Τουρκία Κωνσταντινούπολη Δεκέμβριος 2014-Φωτοιστορία

[marianna k.]

Δεύτερη μέρα λοιπόν, Κυριακή και το πρόγραμμα έχει Φανάρι, Μονή της Χώρας και Λόφο Pierre Lotti, που τελικά δεν είδαμε λόγω βροχής! Αποφασίσαμε λοιπόν να κάνουμε τη διαδρομή από Beyoglu μέχρι Φανάρι με τα πόδια για να περπατήσουμε δίπλα στη θάλασσα, όντως πολύ όμορφη διαδρομή και το απολαμβάναμε

ώσπου μας έτυχε το πρώτο απρόοπτο...Πέρασε από δίπλα μας ένας Τούρκος από αυτούς που υπάρχουν σε κάθε γωνία και γυαλίζουν τα παπούτσια, του έπεσε η βούρτσα κι εμείς οι ευγενικοί του τη δώσαμε! Αυτός έδειχνε καταϋποχρεωμένος αρχικά και θέλησε να μας εξυπηρετήσει, ε και τον ακολουθήσαμε για να πάμε στο Πατριαρχείο. Ξαφνικά περνάμε το δρομάκι του Πατριαρχείου κι αυτός συνεχίζει. Ξαναλέμε <<Πατριαρχείο>>, κουνάει το κεφάλι σταματάει λίγο πιο πέρα και μας δείχνει τον επόμενο δρομάκι. Λέμε ευχαριστούμε και πάμε να φύγουμε αλλά μας σταματάει και κάνει τα παπούτσια μας. <<Λεφτά;>> ρωτάμε, <<Όχι όχι>> αυτός. Ώσπου μας λέει ότι έχει τρία παιδιά στην Άγκυρα και θέλει 15 λίρες...καλοί άνθρωποι κι εμείς βγάζει ο άντρας της παρέας τα λεφτά, τα κοιτάει αυτός ξαναρωτάμε εμείς 15; Βουτάει αυτος δυο πενηντάρικα, σοκ εμείς!! Ε τελικά καταφέραμε τα πήραμε πίσω αλλά πήραμε μια τρομάρα!! Τρέχαμε μετά!

Στρίψαμε τελικά στο δρομάκι που μας έδειξε ακόμη ψιλοτρομαγμένοι και καταφέραμε να φτάσουμε στο Πατριαρχείο. Βέβαια μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό μπλεχτήκαμε σε κάτι δρομάκια πολύ φτωχά και καταφέραμε να δούμε μια ακόμη άποψη της Κωνσταντινούπολης.

Στο Πατριαρχείο προλάβαμε την Κυριακάτικη Λειτουργία κι έπειτα πήγαμε στην Πατριαρχική Μεγάλη του Γένους Σχολή.

Το κτίριο είναι πολύ εντυπωσιακό και η θέα καταπληκτική,

βέβαια ήμασταν ακόμη πιο τυχεροί γιατί εκείνη τη μέρα είχε Χριστουγεννιάτικο Bazaar

και καταφέραμε να μπούμε μέσα στο κτίριο, να δούμε τις τάξεις και να μιλήσουμε με Πολίτες...

Η αλήθεια είναι ότι όταν μπήκαμε μέσα στο κτίριο νιώσαμε πολύ περίεργα, χαρά και νοσταλγία μαζί. Οι μεγάλες αίθουσες με τα πράσινα θρανία και τα λιγοστά Ελληνάκια μας συγκίνησαν ιδιαίτερα, το στολισμένο δεντράκι και το χαμόγελο αυτών των ανθρώπων μας έφτιαξαν τη μέρα. Στηρίξαμε την προσπάθειά τους και συνεχίσαμε με τα πόδια για τη Μονή της Χώρας.

Η διαδρομή ιδιαίτερη, περάσαμε από Εβραϊκή Συναγωγή, τζαμιά, γυναίκες καλυμμένες με μπούργκα που δεν τολμούσαν ούτε να σηκώσουν το βλέμμα τους και φτωχογειτονιές...

Πίσω από όλα αυτά

ανακαλύψαμε τη Μονή της Χώρας ή Kariye Muzei. To εισιτήριο ήταν 15 TL αλλά το τμήμα του ναου ήταν κλειστό, κι αυτό λόγω εργασιών! Παρόλα αυτά τα ψηφιδωτά είναι εξαιρετικά και πολύ καλά συντηρημένα οπότε άξιζε τον κόπο η επίσκεψη!

Ήπιαμε τσάι και φάγαμε στο εστιατόριο απέναντι από τη Μονή Kaserli Pide

και Tavuk κάτι... Το φαγητό ήταν πολύ καλό, παραδοσιακό και οικονομικό. Μόλις όμως σηκωθήκαμε ξεκίνησε δυνατή βροχή και αναγκαστικά γυρίσαμε στο ξενοδοχείο με το πρώτο ταξί που βρήκαμε! Η βροχή ασταμάτητη όλο το απόγευμα αλλά τελικά το βραδάκι

σταμάτησε και παρά το τσουχτερό κρύο πήγαμε για γλυκό στο περίφημο Saray, πήραμε μια κρεμ καραμελέ αλλά δεν πολυενθουσιαστήκαμε, έχω την εντύπωση ότι ίσως ήταν και από βουβαλίσιο γάλα...Επίστροφή λοιπόν για άλλη μια φορά και ύπνος.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 2 of 4

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[marianna k.]

Δεύτερη μέρα λοιπόν, Κυριακή και το πρόγραμμα έχει Φανάρι, Μονή της Χώρας και Λόφο Pierre Lotti, που τελικά δεν είδαμε λόγω βροχής! Αποφασίσαμε λοιπόν να κάνουμε τη διαδρομή από Beyoglu μέχρι Φανάρι με τα πόδια για να περπατήσουμε δίπλα στη θάλασσα, όντως πολύ όμορφη διαδρομή και το απολαμβάναμε

ώσπου μας έτυχε το πρώτο απρόοπτο...Πέρασε από δίπλα μας ένας Τούρκος από αυτούς που υπάρχουν σε κάθε γωνία και γυαλίζουν τα παπούτσια, του έπεσε η βούρτσα κι εμείς οι ευγενικοί του τη δώσαμε! Αυτός έδειχνε καταϋποχρεωμένος αρχικά και θέλησε να μας εξυπηρετήσει, ε και τον ακολουθήσαμε για να πάμε στο Πατριαρχείο. Ξαφνικά περνάμε το δρομάκι του Πατριαρχείου κι αυτός συνεχίζει. Ξαναλέμε <<Πατριαρχείο>>, κουνάει το κεφάλι σταματάει λίγο πιο πέρα και μας δείχνει τον επόμενο δρομάκι. Λέμε ευχαριστούμε και πάμε να φύγουμε αλλά μας σταματάει και κάνει τα παπούτσια μας. <<Λεφτά;>> ρωτάμε, <<Όχι όχι>> αυτός. Ώσπου μας λέει ότι έχει τρία παιδιά στην Άγκυρα και θέλει 15 λίρες...καλοί άνθρωποι κι εμείς βγάζει ο άντρας της παρέας τα λεφτά, τα κοιτάει αυτός ξαναρωτάμε εμείς 15; Βουτάει αυτος δυο πενηντάρικα, σοκ εμείς!! Ε τελικά καταφέραμε τα πήραμε πίσω αλλά πήραμε μια τρομάρα!! Τρέχαμε μετά!

Στρίψαμε τελικά στο δρομάκι που μας έδειξε ακόμη ψιλοτρομαγμένοι και καταφέραμε να φτάσουμε στο Πατριαρχείο. Βέβαια μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό μπλεχτήκαμε σε κάτι δρομάκια πολύ φτωχά και καταφέραμε να δούμε μια ακόμη άποψη της Κωνσταντινούπολης.

Στο Πατριαρχείο προλάβαμε την Κυριακάτικη Λειτουργία κι έπειτα πήγαμε στην Πατριαρχική Μεγάλη του Γένους Σχολή.

Το κτίριο είναι πολύ εντυπωσιακό και η θέα καταπληκτική,

βέβαια ήμασταν ακόμη πιο τυχεροί γιατί εκείνη τη μέρα είχε Χριστουγεννιάτικο Bazaar

και καταφέραμε να μπούμε μέσα στο κτίριο, να δούμε τις τάξεις και να μιλήσουμε με Πολίτες...

Η αλήθεια είναι ότι όταν μπήκαμε μέσα στο κτίριο νιώσαμε πολύ περίεργα, χαρά και νοσταλγία μαζί. Οι μεγάλες αίθουσες με τα πράσινα θρανία και τα λιγοστά Ελληνάκια μας συγκίνησαν ιδιαίτερα, το στολισμένο δεντράκι και το χαμόγελο αυτών των ανθρώπων μας έφτιαξαν τη μέρα. Στηρίξαμε την προσπάθειά τους και συνεχίσαμε με τα πόδια για τη Μονή της Χώρας.

Η διαδρομή ιδιαίτερη, περάσαμε από Εβραϊκή Συναγωγή, τζαμιά, γυναίκες καλυμμένες με μπούργκα που δεν τολμούσαν ούτε να σηκώσουν το βλέμμα τους και φτωχογειτονιές...

Πίσω από όλα αυτά

ανακαλύψαμε τη Μονή της Χώρας ή Kariye Muzei. To εισιτήριο ήταν 15 TL αλλά το τμήμα του ναου ήταν κλειστό, κι αυτό λόγω εργασιών! Παρόλα αυτά τα ψηφιδωτά είναι εξαιρετικά και πολύ καλά συντηρημένα οπότε άξιζε τον κόπο η επίσκεψη!

Ήπιαμε τσάι και φάγαμε στο εστιατόριο απέναντι από τη Μονή Kaserli Pide

και Tavuk κάτι... Το φαγητό ήταν πολύ καλό, παραδοσιακό και οικονομικό. Μόλις όμως σηκωθήκαμε ξεκίνησε δυνατή βροχή και αναγκαστικά γυρίσαμε στο ξενοδοχείο με το πρώτο ταξί που βρήκαμε! Η βροχή ασταμάτητη όλο το απόγευμα αλλά τελικά το βραδάκι

σταμάτησε και παρά το τσουχτερό κρύο πήγαμε για γλυκό στο περίφημο Saray, πήραμε μια κρεμ καραμελέ αλλά δεν πολυενθουσιαστήκαμε, έχω την εντύπωση ότι ίσως ήταν και από βουβαλίσιο γάλα...Επίστροφή λοιπόν για άλλη μια φορά και ύπνος.

 

[vasnorth]

ώσπου μας έτυχε το πρώτο απρόοπτο...Πέρασε από δίπλα μας ένας Τούρκος από αυτούς που υπάρχουν σε κάθε γωνία και γυαλίζουν τα παπούτσια, του έπεσε η βούρτσα κι εμείς οι ευγενικοί του τη δώσαμε! Αυτός έδειχνε καταϋποχρεωμένος αρχικά και θέλησε να μας εξυπηρετήσει, ε και τον ακολουθήσαμε για να πάμε στο Πατριαρχείο. Ξαφνικά περνάμε το δρομάκι του Πατριαρχείου κι αυτός συνεχίζει. Ξαναλέμε <<Πατριαρχείο>>, κουνάει το κεφάλι σταματάει λίγο πιο πέρα και μας δείχνει τον επόμενο δρομάκι. Λέμε ευχαριστούμε και πάμε να φύγουμε αλλά μας σταματάει και κάνει τα παπούτσια μας. <<Λεφτά;>> ρωτάμε, <<Όχι όχι>> αυτός. Ώσπου μας λέει ότι έχει τρία παιδιά στην Άγκυρα και θέλει 15 λίρες...καλοί άνθρωποι κι εμείς βγάζει ο άντρας της παρέας τα λεφτά, τα κοιτάει αυτός ξαναρωτάμε εμείς 15; Βουτάει αυτος δυο πενηντάρικα, σοκ εμείς!! Ε τελικά καταφέραμε τα πήραμε πίσω αλλά πήραμε μια τρομάρα!! Τρέχαμε μετά!

Καλημέρα και Χρόνια Πολλά.
Πολύ ωραία και καλογραμμένη η ιστορία σου για την γοητευτική Πόλη και με εξαιρετικές φωτογραφίες!
Το περιστατικό που σας συνέβη με τον λουστραδόρο, το ίδιο ακριβώς συνέβη και σε μας το καλοκαίρι καθώς διασχίζαμε τη γέφυρα του Γαλατά. Ακριβώς η ίδια τακτική και η ίδια ιστορία ( ότι είναι από την Άγκυρα και ότι έχει το ένα από τα τρία του παιδιά στο νοσοκομείο), το σημειώνω για να είναι προσεκτικοί μελλοντικοί επισκέπτες της Πόλης, αν και φαίνεται να είναι ακίνδυνοι αυτοί οι τύποι, ποτέ όμως δεν ξέρεις τι εξέλιξη μπορεί να έχει αυτή η ιστορία.
Εμείς τη ''γλυτώσαμε'' με 20 λίρες (λες δε βαριέσαι, καημένος φαίνεται, ίσως να έχει ανάγκη), αλλά την άλλη φορά ας είμαστε όλοι πιό προσεκτικοί.

 

[marianna k.]

Χρόνια πολλά κι ευχαριστώ πολύ!
Έχεις δίκιο ότι χρειάζεται προσοχή γιατί κι εμείς τρομάξαμε, δεν είχα διαβάσει κάτι αντίστοιχο οπότε ούτε καν μας πέρασε απο το μυαλό...

 

[marianna k.]

Προορισμός της επόμενης μέρας Χαλκηδόνα οπότε παίρνουμε από το Εμινονού το καραβάκι για Kadikoy.

Η διαδρομή όμορφη μας επέτρεψε να φωτογραφίσουμε το Βόσπορο και τελικά φτάνουμε στην Ασιατική πλευρά που αλλιώς περιμέναμε...Αντί για μαντήλες βρήκαμε μοντέρνες Τουρκάλες και ευγενικό κόσμο. Ξεκινήσαμε να περπατάμε στα δρομάκια,

βρήκαμε την εκκλησία της Αγίας Ευμορφίας αν θυμάμαι καλά

κι έπειτα μπήκαμε στην μεγαλύτερη εκκλησία της Αγίας Τριάδας.

Οι δρόμοι γραφικοί με πολύχρωμα σπίτια

και παραδοσιακά καφενεία με κοντά τραπεζάκια!

Εδώ βρήκαμε επίσης τα καλύτερο συνάλλαγμα. Χαρήκαμε πολύ τη βόλτα μας σε αυτή τη γειτονιά,

κάναμε τα ψώνια μας και πήραμε ταξί για Kuzguncuk.

Είναι μια ήσυχη γειτονιά με δρόμους με παλιά ξύλινα σπίτια. Όλα χρωματιστά και πανέμορφα, λες και βγήκαν από άλλη εποχή. Στο παρελθόν, ήταν το σπίτι πολλών Εβραίων, Αρμενίων και Ρωμιών έχοντας πολύ λίγους μουσουλμάνους.Εκεί γυρίζονται πολλές διαφημίσεις και τηλεποτικές παραγωγές. Εκεί βρίσκεται και η εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα, γενικά η γειτονιά είναι πανέμορφη!

Αξίζει σίγουρα μια επίσκεψη ενώ οι τουρίστες που συναντήσαμε ήταν ελάχιστοι...

Έπειτα πήγαμε Uskudar με το μικρό λεωφορείο που περνάει από την πλατεία και από εκεί πήραμε το καραβάκι για Karakoy. Στο δρόμο θαυμάσαμε τον Πύργο του Λέανδρου.

Κατεβήκαμε λοιπόν στη γειτονιά μας και κατευθυνθήκαμε

για φαγητό στο Gani Gani για το οποίο έχει γίνει πολύς λόγος στο forum. Δεν είχε πολύ κόσμο οπότε είχαμε όλο το Sultan Oda μόνοι μας και καθήσαμε με άνεση στις μαξιλάρες.

Το φαγητό αρκετά καλό και οικονομικό, η ατμόσφαιρα φοβερή! Ξαπλώσαμε και το βραδάκι κάναμε έξοδο σε ένα από τα μικρά καφέ της περιοχής, το Swedish Coffee Point: https://www.facebook.com/swedishcoffeepoint/timeline . Συμπαθητικό και ευρωπαϊκού τύπου με πολύ ωραία γλυκά

και ντεκόρ,

όλα στην περιοχή βέβαια πάνω κάτω το ίδιο στυλ είχαν....

 

[8avos]

Σε μια απ τις φωτογραφίες σου γράφουν και για τον Νικο Ρωμανο στον τοίχο.
Αρα ενημερώνονται το τι συμβαίνει στον κόσμο

 

[marianna k.]

Ναι! Γι'αυτό την ανέβασα, μου έκανε εντύπωση!

 

[karfitsa]

Στην Κωνσταντινουπολη χιονιζει...

 

[marianna k.]

Ξημερώνει η επόμενη μέρα με μια διάχυτη μελαγχολία στην ατμόσφαιρα αφού ουσιαστικά ήταν η τελευταία μας μέρα. Πήραμε λοιπόν το τραμ μέχρι Kabatas (Dolma Bahce) και από εκεί το λεωφορείο 22Ε για Ortakoy. Πολύ όμορφη γειτονιά

με συμπαθητική μικρή αγορά με πολλά κοσμήματα

και ακόμη μια εκκλησία!

Τελικά βγήκαμε στην εντυπωσιακή γέφυρα και το τζαμί που εντυπωσιάζει με την ξεχωριστή αρχιτεκτονική του!

Ήπιαμε καφέ κάτω από τη γέφυρα και μετά τις απαραίτητες φωτογραφίες περιπλανηθήκαμε στην αγορά και πήραμε λεωφορείο για την Taksim.

Διασχίσαμε την Istiklal

και φάγαμε σε ένα από τα πολλά εστιατόρια της Cicek Pasaji, της αγοράς των λουλουδιών. Το φαγητό όχι κάτι το ιδιαίτερο βέβαια...

Έπειτα περπατήσαμε μέχρι τον Πύργο του Γαλατά αλλά ήμασταν πολύ κουρασμένοι για να ανέβουμε.

Τα στενά γύρω από τον Πύργο πολύ γραφικά και με πολύ συμπαθητικά μαγαζιά,

κάναμε τις αγορές μας και περάσαμε απέναντι ξανά

για να μπούμε στην Αγορά των Μπαχαρικών.

Πολύς κόσμος αλλά τελικά τα καταφέραμε να κάνουμε τα ψώνια μας, να αγοράσουμε τα δώρα που θέλαμε και επιστροφή στο ξενοδοχείο.

Το βράδυ βγήκαμε για την τελευταία μας βόλτα και φάγαμε τα παραδοσιακά πλέον Pide στο Kardesler https://foursquare.com/v/kardesler-kebap-salonu-cihangir/515eb3e2e4b0236352d672ab, πολύ καλό φαγητό και φθηνό, όποτε περνούσαμε ήταν γεμάτο! Επίσης η κουζίνα του ήταν ανοιχτή οποότε παρατηρήσαμε ότι ήταν πεντακάθαρο. Τελευταία βόλτα λοιπόν και ξημερώνει η μέρα της επιστροφής. Επιστροφή Χαλκιδική ήρεμα και χωρίς απρόοπτα.

Γενικά η Πόλη, είναι μαγικό μέρος. Μας άφησε ακόμη καλύτερες εντυπώσεις από την προηγούμενη φορά. Είδαμε ουσιαστικά μία αλλαγμένη Κωνσταντινούπολη, είδαμε μια πιο ευρωπαϊκή και ανθρώπινη πλευρά της ενώ φυσικά δεν λείπουν και οι γνωστές φτωχογειτονιές. Γι'αυτό ακριβώς όμως την αγαπάμε, για τις αντιθέσεις της. Επίσης, με εξαίρεση την περίπτωση που αναφέρθηκε παραπάνω οι Τούρκοι ήταν κάτι παραπάνω από εξυπηρετικοί και ευγενικοί μαζί μας ενώ δεν δίστασαν να τηλεφωνήσουν ακόμη και στον ιδιοκτήτη μιας καφετέριας που ψάχναμε. Πόλη λοιπόν, τέλος...Καλή χρονιά και καλά ταξίδια σε όλους!!

 

[Dafni]

Μαριαννα,οι φωτογραφιες σου ειναι καταπληκτικές!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
απο τις ωραιοτερος που έχω δει ,και οχι μονο στο φορουμ!είναι δυσκολο μια φωτογραφια να μεταφερει την αισθηση,αλλά αυτές εδώ το πετυχαν !!!

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ασία

 

[Meliti]

Το βράδυ βγήκαμε για την τελευταία μας βόλτα και φάγαμε τα παραδοσιακά πλέον Pide στο Kardesler https://foursquare.com/v/kardesler-kebap-salonu-cihangir/515eb3e2e4b0236352d672ab, πολύ καλό φαγητό και φθηνό, όποτε περνούσαμε ήταν γεμάτο! Επίσης η κουζίνα του ήταν ανοιχτή οποότε παρατηρήσαμε ότι ήταν πεντακάθαρο.

Πολύ σωστά τα λες Μαριάννα! Μείναμε ένα μήνα το καλοκαίρι στη γειτονιά αυτή, το Kardesler ήταν συνέχεια γεμάτο, τόσο με ντόπιους όσο και με τουρίστες και το τιμήσαμε αρκετές φορές (ο σύζυγος ακόμη ονειρεύεται το kavurmali pide).
Το cay bahce δίπλα, επίσης γεμάτο μέρα νύχτα, αλλά από ένα σημείο και μετά άρχισε να μας κουράζει ο "τρέντυ" κόσμος και η birkenstock παντοφλίτσα, η οποία είναι μια χαρά αλλά όταν τη φοράει το 99% των θαμώνων γίνεται λίγο αστείο (αναρωτιέμαι ποιο να είναι το must υπόδημα του χειμώνα στο Cihangir...)