Κούβα Κούβα: Χερσόνησος Zapata – Βαραδέρο (ή, ένα χαμένο εικοσιτετράωρο..)

[Manos]

Καβούρια, κροκόδειλοι και τουρίστες με «βραχιολάκια» – άλλη μια κακή μέρα του ταξιδιού μας.

Εντάξει, ας είμαστε λογικοί.

Σε ένα ταξίδι δυο εβδομάδων ως ανεξάρτητοι, δεν μπορεί να είναι όλες οι μέρες καλές.

Θα υπάρξουν και οι ατυχείς επιλογές.
Ένα «χαμένο» εικοσιτετράωρο θα έπρεπε να είναι ο τίτλος αυτού του μηνύματος.

Που είχαμε μείνει; Α, φεύγαμε από το Trinidad για να γυρίσουμε στην Αβάνα.
Αν δεν ήμασταν άπληστοι, θα παίρναμε την εθνική και σε λίγες ώρες θα είχαμε φτάσει.
Όμως,

• Να μη δούμε και τη χερσόνησο Σαπάτα;
• Να μη δούμε τον ιστορικό κόλπο των χοίρων που έγινε η απόβαση το 61;
• Να μη δούμε τους κροκόδειλους; (όχι εκεί που πάνε οι χαζοτουρίστες, αλλά τους άλλους, τους «αυθεντικούς», που με σιγουριά προτείνει ο Lonely Planet!)

Κάτι τέτοιο σκοπεύαμε να κάνουμε και να καταλήξουμε στο Matanzas για διανυκτέρευση.
Το Βαραδέρο είχε αποκλειστεί εξ αρχής. Ένα τόσο τουριστικό μέρος στο οποίο μάλιστα απαγορεύεται η είσοδος στους κουβανούς , δεν θέλαμε να το δούμε.

Δηλαδή, θα κάναμε αυτή τη διαδρομή..


Αλλά … τίποτα δεν έγινε έτσι όπως το είχαμε σχεδιάσει και όπως το φανταζόμασταν.

Αλλά ας τα διηγηθώ από την αρχή.
Συνηθισμένοι καθώς είμαστε από την Ελλάδα, υποθέσαμε πως οι παραλιακές διαδρομές της Κούβας θα είναι εξίσου γραφικές με αυτές της Ελλάδας, αλλά αυτό αποδείχθηκε λάθος.
Συνήθως ο δρόμος περνά πιο μέσα, και όταν βγαίνει στην παραλία, δεν υπάρχει κάτι το πολύ ενδιαφέρον (τουλάχιστον από εκεί που πέρασα εγώ).
Αλλά η έλλειψη ενδιαφέροντος είναι το λιγότερο. Δυστυχώς, όποιος περάσει από την παραλία πριν το Trinidad και ΚΥΡΙΩΣ τον κόλπο των χοίρων, θα έχει μια πολύ δυσάρεστη εμπειρία από την Κούβα.

Η σφαγή των καβουριών
​

Για δυο πράγματα θύμωσα με την κυβέρνηση της Κούβας. Το ένα είναι γιατί δεν κάνει κάτι για να λύσει το πρόβλημα όλων αυτών που κάνουν οτοστόπ στους δρόμους προσπαθώντας απεγνωσμένα να πάνε στο σπίτι τους με κάποιο τρόπο, και το άλλο είναι η σφαγή των καβουριών.
Και για το συγκοινωνιακό υποθέτω πως υπάρχουν αξεπέραστα προβλήματα, οπότε ας μην κάνω κριτική για κάτι που δεν γνωρίζω, αλλά με τα καβούρια η λύση είναι απλή και απορώ γιατί δεν κάνουν κάτι.

Αν έχετε την ατυχία να βρεθείτε σε αυτά τα μέρη οδηγώντας, κάποια στιγμή θα δείτε κάτι μεγάλα καβούρια να κυκλοφορούν … στο δρόμο.
Μιλαω για μεγάλα καβούρια! Το σώμα τους είναι όσο περίπου μια γροθιά. Μαζί με τα πόδια τους , καταλαβαίνετε πως αποτελούν ένα μεγάλο ζώο στο δρόμο.
Βγαίνεις φωτογραφίζεις τα πρώτα καβουράκια που συναντάς στο δρόμο. Τα φωτογραφίζεις και στις φωλιές τους που βρίσκονται στο χώμα δίπλα στο δρόμο συνήθως.



Μπαίνεις μέσα στο αυτοκίνητο για να συνεχίσεις. Βλέπεις βέβαια κάποια πατημένα καβούρια στο δρόμο, αλλά ΔΕΝ φαντάζεσαι αυτό που θα ακολουθήσει.



Καθώς προχωρας, τα καβούρια που διασχίζουν ταχύτατα το δρόμο (από την πλευρά της θάλασσας προς τις φωλιές τους) αρχίζουν και πυκνώνουν.

Στην αρχή κάνεις φιλότιμες προσπάθειες οδηγώντας αργά και με ζιγκ-ζαγκ να τα αποφύγεις (διατρέχοντας μεγάλο κίνδυνο, αφού αναγκάζεσαι να κάνεις ελιγμούς σε ένα απίστευτα ολισθηρό οδόστρωμα) αλλά είναι αδύνατον να τα αποφύγεις όλα.
Ακούς το πρώτο «κρακ» με φρίκη και λυπάσαι.

Η μυρωδιά από τα πτώματα των καβουριών γίνεται αφόρητη. Κλείνεις τα παράθυρα και ανοίγεις το air-condition στην ανακύκλωση αέρα για να μην μπαίνει μέσα η δυσωδία.
Από πίσω αρχίζουν και μαζεύονται κουβανοί που απορούν γιατί πας τόσο σιγά. Ο δρόμος στενός, να σταματήσεις δεξιά είναι αδύνατον. Μόνο να τρέξεις (προς θεού, όχι πολύ γιατί γλιστράει) , να φύγεις από αυτό το δράμα, μπορείς. Και σφίγγεις τα δόντια, αγωνίζεσαι με την αναγούλα που σου προκαλούν τα συνεχή «κρακ» και παύεις τις προσπάθειες να αποφύγεις τα καβούρια. Δεν έχει νόημα. Είναι χιλιάδες.
Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να μην κοιτάς. Αλλά επειδή οδηγάς, πρέπει να κοιτάζεις συνεχώς τη φρίκη.
Να πω την αλήθεια, δεν άντεξα. Στον κόλπο των χοίρων οδηγούσα και κοιτούσα ψηλά στον ουρανό τα σύννεφα. Μόνο με την περιφερειακή μου όραση έβλεπα αμυδρά το δρόμο.

Σας λυπάμαι, δεν θέλω να νιώστε την ίδια φρίκη, για αυτό θα σας βάλω μόνο δυο φωτογραφίες από τον κόλπο των χοίρων που δείχνουν πτώματα καβουριών που τα τρώνε τα όρνια



Αγαπητέ σύντροφε Φιντέλ, αυτό το θέαμα δεν ταιριάζειι στην υπόλοιπη εικόνα της Κούβας.
Ούτε φανατικός οικολόγος είμαι, ούτε κανένας υπέρ-ευαίσθητος Αλλά αυτό είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ! Θα μπορούσατε να σκάψετε ανά 100 μέτρα κάτω από το δρόμο και να βάλετε αγωγούς , όπως αυτούς που έχουμε στην Ελλάδα για τα όμβρια ύδατα. Μια χαρά θα πέρναγαν από εκεί τα καβούρια. Θα μπορούσατε να ανοίξετε νέο δρόμο πιο μέσα, μακριά από τις φωλιές των καβουριών.
Θα μπορούσατε να κάνετε κάτι για αυτό το άθλιο θέαμα.

(Όπως διάβασα εκ των υστέρων , τα καβούρια είναι τοξικά και δεν τρώγονται, και έτσι όλοι αδιαφορούν για αυτά αφού τα θεωρούν άνευ σημασίας)

Αξιοπρόσεκτο είναι το γεγονός πως από τους τουριστικούς οδηγούς που μελέτησα, μόνο ο μικρός ΑΑ το ανέφερε, αλλά και αυτός χωρίς να επισημαίνει τη φρίκη.

Αν βρεθείτε λοιπόν σε αυτά τα μέρη τις εποχές της αναπαραγωγής των καβουριών, αποφύγετε – πάση θυσία – την παραλία που σας επισημαίνω με το βέλος.

Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.

