BASILISPAP
Member
- Μηνύματα
- 622
- Likes
- 3.518
- Επόμενο Ταξίδι
- Απο εδώ και από εκεί...
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΝΖηλανδία,Περού,Κιργιστάν
Περιεχόμενα
Da Nang υπο καταρρακτωδη βροχη...
40 lεπτα αργοτερα βρισκομασταν στην γοητευτικη Hoi An για 3 ημερες
!
Πρωην ψαροχωρι και νυν μνημειο πολιτιστικης κληρονομιας της Unesco απο το 1999.
Το Coco Riverside ηταν με διαφορα το καλυτερο ξενοδοχειο στο ταξιδι μας
. Ο τελειος κηπος, η καθαριοτητα των χωρων , οι οικογενεια των ιδιοκτητων, το πρωινο, η θεα και το ποταμι να περναει απο μπροστα ! Τι αλλο να ζητησει κανεις; Ολα αυτα στα 3 χλμ απο το κεντρο και με κοστος 18 ευρω την βραδια . Chuc mung nam moi = Καλη χρονια
!
Με 10 λεπτα ποδηλατο η 30 λεπτα περπατημα βρισκεσαι στο πολυ ομορφο ιστορικο κεντρο της πολης . Εκει νομιζεις οτι εισαι σε νησι , λογω του νερου, των παλαιων σπιτιων και των ιδιαιτερων χρωματων τους
.
Ο καιρος αμφιρροπος, λιγη βροχη , λιγος ηλιος και ενναλαξ
! Τουριστες παντου ,ειναι το μονο μερος στην χωρα οπου ακουσαμε να μιλουν ελληνικα. Αφησαμε τα ποδηλατα μας και περιπλανηθηκαμε με τα ποδια. Γρηγορα εξοπλιστηκαμε με μακρια αδιαβροχα και ετσι ο ενας μωβ , ο αλλος πορτοκαλι και η κυρια με το ροζ , μοιαζαμε με τους telly tubbies
!
Το ιδιο απογευμα ο Ν δεν ενιωσε καλα , οποτε καναμε μια βολτα μονοι μας και φαγαμε σε ενα τουριστικο εστιατοριο κοντα στο ξενοδοχειο το οποιο ειχε ομολογουμενως πολυ καλη κουζινα!
Την δευτερη ημερα φαγαμε μεσα στην κλειστη αγορα , και μετα αγορασαμε καποια μικρα αναμνηστικα και φαναρακια απο υφασμα για ντεκορ στο σπιτι! Το κλειδι στο παζαρεμα ειναι το χαμογελο και να εισαι χαλαρος, οι πωλητες τοτε καμπτουν τις αντιστασεις τους
. Αλλιως ειναι δυσκολοι ανθρωποι!
Προμηθευτηκαμε εισητηρια για τα αξιοθεατα της πολης και ειδαμε την Ιαπωνικη σκεπαστη γεφυρα, καποια μουσεια , το συντριβανι του δρακου με τα τεραστια και ιδιαιτερα κυκλικα στικς που στελνουν τον καπνο μαζι με τις προσευχες τους στους θεους και στα πνευματα. Τα κτιρια αποικιακου χαρακτηρα, οι κινεζικοι ναοι και οι ανθρωποι συνθετουν ενα πολυ ενδιαφερον συνολο!
Ειχαμε επιλεξει προσεχτικα να ειμαστε εδω για την πανσεληνο, γιατι τοτε γινεται το φεστιβαλ φαναριων
