evaT
Member
- Μηνύματα
- 2.200
- Likes
- 19.230
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Ούτε στιγμή! Εντάξει δεν κινήθηκα κάπου περίεργα, υπήρχε παντού κόσμος, μαγαζιά, φώτα και το ξενοδοχείο ήταν σε δρόμο που είχε κίνηση.
Sam-chal
Member
- Μηνύματα
- 1.307
- Likes
- 3.573
- Επόμενο Ταξίδι
- Απρογραμμάτιστο
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού, Χιλή, Βολιβία
Επίσης όταν τα πατούν δεν πλένουν τα πόδια.
Smaragda53
Member
- Μηνύματα
- 1.241
- Likes
- 2.881
- Επόμενο Ταξίδι
- αχ, μακάρι νάξερα!
- Ταξίδι-Όνειρο
- Πολυνησία
- Εύα τι έκανες στη Γεωργία?
- Θραυση!
- Θραυση!
evaT
Member
- Μηνύματα
- 2.200
- Likes
- 19.230
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Διακοπές στο Μπατούμι
Το Μπατούμι ως προσθήκη στο πρόγραμμα, προέκυψε από μια ιδέα του Αντώνη που ήθελε να δει Μαύρη Θάλασσα, γιατί όχι; λόγω εποχής δεν ήταν κακή ιδέα να τελειώναμε το ταξίδι με ένα σκ κανονικών καλοκαιρινών διακοπών.
Δεν έψαξα παρά μόνο δυό τρία βασικά πράγματα, έκλεισα ξενοδοχείο την τελευταία στιγμή και δεν είχα ιδέα τι θα συναντούσαμε.
Σχεδίαζα να ταξιδέψω με τρένο, όμως η αναποφασιστικότητα του Αντώνη με πήγε πίσω και εισιτήρια τέλος. Αναγκαστικά λεωφορείο.
‘Όταν αγόραζα εισιτήριο από το κινητό, δεν πρόσεξα ότι είχε δύο σημεία παραλαβής, αντί να κλείσω στον κεντρικό σταθμό, πήρα εκείνο που σταματούσε εκτός πόλης. Το μελέτησα λίγο, κατάλαβα πως το ίδιο λεωφορείο που ξεκινάει από τον κεντρικό σταθμό της Τιφλίδας, κάνει στάση εκεί που είχα αγοράσει εγώ, για να πάρει κι άλλο κόσμο. Αποφάσισα να πάω λίγο νωρίτερα στον κεντρικό σταθμό και να το λύσω εκεί.
Οι δρόμοι πρωί Σάββατου ήταν άδειοι. Το Bolt έφτασε σε 5 λεπτά , στο σταθμό δεν υπήρχε παρά ένα λεωφορείο που έφευγε για Κουτάισι. Προσπάθησα να βγάλω άκρη, έδειξα το εισητήριό μου και μου είπαν αυτό που ήξερα, ότι δηλαδή το λεωφορείο μου περνάει εκτός πόλης, τα αγγλικά τους ήταν άθλια και δεν υπήρχε πουθενά κάποιο γκισέ, κάποιος υπάλληλος της εταιρείας.
Αποφάσισα να μη το ρισκάρω, να φύγω το γρηγορότερο για τη σωστή στάση. Φεύγοντας, μαρκάρισα το σημείο που ξεκινούν οι μαρσρούγκες και έκανα ένα πρόχειρο plan b σε περίπτωση που το έχανα, θα επέστρεφα στο ίδιο σημείο να ταξιδέψω με τη μασχαλίλα.
Η τύχη μου χαμογέλασε, ο οδηγός του Bolt αυτή τη φορά μιλούσε αγγλικά με ευφράδεια-ακριβώς τη στιγμή που χρειάστηκε, βρήκα το σωστό άνθρωπο.
Το στίγμα που έδιναν οι χάρτες για τη στάση ήταν λάθος. Φτάσαμε και δεν υπήρχε τίποτα. Ευτυχώς που είχα ξεκινήσει νωρίς. Ο οδηγός ρώτησε δεξιά-αριστερά, δεν ήξερε κανένας τίποτα. Άρχισα να αγχώνομαι.
Προσπάθησε να καλέσει την εταιρεία, αλλά φυσικά δεν το σήκωναν.
Τελικά, είχε την έμπνευση να μπει στο site τους και να σκανάρει ένα Qr όπου έδινε το σωστό στίγμα. Μου λέει μην ανησυχείς, το ξέρω, σε 10 λεπτά θα είμαστε εκεί.
Αλλού γι αλλού….
Στα 10 λεπτά είμασταν οριακά αλλά τελικά πρόλαβα. Το λεωφορείο ήρθε μισογεμάτο, πράγμα που μάλλον επιβεβαίωνε την αρχική μου εκτίμηση, αλλά βγάλε άκρη.
Το ταξίδι θεωρητικά θα διαρκούσε κοντά στις 5 ώρες, μόνο που το Μπατούμι είναι η Χαλκιδική της Γεωργίας, έτσι φάγαμε κάτι ξεγυρισμένα μποτιλιαρίσματα και φτάσαμε κατάκοποι στις 6,30 ώρες, ενώ ο Αντωνάκης με τις μαρσρούγκες και τα Off the beaten path, με περίμενε ήδη απολαμβάνοντας την κρύα του μπυρίτσα.
50-60 χιλιόμετρα έξω από το Μπατούμι, το περιβάλλον έγινε ξαφνικά υποτροπικό, λόφοι με πυκνή βλάστηση, μικροκλίμα και ακριβά εξοχικά, περιβάλλον Ασίας, πραγματικά παράξενο.
Οι περισσότεροι επιβάτες κατέβαιναν προοδευτικά στις καθοδόν παραλίες, καμιά δεκαριά είχαμε μείνει για την πόλη.
Πρώτη όψη της πόλης από μακριά.
