Περού Με τις "ευλογίες" του Βιρακότσα και της Πατσαμάμα…στο Περού!

Sassenach77

Member
Μηνύματα
7.077
Likes
20.118
Επόμενο Ταξίδι
Τατζικιστάν
Ονειρεμένο Ταξίδι
Γη του Πυρός
11 Απριλίου 2018 – Μέρος 1ο – Περίχωρα του Κούσκο (Saqsayhuaman-Q’enqo-Puca Pukara-Tambomachay)

Η σημερινή μέρα ήταν αφιερωμένη στα περίχωρα του Κούσκο και στην Ιερή Κοιλάδα. Θα επισκεπτόμασταν κάποιους, από τους πολλούς, αρχαιολογικούς χώρους που έχει η περιοχή, έχοντας κλείσει ένα τουρ, το οποίο συμπεριελάμβανε εμένα και τον αδερφό μου, οδηγό και καύσιμα για το αυτοκίνητο, ξεναγό και ένα γεύμα.
***
Πριν το ταξίδι, όταν σχεδιάζαμε το πρόγραμμα του ταξιδιού με τον αδερφό μου, είχαμε πει ότι θα αφιερώναμε μια ολόκληρη μέρα στα περίχωρα και στην Ιερή Κοιλάδα για να δούμε όσο πιο πολλούς αρχαιολογικούς χώρους γίνεται. Δυστυχώς δεν μας έπαιρνε να βάλουμε και δεύτερη μέρα, γιατί θέλαμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας και σε άλλες δραστηριότητες. Είχα κάνει ένα σχέδιο αρχικά, από το οποίο αναγκαστικά έβγαλα κάποια σημεία έξω, γιατί ήταν υπερβολικά πολλά…ακόμα και εγώ τα θεωρούσα πολλά, που συνήθως φτιάχνω προγράμματα μέχρι τελικής πτώσης όταν δεν μου φτάνει ο χρόνος και μετά ακούω καντήλια!
Οπότε καταλήξαμε στα εξής σημεία: Sacsayhuaman - Q’enqo - Puca Pukara – Tambomachay – Pisac – Ollantaytambo – Moray – Salineras – Chinchero. Κοιτούσα διάφορα τουρ εταιρειών και σε καμία δεν έβρισκα ένα πρόγραμμα, που να πλησιάζει έστω, αυτό που θέλαμε να κάνουμε εμείς. Ξεκινήσαμε να το μελετάμε μόνοι μας, custom φάση ένα πράγμα, όπως μας αρέσει εμάς! Βρήκαμε την διαδρομή στην ιερή κοιλάδα, μετρήσαμε χιλιόμετρα, είχα ρωτήσει το ξενοδοχείο τις ώρες που ανοίγουν και κλείνουν οι αρχαιολογικοί χώροι και βγάζοντας εκτός προγράμματος «περιττές» δραστηριότητες, όπως πχ την αγορά στο χωριό Pisac, θεωρούσα ότι το πρόγραμμα βγαίνει. Ψάχνοντας για ενοικίαση οχήματος, είχαμε κάποιους ενδοιασμούς, γιατί δεν έβρισκα μαρτυρίες ατόμων που να έχουν νοικιάσει αυτοκίνητο για να κάνουν τουρ μόνοι τους, επίσης δεν μιλάμε Ισπανικά σε περίπτωση που μας σταματήσει κάποιος στο δρόμο και τέλος σκεφτόμουν πως θα έβρισκα μετά αγγλόφωνο ξεναγό που θα δεχθεί κιόλας να μπει σε αυτοκίνητο με οδηγούς δύο ανθρώπους που δεν ξέρει… Το θέμα, λοιπόν, ήταν πως θα καταφέρω το παραπάνω πρόγραμμα να γίνει private, με ξεναγό και χωρίς να οδηγούμε εμείς;…
