσα άλλα.
Περήφανη που είμαι μέλος ενός τέτοιου φόρουμ.

Συγχαρητήρια Ντεφ....να χαίρεσαι ό,τι αγαπάς και να καμαρώνεις το δημιούργημά σου που είναι πλέον διάσημο.

 

[Sam-chal]

Το 2005 ...αρμένιζα στα νησιά... Το 2025 με βρίσκει να ψάχνω μανιωδώς για προορισμούς συμβουλευόμενος τους φίλους συμφορουμιστές.
Το Travelstories να μακροημερεύσει και ο @Defkalion να είναι πάντα γερός και με πολλά ταξίδια!