Ιταλία Λίγο Σικελία, λίγο Καλαβρία κ το κορίτσι μου

[silversurfer]

Scilla

Αφήνουμε πίσω μας τα βουνά κ επιστρέφουμε απο εκεί που ήρθαμε την χθεσινή μέρα, σε μια πανέμορφη μικρή πόλη πολύ κοντά στο λιμάνι με τα ferries για Σικελία, στην υπέροχη Scilla. Κ αν το όνομα σου θυμίζει κάτι φίλε αναγνώστη είναι επειδή εδώ ζούσε το περιβόητο θηρίο που άρπαζε ναυτικούς απο τα καράβια σε αγαστή συνεργασία με τη Χάρυβδη απέναντι στη Σικελία που ρουφούσε τη θάλασσα. Απο δω πέρασε κ ο μέγας traveller της αρχαιοελληνικής εποχής, Οδυσσέας, ο οποίος επειδή είχε κολλητηλίκια με την μάγισσα Κίρκη, η ίδια τον δασκάλεψε να περάσει απο τη Scilla θυσιάζοντας εν γνώσει του 6 ναυτικούς απο το καράβι του.

Σήμερα κανείς δεν κινδυνεύει απο θαλάσσια τέρατα, παρά μόνο αν οδηγεί κανα μεγάλο SUV στα στενά δρομάκια της πόλης. Η διαδρομή μέχρι εκεί ήταν ευχάριστη με θέα που άνοιγε σιγά σιγά κ με εναν εντυπωσιακό υπερυψωμένο δρόμο/γέφυρα που ενώνει την πόλη με την autostrada. Χτισμένη αμφιθεατρικά πάνω σε βράχο με θέα στα στενά της Μεσσήνης, συνδυάζει παραμυθένιο σκηνικό με θαλασσινή αύρα (κ bonus τη μυθολογία που αναφέραμε πιο πάνω). Η ολιγόωρη στάση λοιπόν ήταν επιβεβλημένη.

Στην επάνω πλευρά της πόλης – εκεί που είναι το κάστρο – η θέα είναι υπέροχη. Απο κάτω, το ψαροχώρι Chianalea μοιάζει να ξεπήδησε απο ιταλικό σινεμά ( πως τα γράφω έτσι ,πρέπει να κόψω τον πολύ Δούση μου φαίνεται ). Σπίτια χτισμένα στη θάλασσα με πεζούλια που βρέχονται απο το νερό, βαρκούλες δεμένες στα παράθυρα (!) και φυσικά αρκετός κόσμος να κάνει μπάνιο κ ηλιοθεραπεία στη παραλία.

Αρχικά παρκάραμε δίπλα σε μια παιδική χαρά ψηλά στην πόλη γιατί πιστεύαμε οτι θα υπήρχαν καφε/ταβερνάκια στην πλατεία με θέα. Αφου φάγαμε κανα 45λεπτο να παίξει η μικρή, διαπιστώσαμε οτι η πλατεία δεν ήταν έτσι όπως τη φανταζόμασταν (στην Ελλάδα θα είχε full παράνομα τραπεζοκαθίσματα, δλδ πάρτε λίγο μαθήματα ρε παιδιά ). Επιστρέψαμε στο αυτοκίνητο κ κινήσαμε για ένα απο τα πολλά εστιατόρια στο ύψος της παραλίας. Πολλές οικογένειες κ γενικά κόσμος, λογικό μιας κ ηταν Κυριακή, μετα το φαϊ ήπιαμε κ εναν καφέ, κ μετα τον καφέ δεν πολυθέλαμε να φύγουμε οπότε κάναμε μια τσάρκα πάνω κάτω στην παραλία.

Η Scilla έχει το πακέτο που την κάνει εύκολα γοητευτική, είναι γραφική, έχει ωραία θέα, έχει μια εύκολη μεγάλη παραλία ιδανική κ για οικογένειες, έχει κ το φωτογενές τοπίο με το κάστρο με το ψαροχώρι (οπότε, approved by Instagram). Είναι το τέλειο stopover για κάποιον που θα κινηθεί απο/προς Σικελία οδικώς.

Ήρθε όμως η ώρα να την αποχαιρετήσουμε καθώς το μέρος που θα διανυκτερεύσουμε απόψε απαιτεί γύρω στη μιάμιση ώρα οδήγηση. Φύγαμε !!

 

[silversurfer]

Tropea

Αφήσαμε πίσω μας τη Scilla και πήραμε το δρόμο για την Tropea. Δυστυχώς η πόλη δεν έχει άμεση σύνδεση με την autostrada, κ είχε πολύ οδήγηση σε μικρούς στριφογυριστούς δρόμους με χαμηλές ταχύτητες, οπότε μου φάνηκε οτι κάναμε παραπάνω απο 1,5 ώρα που έλεγε το google.

Σταματήσαμε ξανά για τα απαραίτητα εφόδια – ψώνια απο supermarket γιατί για ένα σωστό finale, επιβαλλόταν λίγο κρασάκι με τυρο-προσούτα στο μπαλκονάκι μας.
Το κατάλυμά μας βρισκόταν λίγο έξω απο την πόλη, οχι σε βιλα οπως στην Cefalu άλλα χτισμένο κ αυτό αμφιθεατρικά με θέα καρτ-ποστάλ. Η Τροπέα με τα χρωματιστά σπίτια να ακουμπούν την άκρη του βράχου κ μπροστά το Τυρηνικό πέλαγος να απλώνεται στο βάθος. Ιδανικό dinner για σβήσιμο της εκδρομής.

Το επόμενο πρωί κατεβήκαμε στο κέντρο της πόλης, παρκάραμε στα λευκά διαβαθμισμένα σημεία δωρεάν, βάλαμε καπέλα, βγάλαμε καρότσι κ ξεκινήσαμε για τη βόλτα μας. Η Τροπέα είναι μικρή άλλα πολύ όμορφη, με παλιά σοκάκια, γραφικές πλατείες κ εκείνα τα χαρακτηριστικά κρεμασμένα μπαλκόνια με θέα το απέραντο μπλέ (κ σημείο για απανταχού clicks).

​

Η πιο χαρακτηριστική εικόνα της πόλης είναι το εκκλησάκι Santa Maria d’Isola πάνω στο μικρό λόφο που μοιάζει με νησί κ χωρίζεται απο την πόλη με μια παραλία κ ενα στενό δρόμο.

Ήπιαμε τους παραίτητους καφέδες, κάναμε τις απαραίτητες στάσεις για φωτογραφίες και παγκάκια κ χαζέψαμε τον κόσμο που έκανε μπάνιο στην υπέροχη παραλία. Κάποιος με drone μπορεί να κάνει παπάδες στο μέρος, εμείς δεν κατεβήκαμε στο ύψος της παραλίας ουτε ανεβήκαμε στο εκκλησάκι, ίσως μας βγήκε η κούραση, ίσως βαρεθήκαμε.

Η Tropea μας άφησε παρόμοιο vibe με τη Scilla , μικρή, compact , γραφική, πανέμορφη.

Έχριζε παραπάνω εξερεύνησης άλλα η απόσταση μέχρι το Brindisi ήταν 4,5 ώρες κ ο silversurfer καθόταν σε αναμένα κάρβουνα Πήραμε μερικές πιτσες ετοιματζίδικες απο ενα μαγαζάκι κ ξεκινήσαμε για το δρόμο του γυρισμού. Αντιμετωπίσαμε αισθητά λιγότερη κίνηση (ήταν Δευτέρα απόγεμα) κ η διαδρομή μου φάνηκε ευκολότερη απο οτι στον ερχομό μας. Κάναμε κανα 2 στάσεις για βενζίνη κ για να ξελαμπικάρει η μικρή κ φτάσαμε άνετα στο Brindisi όπου σταματήσαμε ξανα στα McDonalds για τελευταία φόρτιση κ φύγαμε για το λιμάνι.

Κάπου εδώ το ταξίδι μας τελείωσε.

Ήταν το πρώτο μεγάλο roadtrip με το κορίτσι μας στο εξωτερικό κ πήραμε αρκετά μαθήματα για τα επόμενα. Πιστέψαμε (οι αφελείς) οτι κουραστήκαμε αρκετά, προφανώς δεν είχαμε δεί τίποτα καθώς έναν χρόνο μετά τα είδαμε ΟΛΑ σε ανάλογο ταξίδι (η διαφορά 2 με 3 έτη στο παιδί ήταν ΚΟΛΟΣΣΙΑΙΑ)

Επιλέξαμε ως επι τo πλείστωv μικρές compact πόλεις ώστε να κινούμαστε ευκολότερα με το καρότσι. Οχι τυχαία, αυτη που μας δυσκόλεψε περισσότερο ήταν οι Συρακούσες, η μεγαλύτερη δλδ απο οσες επισκεφθήκαμε.

Επίσης αντιληφθήκαμε οτι απανωτοί προορισμοί της μιας διανυκτέρευσης είναι εξαιρετικά κουραστική διαδικασία, παρόλο που δύσκολα θα έβγαινε το πρόγραμμα αλλιώς με τις υπάρχουσες μέρες. Πολλές φορές αγχωθήκαμε χωρίς ιδιαίτερο λόγο, κυρίως λόγω της υπαρξης του παιδιού (που θα φάμε , τι θα κάνουμε, πότε θα φτάσουμε κλπ)

Ευκολία uber alles --- ωραίο το διαμέρισμα με το φοβερό μπαλκόνι κ τη θέα, αλλα ακόμα πιο ωραίο αυτο που παρκάρεις μπροστά στην είσοδο, είναι στον πρώτο ή σε ισόγειο κ έχει χώρους να κινηθεί το παιδί.

Η επιλογή για αρκετά dinner inhouse ήταν ίσως η καλύτερη που κάναμε, όταν έχεις παιδί πρέπει το απογεματάκι να ρίχνεις ρυθμούς κ να ακολουθείς τα ωράρια του.

Τέλος, όσοι είστε ακόμα childless, να συμπονάτε περισσότερο τους νέους γονείς που ταξιδεύουν, αντιμετωπίζουν πολλαπλάσια challenges

Ακολουθούν κ οι χάρτες της διαδρομής που ακολουθήσαμε σε Σικελία κ Καλαβρία

The End​

 

[alma]

Ήταν το πρώτο μεγάλο roadtrip με το κορίτσι μας στο εξωτερικό κ πήραμε αρκετά μαθήματα για τα επόμενα. Πιστέψαμε (οι αφελείς) οτι κουραστήκαμε αρκετά, προφανώς δεν είχαμε δεί τίποτα καθώς έναν χρόνο μετά τα είδαμε ΟΛΑ σε ανάλογο ταξίδι (η διαφορά 2 με 3 έτη στο παιδί ήταν ΚΟΛΟΣΣΙΑΙΑ)

Δηλαδή; Τι έγινε στο επόμενο ταξίδι όταν το παιδί έγινε 3 ; Πάλι Ιταλία πήγατε;

 

[silversurfer]

Δηλαδή; Τι έγινε στο επόμενο ταξίδι όταν το παιδί έγινε 3 ; Πάλι Ιταλία πήγατε;

Δεν πήγαμε Ιταλία άλλα δεν είχε να κάνει με τον προορισμό άλλα με το γεγονός οτι το παιδί στα 3 είναι απείρως πιο απαιτητικό - γκρινιάρικο - ανασφαλές (?) - επιλεκτικό - αντιδραστικό
Είναι η περίοδος που κορυφώνονται κ τα περιβόητα tantrums οπότε η δυσκολία είναι κυρίως ψυχολογική κ οχι τόσο physical όπως ήταν στα 2.