Μαυρίκιος ΜΑΥΡΙΚΙΟΣ - Παράδεισος στον Ινδικό

[varioAthens]

Άφιξη στο ξενοδοχείο πριν το μεσημέρι και αποφασίσαμε να αράξουμε στην παραλία για να ξεκουραστούμε και να οργανώσουμε το πρόγραμμα των επόμενων ημερών.
Αυτό που μας έκανε εντύπωση ήταν ότι στην παραλία όλοι οι τουρίστες (ευρωπαίοι και κυρίως Γάλλοι) κάθονταν στις σεζ-λόνγκ αλλά στη θάλασσα δεν έμπαινε κανείς. Γρήγορα καταλάβαμε το γιατί! Το νερό ήταν πάγος! Ωστόσο εμείς δεν πτοηθήκαμε. Βουτήξαμε και αρχίσαμε να κολυμπάμε γρήγορα-γρήγορα για να ζεσταθούμε. Βγαίνοντας δεχτήκαμε και επευφημίες από κάποιους άλλους τουρίστες για τον «ηρωϊσμό» μας.
Ήταν ακόμα 14.00 το μεσημέρι και είχαμε όλη την μέρα στη διάθεσή μας! Λάθος! Τον Αύγουστο, εφόσον είναι χειμώνας στο νότιο ημισφαίριο, νυχτώνει νωρίς. Έτσι μετά τις 16.30 άρχισε να δύει ο ήλιος και η ψύχρα να γίνεται μεγαλύτερη κάνοντας αναγκαίο το μπουφανάκι!

«Ρε μπας και είχε δίκιο ο συνάδελφος ότι ο καιρός θα μας χαλάσει τις διακοπές?» αναρωτηθήκαμε. Η αλήθεια είναι ότι κάποιες από τις επόμενες 10 μέρες η θάλασσα ήταν κρύα αλλά και πάλι βουτήξαμε. Τις υπόλοιπες ήταν καλύτερα, σε σημείο που βούτηξαν και οι Γάλλοι . Πάντως σοβαρά τώρα, ούτε η ψύχρα ούτε οι βροχές μας έκαμψαν! Γυρίσαμε όλο το νησί από άκρη σε άκρη, κολυμπήσαμε όλες τις ημέρες και δεν αφήσαμε τον καιρό να γίνει εμπόδιο στο ταξίδι μας. Είναι θέμα οπτικής των πραγμάτων, μάλλον!!!

Το ίδιο βράδυ αποφασίσαμε να κάνουμε μία βόλτα στο γειτονικό Grande Baie, το οποίο αρχικά ήταν ψαροχώρι, σήμερα όμως σφύζει από ζωή (πρωϊ-βράδυ) και δέχεται αρκετό τουρισμό. Υπάρχουν εστιατόρια, μπαράκια, ακόμη και εμπορικό κέντρο. Το θετικό είναι ότι, παρά τον τουρισμό, το Grande Baieέχει κρατήσει το χρώμα του και θυμίζει ακόμα ψαροχώρι παρά τουριστικό κέντρο.
Αφού πήραμε μία πρώτη γεύση από το νησί αποφασίσαμε να γυρίσουμε. Μάλιστα με τον ταξιτζή που μας πήγε στο ξενοδοχείο, έναν γλυκύτατο άνθρωπο ονόματι Dolle, κλείσαμε μία πολύ καλή τιμή να είναι ο οδηγός μας στις εξορμήσεις μας τις επόμενες ημέρες. Βλέπετε, τα αυτοκίνητα στον Μαυρίκιο έχουν το τιμόνι δεξιά και δεν πολυτρελαινόμασταν να νοικιάσουμε, οι δε οργανωμένες εκδρομές εκτός από ακριβές έχουν και το κακό ότι νιώθεις σαν να είσαι πρόβατο σε κοπάδι. Οπότε, με τον Dolle αρχηγό ξεκίνησε η εξερεύνησή μας στον Μαυρίκιο.........

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• …

  Go to chapter

  Go
• 11

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 11

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[sofiaNY]

συμφωνω απολυτα!(με εσενα οχι με την φιλη σου)ααααααααααααααχ εβαλες και φωτογραφια απο τo Le morne !!!!!!

 

[varioAthens]

Μετά από το πολύωρο ταξίδι μας και τους ενδοιασμούς που είχαμε ως προς το τι θα συναντήσουμε (λόγω των σχολίων του συναδέλφου) η εικόνα του Μαυρικίου από ψηλά ήταν το καλύτερο καλωσόρισμα στο νησί! Αυτό που είδαμε καθ' οδόν προς την προσγείωση δεν διέφερε και πολύ από την παραπάνω φωτογραφία.....
Αμέσως μετά προσγειωθήκαμε στην παραγματικότητα του αεροδρομίου του Μαυρικίου: πρωτόγονο. Ένα μικρό κτίριο με μία, επίσης, μικρή πίστα στην οποία σουλατσάριζαν όλοι οι άρτι αφιχθέντες ταξιδιώτες. Αυτό γιατί με το που κατεβαίνεις από το αεροπλάνο, δεν σε περιμένει λεωφορειάκι αλλά «το κόβεις» με το πόδι, περνώντας μέσα από την πίστα, προκειμένου να φτάσεις στην αίθουσα αφίξεων. Μπαίνοντας στην αίθουσα αφίξεων Ο πανικός! Ουρές ατελείωτες παντού! Στον έλεγχο, στην παραλαβή των αποσκευών, στις τουαλέτες! Παντού! Οι υπάλληλοι, χαμογελαστοί και ευγενικοί μεν, πιο αργοί κι απʼ την καθυστέρηση δε! Μετά από 2 ώρες περάσαμε τον έλεγχο για να αρχίσει ο επόμενος γολγοθάς: αυτός της αναζήτησης των αποσκευών. Ήταν θέμα λόττο να βρείς ποιος είναι ο ιμάντας της πτήσης σου. Εμάς η μία αποσκευή μας βρέθηκε στον ιμάντα από Ντουμπάϊ και η άλλη στον ιμάντα από Παρίσι! Πάλι καλά! Ένα ζευγάρι ελλήνων που γνωρίσαμε αργότερα στο ξενοδοχείο έφυγε από το αεροδρόμιο χωρίς καμία βαλίτσα και τις παρέλαβαν στο ξενοδοχείο μετά από 2 μέρες!
Βγαίνοντας από το αεροδρόμιο, που παρά την όλη ταλαιπωρία δεν είχαμε χάσει καθόλου το κέφι μας, μας περίμενε ένας συμπαθέστατος υπάλληλος του ξενοδοχείου για να μας μεταφέρει εκεί. Έκανε φιλότιμες προσπάθειες να μας εξηγήσει τι βλέπαμε σε όλη τη διαδρομή, αλλά τα γαλλικά με ινδική προφορά δεν βοηθούσαν ιδιαίτερα στο να τον καταλάβουμε! Αλλά δεν χρειάζονταν και πολλά λόγια! Είχαμε ήδη αρχίσει να ρουφάμε εικόνες.........

 

[ioanna.gkan]

Και... και.. μην μου το χαλας!!!!

 

[xenos]

Vario στα ασχημοτερα μερη του πλανητη εχεις παει, μια Δομινικο,μετα Μαυρικιο
χαααλια μαυρα......
Περιμενω την εξωτικη συνεχεια συντομα και με λεπτομεριες για
το ποσο αθλια περασες
Με emirates το ταξιδι?

 

[varioAthens]

Στο δρόμο προς το ξενοδοχείο είχε αρχίσει να συννεφιάζει και να κάνει πολλή ψύχρα! Φυσικό επόμενο αυτό, αφού ο Μαυρίκιος βρίσκεται πολύ κάτω από τον ισημερινό (κάτω και από τον τροπικό του Αιγόκερω) που σημαίνει ότι τον Αύγουστο που πήγαμε εμείς, εκεί έχουν χειμώνα! Βέβαια, όταν λέμε χειμώνα, εννοούμε κάτι σαν το δικό μας φθινόπωρο ή άνοιξη, αφού η θερμοκρασία κυμαίνεται γύρω στους 23οC. Λόγω του ότι μεταξύ Ιουνίου-Αυγούστου πρέπει να αποφεύγονται οι ανατολικές ακτές του νησιού, προτιμήσαμε να μείνουμε βόρεια και συγκεκριμένα κοντά στην κωμόπολη Grand Baie.
Το ξενοδοχείο ήταν ένα ησυχαστήριο, καθώς η «λογική» που βασίζονται τα ξενοδοχεία στο Μαυρίκιο είναι όχι τερατώδεις κατασκεύες και κολοσσιαία resorts, αλλά λιλιπούτεια μικρά κτίσματα με αχυρένιες οροφές σε απόλυτη αρμονία με τη φύση!


Πριν προχωρήσω, να σας πώ και μερικά (ενδιαφέροντα ελπίζω) πράγματα για τον Μαυρίκιο:
1. Βρίσκεται στον Ινδικό, ανατολικά της Αφρικής και ο πιο «κοντινός γείτονας» είναι η Μαδαγασκάρη.
2. Περιβάλλεται από κοραλλιογενή ύφαλο, έναν από τους μεγαλύτερους στον κόσμο, στον οποίο ζούν πάνω από 1.000 είδη ψαριών. Αυτό μεταφράζεται ως καταπληκτικός βυθός! (Νομίζω φαίνεται και στην 1η φωτο).
3. Το νησί είναι ηφαιστειογενές αλλά πλέον υπάρχει μόνο ένας ανενεργός κρατήρας. Επιπλέον, υπάρχουν λίμνες, ποτάμια, καταρράκτες, πλούσια βλάστηση, παρθένα δάση, πανέμορφες διαδρομές στο εσωτερικό της χώρας αλλά και οι αναμενόμενες εξωτικές παραλίες με λευκή άμμο και καταγάλανα νερά.
4. Ο πληθυσμός αποτελείται από κρεολούς, ινδούς, κινέζους και ευρωπαίους. Η ανάμειξη τόσων φυλών έχει δημιουργήσει ένα μοναδικό μείγμα εικόνων και πολιτισμών. Ινδουϊστικοί ναοί, βουδιστικά αγάλματα, ανατολίτικα παζάρια, κρεολέζικοι χοροί μπερδεύονται όλα μαζί!
5. Σήμα κατατεθέν της χώρας ο Dodo, ένα πτηνό που το είδος του εξαφανίστηκε όταν εμφανίστηκαν οι ευρωπαίοι αποικιοκράτες.

 

[varioAthens]

Vario στα ασχημοτερα μερη του πλανητη εχεις παει, μια Δομινικο,μετα Μαυρικιο
χαααλια μαυρα......
Περιμενω την εξωτικη συνεχεια συντομα και με λεπτομεριες για
το ποσο αθλια περασες
Με emirates το ταξιδι?

Έχω μία εμμονή με τα φοινικόδεντρα και τις λευκές παραλίες με τυρκουάζ νερά!!!
Ναι emirates! 8 ώρες από Ντουμπάϊ!

 

[varioAthens]

Άφιξη στο ξενοδοχείο πριν το μεσημέρι και αποφασίσαμε να αράξουμε στην παραλία για να ξεκουραστούμε και να οργανώσουμε το πρόγραμμα των επόμενων ημερών.
Αυτό που μας έκανε εντύπωση ήταν ότι στην παραλία όλοι οι τουρίστες (ευρωπαίοι και κυρίως Γάλλοι) κάθονταν στις σεζ-λόνγκ αλλά στη θάλασσα δεν έμπαινε κανείς. Γρήγορα καταλάβαμε το γιατί! Το νερό ήταν πάγος! Ωστόσο εμείς δεν πτοηθήκαμε. Βουτήξαμε και αρχίσαμε να κολυμπάμε γρήγορα-γρήγορα για να ζεσταθούμε. Βγαίνοντας δεχτήκαμε και επευφημίες από κάποιους άλλους τουρίστες για τον «ηρωϊσμό» μας.
Ήταν ακόμα 14.00 το μεσημέρι και είχαμε όλη την μέρα στη διάθεσή μας! Λάθος! Τον Αύγουστο, εφόσον είναι χειμώνας στο νότιο ημισφαίριο, νυχτώνει νωρίς. Έτσι μετά τις 16.30 άρχισε να δύει ο ήλιος και η ψύχρα να γίνεται μεγαλύτερη κάνοντας αναγκαίο το μπουφανάκι!

«Ρε μπας και είχε δίκιο ο συνάδελφος ότι ο καιρός θα μας χαλάσει τις διακοπές?» αναρωτηθήκαμε. Η αλήθεια είναι ότι κάποιες από τις επόμενες 10 μέρες η θάλασσα ήταν κρύα αλλά και πάλι βουτήξαμε. Τις υπόλοιπες ήταν καλύτερα, σε σημείο που βούτηξαν και οι Γάλλοι . Πάντως σοβαρά τώρα, ούτε η ψύχρα ούτε οι βροχές μας έκαμψαν! Γυρίσαμε όλο το νησί από άκρη σε άκρη, κολυμπήσαμε όλες τις ημέρες και δεν αφήσαμε τον καιρό να γίνει εμπόδιο στο ταξίδι μας. Είναι θέμα οπτικής των πραγμάτων, μάλλον!!!

Το ίδιο βράδυ αποφασίσαμε να κάνουμε μία βόλτα στο γειτονικό Grande Baie, το οποίο αρχικά ήταν ψαροχώρι, σήμερα όμως σφύζει από ζωή (πρωϊ-βράδυ) και δέχεται αρκετό τουρισμό. Υπάρχουν εστιατόρια, μπαράκια, ακόμη και εμπορικό κέντρο. Το θετικό είναι ότι, παρά τον τουρισμό, το Grande Baieέχει κρατήσει το χρώμα του και θυμίζει ακόμα ψαροχώρι παρά τουριστικό κέντρο.
Αφού πήραμε μία πρώτη γεύση από το νησί αποφασίσαμε να γυρίσουμε. Μάλιστα με τον ταξιτζή που μας πήγε στο ξενοδοχείο, έναν γλυκύτατο άνθρωπο ονόματι Dolle, κλείσαμε μία πολύ καλή τιμή να είναι ο οδηγός μας στις εξορμήσεις μας τις επόμενες ημέρες. Βλέπετε, τα αυτοκίνητα στον Μαυρίκιο έχουν το τιμόνι δεξιά και δεν πολυτρελαινόμασταν να νοικιάσουμε, οι δε οργανωμένες εκδρομές εκτός από ακριβές έχουν και το κακό ότι νιώθεις σαν να είσαι πρόβατο σε κοπάδι. Οπότε, με τον Dolle αρχηγό ξεκίνησε η εξερεύνησή μας στον Μαυρίκιο.........

 

[go2dbeach]

Έχω μία εμμονή με τα φοινικόδεντρα και τις λευκές παραλίες με τυρκουάζ νερά!!!

Δεν μπορω να καταλαβω το γιατι..περιεργες εμμονες εχουν μερικοι ανθρωποι!
Δωσε φοινικες και παραλιες στο λαο! Περιμενω εξερευνηση

 

[varioAthens]

Ο Μαυρίκιος έχει μεγάλες εναλλαγές τοπίων.
Βόρεια (εκεί που μέναμε εμείς) ατελείωτες πεδιάδες με φυτείες ζαχαροκάλαμων. Μπαίνοντας, όμως, προς το εσωτερικό του νησιού το υψόμετρο μεγαλώνει και η βλάστηση γίνεται πιο πυκνή. Τροπικά δάση, πολύχρωμα λουλούδια, καταρράκτες, ποτάμια συνθέτουν κατά κύριο λόγο το φυσικό τοπίο της ενδοχώρας. Μοναδική εξαίρεση η δυτική πλευρά του νησιού που δεν έχει πυκνή βλάστηση, μάλλον άνυδρη θα την χαρακτήριζα.
Το πιο ενδιαφέρον των διαδρομών μέσα σε μία χώρα, όμως, νομίζω ότι είναι το πέρασμα μέσα από οικισμούς, χωριά και πόλεις καταγράφοντας στην μνήμη σου εικόνες από την καθημερινότητα των ανθρώπων: παιδάκια φορτωμένα με τις τσάντες τους να πηγαίνουν σχολείο, εργάτες στις φυτείες των ζαχαροκάλαμων, έμποροι να συναλλάσονται στις αγορές, νοικοκυρές να κάνουν τις καθημερινές δουλειές στα σπίτια τους που ουσιαστικά είναι παραπήγματα.....

Γυρίσαμε όλο το νησί με τον συμπαθέστατο Dolle, ο οποίος μας πήγε σε όλα τα τουριστικά και αρκετά μη τουριστικά σημεία. Τα μέρη που ξεχώρισα είναι τα εξής:

1. Troux aux Cerfs: είναι ο κρατήρας ενός ανενεργού ηφαιστείου στα 600 μέτρα ύψος. Πέρα από τον κρατήρα, έχεις και πανοραμική θέα του νησιού.

2. BlackRiver: φαράγγι και εθνικό πάρκο. Φιλοξενεί 2.000 είδη πουλιών (2 από τα οποία είναι προστατευμένα είδη: το ροζ περιστέρι και το μαυρικανικό γεράκι).
Υπάρχει και καταρράκτης στο φαράγγι.
Και το φαράγγι και ο καταρράκτης φαίνονται πολύ καλύτερα από το υψηλότερο σημείο του νησιού, που βρίσκεται απέναντι από το BlackRiver.

3. GrandBassin: ιερή λίμνη ινδουϊστών που βρίσκεται στον κρατήρα ενός σβησμένου ηφαιστείου. Καταπληκτική εμπειρία! Παρακολουθήσαμε ολόκληρες οικογένειες ινδών να κάνουν τελετουργικές λιτανείες: προσέφεραν στην λίμνη φρούτα (σύμβολο γονιμότητας), άναβαν αντί κεριά κάτι sticks που άπλωναν μία υπέροχη μυρωδιά σε όλο τον τόπο και προσκυνούσαν τα ομοιώματα των θεοτήτων τους.
Γύρω- γύρω από τη λίμνη υπήρχαν δωματιάκια με αγάλματα ινδικών θεοτήτων με άπειρα τάματα (φρούτα κυρίως) στη βάση τους.
Πέρα από το δέος που σε πιάνει λόγω του ότι βρίσκεσαι σε χώρο λατρείας, είναι μαγευτικό και το φυσικό περιβάλλον της λίμνης καθώς περιβάλλεται από πλούσια βλάστηση και ελεύθερα μαϊμουδάκια τρέχουν εδώ κι εκεί.

 

[varioAthens]

4. Περιοχή Chamarel:
α) “Η γη με τα 7 χρώματα”. Πρόκειται για σπάνιο γεωλογικό φαινόμενο όπου λόγω της ηφαιστειακής στάχτης, το έδαφος έχει 7 διαφορετικές αποχρώσεις.
β) Καταρράκτης Chamarel. Βρίσκεται λίγο παρακάτω από τα “7 χρώματα”. Συνήθως, οι οργανωμένες εκδρομές σε αφήνουν απέναντι από τον καταρράκτη να θαυμάσεις τη θέα. Εμείς είχαμε όλη την ημέρα στη διάθεσή μας και περπατήσαμε μέσα από μία πανέμορφη δασική διαδρομή μέχρι πολύ κοντά στην κορυφή του καταρράκτη. Απλά υπέροχο!
Η όλη περιοχή του Chamarel είναι ένα καταπράσινο τροπικό δάσος με πολλά τρεχούμενα νερά. Σε κάποιο σημείο φιλοξενούνται γιγαντιαίες χελώνες και προστατεύονται για όσο κρατάει η χειμερία νάρκη τους.


5. Curepipe: η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του νησιού. Εδώ έχουν τις πολυτελείς καλοκαιρινές κατοικίες τους οι πλούσιοι κάτοικοι του Μαυρίκιου. Υπέροχα κτίρια γαλλικού αποικιοκρατικού στυλ, μεγάλοι δρόμοι, μεγάλες πλατείες σε ένα φυσικό περιβάλλον πανέμορφο. Απίστευτη αντίθεση σε σχέση με τα παραγκόσπιτα των γειτονικών οικισμών.

6. Mahebourg: πολύ γραφική πόλη η πρώτη πρωτεύουσα του νησιού. Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι στο δρόμο από το Mahebourg μέχρι το γειτονικό GrandRiver, βλέπεις μερικά γαλλικά κάστρα που σε "μεταφέρουν" σε άλλη εποχή.

 

[varioAthens]

Η πρωτεύουσα του νησιού, Port Louis ήταν η προσωποποίηση των αντιθέσεων. Κτίρια μοντέρνα, πολυτελή εμπορικά κέντρα, κτίσματα αποικιοκρατικού ρυθμού μπερδεύονται με εργοστάσια, παζάρια και την υπαίθρια αγορά.
Στην παραλία υπάρχει ένα πολυτελές εμπορικό κέντρο, το Caudan Waterfront (αν δεν κάνω λάθος το όνομα) που τέτοια χλιδή φαντάζει μάλλον προκλητική στα μάτια των φτωχών εμπόρων που πουλάνε τα εμπορεύματά τους στους πάγκους των απέναντι παζαριών. Προσεγμένα μαγαζιά, ακριβά εστιατόρια, μέχρι και καζίνο φιλοξενούνται εδώ. Σε μία γρήγορη βόλτα που κάναμε στο εμπορικό γνωρίσαμε και ένα ζευγάρι μεσήλικων ελλήνων που είχε έρθει να επισκεφθεί την κόρη του η οποία είχε παντρευτεί Μαυρικάνο και ζούσε μόνιμα στο νησί. «Πώς νιώθετε που η κόρη σας ζει τόσο μακρυά?» ρωτήσαμε. Η απάντηση τους: «Αντιδρούσαμε όσο δεν είχαμε έρθει στον Μαυρίκιο. Μόλις ήρθαμε και είδαμε που ζεί, απλά της είπαμε ότι είναι πολύ τυχερή γιατί ζεί στον παράδεισο».
Συνεχίσαμε την βόλτα μας στον πλακόστρωτο παραλιακό πεζόδρομο, το σημείο που μαζεύει πλούσιους και φτωχούς ντόπιους για την απογευματινή τους βόλτα. Απ’ ότι παρατηρήσαμε, οι ντόπιοι που κυκλοφορούν περισσότερο είναι οι κρεολοί και οι άντρες μουσουλμάνοι, ενώ οι ινδοί μοιάζει σαν να μην κυκλοφορούν (μόνο σε χώρους εργασίας τους είδαμε).
Περπατήσαμε και σε άλλους μεγάλους δρόμους και πλατιές λεωφόρους. Όμορφα κτίρια, πολλοί φοίνικες και αργοί ρυθμοί ζωής για πρωτεύουσα χώρας. Και γύρω-γύρω μέχρι όπου φτάνει το μάτι σου να βλέπεις από την μία πλευρά θάλασσα και από την άλλη καταπράσινα βουνά!