GKCAPO
Member
- Μηνύματα
- 767
- Likes
- 305
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΚΑΝΑΔΑΣ-Η.Π.Α.
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο]Να μην ξεχάσω: απαραίτητος ένας αντάπτορας για το φις του φορτιστή, του Η/Υ, της ξυριστικής κλπ. [U]Πρέπει από τα 2 στρογγυλά των δικών μας φις, να μετατρέπεται σε 2 πλακέ ελάσματα [/U
- Κεφάλαιο 3ο]Τετάρτη και όπως πάντα πρωινό ξύπνημα, αν και λίγο αργότερα από τις προηγούμενες μέρες. Ανηφορίζουμε την Broadway. Σε μικρή απόσταση από το ξενοδοχείο σταματάμε στο [URL="http://www.hhbagels.com/"]H&H Bagels[/URL
Δεν χρειάστηκε πολύ..μόνο καμιά 35ρια χρόνια και το πήρα απόφαση. Βλέπετε στη Νέα Υόρκη δεν μπορώ να "δικαιολογήσω" (στο εαυτό μου φυσικά) επαγγελματικό ταξίδι. Και αφού όλο το χρόνο δεν είναι λίγες οι απουσίες μου απ΄την επιχείρηση σε Ευρω-Ασιατικά ταξίδια, δεν "περισσεύει" άδεια για γούστα! Ο καημός όμως και το όνειρο τελικά υπερίσχυσαν και με χίλιες τύψεις και ενοχές βρήκαμε τη μία και μοναδική εβδομάδα, ελεύθερη, ανάμεσα σε δουλειές, φοιτητικο-εξεταστικές, Πανελλαδικές, σχολεία (η οικογένεια έχει απ΄όλα τα καλά) κλπ και όπως πάντα κακοοργανωμένα, αλλά με άπειρο υλικό, ας είναι καλά οι καλοί φίλοι του φόρουμ, ξεκινήσαμε. Βγάλαμε κανονική βίζα. Ανακοινώθηκε η κατάργηση, μία μέρα πριν το ραντεβού στην Πρεσβεία. Δεν μας πείραξε, αφού ακόμα και αυτή την ιδιαίτερη διαδικασία την θεωρήσαμε σαν ..εισαγωγή στην Αμερικανική πραγματικότητα. Εισιτήρια βρήκαμε στην αρχή με Λουφτ. αλλά μέχρι να το συζητήσουμε ..τα χάσαμε και ξαφνικά βρήκαμε με Β.Α. στην ίδια τιμή (1540Ε. 2 γονείς+η μικρή μας 11 ετών). Και ξαφνικά ...έσκασε το ηφαίστειο!!!Μας έφαγε η αγωνία!!! Το οικονομικό κόστος της ακύρωσης θα ήταν σχεδόν μηδέν, αλλά άλλη ευκαιρία, άγνωστο πότε θα είχαμε. Κάθε λίγο να βλέπουμε τα σαιτ του Χιθροου, (αυτό της Β.Α. ήταν ασαφές) και του Ε.Βενιζέλου. Τελικά "μας έκανε τη χάρη" ο καλός Θεός! Αναχώρηση στις 8.15 με 767 και στην ώρα μας στο Πανέμορφο Λονδίνο!!! Είχαμε 7ωρο στοπ και χάρη στις προτάσεις και υποδείξεις, φίλων του φόρουμ, το ξαναχαρήκαμε μετά από χρόνια και το εκτιμήσαμε πολύ. Επανεντάχθηκε στα όνειρά μας. Ακολουθήσαμε διαδρομή "Τραβελερ" (βλ. θέμα: Λονδίνο 7ωρο στοποβερ). Δυστυχώς το Τρένο Connect δεν έφτανε, λόγω έργων, στο Paddington και πήραμε το ακριβότερο Εξπρες (45 λίρες, αντί 41,2 αν είχαμε κλείσει μέσω ιντερνετ) Κάναμε την μισή πεζή διαδρομή υπό βροχή και φτάσαμε στο στυλάτο Ιταλικό, Princi. Κυριακή, είχε κόσμο, αλλά έβρισκες άνετα να καθίσεις. Θα ξαναπάω. Μιλήσαμε Ιταλικά με τους νεαρούς σερβιτόρους, φάγαμε και πήγαμε και στο παραπάνω... με τα κεκάκια. Κουκλίστικο στυλ ποπ αρτ Άντυ Γουόρχολ, συμπαθέστατες οι κοπέλες, δεν διαθέτει τουαλέτα (!!!!), σχετικά ακριβό, μόνο για γλυκό και όχι τόσο ιδιαίτερα. Φτάσαμε στο Convent Garden και πάντα με το μάτι στην ώρα πήραμε το Tube, για το Τέρμιναλ 5. Ξαναπεράσαμε έλεγχο ασφαλείας. Υποχρέωσαν τη σύζυγό μου να βγάλει τις μπότες της και να τις βάλει μέσα στη σκάφη να τις δούνε στις ακτίνες. Αυστηροί, αλλά καλά κάνουν (δεν έγινε στο Ε.Βενιζ). Δεν κάνουν όμως καλά να σε υποχρεώνουν να περπατήσεις, με λευκές μεταξωτές κάλτσες, στο βρώμικο δάπεδο για καμιά 10ρια μέτρα για ..παραλαβή μποτών!!! Και ξέσπασε η καταιγίδα. Μέχρι και ο υπεύθυνος ασφαλείας ήρθε για να ηρεμήσει την κυρία μου. Οι μπότες αφού ελέγχθηκαν γύρισαν πίσω στην κάτοχο ...για να μην λερώσει τις κάλτσες!! Δεν ζήτησαν συγνώμη, που δεν διέθεταν κάτι για να πατήσει κανείς, αλλά θα το σκεφτούν...Εμένα με σταμάτησαν γιατί ...φούσκωνε η τσέπη μου. Πριν φύγω είχα προμηθευτεί, συμπτωματικά, μια δεσμίδα (100τεμ) του Ενός $. Αναγκάστηκα να την δείξω (και στο Ε.Βενιζ την εντόπισαν αλλά απλά την ..ζούληξαν καλά καλά) και ο νεαρός Βρετανός, ενώ στην αρχή γούρλωσε τα μάτια (πιάσαμε λαβράκι...) μετά κατάλαβε ότι όλο το πακέτο ήταν περίπου 75Ε και άρχισε να δικαιολογείται, αναφέροντας μου τον νόμο για τις 10000 λίρες όριο κλπ.Μπήκαμε τελικά στο 747. Εδώ να αναφέρω για την Β.Α.: Μια επαρκής, σοβαρή εταιρεία. Αλλά από την άλλη νομίζω αντικατοπτρίζει την "κουρασμένη" Ευρώπη μας. Και το 767 αλλά και το 747 (νεώτερο σύμφωνα με τον φίλο Ταβερ) έδιναν την εντύπωση,... του απλά επαρκούς. Βρώμικα, αλλά όχι πολύ, παλιά αλλά όχι πολύ. Το ίδιο οι χώροι, το ίδιο το φαγητό, αλλά το ίδιο και το πλήρωμα. Παλεύουν οι άνθρωποι όσο μπορούν,αλλά είναι κουρασμένοι. Ο αγώνας με τα κοστολόγια φαίνεται από μακρυά ... Απ' την άλλη λέω: τι ζητάς ...ένα 500ρι έδωσες. Μου φαίνονται μάλλον λίγα. Δεν ξέρω ας μιλήσουν οι ειδικοί... Φτάσαμε στο JFK στις 20.30 τοπική ώρα. Βροχή!!!! Σήμερα Δευτέρα από το πρωί ...Βροχή!!!! Κάναμε βόλτα στην Τ. Σκουεαρ και λίγο στη 5η Λ. Μπήκαμε στο American Girl σικ παιγνιδάδικο, φάγαμε σε ένα Ντίνερ, φίλου Έλληνα, και πάλι ξενοδοχείο και νάνι. Ο καιρός αύριο Τρίτη προβλέπεται καλύτερος ...Καληνύχτα..
_____________________________________________________________
photo by wikipedia.org
Αυτό το αρχείο εικόνας διανέμεται με τους όρους της άδειας Creative Commons / Αναφορά - Παρόμοια Διανομή 3.0 Unported
Ο κάτοχος των πνευματικών δικαιωμάτων αυτού του έργου, το παραδίδει ως κοινό κτήμα. Αυτό ισχύει σε όλο τον κόσμο.
. Ευτυχώς Κυριακή βράδυ στις 10 βρήκαμε ανοικτό μάρκετ.
Η Δευτέρα πέρασε, λόγω ενοχλητικής βροχής, μεταξύ βόλτας σε πολυκατάστημα (Macy’s), γνωριμίας με τον Υπόγειο, έκδοσης μέτρο-κάρτας 7 ημερών (27$, αξίζει χίλιες φορές), ολιγόλεπτης «τιμητικής» επίσκεψης στην TimesSq., φαγητού σε ελληνικό DINER, και ατελείωτου ύπνου. Δεν είμαι σίγουρος, πάντως, ότι αποκλειστικά υπεύθυνο για το πρωινό μας ξύπνημα, στις 04.00 περίπου ήταν το jetlag, αφού κουρασμένοι από το 21ωρο ταξίδι μας, είχαμε πέσει για απογευματινό ύπνο στις 5 το απόγευμα.
Η Τρίτη, με πολύ άστατο καιρό, μας ξεγέλασε στην αρχή με φωτεινή λιακάδα, που γύρω στις 11.00 γύρισε σε βροχή. Και μια οικογένεια είναι δύσκολο να περιπατεί, σαν να μην τρέχει τίποτα, για μεγάλες αποστάσεις με τις ομπρέλες στο χέρι. Επιλέξαμε να ξεκινήσουμε από τον σταθμό GrandCentral. Εντυπωσιακός και επιβλητικός. Για τον «νορμάλ» ταξιδευτή μια περιήγηση μισής ώρας φτάνει. Βγήκαμε και πάντα υπό βροχή, φέραμε βόλτα, αλλά και διασχίσαμε τα κτήρια του: ROCKEFELLER CENTER: Welcome. Δεν μπήκαμε καν μέσα, οι συνθήκες ήταν δύσκολες. Εδώ... παρένθεση τιμής στις πανέμορφες τουλίπες της πόλης. Δεν τρελαίνομαι για τα λουλούδια, έχω δει, στην Ευρώπη ειδικά, πολλούς κήπους και περίτεχνες συνθέσεις, αλλά η αρχοντική απλότητα των ατέλειωτων αποχρώσεων τουλίπας στη Ν.Υ. με ενθουσίασαν. Και διείδα (όπως και στην Ιταλία, την Ελβετία, την Γαλλία, την Γερμανία …) πίσω από την ομορφιά, την επιμέλεια και την συνείδηση του εργαζόμενου στην επιτέλεση του έργου για το οποίο πληρώνεται. Έργο που δεν γίνεται αγγαρεία, υποχρέωση και για να «ξεμπερδέψουμε». Έργο που περιέχει ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ (βλ. Στ. Ράμφος) και όρεξη και αγάπη και ευθύνη απέναντι στην κοινωνία και την πατρίδα (μπανάλ εεεε???). Σίγουρα ο Ν.Υ.ζος κηπουρός θα μπορούσε να λουφάρει. Ο έλεγχος δεν είναι πάντα δυνατός στην τεράστια πόλη. Είναι όμως «δρομολογημένος», το πιστεύει, το DNA του είναι προγραμματισμένο …και αποθέτει την ψυχή του. Πηγαίνετε στην Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου, μια πανέμορφη από τη φύση περιοχή και θα ψυχοπλακωθείτε (πόσους κηπουρούς «δικαιολογεί» το ΕΜΠ??? Πιθανόν μερικούς να τους βρείτε, σε ώρα εργασίας, να εργάζονται σε κάποιες βίλες στην Κηφισιά!!!). Συνεχίσαμε, χάρη στην 11χρονη κόρη, αλλά και ημών, προς το American Girl Place New York. Εξαιρετικό consept!!!. Ένα «απλό» κορίτσι της Αμερικής μελετημένο, στην καθημερινή και μη, ζωή του σε απίστευτο βαθμό. Ακόμη και η ανάπηρη έκδοση του …με όλα τα ..αξεσουάρ (καμία σχέση με Barbie, αλλά και αυτή μη νομίζετε δεν την...γλιτώσαμε). Πήραμε τον Υπόγειο και κατεβήκαμε νότια προς την Κινέζικη συνοικία, την Μικρή Ιταλία (που μικραίνει συνεχώς καθώς, ή μεγαλώνει η Κινέζικη, ή επανασχεδιάζεται και αξιοποιείται η περιοχή. Ο καιρός συνέχιζε να μας…ταλαιπωρεί και να μας δυσκολεύει. Είχα απωθημένο να δω από κοντά την Mott street και ειδικά το κοσμηματοπωλείο:
Soho the art of enamel jewelry.
Δυστυχώς εδώ και 2-3 χρόνια η περιοχή δεν ανθεί ιδιαίτερα και το αυτό συμβαίνει και με το αγαπημένο μου (σαν χώρος και site) κατάστημα (απογοήτευση). Περιμένοντας να ανοίξει στις 12.00 (!!!) καθίσαμε στο προς βόρεια, κοντινό μπαράκι με τον νεαροκαλλιτεχνόκοσμο, όπου εργάζεται και μια σερβιτόρα, στυλ φοιτήτρια, Ελληνίδα, που όσο καθόμαστε και μας εξυπηρετούσε δεν δείχθηκε και όταν σηκωθήκαμε μας πέταξε το ελληνικό: παρακαλώ. Μετά μια συνοπτική βόλτα στα μικρά αρτ-κουλτουρομάγαζα κοσμημάτων, ρούχων και αντικειμένων της περιοχής πήγαμε στο Greenwich Village και πιστοί στις Τραβελερ-υποδείξεις σταθήκαμε για μεσημεριανό&απογευματινό φαγητό στο The Corner Bistro - HOME.
Καθίσαμε στο παράθυρο στα σκαμπό που κοιτάζουν προς το δρόμο. Το θέαμα όμως ήταν ο 65ρης+ μπάρμαν ή αφεντικό? (σαν πρώην ρόκερ ή παιδί των λουλουδιών) και οι αντίστοιχοι ασπρομάλληδες καθιστοί στο μπαρ που έτρωγαν πατατάκια με μπίρα και μιλούσαν μαζί του. Καταπληκτικός και ο σερβιτόρος. Κάτι σαν τον Σάντσο(?) τον ιπποκόμο του Δον Κιχώτη. Αυθεντικές σκηνές. Κόσμος …στον κόσμο του. Το φαγητό (burger) προσωπικά δεν με ξετρέλανε, το βρήκα ανάλατο. Άρεσε πολύ στις κυρίες μου διότι ήταν καθαρό ατόφιο κρέας , εξαιρετικής μυρωδιάς (μπλιαχχχ). Τι να πω εγώ??? Κουρασμένοι και νυσταγμένοι, αφού είχαμε ξυπνήσει από τις 04.00, γυρίσαμε στο ξενοδοχείο ελπίζοντας ο καιρός την Τετάρτη να βελτιωθεί.
