Basil
Member
- Μηνύματα
- 57
- Likes
- 285
Κωνσταντινούπολη η ξεμυαλίστρα Road trip Πρωτοχρόνια 2018
Από την πόλη του Φιλίππου ...Φιλιππουπολη ,Plovdiv (https://www.travelstories.gr/community/threads/road-trip-Πρωτοχρονιά-στην-Φιλιππούπολη.56409/) πέρυσι ,στην Πόλη του Κωνσταντίνου...Κωνσταντινούπολη ,Istanbul φέτος για τις ημέρες της Πρωτοχρονιάς.Η απόφαση πάρθηκε σχετικά γρήγορα , εύκολα και με απόλυτη ομοφωνία.
Οι ενδοιασμοί κάποιων γνωστών σχετικά με την ασφάλεια της Κωνσταντινούπολης μας έβαλαν σε σκέψεις που σύντομα όμως τις αφήσαμε πίσω μας
Το ταξίδι είχε όλο το πακέτο για να στεφθεί από επιτυχία .
Η Κωνσταντινούπολη είχε εύκολη πρόσβαση με το αυτοκίνητο, ήταν οικονομική είχε πολλά σημεία ενδιαφέροντος και ταίριαζε απόλυτα με τα ιστορικά ερεθίσματα που αποκόμιζαν τα δύο μας παιδιά από το σχολείο.
Οι μέρες των Χριστουγέννων πέρασαν οργανώνοντας όσο καλύτερα γίνεται το ταξίδι.
Η αναχώρηση προγραμματίστηκε για της 29/12/17 στις 22:00 από την Κόρινθο.
Δοκιμασμένη συνταγή, νύχτα στους δρόμους όσο νωρίτερα γίνεται στην Πόλη .(Ο χρόνος είναι χρήμα) έτσι και έγινε.
Ο δρόμος Ε 75 άδειος ο καιρός καλός αν και αρκετά φορτωμένος.Οι πιθανότητες να συναντήσουμε βροχή στο ταξίδι μας ήταν αυξημένες σύμφωνα με την ΕΜΥ .
Το πρώτο σημείο ενδιαφέροντος στην διαδρομή δεν άργησε να έρθει . Η διάσχιση της κοιλάδας των Τεμπών μέσο της σήραγγας Τ2. Η μεγαλύτερη των Βαλκανίων μήκους 6 χιλιομέτρων σύμφωνα με την wikipedia.
Εντυπωσιακή πραγματικά προσέδωσε στον δρόμο ασφάλεια και ταχύτητα
Δεύτερη και πολύ σημαντική στάση στην Θεσσαλονίκη για ανεφοδιασμό ανθρώπων και μηχανών . Από εκεί και καθόλη την διάσχιση της Θράκης έως το τελωνείο των Κήπων δεν υπάρχει πρατήριο υγρών καυσίμων εντός της κατά τα άλλα υψηλού επιπέδου Εγνατίας οδού.
Νύχτα ακόμα και στάση για ξεμούδιασμα σε ένα από τα λιγοστά parking της Εγνατίας . Είμαστε λίγο έξω από την Ξάνθη.Το μόνο που ακούγεται μες στην απόλυτη σιωπή η φωνή του Ιμάμη από κάποιο Πομακοχώρι . Σημάδι ότι ο τελικός προορισμός μας δεν είναι ποια και τόσο μακριά.
Με το πρώτο φως της ημέρας λίγο έξω από την Αλεξανδρούπολη κάνουν την εμφάνιση τους και οι πρώτες σταγόνες βροχής.Θα μας συνοδεύουν πλεον μέχρι τον τελικό προορισμό μας άλλοτε σε υποιους ρυθμούς κάποιες άλλες φορες όμως ο όγκος νερού θα είναι σε υψηλά επίπεδα.
Είμαστε πλέον στο τελωνείο των Κήπων η ώρα είναι 08:15 .
Η ουρά που συναντούμε φαίνεται μεγάλη θα μας πάρει περίπου μιάμιση ώρα να περάσουμε τα σύνορα.
Οι έλεγχοι των Τούρκων τελωνειακών σχεδόν τυπικές(άνοιξαν μία βαλίτσα έτσι για τα μάτια του κόσμου.)
Αφηνουμε πίσω την ασφάλεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οδηγούμε σε τουρκικό έδαφος
Η βροχή έχει δυναμώσει αρκετά.
Ο δρομος είναι καλός αρκετά φαρδύς, στο μεγαλύτερο μέρος με προστατευτική μπάρα, γενικά ένας αυτοκινητόδρομος που σου εμπνέει εμπιστοσύνη.
Η διαδρομή αδιάφορη , μεγάλες ευθείες άλλοτε ανηφορικές και άλλοτε κατηφορικες.
Οι πρώτες εικόνες από τις περιοχές που βλέπουμε είναι μάλλον φτωχικές και τα αυτοκίνητα λιγοστά.
Τα εδάφη φαίνονται γόνιμα, είναι καλλιεργήσιμα και παραγωγικά.
Μετά από οδήγηση τριών περίπου ωρών έχοντας περάσει έξω από πόλης όπως Kesan,Takirdag , Silivri και έχοντας στα δεξιά μας την θάλασσα του Μαρμαρά , προβάλλει μπροστά μας η σύγχρονη πλευρά της πόλης .Τεράστια συγκροτήματα από πολυώροφα κτήρια μοντέρνας αρχιτεκτονικής , φωτεινές επιγραφες και εμπορικά κέντρα τύπου mall.Η κίνηση στους δρόμους αυξάνεται είναι φανερό ότι αφήνουμε πίσω την τουρκική ύπαιθρο και οι ρυθμοί μοιάζουν με αυτούς μίας κλασικής μεγαλούπολης.Το gps μας οδηγεί προς την Beyzit square συγκεκριμένα στο parking που μας έχουν προτρέψει να παρκάρουμε το αυτοκίνητο κάποιοι φίλοι.
Η ώρα είναι 14:15 μετά από μία πορεία 16 περίπου ωρών έφθασε η ώρα να σβήσω την μηχανή του αυτοκινήτου μας.
Οι πρωτες κινήσεις πού κάνουμε είναι απαραίτητητες για την συνέχεια , εξασφάλιση συναλλάγματος και φορτωμα με λίρες στο ηλεκτρονικό μας εισιτήριο.(το έχω προμηθευτει από φίλο που έχει την Κωνσταντινούπολη δευτερό του σπίτι)Η διαδικασία γρήγορη και εύκολη.Έχουμε πια χαλαρώσει και αρχίζουν οι πρώτες φωτογραφίες.Η Κωνσταντινούπολη με το καλημέρα σου δείχνει στοιχεια της πολυπολιτισμικότητας της.Καθε λογιών άνθρωποι με κάθε λογής φορεσιές να περπατούν στους δρόμους και όχι απαραίτητα βιαστικά .
Ήρθε η ώρα να πάρουμε μία γεύση από τις δημόσιες συγκοινωνίες της πόλης.Επιβιβαζομαστε στον τραμ και κατευθυνομαστε προς την περιοχή Eminonou που βρίσκεται το ξενοδοχείο μας.Ολα μοιάζουν μαγικά ,μαγαζιά ανοιχτά , κόσμος να περπατά, ήχοι , χρώματα ,μυρωδιες , πλατείες ,φώτα ,ως και την Αγία Σοφιά προλαβαμε να δούμε ...εστω έτσι φευγαλέα.
