kalspiros
Member
- Μηνύματα
- 2.554
- Likes
- 3.986
- Επόμενο Ταξίδι
- remaining UK
- Ταξίδι-Όνειρο
- yeah, whatever...
Το βραδάκι ξανά κατεβαίνω στους δρόμους με σκοπό την περιήγηση στην Hamra. Τι τα θες όμως? Πάλι στο κέντρο κατέληξα! Κατεβαίνω ξανά παραλιακά όπου γίνεται το αδιαχώρητο. Κόσμος και κοσμάκης και κάτι Λιβανέζες.. Μα κάτι γυναίκες.. skip forward...... Η πόλη φωτισμένη. Αυτό που επιβάλλεται στο πεδίο σου είναι οι 30όροφοι πύργοι με κατοικίες πολυτελείας (θυμάστε πόσο τα κοστολογήσαμε έτσι? Ειδικότερα το Marina Tower είναι στα χέρια του φίλου μας από την solidere.) Κοντά στους πύργους, εκκωφαντική μουσική και προετοιμασία για πάρτι πάνω στο λιμάνι. Στους δρόμους παράλληλα και νοτιότερα από την παραλιακή, επικρατεί ερημιά και σκοτάδι. Το δε κέντρο φωτισμένο από τους κρεμάμενους φανούς των καταστημάτων. Πορεία προς το αγαπημένο saifi και ξαποσταίνω στο γλυπτό της κεντρικής πλατείας όπου ο κόσμος είναι λιγοστός. Ξεθεωμένος από το περπάτημα και ικανοποιημένος από την εικόνα, είχα βάλει σε αναστολή την ύπαρξή μου.
Κατεβαίνω και προς souk όπου ο κόσμος ξεχειλίζει από γκλαμουριά! Περπατώντας στο δρόμο βλέπω ένα κατασκεύασμα πάνω σε 4 ρόδες της Mercedes στα 6,3.. Λίγο από δω, λίγο από κει, καταλαβαίνω ότι πρόκειται για την καινούρια SLS η οποία θα ξεκινήσει την καριέρα της στην Ευρώπη μέσα του 2010 ενώ στην Αμερική το 2011! (καλά περιττό να σας πω ότι μάζευα τα σαγόνια μου απ’ τα πλακάκια!). Μάλλον τα δίνουν σε κάποιες φυσιογνωμίες νωρίτερα για να κάνουν το show off τους και να μαζέψουν πελατεία!
Έε.. αυτά για σήμερα καληνύχτα.
Day 2: Ο Hussein είναι κάτω και περιμένει. Πρώτη στάση το Jeita Grotto. Στην διαδρομή μιλάμε για την κατάσταση στην χώρα. Αναφέρω επιγραμματικά αυτά που θυμάμαι: σε όλο τον Λίβανο, η ηλεκτροδότηση γίνεται για 16 με 18 ώρες την ημέρα. Τις υπόλοιπες 8-6 (οι οποίες διασκορπίζονται ανά περιοχή σε κάθε στιγμή της ημέρας) αν επιθυμείς ρεύμα θα πρέπει να πληρώσεις ειδική εταιρία- νταβά για να σου παρέχει. Το ίδιο το κράτος δεν πληρώνει τον νταβά άρα κατά διαστήματα τα φανάρια στην πόλη σβήνουν και αναλαμβάνουν αστυνόμοι. Όλη η Βηρυτός υποφέρει από έλλειψη internet. Πληρώνουν 50 ευρώ τον μήνα και η σύνδεση αφορά ολόκληρη την πόλη. Είναι εντελώς ανέφικτο να συνδεθούν εν μέσω της ημέρας όπου όλοι οι κάτοικοι μπαίνουν. Μόνη λύση να ξυπνάνε αξημέρωτα όπου το traffic είναι χαμηλό. Η κινητή τηλεφωνία είναι στα ύψη ενώ για roaming ούτε συζήτηση. Οι κατάρες που έριχνε στους κυβερνόντες κατά την διάρκεια της συζήτησης ήταν αμέτρητες. Επίσης συζητάμε για το απωθητικό έθιμο της μπούρκας (είδα ελάχιστες μαυροφορεμένες γυναίκες) όπου, χαριτολογώντας της χαρακτηρίζει ως μαύρα πουλιά της κολάσεως (γενικά τα είχε πολλά με τους Σαουδάραβες από προσωπικές του εμπειρίες). Με αυτά και μ’ άλλα (μέχρι και συμβουλές για το από πού να κάνω συνάλλαγμα στην Βενεζουέλα!!!) η χαράδρα που περπατούσαμε μου φάνηκε μικρότερη σε απόσταση και φτάσαμε στο Jeita Grotto. Το Jeita Grotto είναι ένα σύμπλεγμα κρυσταλλικών σπηλαίων, υποψήφιο στην κατηγορία «τα 7 φυσικά θαύματα του κόσμου». Ένα υπόγειο ποτάμι τρέχει κατά μήκος του, συνολικά εκτείνεται σε 9 χιλιόμετρα, εδώ βρίσκεται ο μεγαλύτερος σταλακτίτης του κόσμου (8,2 μέτρα). Αυτά αντιγραμμένα από την σελίδα. Ας το δούμε τώρα με τα δικά μου μάτια..
