traveladdict
Member
- Μηνύματα
- 1.380
- Likes
- 1.345
- Επόμενο Ταξίδι
- Λος Άντζελες
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΣριΛάνκα,Βενεζουέλα ξανά!
Εγώ πήγα στη Σρι Λάνκα το 1999. Είμασταν 2 άτομα και είχαμε βγάλει μόνο τα εισιτήρια. Όταν φτάσαμε στο Κολόμπο, μας πλεύρισαν πολλοί πράκτορες που έχουν γραφεία στο αεροδρόμιο.
Κλείσαμε επί τόπου 14 μέρες με αυτοκίνητο και οδηγό σε μία εξευτελιστική τιμή, αν θυμάμαι καλά μας στοίχισε τότε περίπου 50 δολάρια τη μέρα το άτομο, μεταφορικά ( με οδηγό ) και ξενοδοχείο. Ο οδηγός ήταν απαραίτητος, γιατί θέλαμε να νοικιάσουμε αυτοκίνητο και όλοι γελούσαν και όταν βγήκαμε στους δρόμους τότε καταλάβαμε γιατί. Απλά είναι αδύνατον να οδηγήσεις με τους ρυθμούς που οδηγούν εκεί.
Τα ξενοδοχεία δεν ήταν τα μεγάλα που πάνε τα γκρουπ, ήταν μικρές μονάδες με καλύβες ( καμπάνες τις λένε εκεί ) πάνω στη θάλασσα. Το φαγητό ήταν πολύ φτηνό και τρώγαμε αστακούς σε χαμηλές τιμές. Το καλό ήταν ότι όταν φτάναμε σε κάποιο μέρος και το ξενοδοχείο που μας πήγαινε ο δηγός δεν μας άρεσε, διαλέγαμε κάτι άλλο στα γούστα μας.
Όσο για την ασφάλεια, υπήρχε παντού στρατός, αλλά δεν αντιμετωπίσαμε πρόβλημα. Ήταν και εποχή έξαρσης των πολεμικών επιχειρήσεων και εμείς τολμήσαμε να πάμε και στην ανατολική ακτή, ( στο Trincomalee και στη Batticaloa), όπου δεν υπήρχε ούτε ένας ξένος. Περάσαμε σούπερ. Σήμερα δεν ξέρω αν θα σας αφήσει ο στρατός να μπείτε στην εμπόλεμη ζώνη. Τότε, μουρμούριζαν βέβαια, αλλά μας άφησαν. Δεν φοβόταν για τις ζωές μας, μάλλον για να μη δούμε τις βιαιότητες εναντίον των αμάχων.
Και το σπουδαιότερο: να πάτε στο Palm Paradise Cabanas στο Tangalle της νότιας ακτής. Είναι ο παράδεισος πάνω στη γη! www.palmparadisecabanas.net
Κλείσαμε επί τόπου 14 μέρες με αυτοκίνητο και οδηγό σε μία εξευτελιστική τιμή, αν θυμάμαι καλά μας στοίχισε τότε περίπου 50 δολάρια τη μέρα το άτομο, μεταφορικά ( με οδηγό ) και ξενοδοχείο. Ο οδηγός ήταν απαραίτητος, γιατί θέλαμε να νοικιάσουμε αυτοκίνητο και όλοι γελούσαν και όταν βγήκαμε στους δρόμους τότε καταλάβαμε γιατί. Απλά είναι αδύνατον να οδηγήσεις με τους ρυθμούς που οδηγούν εκεί.
Τα ξενοδοχεία δεν ήταν τα μεγάλα που πάνε τα γκρουπ, ήταν μικρές μονάδες με καλύβες ( καμπάνες τις λένε εκεί ) πάνω στη θάλασσα. Το φαγητό ήταν πολύ φτηνό και τρώγαμε αστακούς σε χαμηλές τιμές. Το καλό ήταν ότι όταν φτάναμε σε κάποιο μέρος και το ξενοδοχείο που μας πήγαινε ο δηγός δεν μας άρεσε, διαλέγαμε κάτι άλλο στα γούστα μας.
Όσο για την ασφάλεια, υπήρχε παντού στρατός, αλλά δεν αντιμετωπίσαμε πρόβλημα. Ήταν και εποχή έξαρσης των πολεμικών επιχειρήσεων και εμείς τολμήσαμε να πάμε και στην ανατολική ακτή, ( στο Trincomalee και στη Batticaloa), όπου δεν υπήρχε ούτε ένας ξένος. Περάσαμε σούπερ. Σήμερα δεν ξέρω αν θα σας αφήσει ο στρατός να μπείτε στην εμπόλεμη ζώνη. Τότε, μουρμούριζαν βέβαια, αλλά μας άφησαν. Δεν φοβόταν για τις ζωές μας, μάλλον για να μη δούμε τις βιαιότητες εναντίον των αμάχων.
Και το σπουδαιότερο: να πάτε στο Palm Paradise Cabanas στο Tangalle της νότιας ακτής. Είναι ο παράδεισος πάνω στη γη! www.palmparadisecabanas.net
Last edited by a moderator: