Μαγικό Σαββατοκύριακο στη νότια Κρήτη

[KonstantinosAlyona]

Μαγικό Σαββατοκύριακο στη νότια Κρήτη

Το βλέμμα χανόταν στα ψηλά βουνά, στα "γκρέμνια" που αλλού καταβυθίζονται στο μπλε του λυβικού πελάγους και αλλού μας κάνουν τη χάρη εμάς τους ανθρώπους να αφήνουν κάποια μέτρα γης γεμάτης με ψιλή άμμο, βότσαλα και αφρούς από την άγρια θάλασσα.. Γη που λες και φτιάχτηκε έτσι που να μην πατιέται εύκολα εκεί στα νότια, οπότε λίγες οι ευκαιρίες να την απολαύσεις αυτόνομα σαν δική σου..Εκεί περάσαμε κι εμείς ένα αξέχαστο διήμερο στα μέσα του Αυγούστου, με τον Αίολο σύμμαχό μας και τις σκέψεις για το αν τελικά θα επιστρέψουμε για μόνιμη διαμονή στην Κρήτη να φουντώνουν..

 

• 1
• 2

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 2

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[KonstantinosAlyona]

Πέρασε καιρός, ξεχάστηκα και, απασχολημένος με τη μετακόμιση και την τακτοποίηση στο νέο μας σπίτι, δε συνέχισα την εξιστόρηση.. Εδώ είμαι, ευτυχώς οι φωτογραφίες μου το θύμισαν!
Απογευματάκι Παρασκευής, μετά την άφιξή μας στα Χανιά, κατευθείαν στα αγαπημένα μου Κουνουπιδιανά, εκεί όπου 11 χρόνια πριν νοίκιαζα το πρώτο μου σπίτι..πλέον ολόκληρη κωμόπολη, αλλά τα "Γουρουνάκια" εκεί! Κοντοσούβλι, κρητικές σαλάτες, κρασάκι και φυσικά η απαραίτητη ρακή για κέρασμα.. Άντε να κουνηθείς μετά, είχαμε και δρόμο μέχρι την Παλαιόχωρα Στο σπίτι του καλού μας φίλου Αντρέα είχαμε την προετοιμασία των εφοδίων και του πεντάμετρου σκάφους που θα ρίχναμε στη θάλασσα από την Παλαιόχωρα. Μας πήρε καμιά ώρα, μαζί και τα ψαροτούφεκα στο σκάφος, ποτέ δεν ξέρεις τι θα βρει ο Αντρέας
Η διαδρομή προς νότο κύλησε ευχάριστα για εμάς που δεν οδηγούσαμε, όταν μας άφηνε ο ενοχλητικός οδηγός να κοιμηθούμε.. Αργά το απόγευμα φτάναμε στην Παλαιόχωρα, το πρόγραμμα έλεγε ταβερνάκι, περπάτημα ωσάν τουρίστες και στήσιμο σκηνών στην παραλία Γυαλισκάρι. Το ταβερνάκι μας κράτησε λιγάκι πιο πολύ, το σκάφος παρκαρίστηκε με ασφάλεια στο λιμάνι, κάποια "απρόοπτα" έστειλαν τους δύο φίλους μας σε ξενοδοχείο για "ύπνο" (δε σχολιάζω άλλο.. ). Οπότε, μέσα στο απόλυτο σκοτάδι, αλλά με αρκετό αέρα, τα καταφέραμε και ετοιμάσαμε το κατάλυμά μας. Κρίμα που δεν είχα τρίποδο και ανάλογες γνώσεις για να φωτογραφίσω όλη την πανδαισία αστεριών πάνω από τα κεφάλια μας, με τη θάλασσα να "τραγουδάει" λίγα μέτρα πιο πέρα.
Η νύχτα πέρασε με όχι και τόσο ήσυχο ύπνο, πρώτη φορά camping βλέπετε Τώρα που το ανακαλύψαμε όμως, ποιος μας πιάνει, χεχε! Το ξημέρωμα, κάπως έτσι..

Δε θέλαμε να χάσουμε χρόνο όμως, έπρεπε να ξεστήσουμε και να ρίξουμε το σκάφος στη θάλασσα, δεν είναι και τόσο μικρή η απόσταση προς τις παραλίες πέριξ της Αγίας Ρουμέλης που θα πηγαίναμε. Όλα έγιναν γρήγορα, και νάμαστε στα ανοιχτά της Παλαιόχωρας. Έλα όμως που τέσσερα άτομα, μαζί με ψυγεία, εξοπλισμό ψαρέματος, φαγητά, ποτά και ό,τι άλλο φαντάζεστε ήταν πολλά για τον κινητήρα Ok, δε θα πνιγόμασταν, αλλά το "Ατλαντίς" δεν έλεγε να "πλανάρει" με τίποτα.. δεν πειράζει, με λίγο παραπάνω καύσιμο και υπομονή περνούσαμε κοντά από κάποιες ερημικές παραλίες. Προορισμός μας, η παραλία Καλόγηρος, ακριβώς πριν την Αγία Ρουμέλη. Μέχρι να φτάσουμε εκεί, να τι έβλεπαν τα μάτια μας..

(Παραλία Μάρμαρα, τα νερά θυμίζουν Λευκάδα )
Άφιξη στον Καλόγηρο, ξεφόρτωμα του σκάφους, τακτοποίηση στην πίσω σπηλιά, για όσους ξέρουν. Και μετά, τι άλλο, απλά απολαμβάναμε το χρόνο να κυλάει διαφορετικά. Τα θεόρατα βράχια κάθετα στην ακτή, τα κύματα που έσκαγαν στο ψιλό βότσαλο, ο ήλιος, η αρμύρα, κι όλα αυτά σχεδόν μόνο δικά μας.. Ντόπιοι και τουρίστες ερχόντουσαν κι έφευγαν, γκρουπ γυμνιστών προχωρημένης ηλικίας έκαναν μια επίσκεψη..καταλαβαίνετε
Κατά το μεσημεράκι πήραμε το σκάφος και, σαν έμπειρος βαρκάρης (τρομάρα μου) βοήθησα τον Αντρέα να τσακώσει ένα χταπόδι, να έχουμε και μια λιχουδιά στα κάρβουνα, όχι μόνο κρεατικά Η αλήθεια είναι πως τους τόπους εκείνους δεν τους ήξερε καλά, τα νερά ήταν πολύ θολά, οπότε οι ροφοί και τα σαργουδάκια που πιθανόν βρίσκονται εκεί κερδίσανε κι άλλη μέρα ζωής. Το αν μας άρεσε το ολόφρεσκο χταπόδι περιττό να το αναφέρω..
Κάπως έτσι, χαλαρά και όμορφα, με τη θάλασσα να μας συντροφεύει σε συζητήσεις ουσιώδεις και μη, πέρασε εκείνη η μέρα. Το δειλινό υπέροχο, η ήρεμη πλέον θάλασσα ήταν σε άλλο ρυθμό και ο ύπνος καμία σχέση με την προηγούμενη νύχτα
Μη νομίζετε ότι άλλαξε κάτι την επόμενη. Απλά τα φαγητά έφτασαν μόνο για πρωινό, οπότε το μεσημεράκι μας βρήκε σε μια από τις ταβέρνες στην Αγία Ρουμέλη, μαζί με τους πεζοπόρους που έφταναν μέσα από το ανυπέρβλητο φαράγγι της Σαμαριάς. Η ηρεμία και η τόσο διαφορετική ατμόσφαιρα εκεί στα νότια της Κρήτης είναι που μας ξαναγέννησαν τις σκέψεις να κατέβουμε για μόνιμη διαμονή. Και το απόγευμα στο δρόμο της επιστροφής για Παλαιόχωρα, με το βοριά να μας χτυπάει σε κάποια σημεία κάνοντας την όλη φάση διασκεδαστική!
Συμπέρασμα; Ναι στην κατασκήνωση!! Αξέχαστη εμπειρία, φοβερές εικόνες, μαγευτικό Σαββατοκύριακο. Μάρτυς μου οι φωτογραφίες

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ελλάδα

 

[KonstantinosAlyona]

Μέρος 2ο: Χανιά, μια φορά ακόμη (Μάρμαρα, Λουτρό, Μένιες και άλλα)

