Ισπανία Ισπανία βήμα δεύτερο. Sevilla, Cordoba y Barcelona.

[katkats]

Ναι έτσι πιστεύω κι εγώ, πήγαιναν με βήμα τελετουργικό?

Ναι κανονικά. Στη Semana Santa το paso καλύπτεται με ύφασμα και δεν φαίνονται οι βαστάζοι. Οπότε πρέπει να μάθουν να συντονίζονται και μεταξύ τους και με αυτόν που τους οδηγεί απ' έξω. Κάθε ενορία έχει το δικό της paso. Γύρω του περπατούν αυτοί με τις στολές σαν κου-κλουξ-κλαν. Έχω πετύχει τέτοια πρόβα στη Γρανάδα. Και την κανονική Semana Santa στο Bilbao.

 

[Viajero93]

Το Πάσχα στη Σεβίλλη πρέπει να είναι όντως μοναδική εμπειρία.

 

[psilos3]

Πρόβα για τη Semana Santa. Είναι ένα paso. Πάνω σ' αυτό θα τοποθετηθούν αγάλματα και θα το περιφέρουν στην πόλη.

Εντυπωσιακό, τώρα βλέπω εικόνες. Πρόβα όμως Δευτέρα βράδυ 12 η ώρα; Μου φάνηκε πολύ περίεργο!

αυτοί με τις στολές σαν κου-κλουξ-κλαν

Το ίδιο σχόλιο θα έκανα...

πήγαιναν με βήμα τελετουργικό?

Πιο πολύ με ζόρι μου φάνηκε να πηγαίνουν παρά με βήμα

αχ και σε αυτά τα καλντερίμια της Cordoba

Πανέμορφα, νομίζω ότι περισσότερο μου άρεσαν αυτά παρά η περιοχή γύρω απ' το ποτάμι!

 

[psilos3]

Hola Barcelona



Ξύπνησα αξημέρωτα σε μια πόλη που έτσι κι αλλιώς δε ξημέρωνε πριν τις οκτώ και κατευθύνθηκα προς τον κεντρικό σταθμό των λεωφορείων για να επιβιβαστώ σ’ αυτό του αεροδρομίου.

Η διαδρομή ήταν εκνευριστική, μιας και από τα πολλά φανάρια ολοκληρώθηκε 50 λεπτά μετά, αφήνοντας μας σ’ ένα άδειο αεροδρόμιο. Πέρασα τάχιστα τις διαδικασίες, έφαγα κι ένα πρωινάκι και πριν τις δέκα ήμουν κιόλας στον αέρα:

Η βαρετή πτήση είχε διάρκεια μιάμιση ώρα, με τις εικόνες της άνυδρης κατά κύριο λόγο ισπανικής γης να εναλλάσσονται. 11 και κάτι προσγειωνόμασταν ήδη στο El Prat της Βαρκελώνης:

Ζορίστηκα λίγο μέχρι να βρω το Aerobus και να μπω στη σειρά αναμονής, όμως στην περίπτωση μου το λεωφορείο αυτό αποτελούσε τον ιδανικό τρόπο μετάβασης στο κέντρο, κάνοντας στο σύνολο τέσσερις στάσεις με τις τελευταίες να είναι η Plaça d'Espanya και η «δική μου» Plaça de Catalunya. Πήρα την αποσκευή και κατηφόρισα τον κατάμεστο πεζόδρομο προκειμένου να προσανατολιστώ:

Το δωμάτιο ήθελε 2+ ώρες για να γίνει διαθέσιμο, κάτι που ίσως ήταν για καλό, βγάζοντας με σχεδόν αμέσως στο δρόμο αποφεύγοντας ενδεχόμενο σάπισμα. Ευκαιρίας δοθείσης λοιπόν θα ξεκινούσα αμέσως την περιήγηση, αρχικά ανεβαίνοντας προς την «Plaça de Catalunya»

Δεν ήταν μια πλατεία που χρειαζόταν να ξοδευτεί χρόνος, με την πορεία μου να συνεχίζεται άμεσα ανεβαίνοντας την Pg. de Gràcia :

Η πρώτη κιόλας στάση δεν άργησε να γίνει λίγο πιο κάτω, αντικρύζοντας το «Casa Batlló» , έργο του σπουδαίου Καταλανού αρχιτέκτονα Antoni Gaudí, ένα από τα πολλά δικά του σ’ αυτήν εδώ την πόλη:

Προφανώς και ο χρόνος μου δεν επέτρεπε ενδότερες επισκέψεις στ’ αξιοθέατα παρά μόνο ένα πέρασμα, για τον λόγο αυτό συνέχισα την πορεία μου προς τα πάνω. Η πόλη ήταν όμορφη, η αρχιτεκτονική της χαρακτηριστική και ιδιαίτερη, ωστόσο ακόμα δε μου ‘χε κάνει ούτε κατά διάνοια το κλικ, όπως αντίστοιχα η Σεβίλλη από την οποία ερχόμουν, θυμίζοντας μου απλά μια όμορφη μεν, μεγαλούπολη δε:

Επόμενη μου στάση στην ίδια ευθεία, μαζί με αρκετό ακόμη κόσμο όπως είναι λογικό απέναντι από το «Casa Milà», έργο κι αυτό του σπουδαίου Gaudi:

Το Casa Milà κατασκευάστηκε μεταξύ 1906 και 1912 και αποτελεί έως τις μέρες μας ένα σπουδαίο έργο δομικής καινοτομίας για ιδιωτική κατοικία όπως ήταν αρχικά. Το 1984 η Unesco το χαρακτήρισε επισήμως μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς, το οποίο σήμερα μετά από κάποιες ανακατασκευές είναι επισκέψιμο. Ορίστε και μερικές φωτογραφίες με έμφαση στη λεπτομέρεια της κυματοειδούς μορφής του:

Έχοντας καλύψει τα δύο πρώτα σημεία του χάρτη μου, κινήθηκα ανατολικά προς την Av. Diagonal για τη συνέχεια, βλέποντας επί τη ευκαιρία και το «Casa de les Punxes» που ήταν στο δρόμο μου, σχεδιασμένο και κατασκευασμένο στις αρχές του προηγούμενου αιώνα από τον αρχιτέκτονα «Josep Puig i Cadafalch» αυτή τη φορά:

Ένας πολύ ωραίος και μυρωδάτος φούρνος μου έδωσε την ευκαιρία να τσιμπήσω ένα σάντουιτς με Jamon, μιας και είχε κιόλας μεσημεριάσει, ώσπου ξαφνικά βρέθηκα απέναντι σ’ αυτό εδώ το υπερθέαμα:

Αμέσως κατηφόρισα το χωμάτινο δρομάκι με τους μικροπωλητές προκειμένου να φτάσω κι εγώ μπροστά από τον σπουδαίο και πασίγνωστο στον κόσμο όλο δημιούργημα της «Sagrada Família», έργο στο οποίο ο Gaudi είχε βάλει κι εδώ το χεράκι του.

Βέβαια αυτοί οι άχρηστοι δε το ‘χουν ολοκληρώσει ακόμα από το 1882 που ξεκίνησε, συναγωνιζόμενοι δίχως αμφιβολία το Μετρό της Θεσσαλονίκης που παίζει (ΧΑ - ΧΑ, ΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ) να τελειώσει νωρίτερα.

Ο Gaudi που αφιέρωσε τη ζωή του ως το τέλος της το 1926 βρίσκεται θαμμένος στην κρύπτη του μεγαλεπήβολου αυτού ναού.

Η περιοχή που περιστοίχιζε το ναό ήταν αρκετά όμορφη, με πολλά καταστήματα κυρίως σουβενίρ, δυστυχώς όμως μια πολύ ωραία παμπ που βρίσκεται απέναντι ήταν κλειστή για ανακαίνιση:

Έβγαλα τις τελευταίες φωτογραφίες μου κι αναχώρησα νότια για τη συνέχεια του προγράμματος μου, όντας πολύ χαρούμενος που είχα ξεμπερδέψει νωρίς από τα λεγόμενα βαριά αυτά χαρτιά του:

Επόμενο πέρασμα αυτό από την «Plaça de Tetuan» και το μνημείο «Monument al Doctor Robert», γνωστού Καταλανού εθνικιστή και πρώην δημάρχου της πόλης, απ’ ότι βρίσκω στις πηγές:

Κατηφόριζα ήδη την St. Joan με σκοπό να συνεχίσω απτόητος, ώσπου απέναντι…

Ρε τι μου θυμίζει το όνομα, έσπαγα το κεφάλι μου και δε μπορούσα να βρω. Δε βαριέσαι, ας περάσω το κατώφλι της «James Joyce» να πιώ ένα Pint και το βρίσκω αργότερα!
Καταπληκτικό μαγαζί που εκτός των άλλων είχε κόσμο (ντόπιους) που το επισκέπτονταν για φαγητό.

Τη χρειαζόμουν τελικά αυτή τη στάση…


(Για την ιστορία, Pub με το ίδιο όνομα είχα πετύχει σε Μαδρίτη & Πράγα και το θυμόμουν τελικά από τις αντίστοιχες ιστορίες μου, διαπιστώνοντας εν τέλει πως ουκ ολίγες Ιρλανδικές Pub αυτού του κόσμου φέρουν το όνομα του διάσημου Ιρλανδού συγγραφέα & ποιητή).