Χερσόνησος Zapata
​

Μετά από αυτό το σοκ, κινήσαμε για το «ένα από το Top10 της Κούβας, τη χερσόνησο Zapata.
Χο! Άλλη μια απογοήτευση (και μάλιστα πολλών χιλιομέτρων)

Αν είναι να κάνετε αυτό που έκανα εγώ, να διασχίσετε δηλαδή τη χερσόνησο, υποθέτοντας πως θα δείτε τα παρθένα τοπία και τους βιότοπους, από το .. αυτοκίνητο, ΜΗΝ το κάνετε γιατί δεν θα δείτε τίποτα απολύτως. Μόνο τις ώρες σας θα φάτε και θα κουραστείτε.
Από ο,τι κατάλαβα, θα πρέπει κανείς να μείνει εκεί, να συνεννοηθεί με «οδηγούς» που θα τον πάνε με βάρκες και ο,τι άλλο, μέσα στους βιότοπους , για να ζήσει και να παρατηρήσει σπάνια πουλιά και άλλα ενδιαφέροντα.

Για μένα που φέρθηκα σαν άλλος ένας άπληστος τουρίστας, ήταν μια βαρετή διαδρομή.



Και κάπου εκεί που βαριέσαι, εμφανίζεται ένα σύμπλεγμα τουριστικής παγίδας, με ατραξιόν τους κροκόδειλους. Αλλά εσύ που είσαι καλά προετοιμασμένος από τον «ψαγμένο» οδηγό της Lonely Planet, δεν πας εκεί. Πας απέναντι (λίγο πιο κάτω), εκεί, στο αληθινό εκτροφείο κροκοδείλων. Πληρώνεις και 10cuc για να σε ξεναγήσουν σε κάτι άθλια κλουβιά στα οποία στέκονται σαν νεκροί, εκατοντάδες κροκόδειλοι. Ακίνητοι και ανέκφραστοι.
Και μόνο εσύ αναρωτιέσαι πόσο ανόητος είσαι και τις ακριβώς κανείς εδώ.



Νερό στο κεφάλι (και για να δροσιστείς και να σταματήσεις τις βλακείες ) και φεύγεις για “το όμορφο Cardenas”

Χο! Ούτε και αυτό θα σου βγει όμως!

Διότι, τα καβούρια που πάτησες στον κόλπο των χοίρων αργούν αλλά σε εκδικούνται.
Το λάστιχο σου σκάει και σταματάς στην άκρη του δρόμου κάνοντας την προσευχή σου να δουλεύει ο γρύλλος του αυτοκινήτου, να υπάρχει κλειδί για τα μπουλόνια και να είναι φουσκωμένη η ρεζέρβα. Ευτυχώς όλα είναι εντάξει. Σε λίγα λεπτά κυλάς και πάλι στο δρόμο ψάχνοντας πόλη με βουλκανιζατέρ να σου βγάλουν τη δαγκάνα του κάβουρα. (βλέπε προηγούμενο μήνυμα)

Όλα αυτά τρώνε τις ώρες σου, και εξαντλημένος πλησιάζεις στο «ωραίο Cardenas» και είσαι έτοιμος να πας στο Luxury Casa που λέει ο Lonely.
Αλλά γιατί μιλάω σε δεύτερο πρόσωπο;
Αφού τις βλακείες τις έκανα εγώ! Μίλαγα σε δεύτερο πρόσωπο για πράγματα που δεν θα μπορέσεις και εσύ να αποφύγεις. Όμως από εδώ και πέρα οι βλακείες είναι δικές μου.

Φτάνουμε στο Cardenas με βαριά συννεφιά και διάθεση. Καθόλου ωραίο δεν μας φάνηκε.
Και το Luxury δωμάτιο που έλεγε ο Planet, ήταν ένα απαράδεκτο σπίτι σε έναν απαράδεκτο δρόμο. Άλλα Casas δεν ξέραμε, η πόλη δεν μας άρεσε, «ας πάμε να δούμε το Varadero που είναι δίπλα» είπαμε.

Άλλο ένα λάθος.

Αφού ήμασταν προκατειλημμένοι κατά του Βαραδέρο, θα έπρεπε να ήταν πάρα πολύ ωραίο και μαγευτικό για να μας αλλάξει γνώμη. Αλλά δεν ήταν.
Το Βαραδέρο είναι αυτό που λένε οι οδηγοί. Μια ατελείωτη παραλία, με All inclusive ξενοδοχεία στα οποία κυκλοφορούν χιλιάδες τουρίστες. Όλα είναι τουριστικά και όπως συμβαίνει παντού σε τέτοια μέρη, τίποτα δεν είναι αυθεντικό. Όλα σχεδόν είναι λίγο δήθεν. Από τα εστιατόρια, μέχρι τα σουβενίρ.
Ο καιρός ήταν κακός, για μπάνιο δεν ήταν.



Τα Casas απαγορεύονται στο Varadero και τα ξενοδοχεία είναι ακριβά.
Μείναμε σε ένα αξιοπρεπές οικονομικό ξενοδοχείο (70CUC) , φάγαμε κάπου (μέτρια, με 30CUC) και το πρωί φωτογραφίσαμε την ανατολή και φύγαμε για την αγαπημένη Αβάνα.



Τα ήξερα για το Varadero, τα είδα και από κοντά.
Η συμβουλή μου είναι μα μην ξοδέψετε τις μέρες σας εκεί.
Δεν είναι αυτό για το οποίο αξίζει να πάει κανείς στη Κούβα.
Α, και ένας μύθος που δεν ισχύει: Ασφαλώς και ζούνε κουβανοί στο Varadero, και πάνε και τα παιδιά τους το πρωί στο σχολείο.



Μόνο στο μισό Βαραδέρο (μετά την πύλη δεν συχνάζουν, αλλά εκεί ούτε και εγώ είχε νόημα να πάω, αφού τα ξενοδοχεία έχουν αποκλείσει την πρόσβαση προς την παραλία.
Άντε, ας γυρίσουμε επιτέλους στην Αβάνα

 

[Pel]

Αυτό με τα καβούρια το ακούω συνέχεια ότι έχει συμβεί σε πολλούς. Πού ακριβώς είναι; Στο λινκ παραπάνω έχει εξαφανιστεί η φωτό με το βέλος.

 

[buffon85]

ουτε μερα στο βαραδερο.
το βραδυ που περασαμε στο βαραδερο, παραλιγο να βαλουμε τα κλαματα μαζι που χαναμε ωρες στην κουβα σε αυτο το αθλιο μερος, το επομενο πρωι φυγαμε, αν μπορουσαμε θα φευγαμε και βραδυ

με τα καβουρια σοκ

 

[Yorgos]

Στο βαραδερο δεν απαγορεύεται η είσοδος στους Κουβανούς, για όνομα του θεού. Ίσα-ισα είναι το κατεξοχήν μέρος για τις διακοπές των Κουβανών και όταν κλείνουν τα σχολεία το καλοκαίρι, οι Κουβανοί τουρίστες είναι περισσότεροι από τους αλλοδαπούς. Οι δε προσφορές των ξενοδοχείων για τους Κουβανούς δίνουν και παίρνουν.

Επίσης τα ξενοδοχεία δεν αποκλείουν την πρόσβαση στις παραλίες, όλες είναι προσβάσιμες και μάλιστα δωρεάν, εκεί πάνε όλοι οι Κουβανοί για τις διακοπές τους.

Προφανώς και δεν απαγορεύονται τα casas στο βαραδερο, αφού διαθέτει μερικές εκατοντάδες... Αρκετές φορές μάλιστα έχουν συστηθεί ορισμένα σε αυτό το φορουμ. Το χωριό του βαραδερο ένα κανονικοτατο και συμπαθεστατο χωριό είναι, όπου νοικιάζεις μια χαρά δωμάτιο 10 μέτρα από το καλύτερο κομμάτι της παραλίας ( το κομμάτι της παραλίας στο του χωριο είναι πολύ καλύτερο από εκείνο που αντιστοιχεί στα ξενοδοχεία για αυτό και το προτιμούν όλοι) για 20 πέσος, φαγητό έχει παμφθηνο ( εκεί τρώνε και οι χιλιάδες κάτοικοι του βαραδερο όπως και οι σχεδον ένα εκατομμύριο Κουβανοί τουρίστες ετησίως) και νυχτερινή ζωή από τις καλύτερες στην Κούβα, με τους ντόπιους να είναι το 90% των θαμώνων στα περισσότερα κλαμπ. Για κάποιο περίεργο λόγο οι τουρίστες πιστεύουν ότι στο βαραδερο απαγορεύονται οι Κουβανοί, ότι δεν έχει νυχτερινή ζωή και κάθονται στα ξενοδοχεία τους, πραγματικά ανεξήγητο...

Το να γίνει παράλληλος δρόμος μερικών εκατοντάδων χιλιομέτρων για να μην πατιουνται τα καβούρια στις 5 μέρες το χρόνο που κάνουν τη μετανάστευση τους είναι μάλλον πολυτέλεια για χώρα όπου δεν υπάρχουν καν τα βασικά (οπως στοιχειώδεις συγκοινωνίες όπως ορθώς αναφέρθηκε), αλλά κυρίως δε θα είχε καμία αποτελεσματικότητα διότι τα καβούρια πάλι την άσφαλτο θα χρησιμοποιούσαν, αφού η θερμότητα της είναι αυτή που τα έλκει. Το να γίνει παράλληλος δρόμος επίσης δεν έχει νόημα, αφού κινούνται κάθετα και όχι παράλληλα προς τη θάλασσα, δηλαδή πάλι θα περάσουν από το δρόμο. Τέλος, ο αριθμός των καβουριών στο νησί αυξάνεται αντί να μειώνεται, σε σημείο που πλέον είναι σοβαρό οικολογικό πρόβλημα ο απίστευτος αριθμός τους κι όχι η " γενοκτονία" τους.

Αυτό με τα καβούρια γίνεται το Μάρτιο σε όλο το νησί. Από το δρόμο του Τρινιδάδ προς Ανκόν μέχρι τη χερσόνησο zapata και ολα τα παράλια της granma. Βασικά είναι φαινόμενο σε όλη την Καραϊβική, δεν είναι απλά προνόμιο της Κούβας.

Η πραγματικά ενδιαφέρουσα πόλη της περιοχής βέβαια δεν είναι το καρδενας αλλά το ματανσας, με μπόλικα πράγματα να δει και να κάνει κανείς, δύο από τα καλύτερα μουσεία της χώρας και μπόλικη δραστηριότητα (φοιτητουπολη γαρ).

Σε ό,τι αφορά τη χερσόνησο Σαπάτα, ε βάλτος είναι. Τα βασικά της αξιοθέατα είναι η φύση, τα γλυπτά και η ιστορία των Ινδιάνων στο Γουαμά, το snorkeling (εξαιρετικό), το ψάρεμα (ίσως το καλύτερο fly fishing στην Κούβα), η παρατήρηση πουλιών (τεράστιος υδροβιότοπος), το μουσείο στον Κόλπο των Χοίρων και φυσικά οι καταδύσεις (με ναυάγια κιόλας).

 

[katkats]

ουτε μερα στο βαραδερο.
το βραδυ που περασαμε στο βαραδερο, παραλιγο να βαλουμε τα κλαματα μαζι που χαναμε ωρες στην κουβα σε αυτο το αθλιο μερος, το επομενο πρωι φυγαμε, αν μπορουσαμε θα φευγαμε και βραδυ

Κρίμα που δεν κάνατε ούτε ένα μπανάκι. Η παραλία είναι φανταστική.

@Yorgos να προσθέσω σε αυτά που λες ότι οι τουρίστες που μένουν τέρμα θεού στη χερσόνησο είναι αυτοί που είναι πιο αποκομμένοι και αυτοί που είναι πιο πιθανόν να μείνουν σε όλη τη διαμονή τους κλεισμένοι μέσα στο ΑΙ.

 

[buffon85]

Κρίμα που δεν κάνατε ούτε ένα μπανάκι. Η παραλία είναι φανταστική.

@Yorgos να προσθέσω σε αυτά που λες ότι οι τουρίστες που μένουν τέρμα θεού στη χερσόνησο είναι αυτοί που είναι πιο αποκομμένοι και αυτοί που είναι πιο πιθανόν να μείνουν σε όλη τη διαμονή τους κλεισμένοι μέσα στο ΑΙ.

οταν λεω πρωι εννοω μεσημερι, ενα μπανιο το καναμε! αφου εφτασα ως εκει και εχασα μια μερα εννοειται θα εβλεπα την παραλια! αλλα και παλι ανυπομονουσαμε να φυγουμε..