Κάλεσα ξανά Bolt να μαζέψω τον Αντώνη που με περίμενε στο πάρκινγκ με τις μαρσρούγκες και να πάμε ξενοδοχείο.
Προσπάθησα να εξηγήσω στον οδηγό ότι θα κάνουμε μια στάση να πάρουμε το φίλο μου, είχαμε επιστρέψει όμως στις εργοστασιακές ρυθμίσεις των γεωργιανών με τα ανύπαρκτα αγγλικά, την έξτρα στάση δεν την καταλάβαινε, το friend μια χαρά το έπιασε όμως και σκάλωσε, είναι φίλος, φίλος λέει ή είστε παντρεμένοι! Ρε τι έχω πάθει...έμπλεξα
'Ασε μας κουκλίτσε μου, δεν μ έφτανε η κούραση, είχα και τους εραστές των βορείων προαστίων!
Μαζέψαμε τον περιχαρή Αντώνη που ξεκίνησε να μου λέει τις περιπέτειες της προηγούμενης ημέρας και πήγαμε στο ξενοδοχείο. Το είχα κλείσει με γνώμονα κυρίως την τοποθεσία-δίπλα στο κέντρο κ κοντά στην παραλία να ρίχναμε καμιά βουτιά.
Με 35 € μόλις, μας έδωσαν δωματιάρα. κρεβάτια, καναπές σαλόνι και άπλα!
Αλλάξαμε άμεσα και τραβήξαμε προς παραλία. Φόρεσα σαγιονάρα, μαγιό κ ένα πουκάμισο (η παραλία απείχε άλλωστε μόλις 500-600 μέτρα σύμφωνα με το booking).
Στην πράξη, για να φτάσεις στη θάλασσα περνούσες την ας πούμε Τσιμισκή, ένα μεγάλο μητροπολιτικό πάρκο και 3-4 ουρανοξύστες. Τα οποία τα διάβηκα όλα μισόγυμνη λες και θα τολμούσα ας πούμε στη Θεσσαλονίκη να κατέβω κέντρο με μαγιό και ημιδιάφανο πουκαμισάκι.
Τουρίστρια παιδί μου, άσχετη!
Οι εικόνες από την αρχή εντυπωσιακές.
Τι φαρδείς λεωφόροι, τι ακριβά αυτοκίνητα, τι κτίρια, χαζέψαμε!
Η παραλία τεράστια ώς έκταση αλλά ήταν κάπως έτσι
Γιατί αν είχε αμμουδιά και διαυγή νερά θα ήταν Μύκονος και όχι Μπατούμι.
Σετ ξαπλώστρες στα 3 €, μπυρίτσα και νεράκι άλλα 4 και το νερό θολό, αλλά σε πολύ ευχάριστη δροσερή θερμοκρασία. Βουτήξαμε και μαύρη θάλασσα! Αμάθητοι με το βότσαλο, μας πόνεσαν οι πατούσες, ευχαρίστως έμπαινα με τη σαγιονάρα.
Ο κόσμος ήταν ανάμεικτος. Η νεολαία προφανώς δυτικοποιημένη εμφανιασιακά και ως νοοτροπία, η παλιά γενιά λίγο ξεχασμένη στα πρώην σοβιέτ. Οι μεγαλύτερες γυναίκες μου θύμισαν τις θειές της δεκαετίας του 80, παραλία με τη ρομπίτσα τους, τεράστιες τσάντες γεμάτες φαγώσιμα κάθε είδους για να μπουκώνουν τα παιδάκια. Ξεχασμένες εικόνες.
Ρίξαμε από μια ωραία ντάγκλα επί της ξαπλώστρας και μπήκαμε σε κανονικό μουντ καλοκαιρινών διακοπών.
Το βραδάκι περπάτημα ξανά, να εξερευνήσουμε την παλιά πόλη ξεκινώντας από την Πλατεία Ευρώπης. Ονομάστηκε προς τιμήν της ένταξης της Ατζαρίας στη Συνέλευση των Ευρωπαϊκών Περιφερειών και περιβάλλεται από κεντρικούς δρόμους γεμάτους με ιδιότροπα κτίρια διακοσμημένα με ψηφιδωτά, ανάγλυφα και βιτρό. Ένα επιχρυσωμένο άγαλμα της Μήδειας ύψους 130 μέτρων, που εγκαταστάθηκε το 2007, συμβολίζει τη σύνδεση της Γεωργίας με τον ευρωπαϊκό κόσμο. Η πλατεία φιλοξενεί πολλά καφέ και εστιατόρια και μας άφησε άφωνους
και καζίνο παντού
Βρε το Μπατούμι! Λέγαμε και ξαναλέγαμε.
Τελειώσαμε το βράδι πίνοντας τα κρασιά μας σ ένα πολύ όμορφο λάιβ, που φιλοξενούσε η εξίσου φανταχτερή Piazza Square, έργο σχεδιασμένο από τον Γεωργιανό αρχιτέκτονα Vazha Orbeladze, είχε ως στόχο να δημιουργήσει μια μικρή γωνιά της Ιταλίας. Το αποτέλεσμα θυμίζει την πλατεία του Αγίου Μάρκου της Βενετίας, με την ιταλική διακόσμηση να ενσωματώνεται άψογα στο ιστορικό ιστό της πόλης. Οι προσόψεις των χαμηλών κτιρίων που περιβάλλουν την πλατεία είναι διακοσμημένες με βιτρό και ψηφιδωτά σχέδια.
Κρασί με Led Zeppelin στη Γεωργία. δεν περίμενα πάντως.
Επιστρέφοντας σπίτι συναντήσαμε πολλά μικρά όμορφα μπαράκια, τα οποία εκτός από έλλειψη μουσικής, μούγγα στη στρούγκα, έψαχναν και τους πελάτες.
Ο Αντώνης υπέθεσε ότι μπορεί να ήταν αφτεράδικα, εγώ το αμφισβητώ ακόμη.
Περιττό να πω πως όχι μόνο στο Μπατούμι που έχει εισερχόμενο τουρισμό, αλλά σε ολόκληρη τη Γεωργία, ο στόλος των αυτοκινήτων που κυκλοφορεί είναι αισθητά νεότερος από αυτόν στη χώρα μας. Και δεν μιλάω για τα αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού, αλλά για τα κανονικά, μεσαίου τύπου που χρησιμοποιεί ο απλός λαός. Τα ηλεκτρικά και τα Tesla σε πρώτη μούρη, αλλά γενικά σπανίως θα συναντούσες όχημα παλιότερο από δεκαετία. Αυτά σε μια φτωχή χώρα.
Το σχόλιο δικό σας, γιατί όπως το πάω θα με κόψει το ΕΣΡ....
Το Μπατούμι ως προσθήκη στο πρόγραμμα, προέκυψε από μια ιδέα του Αντώνη που ήθελε να δει Μαύρη Θάλασσα, γιατί όχι; λόγω εποχής δεν ήταν κακή ιδέα να τελειώναμε το ταξίδι με ένα σκ κανονικών καλοκαιρινών διακοπών.
Δεν έψαξα παρά μόνο δυό τρία βασικά πράγματα, έκλεισα ξενοδοχείο την τελευταία στιγμή και δεν είχα ιδέα τι θα συναντούσαμε.
Σχεδίαζα να ταξιδέψω με τρένο, όμως η αναποφασιστικότητα του Αντώνη με πήγε πίσω και εισιτήρια τέλος. Αναγκαστικά λεωφορείο.
‘Όταν αγόραζα εισιτήριο από το κινητό, δεν πρόσεξα ότι είχε δύο σημεία παραλαβής, αντί να κλείσω στον κεντρικό σταθμό, πήρα εκείνο που σταματούσε εκτός πόλης. Το μελέτησα λίγο, κατάλαβα πως το ίδιο λεωφορείο που ξεκινάει από τον κεντρικό σταθμό της Τιφλίδας, κάνει στάση εκεί που είχα αγοράσει εγώ, για να πάρει κι άλλο κόσμο. Αποφάσισα να πάω λίγο νωρίτερα στον κεντρικό σταθμό και να το λύσω εκεί.
Οι δρόμοι πρωί Σάββατου ήταν άδειοι. Το Bolt έφτασε σε 5 λεπτά , στο σταθμό δεν υπήρχε παρά ένα λεωφορείο που έφευγε για Κουτάισι. Προσπάθησα να βγάλω άκρη, έδειξα το εισητήριό μου και μου είπαν αυτό που ήξερα, ότι δηλαδή το λεωφορείο μου περνάει εκτός πόλης, τα αγγλικά τους ήταν άθλια και δεν υπήρχε πουθενά κάποιο γκισέ, κάποιος υπάλληλος της εταιρείας.
Αποφάσισα να μη το ρισκάρω, να φύγω το γρηγορότερο για τη σωστή στάση. Φεύγοντας, μαρκάρισα το σημείο που ξεκινούν οι μαρσρούγκες και έκανα ένα πρόχειρο plan b σε περίπτωση που το έχανα, θα επέστρεφα στο ίδιο σημείο να ταξιδέψω με τη μασχαλίλα.
Η τύχη μου χαμογέλασε, ο οδηγός του Bolt αυτή τη φορά μιλούσε αγγλικά με ευφράδεια-ακριβώς τη στιγμή που χρειάστηκε, βρήκα το σωστό άνθρωπο.
Το στίγμα που έδιναν οι χάρτες για τη στάση ήταν λάθος. Φτάσαμε και δεν υπήρχε τίποτα. Ευτυχώς που είχα ξεκινήσει νωρίς. Ο οδηγός ρώτησε δεξιά-αριστερά, δεν ήξερε κανένας τίποτα. Άρχισα να αγχώνομαι.
Προσπάθησε να καλέσει την εταιρεία, αλλά φυσικά δεν το σήκωναν.
Τελικά, είχε την έμπνευση να μπει στο site τους και να σκανάρει ένα Qr όπου έδινε το σωστό στίγμα. Μου λέει μην ανησυχείς, το ξέρω, σε 10 λεπτά θα είμαστε εκεί.
Αλλού γι αλλού….
Στα 10 λεπτά είμασταν οριακά αλλά τελικά πρόλαβα. Το λεωφορείο ήρθε μισογεμάτο, πράγμα που μάλλον επιβεβαίωνε την αρχική μου εκτίμηση, αλλά βγάλε άκρη.
Το ταξίδι θεωρητικά θα διαρκούσε κοντά στις 5 ώρες, μόνο που το Μπατούμι είναι η Χαλκιδική της Γεωργίας, έτσι φάγαμε κάτι ξεγυρισμένα μποτιλιαρίσματα και φτάσαμε κατάκοποι στις 6,30 ώρες, ενώ ο Αντωνάκης με τις μαρσρούγκες και τα Off the beaten path, με περίμενε ήδη απολαμβάνοντας την κρύα του μπυρίτσα.
50-60 χιλιόμετρα έξω από το Μπατούμι, το περιβάλλον έγινε ξαφνικά υποτροπικό, λόφοι με πυκνή βλάστηση, μικροκλίμα και ακριβά εξοχικά, περιβάλλον Ασίας, πραγματικά παράξενο.
Οι περισσότεροι επιβάτες κατέβαιναν προοδευτικά στις καθοδόν παραλίες, καμιά δεκαριά είχαμε μείνει για την πόλη.
Πρώτη όψη της πόλης από μακριά.
Κάλεσα ξανά Bolt να μαζέψω τον Αντώνη που με περίμενε στο πάρκινγκ με τις μαρσρούγκες και να πάμε ξενοδοχείο.
Προσπάθησα να εξηγήσω στον οδηγό ότι θα κάνουμε μια στάση να πάρουμε το φίλο μου, είχαμε επιστρέψει όμως στις εργοστασιακές ρυθμίσεις των γεωργιανών με τα ανύπαρκτα αγγλικά, την έξτρα στάση δεν την καταλάβαινε, το friend μια χαρά το έπιασε όμως και σκάλωσε, είναι φίλος, φίλος λέει ή είστε παντρεμένοι! Ρε τι έχω πάθει...έμπλεξα
'Ασε μας κουκλίτσε μου, δεν μ έφτανε η κούραση, είχα και τους εραστές των βορείων προαστίων!
Μαζέψαμε τον περιχαρή Αντώνη που ξεκίνησε να μου λέει τις περιπέτειες της προηγούμενης ημέρας και πήγαμε στο ξενοδοχείο. Το είχα κλείσει με γνώμονα κυρίως την τοποθεσία-δίπλα στο κέντρο κ κοντά στην παραλία να ρίχναμε καμιά βουτιά.
Με 35 € μόλις, μας έδωσαν δωματιάρα. κρεβάτια, καναπές σαλόνι και άπλα!
Αλλάξαμε άμεσα και τραβήξαμε προς παραλία. Φόρεσα σαγιονάρα, μαγιό κ ένα πουκάμισο (η παραλία απείχε άλλωστε μόλις 500-600 μέτρα σύμφωνα με το booking).
Στην πράξη, για να φτάσεις στη θάλασσα περνούσες την ας πούμε Τσιμισκή, ένα μεγάλο μητροπολιτικό πάρκο και 3-4 ουρανοξύστες. Τα οποία τα διάβηκα όλα μισόγυμνη λες και θα τολμούσα ας πούμε στη Θεσσαλονίκη να κατέβω κέντρο με μαγιό και ημιδιάφανο πουκαμισάκι.
Τουρίστρια παιδί μου, άσχετη!
Οι εικόνες από την αρχή εντυπωσιακές.
Τι φαρδείς λεωφόροι, τι ακριβά αυτοκίνητα, τι κτίρια, χαζέψαμε!
Η παραλία τεράστια ώς έκταση αλλά ήταν κάπως έτσι
Γιατί αν είχε αμμουδιά και διαυγή νερά θα ήταν Μύκονος και όχι Μπατούμι.
Σετ ξαπλώστρες στα 3 €, μπυρίτσα και νεράκι άλλα 4 και το νερό θολό, αλλά σε πολύ ευχάριστη δροσερή θερμοκρασία. Βουτήξαμε και μαύρη θάλασσα! Αμάθητοι με το βότσαλο, μας πόνεσαν οι πατούσες, ευχαρίστως έμπαινα με τη σαγιονάρα.
Ο κόσμος ήταν ανάμεικτος. Η νεολαία προφανώς δυτικοποιημένη εμφανιασιακά και ως νοοτροπία, η παλιά γενιά λίγο ξεχασμένη στα πρώην σοβιέτ. Οι μεγαλύτερες γυναίκες μου θύμισαν τις θειές της δεκαετίας του 80, παραλία με τη ρομπίτσα τους, τεράστιες τσάντες γεμάτες φαγώσιμα κάθε είδους για να μπουκώνουν τα παιδάκια. Ξεχασμένες εικόνες.
Ρίξαμε από μια ωραία ντάγκλα επί της ξαπλώστρας και μπήκαμε σε κανονικό μουντ καλοκαιρινών διακοπών.
Το βραδάκι περπάτημα ξανά, να εξερευνήσουμε την παλιά πόλη ξεκινώντας από την Πλατεία Ευρώπης. Ονομάστηκε προς τιμήν της ένταξης της Ατζαρίας στη Συνέλευση των Ευρωπαϊκών Περιφερειών και περιβάλλεται από κεντρικούς δρόμους γεμάτους με ιδιότροπα κτίρια διακοσμημένα με ψηφιδωτά, ανάγλυφα και βιτρό. Ένα επιχρυσωμένο άγαλμα της Μήδειας ύψους 130 μέτρων, που εγκαταστάθηκε το 2007, συμβολίζει τη σύνδεση της Γεωργίας με τον ευρωπαϊκό κόσμο. Η πλατεία φιλοξενεί πολλά καφέ και εστιατόρια και μας άφησε άφωνους
και καζίνο παντού
Βρε το Μπατούμι! Λέγαμε και ξαναλέγαμε.
Τελειώσαμε το βράδι πίνοντας τα κρασιά μας σ ένα πολύ όμορφο λάιβ, που φιλοξενούσε η εξίσου φανταχτερή Piazza Square, έργο σχεδιασμένο από τον Γεωργιανό αρχιτέκτονα Vazha Orbeladze, είχε ως στόχο να δημιουργήσει μια μικρή γωνιά της Ιταλίας. Το αποτέλεσμα θυμίζει την πλατεία του Αγίου Μάρκου της Βενετίας, με την ιταλική διακόσμηση να ενσωματώνεται άψογα στο ιστορικό ιστό της πόλης. Οι προσόψεις των χαμηλών κτιρίων που περιβάλλουν την πλατεία είναι διακοσμημένες με βιτρό και ψηφιδωτά σχέδια.
Κρασί με Led Zeppelin στη Γεωργία. δεν περίμενα πάντως.
Επιστρέφοντας σπίτι συναντήσαμε πολλά μικρά όμορφα μπαράκια, τα οποία εκτός από έλλειψη μουσικής, μούγγα στη στρούγκα, έψαχναν και τους πελάτες.
Ο Αντώνης υπέθεσε ότι μπορεί να ήταν αφτεράδικα, εγώ το αμφισβητώ ακόμη.
Περιττό να πω πως όχι μόνο στο Μπατούμι που έχει εισερχόμενο τουρισμό, αλλά σε ολόκληρη τη Γεωργία, ο στόλος των αυτοκινήτων που κυκλοφορεί είναι αισθητά νεότερος από αυτόν στη χώρα μας. Και δεν μιλάω για τα αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού, αλλά για τα κανονικά, μεσαίου τύπου που χρησιμοποιεί ο απλός λαός. Τα ηλεκτρικά και τα Tesla σε πρώτη μούρη, αλλά γενικά σπανίως θα συναντούσες όχημα παλιότερο από δεκαετία. Αυτά σε μια φτωχή χώρα.
Το σχόλιο δικό σας, γιατί όπως το πάω θα με κόψει το ΕΣΡ....
Attachments
Last edited:
YiannisTS
Member
- Μηνύματα
- 196
- Likes
- 1.172
- Επόμενο Ταξίδι
- Ψήνεται...
- Ταξίδι-Όνειρο
- Κούβα
Α ρε Αντωνάκη τι μας κάνεις;
Αλήθεια, πόσες ήταν τελικά οι ημέρες του ταξιδιού; Γιατί μάλλον έχασα το μέτρημα. "Ιδιοτελές" το ερώτημα.
psilos3
Member
- Μηνύματα
- 7.953
- Likes
- 64.281
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Θα αποφύγω να εκφράσω γνώμη γιατί δεν έχω πάει στο Μπατούμι, ωστόσο η αίσθηση που μου δίνουν κάθε φορά οι εικόνες του είναι λίγο του «Ευρώπη με το ζόρι» κι ένα αποτέλεσμα κιτσαριού...
Και στη Μολδαβία, αλλά και σε πολλές ακόμα χώρες που θεωρούμε υποδυέστερες.
Μόνο στον Βαλκανικό απόπατο πωλούνται ακόμα σε υπέρογκες τιμές τόσα οχήματα 20ετίας και κυκλοφορούν ευρέως ακόμη παλαιότερα!
evaT
Member
- Μηνύματα
- 2.200
- Likes
- 19.230
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
8 μέρες καθαρές
και γω για κιτσαριό είχα προετοιμαστεί, το έχω ήδη γράψει στο τελευταίο κεφάλαιο. Κι όμως....τα κτίριά τους είναι αριστουργηματικά, θα ανεβάσω περισσότερες και καλύτερες φωτό στο επόμενο.
apodrasi
Member
- Μηνύματα
- 708
- Likes
- 1.604
- Επόμενο Ταξίδι
- France
- Ταξίδι-Όνειρο
- Κίνα-Ινδία-Περού
Είναι το πιο πολυτελές, ακριβό και περιζήτητο λουτρό τους.
Μια χαρά την κάνεις τη δουλειά σου και στα γύρω.
apodrasi
Member
- Μηνύματα
- 708
- Likes
- 1.604
- Επόμενο Ταξίδι
- France
- Ταξίδι-Όνειρο
- Κίνα-Ινδία-Περού
Βλέπω πως έχω εκκρεμότητες στην Τυφλίδα - συν οινοποιείο, συν Γκεργκέτι συν Κασμπέκι - κι άλλο που δεν θέλω.
Σας άρεσαν τα κρασιά τους; Δεν ήταν πολύ στυφά; Αν κατάλαβα καλά, demi sec δεν παράγουν. Μόνο το λευκό τους ημίγλυκο μού άρεσε.
Απολαυστική στην αφήγηση και την περιγραφή, όπως πάντα. Παρακαλάω να μην τελειώσει το ταξίδι σας! Στο μεταξύ, στρώνεις και τον Αντώνη να μας πει πώς πέρασε όπου-πρόλαβε-να-πάει
Σας άρεσαν τα κρασιά τους; Δεν ήταν πολύ στυφά; Αν κατάλαβα καλά, demi sec δεν παράγουν. Μόνο το λευκό τους ημίγλυκο μού άρεσε.
Μας το πήγε και λίγο παραπέρα: "τους στείλαμε στην Ελλάδα για να βρουν, να φέρουν πίσω το χρυσόμαλλο δέρας, άλλα δέκα χρόνια τώρα δεν το έχουν βρει ακόμα να το φέρουν!"
Απορώ που το μύρισες στην ατμόσφαιρα, δεν κατάλαβα τίποτα, επειδή μου αρέσουν τα τροπικά κλίματα, μάλλον. Μέχρι που κατά τα μεσάνυχτα έριξε καρεκλοπόδαρα και τρέχαμε όλοι πανικόβλητοι κάτω από τα υπόστεγα μέχρι να ξεθυμάνει. Δέκα μέρες πριν τη δική σας επίσκεψη. "This is Batumi" έλεγε ο ξενοδόχος υποδεχόμενος τα παπιά.
Έτσι δείχνουν οι εικόνες, από κοντά ωστόσο δεν φαντάζει φτηνό. Αντίθετα είναι ενδιαφέρουσα η μίξη. Φαντάσου να πηγαίνεις στο Μπατούμι με αυτή την εικόνα που έχεις κατά νου και μόλις πατάς το πόδι σου να ακούς τη φωνή του μουεζίνη να σε καλεί για προσευχή! Πολυπολιτισμική η Ατζαρία σε σχέση με την υπόλοιπη, πολύ strict Γεωργία.
Απολαυστική στην αφήγηση και την περιγραφή, όπως πάντα. Παρακαλάω να μην τελειώσει το ταξίδι σας! Στο μεταξύ, στρώνεις και τον Αντώνη να μας πει πώς πέρασε όπου-πρόλαβε-να-πάει
Last edited:
evaT
Member
- Μηνύματα
- 2.200
- Likes
- 19.230
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
@apodrasi ευχαριστώ για τα καλά λόγια και χαίρομαι που με διαβάζεις, όπως θα δεις σε αναφέρω στο τελευταίο κεφάλαιο αφού ακολουθήσαμε τις συστάσεις σου!
Εμένα μου αρέσει το ξηρό κρασί οπότε τρελάθηκα, ειδικά με τα κόκκινα.
Ο Αντώνης αν στρωθεί να απαντήσει, πρώτα θα με θάψει που τον κράζω στη μισή ιστορία (και καλά θα κάνει) και μετά θα τα πει με το δικό του ωραίο τρόπο. Εξάλλου είδε και εξτρά πράγματα κ μάλιστα πολύ όμορφα.