Ο κόσμος στο τραμ ευχάριστος, χαμογελαστός και έτοιμος να μας εξυπηρετήσει.Δεν δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε της πληροφορίες σχετικά με τις στάσεις . Κατεβαινούμε στην σωστή στάση και σε 2 λεπτά βρισκόμαστε έξω από το ξενοδοχείο ειναι το Glamour Hotel https://www.google.gr/maps/place/Gl...7061118b408!8m2!3d41.014525!4d28.976365?hl=el. Μας υποδέχονται ευγενικά ,μας βομβαρδίζουν με ένα σωρό πληροφορίες και φυλλάδια και μας υπόσχονται ότι θα μας βοηθήσουν σε ότι χρειαστούμε. Εγκατεστημένοι πλέον στα δωμάτια μας πριν το μπάνιο και την δυωρη ανάπαυση ανεβαίνουμε στον 7ο όροφο του ξενοδοχείου όπου το καλοκαίρι λειτουργεί ρεστοράν να απολαύσουμε την θέα στον Βόσπορο .(ήταν όλα τα λεφτά).
Έχει πια βραδιασει και ψιλοβρεχει όχι πάντως σε τέτοιο βαθμό που να ενοχλεί την βραδινή μας βόλτα.Αποφασιζουμε να κινηθούμε με τα πόδια προς την γέφυρα του Γαλατά . Κόσμος παντού , αυτοκίνητα πού κινούνται, βιαστικά το μάτι μας πέφτει πανω σε τζαμιά και μιναρέδες , βλέπουμε καστανάδες, αλλου ψήνουν στρείδια άλλοι ψήνουν ψάρια , πουλάνε σαλέπι ,τα ζαχαροπλαστεία έχουν στις βιτρίνες εντυπωσιακα στημένα τα γλυκά τους, κόσμος πάει και έρχεται.Η γέφυρα το βράδυ μαγευτική με τα μαγαζιά εστίασης κάτω και τους εκατοντάδες ερασιτεχνες ψαράδες επί το έργον στο επάνω διάζωμα.Η ώρα έχει περάσει σχετικά γρήγορα το στομάχι δεν αφήνει πολλά περιθώρια για βόλτες.Ενα ανατολίτικου τύπου εστιατόριο είναι μονόδρομοςhttps://www.google.gr/maps/place/Urfalım+Kebap/@41.014347,28.9760117,20z/data=!4m5!3m4!1s0x14cab9c01e30a067:0x40c84df77d876559!8m2!3d41.014482!4d28.9762151?hl=el .Ο χωρος περιποιημένος και ζωντανός η εξυπηρέτηση καλη τα εδέσματα νόστιμα ....αλλά αλλά αλλά δεν σερβίρουν αλκοόλ (άλλο να το ξέρεις, άλλο να το βλεπεις και αλλο να σου σε συμβαίνει όμως) Το ξενοδοχείο ήταν αρκετά κοντά , τελευταία στάση σε ένα από τα πολλά μαγαζάκια που υπάρχουν στην περιοχή με είδη περιπτέρου και φυσικά όλων των ειδών τα ποτά .Η νύχτα θα έκλεινε στο δωμάτιο ανταλάσοντας απόψεις... παρέα με ένα κόκκινο ξηρο κρασί .
Τέλος πρώτης μέρας
Ειναι παραμονή Πρωτοχρονιάς .Μετα το πρωινό ασιατικού τύπου έλειπαν τα πολλά αλλαντικά.Eίμαστε έτοιμοι για την πρωινή μας βόλτα.
Επιβιβαζομαστε στα τραμ και στην συνέχεια στο τελεφερίκ με προορισμό την πλατεία Ταξίμ. Η πλατεία πολύβουη και ζωντανή.Με την πρώτη ματιά καταλαβαίνει κανείς ότι η ατμόσφαιρα είναι πιο ευρωπαϊκή.Εδω οι μπουργκες και οι μαντίλες είναι εξαίρεση .Κατηφορίζουμε στην μεγάλη οδό του Πέραν είναι μια Αθηναικη οδός Ερμού σε μεγέθυνση.Εδω βλέπεις όλα τα δυνατα brand names που συναντάς σε μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.Ο κόσμος χαλαρός κάνει την βόλτα του , χαζεύει βιτρίνες και διασκεδάζει με υπαίθριους μουσικους.Ατραξιον της πλατείας οι ταχυδακτυλουργοι παγωτατζιδες Κανουμε την πρώτη στάση σε έναν καθολικό ναό, περνάμε μπροστά από την Ελληνική πρεσβεία όπου στεγάζεται σε ένα κομψό και ιστορικό κτήριο συνεχίζουμε επισκεπτόμενοι ένα από τα ιστορικότερα χαμάμ της πόλης και κοντοστεκομαστε στην Ζωγραφειο σχολή.Ενας φυσικός χυμός σε ένα από τα πολλά μαγαζιά που τον πωλούν μας δίνει την απαραίτητη ώθηση για την συνέχεια.Εχουμε φθάσει κάτω από τον πύργο του Γαλατά η ουρά μήκους 100 μέτρων και οι αργοί ρυθμοί πρόσβασης στην είσοδο μας αποθαρρύνει στο να τον ανέβουμε . Συνεχίζουμε τον κατηφορικό δρόμο προς την γέφυρα του Γαλατά εξίσου ζωντανη και εντυπωσιακή και την ημέρα.
Το σχέδιο μας προβλέπει επιβίβαση στο τραμ με προορισμό την sultanahmet square . Η θέα της Αγίας Σοφίας από έξω σου κόβει την ανάσα ,δεν έχει έρθει η ώρα της επίσκεψης της ακόμα θέλουμε να είναι πρωί και να έχουμε όλο τον χρόνο μπροστά μας .Επίσκεψη στην βασιλικη Κινστερνα είναι η μεγαλύτερη υπόγεια δεξαμενή νερού που κατασκευάστηκε στην Κωνσταντινούπολη και στο ομολογουμένως εντυπωσιακό μπλέ τζαμί.( Το μοναδικό δωρεάν αξιοθέατο στην πόλη)
Ένα σημείο πού μου έκανε εντύπωση καθολη την διάρκεια της παραμονής μας στην Κωνσταντινούπολη και θέλω να σταθώ είναι η έντονη παρουσία στρατιωτικών και αστυνομικών δυνάμεων σε όλη την πόλη.Υπηρχαν παντού ανιχνευτές μετάλλων στις εισόδους των επισκέψιμων χώρων , σταθμευμένα τεθωρακισμένα, περιπολίες στους δρόμους και ψάξιμο σακιδίων ωμοπλατης.
Είμαστε λίγες ώρες πριν την αλλαγή του χρόνου.Δυο μέρες πριν ξεκινήσω είχα διαβάσει πως οι καθιερωμενοι εορτασμοί στην πλατεία Ταξίμ θα αναβαλονταν υπό τον φόβο τρομοκρατικής ενέργειας.
Το μόνο που καταλάβαμε μετά από συχνές ερωτησεις σε απλούς πολίτες, δημοτικούς αστυνομικούς ακόμα και στρατιώτες ήταν... μακριά από την πλατεία Ταξιμ για το συγκεκριμένο βράδυ.
Λίγες στιγμές χαλάρωσης στο ξενοδοχείο ήταν απαραίτητες.(οι αξιολογήσεις στο booking ήταν ακριβής)
Ένα hotel value for money .
Ο κόσμος μαζεύτηκε αυθόρμητα στην γέφυρα του Γαλατά για την αλλαγή του χρόνου .Ένα μεγάλο πανηγύρι στηθηκε , άνθρωποι όλων των ηλικιών είχαν βγει έξω να γιορτάσουν.Επανω στην γέφυρα οι ψαράδες είχαν την τιμητική τους.θα κάθονταν εκεί πλάι σε αυτοσχέδιες ξυλόσομπες και με παρέα το ζεστό τσάι μέχρι το πρωί.
Ο χρόνος άλλαξε με σαμπάνιες και πυροτεχνήματα να εκτοξεύονται από διάφορες πλευρές της πόλης .
Συνεχίσαμε την βόλτα μας γύρω από την γέφυρα για αρκετή ώρα έως ότου έκαναν την εμφάνιση τους τα πρώτα σημάδια κούρασης στους μικρούς της παρέας.Επιστροφη στο ξενοδοχείο με ενδιάμεση στάση στα μαγαζάκια που λεγαμε...για την προμήθεια ενός κόκκινου ξηρού κρασιου.Η νύχτα κλείνει στον τελευταίο όροφο του ξενοδοχείου απολαμβάνοντας την θέα της πόλης από ψηλά
Τέλος δεύτερης μέρας
Είναι η πρώτη μέρα του 2018 και είναι μια ηλιόλουστη μέρα. Αποφασισαμε να ξεκινήσουμε την περιήγηση μας από το Καπαλί Τσαρσί.
Ενας σωστός λαβύρινθος Δαιδαλωδης διάδρομοι από μαγαζια κάθε είδους . Απολαμβάνουμε την βόλτα μας , παντού χρώματα, αρώματα, ήχοι να μας συνοδεύουν Οι καταναλωτικοι πειρασμοί πολλοί και παρόλο που τα ψώνια δεν ήταν αυτοσκοπός μας υποκυψαμε....
Άλλοτε εντός στεγασμένου παζαριού άλλοτε εκτός αυτού η περιπλάνηση μας συνεχίστηκε για αρκετή ώρα.
Ενα διάλειμμα για μια ζεστή κούπα τσάι σε ένα παραδοσιακό καφενείο εντός του παζαριού ήταν βάλσαμο.Η ώρα που αφιερώσαμε στο παζάρι έφθανε στο τέλος τής.
Ήρθε η ώρα να περάσουμε στην ασιατική πλευρά της πόλης.Με το ίδιο ηλεκτρονικό εισιτήριο που χρησιμοποιήσαμε σε τραμ τελεφερίκ λεωφορείο ακόμα και σε πεντακάθαρες WC (ξέχασα να αναφέρω)επιβιβαστηκαμε και στο φέρρυ.Μετα από μία διαδρομή 20 λεπτών είμαστε στο Kadikoy.Μετα από το αρχικό σαστισμα .........αποβιβαζομαστε σε μια υπερβολικα ηρεμη πόλη....... βρίσκουμε τον σωστό δρόμο για μία από τις πιο όμορφες στιγμές του ταξιδιού.Ανεβαινουμε τα στενά και βρισκόμαστε μπροστα σε μια περιοχή με την αγορά της ανοιχτή και τον κόσμο να περιφέρεται . Παρόλο που βρισκόμαστε στην Ασιατική πλευρά όλα μοιάζουν ευρωπαϊκά .Τα μαγαζιά εστίασης ψαροταβέρνες εστιατόρια να θυμίζουν Ελλάδα.Βλεπουμε ιχθυοπωλεια οποροπωλεια και παραδοσιακά μπακαλικα..Ζαχαροπλαστεια υπαίθριους πάγκους που έψηναν καφέ, σαλέπι και μποζα δύο πολύ εύγευστα ροφήματα.Εδω καταλάβαμε τί εστί η λέξη μερακλής,τα πάντα από τα ψάρια έως και τούς ξηρούς καρπούς ήταν ολα στημένα αριστοτεχνικά..Ηταν ώρα για ένα ανατολίτικο μπακλαβαδοτο γλυκό ,το απολαύσαμε σε ένα παραδοσιακό ζαχαροπλαστείο και ήταν πολύ νόστιμο ομολογουμένως.Η ώρα περνούσε χαλαρά και το πόδια μάζευαν χιλιόμετρα.Το βραδινό είχε μαγειρευτό φαγητό ,σε πικάντικες γεύσεις σε ωραίο περιβάλλον και σε εξευτελιστικές τιμές.Ειχε έρθει η ώρα της επιστροφής αποχαιρετησαμε το kadikoy με βαριά καρδιά.Η βραδινή επιστροφή μας βρισκει στο καταστρωμα του φέρρυ καταμεσης στον Βόσπορο χαζεύοντας την φωτισμένη πόλη Τα πάντα μοιάζουν μαγικά.
Επιστροφή στο ξενοδοχείο και χαλαρωμα .
Και εις αύριο τα σπουδαία
Τέλος τρίτης ημέρας.
Σήμερα το πρόγραμμα έχει επίσκεψη στην Αγία Σοφιά .Το πρωινό μας και δύο γερές δόσεις καφέ και επιβιβαζομαστε στο τραμ με προορισμό την sultanahmet square.Η εικόνα που αντικρίζουμε αναμενόμενη η γνωστή ουρά μήκους 100 περίπου μέτρων που βλέπουμε όλες τις ημέρες παραμονής μας στην πόλη για την έκδοση των εισιτηρίων.Δεν χωρά αμφιβολία είναι το απόλυτο μνημείο της πόλης και αυτό με την μεγαλύτερη επισκεψιμότητα.Στεκομαστε στην ουρά και τα κοράκια δεν αρκούν να μας εντοπίσουν.Μιλαμε για ξεναγούς που μας υπόσχονται να παρακάμψουν την ουρά με το αζημίωτο βέβαια .Αρνουμαστε ευγενικά την προσφορά τους.Σε περίπου μισή ώρα είμαστε στην είσοδο πληρώσαμε το αντίτιμο των 8 ευρώ κατά άτομο εξαιρούνται παιδιά έως 12 ετών και είμαστε στο προαύλιο της Αγίας Σοφίας.Οτι και να πεις είναι λίγο ο όγκος του μνημείου εντυπωσιακός σε κάνει να νιώθεις τόσο μικρός.Ο κόσμος πολύς και από κάθε γωνιά του πλανήτη.Περιφερομαστε περίπου 4 ώρες εντός του μνημειου.Εκπεμπει μια θετική ενέργεια ο χώρος και εμείς νιώθουμε δέκτες αυτής.Αφουγκραζομαστε την κύριος αίθουσα και στο μυαλό μας ερχονται εικόνες από τις σταυροφορίες απο βυζαντινους αυτόκρατορες από τις μάχες από Ιππότες.Ανεβαινουμε στο επάνω διάζωμα , βγάζουμε φωτογραφίες, παρατηρούμε τις λιγοστές αγιογραφίες που έχουν σωθεί και προσπαθούμε να εισπραξουμε απο τον χώρο όσες περισσότερες πληροφορίες μπορούμε.
Η ώρα όμως περνά γρήγορα και το πρόγραμμα έχει και συνέχεια.Βγαινοντας στην πλατεία καθόμαστε να τσιμπήσουμε ένα κουλουράκι από τους πολλους πλανόδιους πωλητές και να πάρουμε μια ανάσα χαζεύοντας την πολλή όμορφη πλατεία που μπορεί και φιλοξενεί τόσο σημαντικά μνημεία .Ειναι το κέντρο της Κωνσταντινούπολης.
Παρατηρω λίγοστα αδέσποτα σκυλιά που ειναι πάντως τσιπαρισμενα και ελεγχμενα σύμφωνα με ένα μπλέ ταμπελακι που φέρουν στο αυτί τους.
Επομενη στάση Τοπ Καπί θα θέλαμε εμείς αλλά γυρίζουν κάποια ταινία εποχής και η είσοδος απαγορεύεται μας ενημέρωσαν.Μετα την σχετικά απογοητεύσει μπαίνει σε σχέδιο το plan b επίσκεψη στο Ντολμά Μπαχτσέ και βόλτα στην περιοχή της Βesictas.
Να μαστε πάλι στο τραμ και προορισμός το Besictas στην διάρκεια της διαδρομής κουβεντιαζουμε με μια κυρία που μας προτρέπει να επισκεφθούμε τα πριγκηπονησια
Το κρατάμε στο μυαλό μας.
Αποβιβαζομαστε στην τελευταια σταση Kabatase και μετά από 2 λεπτά περπάτημα προβάλλει μπροστά μας το παλάτι Ντολμά Mπαχτσέ απέναντι το υπερσύγχρονο γήπεδο της Μπεσίκτας και οι αποβάθρες για τα πριγκηπονησια έχουμε μπροστά μας ένα Τριλυμα και η ώρα είναι 15 :00.Η κυρία στο τραμ σε συνάρτηση με κάποια τηλεφωνήματα που δέχτηκα από Ελλάδα εκείνη την ημέρα και εκθείαζαν την επίσκεψη στα Πριγκηποννησα έγείραν την πλάστιγγα υπέρ των νήσων.Παρολο που ο φιλος που με ειχε συμβουλεψει( και δεν ειχε κανει 3 μερες τωρα λάθος) οτι οχι μην πας τετοια εποχη δεν αξίζει..Αποδειχθηκε το σφάλμα της ημέρας.
Κάνουμε μια γρήγορη βόλτα στον μεγαλοπρεπή προαύλιο χώρο-κηπο του παλατιού που έσφυζε από επισκέπτες.Επισκεπτομαστε το υπερσύγχρονο γήπεδο της Μπεσίκτας και μετά τις απαραίτητες φωτογραφίες μόλις προλαβαίνουμε τον απόπλου του φέρρυ για τα πριγκηπόννησα.Μια βόλτα στον Βόσπορο πάντα είναι ευχάριστη και ενδιαφέρουσα η ώρα περνάει γρήγορα και μετά από 50 περίπου λεπτά κάνουμε την βόλτα μας στην άδεια από κόσμο αποβάθρα των νήσων .Το ίδιο σκηνικό ερημιάς με κλειστά μαγαζιά και λιγοστό ντόπιο κόσμο και στα σοκάκια μετά από περιπλάνηση 30 περίπου λεπτών έχουμε πάρει το πλοίο της επιστροφής για τον πολιτισμό.
Ειμαστε πάλι στα φώτα και στην κίνηση περπατάμε περίπου 20 λεπτά πάνω στον πιο γιορτινά στολισμένο δρόμο της πόλης που είχαμε συναντήσει . Ακολουθούμε το πλήθος και βρισκόμαστε στην καρδιά της Μπεσίκτας.Ενας μικρός χαμός από εστιατόρια, μουσικές ,bar, είδη λαϊκής τέχνης,και κόσμο πολύ κόσμο.
Κρίμα έπρεπε να είχαμε κάτσει εδώ και όχι να βολοδερνουμε στά Πριγκηπόννησα σκεφτήκαμε.
Εδώ φάγαμε και το ποιο ωραίο Κεμπάπ κοτόπουλο.
Απολαύσαμε την βόλτα μας στην περιοχή όσο περισσότερο μπορούσαμε.
Είναι το τελευταίο βράδυ στην πόλη
Έχουμε πάρει τον δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο..Ο καιρός σχεδόν καλοκαιρινός μας βρίσκει στον τελευταίο όροφο για ένα τελευταίο ποτήρι κρασί και μια τελευταία νυχτερινή μεθυστική ματιά στην πόλη
Η επιστροφή έχει αρχίσει να στριφογυριζει στο μυαλό μας...,
Τέλος τέταρτης μέρας
Το πρωινό μελαγχολικό και σε πλήρη συνάρτηση με τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν έξω .Η χθεσινό βραδινή σχεδόν καλοκαιρινή βραδιά έχει δώσει την θέση της σε ένα βροχερό και κρύο πρωινό.Οι κινήσεις αργες, σχεδόν μηχανικές . Τακτοποίηση των πραγμάτων , πρωινό , πληρωμή και αποχαιρετισμός των υπαλλήλων του ξενοδοχείου.Η ώρα είναι 10:00 πληρώσαμε το φυλασσομενο πάρκινγκ με το ποσό των 5 ευρώ ανά ημέρα και ρίχνοντας κλεφτές ματιές πίσω μας αποχαιρετησαμε την Πόλη.Ο δρόμος της επιστροφής είναι το ίδιο μακρύς η βροχή επιμενει και σε τέτοιες περιπτώσεις οι συναισθηματισμοι προκαλούν καθυστερήσεις.Παμε για άλλα!!!Ο δρομος της επιστροφής επί τουρκικού εδάφους καρμπον με την ημέρα άφιξης μας στην Κωνσταντινούπολη.
Βροχή και ομίχλη μας συνοδεύουν έως τα σύνορα.
Τελευταία στάση να γεμίσουμε με diesel το τεποζιτο του αυτοκινήτου με τιμή 1,05 ανά λίτρο παρακαλώ.
Η τουρκική λίρα έχει πάρει την κατιούσα εδώ και καιρό και σταματημό δεν έχει.Οτι καλύτερο.
Ξεμπερδευουμε γρήγορα με τους ελέγχους και οδηγούμε και πάλι εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης.Ο καιρός μας κάνει την χάρη και αμέσως αφού περάσαμε εντός Ελλάδος φόρεσε τα καλά του.
Η ώρα είναι περίπου 15:30 και μία στάση στην πολλά υποσχόμενη από από τις αφηγήσεις φίλων πόλη της Καβάλας είναι επιβεβλημένη.Εξαλλου ποιος μπορεί να αντέξει πανω από 4 μέρες χωρίς την γεύση του Ελληνικού γύρου... και εμείς πεινάμε.
Η πόλη όμορφη ομολογουμένως, αμφιθέατρικα χτισμένη με τον κόσμο να περπατά χαλαρός στην προβλήτα του λιμανιού.
Με συνοπτικές διαδικασίες βρήκαμε ένα ψητοπωλείο Απολαύσαμε γεύμα ελληνικής πίτας με γύρο χοιρινό που τόσο μας έλειψε και με τον καφέ εντός αυτοκινήτου είμαστε πάλι εντός της Εγνατίας οδού.
Η επιστροφή δεν θα ήταν η ίδια θα ακολουθούσαμε την Εγνατία σε όλο το μήκος τής και θα συνεχίζαμε να οδηγούμε για πρώτη φορά εντός της Ιωνίας οδού.
Η διαδρομή από Θεσσαλονίκη έως Ιωαννίνα είναι κατά την γνώμη μου το εντυπωσιακότερο κομμάτι εθνικής οδού εντός της ελληνικής επικράτειας.
Τα χιλιόμετρα μαζεύονται γρήγορα και με ασφάλεια.Τοίδιο εντυπωσιακός είναι ο δρόμος καθόλη την διάρκεια της επιστροφής.Πρατηρια υγρών καυσίμων δεν υπάρχουν σε λειτουργία ακόμη αλλά εντός των προσεχών μηνών θα λειτουργείσουν.Ευτυχώς είχαμε φουλαρει λίγο έξω από την Βέροια.
Η απόπειρα μας να περάσουμε από το Αντίρριο στο Ρίο με το φέρρυ αποβαίνει άκαρπη αλλά για καλή μας τύχη μας πέφτει εισιτήριο για την γέφυρα από υπάλληλο των φέρρυ στην μισή τιμή.
Ο δρόμος σχεδόν έρημος.Τελευταια στάση στον ΣΕΑ Ψαθόπυργου , από την Καβάλα είχαμε να βάλουμε κάτι στο στόμα μας.
Η ώρα είναι 02:00 όταν παρκάρω το αυτοκίνητο έξω από το σπίτι μας στην Κόρινθο.
Άντε και του χρόνου.
Υ.Γ.: παρακάτω.... το καθιερωμένο videάκι
Από την πόλη του Φιλίππου ...Φιλιππουπολη ,Plovdiv (https://www.travelstories.gr/community/threads/road-trip-Πρωτοχρονιά-στην-Φιλιππούπολη.56409/) πέρυσι ,στην Πόλη του Κωνσταντίνου...Κωνσταντινούπολη ,Istanbul φέτος για τις ημέρες της Πρωτοχρονιάς.Η απόφαση πάρθηκε σχετικά γρήγορα , εύκολα και με απόλυτη ομοφωνία.
Οι ενδοιασμοί κάποιων γνωστών σχετικά με την ασφάλεια της Κωνσταντινούπολης μας έβαλαν σε σκέψεις που σύντομα όμως τις αφήσαμε πίσω μας
Το ταξίδι είχε όλο το πακέτο για να στεφθεί από επιτυχία .
Η Κωνσταντινούπολη είχε εύκολη πρόσβαση με το αυτοκίνητο, ήταν οικονομική είχε πολλά σημεία ενδιαφέροντος και ταίριαζε απόλυτα με τα ιστορικά ερεθίσματα που αποκόμιζαν τα δύο μας παιδιά από το σχολείο.
Οι μέρες των Χριστουγέννων πέρασαν οργανώνοντας όσο καλύτερα γίνεται το ταξίδι.
Η αναχώρηση προγραμματίστηκε για της 29/12/17 στις 22:00 από την Κόρινθο.
Δοκιμασμένη συνταγή, νύχτα στους δρόμους όσο νωρίτερα γίνεται στην Πόλη .(Ο χρόνος είναι χρήμα) έτσι και έγινε.
Ο δρόμος Ε 75 άδειος ο καιρός καλός αν και αρκετά φορτωμένος.Οι πιθανότητες να συναντήσουμε βροχή στο ταξίδι μας ήταν αυξημένες σύμφωνα με την ΕΜΥ .
Το πρώτο σημείο ενδιαφέροντος στην διαδρομή δεν άργησε να έρθει . Η διάσχιση της κοιλάδας των Τεμπών μέσο της σήραγγας Τ2. Η μεγαλύτερη των Βαλκανίων μήκους 6 χιλιομέτρων σύμφωνα με την wikipedia.
Εντυπωσιακή πραγματικά προσέδωσε στον δρόμο ασφάλεια και ταχύτητα
Δεύτερη και πολύ σημαντική στάση στην Θεσσαλονίκη για ανεφοδιασμό ανθρώπων και μηχανών . Από εκεί και καθόλη την διάσχιση της Θράκης έως το τελωνείο των Κήπων δεν υπάρχει πρατήριο υγρών καυσίμων εντός της κατά τα άλλα υψηλού επιπέδου Εγνατίας οδού.
Νύχτα ακόμα και στάση για ξεμούδιασμα σε ένα από τα λιγοστά parking της Εγνατίας . Είμαστε λίγο έξω από την Ξάνθη.Το μόνο που ακούγεται μες στην απόλυτη σιωπή η φωνή του Ιμάμη από κάποιο Πομακοχώρι . Σημάδι ότι ο τελικός προορισμός μας δεν είναι ποια και τόσο μακριά.
Με το πρώτο φως της ημέρας λίγο έξω από την Αλεξανδρούπολη κάνουν την εμφάνιση τους και οι πρώτες σταγόνες βροχής.Θα μας συνοδεύουν πλεον μέχρι τον τελικό προορισμό μας άλλοτε σε υποιους ρυθμούς κάποιες άλλες φορες όμως ο όγκος νερού θα είναι σε υψηλά επίπεδα.
Είμαστε πλέον στο τελωνείο των Κήπων η ώρα είναι 08:15 .
Η ουρά που συναντούμε φαίνεται μεγάλη θα μας πάρει περίπου μιάμιση ώρα να περάσουμε τα σύνορα.
Οι έλεγχοι των Τούρκων τελωνειακών σχεδόν τυπικές(άνοιξαν μία βαλίτσα έτσι για τα μάτια του κόσμου.)
Αφηνουμε πίσω την ασφάλεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οδηγούμε σε τουρκικό έδαφος
Η βροχή έχει δυναμώσει αρκετά.
Ο δρομος είναι καλός αρκετά φαρδύς, στο μεγαλύτερο μέρος με προστατευτική μπάρα, γενικά ένας αυτοκινητόδρομος που σου εμπνέει εμπιστοσύνη.
Η διαδρομή αδιάφορη , μεγάλες ευθείες άλλοτε ανηφορικές και άλλοτε κατηφορικες.
Οι πρώτες εικόνες από τις περιοχές που βλέπουμε είναι μάλλον φτωχικές και τα αυτοκίνητα λιγοστά.
Τα εδάφη φαίνονται γόνιμα, είναι καλλιεργήσιμα και παραγωγικά.
Μετά από οδήγηση τριών περίπου ωρών έχοντας περάσει έξω από πόλης όπως Kesan,Takirdag , Silivri και έχοντας στα δεξιά μας την θάλασσα του Μαρμαρά , προβάλλει μπροστά μας η σύγχρονη πλευρά της πόλης .Τεράστια συγκροτήματα από πολυώροφα κτήρια μοντέρνας αρχιτεκτονικής , φωτεινές επιγραφες και εμπορικά κέντρα τύπου mall.Η κίνηση στους δρόμους αυξάνεται είναι φανερό ότι αφήνουμε πίσω την τουρκική ύπαιθρο και οι ρυθμοί μοιάζουν με αυτούς μίας κλασικής μεγαλούπολης.Το gps μας οδηγεί προς την Beyzit square συγκεκριμένα στο parking που μας έχουν προτρέψει να παρκάρουμε το αυτοκίνητο κάποιοι φίλοι.
Η ώρα είναι 14:15 μετά από μία πορεία 16 περίπου ωρών έφθασε η ώρα να σβήσω την μηχανή του αυτοκινήτου μας.
Οι πρωτες κινήσεις πού κάνουμε είναι απαραίτητητες για την συνέχεια , εξασφάλιση συναλλάγματος και φορτωμα με λίρες στο ηλεκτρονικό μας εισιτήριο.(το έχω προμηθευτει από φίλο που έχει την Κωνσταντινούπολη δευτερό του σπίτι)Η διαδικασία γρήγορη και εύκολη.Έχουμε πια χαλαρώσει και αρχίζουν οι πρώτες φωτογραφίες.Η Κωνσταντινούπολη με το καλημέρα σου δείχνει στοιχεια της πολυπολιτισμικότητας της.Καθε λογιών άνθρωποι με κάθε λογής φορεσιές να περπατούν στους δρόμους και όχι απαραίτητα βιαστικά .
Ήρθε η ώρα να πάρουμε μία γεύση από τις δημόσιες συγκοινωνίες της πόλης.Επιβιβαζομαστε στον τραμ και κατευθυνομαστε προς την περιοχή Eminonou που βρίσκεται το ξενοδοχείο μας.Ολα μοιάζουν μαγικά ,μαγαζιά ανοιχτά , κόσμος να περπατά, ήχοι , χρώματα ,μυρωδιες , πλατείες ,φώτα ,ως και την Αγία Σοφιά προλαβαμε να δούμε ...εστω έτσι φευγαλέα.
Ο κόσμος στο τραμ ευχάριστος, χαμογελαστός και έτοιμος να μας εξυπηρετήσει.Δεν δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε της πληροφορίες σχετικά με τις στάσεις . Κατεβαινούμε στην σωστή στάση και σε 2 λεπτά βρισκόμαστε έξω από το ξενοδοχείο ειναι το Glamour Hotel https://www.google.gr/maps/place/Gl...7061118b408!8m2!3d41.014525!4d28.976365?hl=el. Μας υποδέχονται ευγενικά ,μας βομβαρδίζουν με ένα σωρό πληροφορίες και φυλλάδια και μας υπόσχονται ότι θα μας βοηθήσουν σε ότι χρειαστούμε. Εγκατεστημένοι πλέον στα δωμάτια μας πριν το μπάνιο και την δυωρη ανάπαυση ανεβαίνουμε στον 7ο όροφο του ξενοδοχείου όπου το καλοκαίρι λειτουργεί ρεστοράν να απολαύσουμε την θέα στον Βόσπορο .(ήταν όλα τα λεφτά).
Έχει πια βραδιασει και ψιλοβρεχει όχι πάντως σε τέτοιο βαθμό που να ενοχλεί την βραδινή μας βόλτα.Αποφασιζουμε να κινηθούμε με τα πόδια προς την γέφυρα του Γαλατά . Κόσμος παντού , αυτοκίνητα πού κινούνται, βιαστικά το μάτι μας πέφτει πανω σε τζαμιά και μιναρέδες , βλέπουμε καστανάδες, αλλου ψήνουν στρείδια άλλοι ψήνουν ψάρια , πουλάνε σαλέπι ,τα ζαχαροπλαστεία έχουν στις βιτρίνες εντυπωσιακα στημένα τα γλυκά τους, κόσμος πάει και έρχεται.Η γέφυρα το βράδυ μαγευτική με τα μαγαζιά εστίασης κάτω και τους εκατοντάδες ερασιτεχνες ψαράδες επί το έργον στο επάνω διάζωμα.Η ώρα έχει περάσει σχετικά γρήγορα το στομάχι δεν αφήνει πολλά περιθώρια για βόλτες.Ενα ανατολίτικου τύπου εστιατόριο είναι μονόδρομοςhttps://www.google.gr/maps/place/Urfalım+Kebap/@41.014347,28.9760117,20z/data=!4m5!3m4!1s0x14cab9c01e30a067:0x40c84df77d876559!8m2!3d41.014482!4d28.9762151?hl=el .Ο χωρος περιποιημένος και ζωντανός η εξυπηρέτηση καλη τα εδέσματα νόστιμα ....αλλά αλλά αλλά δεν σερβίρουν αλκοόλ (άλλο να το ξέρεις, άλλο να το βλεπεις και αλλο να σου σε συμβαίνει όμως) Το ξενοδοχείο ήταν αρκετά κοντά , τελευταία στάση σε ένα από τα πολλά μαγαζάκια που υπάρχουν στην περιοχή με είδη περιπτέρου και φυσικά όλων των ειδών τα ποτά .Η νύχτα θα έκλεινε στο δωμάτιο ανταλάσοντας απόψεις... παρέα με ένα κόκκινο ξηρο κρασί .
Τέλος πρώτης μέρας
Ειναι παραμονή Πρωτοχρονιάς .Μετα το πρωινό ασιατικού τύπου έλειπαν τα πολλά αλλαντικά.Eίμαστε έτοιμοι για την πρωινή μας βόλτα.
Επιβιβαζομαστε στα τραμ και στην συνέχεια στο τελεφερίκ με προορισμό την πλατεία Ταξίμ. Η πλατεία πολύβουη και ζωντανή.Με την πρώτη ματιά καταλαβαίνει κανείς ότι η ατμόσφαιρα είναι πιο ευρωπαϊκή.Εδω οι μπουργκες και οι μαντίλες είναι εξαίρεση .Κατηφορίζουμε στην μεγάλη οδό του Πέραν είναι μια Αθηναικη οδός Ερμού σε μεγέθυνση.Εδω βλέπεις όλα τα δυνατα brand names που συναντάς σε μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.Ο κόσμος χαλαρός κάνει την βόλτα του , χαζεύει βιτρίνες και διασκεδάζει με υπαίθριους μουσικους.Ατραξιον της πλατείας οι ταχυδακτυλουργοι παγωτατζιδες Κανουμε την πρώτη στάση σε έναν καθολικό ναό, περνάμε μπροστά από την Ελληνική πρεσβεία όπου στεγάζεται σε ένα κομψό και ιστορικό κτήριο συνεχίζουμε επισκεπτόμενοι ένα από τα ιστορικότερα χαμάμ της πόλης και κοντοστεκομαστε στην Ζωγραφειο σχολή.Ενας φυσικός χυμός σε ένα από τα πολλά μαγαζιά που τον πωλούν μας δίνει την απαραίτητη ώθηση για την συνέχεια.Εχουμε φθάσει κάτω από τον πύργο του Γαλατά η ουρά μήκους 100 μέτρων και οι αργοί ρυθμοί πρόσβασης στην είσοδο μας αποθαρρύνει στο να τον ανέβουμε . Συνεχίζουμε τον κατηφορικό δρόμο προς την γέφυρα του Γαλατά εξίσου ζωντανη και εντυπωσιακή και την ημέρα.
Το σχέδιο μας προβλέπει επιβίβαση στο τραμ με προορισμό την sultanahmet square . Η θέα της Αγίας Σοφίας από έξω σου κόβει την ανάσα ,δεν έχει έρθει η ώρα της επίσκεψης της ακόμα θέλουμε να είναι πρωί και να έχουμε όλο τον χρόνο μπροστά μας .Επίσκεψη στην βασιλικη Κινστερνα είναι η μεγαλύτερη υπόγεια δεξαμενή νερού που κατασκευάστηκε στην Κωνσταντινούπολη και στο ομολογουμένως εντυπωσιακό μπλέ τζαμί.( Το μοναδικό δωρεάν αξιοθέατο στην πόλη)
Ένα σημείο πού μου έκανε εντύπωση καθολη την διάρκεια της παραμονής μας στην Κωνσταντινούπολη και θέλω να σταθώ είναι η έντονη παρουσία στρατιωτικών και αστυνομικών δυνάμεων σε όλη την πόλη.Υπηρχαν παντού ανιχνευτές μετάλλων στις εισόδους των επισκέψιμων χώρων , σταθμευμένα τεθωρακισμένα, περιπολίες στους δρόμους και ψάξιμο σακιδίων ωμοπλατης.
Είμαστε λίγες ώρες πριν την αλλαγή του χρόνου.Δυο μέρες πριν ξεκινήσω είχα διαβάσει πως οι καθιερωμενοι εορτασμοί στην πλατεία Ταξίμ θα αναβαλονταν υπό τον φόβο τρομοκρατικής ενέργειας.
Το μόνο που καταλάβαμε μετά από συχνές ερωτησεις σε απλούς πολίτες, δημοτικούς αστυνομικούς ακόμα και στρατιώτες ήταν... μακριά από την πλατεία Ταξιμ για το συγκεκριμένο βράδυ.
Λίγες στιγμές χαλάρωσης στο ξενοδοχείο ήταν απαραίτητες.(οι αξιολογήσεις στο booking ήταν ακριβής)
Ένα hotel value for money .
Ο κόσμος μαζεύτηκε αυθόρμητα στην γέφυρα του Γαλατά για την αλλαγή του χρόνου .Ένα μεγάλο πανηγύρι στηθηκε , άνθρωποι όλων των ηλικιών είχαν βγει έξω να γιορτάσουν.Επανω στην γέφυρα οι ψαράδες είχαν την τιμητική τους.θα κάθονταν εκεί πλάι σε αυτοσχέδιες ξυλόσομπες και με παρέα το ζεστό τσάι μέχρι το πρωί.
Ο χρόνος άλλαξε με σαμπάνιες και πυροτεχνήματα να εκτοξεύονται από διάφορες πλευρές της πόλης .
Συνεχίσαμε την βόλτα μας γύρω από την γέφυρα για αρκετή ώρα έως ότου έκαναν την εμφάνιση τους τα πρώτα σημάδια κούρασης στους μικρούς της παρέας.Επιστροφη στο ξενοδοχείο με ενδιάμεση στάση στα μαγαζάκια που λεγαμε...για την προμήθεια ενός κόκκινου ξηρού κρασιου.Η νύχτα κλείνει στον τελευταίο όροφο του ξενοδοχείου απολαμβάνοντας την θέα της πόλης από ψηλά
Τέλος δεύτερης μέρας
Είναι η πρώτη μέρα του 2018 και είναι μια ηλιόλουστη μέρα. Αποφασισαμε να ξεκινήσουμε την περιήγηση μας από το Καπαλί Τσαρσί.
Ενας σωστός λαβύρινθος Δαιδαλωδης διάδρομοι από μαγαζια κάθε είδους . Απολαμβάνουμε την βόλτα μας , παντού χρώματα, αρώματα, ήχοι να μας συνοδεύουν Οι καταναλωτικοι πειρασμοί πολλοί και παρόλο που τα ψώνια δεν ήταν αυτοσκοπός μας υποκυψαμε....
Άλλοτε εντός στεγασμένου παζαριού άλλοτε εκτός αυτού η περιπλάνηση μας συνεχίστηκε για αρκετή ώρα.
Ενα διάλειμμα για μια ζεστή κούπα τσάι σε ένα παραδοσιακό καφενείο εντός του παζαριού ήταν βάλσαμο.Η ώρα που αφιερώσαμε στο παζάρι έφθανε στο τέλος τής.
Ήρθε η ώρα να περάσουμε στην ασιατική πλευρά της πόλης.Με το ίδιο ηλεκτρονικό εισιτήριο που χρησιμοποιήσαμε σε τραμ τελεφερίκ λεωφορείο ακόμα και σε πεντακάθαρες WC (ξέχασα να αναφέρω)επιβιβαστηκαμε και στο φέρρυ.Μετα από μία διαδρομή 20 λεπτών είμαστε στο Kadikoy.Μετα από το αρχικό σαστισμα .........αποβιβαζομαστε σε μια υπερβολικα ηρεμη πόλη....... βρίσκουμε τον σωστό δρόμο για μία από τις πιο όμορφες στιγμές του ταξιδιού.Ανεβαινουμε τα στενά και βρισκόμαστε μπροστα σε μια περιοχή με την αγορά της ανοιχτή και τον κόσμο να περιφέρεται . Παρόλο που βρισκόμαστε στην Ασιατική πλευρά όλα μοιάζουν ευρωπαϊκά .Τα μαγαζιά εστίασης ψαροταβέρνες εστιατόρια να θυμίζουν Ελλάδα.Βλεπουμε ιχθυοπωλεια οποροπωλεια και παραδοσιακά μπακαλικα..Ζαχαροπλαστεια υπαίθριους πάγκους που έψηναν καφέ, σαλέπι και μποζα δύο πολύ εύγευστα ροφήματα.Εδω καταλάβαμε τί εστί η λέξη μερακλής,τα πάντα από τα ψάρια έως και τούς ξηρούς καρπούς ήταν ολα στημένα αριστοτεχνικά..Ηταν ώρα για ένα ανατολίτικο μπακλαβαδοτο γλυκό ,το απολαύσαμε σε ένα παραδοσιακό ζαχαροπλαστείο και ήταν πολύ νόστιμο ομολογουμένως.Η ώρα περνούσε χαλαρά και το πόδια μάζευαν χιλιόμετρα.Το βραδινό είχε μαγειρευτό φαγητό ,σε πικάντικες γεύσεις σε ωραίο περιβάλλον και σε εξευτελιστικές τιμές.Ειχε έρθει η ώρα της επιστροφής αποχαιρετησαμε το kadikoy με βαριά καρδιά.Η βραδινή επιστροφή μας βρισκει στο καταστρωμα του φέρρυ καταμεσης στον Βόσπορο χαζεύοντας την φωτισμένη πόλη Τα πάντα μοιάζουν μαγικά.
Επιστροφή στο ξενοδοχείο και χαλαρωμα .
Και εις αύριο τα σπουδαία
Τέλος τρίτης ημέρας.
Σήμερα το πρόγραμμα έχει επίσκεψη στην Αγία Σοφιά .Το πρωινό μας και δύο γερές δόσεις καφέ και επιβιβαζομαστε στο τραμ με προορισμό την sultanahmet square.Η εικόνα που αντικρίζουμε αναμενόμενη η γνωστή ουρά μήκους 100 περίπου μέτρων που βλέπουμε όλες τις ημέρες παραμονής μας στην πόλη για την έκδοση των εισιτηρίων.Δεν χωρά αμφιβολία είναι το απόλυτο μνημείο της πόλης και αυτό με την μεγαλύτερη επισκεψιμότητα.Στεκομαστε στην ουρά και τα κοράκια δεν αρκούν να μας εντοπίσουν.Μιλαμε για ξεναγούς που μας υπόσχονται να παρακάμψουν την ουρά με το αζημίωτο βέβαια .Αρνουμαστε ευγενικά την προσφορά τους.Σε περίπου μισή ώρα είμαστε στην είσοδο πληρώσαμε το αντίτιμο των 8 ευρώ κατά άτομο εξαιρούνται παιδιά έως 12 ετών και είμαστε στο προαύλιο της Αγίας Σοφίας.Οτι και να πεις είναι λίγο ο όγκος του μνημείου εντυπωσιακός σε κάνει να νιώθεις τόσο μικρός.Ο κόσμος πολύς και από κάθε γωνιά του πλανήτη.Περιφερομαστε περίπου 4 ώρες εντός του μνημειου.Εκπεμπει μια θετική ενέργεια ο χώρος και εμείς νιώθουμε δέκτες αυτής.Αφουγκραζομαστε την κύριος αίθουσα και στο μυαλό μας ερχονται εικόνες από τις σταυροφορίες απο βυζαντινους αυτόκρατορες από τις μάχες από Ιππότες.Ανεβαινουμε στο επάνω διάζωμα , βγάζουμε φωτογραφίες, παρατηρούμε τις λιγοστές αγιογραφίες που έχουν σωθεί και προσπαθούμε να εισπραξουμε απο τον χώρο όσες περισσότερες πληροφορίες μπορούμε.
Η ώρα όμως περνά γρήγορα και το πρόγραμμα έχει και συνέχεια.Βγαινοντας στην πλατεία καθόμαστε να τσιμπήσουμε ένα κουλουράκι από τους πολλους πλανόδιους πωλητές και να πάρουμε μια ανάσα χαζεύοντας την πολλή όμορφη πλατεία που μπορεί και φιλοξενεί τόσο σημαντικά μνημεία .Ειναι το κέντρο της Κωνσταντινούπολης.
Παρατηρω λίγοστα αδέσποτα σκυλιά που ειναι πάντως τσιπαρισμενα και ελεγχμενα σύμφωνα με ένα μπλέ ταμπελακι που φέρουν στο αυτί τους.
Επομενη στάση Τοπ Καπί θα θέλαμε εμείς αλλά γυρίζουν κάποια ταινία εποχής και η είσοδος απαγορεύεται μας ενημέρωσαν.Μετα την σχετικά απογοητεύσει μπαίνει σε σχέδιο το plan b επίσκεψη στο Ντολμά Μπαχτσέ και βόλτα στην περιοχή της Βesictas.
Να μαστε πάλι στο τραμ και προορισμός το Besictas στην διάρκεια της διαδρομής κουβεντιαζουμε με μια κυρία που μας προτρέπει να επισκεφθούμε τα πριγκηπονησια
Το κρατάμε στο μυαλό μας.
Αποβιβαζομαστε στην τελευταια σταση Kabatase και μετά από 2 λεπτά περπάτημα προβάλλει μπροστά μας το παλάτι Ντολμά Mπαχτσέ απέναντι το υπερσύγχρονο γήπεδο της Μπεσίκτας και οι αποβάθρες για τα πριγκηπονησια έχουμε μπροστά μας ένα Τριλυμα και η ώρα είναι 15 :00.Η κυρία στο τραμ σε συνάρτηση με κάποια τηλεφωνήματα που δέχτηκα από Ελλάδα εκείνη την ημέρα και εκθείαζαν την επίσκεψη στα Πριγκηποννησα έγείραν την πλάστιγγα υπέρ των νήσων.Παρολο που ο φιλος που με ειχε συμβουλεψει( και δεν ειχε κανει 3 μερες τωρα λάθος) οτι οχι μην πας τετοια εποχη δεν αξίζει..Αποδειχθηκε το σφάλμα της ημέρας.
Κάνουμε μια γρήγορη βόλτα στον μεγαλοπρεπή προαύλιο χώρο-κηπο του παλατιού που έσφυζε από επισκέπτες.Επισκεπτομαστε το υπερσύγχρονο γήπεδο της Μπεσίκτας και μετά τις απαραίτητες φωτογραφίες μόλις προλαβαίνουμε τον απόπλου του φέρρυ για τα πριγκηπόννησα.Μια βόλτα στον Βόσπορο πάντα είναι ευχάριστη και ενδιαφέρουσα η ώρα περνάει γρήγορα και μετά από 50 περίπου λεπτά κάνουμε την βόλτα μας στην άδεια από κόσμο αποβάθρα των νήσων .Το ίδιο σκηνικό ερημιάς με κλειστά μαγαζιά και λιγοστό ντόπιο κόσμο και στα σοκάκια μετά από περιπλάνηση 30 περίπου λεπτών έχουμε πάρει το πλοίο της επιστροφής για τον πολιτισμό.
Ειμαστε πάλι στα φώτα και στην κίνηση περπατάμε περίπου 20 λεπτά πάνω στον πιο γιορτινά στολισμένο δρόμο της πόλης που είχαμε συναντήσει . Ακολουθούμε το πλήθος και βρισκόμαστε στην καρδιά της Μπεσίκτας.Ενας μικρός χαμός από εστιατόρια, μουσικές ,bar, είδη λαϊκής τέχνης,και κόσμο πολύ κόσμο.
Κρίμα έπρεπε να είχαμε κάτσει εδώ και όχι να βολοδερνουμε στά Πριγκηπόννησα σκεφτήκαμε.
Εδώ φάγαμε και το ποιο ωραίο Κεμπάπ κοτόπουλο.
Απολαύσαμε την βόλτα μας στην περιοχή όσο περισσότερο μπορούσαμε.
Είναι το τελευταίο βράδυ στην πόλη
Έχουμε πάρει τον δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο..Ο καιρός σχεδόν καλοκαιρινός μας βρίσκει στον τελευταίο όροφο για ένα τελευταίο ποτήρι κρασί και μια τελευταία νυχτερινή μεθυστική ματιά στην πόλη
Η επιστροφή έχει αρχίσει να στριφογυριζει στο μυαλό μας...,
Τέλος τέταρτης μέρας
Το πρωινό μελαγχολικό και σε πλήρη συνάρτηση με τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν έξω .Η χθεσινό βραδινή σχεδόν καλοκαιρινή βραδιά έχει δώσει την θέση της σε ένα βροχερό και κρύο πρωινό.Οι κινήσεις αργες, σχεδόν μηχανικές . Τακτοποίηση των πραγμάτων , πρωινό , πληρωμή και αποχαιρετισμός των υπαλλήλων του ξενοδοχείου.Η ώρα είναι 10:00 πληρώσαμε το φυλασσομενο πάρκινγκ με το ποσό των 5 ευρώ ανά ημέρα και ρίχνοντας κλεφτές ματιές πίσω μας αποχαιρετησαμε την Πόλη.Ο δρόμος της επιστροφής είναι το ίδιο μακρύς η βροχή επιμενει και σε τέτοιες περιπτώσεις οι συναισθηματισμοι προκαλούν καθυστερήσεις.Παμε για άλλα!!!Ο δρομος της επιστροφής επί τουρκικού εδάφους καρμπον με την ημέρα άφιξης μας στην Κωνσταντινούπολη.
Βροχή και ομίχλη μας συνοδεύουν έως τα σύνορα.
Τελευταία στάση να γεμίσουμε με diesel το τεποζιτο του αυτοκινήτου με τιμή 1,05 ανά λίτρο παρακαλώ.
Η τουρκική λίρα έχει πάρει την κατιούσα εδώ και καιρό και σταματημό δεν έχει.Οτι καλύτερο.
Ξεμπερδευουμε γρήγορα με τους ελέγχους και οδηγούμε και πάλι εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης.Ο καιρός μας κάνει την χάρη και αμέσως αφού περάσαμε εντός Ελλάδος φόρεσε τα καλά του.
Η ώρα είναι περίπου 15:30 και μία στάση στην πολλά υποσχόμενη από από τις αφηγήσεις φίλων πόλη της Καβάλας είναι επιβεβλημένη.Εξαλλου ποιος μπορεί να αντέξει πανω από 4 μέρες χωρίς την γεύση του Ελληνικού γύρου... και εμείς πεινάμε.
Η πόλη όμορφη ομολογουμένως, αμφιθέατρικα χτισμένη με τον κόσμο να περπατά χαλαρός στην προβλήτα του λιμανιού.
Με συνοπτικές διαδικασίες βρήκαμε ένα ψητοπωλείο Απολαύσαμε γεύμα ελληνικής πίτας με γύρο χοιρινό που τόσο μας έλειψε και με τον καφέ εντός αυτοκινήτου είμαστε πάλι εντός της Εγνατίας οδού.
Η επιστροφή δεν θα ήταν η ίδια θα ακολουθούσαμε την Εγνατία σε όλο το μήκος τής και θα συνεχίζαμε να οδηγούμε για πρώτη φορά εντός της Ιωνίας οδού.
Η διαδρομή από Θεσσαλονίκη έως Ιωαννίνα είναι κατά την γνώμη μου το εντυπωσιακότερο κομμάτι εθνικής οδού εντός της ελληνικής επικράτειας.
Τα χιλιόμετρα μαζεύονται γρήγορα και με ασφάλεια.Τοίδιο εντυπωσιακός είναι ο δρόμος καθόλη την διάρκεια της επιστροφής.Πρατηρια υγρών καυσίμων δεν υπάρχουν σε λειτουργία ακόμη αλλά εντός των προσεχών μηνών θα λειτουργείσουν.Ευτυχώς είχαμε φουλαρει λίγο έξω από την Βέροια.
Η απόπειρα μας να περάσουμε από το Αντίρριο στο Ρίο με το φέρρυ αποβαίνει άκαρπη αλλά για καλή μας τύχη μας πέφτει εισιτήριο για την γέφυρα από υπάλληλο των φέρρυ στην μισή τιμή.
Ο δρόμος σχεδόν έρημος.Τελευταια στάση στον ΣΕΑ Ψαθόπυργου , από την Καβάλα είχαμε να βάλουμε κάτι στο στόμα μας.
Η ώρα είναι 02:00 όταν παρκάρω το αυτοκίνητο έξω από το σπίτι μας στην Κόρινθο.
Άντε και του χρόνου.
Υ.Γ.: παρακάτω.... το καθιερωμένο videάκι
Last edited:
