Αφού κάνεις επιλογή λόγω του συγκεκριμένου σκηνοθέτη, δες (καλύτερα προς τα Χριστούγεννα για να είναι εντός κλίματος) την ταινία κινουμένων σχεδίων "The nightmare before Christmas" (Χριστουγεννιάτικος εφιάλτης).Γενικά δεν είχα σχέση με τον κινηματογράφο για πολλούς λόγους κι επιπλέον με απωθούσαν οι σύγχρονες αμερικάνικες ταινίες (αντίθετα με τις παλιές ασπρόμαυρες). Και τα τελευταία 2 χρόνια έκανα μια περίεργη στροφή κι ευτυχώς υπάρχουν και τα dvd και αναπληρώνω κενά. Πχ τις τελευταίες 10 μέρες είδα 7 ταινίες... Λοιπόν δεν ξέρω πόσο μπανάλ θα φανώ αλλά μόλις είδα σε dvd τον Ψαλιδοχέρη. 21 χρόνια πέρασαν από τότε που βγήκε και την είδα πρώτη φορά απόψε
Περίεργο πράμα, ενώ ήταν μια βραδιά πιεσμένη όπως όλες σχεδόν λόγω των τελευταίων εξελίξεων αλλά κι επιβαρυμένη από τα βραδιάτικα νέα περι χρεωκοπίας, μόλις τέλειωσε η ταινία ένιωσα διαφορετικά. Την επέλεξα επειδή είχα δει πρόπερσι την Αλίκη συν τον Εντ Γουντ στο κρατικό κανάλι και μου'χε αρέσει σα σκηνοθέτης. Πρώτη φορά βλέπω ταινία χάρη σε σκηνοθέτη...
Η ταινία με έκανε να δακρύσω κι η αισθητική της από την άλλη (μιλώ κυρίως για ντεκόρ) κατά κάποιο τρόπο με γέμισε αισιοδοξία. Σα να μου έλεγε ότι δεν υπάρχει μόνο η μια πλευρά κλπ. Ο Ντεπ, δε το συζητώ, φοβερός.
Όπως εύστοχα παρατήρησε και ο liopyr, είναι γραμμένο την εποχή που λεφτά υπήρχαν.Αφεντικό, πολύ σωστό το άρθρο σου.