Μία φορά ακόμη με καλή παρέα, ψάρεμα, κολύμπι σε κρυστάλλινα νερά, ξεκούραση σε ερημικές παραλίες.. Τέσσερις μέρες στις αρχές του Ιούνη του 2016, που αποδείχθηκαν ό,τι καλύτερο για να χαλαρώσουμε και να εμπεδώσουμε ξανά τα καλά που προσφέρει αυτός ο τόπος.
Σαββατόβραδο λοιπόν, και, έστω με καθυστέρηση ένεκα εναέριας κυκλοφοριακής συμφόρησης, προσγειωθήκαμε στο "Ι. Δασκαλογιάννης" των Χανίων. Ο Αντρέας εκεί, περίμενε να μας παραλάβει, το πρόγραμμα ήδη κανονισμένο. Ταβέρνα "Γουρουνάκια" στα Κουνουπιδιανά, όπως κάθε φορά αμέσως μετά την άφιξή μας. Στα Κουνουπιδιανά, που το 2004 όταν πρωτοπάτησα το πόδι μου στην Κρήτη είχαν δεν είχαν 100 σπίτια γύρω από το Πολυτεχνείο. Τώρα πλέον, μεγάλη κωμόπολη, καινούριοι δρόμοι και πεζοδρόμια, μαγαζιά, τράπεζες..
Αν και λιγάκι κουρασμένοι, το κοντοσούβλι, ο ντάκος, τα υπόλοιπα κρητικά εδέσματα μαζί με ντόπια μπύρα και φυσικά ρακή, μας βοήθησαν να τα ξεχάσουμε όλα. Η κουβέντα δε σταματούσε, μιας και η καλή παρέα και η επικοινωνία είναι το πιο σημαντικό. Οι διακοπές μας στην Κρήτη είχαν μόλις (ξανα)κάνει μια τέλεια αρχή!
Υποτίθεται πως θα βγαίναμε και αργότερα στο λιμάνι, έτσι λέγαμε.. Έλα όμως που το καλό φαγητό μας βάρυνε αρκετά, στο σπίτι με την πανέμορφη θέα στον κόλπο της Σούδας η κουβέντα δεν έλεγε να σταματήσει, καταλαβαίνετε, αφήσαμε τα ποτά για άλλη βραδιά..
Πρωινό ξύπνημα όπως επιβάλλεται σ’ ένα τέτοιο μέρος..χαλαρά... . Δυνατό πρωινό και φουλ για dolce vita, τρομάρα μας . Έτσι κι αλλιώς τα μποφόρ στα δυτικά έκαναν απαγορευτικές τις σκέψεις για να ρίξουμε το φουσκωτό στη θάλασσα. Ευκαιρία να χαρούμε τις κοντινές παραλίες της Αγίας Μαρίνας, σε ένα από τα γνωστά beach bars της περιοχής. Χωρίς πολυκοσμία εκείνη την ώρα, Σάββατο βράδυ είχε περάσει βλέπετε, βρήκαμε εύκολα ξαπλώστρα, ρίξαμε τις βουτιές μας (λέμε τώρα, η θάλασσα εκεί είναι ρηχή για τα γούστα μας), ήπιαμε τις καφεδάρες σαν γνήσιοι Έλληνες σε διακοπές και, πάνω που η προσέλευση του κόσμου άρχισε να γίνεται ενοχλητική, γίναμε καπνός!

Η συνέχεια είχε μεσημεριανό και κατόπιν τα κλασικά σε ένα κλασικό μέρος.. Κουκουβάγια, νομίζω όλοι όσοι έχουν επισκεφτεί τα Χανιά έστω και μία φορά το γνωρίζουν. Φυσικά παραγγείλαμε ζουμερό με παγωτό, φυσικά και καφέ, ώρα που ήταν..Όσες φορές κι αν έχουμε πάει, αυτή η θέα όλης της πόλης, τα νησάκια Θοδωρού και Λαζαρέτα, και το ατελείωτο μπλε της θάλασσας κάτω από τον ήλιο, πάντα μας προκαλούν ιδιαίτερα συναισθήματα. Αν έλειπε και αυτό το καλώδιο της ΔΕΗ που χτυπάει στο μάτι, θα ήταν καλύτερα

Κάπως έτσι κύλησε και η υπόλοιπη μέρα και νύχτα, επίσκεψη σε φιλικό ζευγάρι, βραδινό και μετά λίγο τσιπουράκι για καλή κουβέντα και ύπνος με το δροσερό αεράκι να τον κάνει τόσο ευχάριστο και ανάλαφρο.

Πάμε νότια!

Πρωινό ξύπνημα, προετοιμασία του σκάφους, των πραγμάτων που θα παίρναμε μαζί μας, φαγητά, καφέδες, καύσιμα και ξεκινάμε! Προορισμός, Χώρα Σφακίων. Μετά τις Βρύσες, και αφού αρχίσαμε να ανηφορίζουμε, αποκαλυπτόταν μπροστά μας σε κάθε στροφή η ομορφιά του Κρητικού τοπίου. Πλησιάζοντας στα Σφακιά βέβαια, η ομορφιά γινόταν όλο και πιο άγρια, η αρχή του φαραγγιού της Ίμπρου σαν να καλεί τους επισκέπτες να το διαβούν, η θέα στο Λιβυκό πέλαγος μοναδική.
Στη Χώρα Σφακίων ρίξαμε το σκάφος στη θάλασσα, αφού πληρώσαμε βέβαια και 7 ευρώ για μία ημέρα στις τοπικές αρχές για να αφήσουμε το αυτοκίνητο με το τρέιλερ. Είπαμε, δεν μπορεί ένας τόπος να έχει μόνο τα καλά του, και για εμένα δυστυχώς το "νταηλίκι" (γιατί περί τέτοιου πρόκειται, όταν ξέρεις ότι "δεν κάνει" να το αφήσεις κάπου αλλού δωρεάν) σε αρκετές περιοχές της Κρήτης είναι που χαλάει την εικόνα για αρκετούς από τους "ξένους", όπως μας αποκαλούν πολλοί εμάς που είμαστε από την υπόλοιπη Ελλάδα. Να σημειώσω απλά ότι και να θες να το αφήσεις κάπου έξω από το χωριό που δεν ενοχλεί κανέναν, δεν είσαι σίγουρος αν και πώς θα το βρεις στην επιστροφή.. Τέλος πάντων, Σφακιά είναι αυτά, υπάρχει και μια φήμη να δικαιολογήσουμε .
Μεταφορά των πραγμάτων στο φουσκωτό, και είμαστε έτοιμοι! Ξεκινάμε να γνωρίσουμε μια ακόμη περιοχή της νότιας Κρήτης!
Όσο κι αν έχουμε χαρεί τη θάλασσα σε διάφορα μέρη, όσες παραλίες κι αν έχουμε γυρίσει, η αίσθηση του να είσαι στο "δικό σου" μικρό σκάφος και να σταματάς όπου θέλεις, να ανακαλύπτεις καινούριους κολπίσκους, μικρά διαμάντια που προσεγγίζονται μόνο μέσω θαλάσσης, είναι ανεκτίμητη. Πηγαίνοντας προς τα Μάρμαρα λοιπόν, αφήναμε στα δεξιά μας την παραλία του Ίλιγγα, το Λουτρό και κάποιες άλλες μικρές παραλίες. Έχει άλλη ομορφιά το νότιο μέρος της Κρήτης, πώς να το κάνουμε. Με τα φαράγγια να καταλήγουν σε κάποια παραλία, τα κατσίκια στις παρυφές των γκρεμών να παίζουν με τη λογική μας, με αυτή τη διαφορετικότητα σε σχέση με την πολυσύχναστη βόρεια πλευρά.
Τα Μάρμαρα αυτή τη φορά είχαν κάμποσο κόσμο, όχι πολύ ενοχλητικό αυτό εφόσον μπορούσαμε να δέσουμε και να βουτάμε από το σκάφος. Κρυστάλλινα νερά, αρκετά "δροσερά" θα έλεγα, χεχε! Και αυτές οι μικρές σπηλιές, κάνουν τη συγκεκριμένη παραλία ξεχωριστή.. Εκεί, λίγες δεκάδες μέτρα από την παραλία, τελείωνε ένα ακόμη φαράγγι. Το κατάλαβα από τους περιπατητές που έφταναν κουρασμένοι, για να απολαύσουν τη θάλασσα και πιθανόν τα φαγητά της μοναδικής ταβέρνας πάνω στο βράχο.
Πόσο όμορφα, ήρεμα, αλλά και με συγκινήσεις όταν είδα για πρώτη φορά στη ζωή μου (Λαρισαίος γαρ ) μια μεγάλη σουπιά στο βυθό, πέρασαν οι επόμενες ώρες. Με τις μάσκες και τους αναπνευστήρες του καλού μας φίλου του Αντρέα χαιρόμασταν το βαθύ γαλάζιο της θάλασσας, χαζεύαμε τα ψαράκια, κάναμε και τις υποβρύχιες λήψεις..σε slow motion αποδείχτηκαν φοβερά αστείες .

Ψαροτούφεκο αυτή το φορά δεν είχε το πρόγραμμα, θέλαμε απλά να χαλαρώσουμε. Τσιμπήσαμε και τα σνακ που είχαμε μαζί, και μουλιάσαμε ξανά στο νερό μέχρι που ήρθε η ώρα για κανονικό γεύμα.
Μιας και δεν είχαμε επισκεφτεί μέχρι τότε ούτε το Λουτρό, τι πιο εύκολο. Μια γκαζιά με το φουσκωτό, δέσιμο στην προβλήτα και ταβερνάκι σε απόσταση 10 μέτρων στο μικροσκοπικό αυτό χωριό με τους ελάχιστους μόνιμους κατοίκους (δεν είμαι και σίγουρος.. ). Θαλασσινοί μεζέδες, φρέσκια σαλάτα, μπυρίτσα.. Και όλα αυτά κυριολεκτικά μπροστά στη θάλασσα. Ακόμη μια ευκαιρία για την Αλυόνα να μου υπενθυμίσει ότι από του χρόνου θα πρέπει να μετακομίσουμε μόνιμα στα Χανιά...

Η ώρα της επιστροφής έφτανε όμως, δε θέλαμε να οδηγούμε μέσα στη νύχτα. Ξανά στο σκάφος, ξανά στη Χώρα Σφακίων, αυτοκίνητο, καφεδάκια για το δρόμο, μερικές τελευταίες φωτογραφίες από ψηλά, και πίσω.. Υποτίθεται θα βγαίναμε το βράδυ, υποτίθεται..
Προτιμήσαμε τελικά την άνεση του σπιτιού, τα δωρεάν μαθήματα άπνοιας, υποξίας, κινδύνων της θάλασσας και τόσα άλλα. Καλός δάσκαλος ο Αντρέας, αν και τον παρακολουθούσα με μισό μάτι και ένα αυτί, μεταξύ ύπνου και ξύπνιου

Μπάνια, ψάρεμα, απολαυστικό γεύμα

Το πρόγραμμα της επομένης έλεγε Κολυμπάρι - Μένιες και ίσως μέχρι την άκρη του Σπαθιού. Το βοριαδάκι δεν επέτρεψε το τελευταίο όμως, δεν πειράζει. Μετά από κάποιες ώρες ψαρέματος μέχρι τις Μένιες, και αφού φυσικά βουτούσαμε και για μπάνιο σε κάθε ευκαιρία, είχαμε τα ψαράκια που θέλαμε, ολόφρεσκα, καθαρισμένα στο θαλασσινό νερό, ιδανικά για το γεύμα μας! Η όλη εμπειρία, όπως πάντα, μας άρεσε πολύ! Κι ας τη φοβάμαι τη θάλασσα προσωπικά (πού να βρεις θάλασσα στο χωριό μου, δε γεννήθηκα εκεί), χαίρομαι κάθε φορά να συμμετέχω στη διαδικασία, να κολυμπάω σε πεντακάθαρα νερά και να αράζουμε σε ερημικές παραλίες. Και όλα αυτά ουσιαστικά δωρεάν, μιας και η θάλασσα μας δίνει και το φαγητό μας
Τώρα, να σας πω τι έγινε στο σπίτι, μέχρι να έχουμε τη στείρα και τους ροφούς έτοιμα, μαζί με τις σαλάτες και τα λοιπά, περιττό θα ήταν. Τι σαβουάρ και τι βιβρ, ευτυχώς θυμηθήκαμε να χρησιμοποιήσουμε τα χέρια μας τουλάχιστον Νομίζω καταλαβαίνετε, ότι τέτοια ψάρια, ολόφρεσκα και καθαρισμένα στη θάλασσα απλά δίνουν άλλη διάσταση στην έννοια απόλαυση του ουρανίσκου.. Δυστυχώς, όταν θυμηθήκαμε ότι δε βγάλαμε φωτογραφίες, ήταν πλέον αργά..
Το ίδιο βράδυ βγήκαμε και τη βολτίτσα μας στο ήδη πολύβουο λιμάνι των Χανίων, με το φάρο του, τα ταβερνάκια και τα καφέ, όπως και τα όμορφα μπαρ για ποιοτικές διακοπές. Βέβαια δεν αντέξαμε και πολύ, η κούραση της θάλασσας βγήκε έντονη, οπότε μαζευτήκαμε νωρίς στο σπίτι.
Τελευταία μέρα αυτών των σύντομων διακοπών.. Πρωινός καφέ στο "Άρωμα", γνωστό και μη εξαιρετέο, και μετά ξανά θαλασσινά. Κωλοχτύπες και αστακοί έβρασαν, έδωσαν τη φανταστική τους γεύση στη μακαρονάδα, και ακόμη ένα λουκούλειο γεύμα έλαβε χώρα. Έμεινε και κάβα, σε τάπερ για Θεσσαλονίκη, χοχο!
Όμορφες στιγμές, με καλή παρέα πάνω απ’ όλα, και όλα τα θετικά που έχει αν προσφέρει αυτός ο τόπος.. Άντε τώρα, μετά από τέτοιες εμπειρίες κάθε φορά που επισκεπτόμαστε τα Χανιά, να πείσω τη σύζυγο να μείνουμε κάπου αλλού

Εις το επανιδείν!