Ισπανία Ζώντας στην Μαδρίτη για ενάμιση χρόνο

[poised]

Εγώ όταν μιλάω για αυτά τα θέματα, συχνά σκέφτομαι ότι αυτό που μας ελκύει εν τέλει στα ταξίδια του εξωτερικού, ειδικά εντός ευρώπης, δεν είναι τα καθαρά πάρκα και οι ποδηλατόδρομοι τους αλλά η ιδέα (ψευαίσθηση ) μιας λιγότερο περίπλοκής, περισσότερο γραμμικής ζωής με φαινομενικά περισσότερες επιλογές και λιγότερα κολλήματα.

Ισχύει ότι συχνά εξιδανικεύεις αυτό που δεν έχεις. Εγώ έβρισκα βαρετή την κεντρική και βόρεια ευρώπη, παρόλο που οι υποδομές και τάξη είναι εντυπωσιακές αλλά θεωρούσα ότι μάλλον είναι ιδανική για οικογένειες σε φάση που μεγαλώνουν παιδιά.

Κάποτε είχα φιλοξενήσει έναν Ελβετό που πηγαίνοντας για καφέ περάσαμε το δρόμο με τα πόδια κάθετα εκτός διάβασης. Δε μπορούσε να το πιστέψει τι κάναμε και με ρώτησε τι θα γινόταν αν μας έβλεπαν αστυνομικοί ή κάμερες. Του είπα ότι κατά πάσα πιθανότητα δεν θα κάνανε τίποτα ακόμα και αν περνάγαμε μπροστά από το περιπολικό γιατί τα ξύνουν και δεν ασχολούνται με αυτά, εκτός αν πέσεις σε κανέναν που θέλει να βγάλει τα στραβά του πάνω σου. Πόσο μάλλον τότε που ήταν μεσημέρι, ο δρόμος ήταν άδειος και ήταν παράλογο να πηγαίναμε κύκλο από την διάβαση μόνο και μόνο γιατί έτσι ήταν νόμιμο. Είχε εκστασιαστεί ότι δεν ήταν ζωή αυτή που ζούσε μέσα στους κανόνες και ότι εμείς είχαμε ελευθερία.

Είναι δύσκολη η ισορροπία μεταξύ ανελαστικών κανόνων που πολλές φορές δεν έχουν νόημα και γίνονται αιτία για απάνθρωπη συμπεριφορά αυτών που τους εφαρμόζουν και χάους όπου ο καθένας κάνει ότι θέλει και δίκιο δε βρίσκει. Ανάλογα από που έρχεσαι το λίγο πιο σφιχτό ή χαλαρό μάλλον φαίνεται πιο ιδανικό.

Πολύ θεωρητική συζήτηση έχουμε πιάσει και ξεφύγαμε από την Μαδρίτη που είναι το βασικό θέμα, εγώ (όπως είχα ξαναγράψει πρόσφατα) είχα βρει ότι είχε μία ωραία ισορροπία. Όμως την έζησα σαν προσωρινός κάτοικος λίγων εβδομάδων, σαν μόνιμος έχεις άλλα προβλήματα και άλλη οπτική.

 

[Señor_Nada]

Να σου πω φίλε μου, χωρίς να πολυεπεκταθώ ( μην παρεκτραπούμε που λες και εσύ) δυστηχώς δεν γινόταν αλλιώς. Το σχολείο που πήγα εγώ ( και τα δύο λύκεια της πόλης μου για να λέμε την αλήθεια ) δεν σου έδινε με τίποτα τα όσα χρειαζόσουν για να πετύχεις στις πανελλήνιες. Κάποιοι λίγοι καθηγητές ήταν καλοί και σου δίνανε γνώση και έμπνευση, πολλοί ήταν παντελώς αδιάφοροι και δεν μπορούσε να τους πει κανένας τίποτα. Στην επαρχιακή πόλη που μεγάλωσα δυσκολευόσουν να βρεις και τον κατάλληλο καθηγητή να σου κάνει ιδιαίτερα το παιδί σου. Επιπλέον, οι άνθρωποι που διαλέγουνε τα θέματα των πανελληνίων επίσης μοιάζουν να μην έχουν επαφή με το δημόσιο ελληνικό σχολείο και το τι μπορείς να μάθεις εκεί. Όχι ότι ο ίδιος ο μαθητής δεν έχει τις δικές του ευθύνες, αλλά πάνω από όλα μετράνε οι συνθήκες που του παρέχεις σαν σύστημα παιδείας.

Εν τέλει το όλο εκπαιδευτικό είναι προβληματικό στη βάση του στην Ελλάδα. Η παραπαιδεία (που είναι άθλια και όντως στερεί στο παιδί ελεύθερο χρόνο και δραστηριότητες που θα βοηθήσουν στην σωστή ψυχική ανάπτυξη και θα του αναπτύξει την προσωπικότητα) καλύπτει τα κενά της επίσης προβληματικής δημόσιας παιδείας και για να λέμε τα πράγματα με το ονομά τους, ούτε τα ΑΕΙ μας εαν τα συγκρίνεις με άλλες χώρες της ηπείρου μας, φτουράνε. Και εκεί έζησα πολλά τραγελαφικα που δεν είναι τις ώρας να τα πω. Ίσως για αυτό οι έλληνες επιθυμούμε να ταξιδεύουμε όσο μπορούμε, να ξεχάσουμε τα όσα περάσαμε

Το κομμάτι με τα φροντιστήρια είναι λίγο το δίλημμα αν η κότα έκανε το αβγό. Τα κακά σχολεία οδήγησαν στα φροντιστήρια ή τα φροντιστήρια οδήγησαν στην απαξίωση του σχολείου. Η προσωπική μου άποψη είναι το δεύτερο.

Σχετικά με τα ΑΕΙ και ότι δεν φτουράνε σε σχέση με άλλες χώρες της ηπείρου επέτρεψε μου να διαφωνώ κάθετα. Τελείωσα το φυσικό της Αθήνας και στο εξωτερικό πέρα από εράσμους έχω κάνει μεταπτυχιακό, διδακτορικό και μεταδιδακτορικό. Τα πάντα μου φάνηκαν εύκολα (αν όχι αστεία) μπροστά στη δυσκολία του φυσικού και πίστεψε με όσους ξέρω να είχαν αντίστοιχη πορεία την ίδια εντύπωση έχουν. Στην Ολλανδία συγκεκριμένα είδα άτομα που δεν μπορούσαν να λύσουν απλή εξίσωση πρώτου βαθμού να περνάνε μαθήματα με απαιτητική φυσική και μαθηματικά. Η εικόνα που έχω είναι ότι σε πανεπιστήμια εξωτερικού ακόμα κι αν είσαι κακός-αργόστροφος φοιτητής μπορείς να προχωρήσεις και να κάνεις και καριέρα στην έρευνα. Δεν έχω τέτοια εικόνα για την Ελλάδα. Το μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας είναι η ανύπαρκτη σύνδεση των πανεπιστημίων με την αγορά εργασίας ειδικά στον δικό μου τομέα. Η έρευνα είναι κατα κάποιο τρόπο μονοπώλιο από μερικές κλίκες. Στο εξωτερικό υπάρχουν άπειρες ευκαιρίες για πτυχιούχους σε βαθμό που απ'όταν έχω φύγει δεν έχω ανησυχήσει για ανεργία στιγμή.

Για εμένα προτεραιότητα σε ένα πανεπιστήμιο είναι οι γνώσεις και τα εφόδια που σου δίνει για την έρευνα ή την δουλειά με την οποία θα ασχοληθείς. Μιλώντας πάντα για το φυσικό έχω πολύ καλή εντύπωση. Φυσικά έχει και χίλια στραβά, αλλά αυτά έχουν να κάνουν με άλλους παράγοντες που ναι μεν είναι σημαντικοί αλλά δευτερεύοντες θεωρώ.

 

[poised]

Το κομμάτι με τα φροντιστήρια είναι λίγο το δίλημμα αν η κότα έκανε το αβγό. Τα κακά σχολεία οδήγησαν στα φροντιστήρια ή τα φροντιστήρια οδήγησαν στην απαξίωση του σχολείου. Η προσωπική μου άποψη είναι το δεύτερο.

Το κακό εξεταστικό σύστημα που αναγκάστηκε να γίνει η πύλη μπλοκαρίσματος των πολλών προς το πανεπιστήμιο ήταν αυτό που το ξεκίνησε κατά την άποψή μου. Για να πετύχεις χρειαζόσουν βοήθεια (φροντιστήριο), κάτι που σιγά σιγά άρχισαν να κάνουν και περισσότεροι οδηγώντας σε εξετάσεις ακόμα πιο δύσκολες που απαιτούσαν ακόμα περισσότερο φροντιστήριο.

Σχετικά με τα ΑΕΙ και ότι δεν φτουράνε σε σχέση με άλλες χώρες της ηπείρου επέτρεψε μου να διαφωνώ κάθετα. Τελείωσα το φυσικό της Αθήνας και στο εξωτερικό πέρα από εράσμους έχω κάνει μεταπτυχιακό, διδακτορικό και μεταδιδακτορικό. Τα πάντα μου φάνηκαν εύκολα (αν όχι αστεία) μπροστά στη δυσκολία του φυσικού και πίστεψε με όσους ξέρω να είχαν αντίστοιχη πορεία την ίδια εντύπωση έχουν. Στην Ολλανδία συγκεκριμένα είδα άτομα που δεν μπορούσαν να λύσουν απλή εξίσωση πρώτου βαθμού να περνάνε μαθήματα με απαιτητική φυσική και μαθηματικά.

Και αυτό ακριβώς είναι ένα μεγάλο πρόβλημα του ελληνικού πανεπιστημίου. Στις θετικές σχολές οι απαιτήσεις είναι πολύ μεγαλύτερες από αυτό που χρειάζεται για προπτυχιακές σπουδές, γνώσεις που σε μεγάλο βαθμό είναι τεχνικές και κατά βάση άχρηστες στην ουσία τους με αποτέλεσμα για την πλειονότητα των φοιτητών να μην παραμένουν στο μυαλό λίγο καιρό μετά από τις εξετάσεις.

Μιας που έπιασες φυσική και έτυχε να έχω σχετικά πρόσφατα αυτή την συζήτηση, στο πρώτο εξάμηνο σε πολλά ελληνικά τμήματα μέρος της ατέλειωτης "εισαγωγικής" ύλης ήταν η μαθηματική επίλυση προβλημάτων που απαιτούσαν μεταφορά καρτεσιανών σε πολικές συντεταγμένες, ένα απλό στην ουσία πρόβλημα φυσικής και μαθηματικών, αλλά στρυφνό όταν γίνεται σε χαρτί και εύκολο να κάνεις λάθος. Μου έλεγαν λοιπόν ότι στο τμήμα που μιλάγαμε κόπηκε από την ύλη γιατί οι σημερινοί απόφοιτοι λυκείου δεν μπορούσαν να το παρακολουθήσουν, έρχονται από το λύκειο με λιγότερες μαθηματικές γνώσεις από παλιά. Στο εξωτερικό όμως δεν ήταν ποτέ τμήμα της εξεταστέας ύλης όσον αφορούσε την επίλυση, ήθελαν να αναγνωρίζεις ότι σε τέτοια προβλήματα οι πολικές συντεταγμένες δίνουν πιο εύκολη λύση και ότι υπάρχει μαθηματικός τρόπος να κάνεις την μετάθεση. Αυτό έπαιρνε "10", όχι το να φας μία ώρα στο χαρτί να υπολογίζεις sin και cos σε κουλά νούμερα από πινακάκια.

Άλλο παράδειγμα. Σαν πρωτοδεσμήτης θυμάμαι στη φυσική τις εξισώσεις πολλών παραγόντων για να βρεις ρεύματα και τάσεις σε κυκλώματα. Ξέχασα τώρα πως λέγεται η μέθοδος, πάντως είμαι σίγουρος πως θα καταλάβεις τι λέω, αυτό που έβγαζες εξισώσεις για το ρεύμα σε βρόγχους, κόμβους, κλπ και μετά έλυνες για έναν άγνωστο και το έβαζες στα προηγούμενα μέχρι να βγουν νούμερα. Αυτό ήταν κάτι που θεωρούσαμε εύκολο να λύσουμε αν έπεφτε στις εξετάσεις, παρόλο που είναι στρυφνό σε χαρτί. Χρόνια μετά παρακολούθησα στο youtube (και τώρα που το σκέφτομαι ειλικρινά ούτε εγώ ξέρω γιατί) τις πρώτες διαλέξεις του Electromagnetics 101 του Berkelay για προπτυχιακούς. Τους παρουσίαζαν την μέθοδο για πρώτη φορά (εμείς το είχαμε κάνει στο λύκειο), φτάνανε στις εξισώσεις και εκεί ο καθηγητής τους έλεγε (το θυμάμαι ακόμα) "you don't need to solve this, you can put it in the computer and it will give you an answer immediately, although I love to solve this things myself, they're fun". Και εκείνη την στιγμή κατάλαβα πως με αυτή την ατάκα με έκανε να θέλω να το λύσω μόνος μου (hooked) αλλά χωρίς να έχει καμία απαίτηση να το κάνεις.

Η εικόνα που έχω είναι ότι σε πανεπιστήμια εξωτερικού ακόμα κι αν είσαι κακός-αργόστροφος φοιτητής μπορείς να προχωρήσεις και να κάνεις και καριέρα στην έρευνα. Δεν έχω τέτοια εικόνα για την Ελλάδα.

Και αυτό είναι το μεγάλο μας πρόβλημα. Δεν χρειάζεται ευστροφία επιπέδου einstein για να γίνεις επιστήμονας, αλλά σωστή κατανόηση, επιμέλεια και πολύ, πολύ επιμονή. Οι περισσότεροι καθηγητές (παλιάς κοπής τουλάχιστον) που έχω γνωρίσει στην Ελλάδα έχουν αυτό το κόμπλεξ. Ξέρουν ότι δεν είναι τόσο εύστροφοι (μερικοί είναι απλά ηλίθιοι για την κοινότητά τους) αλλά πρέπει να δημιουργήσουν τέτοια εικόνα. Γίνονται λοιπόν ιδιόρρυθμοι και δημιουργούν παράλογες απαιτήσεις από το μάθημά τους για να κάνουν εφέ ότι είναι δύσκολο και μόνο αυτοί το καταλαβαίνουν, ενώ οι φοιτητές είναι ρεμάλια που δεν δουλεύουν αρκετά για να το κατανοήσουν. Η μπάρα για να μπεις στην έρευνα είναι η συμπάθεια από την κλίκα που έρχεται από γλύψιμο, υποτέλεια ή πολιτικές σχέσεις και όχι από επιστημονική επάρκεια.

Ξεφύγαμε πραγματικά και λυπάμαι που "πηδήξαμε" το θέμα, οπότε δε θα επανέλθω. Σόρυ @Γιαννης Σαρτο .

 

[Señor_Nada]

Χρόνια μετά παρακολούθησα στο youtube (και τώρα που το σκέφτομαι ειλικρινά ούτε εγώ ξέρω γιατί) τις πρώτες διαλέξεις του Electromagnetics 101 του Berkelay για προπτυχιακούς. Τους παρουσίαζαν την μέθοδο για πρώτη φορά (εμείς το είχαμε κάνει στο λύκειο), φτάνανε στις εξισώσεις και εκεί ο καθηγητής τους έλεγε (το θυμάμαι ακόμα) "you don't need to solve this, you can put it in the computer and it will give you an answer immediately, although I love to solve this things myself, they're fun".

Εγώ το βρίσκω απαράδεκτο να λέει καθηγητής τέτοια ατάκα. Δηλαδή είμαστε επιστήμονες μέχρι να γίνει κανα μπλακάουτ ή να πέσει το ίντερνετ. Προτιμώ να μαθαίνουμε να σχεδιάζουμε τις γραφικές παραστάσεις με το χέρι. Φυσικά συμφωνώ ότι από κόμπλεξ γίνονται υπερβολικά αυστηροί με ασήμαντα θέματα.

 

[tripakias]

Πριν από 2 δεκαετίες περίπου όταν είχα πάει για Εράσμους στη Βαρκελώνη ένα από τα μαθήματα που θα παρακολουθούσα ήταν το σχέδιο τεχνικών έργων. Εγώ βέβαια και οι ίσιες γραμμές μαλωμενοι (ούτε με χάρακα). Ένα άγχος το είχα, έτσι κι αλλιώς τα μαθήματα του σχεδίου στο πολυτεχνείο ήταν και αυτά που είχα τους μικρότερους βαθμούς. Πριν αρχίσουν τα μαθήματα σε συζητήσεις που έκανα με τα περισσότερα παιδιά, που ήμασταν στην ίδια σχολή και είχαν έρθει από άλλες χώρες, κατάλαβα γρήγορα πως δεν είχαν ιδέα στο σχέδιο στο χέρι και τα πάντα τα έκαναν στο AutoCAD στις σχολές τους (εμάς πάλι σπάνια μας άφηναν να το χρησιμοποιήσουμε και ούτως ή άλλως τα ήθελαν και στο χέρι). Μάλιστα όταν ρώτησα κάτι Ιταλούς για το αν είχαν βρει κάποιο μαγαζί στη γειτονιά μας που να πουλάει ρόλο ρυζόχαρτο κατάλαβαν πως θέλω χαρτάκια για να καπνίσω μπάφο κι ο ένας άρχισε να μου λέει ιστορίες για τις διακοπές που είχε πάει το καλοκαίρι στην Κρήτη και πόσο εύκολα και φθηνά έβρισκε "μαύρο" στο νησί.
Ο Άγγλος συγκάτοικος μου δε, πέρασε τους ραπιδογραφους (τα ειδικά πενακια μελάνης για σχεδίαση) που είχα πάρει από Ελλάδα για στυλό και τους χρησιμοποίησε για να γράψει τη λίστα με τα ψώνια καταστρέφοντας 2-3 από αυτούς. Όταν δε πήγα στο πρώτο εργαστηριακό μάθημα έπαθα σοκ όταν είδα υπολογιστές αντί για σχεδιαστήρια!

Και στα άλλα μαθήματα είχα καταλάβει πως δεν χρειαζόταν να πονοκεφαλιαζεις για πράγματα που σου τα δίνει έτοιμα η τεχνολογία και η βιβλιογραφία. Έτσι το επίπεδο των ξένων συμφοιτητών έμοιαζε συνήθως χαμηλότερο αλλά στην πράξη πολλές φορές ήταν πολύ μεγάλη η εξοικείωση με την τεχνολογία που ήθελαν λιγότερο χρόνο για να πετύχουμε το ίδιο αποτέλεσμα. Κι εκεί έμαθα πως το αποτέλεσμα μετράει και τη συνέπεια που πρέπει να έχεις στους χρόνους.

Ναι, το UPC μου είχε φανεί αρκετά πιο εύκολο από το ΕΜΠ και απορούσα πως συμπεριλαμβανόταν ανάμεσα στα καλύτερα πολυτεχνεία του κόσμου. Στην αρχή νόμιζα πως έχω αυτήν την αίσθηση επειδή ήμουν ερασμιτης αλλά δεν ήταν πιο δύσκολα και για τους Ισπανούς, αν και μας βοηθούσαν παραπάνω τους μη Ισπανόφωνους.

Στην Ελλάδα έχω κάνει 3 μεταπτυχιακά. Το τελευταίο, με αντικείμενο τη βιώσιμη ανάπτυξη στον τουρισμό, το τελείωσα πέρυσι. Το παρακολούθησα εξολοκλήρου εξ αποστάσεως και πιο εύκολο χαρτί δεν έχω ξαναπάρει στη ζωή μου (ούτε το ecdl τόσο εύκολο). Ίσως βέβαια μου φάνηκε και τόσο εύκολο γιατί ήταν κάτι αμιγώς θεωρητικό με εργασίες της πλάκας και εξετάσεις νηπιαγωγείου. Οι καθηγητές αν και φαινόταν να γνωρίζουν το οικονομικοπεριβαλλοντικο αντικείμενο είχαν μαύρα μεσάνυχτα από τις ελληνικές τουριστικές υποδομές. Ή χρησιμοποιούσαν μοντέλα που μπορούν να εφαρμοστούν μόνο σε προηγμένες χώρες και σε τουριστικούς προορισμούς που απευθύνονται σε πολύ υψηλά βαλαντια. Σαν να ήταν μάθημα για γκαρσονια στο Μονακό.

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη

 

[efipoly]

Φευγω αυριο για Μαδριτη. Σε ευχαριστω για οσα εγραψες!!!

 

[Γιαννης Σαρτο]

Φευγω αυριο για Μαδριτη. Σε ευχαριστω για οσα εγραψες!!!

Εγώ σε ευχαριστώ που τα διάβασες .Άντε καλά να περάσεις