hydronetta
Member
- Μηνύματα
- 4.171
- Likes
- 14.604
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- όπου δεν έχω πάει
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Ημέρα 2: Σαλπάροντας με τον Καπετάν-Κουκ]Με το πρόσωπο τσίτα από τον πολύωρο ύπνο από το παράθυρο του δωματίου διαπιστώσαμε περιχαρείς ότι εδέησε ο καιρός να μας δείξει το καλοκαιρινό του πρόσωπο. Ένας περίλαμπρος ήλιος με φόντο καταπράσινα νησάκια διάσπαρτα στον κόλπο [B]Bay of Ιslands[/B
- Ημέρα 3: Σαν βγεις στο πηγαιμό για τον καταρράκτη είναι μακρύς ο δρόμος…]Πρωί πρωί με την αυγούλα αποφασίσαμε ότι πρέπει να δώσουμε μια ευκαιρία στο Auckland να ξεδιπλώσει κάποιες γοητευτικές γωνιές του. Γι’αυτό και οδεύσαμε οδικώς προς το Cornwall Park και το λόφο One Tree Hill. Το πάρκο Cornwall είναι πραγματικά μια όαση με μεγάλα δένδρα, άφθονο πράσινο και λουλούδια όπου αξίζει να κάτσεις στη παλιομοδίτικη καφετέρια και να παρατηρείς τους Ωκλανδιανούς που έρχονται εδώ να φέρουν βόλτα τα τετράποδά τους ή να κάνουν τζόκινγκ. Το [B]One Tree Hill [/B
- Ημέρα 4: Στις πύλες της κολάσεως – «Κία Όρα»]Με ένα βαρύ ουρανό και ψιλόβροχο μας υποδέχθηκε η επόμενη μέρα. Η ΕΜΥ Νέας Ζηλανδίας ομολογώ ότι έχει πολλή δουλειά έτσι που αλλάζει απρόβλεπτα ο καιρός έστω κι εν μέσω καλοκαιριού. Αποφασίσαμε να επισκεφθούμε το πρώτο γεωθερμικό πάρκο της περιοχής με τον ευφάνταστο τίτλο [B]Hell’s Gate[/B
- Ημέρες 5&6: Αυτή η Μόρντορ…πού είναι;;]To πρόγραμμα της μέρας περιελάμβανε επίσκεψη στο [B]γεωθερμικό πάρκο Waiotapu[/B]. Ομολογουμένως είναι το πιο ενδιαφέρον και πολύχρωμο γεωθερμικό πάρκο, που περιβάλλεται από πυκνό δάσος. Το highlight του πάρκου θεωρείται το γκέιζερ Lady Knox το οποίο εκρήγνυται καθημερινά στις 10:15, μόνο που η εκτόνωση προκαλείται με τη χρήση…σαπουνάδας. Εντούτοις αυτό δεν πτοεί τους επισκέπτες να τρέχουν άρον άρον για να παρακολουθήσουν την επίδειξη. Εμείς αντίθετα προς το πλήθος αγνοήσαμε επιδεικτικά το digital γκέιζερ (άμα έχεις πάει [URL='http://www.travelstories.gr/glossary.php?do=item&id=78']Ισλανδία[/URL
- Ημέρες 7&8: Πάνω στην άμμο την ξανθή γράψαμε τ’ όνομά μας…
- Ημέρες 9&10: Τα βαμπίρ ζουν Φραγκοσυριανή μου γλυκιά!
- Ημέρα 11: Στις Άλπεις των μύθων
- Ημέρες 12&13: Από τις Άλπεις στη λίμνη Wanaka
- Ημέρες 14&15: Τα παιδία παίζει στο Queenstown!]Πρώτη μας μέριμνα να ξεχυθούμε και να ανακαλύψουμε τις ομορφιές που υπάρχουν γύρω από το Queenstown. Αρχικά κάναμε τη παραλίμνια διαδρομή προς το Glenorchy (θυμόμουν ότι η συμφορουμίτισα getxowoman την είχε χαρακτηρίσει εκπληκτική). Και όντως οδηγώντας μετά το κέρας της λίμνης Wakatipu απλώνεται στο βάθος μέσα από τα γαλαζοπράσινα νερά της λίμνης το μαγευτικό ορεινό τοπίο του [B]πάρκου Mount Aspiring[/B
- Ημέρες 16-18: Το φιόρδ κι η κλήση
- Περί πτωμάτων
χιονισμένο στη καρδιά του καλοκαιριού. Κυριολεκτικά σου κόβει την ανάσα η άγρια ομορφιά. Αν μάλιστα οι κορφές που περιβάλλουν τη λίμνη ήταν χιονισμένες θα ήταν εικόνα βγαλμένη από καρτ-ποστάλ.
