Προετοιμασία
Γιατί όχι; Καύκασος λοιπόν. Τόσο μακριά μας αλλά και τόσο κοντά μας.
Το ταξίδι μας ξεκινάει με ένα πρόσφατο μουσικό “αφήγημα” από την αγαπημένη Νατάσσα.
Όταν ακούμε Καύκασος μας έρχεται στο νου μία από τις πρώτες πράξεις Αντίστασης απέναντι στη Βία και την Εξουσία, η οποία υμνήθηκε από τον Αισχύλο μέσω του Προμηθέα του. Εκεί μακριά στα βουνά του Καυκάσου έδεσε και βασάνισε ο Δίας τον Τιτάνα Προμηθέα γιατί τόλμησε να δώσει στους ανθρώπους την φωτιά επιταχύνοντας της εξέλιξη και την απόκτηση γνώσης και τεχνολογίας.
Στο σημερινό Καύκασο ζούνε εκατοντάδες λαοί με δικές τους γλώσσες και διαλέκτους, διαφορετικούς πολιτισμούς και παραδόσεις, συγκροτημένοι σε τέσσερις κρατικές οντότητες. Ο Βόρειος Καύκασος είναι τμήμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας ενώ ο Νότιος Καύκασος ή Υπερκαυκασία περιλαμβάνει τη Γεωργία, την Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν. Ανάμεσα σε δύο θάλασσες, την Μαύρη Θάλασσα στα δυτικά και την Κασπία Θάλασσα στα ανατολικά, πάνω σε όρη και οροπέδια απλώνεται ένα πολύχρωμο παζλ ανθρώπων που προσπαθούν να επιβιώσουν μαζί κόντρα σε ότι τους θέλει απέναντι.
Επισυνάπτω δύο χάρτες που βρήκα στο διαδίκτυο, ο ένας από την περίοδο της Σοβιετικής Ένωσης και ο άλλος σύγχρονος. Φαίνεται οτι δεν έχουν μεταβληθεί τα όρια των περιοχών μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, απλά έχουν αυξηθεί οι πόλεμοι και οι διεκδικήσεις από τα κράτη που έχουν ανεξαρτητοποιηθεί. Γεωργία, Αρμενία και Αζερμπαϊτζάν “άρχισαν” την ζωή τους ως ανεξάρτητες κρατικές οντότητες μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και σε σύντομο χρονικό διάστημα ενσωματώθηκαν στην ΕΣΣΔ μέχρι την εκ νέου ανεξαρτητοποίησή τους.
Η αρχική σκέψη, η οποία άρχισε να αναπτύσσεται κατά την διάρκεια του προηγούμενου ταξιδιού στο Βιετνάμ (ακολουθήθηκε το γνωμικό “Το καλύτερο ταξίδι είναι αυτό που κλείνεται όταν βρίσκεσαι ήδη σε ταξίδι” by @psilos3), ήταν να επισκεφτούμε και τις τρεις χώρες του Νότιου Καυκάσου. Ο σχεδιασμός ήταν για οδικό ταξίδι και πέρασμα συνόρων. Η αναζήτηση πληροφοριών μας οδήγησε στο συμπέρασμα οτι ο χρόνος που είχαμε στην διάθεσή μας (μέχρι δύο εβδομάδες) δεν θα μας επέτρεπε να δούμε, να ακούσουμε, να καταλάβουμε, να επισκεφτούμε και να βιώσουμε όσα περισσότερα “έπρεπε” και μπορούσαμε. Από την άλλη η αβέβαιη κατάσταση στα συνοριακά περάσματα, ως απόρροια του πρόσφατου πολέμου στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, δεν ευνοούσε την αρχική σκέψη.
Έτσι λοιπόν ο κύβος ερρίφθη, επιλέχθηκε το Αζερμπαϊτζάν και αφέθηκε για το μέλλον η δυάδα Αρμενία και Γεωργία. Η επιλογή δεν ήταν “θρησκευτική” γιατί όταν ταξιδεύεις δεν μπορεί να αποτελεί κριτήριο. Η επιφάνεια του Αζερμπαϊτζάν είναι περίπου ίση με την επιφάνεια των άλλων δύο μαζί. Οπότε αυτό διευκολύνει την πραγματοποίηση δύο διαφορετικών οδικών ταξιδίων σε συγκεκριμένα χρονικά όρια.
Επίσης συνέβαλε και ο παρακάτω διάλογος με συνάδελφο:
Νίκος : Γιατί να πας εκεί;
Εγώ: Γιατί να μην πάω;
Νίκος: Εκεί είναι Τουρκία.
Εγώ: Ε, και; Που είναι το πρόβλημα;
... και κάπως έτσι εξελίχθηκε ο διάλογος για πολλή ώρα
Στερεότυπα, τουρκοφοβία, ιδιότυπος εθνικισμός, αποστροφή σε ότι δεν είναι θρησκευτικά “δικό” μας ήταν ένας ακόμη λόγος να το τολμήσουμε… Δεν ξέρουμε τι θα βρούμε και τι θα βιώσουμε αλλά γιατί όχι;
Αζερμπαϊτζάν λοιπόν!
Το Αζερμπαϊτζάν, αν και καταγράφεται στις μουσουλμανικές χώρες, εντούτοις το σύνταγμα της χώρας δεν ορίζει επίσημη θρησκεία. Από αυτά που διαβάζουμε φαίνεται οτι για την πλειοψηφία του πληθυσμού η θρησκεία είναι μάλλον αδιάφορη. Βέβαια στη σημαία του (η οποία είναι σε ισχύ από το 1991) εμπεριέχεται η ημισέληνος η οποία προφανώς εξυπηρετεί το νέο "εθνικό" αφήγημα και τις γεωπολιτικές κατευθύνσεις του κράτους.
Η ανάλυση των τριών χρωμάτων σημειολογικά παρουσιάζει αρκετό ενδιαφέρον για το πως κατατάσσει το σύνταγμά του κράτους τους αζέρους στο χωροχρονικό συνεχές της ιστορίας, ενώνοντας το χθές με το σήμερα και το αύριο.
Το μπλε συμβολίζει την τουρκική καταγωγή του αζέρικου πληθυσμού, την πολιτιστική παράδοση και κληρονομιά, το χθες.
Το κόκκινο συμβολίζει τις φιλοδοξίες για πρόοδο και εκσυγχρονισμό (ΕΕ, Τουρκία, Ρωσία, ποιος ξέρει άραγε), το αύριο.
Το πράσινο χρώμα συμβολίζει τις Ισλαμικές ρίζες της χώρας, το χθες, το σήμερα και το αύριο.
Η ημισέληνος συμβολίζει τη δέσμευση (το νέο "εθνικό" αφήγημα που λέγαμε) της χώρας στο Ισλάμ.
Το αστέρι συμβολίζει τη διασύνδεση με τους οκτώ τουρκικούς κλάδους λαών.
Επιπλέον στο εθνόσημο υπάρχει και η φωτιά, πανάρχαιο σύμβολο της γης των Αζέρων (υπάρχουν και τρία ψηλά κτίρια στο Μπακού σε σχήμα φλόγας).
Στα πρακτικά τώρα
Με συνοδοιπόρους ένα φιλικό ζευγάρι αγοράζουμε τα εισιτήρια την περίοδο προσφορών της Aegean (τέλη Μάη) στην τιμή των 251,74 ευρώ (flex χωρίς πρόσθετη βαλίτσα) από Αθήνα προς Μπακού και αντίστροφα. Οι φίλοι μας είχαν προμηθευτεί τα εισιτήριά τους κάποιες ημέρες νωρίτερα εξαργυρώνοντας πόντους και ευτυχώς για εμάς, γιατί η Αegean “φέρθηκε” λίγο επιπόλαια και με ασυνέπεια. Ο αρχικός σχεδιασμός ήταν για αναχώρηση μετά τις 15/9 αλλά η Aegean δεν συμφώνησε μαζί μας αφού δύο φορές ακύρωσε πτήσεις. Τελικά η μπίλια έκατσε στις 15/8 για αναχώρηση και μάλλον μας βγήκε σε καλό γιατί αφενός η διάρκεια της ημέρας θα είναι σύμμαχος και από την άλλη οι τιμές των ξενοδοχείων είναι αρκετά φθηνότερες από το Σεπτέμβρη (μετά τις 15/9 πραγματοποιούνται οι αγώνες της formula 1). Βέβαια οι ώρες αναχώρησης από Αθήνα (23:10) και άφιξης στο Μπακού (3:20) είναι λίγο βάρβαρες αλλά ευτυχώς η διάρκεια του ταξιδιού είναι σύντομη. Να σημειώσουμε οτι με το Αζερμπαϊτζάν έχουμε διαφορά +1 ώρα.
Από τις λίγες ιστορίες για το Αζερμπαϊτζάν που βρήκαμε εδώ μέσα σταθήκαμε ιδιαίτερα σε αυτές : Ιστορία 1 (by @isabelle), Ιστορία 2 (by @poised), Ιστορία 3 (by @travelbreak) και η πολύ πρόσφατη Ιστορία 4 (by @eco05140).