Κλασσικό Εβραϊκό κουλουράδικο-φούρνος. Ουρά στο γκισέ, κόσμος που πάει στις υποχρεώσεις του και σταματάει για ένα bagel, συν ένα τυποποιημένο ρόφημα που ανοίγει και παίρνει μόνος του, από τα όρθια ψυγεία που βρίσκονται στον ίδιο χώρο. Περίπου 1,5$ το κουλούρι, σε 6-7 γεύσεις, με σουσάμι, παπαρούνα, σταφίδες, κρεμμύδι, σκέτο κλπ. Οι μισοί Ν.Υκέζοι και ειδικά οι γυναίκες κυκλοφορούν με ένα τεράστιο χάρτινο ποτήρι (τύπου Starbucks) στο δρόμο, μερικές μάλιστα με «θερμός» . Δεν μου φάνηκε ότι το κάνουν μόνο για να κερδίσουν χρόνο. Είναι μια συνήθεια, ένας αντί – καφετεριακός (αντί ραχατικός) τρόπος ζωής και δεν μας κακοφάνηκε…Ο παππούς στη εξυπηρέτηση του «hhbagels» δούλευε σαν Αυτόματο. Επαγγελματικός, ευγενής, απονήρευτος και γρήγορος, καθαρός και υπομονετικός (με εμάς που ψαχνόμασταν), μας έδωσε το σακουλάκι μας και βγήκαμε. Τελικά τι είναι το bagel??? Ένα απλό κουλουράκι, εβραϊκής καταγωγής. Κάτι σαν το δικό μας κουλούρι ή σαν το σταφιδόψωμο. Απλά, έντιμα, οικονομικά, υγιεινά τροφικά «διαλείμματα» , σοφία των λαών. Καμία σχέση με βιομηχανικές χημικές αλλά και θερμιδικές βόμβες, που ταΐζουμε σήμερα στα παιδάκια μας, ειδικά στην Ελλάδα. Αυτό δεν θα έπρεπε να είναι? Συνεχίσαμε βόρεια και τυχαία πέσαμε στο Le Pain Quotidien
(Σας το περιέγραψα παραπάνω)
Με τη γραμμή 1 του Υπογείου κατευθυνθήκαμε στο Lower Manhattan να δούμε από κοντά την Οικονομική Ζώνη με απώτερο σκοπό να διασχίσουμε και την Γέφυρα - Όνειρο. Μας περίμενε ο ευμετάβλητος καιρός της Ν.Υ. Παγωμένος αέρας διέτρεχε τα «στενά», γύρω από τη Wall street, ακυρώνοντας το ντύσιμο, πουκάμισο και σακάκι, που είχαμε ταιριάξει με την ωραία λιακάδα, που επί τέλους αντικρίσαμε, το πρωί απ’ το ξενοδοχείο. Αλλαγή ρότας και κατευθείαν στο Macy's| Department Store, Dept Store , Department Stores, Clothing, Apparel, Accessories
για λύσεις εκτάκτου ανάγκης!!! Ρούχα …επί πλέον, αλλά και μια βόλτα στον Ναό της κατανάλωσης και …«πάρτε και μια Ταυτότητα ώστε να έχετε για τις επόμενες αγορές σας (αλλά και τις ήδη πραγματοποιηθείσες, άρα επιστροφή χρημάτων!!!) μια επί πλέον έκπτωση 25%!!! Ξέρουν τι κάνουν οι Αμερικάνοι!!!
Και έφτασε η ώρα της Γέφυρας του Μπρούκλιν. Ακολουθώντας τις συστάσεις του Δευκαλίωνα, αποφύγαμε να κάνουμε το «κλασσικό τουριστικό λάθος», κατεβήκαμε στη πρώτη στάση του Υπογείου που είχε, ήδη περάσει, κάτω από το Ανατολικό Ποτάμι και βρισκόταν στο Μπρούκλιν και καθοδηγημένοι από τις πινακίδες ανεβήκαμε στη Γέφυρα. Τα καινούρια μπουφάν μας έκαναν καλή δουλειά, δεν τουρτουρίζαμε στον δυνατό και παγωμένο βοριά και μας …έμενε να χαρούμε το υπερθέαμα του Μανχάταν. Κόσμος και κοσμάκης έκανε τη κλασσική διαδρομή, με πόδια ή ποδήλατα. Φτάνοντας Μανχάταν, χωθήκαμε στον Υπόγειο και κατευθείαν για Peter Luger Steakhouse
(Σας το περιέγραψα παραπάνω)
Με μισή ώρα καθυστέρηση φτάσαμε στο ξενοδοχείο, που ο καλός μας φίλος, ομογενής, μας περίμενε. Μας είχε καλεσμένους για BBQ στο «σπίτι» του στο New Jersey. Μας είχε προειδοποιήσει να έχουμε φάει κάτι ελαφρύ για μεσημέρι (έλα ντε όμως, που το πρόγραμμα μας έλεγε Ρeterluger). Από τις 17.00 που φτάσαμε στην έπαυλη σε κτήμα 6 στρεμμάτων, μέσα στο δάσος, με σκιουράκια, κουνάβια και ζαρκάδια, να περιφέρονται ελεύθερα(!!!), ως τις 24.00 που μας ξαναγύρισε στο ξενοδοχείο μας, ζήσαμε μια από τις σημαντικότερες εμπειρίες της ζωής μας. Με παραδοσιακές αρχές (κι ας παρεξηγηθεί όποιος θέλει), ευγένεια, διακριτικότητα, αποστροφή στον νεοπλουτισμό(!!!), χωρίς κόμπλεξ, με καλή προαίρεση, συνεχή βελτίωση της καλλιέργειας τους …..οι Έλληνες πορεύονται… …διεθνοποιούμενοι…(φυσικά όχι όλοι). Τους χάρηκα, ολόψυχα και τους εκτίμησα.
Πέμπτη και ο καιρός άρχισε να βελτιώνεται. Σήμερα το πρόγραμμα προέβλεπε
Columbia University in the City of New York
Με τη γραμμή 1 κατεβήκαμε στην 106 οδό. Το “Columbia University” ξεχώριζε από μακριά!!! Τεράστια, παραταξιακά, πανό στους τοίχους, συνθήματα με σπρέι και πινέλο, αφίσες, τραπεζάκια των Παρατάξεων στις εισόδους, σκουπίδια, ρύπανση από φειβολάν, ντουντούκες, … κλπ. Οοοοοοοοοππππ λάθος . Αυτό είναι το Ίδρυμα που φοιτά ο γιος μου εδώ στην Αθήνα.
Όταν μπήκαμε στο “Columbia University” (σα να λέμε Βερσαλλίες..) αισθανθήκαμε φιλικότητα, σεβασμό, αισιοδοξία και όρεξη για δουλειά και προκοπή!!! Ενταχθήκαμε αμέσως (εντελώς συμπτωματικά) σε ένα γκρουπ για επισκέπτες , μαζί με υποψήφιους φοιτητές, αλλά και γονείς. Ξεναγοί τελειόφοιτοι εθελοντές φοιτητές και φοιτήτριες, απλοί, φιλικοί, καλοπροαίρετοι. Δεν συνεχίζω. Το τι βιώσαμε δύσκολα περιγράφεται. Λέω μόνο ότι μας απογείωσε τη διάθεση. Αυτός ήταν και από τους βασικούς σκοπούς του ταξιδιού μας. Πήραμε τον Υπόγειο, πάλι, κατεβήκαμε στην Νότιο Δυτική γωνία του CentralPark.com | Your Complete Guide to New York's Central Park
Στην είσοδο μας περίμεναν τα τρίκυκλα ποδήλατα. Μας έκανε «καμάκι» ένας λεπτός μελαχρινός νεαρός, σκεφτήκαμε ότι με τις χρονικές δυνατότητες που είχαμε δεν προλαβαίναμε και πολλά, είμαστε κουρασμένοι από την προηγούμενη ξενάγηση…το καβαλήσαμε σαν «πρίγκιπες» και κάναμε έναν γύρω περίπου μιας ώρας έναντι 70 $. Ο νεαρός ήταν Τούρκος!!! Τα τρίκυκλα ποδήλατα του πάρκου τα εκμεταλλεύονται 70% μαύροι και 30% Τούρκοι. Το παλικάρι, καλά να είναι, ευδιάθετο, ακούραστο και χαμογελαστό, υπάλληλος στην Πόλη, ξενοδοχείου, ήρθε στη Ν.Υ. για 2 χρόνια σπουδών στον Τουρισμό. Αγωνιστής που θέλει να γυρίσει καλύτερος!!! Μας άφησε έξω από το πάρκο στο The Plaza Hotel
Αξίζει μια 10λεπτη, έστω, επίσκεψη. Αν δεν μπορείτε επισκεφθείτε, έστω, το site…
Συνεχίσαμε με 5η Λεωφόρο και ειδικότερα με : Tiffany & Co. | Home | United States
Οι τουριστικές ορδές το «άλωσαν» και καλά έκαναν και άλλο που δεν ήθελαν οι Αμερικάνοι. Εκλαΐκευση!!! Δώστε έστω και ένα ασημένιο μπιχλιμπίδι στον λαό, αρκεί να έχει την απλή και αρχοντική συσκευασία του Τiffany. Κόσμος να βολτάρει ανάμεσα στις βιτρίνες, οι υπάλληλοι ,ευγενείς και όχι ενοχλητικά καμάκια, μόνο να ρωτάνε ..και να σ’ αφήνουν. Μας φάνηκε σαν να είμαστε σε ένα τεράστιο πωλητήριο Μουσείου, αλλά με φτηνο-μεσαία-ακριβά, κοσμήματα. Φυσικά για πολύ ακριβά προϊόντα, με συνοδεία, σε προωθούσαν σε άλλους ορόφους και χώρους. Συνεχίσαμε με Wempe | USA
αλλά μόνο απ’ έξω και προς τιμήν των κυριών επισκεφθήκαμε το κατάστημα Manolo Blahnik
Νωρίς το απόγευμα βρεθήκαμε, για μια ακόμη φορά, στην Times Sq. και πάλι προς τιμήν των γυναικόπαιδων, κάναμε ουρά στο TKTS Discount Booths
για εισιτήρια με έκπτωση, για το Mary Poppins | New York City | Disney
Αντί 120 τα πληρώσαμε 61$ το ένα, στο κέντρο της Ορχήστρας (πλατεία).
Στις 19.30 μπήκαμε σε ένα κουκλίστικο θεατράκι με παραμυθένιο διάκοσμο. Προσωπικά, δεν τρελαίνομαι για το συγκεκριμένο έργο, αλλά οι Αμερικανοί κατάφεραν να με συνεπάρουν φρεσκάροντας και ανανεώνοντας ένα παλιό θέμα. Ενθουσιαστήκαμε και ονειρευτήκαμε, φάγαμε, αργά, στο Diner και αποσυρθήκαμε στο ξενοδοχείο απέναντι.
Η Παρασκευή προέβλεπε Αστόρια, μικρή βόλτα στην πρώτη γειτονιά των ομογενών μας και συνάντηση με εκπροσώπους του Συλλόγου Ελλήνων του Νομού μας. Τελικά καταναλώσαμε μισή μέρα και δεν ξεπεράσαμε τα πλαίσια της εθιμοτυπίας. Οι Έλληνες φυσικά είναι πολλών ταχυτήτων. Άλλοι προόδευσαν, άλλοι «προόδευσαν» και άλλοι έμειναν στάσιμοι, τηρουμένων βέβαια των αναλογιών. Πάντως άσχετα με το ότι, η περιοχή δεν είναι ιν, ή δεν έχει το πράσινο και τον πλούτο του Νιου Τζερσευ, είναι ήσυχη με χαμηλά σπίτια και φαρδείς δρόμους. Την είδα αρκετά ευχάριστη λύση, για φτηνότερη κατοικία. Δεν συζητώ βέβαια για το κέντρο της (Ditmars Boulevard) με τον «Λευκό Πύργο» κλπ.
Για μεσημέρι Pastis :: Home
το οποίο είναι ένα από τα 7-8 «νομισματοκοπεία» του πετυχημένου επιχειρηματία. Δεν θα πας για το φαγητό, που έτσι κι αλλιώς είναι πολύ καλό. Στο Ρastis θα πας για σεμινάριο πάνω στο χώρο της εστίασης, ψυχαγωγίας, μπίζνες.
Το απόγευμα κάναμε περίπατο στην The High Line
Αυτή την εγκαταλελειμμένη, υπερυψωμένη, σιδηροδρομική γραμμή που χάρη στον αγώνα των κατοίκων, των εθελοντών και των ευαίσθητων πολιτών, διασώθηκε. Και χάρη στις χορηγίες πολλών επιχειρήσεων, με τεράστια κεφάλαια, έγινε πόλος έλξης και οικονομικός ζωοδότης της περιοχής Meatpacking District Initiative | The quintessential 24-hour neighborhood in NYC
Άλλα κόλπα, άλλα μυαλά!!!
Το βράδυ της Παρασκευής έλεγε The Lion King | New York City | Disney
Εδώ «δεν παίζει»… TKTS Discount και έκπτωση. Αν θες να πας (και πρέπει) πληρώνεις 128,50 $ ο ένας. Πήγαμε, το άξιζε, θα το θυμόμαστε. Οι άνθρωποι είναι …μάγοι του θεάματος.
Το Σάββατο (αχχχχ παραμονή της επιστροφής) προέβλεπε: New York , όχι βέβαια για επίσκεψη των εκθέσεων (όπως βλέπετε, σεβόμενοι τον εαυτό μας, δεν επισκεφθήκαμε κανένα μουσείο. Πιστεύουμε ότι οι «επισκέψεις – αστραπή – παρωδία», των Ελλήνων στα ανά τον κόσμο μουσεία, το μόνο που προσφέρουν …να το διηγηθούν στους φίλους τους…Θα έρθει η ώρα …πανηγυρικά…), αλλά για να δει από κοντά η σύζυγός μου ένα περίφημο έργο του αγαπημένου της Αρχιτέκτονα Frank Lloyd Wright !!! Το γυροφέραμε, μπήκαμε στο αίθριο και καταναλώσαμε στο κατάστημα με τα αναμνηστικά!!! Διασχίσαμε το
CentralPark.com | Your Complete Guide to New York's Central Park
και βγήκαμε στο
Time Warner Center - Wikipedia, the free encyclopedia
από εκεί κέντρο, Macy's| Department Store, Dept Store , Department Stores, Clothing, Apparel, Accessories για τα δώρα σε συγγενείς, φίλους και προσωπικό. Επαναλαμβάνω δεν αισθάνεσαι φτηνο-πολυκατάστημα, αγγαρεία….κλπ. Μας άρεσε και πάλι!!! Χαρήκαμε να …ψωνίζουμε (και οι Αμερικανοί επίσης) Αισθανθήκαμε φιλικά με τις πωλήτριες(!!!) και ο μόνος λόγος που δεν εξοκείλαμε, ήταν ότι δεν υπήρχε λόγος (μεγάλα παιδιά είμαστε πια) και δεν θέλαμε να ταλαιπωρηθούμε μα βαλίτσες επί πλέον. Ακόμη μας έλειπε το αγαπημένο μου Flatiron Building - Wikipedia, the free encyclopedia
Ήταν απόγευμα το πλησιάσαμε, το ακουμπήσαμε, απομακρυνθήκαμε, το φωτογραφήσαμε…Προσωπικά με συγκινεί και ανταγωνίζεται μέσα μου με την Γέφυρα. Δεν θα δώσω εξηγήσεις.
Το βράδυ, το τελευταίο, γιορτάστηκε με TOP OF THE ROCK
και βόλτα στο ROCKEFELLER CENTER: Welcome
Εδώ και πάλι μιλάμε για σεμινάριο των μπίζνες. Όποιος παρεξηγιέται να μην
συνεχίσει να διαβάζει. Καταπληκτική οργάνωση, αλλά όχι υστερία. Σε προσέχουν αλλά αισθάνεσαι «ελεύθερος». Εκατομμύρια επισκέπτες, αναμνηστικά, εισιτήρια… Μας έπιασε κουβέντα ένας ένστολος φύλακας, γύρω στα 50. Από την προφορά του, μας κίνησε την περιέργεια. Σέρβος, μέσω Πειραιά, το 80 κατάφερε να έρθει στις ΗΠΑ. Έγινε φύλακας στη κορυφή!!! Πα μαλ. Άκουσε Ελλάδα και σκυθρώπιασε …«έχετε μεγάλους μπελάδες εεεε?» είπε με ειλικρινή συμπόνια …Που καταντήσαμε ….μας λυπάται ο κόσμος. Και συνέβη και με άλλους, απλούς ανθρώπους. Μας λυπούνται. …Και τους παραξενεύει που μπορούμε και …ταξιδεύουμε…Απίστευτα πράγματα!!! Από κει επάνω που είμαστε είδαμε το New York Architecture Images-* Chrysler Building
(Αγαπημένο και αυτό της Αρχιτεκτόνισσας μας. Έτσι την Κυριακή το πρωί το επισκεφτήκαμε και «τακτοποιήσαμε» και αυτή την εκκρεμότητα.)
Θέλαμε να τελειώσουμε το Σαββατόβραδο μας με κοκτέιλ στο συστημένο από Τράβελερ Outdoor Rooftop Bar, Club, Restaurant NYC New York | 230 Fifth
αλλά μόλις φτάσαμε στην είσοδο, ένας ευγενής και χαμογελαστός κύριος μας ενημέρωσε ότι η είσοδος με παιδιά επιτρέπεται κάθε μέρα ως τις 17.00. Η κόρη μας κάτσιασε και στενοχωρέθηκε πιο πολύ από μας, αλλά της υποσχεθήκαμε ότι μόλις φτάσει σε 10 χρόνια στα 21 (όχι στα 18!!!) θα έρθει με μας ή μόνη της.
Την Κυριακή εκτός από το Chrysler Building, είχαμε πρόγραμμα το Ansonia Realty , και το Lincoln Center for the Performing Arts
πρώην ξενοδοχείο, με ιδιαίτερο Αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον…και πολιτιστικό κέντρο αντίστοιχα. Επισκέψεις, φυσικά αστραπή. Αλλά έπρεπε να γίνουν
Αποχαιρετήσαμε τον Έλληνα επιχειρηματία και την οικογένειά του, που σημειωτέον, γνωρίσαμε για πρώτη φορά εκεί, μέσω φίλου του 2ου ξαδέλφου….(!!!!) και εκτιμήσαμε ιδιαίτερα.
Ο έλεγχος στο Αεροδρόμιο ήταν αυστηρός αλλά όχι ο υστερικός των Άγγλων. Η κάθε επαφή μας με τους ανθρώπους της ασφάλειας ή της αεροπορικής εξυπηρέτησης μας ενέπνεε φιλικότητα , σοβαρότητα, ηρεμία.
Εδώ θέλω να αναφερθώ στο τρίτο «κακό» που μας έτυχε. Το Σάββατο το απόγευμα μετά το Macy's| Department Store, Dept Store , Department Stores, Clothing, Apparel, Accessories χαζεύαμε στην Times Sq. (σας είπα ότι μπορούσα να κάθομαι με τις ώρες) και οι κυρίες συμπλήρωναν τα τελευταία δώρα από τους (νόμιμους) πάγκους των μαύρων, βλ. μπλουζάκια “I love NY” και η αστυνομία άρχισε να αποκλείει και ανοίγει από κόσμο το κεντρικό σημείο της πλατείας. Χωρίς φήμες, πανικό και σπρωξίματα, σαν να επρόκειτο πχ. να πλύνουν τον δρόμο μα ς έδιωξαν, οι μαύροι έκλεισαν σιγά σιγά τα «μαγαζιά» τους, ο κόσμος μαζεύτηκε στα πεζοδρόμια , τα μαγαζιά συνέχισαν να λειτουργούν, αλλά τελικά δεν μας πέρασε από το μυαλό ότι κινδυνεύαμε. Το είδαμε αργότερα στις ειδήσεις….
Για τα συμπεράσματα (για αυτά άλλωστε πήγαμε!!!) σε επόμενη …σελίδα
_____________________________________________________________
photo by wikipedia.org
Αυτό το αρχείο εικόνας διανέμεται με τους όρους της άδειας Creative Commons / Αναφορά - Παρόμοια Διανομή 3.0 Unported
Ο κάτοχος των πνευματικών δικαιωμάτων αυτού του έργου, το παραδίδει ως κοινό κτήμα. Αυτό ισχύει σε όλο τον κόσμο.
. Ευτυχώς Κυριακή βράδυ στις 10 βρήκαμε ανοικτό μάρκετ.
Η Δευτέρα πέρασε, λόγω ενοχλητικής βροχής, μεταξύ βόλτας σε πολυκατάστημα (Macy’s), γνωριμίας με τον Υπόγειο, έκδοσης μέτρο-κάρτας 7 ημερών (27$, αξίζει χίλιες φορές), ολιγόλεπτης «τιμητικής» επίσκεψης στην TimesSq., φαγητού σε ελληνικό DINER, και ατελείωτου ύπνου. Δεν είμαι σίγουρος, πάντως, ότι αποκλειστικά υπεύθυνο για το πρωινό μας ξύπνημα, στις 04.00 περίπου ήταν το jetlag, αφού κουρασμένοι από το 21ωρο ταξίδι μας, είχαμε πέσει για απογευματινό ύπνο στις 5 το απόγευμα.
Η Τρίτη, με πολύ άστατο καιρό, μας ξεγέλασε στην αρχή με φωτεινή λιακάδα, που γύρω στις 11.00 γύρισε σε βροχή. Και μια οικογένεια είναι δύσκολο να περιπατεί, σαν να μην τρέχει τίποτα, για μεγάλες αποστάσεις με τις ομπρέλες στο χέρι. Επιλέξαμε να ξεκινήσουμε από τον σταθμό GrandCentral. Εντυπωσιακός και επιβλητικός. Για τον «νορμάλ» ταξιδευτή μια περιήγηση μισής ώρας φτάνει. Βγήκαμε και πάντα υπό βροχή, φέραμε βόλτα, αλλά και διασχίσαμε τα κτήρια του: ROCKEFELLER CENTER: Welcome. Δεν μπήκαμε καν μέσα, οι συνθήκες ήταν δύσκολες. Εδώ... παρένθεση τιμής στις πανέμορφες τουλίπες της πόλης. Δεν τρελαίνομαι για τα λουλούδια, έχω δει, στην Ευρώπη ειδικά, πολλούς κήπους και περίτεχνες συνθέσεις, αλλά η αρχοντική απλότητα των ατέλειωτων αποχρώσεων τουλίπας στη Ν.Υ. με ενθουσίασαν. Και διείδα (όπως και στην Ιταλία, την Ελβετία, την Γαλλία, την Γερμανία …) πίσω από την ομορφιά, την επιμέλεια και την συνείδηση του εργαζόμενου στην επιτέλεση του έργου για το οποίο πληρώνεται. Έργο που δεν γίνεται αγγαρεία, υποχρέωση και για να «ξεμπερδέψουμε». Έργο που περιέχει ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ (βλ. Στ. Ράμφος) και όρεξη και αγάπη και ευθύνη απέναντι στην κοινωνία και την πατρίδα (μπανάλ εεεε???). Σίγουρα ο Ν.Υ.ζος κηπουρός θα μπορούσε να λουφάρει. Ο έλεγχος δεν είναι πάντα δυνατός στην τεράστια πόλη. Είναι όμως «δρομολογημένος», το πιστεύει, το DNA του είναι προγραμματισμένο …και αποθέτει την ψυχή του. Πηγαίνετε στην Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου, μια πανέμορφη από τη φύση περιοχή και θα ψυχοπλακωθείτε (πόσους κηπουρούς «δικαιολογεί» το ΕΜΠ??? Πιθανόν μερικούς να τους βρείτε, σε ώρα εργασίας, να εργάζονται σε κάποιες βίλες στην Κηφισιά!!!). Συνεχίσαμε, χάρη στην 11χρονη κόρη, αλλά και ημών, προς το American Girl Place New York. Εξαιρετικό consept!!!. Ένα «απλό» κορίτσι της Αμερικής μελετημένο, στην καθημερινή και μη, ζωή του σε απίστευτο βαθμό. Ακόμη και η ανάπηρη έκδοση του …με όλα τα ..αξεσουάρ (καμία σχέση με Barbie, αλλά και αυτή μη νομίζετε δεν την...γλιτώσαμε). Πήραμε τον Υπόγειο και κατεβήκαμε νότια προς την Κινέζικη συνοικία, την Μικρή Ιταλία (που μικραίνει συνεχώς καθώς, ή μεγαλώνει η Κινέζικη, ή επανασχεδιάζεται και αξιοποιείται η περιοχή. Ο καιρός συνέχιζε να μας…ταλαιπωρεί και να μας δυσκολεύει. Είχα απωθημένο να δω από κοντά την Mott street και ειδικά το κοσμηματοπωλείο:
Soho the art of enamel jewelry.
Δυστυχώς εδώ και 2-3 χρόνια η περιοχή δεν ανθεί ιδιαίτερα και το αυτό συμβαίνει και με το αγαπημένο μου (σαν χώρος και site) κατάστημα (απογοήτευση). Περιμένοντας να ανοίξει στις 12.00 (!!!) καθίσαμε στο προς βόρεια, κοντινό μπαράκι με τον νεαροκαλλιτεχνόκοσμο, όπου εργάζεται και μια σερβιτόρα, στυλ φοιτήτρια, Ελληνίδα, που όσο καθόμαστε και μας εξυπηρετούσε δεν δείχθηκε και όταν σηκωθήκαμε μας πέταξε το ελληνικό: παρακαλώ. Μετά μια συνοπτική βόλτα στα μικρά αρτ-κουλτουρομάγαζα κοσμημάτων, ρούχων και αντικειμένων της περιοχής πήγαμε στο Greenwich Village και πιστοί στις Τραβελερ-υποδείξεις σταθήκαμε για μεσημεριανό&απογευματινό φαγητό στο The Corner Bistro - HOME.
Καθίσαμε στο παράθυρο στα σκαμπό που κοιτάζουν προς το δρόμο. Το θέαμα όμως ήταν ο 65ρης+ μπάρμαν ή αφεντικό? (σαν πρώην ρόκερ ή παιδί των λουλουδιών) και οι αντίστοιχοι ασπρομάλληδες καθιστοί στο μπαρ που έτρωγαν πατατάκια με μπίρα και μιλούσαν μαζί του. Καταπληκτικός και ο σερβιτόρος. Κάτι σαν τον Σάντσο(?) τον ιπποκόμο του Δον Κιχώτη. Αυθεντικές σκηνές. Κόσμος …στον κόσμο του. Το φαγητό (burger) προσωπικά δεν με ξετρέλανε, το βρήκα ανάλατο. Άρεσε πολύ στις κυρίες μου διότι ήταν καθαρό ατόφιο κρέας , εξαιρετικής μυρωδιάς (μπλιαχχχ). Τι να πω εγώ??? Κουρασμένοι και νυσταγμένοι, αφού είχαμε ξυπνήσει από τις 04.00, γυρίσαμε στο ξενοδοχείο ελπίζοντας ο καιρός την Τετάρτη να βελτιωθεί.
Κλασσικό Εβραϊκό κουλουράδικο-φούρνος. Ουρά στο γκισέ, κόσμος που πάει στις υποχρεώσεις του και σταματάει για ένα bagel, συν ένα τυποποιημένο ρόφημα που ανοίγει και παίρνει μόνος του, από τα όρθια ψυγεία που βρίσκονται στον ίδιο χώρο. Περίπου 1,5$ το κουλούρι, σε 6-7 γεύσεις, με σουσάμι, παπαρούνα, σταφίδες, κρεμμύδι, σκέτο κλπ. Οι μισοί Ν.Υκέζοι και ειδικά οι γυναίκες κυκλοφορούν με ένα τεράστιο χάρτινο ποτήρι (τύπου Starbucks) στο δρόμο, μερικές μάλιστα με «θερμός» . Δεν μου φάνηκε ότι το κάνουν μόνο για να κερδίσουν χρόνο. Είναι μια συνήθεια, ένας αντί – καφετεριακός (αντί ραχατικός) τρόπος ζωής και δεν μας κακοφάνηκε…Ο παππούς στη εξυπηρέτηση του «hhbagels» δούλευε σαν Αυτόματο. Επαγγελματικός, ευγενής, απονήρευτος και γρήγορος, καθαρός και υπομονετικός (με εμάς που ψαχνόμασταν), μας έδωσε το σακουλάκι μας και βγήκαμε. Τελικά τι είναι το bagel??? Ένα απλό κουλουράκι, εβραϊκής καταγωγής. Κάτι σαν το δικό μας κουλούρι ή σαν το σταφιδόψωμο. Απλά, έντιμα, οικονομικά, υγιεινά τροφικά «διαλείμματα» , σοφία των λαών. Καμία σχέση με βιομηχανικές χημικές αλλά και θερμιδικές βόμβες, που ταΐζουμε σήμερα στα παιδάκια μας, ειδικά στην Ελλάδα. Αυτό δεν θα έπρεπε να είναι? Συνεχίσαμε βόρεια και τυχαία πέσαμε στο Le Pain Quotidien
(Σας το περιέγραψα παραπάνω)
Με τη γραμμή 1 του Υπογείου κατευθυνθήκαμε στο Lower Manhattan να δούμε από κοντά την Οικονομική Ζώνη με απώτερο σκοπό να διασχίσουμε και την Γέφυρα - Όνειρο. Μας περίμενε ο ευμετάβλητος καιρός της Ν.Υ. Παγωμένος αέρας διέτρεχε τα «στενά», γύρω από τη Wall street, ακυρώνοντας το ντύσιμο, πουκάμισο και σακάκι, που είχαμε ταιριάξει με την ωραία λιακάδα, που επί τέλους αντικρίσαμε, το πρωί απ’ το ξενοδοχείο. Αλλαγή ρότας και κατευθείαν στο Macy's| Department Store, Dept Store , Department Stores, Clothing, Apparel, Accessories
για λύσεις εκτάκτου ανάγκης!!! Ρούχα …επί πλέον, αλλά και μια βόλτα στον Ναό της κατανάλωσης και …«πάρτε και μια Ταυτότητα ώστε να έχετε για τις επόμενες αγορές σας (αλλά και τις ήδη πραγματοποιηθείσες, άρα επιστροφή χρημάτων!!!) μια επί πλέον έκπτωση 25%!!! Ξέρουν τι κάνουν οι Αμερικάνοι!!!
Και έφτασε η ώρα της Γέφυρας του Μπρούκλιν. Ακολουθώντας τις συστάσεις του Δευκαλίωνα, αποφύγαμε να κάνουμε το «κλασσικό τουριστικό λάθος», κατεβήκαμε στη πρώτη στάση του Υπογείου που είχε, ήδη περάσει, κάτω από το Ανατολικό Ποτάμι και βρισκόταν στο Μπρούκλιν και καθοδηγημένοι από τις πινακίδες ανεβήκαμε στη Γέφυρα. Τα καινούρια μπουφάν μας έκαναν καλή δουλειά, δεν τουρτουρίζαμε στον δυνατό και παγωμένο βοριά και μας …έμενε να χαρούμε το υπερθέαμα του Μανχάταν. Κόσμος και κοσμάκης έκανε τη κλασσική διαδρομή, με πόδια ή ποδήλατα. Φτάνοντας Μανχάταν, χωθήκαμε στον Υπόγειο και κατευθείαν για Peter Luger Steakhouse
(Σας το περιέγραψα παραπάνω)
Με μισή ώρα καθυστέρηση φτάσαμε στο ξενοδοχείο, που ο καλός μας φίλος, ομογενής, μας περίμενε. Μας είχε καλεσμένους για BBQ στο «σπίτι» του στο New Jersey. Μας είχε προειδοποιήσει να έχουμε φάει κάτι ελαφρύ για μεσημέρι (έλα ντε όμως, που το πρόγραμμα μας έλεγε Ρeterluger). Από τις 17.00 που φτάσαμε στην έπαυλη σε κτήμα 6 στρεμμάτων, μέσα στο δάσος, με σκιουράκια, κουνάβια και ζαρκάδια, να περιφέρονται ελεύθερα(!!!), ως τις 24.00 που μας ξαναγύρισε στο ξενοδοχείο μας, ζήσαμε μια από τις σημαντικότερες εμπειρίες της ζωής μας. Με παραδοσιακές αρχές (κι ας παρεξηγηθεί όποιος θέλει), ευγένεια, διακριτικότητα, αποστροφή στον νεοπλουτισμό(!!!), χωρίς κόμπλεξ, με καλή προαίρεση, συνεχή βελτίωση της καλλιέργειας τους …..οι Έλληνες πορεύονται… …διεθνοποιούμενοι…(φυσικά όχι όλοι). Τους χάρηκα, ολόψυχα και τους εκτίμησα.
Πέμπτη και ο καιρός άρχισε να βελτιώνεται. Σήμερα το πρόγραμμα προέβλεπε
Columbia University in the City of New York
Με τη γραμμή 1 κατεβήκαμε στην 106 οδό. Το “Columbia University” ξεχώριζε από μακριά!!! Τεράστια, παραταξιακά, πανό στους τοίχους, συνθήματα με σπρέι και πινέλο, αφίσες, τραπεζάκια των Παρατάξεων στις εισόδους, σκουπίδια, ρύπανση από φειβολάν, ντουντούκες, … κλπ. Οοοοοοοοοππππ λάθος . Αυτό είναι το Ίδρυμα που φοιτά ο γιος μου εδώ στην Αθήνα.
Όταν μπήκαμε στο “Columbia University” (σα να λέμε Βερσαλλίες..) αισθανθήκαμε φιλικότητα, σεβασμό, αισιοδοξία και όρεξη για δουλειά και προκοπή!!! Ενταχθήκαμε αμέσως (εντελώς συμπτωματικά) σε ένα γκρουπ για επισκέπτες , μαζί με υποψήφιους φοιτητές, αλλά και γονείς. Ξεναγοί τελειόφοιτοι εθελοντές φοιτητές και φοιτήτριες, απλοί, φιλικοί, καλοπροαίρετοι. Δεν συνεχίζω. Το τι βιώσαμε δύσκολα περιγράφεται. Λέω μόνο ότι μας απογείωσε τη διάθεση. Αυτός ήταν και από τους βασικούς σκοπούς του ταξιδιού μας. Πήραμε τον Υπόγειο, πάλι, κατεβήκαμε στην Νότιο Δυτική γωνία του CentralPark.com | Your Complete Guide to New York's Central Park
Στην είσοδο μας περίμεναν τα τρίκυκλα ποδήλατα. Μας έκανε «καμάκι» ένας λεπτός μελαχρινός νεαρός, σκεφτήκαμε ότι με τις χρονικές δυνατότητες που είχαμε δεν προλαβαίναμε και πολλά, είμαστε κουρασμένοι από την προηγούμενη ξενάγηση…το καβαλήσαμε σαν «πρίγκιπες» και κάναμε έναν γύρω περίπου μιας ώρας έναντι 70 $. Ο νεαρός ήταν Τούρκος!!! Τα τρίκυκλα ποδήλατα του πάρκου τα εκμεταλλεύονται 70% μαύροι και 30% Τούρκοι. Το παλικάρι, καλά να είναι, ευδιάθετο, ακούραστο και χαμογελαστό, υπάλληλος στην Πόλη, ξενοδοχείου, ήρθε στη Ν.Υ. για 2 χρόνια σπουδών στον Τουρισμό. Αγωνιστής που θέλει να γυρίσει καλύτερος!!! Μας άφησε έξω από το πάρκο στο The Plaza Hotel
Αξίζει μια 10λεπτη, έστω, επίσκεψη. Αν δεν μπορείτε επισκεφθείτε, έστω, το site…
Συνεχίσαμε με 5η Λεωφόρο και ειδικότερα με : Tiffany & Co. | Home | United States
Οι τουριστικές ορδές το «άλωσαν» και καλά έκαναν και άλλο που δεν ήθελαν οι Αμερικάνοι. Εκλαΐκευση!!! Δώστε έστω και ένα ασημένιο μπιχλιμπίδι στον λαό, αρκεί να έχει την απλή και αρχοντική συσκευασία του Τiffany. Κόσμος να βολτάρει ανάμεσα στις βιτρίνες, οι υπάλληλοι ,ευγενείς και όχι ενοχλητικά καμάκια, μόνο να ρωτάνε ..και να σ’ αφήνουν. Μας φάνηκε σαν να είμαστε σε ένα τεράστιο πωλητήριο Μουσείου, αλλά με φτηνο-μεσαία-ακριβά, κοσμήματα. Φυσικά για πολύ ακριβά προϊόντα, με συνοδεία, σε προωθούσαν σε άλλους ορόφους και χώρους. Συνεχίσαμε με Wempe | USA
αλλά μόνο απ’ έξω και προς τιμήν των κυριών επισκεφθήκαμε το κατάστημα Manolo Blahnik
Νωρίς το απόγευμα βρεθήκαμε, για μια ακόμη φορά, στην Times Sq. και πάλι προς τιμήν των γυναικόπαιδων, κάναμε ουρά στο TKTS Discount Booths
για εισιτήρια με έκπτωση, για το Mary Poppins | New York City | Disney
Αντί 120 τα πληρώσαμε 61$ το ένα, στο κέντρο της Ορχήστρας (πλατεία).
Στις 19.30 μπήκαμε σε ένα κουκλίστικο θεατράκι με παραμυθένιο διάκοσμο. Προσωπικά, δεν τρελαίνομαι για το συγκεκριμένο έργο, αλλά οι Αμερικανοί κατάφεραν να με συνεπάρουν φρεσκάροντας και ανανεώνοντας ένα παλιό θέμα. Ενθουσιαστήκαμε και ονειρευτήκαμε, φάγαμε, αργά, στο Diner και αποσυρθήκαμε στο ξενοδοχείο απέναντι.
Η Παρασκευή προέβλεπε Αστόρια, μικρή βόλτα στην πρώτη γειτονιά των ομογενών μας και συνάντηση με εκπροσώπους του Συλλόγου Ελλήνων του Νομού μας. Τελικά καταναλώσαμε μισή μέρα και δεν ξεπεράσαμε τα πλαίσια της εθιμοτυπίας. Οι Έλληνες φυσικά είναι πολλών ταχυτήτων. Άλλοι προόδευσαν, άλλοι «προόδευσαν» και άλλοι έμειναν στάσιμοι, τηρουμένων βέβαια των αναλογιών. Πάντως άσχετα με το ότι, η περιοχή δεν είναι ιν, ή δεν έχει το πράσινο και τον πλούτο του Νιου Τζερσευ, είναι ήσυχη με χαμηλά σπίτια και φαρδείς δρόμους. Την είδα αρκετά ευχάριστη λύση, για φτηνότερη κατοικία. Δεν συζητώ βέβαια για το κέντρο της (Ditmars Boulevard) με τον «Λευκό Πύργο» κλπ.
Για μεσημέρι Pastis :: Home
το οποίο είναι ένα από τα 7-8 «νομισματοκοπεία» του πετυχημένου επιχειρηματία. Δεν θα πας για το φαγητό, που έτσι κι αλλιώς είναι πολύ καλό. Στο Ρastis θα πας για σεμινάριο πάνω στο χώρο της εστίασης, ψυχαγωγίας, μπίζνες.
Το απόγευμα κάναμε περίπατο στην The High Line
Αυτή την εγκαταλελειμμένη, υπερυψωμένη, σιδηροδρομική γραμμή που χάρη στον αγώνα των κατοίκων, των εθελοντών και των ευαίσθητων πολιτών, διασώθηκε. Και χάρη στις χορηγίες πολλών επιχειρήσεων, με τεράστια κεφάλαια, έγινε πόλος έλξης και οικονομικός ζωοδότης της περιοχής Meatpacking District Initiative | The quintessential 24-hour neighborhood in NYC
Άλλα κόλπα, άλλα μυαλά!!!
Το βράδυ της Παρασκευής έλεγε The Lion King | New York City | Disney
Εδώ «δεν παίζει»… TKTS Discount και έκπτωση. Αν θες να πας (και πρέπει) πληρώνεις 128,50 $ ο ένας. Πήγαμε, το άξιζε, θα το θυμόμαστε. Οι άνθρωποι είναι …μάγοι του θεάματος.
Το Σάββατο (αχχχχ παραμονή της επιστροφής) προέβλεπε: New York , όχι βέβαια για επίσκεψη των εκθέσεων (όπως βλέπετε, σεβόμενοι τον εαυτό μας, δεν επισκεφθήκαμε κανένα μουσείο. Πιστεύουμε ότι οι «επισκέψεις – αστραπή – παρωδία», των Ελλήνων στα ανά τον κόσμο μουσεία, το μόνο που προσφέρουν …να το διηγηθούν στους φίλους τους…Θα έρθει η ώρα …πανηγυρικά…), αλλά για να δει από κοντά η σύζυγός μου ένα περίφημο έργο του αγαπημένου της Αρχιτέκτονα Frank Lloyd Wright !!! Το γυροφέραμε, μπήκαμε στο αίθριο και καταναλώσαμε στο κατάστημα με τα αναμνηστικά!!! Διασχίσαμε το
CentralPark.com | Your Complete Guide to New York's Central Park
και βγήκαμε στο
Time Warner Center - Wikipedia, the free encyclopedia
από εκεί κέντρο, Macy's| Department Store, Dept Store , Department Stores, Clothing, Apparel, Accessories για τα δώρα σε συγγενείς, φίλους και προσωπικό. Επαναλαμβάνω δεν αισθάνεσαι φτηνο-πολυκατάστημα, αγγαρεία….κλπ. Μας άρεσε και πάλι!!! Χαρήκαμε να …ψωνίζουμε (και οι Αμερικανοί επίσης) Αισθανθήκαμε φιλικά με τις πωλήτριες(!!!) και ο μόνος λόγος που δεν εξοκείλαμε, ήταν ότι δεν υπήρχε λόγος (μεγάλα παιδιά είμαστε πια) και δεν θέλαμε να ταλαιπωρηθούμε μα βαλίτσες επί πλέον. Ακόμη μας έλειπε το αγαπημένο μου Flatiron Building - Wikipedia, the free encyclopedia
Ήταν απόγευμα το πλησιάσαμε, το ακουμπήσαμε, απομακρυνθήκαμε, το φωτογραφήσαμε…Προσωπικά με συγκινεί και ανταγωνίζεται μέσα μου με την Γέφυρα. Δεν θα δώσω εξηγήσεις.
Το βράδυ, το τελευταίο, γιορτάστηκε με TOP OF THE ROCK
και βόλτα στο ROCKEFELLER CENTER: Welcome
Εδώ και πάλι μιλάμε για σεμινάριο των μπίζνες. Όποιος παρεξηγιέται να μην
συνεχίσει να διαβάζει. Καταπληκτική οργάνωση, αλλά όχι υστερία. Σε προσέχουν αλλά αισθάνεσαι «ελεύθερος». Εκατομμύρια επισκέπτες, αναμνηστικά, εισιτήρια… Μας έπιασε κουβέντα ένας ένστολος φύλακας, γύρω στα 50. Από την προφορά του, μας κίνησε την περιέργεια. Σέρβος, μέσω Πειραιά, το 80 κατάφερε να έρθει στις ΗΠΑ. Έγινε φύλακας στη κορυφή!!! Πα μαλ. Άκουσε Ελλάδα και σκυθρώπιασε …«έχετε μεγάλους μπελάδες εεεε?» είπε με ειλικρινή συμπόνια …Που καταντήσαμε ….μας λυπάται ο κόσμος. Και συνέβη και με άλλους, απλούς ανθρώπους. Μας λυπούνται. …Και τους παραξενεύει που μπορούμε και …ταξιδεύουμε…Απίστευτα πράγματα!!! Από κει επάνω που είμαστε είδαμε το New York Architecture Images-* Chrysler Building
(Αγαπημένο και αυτό της Αρχιτεκτόνισσας μας. Έτσι την Κυριακή το πρωί το επισκεφτήκαμε και «τακτοποιήσαμε» και αυτή την εκκρεμότητα.)
Θέλαμε να τελειώσουμε το Σαββατόβραδο μας με κοκτέιλ στο συστημένο από Τράβελερ Outdoor Rooftop Bar, Club, Restaurant NYC New York | 230 Fifth
αλλά μόλις φτάσαμε στην είσοδο, ένας ευγενής και χαμογελαστός κύριος μας ενημέρωσε ότι η είσοδος με παιδιά επιτρέπεται κάθε μέρα ως τις 17.00. Η κόρη μας κάτσιασε και στενοχωρέθηκε πιο πολύ από μας, αλλά της υποσχεθήκαμε ότι μόλις φτάσει σε 10 χρόνια στα 21 (όχι στα 18!!!) θα έρθει με μας ή μόνη της.
Την Κυριακή εκτός από το Chrysler Building, είχαμε πρόγραμμα το Ansonia Realty , και το Lincoln Center for the Performing Arts
πρώην ξενοδοχείο, με ιδιαίτερο Αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον…και πολιτιστικό κέντρο αντίστοιχα. Επισκέψεις, φυσικά αστραπή. Αλλά έπρεπε να γίνουν
Αποχαιρετήσαμε τον Έλληνα επιχειρηματία και την οικογένειά του, που σημειωτέον, γνωρίσαμε για πρώτη φορά εκεί, μέσω φίλου του 2ου ξαδέλφου….(!!!!) και εκτιμήσαμε ιδιαίτερα.
Ο έλεγχος στο Αεροδρόμιο ήταν αυστηρός αλλά όχι ο υστερικός των Άγγλων. Η κάθε επαφή μας με τους ανθρώπους της ασφάλειας ή της αεροπορικής εξυπηρέτησης μας ενέπνεε φιλικότητα , σοβαρότητα, ηρεμία.
Εδώ θέλω να αναφερθώ στο τρίτο «κακό» που μας έτυχε. Το Σάββατο το απόγευμα μετά το Macy's| Department Store, Dept Store , Department Stores, Clothing, Apparel, Accessories χαζεύαμε στην Times Sq. (σας είπα ότι μπορούσα να κάθομαι με τις ώρες) και οι κυρίες συμπλήρωναν τα τελευταία δώρα από τους (νόμιμους) πάγκους των μαύρων, βλ. μπλουζάκια “I love NY” και η αστυνομία άρχισε να αποκλείει και ανοίγει από κόσμο το κεντρικό σημείο της πλατείας. Χωρίς φήμες, πανικό και σπρωξίματα, σαν να επρόκειτο πχ. να πλύνουν τον δρόμο μα ς έδιωξαν, οι μαύροι έκλεισαν σιγά σιγά τα «μαγαζιά» τους, ο κόσμος μαζεύτηκε στα πεζοδρόμια , τα μαγαζιά συνέχισαν να λειτουργούν, αλλά τελικά δεν μας πέρασε από το μυαλό ότι κινδυνεύαμε. Το είδαμε αργότερα στις ειδήσεις….
Για τα συμπεράσματα (για αυτά άλλωστε πήγαμε!!!) σε επόμενη …σελίδα
,
