Insomniac
Member
- Μηνύματα
- 16
- Likes
- 23
Ικαρια. Είχα 2 επιλογές. Βαπόρι απο Καβάλα 15 ωρών ή αεροπλανάκι.
Πήρα αεροπλάνο. Χωρίς σκέψη.
Προσγειωθήκαμε στα βορειο-ανατολικά του νησιού όπου μας περίμενε το 4χ4 που νοίκιασα. (25€ ημέρα)
Η ικαρία χωρίζεται απο μια οροσειρά να το πω σε βόρεια και νότια.
Ξεκινωντας απο νότια κάναμε στάση στον Αγ. Κήρυκο με τα θερμά λουτρά. Οτι πρέπει για άτομα 50+
Μιας και δεν είμαστε γρήγορα γρήγορα την κάναμε.
Μην ξεχάσετε να βγείτε φωτό με τα φτερά του Ικαρου!!
Συνεχίζοντας απο την νότια πλευρά έχει ένα υπέροχο παραλιακό δρόμο που χαίρεσαι να κοιτάς το απέραντο γαλάζιο και καποια στιγμή περνάς ενα τούνελ ΧΩΡΙΣ ΦΩΣ!!!! σταματάς δεξιά κατηφορίζεις με τα πόδια πανω σε βράχους και φτανεις σε αυτό.
Η βαρκούλα ειναι μπαράκι, πρόκειται για ενα ζευγάρι ηλικιωμένων που φέρνουν μπύρες και τα συναφη με την βαρκούλα.
Το νερο ειναι απλα φοβερό ίσως το καλύτερο που έχω επισκεφθει σε ολα αυτά τα χρόνια. Η παραλία έχει μια εσοχή και δημιουργεί σκιά μετά τις 12:00.
Εκανα μια βόλτα και στον Μαγγανιτη αλλα δεν με συνάρπασε.
Ανεβαίνοντας στο βουνό για να περάσουμε απέναντι περνάμε μια απίστευτη και συνάμα τρομακτική διαδρομή. Πανω στο βουνό θα δούμε την ακαμάτρα όπου μπορούμε να φάμε στα Περιξ.
Δοκίμασαμε κανελόνια και ντάκο. Τα καλύτερα που έχω φάει πολύ πολύ καιρό τώρα. Ομορφη ταβερνούλα αν κ είμασταν οι μόνοι (πήγαμε νωρίς).
Φυγαμε χορτασμένοι και χαρούμενοι για μια ξεκούραση στο ξενοδοχείο στον Ευδηλο.
Ο Ευδηλος ειναι "ψαροχώρι¨ με τις κλασσικές καφετέριες - ταβερνες και τα συναφή. Ομορφα χτισμένο περιμετρικά της ακτής και ωραία βαμμένα σπίτια.
Το βράδυ αφου ξυπνήσαμε αποφασίσαμε να παρουμε το δρόμο προς τον Αγ. Γεώργιο πάνω στο βουνό.
Σε ένα σημείο ξεκινάει ο χωματόδρομος που καλό ειναι το 4χ4 αλλα όχι αναγκαίο. Γενικά οι δρόμοι ειναι λακουβιασμένοι καργα. Τα τελευταία 100 μέτρα ειναι ανάβαση σε μονοπάτι που όμως δεν βρήκαμε οποτε ανεβήκαμε απο τους βράχους. Στο κατέβα το βρήκαμε
Την επόμενη μέρα για μπάνιο στην Μεσάκτη και για καφέ στο Γιαλισκιάρι όπου και που υπηρχε λιγος λαος.
Αυτό που με παραξένεψε ειναι που δεν είχε καθόλου κόσμο την μερα.
Η βόρεια πλευρά πλήττεται απο δυνατούς ανέμους τον Αυγουστο οπότε ειναι ταμάμ για θαλάσσια σπορ surf κτλπ. Οπως επίσης ειναι πολύ επικίνδυνο το κολύμπι μακριά απο την στεριά απο άτομα που δεν το κατέχουν. Σε κάποιες περιπτώσεις και απο αθλητές.
Επειτα κάναμε μια βόλτα και στον Αρμενιστή και γυρίσαμε στην κυρά Πόπη να φάμε.
Πηραμε Κοκορα κρασάτο και κατσικακι. Ε-ρω-τας. Τελος. Δεν έχω λόγια. Το κοιτάς και λιώνει παιδιά.
Γυρίσαμε στον Ευδηλο για ξεκούραση γιατί το βράδυ εχει...Πανηγύρι.
Ο Ευδηλος έχει ενα φάρο που φαίνεται ανάμεσα στα σπίτια αξίζει να το χαζέψεις 5 λεπτά.
Φύγαμε για τον Χρίστο για ενα ζέσταμα και μετά στον προφήτη ηλία για το πανηγύρι.
Μαθημένος στις Θεσσαλονίκης τα πανηγύρια έμεινα εκπληκτος στο θέαμα που αντίκρισα.
1000-1500 άτομα πιασμένα απο τους ωμους να χορευουν. Εμεινα. Πήραμε απο μισό λιτρο κρασί να βρούμε το θάρρος και μπήκαμε στο χωρό. (το κρασί φοβερό).
Καποια στιγμή σκοτείνιασαν τα παντα. Φέραν άχυρα και ξερόχορτα. Τα απλώσαν σε 3 στήβες και τα βάλαν φωτιά. Αμέσως σχηματίστηκε ουρά για το ποιος θα τις πρωτοπηδήξει. Δεν χάσαμε ευκαιρία.
Υστερα έκαναν το έθιμο του κλείδωνα. Με μια παραλλαγή σε πολύ σόκιν στιχάκια χαχαχα. Το αστείο ειναι οτι οι κοπέλες (λεβέντες τραβάτε Ικαρία να θωρείτε κοπελιές που τις περνάς για νύμφες) ήταν πιο χύμα!!!
Ξενυχτησμένοι πιωμένοι και με ενα χαζό χαμόγελο πήγαμε για ύπνο.
Την επομένη κινήσαμε για Να.
Στον δρόμο θαυμάσαμε το άγριο τοπίο της Ικαρίας
και παρεκκλίνουμε της πορείας μας για να δούμε την μονή Θεοπίστης ή θεοσκέπαστης.
δεν λείπουν τα ερπετααααααα
Φεύγοντας απο την μονή αποφασίσουμε να δούμε το οινοποιο Αφιανες που βρίσκετε πανω στο βουνό. Στο δρόμο για Προφήτη Ηλία.
Εκεί δοκιμάσαμε μια πληθώρα κρασιών και μπορώ να πω οτι ειναι φοβερά διαφορετικά με τα μακεδονικά.
Εχουν ιδιαίτερο χρώμα ρουμπινιού με πιο γλυκιά γεύση. Οπως μας είπε ο Γρηγόρης η ιδιαίτερη αυτή ποικιλία υπάρχει λόγο της μεγάλης μεταβολής του υψόμετρου. Οπως και να χει το Tama που δοκιμάσαμε ειναι οτι πιο κοντινό σε αμβροσία.
Φεύγοντας φτάσαμε στο Να οπου και φαγαμε. Με μια ματια ήξερα οτι θα ηταν μέτριο μιας κ ειναι τουριστικο το μερος. Οχι ασχημα ενα 7/10.
Ο Νας φημίζετε για τον γυμνισμό του και για τους Γκούβαλους-χιπιδες-ελευθερους κατασκηνωτές του.
Το σχοινί ακουσα υπάρχει για να μπορείς να βγαίνεις ή να σε βγάζουν οταν έχει πολύ ισχυρά ρευματα.
Το βράδυ είχε πανηγύρι στο κυπαρισσι. Ο κακός χαμούλιςςςςςς.
Τις υπόλοιπες μέρες κινηθήκαμε μεταξυ Σευχελών - Χριστου και να σημειώσω οτι δοκιμάσαμε και στου Ηλία γαριδομακαρονάδα που ηταν πεντανόστιμη.
Αυτό που με τρέλανε ήταν οταν φεύγαμε θέλαμε να περάσουμε απο τον πύργο στο δράκανο. Και δεν μπορώ να καταλάβω γιατι δεν γράφουν στην είσοδο του δρόμου οτι δεν ανοίγει Κυριακή και Δευτέρα. 2χλμ σε χωματοδρομο χωρίς λόγο....
Γενικές εντυπώσεις απο τον κόσμο ειναι καλές, οι νέοι μου φάνηκαν λιγο αρπαγμενοι τρώνε τα νύχια τους για καβγά, το τοπίο μαγικό οι γυναίκες φιλικότατες οι αντρες μας γράφαν κανονικά, με το ζόρι καλημέρα. Οσα άτομα είδαμε οξω καρδιά ήταν ξένοι που εγκαταστάθηκαν στην Ικαρία και βρήκαν την υγειά τους...Παραλίες δεν εχει πολλές αλλα οι Σευχέλες αποζημειώνουν σε ποιότητα. Δρόμοι κουραστικοί, κουζίνα απίθανη πανηγύρια σκέτη ζάλη. Θα ξαναπήγαινα αλλα Αυγουστο στο πανηγυρι του λαγκαδα.
Πήρα αεροπλάνο. Χωρίς σκέψη.
Προσγειωθήκαμε στα βορειο-ανατολικά του νησιού όπου μας περίμενε το 4χ4 που νοίκιασα. (25€ ημέρα)
Η ικαρία χωρίζεται απο μια οροσειρά να το πω σε βόρεια και νότια.
Ξεκινωντας απο νότια κάναμε στάση στον Αγ. Κήρυκο με τα θερμά λουτρά. Οτι πρέπει για άτομα 50+
Μιας και δεν είμαστε γρήγορα γρήγορα την κάναμε.
Μην ξεχάσετε να βγείτε φωτό με τα φτερά του Ικαρου!!
Συνεχίζοντας απο την νότια πλευρά έχει ένα υπέροχο παραλιακό δρόμο που χαίρεσαι να κοιτάς το απέραντο γαλάζιο και καποια στιγμή περνάς ενα τούνελ ΧΩΡΙΣ ΦΩΣ!!!! σταματάς δεξιά κατηφορίζεις με τα πόδια πανω σε βράχους και φτανεις σε αυτό.
Η βαρκούλα ειναι μπαράκι, πρόκειται για ενα ζευγάρι ηλικιωμένων που φέρνουν μπύρες και τα συναφη με την βαρκούλα.
Το νερο ειναι απλα φοβερό ίσως το καλύτερο που έχω επισκεφθει σε ολα αυτά τα χρόνια. Η παραλία έχει μια εσοχή και δημιουργεί σκιά μετά τις 12:00.
Εκανα μια βόλτα και στον Μαγγανιτη αλλα δεν με συνάρπασε.
Ανεβαίνοντας στο βουνό για να περάσουμε απέναντι περνάμε μια απίστευτη και συνάμα τρομακτική διαδρομή. Πανω στο βουνό θα δούμε την ακαμάτρα όπου μπορούμε να φάμε στα Περιξ.
Δοκίμασαμε κανελόνια και ντάκο. Τα καλύτερα που έχω φάει πολύ πολύ καιρό τώρα. Ομορφη ταβερνούλα αν κ είμασταν οι μόνοι (πήγαμε νωρίς).
Φυγαμε χορτασμένοι και χαρούμενοι για μια ξεκούραση στο ξενοδοχείο στον Ευδηλο.
Ο Ευδηλος ειναι "ψαροχώρι¨ με τις κλασσικές καφετέριες - ταβερνες και τα συναφή. Ομορφα χτισμένο περιμετρικά της ακτής και ωραία βαμμένα σπίτια.
Το βράδυ αφου ξυπνήσαμε αποφασίσαμε να παρουμε το δρόμο προς τον Αγ. Γεώργιο πάνω στο βουνό.
Σε ένα σημείο ξεκινάει ο χωματόδρομος που καλό ειναι το 4χ4 αλλα όχι αναγκαίο. Γενικά οι δρόμοι ειναι λακουβιασμένοι καργα. Τα τελευταία 100 μέτρα ειναι ανάβαση σε μονοπάτι που όμως δεν βρήκαμε οποτε ανεβήκαμε απο τους βράχους. Στο κατέβα το βρήκαμε
Την επόμενη μέρα για μπάνιο στην Μεσάκτη και για καφέ στο Γιαλισκιάρι όπου και που υπηρχε λιγος λαος.
Αυτό που με παραξένεψε ειναι που δεν είχε καθόλου κόσμο την μερα.
Η βόρεια πλευρά πλήττεται απο δυνατούς ανέμους τον Αυγουστο οπότε ειναι ταμάμ για θαλάσσια σπορ surf κτλπ. Οπως επίσης ειναι πολύ επικίνδυνο το κολύμπι μακριά απο την στεριά απο άτομα που δεν το κατέχουν. Σε κάποιες περιπτώσεις και απο αθλητές.
Επειτα κάναμε μια βόλτα και στον Αρμενιστή και γυρίσαμε στην κυρά Πόπη να φάμε.
Πηραμε Κοκορα κρασάτο και κατσικακι. Ε-ρω-τας. Τελος. Δεν έχω λόγια. Το κοιτάς και λιώνει παιδιά.
Γυρίσαμε στον Ευδηλο για ξεκούραση γιατί το βράδυ εχει...Πανηγύρι.
Ο Ευδηλος έχει ενα φάρο που φαίνεται ανάμεσα στα σπίτια αξίζει να το χαζέψεις 5 λεπτά.
Φύγαμε για τον Χρίστο για ενα ζέσταμα και μετά στον προφήτη ηλία για το πανηγύρι.
Μαθημένος στις Θεσσαλονίκης τα πανηγύρια έμεινα εκπληκτος στο θέαμα που αντίκρισα.
1000-1500 άτομα πιασμένα απο τους ωμους να χορευουν. Εμεινα. Πήραμε απο μισό λιτρο κρασί να βρούμε το θάρρος και μπήκαμε στο χωρό. (το κρασί φοβερό).
Καποια στιγμή σκοτείνιασαν τα παντα. Φέραν άχυρα και ξερόχορτα. Τα απλώσαν σε 3 στήβες και τα βάλαν φωτιά. Αμέσως σχηματίστηκε ουρά για το ποιος θα τις πρωτοπηδήξει. Δεν χάσαμε ευκαιρία.
Υστερα έκαναν το έθιμο του κλείδωνα. Με μια παραλλαγή σε πολύ σόκιν στιχάκια χαχαχα. Το αστείο ειναι οτι οι κοπέλες (λεβέντες τραβάτε Ικαρία να θωρείτε κοπελιές που τις περνάς για νύμφες) ήταν πιο χύμα!!!
Ξενυχτησμένοι πιωμένοι και με ενα χαζό χαμόγελο πήγαμε για ύπνο.
Την επομένη κινήσαμε για Να.
Στον δρόμο θαυμάσαμε το άγριο τοπίο της Ικαρίας
και παρεκκλίνουμε της πορείας μας για να δούμε την μονή Θεοπίστης ή θεοσκέπαστης.
δεν λείπουν τα ερπετααααααα
Φεύγοντας απο την μονή αποφασίσουμε να δούμε το οινοποιο Αφιανες που βρίσκετε πανω στο βουνό. Στο δρόμο για Προφήτη Ηλία.
Εκεί δοκιμάσαμε μια πληθώρα κρασιών και μπορώ να πω οτι ειναι φοβερά διαφορετικά με τα μακεδονικά.
Εχουν ιδιαίτερο χρώμα ρουμπινιού με πιο γλυκιά γεύση. Οπως μας είπε ο Γρηγόρης η ιδιαίτερη αυτή ποικιλία υπάρχει λόγο της μεγάλης μεταβολής του υψόμετρου. Οπως και να χει το Tama που δοκιμάσαμε ειναι οτι πιο κοντινό σε αμβροσία.
Φεύγοντας φτάσαμε στο Να οπου και φαγαμε. Με μια ματια ήξερα οτι θα ηταν μέτριο μιας κ ειναι τουριστικο το μερος. Οχι ασχημα ενα 7/10.
Ο Νας φημίζετε για τον γυμνισμό του και για τους Γκούβαλους-χιπιδες-ελευθερους κατασκηνωτές του.
Το σχοινί ακουσα υπάρχει για να μπορείς να βγαίνεις ή να σε βγάζουν οταν έχει πολύ ισχυρά ρευματα.
Το βράδυ είχε πανηγύρι στο κυπαρισσι. Ο κακός χαμούλιςςςςςς.
Τις υπόλοιπες μέρες κινηθήκαμε μεταξυ Σευχελών - Χριστου και να σημειώσω οτι δοκιμάσαμε και στου Ηλία γαριδομακαρονάδα που ηταν πεντανόστιμη.
Αυτό που με τρέλανε ήταν οταν φεύγαμε θέλαμε να περάσουμε απο τον πύργο στο δράκανο. Και δεν μπορώ να καταλάβω γιατι δεν γράφουν στην είσοδο του δρόμου οτι δεν ανοίγει Κυριακή και Δευτέρα. 2χλμ σε χωματοδρομο χωρίς λόγο....
Γενικές εντυπώσεις απο τον κόσμο ειναι καλές, οι νέοι μου φάνηκαν λιγο αρπαγμενοι τρώνε τα νύχια τους για καβγά, το τοπίο μαγικό οι γυναίκες φιλικότατες οι αντρες μας γράφαν κανονικά, με το ζόρι καλημέρα. Οσα άτομα είδαμε οξω καρδιά ήταν ξένοι που εγκαταστάθηκαν στην Ικαρία και βρήκαν την υγειά τους...Παραλίες δεν εχει πολλές αλλα οι Σευχέλες αποζημειώνουν σε ποιότητα. Δρόμοι κουραστικοί, κουζίνα απίθανη πανηγύρια σκέτη ζάλη. Θα ξαναπήγαινα αλλα Αυγουστο στο πανηγυρι του λαγκαδα.