Το Αζερμπαϊτζάν και η Αρμενία έζησαν δύο πρόσφατους πολέμους για το Ναγκόρνο Καραμπάχ με εκατέρωθεν μετακινήσεις πληθυσμών, καταστροφές υποδομών και περιοχών, αναβίωση και γιγάντωση εθνικού μίσους, πολλούς νεκρούς. Δεν θα αναφερθώ περισσότερο αλλά από την πολύ ενδιαφέρουσα Ιστορία 1 επιτρέψτε μου να κρατήσω την φράση: "Και όμως μέσα στα χαλάσματα έχει διασωθεί κάτι υπέροχο για το συμβολισμό του: μοναδική πολυχρωμία μέσα στο γκρίζο της πέτρας, ένα ψηφιδωτό της σοβιετικής περιόδου στέκει ακόμα στη θέση του ανάμεσα στα ερείπια, ύστατος σιωπηλός μάρτυρας μιας εποχής όπου Αρμένιοι και Αζέροι συνυπήρξανε ειρηνικά στα πλαίσια της τότε ΕΣΣΔ".
Με την βοήθεια των ιστοριών αυτών και μετά από πολλές “συσκέψεις” συνοδεία μπυροποσίας, καταλήξαμε στο παρακάτω πρόγραμμα:
Ουσιαστικά οι ημέρες αναχώρησης και επιστροφής είναι “νεκρές” ημέρες αφού η αναχώρηση γίνεται λίγο πριν τα μεσάνυχτα και η άφιξη στην Αθήνα νωρίς το πρωί.
Για το πρόγραμμα αυτό πήραμε πολύτιμη βοήθεια από την ιστοσελίδα του επίσημου οργανισμού τουρισμού της χώρας..
Για το Μπακού έχουμε προγραμματίσει τρεις ημέρες οι οποίες ουσιαστικά είναι δύο γιατί η Δευτέρα είναι αφιερωμένη σε ολοήμερη εκδρομή προς τα βόρεια (χερσόνησος Abseron, Khizi, Guba, Gusar) μέχρι και το Khinaliq (παλιό καυκασιανό μεσαιωνικό χωριό σε πολύ μεγάλο υψόμετρο, εάν προλάβουμε). Την ημέρα αυτή θα επιστρέψουμε ξανά στο Μπακού για διανυκτέρευση αφού δεν φαίνεται να υπάρχει δρόμος που να μας πηγαίνει στις υπόλοιπες πόλεις του ταξιδιού.
Διαφορετικά χρώματα για διαφορετικές πόλεις και διανυκτερεύσεις σε ένα συνεχόμενο ταξίδι που ξεκινάει από το Μπακού και καταλήγει στο Μπακού.
Η περιπέτεια περιλαμβάνει επίσκεψη και διανυκτέρευση στο Ναγκόρνο Καραμπάχ (Shusha). Για την είσοδό μας στην περιοχή απαιτείται ειδική άδεια η οποία παρέχεται από την επίσημη ιστοσελίδα. Όσο κι αν προσπάθησα δεν κατάφερα να έχω πρόσβαση αν και η σελίδα είναι λειτουργική όπως επιβεβαίωσε η αλληλογραφία που είχαμε με το ξενοδοχείο μας στο Μπακού. Προφανώς η σύνδεση με την ιστοσελίδα εκτός Αζερμπαϊτζάν είναι κλειστή. Μένει να το εξακριβώσουμε και να προλάβουμε να βγάλουμε άδεια.
Μετά το Lankaran επιστρέφουμε στο Μπακού για να πάρουμε την εσωτερική πτήση για τον αζέρικο θύλακα εντός της Αρμενίας, το Ναχιτσεβάν.
Αργά το βράδυ της Δευτέρας 25.8 αναχώρηση από Ναχιτσεβάν για Μπακού και από εκεί, ξημερώματα Τρίτης, για Αθήνα.
Η κράτηση των ξενοδοχείων έγινε είτε απευθείας με σαφώς καλύτερες τιμές σε σχέση με την booking ή μέσω booking όπου δεν μπορούσαμε να έχουμε επικοινωνία (στάλθηκαν emails αλλά δεν απαντήθηκαν).