. Σε καθε πανσεληνο, εκατονταδες ανθρωποι αναβουν χαρτινα φαναρακια και τα τοποθετουν στο νερο. Επισης καποιοι απελευθερωνουν χαρτινα μικρα αεροστατα με κερι τα οποια στολιζουν τον ουρανο .
Απολαυσαμε τις μπυρες και το φαγητο μας διπλα στο νερο , αναψαμε και εμεις το φαναρακι μας
και το αφησαμε να παρασυρθει απο το ποταμι . Ομορφη βραδια!
Αργοτερα αρχισα να τρεμω και δεν ενιωθα πολυ καλα. Αδυναμια, ριγος και λιγο πυρετο
.
Τελικα αρρωστησαμε και οι τρεις, ο καθενας μας ειχε την τιμητικη του. Την αρχη ειχε κανει η Α στο Dalat, την σκυταλη πηρε ο Ν και στο τερμα πηρα κεφαλι εγω
! Ετσι την τριτη μερα ηταν η σειρα μου να νιωσω χαλια. Εναλλαγες κρυου και ζεστης, τηλεοραση, πολυς υπνος και ιδρωτας , η χαρα του ταξιδιωτη
!
Προσπαθησαμε να συνεννοηθουμε στην νοηματικη στο φαρμακειο-μαναβικο της γειτονιας μας ( οχι κυρια μου, δεν θελω μπανανες) και με κοπο εξασφαλισαμε αντιβιωση (ειδικοτερα αφου την επομενη ειχαμε πολυωρο ταξιδι) , ηλεκτρολυτες και κατι για τον πυρετο. Η ιδιοκτητρια του ξενοδοχειου μας εφερε τσαι , ηθελε να μας μαγειρεψει και αν χρειαστει να μεναμε εκει καποια επιπλεον ημερα χωρις χρεωση . Πραγματικα αψογη, η τελεια οικοδεσποινα
!
Η χωρα φημιζεται για την κουζινα της , πολυ καλη πραγματικα αλλα οχι σαν της Ταιλανδης η οποια εχει πιο φινετσατες γευσεις και εμεις την προτιμαμε.
Ενθουσιαστηκαμε με το μερος, το καταλυμα μας, τα πολυχρωμα φωτα και τα φαναρακια. Θα μεναμε ευχαριστως μια εβδομαδα , πραγματικα λυπηθηκαμε που φυγαμε. Λογω τις γριπης χασαμε πολλα απο αυτα που ειχαμε σκοπο να κανουμε στην πολη , κριμα... Το τοπικο φαγητο ,το cau lao ηταν τελειο και η παραλια ειναι πολυ κοντα αλλα δεν πηγαμε λογω της γριπης, της βροχης και της εξαντλησης μας
.
Ειχαμε ραντεβου στις 10 το πρωι στο πρακτορειο, στις 1030 δεν ειχε φανει κανεις και ελειπε η υπαλληλος... Αντε παλι τα ιδια
, το επομενο μεταφορικο μεσο ηταν 10 ωρες μετα. Εδω ολα λειτουργουν σε ωρα Ασιας, αφου καποιες φορες η μια ωρα εχει 90 λεπτα
! Ετσι με αρκετη καθυστερηση, χαλαροι , εμφανιστηκαν και μας πηγαν στον σταθμο.
Στην διαδρομη οπως και σε ολο το Βιετναμ , βλεπεις πολλους ταφους στα χωραφια . Ειναι ενας τροπος ωστε αυτα να παραμεινουν στην οικογενεια αφου ετσι, δεν επιτρεπεται να πωληθουν σε αλλους.
Το γνωστο μεσο (ταλαιπωριας) το υπνο-λεωφορειο
μετα απο 9 ωρες μας αφησε στο ...
40 lεπτα αργοτερα βρισκομασταν στην γοητευτικη Hoi An για 3 ημερες

