Το αξιοσημείωτο στην περιτειχισμένη μικρή πόλη του Murten είναι ότι έχεις την δυνατότητα να περπατήσεις στις επάλξεις και να ανέβεις στους πύργους, ενός τμήματος των τειχών.
Κλασικη επιλογη τα καστρα της Βαυαριας για τα οποια υπαρχουν πολλες ιστοριες στο forum.Ολως περιεργως λιγες αναφορες γινονται-αν κανω λαθος διορθωστε με-στα καστρα του Ρηνου και του Μοζελα σε δυο εκπληκτικης ομορφιας διαδρομες απο το Μαιντς στο Κομπλεντς κι απο εκει στην Τριερ αντιστοιχα.
Μικρό, ρομαντικό, πάνω από τη μαύρη θάλασσα στην Κριμαία, λίγο πιο έξω από τη Γιάλτα. Κατασκευάστηκε από Γερμανό βαρόνο το 1911. Ρώσος αρχιτέκτονας. Το έχω πετύχει και εστιατόριο. Στη θάλασσα από κάτω, παρότι επιβαρυμμένη, υποθέτω, περιβαλλοντικά, δεκάδες δελφίνια. Φωλιά του χελιδονιού λέγεται και βλέπει την επιφάνεια της θάλασσας από τα 40 περίπου μέτρα. Όχι απλά στην άκρη του βράχου αλλά τα μπαλκόνια εξέχουν κιόλας.
Κεντροδυτική Ουκρανία, Κάμιανετς-Ποντίλσκι.
Μια υπέροχη αύρα αναδύει αυτό το μεσαιωνικό κάστρο, περιβαλλόμενο από την ποταμιά, συνδεόμενο με την καταπληκτική ήρεμη καθαρή πόλη με μια γέφυρα. Αρκετοί πολιτισμοί συναντήθηκαν στην κωμόπολη με τα όμορφα κτίρια, γειτονιές, φτωχόσπιτα κ.ά.
7-8 ώρες τραινικώς από Κίεβο, κοντά σε εξαίρετο εθνικό πάρκο αλλά και άλλα αξιοθέατα που χρειάζονται ένα τριήμερο τουλάχιστον, όχημα και ρώσικα. Προσωπικά μια εβδομάδα δεν μου έφτασε για την ευρύτερη περιοχή.
Θάπρεπε κάποιος να γράφει για ώρες, κάποιος άλλος δηλαδή, για την καθολική εκκλησία, το τέμενος, την ορθόδοξη εκκλησία, την εβραϊκή συνοικία, τα λιβάδια, τα πηγάδια, μύλους και και και.
Έχω κάνει πολλά τεστ κοπώσεως σε ανάβαση σε δεκάδες κάστρα, οι ασταμάτητοι όμως ψίθυροι του ποταμού και της πανίδας του στο Κάμιανετς ακούγονται μόνο επιτόπου αγναντεύοντας πέρα τον πανέμορφο μπλε τρούλο. Εκεί, παρέα με βατράχια πάπιες και άλλα ζωντανά, ξαφνικά σούρχεται να ψελλίσεις ωδή αμήχανη, σαυτόν τον Παραπάνω. Είναι από εκείνα τα γαλήνια μέρη που και να μην είσαι θρήσκος, γίνεσαι.
Σώζονται ακόμη τα ερείπια του Τουρκικού κάστρου, που κάποτε δέσποζε πάνω από τον σημερινό οικισμό του Λουτρού. Kτίστηκε το 1868 μεγάλος με δυο υπερυψωμένες θέσεις Πύργων ανατολικά και δυτικά.Το κτίριο έχει ορθογώνιο σχήμα. Το κάστρο βρίσκεται πάνω στο μονοπάτι Ε4.
Στο βόρειο μέρος της πόλης, ανάμεσα σ' ένα καταπράσινο πευκώνα και στη θάλασσα, υψώνονται τα απομεινάρια του κάστρου. Διατηρείται σε αρκετά καλή κατάσταση και είναι από τα μεγαλύτερα κάστρα του μεσογειακού χώρου. Η οικοδόμησή του και η ενίσχυσή του έγινε σε διάφορες χρονικές περιόδους. Πιθανολογείται ότι κτίστηκε τη βυζαντινή εποχή, στους χρόνους του Ιουστινιανού. Σημαντική όμως ανακαίνηση δέχτηκε από τον Φραγκίσκο Γατελούζο στα χρόνια ηγεμονίας του στο νησί. Αυτή την περίοδο πιστεύεται ότι ήταν ένα από τα πιό απόρθητα και ισχυρά κάστρα. Στο χώρο του κάστρου σώζεται επίσης μια ρωμαική ή βυζαντινή δεξαμενή από αδιάβροχο υλικό. Στις πύλες και σε διάφορα άλλα σημεία υπάρχουν οικόσημα των Παλαιολόγων και των Γατελούζων. Κάτω από το κάστρο υπάρχουν στοές μεγάλου μήκους, στις οποίες συγκεντρώνονταν τα γυναικόπαιδα σε εμπόλεμη περίοδο. Τα τείχη διατηρούνται σε καλή κατάσταση και είναι δείγματα άριστης οχυρωματικής αρχιτεκτονικής. Κατά τους καλοκαιρινούς μήνες διατίθεται για πληθώρα θεατρικών παραστάσεων και συναυλιών.
Το Φραγκοκάστελο οικοδομήθηκε από τους βενετούς φεουδάρχες των Χανίων κατά τα έτη 1371-1374, για να αντιμετωπιστούν οι επιδρομές των πειρατών και οι εξεγέρσεις των ντόπιων. Tο φρούριο, με ορθογώνιο σχήμα, κατακόρυφα τείχη, τετράπλευρους πύργους σε καθεμία από τις γωνίες του και οδοντωτές πολεμίστρες, υπέστη κατά καιρούς εκτεταμένες ανακατασκευές.
Επί Tουρκοκρατίας το Φραγκοκάστελο χρησιμοποιήθηκε στα Oρλοφικά και στη μάχη του 1828, όταν ο Mουσταφά πασάς, διοικητής της Kρήτης, κατέλαβε ύστερα από πολιορκία το φρούριο, στο οποίο είχαν οχυρωθεί ο βορειοηπειρώτης οπλαρχηγός Xατζή Mιχάλης Nταλιάνης και οι άνδρες του.
Άρρηκτα δεμένο με το Φραγκοκάστελο είναι ένα παράξενο φυσικό φαινόμενο που παρατηρείται συχνά τις πρώτες πρωινές ώρες στα τέλη Mαΐου. Oι θρυλικοί Δροσουλίτες (έτσι τους αποκαλούν οι ντόπιοι, διότι εμφανίζονται με την πρωινή δροσιά) μοιάζουν με σκιές στρατιωτών που ξεκινούν από την ανατολή και κινούνται προς τη δύση. Tο φαινόμενο συνδέθηκε στη συνείδηση των ντόπιων με τις ψυχές των αγωνιστών του Xατζή Mιχάλη Nταλιάνη, που έχασαν τη ζωή τους στο Φραγκοκάστελο.