Επιλέχθηκαν (οι τιμές αφορούν δίκλινο δωμάτιο):
Για την παραμονή μας στη Shusha (πόλη του Ναγκόρνο Καραμπάχ) το ξενοδοχείο βρέθηκε από τους χάρτες της google, η booking δεν έβγαζε κάποιο ξενοδοχείο. Αρχικά θέλαμε να μείνουμε στην πόλη Naftalan (πολύ κοντά στη Shusha) αλλά επειδή είναι λουτρόπολη οι τιμές των ξενοδοχείων είναι αρκετά υψηλότερες από τα υπόλοιπα που κλείσαμε.
Επειδή όμως το “έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται” την πατήσαμε σαν πρωτάρηδες. Από Μπακού για Ναχιτσεβάν πας με εσωτερική πτήση των Αζέρικων Αερογραμμών. Πολλές οι πτήσεις κατά την διάρκεια της ημέρας και λέμε ωραία δεν χρειάζεται να βιαζόμαστε. Οπότε το αφήσαμε για την τελευταία εβδομάδα της αναχώρησης κι έτσι δεν υπήρχε ούτε μία θέση για δείγμα στην πτήση επιστροφής. Κάνοντας ένα γρήγορο ψάξιμο για εναλλακτικό τρόπο επιστροφής βρήκα οτι υπάρχει λεωφορειακή σύνδεση δώδεκα ωρών από Ναχιτσεβάν για Μπακού η οποία ακολουθεί τη συνοριακή γραμμή Ιράν-Αρμενία-Αζερμπαϊτζάν, μπαίνοντας και βγαίνοντας στο Ιράν. Επειδή το Ιράν δεν συμπεριλαμβάνεται στο πρόγραμμα, το Ναχιτσεβάν διαγράφεται από το ταξίδι και μετατίθενται κάπου στο μέλλον. Εδώ λοιπόν ισχύει στο ακέραιο ο κανόνας “μην αφήνεις για αύριο αυτό που μπορείς να κάνεις σήμερα”.
Νέος προγραμματισμός λοιπόν:
Για την είσοδο στο Αζερμπαϊτζάν απαιτείται τουριστική βίζα αξίας 30$ η οποία μπορεί να αγοραστεί ηλεκτρονικά εδώ. Διάβασα στο forum οτι βίζα μπορεί να εκδοθεί και επιτόπου στο αεροδρόμιο αλλά στην επίσημη ιστοσελίδα δεν αναφέρεται. Μένει να το ελέγξουμε όταν φτάσουμε.
Για την επικοινωνία μας με τον ψηφιακό κόσμο και για να μην αφήσουμε μια περιουσία στους τηλεπικοινωνιακούς παρόχους αγοράστηκε με ηλεκτρονικό τρόπο e-sim για ένα από τα κινητά μας που έχει την δυνατότητα και για τα υπόλοιπα ο εφοδιασμός θα γίνει από την τοπική αγορά (μόνο data, 30 ημέρες, 10GB, 16,97 ευρώ με την έκπτωση).
Φυσικά για το road trip απαιτείται αυτοκίνητο. Με δεδομένο οτι είμαστε τέσσερις μαζί με τις αποσκευές μας, έχουμε κλείσει ένα μεγαλούτσικο σε τιμή 140 azn την ημέρα με πλήρη ασφάλιση. Στο διαδίκτυο βρήκαμε αρκετές εταιρείες ενοικίασης αυτοκινήτων στο Μπακού, κατά κανόνα με αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού και αυτόματα. Επειδή νοικιάζω αρκετές φορές στην Ελλάδα λόγω εργασίας φροντίζω να υπάρχει πάντα πλήρη ασφάλιση και δεύτερος οδηγός στην τελική τιμή. Έτσι λοιπόν οι τιμές που φαίνονται στις διάφορες ιστοσελίδες στο Μπακού αφορούν βασική (αστική) ασφάλιση. Ζητήσαμε πλήρη ασφάλιση (δεν παρείχαν όλοι) και το τελικό ποσό είναι σχεδόν διπλάσιο από το αρχικό. Αλλά και πάλι είναι πάρα πολύ οικονομικά σε σχέση με την Ευρώπη. Επιπλέον η εταιρεία μας ενημέρωσε οτι το κόστος της βενζίνης είναι 1.10 azn / λίτρο, δηλαδή περίπου 0,55 ευρώ.
Να και ο χάρτης των διαδρομών:
Ξεκινάμε;
Γιατί όχι; Καύκασος λοιπόν. Τόσο μακριά μας αλλά και τόσο κοντά μας.
Το ταξίδι μας ξεκινάει με ένα πρόσφατο μουσικό “αφήγημα” από την αγαπημένη Νατάσσα.
Όταν ακούμε Καύκασος μας έρχεται στο νου μία από τις πρώτες πράξεις Αντίστασης απέναντι στη Βία και την Εξουσία, η οποία υμνήθηκε από τον Αισχύλο μέσω του Προμηθέα του. Εκεί μακριά στα βουνά του Καυκάσου έδεσε και βασάνισε ο Δίας τον Τιτάνα Προμηθέα γιατί τόλμησε να δώσει στους ανθρώπους την φωτιά επιταχύνοντας της εξέλιξη και την απόκτηση γνώσης και τεχνολογίας.
Στο σημερινό Καύκασο ζούνε εκατοντάδες λαοί με δικές τους γλώσσες και διαλέκτους, διαφορετικούς πολιτισμούς και παραδόσεις, συγκροτημένοι σε τέσσερις κρατικές οντότητες. Ο Βόρειος Καύκασος είναι τμήμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας ενώ ο Νότιος Καύκασος ή Υπερκαυκασία περιλαμβάνει τη Γεωργία, την Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν. Ανάμεσα σε δύο θάλασσες, την Μαύρη Θάλασσα στα δυτικά και την Κασπία Θάλασσα στα ανατολικά, πάνω σε όρη και οροπέδια απλώνεται ένα πολύχρωμο παζλ ανθρώπων που προσπαθούν να επιβιώσουν μαζί κόντρα σε ότι τους θέλει απέναντι.
Επισυνάπτω δύο χάρτες που βρήκα στο διαδίκτυο, ο ένας από την περίοδο της Σοβιετικής Ένωσης και ο άλλος σύγχρονος. Φαίνεται οτι δεν έχουν μεταβληθεί τα όρια των περιοχών μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, απλά έχουν αυξηθεί οι πόλεμοι και οι διεκδικήσεις από τα κράτη που έχουν ανεξαρτητοποιηθεί. Γεωργία, Αρμενία και Αζερμπαϊτζάν “άρχισαν” την ζωή τους ως ανεξάρτητες κρατικές οντότητες μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και σε σύντομο χρονικό διάστημα ενσωματώθηκαν στην ΕΣΣΔ μέχρι την εκ νέου ανεξαρτητοποίησή τους.
Η αρχική σκέψη, η οποία άρχισε να αναπτύσσεται κατά την διάρκεια του προηγούμενου ταξιδιού στο Βιετνάμ (ακολουθήθηκε το γνωμικό “Το καλύτερο ταξίδι είναι αυτό που κλείνεται όταν βρίσκεσαι ήδη σε ταξίδι” by @psilos3), ήταν να επισκεφτούμε και τις τρεις χώρες του Νότιου Καυκάσου. Ο σχεδιασμός ήταν για οδικό ταξίδι και πέρασμα συνόρων. Η αναζήτηση πληροφοριών μας οδήγησε στο συμπέρασμα οτι ο χρόνος που είχαμε στην διάθεσή μας (μέχρι δύο εβδομάδες) δεν θα μας επέτρεπε να δούμε, να ακούσουμε, να καταλάβουμε, να επισκεφτούμε και να βιώσουμε όσα περισσότερα “έπρεπε” και μπορούσαμε. Από την άλλη η αβέβαιη κατάσταση στα συνοριακά περάσματα, ως απόρροια του πρόσφατου πολέμου στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, δεν ευνοούσε την αρχική σκέψη.
Έτσι λοιπόν ο κύβος ερρίφθη, επιλέχθηκε το Αζερμπαϊτζάν και αφέθηκε για το μέλλον η δυάδα Αρμενία και Γεωργία. Η επιλογή δεν ήταν “θρησκευτική” γιατί όταν ταξιδεύεις δεν μπορεί να αποτελεί κριτήριο. Η επιφάνεια του Αζερμπαϊτζάν είναι περίπου ίση με την επιφάνεια των άλλων δύο μαζί. Οπότε αυτό διευκολύνει την πραγματοποίηση δύο διαφορετικών οδικών ταξιδίων σε συγκεκριμένα χρονικά όρια.
Επίσης συνέβαλε και ο παρακάτω διάλογος με συνάδελφο:
Νίκος : Γιατί να πας εκεί;
Εγώ: Γιατί να μην πάω;
Νίκος: Εκεί είναι Τουρκία.