Αρχικά παίρνεις το εισιτήριό σου και περιμένεις στην ουρά για να πάρεις το τελεφερίκ που θα σε φέρει στην είσοδο του επάνω grotto (upper grotto). Εκεί αφήνεις φωτογραφικές και κινητά σε ντουλαπάκι και μπαίνεις σε τσιμεντένιο τούνελ 100-150 μέτρων. Στο βάθος βλέπεις καθαρά τους πρώτους σταλακτίτες. Και φτάνεις......
.....
......
......
......
......
Έτσι λοιπόν έχω φτάσει στο τέρμα της διαδρομής του upper grotto και ακολουθώ το ίδιο δρόμο προς τα πίσω για να βγω και να πάρω το τρενάκι για το lower grotto.
(άντε ας προσπαθήσω τουλάχιστον αν και τίποτα από όσα πω δεν είναι αρκετό)
Το σπήλαιο είναι Τ-Ε-Ρ-Α-Σ-Τ-Ι-Ο! Δεν υπάρχει!!!! Έχω μπει σε σπήλαια και σπήλαια, τούτο εδώ είναι αδιανόητα μεγάλο.. και σαν να μη φτάνει αυτό, είναι και εκπληκτικά δοσμένο στον κόσμο! Φωταγωγημένο ώστε να βλέπεις όλο του το μέγεθος (αν και τα έντονα φώτα ακόμα και σε ήπια συχνότητα, εμποδίζουν την διαδικασία δημιουργίας των στοιχείων του σπηλαίου). Βλέπω και τον περιβόητο σταλακτίτη στην βάση του οποίου έχουν κόψει τούνελ για να περνάει ο κόσμος (8-10 βήματα μέσα σε ένα σταλακτίτη!) πίσω από εδώ το πράγμα χοντραίνει άγρια! Αυτός ο θάλαμος είναι ακόμα μεγαλύτερος! Αρχικά βλέπεις την σαχλαμαρούλα των λιμνών (βλ. Fontana di trevi) τίγκα στα νομίσματα. Στο βάααθος όμως το τσιμεντένιο μονοπάτι που περπατάμε, αρχίζει να σκαρφαλώνει προς τα επάνω. Από κει χάνεται μέσα στα σκοτάδια. Ανεβαίνοντας την σκάλα, διάφορα μπαλκονάκια σου προσφέρουν μια φαντασμαγορία. Στην κορυφή της σκάλας τώρα και βρίσκεσαι υψομετρικά στο μέσο του σπηλαίου (χάος κάτω, χάος πάνω) το μονοπάτι βρίσκεται τοποθετημένο πάνω σε μικρές προεξοχές του σπηλαίου. Ουφ. Πάμε έξω.
Περιμένουμε το τρενάκι να μας κατεβάσει στο lower grotto (το βαρκάτο). Οι Λιβανέζοι είναι φωνακλάδες, γελαστοί και ίσως κάπως αγνοί. Τι θέλω να πω: το ότι κατεβαίνανε με τρενάκι (σαν του μοναστηρακίου ένα πράμα) τον κατήφορο, ήταν αφορμή για να αισθανθούν ότι βρίσκονται στο rollercoaster “sudden death”! Χαιρετούσαν τους τουρίστες, και ουρλιάζανε μέσα στην τρελή χαρά! Φτάνουμε, προσπερνάω το άγαλμα- μπούρδα, χαζεύω τις μακέτες- σπιτάκια πάνω στον λόφο και ξανά τα ίδια. Μόνο που εδώ δεν κάνω την χαζομάρα να αφήσω φωτογραφική! Μαζί μου! Εδώ μπαίνοντας ακούς νερά να τρέχουν με ορμή. Φτάνεις στην κυρίως αίθουσα και στα αριστερά σου βλέπεις το ορμητικό ποτάμι να χάνεται μέσα στην σπηλιά ενώ μπροστά σου σε περιμένουν οι βάρκες που θα σε κάνουν βόλτα. Και εδώ οι εντυπώσεις είναι οι καλύτερες (αρκετά μεγαλύτερο από το Δυρό). Η καμερούλα μου απαθανάτισε όλη την διαδρομή σε video αλλά σσσουτ! Μη το πείτε πουθενά!
Κατεβαίνω και προς souk όπου ο κόσμος ξεχειλίζει από γκλαμουριά! Περπατώντας στο δρόμο βλέπω ένα κατασκεύασμα πάνω σε 4 ρόδες της Mercedes στα 6,3.. Λίγο από δω, λίγο από κει, καταλαβαίνω ότι πρόκειται για την καινούρια SLS η οποία θα ξεκινήσει την καριέρα της στην Ευρώπη μέσα του 2010 ενώ στην Αμερική το 2011! (καλά περιττό να σας πω ότι μάζευα τα σαγόνια μου απ’ τα πλακάκια!). Μάλλον τα δίνουν σε κάποιες φυσιογνωμίες νωρίτερα για να κάνουν το show off τους και να μαζέψουν πελατεία!
Έε.. αυτά για σήμερα καληνύχτα.
Day 2: Ο Hussein είναι κάτω και περιμένει. Πρώτη στάση το Jeita Grotto. Στην διαδρομή μιλάμε για την κατάσταση στην χώρα. Αναφέρω επιγραμματικά αυτά που θυμάμαι: σε όλο τον Λίβανο, η ηλεκτροδότηση γίνεται για 16 με 18 ώρες την ημέρα. Τις υπόλοιπες 8-6 (οι οποίες διασκορπίζονται ανά περιοχή σε κάθε στιγμή της ημέρας) αν επιθυμείς ρεύμα θα πρέπει να πληρώσεις ειδική εταιρία- νταβά για να σου παρέχει. Το ίδιο το κράτος δεν πληρώνει τον νταβά άρα κατά διαστήματα τα φανάρια στην πόλη σβήνουν και αναλαμβάνουν αστυνόμοι. Όλη η Βηρυτός υποφέρει από έλλειψη internet. Πληρώνουν 50 ευρώ τον μήνα και η σύνδεση αφορά ολόκληρη την πόλη. Είναι εντελώς ανέφικτο να συνδεθούν εν μέσω της ημέρας όπου όλοι οι κάτοικοι μπαίνουν. Μόνη λύση να ξυπνάνε αξημέρωτα όπου το traffic είναι χαμηλό. Η κινητή τηλεφωνία είναι στα ύψη ενώ για roaming ούτε συζήτηση. Οι κατάρες που έριχνε στους κυβερνόντες κατά την διάρκεια της συζήτησης ήταν αμέτρητες. Επίσης συζητάμε για το απωθητικό έθιμο της μπούρκας (είδα ελάχιστες μαυροφορεμένες γυναίκες) όπου, χαριτολογώντας της χαρακτηρίζει ως μαύρα πουλιά της κολάσεως (γενικά τα είχε πολλά με τους Σαουδάραβες από προσωπικές του εμπειρίες). Με αυτά και μ’ άλλα (μέχρι και συμβουλές για το από πού να κάνω συνάλλαγμα στην Βενεζουέλα!!!) η χαράδρα που περπατούσαμε μου φάνηκε μικρότερη σε απόσταση και φτάσαμε στο Jeita Grotto. Το Jeita Grotto είναι ένα σύμπλεγμα κρυσταλλικών σπηλαίων, υποψήφιο στην κατηγορία «τα 7 φυσικά θαύματα του κόσμου». Ένα υπόγειο ποτάμι τρέχει κατά μήκος του, συνολικά εκτείνεται σε 9 χιλιόμετρα, εδώ βρίσκεται ο μεγαλύτερος σταλακτίτης του κόσμου (8,2 μέτρα). Αυτά αντιγραμμένα από την σελίδα. Ας το δούμε τώρα με τα δικά μου μάτια..
Αρχικά παίρνεις το εισιτήριό σου και περιμένεις στην ουρά για να πάρεις το τελεφερίκ που θα σε φέρει στην είσοδο του επάνω grotto (upper grotto). Εκεί αφήνεις φωτογραφικές και κινητά σε ντουλαπάκι και μπαίνεις σε τσιμεντένιο τούνελ 100-150 μέτρων. Στο βάθος βλέπεις καθαρά τους πρώτους σταλακτίτες. Και φτάνεις......
.....
......
......
......
......
Έτσι λοιπόν έχω φτάσει στο τέρμα της διαδρομής του upper grotto και ακολουθώ το ίδιο δρόμο προς τα πίσω για να βγω και να πάρω το τρενάκι για το lower grotto.
(άντε ας προσπαθήσω τουλάχιστον αν και τίποτα από όσα πω δεν είναι αρκετό)
Το σπήλαιο είναι Τ-Ε-Ρ-Α-Σ-Τ-Ι-Ο! Δεν υπάρχει!!!! Έχω μπει σε σπήλαια και σπήλαια, τούτο εδώ είναι αδιανόητα μεγάλο.. και σαν να μη φτάνει αυτό, είναι και εκπληκτικά δοσμένο στον κόσμο! Φωταγωγημένο ώστε να βλέπεις όλο του το μέγεθος (αν και τα έντονα φώτα ακόμα και σε ήπια συχνότητα, εμποδίζουν την διαδικασία δημιουργίας των στοιχείων του σπηλαίου). Βλέπω και τον περιβόητο σταλακτίτη στην βάση του οποίου έχουν κόψει τούνελ για να περνάει ο κόσμος (8-10 βήματα μέσα σε ένα σταλακτίτη!) πίσω από εδώ το πράγμα χοντραίνει άγρια! Αυτός ο θάλαμος είναι ακόμα μεγαλύτερος! Αρχικά βλέπεις την σαχλαμαρούλα των λιμνών (βλ. Fontana di trevi) τίγκα στα νομίσματα. Στο βάααθος όμως το τσιμεντένιο μονοπάτι που περπατάμε, αρχίζει να σκαρφαλώνει προς τα επάνω. Από κει χάνεται μέσα στα σκοτάδια. Ανεβαίνοντας την σκάλα, διάφορα μπαλκονάκια σου προσφέρουν μια φαντασμαγορία. Στην κορυφή της σκάλας τώρα και βρίσκεσαι υψομετρικά στο μέσο του σπηλαίου (χάος κάτω, χάος πάνω) το μονοπάτι βρίσκεται τοποθετημένο πάνω σε μικρές προεξοχές του σπηλαίου. Ουφ. Πάμε έξω.
Περιμένουμε το τρενάκι να μας κατεβάσει στο lower grotto (το βαρκάτο). Οι Λιβανέζοι είναι φωνακλάδες, γελαστοί και ίσως κάπως αγνοί. Τι θέλω να πω: το ότι κατεβαίνανε με τρενάκι (σαν του μοναστηρακίου ένα πράμα) τον κατήφορο, ήταν αφορμή για να αισθανθούν ότι βρίσκονται στο rollercoaster “sudden death”! Χαιρετούσαν τους τουρίστες, και ουρλιάζανε μέσα στην τρελή χαρά! Φτάνουμε, προσπερνάω το άγαλμα- μπούρδα, χαζεύω τις μακέτες- σπιτάκια πάνω στον λόφο και ξανά τα ίδια. Μόνο που εδώ δεν κάνω την χαζομάρα να αφήσω φωτογραφική! Μαζί μου! Εδώ μπαίνοντας ακούς νερά να τρέχουν με ορμή. Φτάνεις στην κυρίως αίθουσα και στα αριστερά σου βλέπεις το ορμητικό ποτάμι να χάνεται μέσα στην σπηλιά ενώ μπροστά σου σε περιμένουν οι βάρκες που θα σε κάνουν βόλτα. Και εδώ οι εντυπώσεις είναι οι καλύτερες (αρκετά μεγαλύτερο από το Δυρό). Η καμερούλα μου απαθανάτισε όλη την διαδρομή σε video αλλά σσσουτ! Μη το πείτε πουθενά!
