Κίνα Μαθαίνοντας κινέζικα.. στην Κίνα..

[PamePantou]

Εγω εμενα στην Tianjin. Είναι το λιμάνι του Πεκίνου.. μεγαλη πολη (11 εκατομ. Κάτοικοι).. 5η στη σειρα αν δεν κάνω λάθος. Αλλά νομιζες οτι μένεις στην επαρχία.. στο Βόλο η στην Πάτρα..

Η αλήθεια είναι ότι έχουν περάσει λίγα χρόνια αλλά κάποιες ιστορίες δεν ξεχνιούνται.. τον πρώτο καιρό μέναμε πολύ στην Tianjin αλλά είπαμε να δούμε κι άλλα μέρη. Πήραμε το τρένο και πήγαμε νότια με δύο βρετανίδες φίλες μου, η μια ψηλή κοκκινομάλλα, η άλλη με καταγωγή από το Χονγκ Κονγκ. Μπαίνοντας στο τρένο βλέπουμε ένα χαμό από κόσμο να κοιμάται ακόμα και κάτω από τα καθίσματα κι εμείς τώρα τουρίστριες με 10ωρο ταξίδι μπροστά μας. Δεν ξέρουμε καλά τη γλώσσα, δεν ξέρουμε πως θα αντιδράσουν.. και εκείνοι σηκώνονται για να καθίσουμε και στριμώχνονται παραπάνω και μας κοιτάν σαν εξωγήινους. Προσπαθούμε να πιάσουμε την κουβέντα κι ενθουσιάζονται. Την κινεζούλα στην παρέα τη συνηθίζουν, εμένα με κοιτάν λίγο παράξενα αλλά την κοκκινομάλλα την κοιτάνε από πάνω μέχρι κάτω. Μετά από λίγη ώρα νιώθουμε ότι μας έχουν συνηθίσει, μας ρωτάνε για την οικογένεια μας, για τις σπουδές μας, για τα λεφτά που βγάζουν οι γονείς μας κι αρχίζουν τις αδιάκριτες ερωτήσεις.. στο τέλος έχουμε γίνει "φίλοι" και μας καλούν στο σπίτι τους. Κι εκεί που νιώθουμε άνετα μια κυρία που τόσες ώρες μας μιλάει, σηκώνει σιγά σιγά το κινητό της μας κοιτάει και κρυφά αρχίζει να μας βγάζει φωτογραφίες γελώντας σαν παιδάκι που κλέβει γλυκό. Κι αφού χαλαρωνουμε κι εμείς και φτάνουμε στον προορισμό μας συνειδητοποιουμε ότι αυτό ήταν μόνο η αρχή. Σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού μας σταματαγαν για φωτογραφίες και μάλιστα δεν μίλαγαν σ εμάς παρά ζήταγαν την άδεια της κινεζούλας (Ιρλανδής) φίλης μας.. σαν να είχε βγάλει βόλτα τις μαϊμούδες της..

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2

First Προηγούμενη 2 of 2

Go to chapter

Go

[echo2011]

Πολύ ενδιαφέροντα όλα! Ευχαριστούμε! Θέλω να επισκεφθώ την Κίνα κάποια στιγμή.. Αφού έμεινες 6 μήνες θα είσαι πολύ καλή πηγή πληροφοριών! Όποτε έχεις χρόνο αν θες γράψε μας και για τα αξιοθέατα που σου άρεσαν περισσότερο..

 

[georgiaP]

Πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες! Ευχαριστούμε!

 

[giannoula]

Σε ποιο μέρος έμενες;;;

 

[annoulita100]

Διαβάζοντας όλες αυτές τις ενδιαφέρουσες πληροφορίες μου φάνηκε σαν να διαβάζω.......εμένα!!!Δεν έχω πολύ καιρό που γύρισα από Κίνα όπου έμεινα 2 μήνες αλλά σε χωριό,ή για να είμαι πιο συγκεκριμένη σε μοναστήρι.Συμφωνώ με όλα όσα γράφεις.Ειδικά στην "επίθεση" που δέχτηκες επειδή είσαι ανύπαντρη!!!Εμένα είχαν αρχίσει να με πιάνουν ψυχολογικά!!!
Όντως η κουζίνα τους πεντανόστιμη και συνηθίζει το στομάχι.Εμείς τρώγαμε ψωμάκι-ρυζόψωμο. Δεν είχες τη τύχη να δοκιμάσεις??Πολύ νόστιμο και όχι γλυκό σαν κάτι άλλα που περνιόντουσαν για ψωμιά.
Huānyíng huílái !

 

[giannoula]

σε μοναστήρι;;;;;

 

[annoulita100]

σε μοναστήρι;;;;;

http://en.wikipedia.org/wiki/Fawang_Temple

για προπόνηση gong fu

 

[PamePantou]

Εγω εμενα στην Tianjin. Είναι το λιμάνι του Πεκίνου.. μεγαλη πολη (11 εκατομ. Κάτοικοι).. 5η στη σειρα αν δεν κάνω λάθος. Αλλά νομιζες οτι μένεις στην επαρχία.. στο Βόλο η στην Πάτρα..

 

[mariath]

Φαντάζομαι θα έχεις πολλά περιστατικά να διηγηθείς από την επαφή σου με τον κόσμο, είτε αστεία είτε ξεχωριστά για άλλους λόγους. Αν βρεις χρόνο θα ήταν ωραίο να μας έγραφες μερικά απ΄ αυτά.

 

[PamePantou]

Η αλήθεια είναι ότι έχουν περάσει λίγα χρόνια αλλά κάποιες ιστορίες δεν ξεχνιούνται.. τον πρώτο καιρό μέναμε πολύ στην Tianjin αλλά είπαμε να δούμε κι άλλα μέρη. Πήραμε το τρένο και πήγαμε νότια με δύο βρετανίδες φίλες μου, η μια ψηλή κοκκινομάλλα, η άλλη με καταγωγή από το Χονγκ Κονγκ. Μπαίνοντας στο τρένο βλέπουμε ένα χαμό από κόσμο να κοιμάται ακόμα και κάτω από τα καθίσματα κι εμείς τώρα τουρίστριες με 10ωρο ταξίδι μπροστά μας. Δεν ξέρουμε καλά τη γλώσσα, δεν ξέρουμε πως θα αντιδράσουν.. και εκείνοι σηκώνονται για να καθίσουμε και στριμώχνονται παραπάνω και μας κοιτάν σαν εξωγήινους. Προσπαθούμε να πιάσουμε την κουβέντα κι ενθουσιάζονται. Την κινεζούλα στην παρέα τη συνηθίζουν, εμένα με κοιτάν λίγο παράξενα αλλά την κοκκινομάλλα την κοιτάνε από πάνω μέχρι κάτω. Μετά από λίγη ώρα νιώθουμε ότι μας έχουν συνηθίσει, μας ρωτάνε για την οικογένεια μας, για τις σπουδές μας, για τα λεφτά που βγάζουν οι γονείς μας κι αρχίζουν τις αδιάκριτες ερωτήσεις.. στο τέλος έχουμε γίνει "φίλοι" και μας καλούν στο σπίτι τους. Κι εκεί που νιώθουμε άνετα μια κυρία που τόσες ώρες μας μιλάει, σηκώνει σιγά σιγά το κινητό της μας κοιτάει και κρυφά αρχίζει να μας βγάζει φωτογραφίες γελώντας σαν παιδάκι που κλέβει γλυκό. Κι αφού χαλαρωνουμε κι εμείς και φτάνουμε στον προορισμό μας συνειδητοποιουμε ότι αυτό ήταν μόνο η αρχή. Σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού μας σταματαγαν για φωτογραφίες και μάλιστα δεν μίλαγαν σ εμάς παρά ζήταγαν την άδεια της κινεζούλας (Ιρλανδής) φίλης μας.. σαν να είχε βγάλει βόλτα τις μαϊμούδες της..