 

[paefstra]

@psilos3 και στην Αθηνα εχει James Joyce. Αν υποψιαστω οτι δεν την εχεις βρει, ενω ειναι σε στρατηγικο σημειο (πολυ ωραια παμπ μαλιστα)...

 

[varioAthens]

Με προλαβε η paefstra... πολυ ωραια παμπ αυθεντικοτατη σε φαση που αν δεν εισαι αγγλομαθης δεν μπορεις να συνεννοηθεις

 

[psilos3]

@psilos3 και στην Αθηνα εχει James Joyce. Αν υποψιαστω οτι δεν την εχεις βρει, ενω ειναι σε στρατηγικο σημειο (πολυ ωραια παμπ μαλιστα)...

Με προλαβε η paefstra... πολυ ωραια παμπ αυθεντικοτατη σε φαση που αν δεν εισαι αγγλομαθης δεν μπορεις να συνεννοηθεις

Το τσέκαρα σήμερα που έψαχνα γενικά τις Pub μ' αυτό το όνομα ανά την Ευρώπη και νομίζω ότι έχω πάει το μακρινό πλέον 2012, αλλά δεν είμαι απόλυτα σίγουρος, οπότε λέω να φρεσκάρω τη μνήμη μου στην επόμενη μου κάθοδο.

 

[katkats]

Πιο πολύ με ζόρι μου φάνηκε να πηγαίνουν παρά με βήμα

σάμπως και θα τους δει κανείς; Κοίτα εγώ τους είχα δει τέλη Μαρτίου, βράδυ, κοντοζύγωνε το Πάσχα, είχαν πάρει το κολάι.

 

[varioAthens]

Το τσέκαρα σήμερα που έψαχνα γενικά τις Pub μ' αυτό το όνομα ανά την Ευρώπη και νομίζω ότι έχω πάει το μακρινό πλέον 2012, αλλά δεν είμαι απόλυτα σίγουρος, οπότε λέω να φρεσκάρω τη μνήμη μου στην επόμενη μου κάθοδο.

Nα μας ενημερωσεις να ερθουμε!!!

 

[psilos3]

Στα ωραία της πόλης ως τη νύχτα



Αλήθεια είναι πως μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχα ενθουσιαστεί με τη Βαρκελώνη. Παρατήρησα την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική, τους φαρδείς δρόμους, τα διάσημα αξιοθέατα, ωστόσο η αίσθηση που μου έδινε ήταν αυτή της αφιλόξενης μεγαλούπολης, σαν την Αθήνα ένα πράμα, γεγονός που έχει σίγουρα την εξήγηση του μιας και προερχόμουν από μια μικρότερη πόλη στο ταξίδι αυτό, τη Σεβίλλη.

Με αυτές τις περίεργες αν μη τι άλλο σκέψεις κατέβαινα αποφασισμένος τη St. Joan πως τα καλύτερα ήταν μπροστά μου, περνώντας μονομιάς το φανάρι της αψίδας «Arc de Triomf» που ορθωνόταν απέναντι μου:

Η μνημειακή αψίδα του αρχιτέκτονα Josep Vilaseca χτίστηκε το 1888 αποτελώντας την κύρια πύλη πρόσβασης για την Παγκόσμια Έκθεση της Βαρκελώνης και σήμερα σηματοδοτεί την εκκίνηση ενός ακόμα πολύ ωραίου πεζοδρόμου, του «Passeig de Lluís Companys» όπου και βρισκόμουν:

Η καλοκαιρία και το τουριστικό του ζητήματος είχαν βγάλει πολύ κόσμο στο δρόμο. Δεν άργησα να φτάσω στο μνημείο «Rius and Taulet» προκειμένου να συνεχίσω την πορεία μου στη νοητή ευθεία που περνάει μέσα από το πάρκο «Ciutadella» αμέσως μετά:

Το πάρκο του 19ου αιώνα ήταν για καιρό η μοναδική εστία πρασίνου της πόλης, κι εκτός των άλλων φιλοξενεί και το κοινοβούλιο της Καταλονίας. Φυσικό κι επόμενο ήταν να φτάσω μέχρι και το διάσημο σιντριβάνι σχεδιασμένο από τον Josep Fontserè, κάνοντας μια σύντομη στάση για να σχεδιάσω τις επόμενες κινήσεις μου:

Ωραίο το πάρκο, ωραία ίσως η παραλία που ήταν μία από τις σκέψεις μου, εγώ ωστόσο ήθελα κάτι άλλο έτσι δεν άργησα να πάρω την απόφαση μου και να κατευθυνθώ δυτικά, με στόχο τι άλλο, την παλιά πόλη (Ciutat Vella) απ’ την οποία απείχα λίγα μόνο μέτρα. Έφτασα πολύ γρήγορα, διακρίνοντας όμως ένα συνωστισμό αρχικά που μετά κατάλαβα ότι ήταν για το ζαχαροπλαστείο. Αστεία πράγματα:

Τώρα μάλιστα! Τώρα ναι!
Τώρα άρχισα επιτέλους να νιώθω λίγο από το συναίσθημα αυτής της πόλης:

Καταπληκτικά πεζοδρομημένα ως επί το πλείστον στενάκια που με οδηγούσαν να χαθώ μέσα τους, άλλοτε χωρίς ιδιαίτερο λόγο, άλλοτε πάλι για να δω γνωστότερα σημεία όπως η «Passeig Del Born» που πέρασα για μερικές στιγμές:

Η περιήγηση με οδήγησε σε κάποια φάση και στη βασιλική «Santa Maria del Mar», ναό του 14ου αιώνα, χαρακτηριστικής γοτθικής αρχιτεκτονικής:

Καθώς επίσης και σε άλλα διάσημα κτήρια όπως αυτό του ιδιαίτερου «Porxos d'en Xifré» αλλά και του παλατιού «de la Generalitat de Catalunya», βαδίζοντας πλέον στη Γοτθική συνοικία μερικές στιγμές αργότερα:

Μόνο τυχαία δεν είχα φτάσει ως εκεί, μιας κι απ’ ότι διαπίστωσα το επόμενο αξιοθέατο του χάρτη μου βρισκόταν δεξιά στο στενάκι del Bisbe

Η πανέμορφη μαρμάρινη «Pont del Bisbe» είναι στην ουσία μια νεογοτθική αερογέφυρα που συνδέει το Palau de la Generalitat με το La Casa dels Canonges κι αποτελεί πόλο έλξης επισκεπτών στον συγκεκριμένο δρόμο:

Εντυπωσιασμένος επιτέλους προχωρούσα με σκοπό να φτάσω στο ξενοδοχείο, δίχως να ‘χω στα υπόψιν κάτι άλλο. Να που όμως που η πορεία μου επιφύλασσε ακόμη περισσότερα. Αρχικά είδα το μνημείο «als Herois del 1809», ώσπου στην επόμενη στροφή…

Ο σπουδαίος καθεδρικός ναός της Βαρκελώνης «de la Santa Creu i Santa Eulàlia» είναι ακόμη ένα εντυπωσιακό έργο του οποίου η κατασκευή κράτησε κοντά δύο αιώνες, μεταξύ δέκατου τρίτου και δέκατου πέμπτου συγκεκριμένα, αποτελώντας σήμερα την έδρα του αρχιεπισκόπου της πόλης:

Με την κίνηση των πεζών να αυξάνεται προχώρησα κι εγώ από τους πεζόδρομους του κέντρου μέχρι το ξενοδοχείο, προκειμένου να κάνω επιτέλους check in και ν’ αφήσω το σακίδιο που δεν είχα αποχωριστεί όλη μέρα:

Αφού τελείωσα με τα διαδικαστικά ξαναβγήκα για μερικά πρώτα ψώνια, φτάνοντας ως την «Via Laietana» με τα όμορφα κτήρια της:

Όταν ξαναβγήκα πλέον για βόλτα μετά την απαραίτητη ξεκούραση ήταν λίγο πριν τις εννιά το βράδυ, με την κίνηση στη Rabla να είναι κάπως -όχι πολύ- μειωμένη, κι ακόμη περισσότερο στα γύρω στενά:

Ποιος ψάχνει τώρα περισσότερο μωρέ, αφού το βρήκες πάλι, σκέφτηκα όταν έπεσα πάνω στην Ιρλανδική «Shamrock». Καλά είναι, με μπυρίτσες από δεξαμενή & Man City στην οθόνη, θα περάσουν ευχάριστα οι ώρες:

Χορτασμένος κι αποκαμωμένος πήρα το δρόμο της επιστροφής γύρω στη μία:

Η τελευταία μέρα της εκδρομής είχε φτάσει…

 

[gkalla]

Το τσέκαρα σήμερα που έψαχνα γενικά τις Pub μ' αυτό το όνομα ανά την Ευρώπη και νομίζω ότι έχω πάει το μακρινό πλέον 2012, αλλά δεν είμαι απόλυτα σίγουρος, οπότε λέω να φρεσκάρω τη μνήμη μου στην επόμενη μου κάθοδο.

Αύριο είναι η Saint Patrick's Day οπότε θα γίνεται χαμός εκεί. Πάρε το αεροπλάνο και κατέβα.

 

[paefstra]

Και δεν μπηκες και σε μνημεια Gaudi να υποστεις ξυρισμα κοντρα απο την τιμη εισιτηριου, να δεις πως θα νιωσεις ως τουριστας στη Βαρκελωνη.