Εμένα μου αρέσει το ξηρό κρασί οπότε τρελάθηκα, ειδικά με τα κόκκινα.
Ο Αντώνης αν στρωθεί να απαντήσει, πρώτα θα με θάψει που τον κράζω στη μισή ιστορία (και καλά θα κάνει) και μετά θα τα πει με το δικό του ωραίο τρόπο. Εξάλλου είδε και εξτρά πράγματα κ μάλιστα πολύ όμορφα.
apodrasi
Member
- Μηνύματα
- 708
- Likes
- 1.604
- Επόμενο Ταξίδι
- France
- Ταξίδι-Όνειρο
- Κίνα-Ινδία-Περού
Κατάλαβα. Κόκκινα και ξηρά εσύ, λευκά και γλυκά εγώ, η κάθε μια με το μπουκάλι της.
evaT
Member
- Μηνύματα
- 2.200
- Likes
- 19.230
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Μπατούμι 2η μέρα
Ο-παίρνω το καπελάκι μου και φεύγω-Αντωνάκης, ξύπνησε πάλι νωρίς και βγήκε να φωτογραφίσει τα κτίρια χωρίς κόσμο.
Πολλά από αυτά τα κτίρια ονομάζονται εκλεκτικιστικά! (όπως λέει η κολλητή μου η αρχιτεκτόνισσα)
Καλά που είχα κ αυτόν, ανακάλυπτε τις ομορφιές και τις έβλεπα εγώ αργότερα ατσαλάκωτη
Συναντηθήκαμε στο μεγάλο πάρκο πριν την παραλία. Εμένα με ενοχλούσε το στομάχι από τα ατελείωτα ζυμάρια, χαπακώθηκα αλλά ήμουν ακόμη οκνηρή κι άκεφη.
Είχαμε συμφωνήσει να πάρουμε ποδήλατα για να εξερευνήσουμε την παραλία.
Το ίδιο το πάρκο ήταν τόσο μεγάλο, που μπορούσες άνετα να ποδηλατίσεις εκεί δίχως να βγεις καθόλου στην παραλία.
Εμείς προτιμήσαμε βέβαια στην προμενάντε, με τα πρώτα πεντάλ σαστίσαμε από την ομορφιά.
Το μεγαλύτερο μέρος του ποδηλατόδρομου περιστοιχίζεται από φοίνικες, ποδηλατούσαμε στη σκιά δίχως να μας τρώει ο ήλιος. Στ' αριστερά μας βλέπαμε ατελείωτο πάρκο με άγρια βλάστηση, τι φυτά, τι λουλούδια, να χάνεις το μυαλό σου. Και να τα όργανα καλλισθενικής, να οι αιώρες, θέσεις πικ νικ, παιδικές χαρές, να το ένα και το άλλο, τι καλαίσθητες καφετέριες, τι ουρανοξύστες- ξενοδοχεία, άλλα τελειωμένα κ άλλα υπό κατασκευή.
Στα δεξιά πεζόδρομος, μαγαζάκια για παγωτό και σνακς και βέβαια η ατελείωτη παραλία.
Αυτό ήταν ένα πολυτελές κλαμπ με μια πισινάρα ατελείωτων διαστάσεων
30 ευρώ το άτομο η είσοδος για ολοήμερο, λιγότερο από μονή ξαπλώστρα στο Πευκοχώρι.
εδώ μάλλον τους ξέφυγε το πράγμα...
Μου πέρασαν και τα στομάχια και όλα. Με συνεπήρε η ποδηλατάδα, η ομορφιά, η αδιανόητη ανάπτυξη μας πόλης, περίμενα ένα ατελείωτο κιτσαριό και τελικά βρήκα μια απίθανη ελεγκάνς και φινέτσα που μου πήρε τα μυαλά.
Καθίσαμε σ ένα από τα όμορφα καφέ να πιούμε κάτι δροσερό και να συνέλθουμε από αυτό που μας είχε χτυπήσει.
Δείτε λίγο από την ποδαλατάδα μου. Γυρίζω το κεφάλι αριστερά δεξιά, σαστισμένη από όσα αντικρύζω...
- YouTube
Για μένα η ποδηλατάδα αυτή και γενικά η μέρα στην παραλία ήταν το χαιλάιτ του ταξιδιού, η αναπάντεχη έκπληξη κι άλλη μια πόλη σε low budget προορισμό που μας έχει αφήσει πολύ πίσω σε θέματα ανάπτυξης, αν βρισκόμουν στην Κυανή Ακτή θα το θεωρούσα αυτονόητο, αλλά στο Μπατούμι ρε φίλε; Με ξενοδοχείο στα 35 ευρώ τη βραδιά τον Αύγουστο; Τι να κάνω, να κλάψω;
Αφήσαμε απρόθυμα τα ποδήλατα και πήραμε άλλο ένα Bolt για να προλάβουμε μια βόλτα στους διάσημους Βοτανικούς κήπους, με πάνω από 5000 είδη φυτών, θεωρείται από τους καλύτερους στον κόσμο.
Δεν είχαμε χρόνο να τους περπατήσουμε-θέλουν μισή μέρα χαλαρά και μάλλον μια διαφορετική εποχή, αφού έχει ανηφορικές διαδρομές, πήραμε το ηλεκτρικό λεωφορειάκι που σε περνάει από όλους τους κήπους, ξεκούραστα μεν, αλλά χάσαμε σε φωτογραφικό υλικό-τραβούσαμε εν κινήσει.
είχε και παραλία εκεί
κι ένα ζουζούνι!
Αφού χορτάσαμε πράσινο, σειρά είχε το μπλε.
Ποιό μπλε; Της Εθνικάρας μας βέβαια, ήταν η Κυριακή που παίξαμε με τη Γεωργία για το Eurobasket.
Κλασσικά βέβαια λόγω διαφοράς της ώρας έγινε κουλοβάχατο και πήγαμε νωρίτερα...πάντως κανένας δεν φαινόταν να ενδιαφέρεται για το μπάσκετ, πιάσαμε περίοπτη θέση μπροστά στη γιγαντοθόνη και πήραμε τις μπύρες μας.
Η Piazza Square έρημη εκείνη την ώρα
Eνώ ο Greek freak κερνούσε καρφώματα
Στην αρχή μπινελίκωναν αδιακρίτως, σύντομα είδαν τι τους έρχεται και το παράτησαν, ομοίως και μεις, μετά την 3η περίοδο, μας έμενε βαριά ένα δίωρο για μπανάκι, παρατήσαμε το ματς και φύγαμε για θάλασσα.
Πήραμε τα κουβαδάκια μας και τραβήξαμε σε άλλη παραλία, να δούμε τι έχει παρακάτω.
Παρόμοια τα πράγματα, αλλά γελάσαμε πολύ μ αυτό...
Που παρκάρει;
Στην επιστροφή, ήδη σουρούπωνε, ο κόσμος έβγαινε για τσάρκα, σεργιανήσαμε και μεις αρκετά, να χορτάσουμε ηρεμία και τη γαλήνη του δειλινού.
αιώρες, ποδήλατα και φωτάκια! Ρε δεν μπορώ...
Ινδιάνος τραγουδοποιός
Γυμναστήριο πάνω στην αμμουδιά. Είμαστε με τα καλά μας;
Αφήστε με εδώ...
Στο δρόμο πετύχαμε κάποια συνάθροιση των Mini couper
Και μετά πήρα να φωτογραφίζω όλα τα πανάκριβα συλλεκτικά κομμάτια που είδα μέχρι να φτάσουμε στο ξενοδοχείο
Πεινάσαμε. Είχε πάρει το μάτι μου κάτι συστάσεις της @apodrasi, άνοιξα τραβελστόρις και βρήκαμε το Lurji Sufra. Λόκαλ, τίμιο μαγαζί και παρήγγειλα αυτά που πρότεινε η φίλη.
Ορίστε οι μελιτζάνες με το ρόδι, μαζί με κάτι πικάντικες πατάτες. Λίγο βαριά για τα γούστα μου, ο Αντώνης δεν άφησε ούτε κόκκο ροδιού...
Οι τιμές στο φαγητό φθηνότερες και από την Τιφλίδα, δεν ξοδέψαμε πουθενά πάνω από 30 ευρώ και οι δυό μας για φαγητό και ποτά μαζί
Κλείσαμε τη βραδιά και το ταξίδι, με ένα ακόμη κρασάκι σ ένα κλαμπάκι να το πεις; μεγάλη pub να το πεις; δεν ξέρω πως να το πω, πρωί πρωί είχαμε πάλι μετακίνηση προς το Κουτάισι, μερικές ώρες να δούμε την πόλη και μετά η πτήση της επιστροφής.
Το σίγουρο ήταν πως το Μπατούμι αποδείχθηκε σταρ, δεν το είχαμε χορτάσει, θέλαμε 1-2 μέρες ακόμη να το περπατήσουμε χαλαρά, να ανακαλύψουμε γωνιές, να χορτάσουμε κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα και να κάνουμε ζωάρα σε τιμές που μας αξίζουν.
Βρε μπας και επιστρέψουμε;
Ο-παίρνω το καπελάκι μου και φεύγω-Αντωνάκης, ξύπνησε πάλι νωρίς και βγήκε να φωτογραφίσει τα κτίρια χωρίς κόσμο.
Πολλά από αυτά τα κτίρια ονομάζονται εκλεκτικιστικά! (όπως λέει η κολλητή μου η αρχιτεκτόνισσα)
Καλά που είχα κ αυτόν, ανακάλυπτε τις ομορφιές και τις έβλεπα εγώ αργότερα ατσαλάκωτη
Συναντηθήκαμε στο μεγάλο πάρκο πριν την παραλία. Εμένα με ενοχλούσε το στομάχι από τα ατελείωτα ζυμάρια, χαπακώθηκα αλλά ήμουν ακόμη οκνηρή κι άκεφη.
Είχαμε συμφωνήσει να πάρουμε ποδήλατα για να εξερευνήσουμε την παραλία.
Το ίδιο το πάρκο ήταν τόσο μεγάλο, που μπορούσες άνετα να ποδηλατίσεις εκεί δίχως να βγεις καθόλου στην παραλία.
Εμείς προτιμήσαμε βέβαια στην προμενάντε, με τα πρώτα πεντάλ σαστίσαμε από την ομορφιά.
Το μεγαλύτερο μέρος του ποδηλατόδρομου περιστοιχίζεται από φοίνικες, ποδηλατούσαμε στη σκιά δίχως να μας τρώει ο ήλιος. Στ' αριστερά μας βλέπαμε ατελείωτο πάρκο με άγρια βλάστηση, τι φυτά, τι λουλούδια, να χάνεις το μυαλό σου. Και να τα όργανα καλλισθενικής, να οι αιώρες, θέσεις πικ νικ, παιδικές χαρές, να το ένα και το άλλο, τι καλαίσθητες καφετέριες, τι ουρανοξύστες- ξενοδοχεία, άλλα τελειωμένα κ άλλα υπό κατασκευή.
Στα δεξιά πεζόδρομος, μαγαζάκια για παγωτό και σνακς και βέβαια η ατελείωτη παραλία.
Αυτό ήταν ένα πολυτελές κλαμπ με μια πισινάρα ατελείωτων διαστάσεων
30 ευρώ το άτομο η είσοδος για ολοήμερο, λιγότερο από μονή ξαπλώστρα στο Πευκοχώρι.
εδώ μάλλον τους ξέφυγε το πράγμα...
Μου πέρασαν και τα στομάχια και όλα. Με συνεπήρε η ποδηλατάδα, η ομορφιά, η αδιανόητη ανάπτυξη μας πόλης, περίμενα ένα ατελείωτο κιτσαριό και τελικά βρήκα μια απίθανη ελεγκάνς και φινέτσα που μου πήρε τα μυαλά.
Καθίσαμε σ ένα από τα όμορφα καφέ να πιούμε κάτι δροσερό και να συνέλθουμε από αυτό που μας είχε χτυπήσει.
Δείτε λίγο από την ποδαλατάδα μου. Γυρίζω το κεφάλι αριστερά δεξιά, σαστισμένη από όσα αντικρύζω...
- YouTube
Για μένα η ποδηλατάδα αυτή και γενικά η μέρα στην παραλία ήταν το χαιλάιτ του ταξιδιού, η αναπάντεχη έκπληξη κι άλλη μια πόλη σε low budget προορισμό που μας έχει αφήσει πολύ πίσω σε θέματα ανάπτυξης, αν βρισκόμουν στην Κυανή Ακτή θα το θεωρούσα αυτονόητο, αλλά στο Μπατούμι ρε φίλε; Με ξενοδοχείο στα 35 ευρώ τη βραδιά τον Αύγουστο; Τι να κάνω, να κλάψω;
Αφήσαμε απρόθυμα τα ποδήλατα και πήραμε άλλο ένα Bolt για να προλάβουμε μια βόλτα στους διάσημους Βοτανικούς κήπους, με πάνω από 5000 είδη φυτών, θεωρείται από τους καλύτερους στον κόσμο.
Δεν είχαμε χρόνο να τους περπατήσουμε-θέλουν μισή μέρα χαλαρά και μάλλον μια διαφορετική εποχή, αφού έχει ανηφορικές διαδρομές, πήραμε το ηλεκτρικό λεωφορειάκι που σε περνάει από όλους τους κήπους, ξεκούραστα μεν, αλλά χάσαμε σε φωτογραφικό υλικό-τραβούσαμε εν κινήσει.
είχε και παραλία εκεί
κι ένα ζουζούνι!
Αφού χορτάσαμε πράσινο, σειρά είχε το μπλε.
Ποιό μπλε; Της Εθνικάρας μας βέβαια, ήταν η Κυριακή που παίξαμε με τη Γεωργία για το Eurobasket.
Κλασσικά βέβαια λόγω διαφοράς της ώρας έγινε κουλοβάχατο και πήγαμε νωρίτερα...πάντως κανένας δεν φαινόταν να ενδιαφέρεται για το μπάσκετ, πιάσαμε περίοπτη θέση μπροστά στη γιγαντοθόνη και πήραμε τις μπύρες μας.
Η Piazza Square έρημη εκείνη την ώρα
Eνώ ο Greek freak κερνούσε καρφώματα
Στην αρχή μπινελίκωναν αδιακρίτως, σύντομα είδαν τι τους έρχεται και το παράτησαν, ομοίως και μεις, μετά την 3η περίοδο, μας έμενε βαριά ένα δίωρο για μπανάκι, παρατήσαμε το ματς και φύγαμε για θάλασσα.
Πήραμε τα κουβαδάκια μας και τραβήξαμε σε άλλη παραλία, να δούμε τι έχει παρακάτω.
Παρόμοια τα πράγματα, αλλά γελάσαμε πολύ μ αυτό...
Που παρκάρει;
Στην επιστροφή, ήδη σουρούπωνε, ο κόσμος έβγαινε για τσάρκα, σεργιανήσαμε και μεις αρκετά, να χορτάσουμε ηρεμία και τη γαλήνη του δειλινού.
αιώρες, ποδήλατα και φωτάκια! Ρε δεν μπορώ...
Ινδιάνος τραγουδοποιός
Γυμναστήριο πάνω στην αμμουδιά. Είμαστε με τα καλά μας;
Αφήστε με εδώ...
Στο δρόμο πετύχαμε κάποια συνάθροιση των Mini couper
Και μετά πήρα να φωτογραφίζω όλα τα πανάκριβα συλλεκτικά κομμάτια που είδα μέχρι να φτάσουμε στο ξενοδοχείο
Πεινάσαμε. Είχε πάρει το μάτι μου κάτι συστάσεις της @apodrasi, άνοιξα τραβελστόρις και βρήκαμε το Lurji Sufra. Λόκαλ, τίμιο μαγαζί και παρήγγειλα αυτά που πρότεινε η φίλη.
Ορίστε οι μελιτζάνες με το ρόδι, μαζί με κάτι πικάντικες πατάτες. Λίγο βαριά για τα γούστα μου, ο Αντώνης δεν άφησε ούτε κόκκο ροδιού...
Οι τιμές στο φαγητό φθηνότερες και από την Τιφλίδα, δεν ξοδέψαμε πουθενά πάνω από 30 ευρώ και οι δυό μας για φαγητό και ποτά μαζί
Κλείσαμε τη βραδιά και το ταξίδι, με ένα ακόμη κρασάκι σ ένα κλαμπάκι να το πεις; μεγάλη pub να το πεις; δεν ξέρω πως να το πω, πρωί πρωί είχαμε πάλι μετακίνηση προς το Κουτάισι, μερικές ώρες να δούμε την πόλη και μετά η πτήση της επιστροφής.
Το σίγουρο ήταν πως το Μπατούμι αποδείχθηκε σταρ, δεν το είχαμε χορτάσει, θέλαμε 1-2 μέρες ακόμη να το περπατήσουμε χαλαρά, να ανακαλύψουμε γωνιές, να χορτάσουμε κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα και να κάνουμε ζωάρα σε τιμές που μας αξίζουν.
Βρε μπας και επιστρέψουμε;
Attachments
Last edited:
Εκπομπές Travelstories
Τελευταίες δημοσιεύσεις
-
-
-
-
-
Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα Ιαπωνία Made in Japan- Τελ. μήνυμα: varioAthens
-
-
-
-
-