Πρωην ψαροχωρι και νυν μνημειο πολιτιστικης κληρονομιας της Unesco απο το 1999.
Το Coco Riverside ηταν με διαφορα το καλυτερο ξενοδοχειο στο ταξιδι μας












Με 10 λεπτα ποδηλατο η 30 λεπτα περπατημα βρισκεσαι στο πολυ ομορφο ιστορικο κεντρο της πολης . Εκει νομιζεις οτι εισαι σε νησι , λογω του νερου, των παλαιων σπιτιων και των ιδιαιτερων χρωματων τους
Ο καιρος αμφιρροπος, λιγη βροχη , λιγος ηλιος και ενναλαξ











Το ιδιο απογευμα ο Ν δεν ενιωσε καλα , οποτε καναμε μια βολτα μονοι μας και φαγαμε σε ενα τουριστικο εστιατοριο κοντα στο ξενοδοχειο το οποιο ειχε ομολογουμενως πολυ καλη κουζινα!

Την δευτερη ημερα φαγαμε μεσα στην κλειστη αγορα , και μετα αγορασαμε καποια μικρα αναμνηστικα και φαναρακια απο υφασμα για ντεκορ στο σπιτι! Το κλειδι στο παζαρεμα ειναι το χαμογελο και να εισαι χαλαρος, οι πωλητες τοτε καμπτουν τις αντιστασεις τους
Προμηθευτηκαμε εισητηρια για τα αξιοθεατα της πολης και ειδαμε την Ιαπωνικη σκεπαστη γεφυρα, καποια μουσεια , το συντριβανι του δρακου με τα τεραστια και ιδιαιτερα κυκλικα στικς που στελνουν τον καπνο μαζι με τις προσευχες τους στους θεους και στα πνευματα. Τα κτιρια αποικιακου χαρακτηρα, οι κινεζικοι ναοι και οι ανθρωποι συνθετουν ενα πολυ ενδιαφερον συνολο!
Ειχαμε επιλεξει προσεχτικα να ειμαστε εδω για την πανσεληνο, γιατι τοτε γινεται το φεστιβαλ φαναριων

Απολαυσαμε τις μπυρες και το φαγητο μας διπλα στο νερο , αναψαμε και εμεις το φαναρακι μας

































Αργοτερα αρχισα να τρεμω και δεν ενιωθα πολυ καλα. Αδυναμια, ριγος και λιγο πυρετο
Τελικα αρρωστησαμε και οι τρεις, ο καθενας μας ειχε την τιμητικη του. Την αρχη ειχε κανει η Α στο Dalat, την σκυταλη πηρε ο Ν και στο τερμα πηρα κεφαλι εγω

Προσπαθησαμε να συνεννοηθουμε στην νοηματικη στο φαρμακειο-μαναβικο της γειτονιας μας ( οχι κυρια μου, δεν θελω μπανανες) και με κοπο εξασφαλισαμε αντιβιωση (ειδικοτερα αφου την επομενη ειχαμε πολυωρο ταξιδι) , ηλεκτρολυτες και κατι για τον πυρετο. Η ιδιοκτητρια του ξενοδοχειου μας εφερε τσαι , ηθελε να μας μαγειρεψει και αν χρειαστει να μεναμε εκει καποια επιπλεον ημερα χωρις χρεωση . Πραγματικα αψογη, η τελεια οικοδεσποινα
Η χωρα φημιζεται για την κουζινα της , πολυ καλη πραγματικα αλλα οχι σαν της Ταιλανδης η οποια εχει πιο φινετσατες γευσεις και εμεις την προτιμαμε.
Ενθουσιαστηκαμε με το μερος, το καταλυμα μας, τα πολυχρωμα φωτα και τα φαναρακια. Θα μεναμε ευχαριστως μια εβδομαδα , πραγματικα λυπηθηκαμε που φυγαμε. Λογω τις γριπης χασαμε πολλα απο αυτα που ειχαμε σκοπο να κανουμε στην πολη , κριμα... Το τοπικο φαγητο ,το cau lao ηταν τελειο και η παραλια ειναι πολυ κοντα αλλα δεν πηγαμε λογω της γριπης, της βροχης και της εξαντλησης μας
Ειχαμε ραντεβου στις 10 το πρωι στο πρακτορειο, στις 1030 δεν ειχε φανει κανεις και ελειπε η υπαλληλος... Αντε παλι τα ιδια

Στην διαδρομη οπως και σε ολο το Βιετναμ , βλεπεις πολλους ταφους στα χωραφια . Ειναι ενας τροπος ωστε αυτα να παραμεινουν στην οικογενεια αφου ετσι, δεν επιτρεπεται να πωληθουν σε αλλους.
Το γνωστο μεσο (ταλαιπωριας) το υπνο-λεωφορειο
Last edited: