elliearg20
New Member
- Μηνύματα
- 1
- Likes
- 0
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΝΟΤΙΟΣ ΑΜΕΡΙΚΗ
Νομίζω ήρθε η ώρα να γράψω και εγώ για την εμπειρία του Εράσμους μου, όπως φαντάζομαι θα έχουν γράψει αρκετοί...
Πάντα ήθελα να συμμετάσχω σε αυτό το πρόγραμμα ανταλλαγής φοιτητών γιατί μου φαινόταν εξαιρετικά ενδιαφέρον να έρχεσαι σε επαφή με ανθρώπους της ηλικίας σου από όλες τις γωνιές της Ευρώπης, και ίσως του πλανήτη, να γνωρίζεις καινούριους τόπους, πολιτισμούς, νοοτροπίες και μουσικές. Παρόλα αυτά, μου φαινόταν δύσκολο, λόγω της φύσης της σχολής μου, που στο πρόγραμμα σπουδών συμπεριλαμβάνονταν μαθήματα σχεδόν υποχρεωτικής παρακολούθησης, με εργασίες που έπρεπε να παραδοθούν στην ώρα τους και δε σου επέτρεπαν να λείψεις ούτε καν για πολυήμερα ταξίδια, ειδικά στα τελευταία έτη φοίτησης. Βρισκόμουν στο προτελευταίο έτος των σπουδών μου και δε χρωστούσα πολλά μαθήματα, πράγμα που δυσκόλευε ακόμα πιο πολύ την κατάσταση.
Ευτυχώς, ψάχνοντας τις κατάλληλες συνθήκες και τα κατάλληλα άτομα, συμβουλεύτηκα έναν καθηγητή με τον οποίο είχα πολύ καλές σχέσεις και είναι πολύ συνεργάσιμος, ευδιάθετος και διαθέσιμος να ακούσει οποιαδήποτε «τρελή» ιδέα των φοιτητών. Του μίλησα για το εράσμους και καταλήξαμε στο ότι το καλύτερο για μένα θα ήταν να κλείσω μια συνεργασία με ένα πανεπιστήμιο του εξωτερικού για να κάνω εκεί μέρος της διπλωματικής μου εργασίας. Ακούγοντας αυτό ενθουσιάστηκα, γιατί μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον και πρωτότυπο, στη σχολή μου δεν είχε ξαναγίνει ποτέ έως τότε. Ταυτόχρονα προβληματίστηκα, διότι μου φαινόταν μεγάλη ευθύνη να κάνω διπλωματική στο πλαίσιο του εράσμους. Είπα όμως να το δοκιμάσω... Ο καθηγητής μου μου μίλησε για ένα γνωστό του, καθήγητή που ασχολείται με ό,τι ήθελα και εγώ να κάνω στη διπλωματική μου, στην Ισπανία, στο Πολυτεχνείο της Βαλένθια. Μου άρεσε πολύ η ιδέα της Ισπανίας, γιατί πάντα ήθελα να ταξιδέψω εκεί. Βέβαια το αρχικό πλάνο που είχα στο μυαλό μου ήταν Δανία, Σουηδία ή Γερμανία, αλλά αυτό δε με στεναχωρούσε καθόλου! Με αυτά και με εκείνα, μέσα σε περίπου 5 μήνες τα είχα ετοιμάσει όλα, έγγραφα, θέμα διπλωματικής, είχα συνεννοηθεί και με τον ισπανό καθηγητή και σκόπευα να φύγω μετά την εξεταστική του Φεβρουαρίου...
Ενώ στην αρχή θα πήγαινα μόνη μου, τελικά ένας φίλος μου από τη σχολή, με τον οποίο κάναμε πολύ παρέα χρόνια έκανε και αυτός αίτηση για Βαλένθια (αλλά κανονικά, με μαθήματα) και τον δέχτηκαν. Η αλήθεια είναι ότι όταν φεύγεις για εράσμους με κάποιο φίλο, όλα είναι πιο εύκολα, τα διαδικαστικά, το ταξίδι, η προσαρμογή, η επιστροφή, όλα... Η εξεταστική έφτασε και μαζί με αυτήν οι μέρες που έπρεπε να φύγουμε. Κάναμε ένα τεράστιο αποχαιρετιστήριο πάρτυ, μαζέψαμε τα μπογαλάκια μας και φύγαμε...
(η συνέχεια σε επόμενο θέμα..)
Πάντα ήθελα να συμμετάσχω σε αυτό το πρόγραμμα ανταλλαγής φοιτητών γιατί μου φαινόταν εξαιρετικά ενδιαφέρον να έρχεσαι σε επαφή με ανθρώπους της ηλικίας σου από όλες τις γωνιές της Ευρώπης, και ίσως του πλανήτη, να γνωρίζεις καινούριους τόπους, πολιτισμούς, νοοτροπίες και μουσικές. Παρόλα αυτά, μου φαινόταν δύσκολο, λόγω της φύσης της σχολής μου, που στο πρόγραμμα σπουδών συμπεριλαμβάνονταν μαθήματα σχεδόν υποχρεωτικής παρακολούθησης, με εργασίες που έπρεπε να παραδοθούν στην ώρα τους και δε σου επέτρεπαν να λείψεις ούτε καν για πολυήμερα ταξίδια, ειδικά στα τελευταία έτη φοίτησης. Βρισκόμουν στο προτελευταίο έτος των σπουδών μου και δε χρωστούσα πολλά μαθήματα, πράγμα που δυσκόλευε ακόμα πιο πολύ την κατάσταση.
Ευτυχώς, ψάχνοντας τις κατάλληλες συνθήκες και τα κατάλληλα άτομα, συμβουλεύτηκα έναν καθηγητή με τον οποίο είχα πολύ καλές σχέσεις και είναι πολύ συνεργάσιμος, ευδιάθετος και διαθέσιμος να ακούσει οποιαδήποτε «τρελή» ιδέα των φοιτητών. Του μίλησα για το εράσμους και καταλήξαμε στο ότι το καλύτερο για μένα θα ήταν να κλείσω μια συνεργασία με ένα πανεπιστήμιο του εξωτερικού για να κάνω εκεί μέρος της διπλωματικής μου εργασίας. Ακούγοντας αυτό ενθουσιάστηκα, γιατί μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον και πρωτότυπο, στη σχολή μου δεν είχε ξαναγίνει ποτέ έως τότε. Ταυτόχρονα προβληματίστηκα, διότι μου φαινόταν μεγάλη ευθύνη να κάνω διπλωματική στο πλαίσιο του εράσμους. Είπα όμως να το δοκιμάσω... Ο καθηγητής μου μου μίλησε για ένα γνωστό του, καθήγητή που ασχολείται με ό,τι ήθελα και εγώ να κάνω στη διπλωματική μου, στην Ισπανία, στο Πολυτεχνείο της Βαλένθια. Μου άρεσε πολύ η ιδέα της Ισπανίας, γιατί πάντα ήθελα να ταξιδέψω εκεί. Βέβαια το αρχικό πλάνο που είχα στο μυαλό μου ήταν Δανία, Σουηδία ή Γερμανία, αλλά αυτό δε με στεναχωρούσε καθόλου! Με αυτά και με εκείνα, μέσα σε περίπου 5 μήνες τα είχα ετοιμάσει όλα, έγγραφα, θέμα διπλωματικής, είχα συνεννοηθεί και με τον ισπανό καθηγητή και σκόπευα να φύγω μετά την εξεταστική του Φεβρουαρίου...
Ενώ στην αρχή θα πήγαινα μόνη μου, τελικά ένας φίλος μου από τη σχολή, με τον οποίο κάναμε πολύ παρέα χρόνια έκανε και αυτός αίτηση για Βαλένθια (αλλά κανονικά, με μαθήματα) και τον δέχτηκαν. Η αλήθεια είναι ότι όταν φεύγεις για εράσμους με κάποιο φίλο, όλα είναι πιο εύκολα, τα διαδικαστικά, το ταξίδι, η προσαρμογή, η επιστροφή, όλα... Η εξεταστική έφτασε και μαζί με αυτήν οι μέρες που έπρεπε να φύγουμε. Κάναμε ένα τεράστιο αποχαιρετιστήριο πάρτυ, μαζέψαμε τα μπογαλάκια μας και φύγαμε...
(η συνέχεια σε επόμενο θέμα..)