Εγώ: Ε, και; Που είναι το πρόβλημα;
... και κάπως έτσι εξελίχθηκε ο διάλογος για πολλή ώρα
Στερεότυπα, τουρκοφοβία, ιδιότυπος εθνικισμός, αποστροφή σε ότι δεν είναι θρησκευτικά “δικό” μας ήταν ένας ακόμη λόγος να το τολμήσουμε… Δεν ξέρουμε τι θα βρούμε και τι θα βιώσουμε αλλά γιατί όχι;
Αζερμπαϊτζάν λοιπόν!
Το Αζερμπαϊτζάν, αν και καταγράφεται στις μουσουλμανικές χώρες, εντούτοις το σύνταγμα της χώρας δεν ορίζει επίσημη θρησκεία. Από αυτά που διαβάζουμε φαίνεται οτι για την πλειοψηφία του πληθυσμού η θρησκεία είναι μάλλον αδιάφορη. Βέβαια στη σημαία του (η οποία είναι σε ισχύ από το 1991) εμπεριέχεται η ημισέληνος η οποία προφανώς εξυπηρετεί το νέο "εθνικό" αφήγημα και τις γεωπολιτικές κατευθύνσεις του κράτους.
Η ανάλυση των τριών χρωμάτων σημειολογικά παρουσιάζει αρκετό ενδιαφέρον για το πως κατατάσσει το σύνταγμά του κράτους τους αζέρους στο χωροχρονικό συνεχές της ιστορίας, ενώνοντας το χθές με το σήμερα και το αύριο.
Το μπλε συμβολίζει την τουρκική καταγωγή του αζέρικου πληθυσμού, την πολιτιστική παράδοση και κληρονομιά, το χθες.
Το κόκκινο συμβολίζει τις φιλοδοξίες για πρόοδο και εκσυγχρονισμό (ΕΕ, Τουρκία, Ρωσία, ποιος ξέρει άραγε), το αύριο.
Το πράσινο χρώμα συμβολίζει τις Ισλαμικές ρίζες της χώρας, το χθες, το σήμερα και το αύριο.
Η ημισέληνος συμβολίζει τη δέσμευση (το νέο "εθνικό" αφήγημα που λέγαμε) της χώρας στο Ισλάμ.
Το αστέρι συμβολίζει τη διασύνδεση με τους οκτώ τουρκικούς κλάδους λαών.
Επιπλέον στο εθνόσημο υπάρχει και η φωτιά, πανάρχαιο σύμβολο της γης των Αζέρων (υπάρχουν και τρία ψηλά κτίρια στο Μπακού σε σχήμα φλόγας).
Στα πρακτικά τώρα
Με συνοδοιπόρους ένα φιλικό ζευγάρι αγοράζουμε τα εισιτήρια την περίοδο προσφορών της Aegean (τέλη Μάη) στην τιμή των 251,74 ευρώ (flex χωρίς πρόσθετη βαλίτσα) από Αθήνα προς Μπακού και αντίστροφα. Οι φίλοι μας είχαν προμηθευτεί τα εισιτήριά τους κάποιες ημέρες νωρίτερα εξαργυρώνοντας πόντους και ευτυχώς για εμάς, γιατί η Αegean “φέρθηκε” λίγο επιπόλαια και με ασυνέπεια. Ο αρχικός σχεδιασμός ήταν για αναχώρηση μετά τις 15/9 αλλά η Aegean δεν συμφώνησε μαζί μας αφού δύο φορές ακύρωσε πτήσεις. Τελικά η μπίλια έκατσε στις 15/8 για αναχώρηση και μάλλον μας βγήκε σε καλό γιατί αφενός η διάρκεια της ημέρας θα είναι σύμμαχος και από την άλλη οι τιμές των ξενοδοχείων είναι αρκετά φθηνότερες από το Σεπτέμβρη (μετά τις 15/9 πραγματοποιούνται οι αγώνες της formula 1). Βέβαια οι ώρες αναχώρησης από Αθήνα (23:10) και άφιξης στο Μπακού (3:20) είναι λίγο βάρβαρες αλλά ευτυχώς η διάρκεια του ταξιδιού είναι σύντομη. Να σημειώσουμε οτι με το Αζερμπαϊτζάν έχουμε διαφορά +1 ώρα.
Από τις λίγες ιστορίες για το Αζερμπαϊτζάν που βρήκαμε εδώ μέσα σταθήκαμε ιδιαίτερα σε αυτές : Ιστορία 1 (by @isabelle), Ιστορία 2 (by @poised), Ιστορία 3 (by @travelbreak) και η πολύ πρόσφατη Ιστορία 4 (by @eco05140).
Το Αζερμπαϊτζάν και η Αρμενία έζησαν δύο πρόσφατους πολέμους για το Ναγκόρνο Καραμπάχ με εκατέρωθεν μετακινήσεις πληθυσμών, καταστροφές υποδομών και περιοχών, αναβίωση και γιγάντωση εθνικού μίσους, πολλούς νεκρούς. Δεν θα αναφερθώ περισσότερο αλλά από την πολύ ενδιαφέρουσα Ιστορία 1 επιτρέψτε μου να κρατήσω την φράση: "Και όμως μέσα στα χαλάσματα έχει διασωθεί κάτι υπέροχο για το συμβολισμό του: μοναδική πολυχρωμία μέσα στο γκρίζο της πέτρας, ένα ψηφιδωτό της σοβιετικής περιόδου στέκει ακόμα στη θέση του ανάμεσα στα ερείπια, ύστατος σιωπηλός μάρτυρας μιας εποχής όπου Αρμένιοι και Αζέροι συνυπήρξανε ειρηνικά στα πλαίσια της τότε ΕΣΣΔ".
Με την βοήθεια των ιστοριών αυτών και μετά από πολλές “συσκέψεις” συνοδεία μπυροποσίας, καταλήξαμε στο παρακάτω πρόγραμμα:
Ουσιαστικά οι ημέρες αναχώρησης και επιστροφής είναι “νεκρές” ημέρες αφού η αναχώρηση γίνεται λίγο πριν τα μεσάνυχτα και η άφιξη στην Αθήνα νωρίς το πρωί.
Για το πρόγραμμα αυτό πήραμε πολύτιμη βοήθεια από την ιστοσελίδα του επίσημου οργανισμού τουρισμού της χώρας..
Για το Μπακού έχουμε προγραμματίσει τρεις ημέρες οι οποίες ουσιαστικά είναι δύο γιατί η Δευτέρα είναι αφιερωμένη σε ολοήμερη εκδρομή προς τα βόρεια (χερσόνησος Abseron, Khizi, Guba, Gusar) μέχρι και το Khinaliq (παλιό καυκασιανό μεσαιωνικό χωριό σε πολύ μεγάλο υψόμετρο, εάν προλάβουμε). Την ημέρα αυτή θα επιστρέψουμε ξανά στο Μπακού για διανυκτέρευση αφού δεν φαίνεται να υπάρχει δρόμος που να μας πηγαίνει στις υπόλοιπες πόλεις του ταξιδιού.
Διαφορετικά χρώματα για διαφορετικές πόλεις και διανυκτερεύσεις σε ένα συνεχόμενο ταξίδι που ξεκινάει από το Μπακού και καταλήγει στο Μπακού.
Η περιπέτεια περιλαμβάνει επίσκεψη και διανυκτέρευση στο Ναγκόρνο Καραμπάχ (Shusha). Για την είσοδό μας στην περιοχή απαιτείται ειδική άδεια η οποία παρέχεται από την επίσημη ιστοσελίδα. Όσο κι αν προσπάθησα δεν κατάφερα να έχω πρόσβαση αν και η σελίδα είναι λειτουργική όπως επιβεβαίωσε η αλληλογραφία που είχαμε με το ξενοδοχείο μας στο Μπακού. Προφανώς η σύνδεση με την ιστοσελίδα εκτός Αζερμπαϊτζάν είναι κλειστή. Μένει να το εξακριβώσουμε και να προλάβουμε να βγάλουμε άδεια.
Μετά το Lankaran επιστρέφουμε στο Μπακού για να πάρουμε την εσωτερική πτήση για τον αζέρικο θύλακα εντός της Αρμενίας, το Ναχιτσεβάν.
Αργά το βράδυ της Δευτέρας 25.8 αναχώρηση από Ναχιτσεβάν για Μπακού και από εκεί, ξημερώματα Τρίτης, για Αθήνα.
Η κράτηση των ξενοδοχείων έγινε είτε απευθείας με σαφώς καλύτερες τιμές σε σχέση με την booking ή μέσω booking όπου δεν μπορούσαμε να έχουμε επικοινωνία (στάλθηκαν emails αλλά δεν απαντήθηκαν).
Επιλέχθηκαν (οι τιμές αφορούν δίκλινο δωμάτιο):
Μπακού, Parallel Hotel (απευθείας ΑΖΝ 95 Χ 4)
Sheki, Ruma Qala Hotel (booking ΑΖΝ 110 Χ 2)
Ganja, Dashli Qala Hotel (booking, AZN 110 X 1)
Shusha, Yasemen Hotel (απευθείας, ΑΖΝ 180 Χ 1)
Lankaran, Khan Lankaran Hotel (booking, AZN 80 X 1)
Nakhchivan, Saat Meydani Nakhchivan (booking, AZN 130 X 2)
Για την παραμονή μας στη Shusha (πόλη του Ναγκόρνο Καραμπάχ) το ξενοδοχείο βρέθηκε από τους χάρτες της google, η booking δεν έβγαζε κάποιο ξενοδοχείο. Αρχικά θέλαμε να μείνουμε στην πόλη Naftalan (πολύ κοντά στη Shusha) αλλά επειδή είναι λουτρόπολη οι τιμές των ξενοδοχείων είναι αρκετά υψηλότερες από τα υπόλοιπα που κλείσαμε.
Επειδή όμως το “έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται” την πατήσαμε σαν πρωτάρηδες. Από Μπακού για Ναχιτσεβάν πας με εσωτερική πτήση των Αζέρικων Αερογραμμών. Πολλές οι πτήσεις κατά την διάρκεια της ημέρας και λέμε ωραία δεν χρειάζεται να βιαζόμαστε. Οπότε το αφήσαμε για την τελευταία εβδομάδα της αναχώρησης κι έτσι δεν υπήρχε ούτε μία θέση για δείγμα στην πτήση επιστροφής. Κάνοντας ένα γρήγορο ψάξιμο για εναλλακτικό τρόπο επιστροφής βρήκα οτι υπάρχει λεωφορειακή σύνδεση δώδεκα ωρών από Ναχιτσεβάν για Μπακού η οποία ακολουθεί τη συνοριακή γραμμή Ιράν-Αρμενία-Αζερμπαϊτζάν, μπαίνοντας και βγαίνοντας στο Ιράν. Επειδή το Ιράν δεν συμπεριλαμβάνεται στο πρόγραμμα, το Ναχιτσεβάν διαγράφεται από το ταξίδι και μετατίθενται κάπου στο μέλλον. Εδώ λοιπόν ισχύει στο ακέραιο ο κανόνας “μην αφήνεις για αύριο αυτό που μπορείς να κάνεις σήμερα”.
Νέος προγραμματισμός λοιπόν:
Για την είσοδο στο Αζερμπαϊτζάν απαιτείται τουριστική βίζα αξίας 30$ η οποία μπορεί να αγοραστεί ηλεκτρονικά εδώ. Διάβασα στο forum οτι βίζα μπορεί να εκδοθεί και επιτόπου στο αεροδρόμιο αλλά στην επίσημη ιστοσελίδα δεν αναφέρεται. Μένει να το ελέγξουμε όταν φτάσουμε.
Για την επικοινωνία μας με τον ψηφιακό κόσμο και για να μην αφήσουμε μια περιουσία στους τηλεπικοινωνιακούς παρόχους αγοράστηκε με ηλεκτρονικό τρόπο e-sim για ένα από τα κινητά μας που έχει την δυνατότητα και για τα υπόλοιπα ο εφοδιασμός θα γίνει από την τοπική αγορά (μόνο data, 30 ημέρες, 10GB, 16,97 ευρώ με την έκπτωση).
Φυσικά για το road trip απαιτείται αυτοκίνητο. Με δεδομένο οτι είμαστε τέσσερις μαζί με τις αποσκευές μας, έχουμε κλείσει ένα μεγαλούτσικο σε τιμή 140 azn την ημέρα με πλήρη ασφάλιση. Στο διαδίκτυο βρήκαμε αρκετές εταιρείες ενοικίασης αυτοκινήτων στο Μπακού, κατά κανόνα με αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού και αυτόματα. Επειδή νοικιάζω αρκετές φορές στην Ελλάδα λόγω εργασίας φροντίζω να υπάρχει πάντα πλήρη ασφάλιση και δεύτερος οδηγός στην τελική τιμή. Έτσι λοιπόν οι τιμές που φαίνονται στις διάφορες ιστοσελίδες στο Μπακού αφορούν βασική (αστική) ασφάλιση. Ζητήσαμε πλήρη ασφάλιση (δεν παρείχαν όλοι) και το τελικό ποσό είναι σχεδόν διπλάσιο από το αρχικό. Αλλά και πάλι είναι πάρα πολύ οικονομικά σε σχέση με την Ευρώπη. Επιπλέον η εταιρεία μας ενημέρωσε οτι το κόστος της βενζίνης είναι 1.10 azn / λίτρο, δηλαδή περίπου 0,55 ευρώ.
Να και ο χάρτης των διαδρομών:
Ξεκινάμε;
Last edited:
