Dalamaidis
Member
- Μηνύματα
- 55
- Likes
- 206
Βάζω σαν υπόβαθρο την δισκάρα των Biosphere - Substrata και συνεχίζω με την 3η ημέρα 11/2 και 1η ηλιόλουστη
.
Λέγοντας ηλιόλουστη εννοώ μετά απο 3 ημέρες βροχή σε μια χώρα με σχεδόν μηδενική ατμοσφαιρική ρύπναση καθώς ζεστό νερό, θέρμανση, ρεύμα κλπ, καλύπτονται είτε απο την γεοθερμία, είτε απο υδροηλεκτρικά.
Η διαύγεια της ατμόσφαιρας σπάνια για εμένα και ίσως πρωτόγνωρη για μηδενικό υψόμετρο.
Στόχος ,βάσει του σχεδίου και μελετώντας τελευταία πρόγνωση του καιρού πριν φύγω απο ελλάδα, να καλύψουμε όσο μπορούμε την Δυτική πλευρά πάνω απο το Ρεϋκιαβικ και μέχρι το 'Ολαφσβικ.
Μιας που ανέφερα την πρόγνωση του καιρού παρόλο το ευμετάβλητο και την δυσκολία πρόγνωσης το Wind, temperature, precipitation forecasts | Weather forecasts | Weather | Icelandic Meteorological office
πραγματικά δικαιώθηκε με ακρίβεια ώρας και περιοχής φαινομένων σε σημείο που τα ελληνικά επίσημα site μου μοιάζουν για χαρτορίχτρες.
Επίσης με βοήθησε πολύ να πετύχω το Σέλας σε 3 διαφορετικά μέρη, με την πρόγνωση που διαθέτει. Μάλιστα μέσα στον ενθουσιασμό μου είχα πεί απο την Παρασκευή (πριν φύγουμε) στην παρέα ότι Δευτέρα βράδυ θα το βλέπαμε και ευτυχώς δικαιώθηκα πανηγυρικά.
Ξεκίνημα νωρίς με κατεύθυνση το Akranes μέσω του τούνελ.
Οι πρώτες εικόνες της παράξενα φωτισμένης ισλανδικής εξοχής...
Δεν μπορώ να σας περιγράψω την ευτυχία που ένιωσα...
Απολαύσαμε στα γρήγορα τον φάρο που μοιάζει με πύραυλο και μπρός ολοταχώς για το πανέμορφο Borgarnes. Αφού κάναμε μια ολιγόλεπτη στάση και εκεί απολαμβάνοντας την θέα του χωριού απο το λιμάνι ξεκινήσαμε για το μακρινό Όλαφσβικ. Με το που φύγαμε απο τα παράλια η ομορφιά του τοπίου μετριάστηκε. Αυτό μέχρι να βγούμε στην Snæfellsnes Peninsula. Με το που αρχίσαμε την ορεινη διαδρομή για να βγούμε στο froda και στην συνέχεια grundarfjordur και stykkisholmur άρχισε πάλι να ζωγραφίζετε η ευτυχία στα πρόσωπά μας. Μετά απο ανεφοδιασμό με καύσιμο φαγητό κλπ ξεκινήσαμε την κάθοδο προς το pingvellir, οχι απο το τούνελ αλλά μέσω της φανταστικής διαδρομής του φιόρδ πάνω απο το Ρεϋκιαβικ, για να κυνηγήσουμε το όνειρο της θέασης του Aurora.
Η νέα σελήνη και η ξαστεριά ήταν πολύ ενθαρρυντικά σημάδια, αν και η δραστηριότητα είχε φύγει βόρεια. Το είχαμε δει την προηγούμενη ημέρα αλλά πολύ αδύναμο απο τον φάρο του ρεϋκιαβικ ( Gróttuviti) που είναι το κοντινότερο σημείο στην πόλη με χαμηλή σχετικά φωτορύπανση.
Το φως της ημέρας έπεφτε αργά και βασανιστικά οπότε προμηθευτήκαμε μια ζεστή σοκολάτα απο ένα μαγαζάκι στην μέση του πουθενά, και βγήκαμε σε ένα παρκινγκ της ολοσκότεινης κοιλάδας.
Με το που νύχτωσε άρχισαν να μαζεύονται τα πρώτα αυτοκίνητα και σιγά σιγά ξεκίνησε να συσωρεύεται η μαγική πράσινη κουρτίνα. Το υπερθέμα κράτησε γύρω στην μιάμιση ωρα (21 - 22:30). Έπειτα έπεσε σύρμα και έσκασαν απο το πουθενά δεκάδες λεωφορεία με τουρίστες..... Πλέον όμως η δραστηριότητα είχε εξασθενήσει αρκετά
οπότε επιστρέψαμε στο Ρεϋκιαβικ για ξεκούραση, δικαιωμένος απο την πρόβλεψη και του σημείου. Ας είναι καλά τα διάφορα φορουμ που άντλησα πληροφορίες.
. Λέγοντας ηλιόλουστη εννοώ μετά απο 3 ημέρες βροχή σε μια χώρα με σχεδόν μηδενική ατμοσφαιρική ρύπναση καθώς ζεστό νερό, θέρμανση, ρεύμα κλπ, καλύπτονται είτε απο την γεοθερμία, είτε απο υδροηλεκτρικά.
Η διαύγεια της ατμόσφαιρας σπάνια για εμένα και ίσως πρωτόγνωρη για μηδενικό υψόμετρο.
Στόχος ,βάσει του σχεδίου και μελετώντας τελευταία πρόγνωση του καιρού πριν φύγω απο ελλάδα, να καλύψουμε όσο μπορούμε την Δυτική πλευρά πάνω απο το Ρεϋκιαβικ και μέχρι το 'Ολαφσβικ.
Μιας που ανέφερα την πρόγνωση του καιρού παρόλο το ευμετάβλητο και την δυσκολία πρόγνωσης το Wind, temperature, precipitation forecasts | Weather forecasts | Weather | Icelandic Meteorological office
πραγματικά δικαιώθηκε με ακρίβεια ώρας και περιοχής φαινομένων σε σημείο που τα ελληνικά επίσημα site μου μοιάζουν για χαρτορίχτρες.
Επίσης με βοήθησε πολύ να πετύχω το Σέλας σε 3 διαφορετικά μέρη, με την πρόγνωση που διαθέτει. Μάλιστα μέσα στον ενθουσιασμό μου είχα πεί απο την Παρασκευή (πριν φύγουμε) στην παρέα ότι Δευτέρα βράδυ θα το βλέπαμε και ευτυχώς δικαιώθηκα πανηγυρικά.
Ξεκίνημα νωρίς με κατεύθυνση το Akranes μέσω του τούνελ.
Οι πρώτες εικόνες της παράξενα φωτισμένης ισλανδικής εξοχής...
Δεν μπορώ να σας περιγράψω την ευτυχία που ένιωσα...
Απολαύσαμε στα γρήγορα τον φάρο που μοιάζει με πύραυλο και μπρός ολοταχώς για το πανέμορφο Borgarnes. Αφού κάναμε μια ολιγόλεπτη στάση και εκεί απολαμβάνοντας την θέα του χωριού απο το λιμάνι ξεκινήσαμε για το μακρινό Όλαφσβικ. Με το που φύγαμε απο τα παράλια η ομορφιά του τοπίου μετριάστηκε. Αυτό μέχρι να βγούμε στην Snæfellsnes Peninsula. Με το που αρχίσαμε την ορεινη διαδρομή για να βγούμε στο froda και στην συνέχεια grundarfjordur και stykkisholmur άρχισε πάλι να ζωγραφίζετε η ευτυχία στα πρόσωπά μας. Μετά απο ανεφοδιασμό με καύσιμο φαγητό κλπ ξεκινήσαμε την κάθοδο προς το pingvellir, οχι απο το τούνελ αλλά μέσω της φανταστικής διαδρομής του φιόρδ πάνω απο το Ρεϋκιαβικ, για να κυνηγήσουμε το όνειρο της θέασης του Aurora.
Η νέα σελήνη και η ξαστεριά ήταν πολύ ενθαρρυντικά σημάδια, αν και η δραστηριότητα είχε φύγει βόρεια. Το είχαμε δει την προηγούμενη ημέρα αλλά πολύ αδύναμο απο τον φάρο του ρεϋκιαβικ ( Gróttuviti) που είναι το κοντινότερο σημείο στην πόλη με χαμηλή σχετικά φωτορύπανση.
Το φως της ημέρας έπεφτε αργά και βασανιστικά οπότε προμηθευτήκαμε μια ζεστή σοκολάτα απο ένα μαγαζάκι στην μέση του πουθενά, και βγήκαμε σε ένα παρκινγκ της ολοσκότεινης κοιλάδας.
Με το που νύχτωσε άρχισαν να μαζεύονται τα πρώτα αυτοκίνητα και σιγά σιγά ξεκίνησε να συσωρεύεται η μαγική πράσινη κουρτίνα. Το υπερθέμα κράτησε γύρω στην μιάμιση ωρα (21 - 22:30). Έπειτα έπεσε σύρμα και έσκασαν απο το πουθενά δεκάδες λεωφορεία με τουρίστες..... Πλέον όμως η δραστηριότητα είχε εξασθενήσει αρκετά
οπότε επιστρέψαμε στο Ρεϋκιαβικ για ξεκούραση, δικαιωμένος απο την πρόβλεψη και του σημείου. Ας είναι καλά τα διάφορα φορουμ που άντλησα πληροφορίες.