Στο δρόμο για το Glenorchy
Στο οικισμό του Paradise πήραμε πληροφορίες για το ποιές διαδρομές μπορεί κανείς να κάνει στη περιοχή και οι επιλογές ήταν τι άλλο;… αρκετές. Αφού διασχίσαμε πάλι ποταμάκια με γάργαρο κρυστάλλινο νεράκι, κατάφυτες πλαγιές και περήφανες κορυφές φτάσαμε στην αρχή της διαδρομής προς τη μικρή λίμνη Sylvan, απομεινάρι παγετώνων.
Πάρκο Mount Aspiring
Η λίμνη δεν ήταν κάτι εξαιρετικό, η διαδρομή όμως μέσα από το πυκνό δάσος ήταν ακόμα μια απόλαυση-απόδραση, με το έδαφος να είναι αφράτο σαν φελλοτάπητας από τα βρύα και τα σάπια φύλλα. Κάτι σαν το «περπατάω και πετάω»!!
To δάσος προς τη λίμνη Sylvan
Προχωρήσαμε οδικώς βαθύτερα προς το πάρκο Mount Aspiring στο σημείο εκκίνησης του Routeburn track μιας ολιγοήμερης διαδρομής που διασχίζει τα βουνά για να καταλήξει στην δυτική ακτή και τα περήφανα φιόρδ. Κατά τα φαινόμενα διάσημη διαδρομή αν κρίνω από τον αριθμό των περιπατητών που σελωμένοι στις πλάτες τους τα σακίδια ξεκινούσαν το επίπονο ταξίδι. Εννοείται βέβαια πως εμείς οι ψιλοαραχτοί μεσόγειοι, μακράν απείχαμε από τέτοιους στόχους, κι έτσι έχοντας μπουχτίσει λίγο από την υπερδοσολογία πράσινου, πήραμε το δρόμο της επιστροφής.
Δυστυχώς ο καιρός πάλι έκανε τα δικά του, αυτή τη φορά με δυνατό άνεμο που σήκωνε όλη τη σκόνη και δυσχέραινε την ορατότητα. Αναζητήσαμε καταφύγιο στον απάνεμο κόλπο του Bob’s cove όπου κολυμπήσαμε, ενώ το υπόλοιπο της μέρας κύλισε στο Queenstown με περπάτημα, ψώνια για μικροδωράκια, μπύρα και μεζεδάκι.
Η επόμενη ήταν η μέρα της παιδικής χαράς. Αρχικά κάναμε jetboating στη λίμνη και τον ποταμό Kawarau. Το συγκεκριμένο ταχύπλοο έχει την δυνατότητα να τρέχει με υψηλή ταχύτητα ακόμα κι αν το βάθος του νερού είναι μόλις μερικά εκατοστά. Και βέβαια το διασκεδαστικότερο δεν είναι η περιήγηση στους πλωτούς δρόμους του ποταμού, αλλά ότι ο οδηγός του γκαζώνει και κάνει επί τόπου απότομη στροφή έτσι ώστε όλα τα απόνερα να περιλούσουν τους εκστασιασμένους επιβάτες. Τσιρίδα και κακό και να στάζουμε από τη κορφή ως τα νύχια.
Jetboating στο ποταμό Shotover
Το απόγευμα περιηγηθήκαμε οδικώς αρχικά προς το φαράγγι του ποταμού Shotover όπου παίρνει και δίνει το jetboating και το rafting. Ακολουθήσαμε πορεία προς το Coronet Peak Skifield (χιονοδρομικό κέντρο με πίστες) για πανοραμική θέα προς τη κοιλάδα του Queenstown κι από κει στην ιστορική πόλη του Arrowtown.
Το ταχυδρομείο στο Arrowtown
Ο ποταμός Arrow έγινε γνωστός σαν πηγή πλούσιων κοιτασμάτων χρυσού με αποτέλεσμα να συρρεύσουν όλοι επίδοξοι κυνηγοί του πολύτιμου μεταλλεύματος στα μέσα του 19ου αιώνα. Το μικρό ιστορικό κέντρο της πόλης διατηρεί όλη τη γοητεία των κτηρίων της εποχής και μοιάζει σαν σκηνικό ταινιών Far West. Πολύ ενδιαφέρουσα είναι η επίσκεψη στον κινέζικο καταυλισμό όπου μέσω των διασωζόμενων κτισμάτων και τις ενημερωτικές πινακίδες σχηματίζει κανείς εικόνα για τον τρόπο ζωής των πρώτων κινέζων μεταναστών: πώς έγιναν δεκτοί μ’ ενθουσιασμό αλλά πώς η προκοπή κι η ευημερία τους ξύπνησε το φθόνο και το μίσος για την «κίτρινη αρρώστια» που κατατρώει τα σωθικά της ΝΖ. Τι ειρωνεία το σενάριο να επαναλαμβάνεται διαχρονικά και παγκόσμια….
Πώς είδαν οι... "αυτόχθονες" ΝΖ τους κινέζους μετανάστες
Γυρίσαμε στο Queenstown όπου αποφασίσαμε να αποχαιρετίσουμε τη πόλη σφραγίζοντας στη μνήμη μας όμορφες εικόνες από το λόφο Skyline Gondola όπου φθάνεις με τελεφερίκ. Εκεί μπορείς να απολαύσεις το δείπνο σου με υπέροχη πανοραμική θέα προς τη πόλη, τη λίμνη και τα βουνά. Αν κι εμείς δεν μπήκαμε στο κόπο να δειπνήσουμε, απολαύσαμε τη θέα, τραβήξαμε άπειρες φωτογραφίες μέχρι τη δύση του ηλίου και χαζεύαμε τους τολμηρούς που αποτολμούσαν bungee jumping! Η βραδιά ολοκληρώθηκε με μια μικρή παράσταση Μαορί (μια από τα ίδια… «Κία Όρα», χοροί, κιθάρες, όλα στο βωμό της τέρψης των αλλοδαπών τουριστών).
Πανόραμα του Queenstown από το Skyline Gondola
Το βράδυ εκείνο συνειδητοποίησα ότι είχε αρχίσει αντίστροφη μέτρηση για το τέλος του ταξιδιού. Δεν μας έμενε πια παρά η επίσκεψη στο Εθνικό Πάρκο των Φιορδ στο Milford Sound και ο πικρός δρόμος προς το αεροδρόμιο του Queenstown για τη πτήση της επιστροφής….
Άντε, κουράγιο αγαπημένοι μου αναγνώστες, μένει ακόμα ένα κεφάλαιο εξιστόρησης… και αυτά τα αινιγματικά πτώματα!!!!!
Στο δρόμο για το Glenorchy
Στο οικισμό του Paradise πήραμε πληροφορίες για το ποιές διαδρομές μπορεί κανείς να κάνει στη περιοχή και οι επιλογές ήταν τι άλλο;… αρκετές. Αφού διασχίσαμε πάλι ποταμάκια με γάργαρο κρυστάλλινο νεράκι, κατάφυτες πλαγιές και περήφανες κορυφές φτάσαμε στην αρχή της διαδρομής προς τη μικρή λίμνη Sylvan, απομεινάρι παγετώνων.
Πάρκο Mount Aspiring
Η λίμνη δεν ήταν κάτι εξαιρετικό, η διαδρομή όμως μέσα από το πυκνό δάσος ήταν ακόμα μια απόλαυση-απόδραση, με το έδαφος να είναι αφράτο σαν φελλοτάπητας από τα βρύα και τα σάπια φύλλα. Κάτι σαν το «περπατάω και πετάω»!!
To δάσος προς τη λίμνη Sylvan
Προχωρήσαμε οδικώς βαθύτερα προς το πάρκο Mount Aspiring στο σημείο εκκίνησης του Routeburn track μιας ολιγοήμερης διαδρομής που διασχίζει τα βουνά για να καταλήξει στην δυτική ακτή και τα περήφανα φιόρδ. Κατά τα φαινόμενα διάσημη διαδρομή αν κρίνω από τον αριθμό των περιπατητών που σελωμένοι στις πλάτες τους τα σακίδια ξεκινούσαν το επίπονο ταξίδι. Εννοείται βέβαια πως εμείς οι ψιλοαραχτοί μεσόγειοι, μακράν απείχαμε από τέτοιους στόχους, κι έτσι έχοντας μπουχτίσει λίγο από την υπερδοσολογία πράσινου, πήραμε το δρόμο της επιστροφής.
Δυστυχώς ο καιρός πάλι έκανε τα δικά του, αυτή τη φορά με δυνατό άνεμο που σήκωνε όλη τη σκόνη και δυσχέραινε την ορατότητα. Αναζητήσαμε καταφύγιο στον απάνεμο κόλπο του Bob’s cove όπου κολυμπήσαμε, ενώ το υπόλοιπο της μέρας κύλισε στο Queenstown με περπάτημα, ψώνια για μικροδωράκια, μπύρα και μεζεδάκι.
Η επόμενη ήταν η μέρα της παιδικής χαράς. Αρχικά κάναμε jetboating στη λίμνη και τον ποταμό Kawarau. Το συγκεκριμένο ταχύπλοο έχει την δυνατότητα να τρέχει με υψηλή ταχύτητα ακόμα κι αν το βάθος του νερού είναι μόλις μερικά εκατοστά. Και βέβαια το διασκεδαστικότερο δεν είναι η περιήγηση στους πλωτούς δρόμους του ποταμού, αλλά ότι ο οδηγός του γκαζώνει και κάνει επί τόπου απότομη στροφή έτσι ώστε όλα τα απόνερα να περιλούσουν τους εκστασιασμένους επιβάτες. Τσιρίδα και κακό και να στάζουμε από τη κορφή ως τα νύχια.
Jetboating στο ποταμό Shotover
Το απόγευμα περιηγηθήκαμε οδικώς αρχικά προς το φαράγγι του ποταμού Shotover όπου παίρνει και δίνει το jetboating και το rafting. Ακολουθήσαμε πορεία προς το Coronet Peak Skifield (χιονοδρομικό κέντρο με πίστες) για πανοραμική θέα προς τη κοιλάδα του Queenstown κι από κει στην ιστορική πόλη του Arrowtown.
Το ταχυδρομείο στο Arrowtown
Ο ποταμός Arrow έγινε γνωστός σαν πηγή πλούσιων κοιτασμάτων χρυσού με αποτέλεσμα να συρρεύσουν όλοι επίδοξοι κυνηγοί του πολύτιμου μεταλλεύματος στα μέσα του 19ου αιώνα. Το μικρό ιστορικό κέντρο της πόλης διατηρεί όλη τη γοητεία των κτηρίων της εποχής και μοιάζει σαν σκηνικό ταινιών Far West. Πολύ ενδιαφέρουσα είναι η επίσκεψη στον κινέζικο καταυλισμό όπου μέσω των διασωζόμενων κτισμάτων και τις ενημερωτικές πινακίδες σχηματίζει κανείς εικόνα για τον τρόπο ζωής των πρώτων κινέζων μεταναστών: πώς έγιναν δεκτοί μ’ ενθουσιασμό αλλά πώς η προκοπή κι η ευημερία τους ξύπνησε το φθόνο και το μίσος για την «κίτρινη αρρώστια» που κατατρώει τα σωθικά της ΝΖ. Τι ειρωνεία το σενάριο να επαναλαμβάνεται διαχρονικά και παγκόσμια….
Πώς είδαν οι... "αυτόχθονες" ΝΖ τους κινέζους μετανάστες
Γυρίσαμε στο Queenstown όπου αποφασίσαμε να αποχαιρετίσουμε τη πόλη σφραγίζοντας στη μνήμη μας όμορφες εικόνες από το λόφο Skyline Gondola όπου φθάνεις με τελεφερίκ. Εκεί μπορείς να απολαύσεις το δείπνο σου με υπέροχη πανοραμική θέα προς τη πόλη, τη λίμνη και τα βουνά. Αν κι εμείς δεν μπήκαμε στο κόπο να δειπνήσουμε, απολαύσαμε τη θέα, τραβήξαμε άπειρες φωτογραφίες μέχρι τη δύση του ηλίου και χαζεύαμε τους τολμηρούς που αποτολμούσαν bungee jumping! Η βραδιά ολοκληρώθηκε με μια μικρή παράσταση Μαορί (μια από τα ίδια… «Κία Όρα», χοροί, κιθάρες, όλα στο βωμό της τέρψης των αλλοδαπών τουριστών).
Πανόραμα του Queenstown από το Skyline Gondola
Το βράδυ εκείνο συνειδητοποίησα ότι είχε αρχίσει αντίστροφη μέτρηση για το τέλος του ταξιδιού. Δεν μας έμενε πια παρά η επίσκεψη στο Εθνικό Πάρκο των Φιορδ στο Milford Sound και ο πικρός δρόμος προς το αεροδρόμιο του Queenstown για τη πτήση της επιστροφής….
Άντε, κουράγιο αγαπημένοι μου αναγνώστες, μένει ακόμα ένα κεφάλαιο εξιστόρησης… και αυτά τα αινιγματικά πτώματα!!!!!
Attachments
Last edited:
(ξέρεις ποιον...εκείνον που 'sat on a wall', κλπ...)