Αρχικά έγραψα ένα κείμενο με όλα όσα επιθυμούσαμε και τον τρόπο με τον οποίο τα επιθυμούσαμε, άνοιξα ταξιδιωτικούς οδηγούς, φόρουμ και γενικά διαδίκτυο, βρήκα εταιρείες που κάνουν σχετικά τουρ στο Κούσκο, έστειλα mail και περίμενα απάντηση. Κάποιοι δεν απάντησαν καν, κάποιοι απάντησαν ότι αυτό δεν γίνεται, είτε γιατί δεν ήταν διατεθειμένοι να αλλάξουν τα ήδη υπάρχοντα τουρ που είχαν, είτε γιατί τα σημεία ενδιαφέροντος ήταν πολλά. Μάλλον δεν λάμβαναν υπ’ οψιν τις λεπτομέρειες που έγραφα, όπως πχ ότι θέλουμε να δούμε μόνο το αρχαιολογικό χώρο στο Ογιαταϊτάμπο και τίποτα άλλο. Από κάποια άλλα πρακτορεία πήρα θετική απάντηση, αλλά μου έβγαζαν κάποια σημεία ενδιαφέροντος εκτός και το ποσό που ζητούσαν ήταν αρκετά μεγάλο. Πχ μας ζήτησαν 250$/άτομο για Pisac – Urubamba (γεύμα) - Ollantaytambo – Moray – Salineras – Chinchero χωρίς το τουρίστικο μπολέτο στη τιμή. Στο τσάφ ήμουν να τους απαντήσω ότι αν θέλω «σεξ» (να το πω πιο κομψά…) άνετα βρίσκω και χωρίς να πληρώσω!
Την λύση (ας πούμε) την βρήκαμε πάλι μέσω του ξενοδοχείου μας στο Κούσκο. Αφού είδα και απόειδα, έστειλα ένα mail στο ξενοδοχείο ζητώντας πρακτορείο ή κάποιον τέλος πάντων που να μπορεί να κάνει αυτό που θέλαμε σε μία πιο λογική τιμή. Το ξενοδοχείο μας παρέπεμψε στο πρακτορείο Peru Planet Expeditions, το οποίο μας είπε ότι μπορεί να κάνει το παραπάνω πρόγραμμα για την Ιερή Κοιλάδα, όπως ακριβώς το ζητούσαμε, με 180$/άτομο. Τελικά το «σεξ» δεν το γλυτώσαμε, απλά πόνεσε λιγότερο…
Το 40% το πληρώσαμε προκαταβολικά μέσω Western Union γιατί δεν μπορούσαμε μέσω πιστωτικής. Το κόστος για την μεταφορά ήταν 7€ περίπου. Τα υπόλοιπα τα πληρώσαμε μετρητοίς στο Κούσκο την πρώτη μέρα που φτάσαμε, όπως έχω προαναφέρει, πηγαίνοντας στη διεύθυνση που έβλεπα στον ιστότοπο τους. Εκεί βρήκαμε ένα πολύ μικρό γραφείο, με μία υπάλληλο που το άνοιξε εκείνη τη στιγμή μόνο για εμάς. Πήραμε την απόδειξη μας κανονικά για το συνολικό ποσό των τουρ που θα κάναμε και ξανα έκλεισε. Την κοπέλα αυτή την ξανα είδαμε να μπαινοβγαίνει στο ξενοδοχείο που μέναμε στο Κούσκο, αν αυτό σας λέει κάτι…Να πω τέλος, ότι πριν το ταξίδι είχα διαβάσει και στο διαδίκτυο αλλά και στο ταξιδιωτικό οδηγό Lonely Planet, ότι πολλά πρακτορεία τουρισμού στο Κούσκο έχουν «ημερομηνία λήξης», δλδ κλείνουν και ανοίγουν με άλλο όνομα, εκτός από κάποια πιο μεγάλα. Όταν έκλεισα τα τουρ έβρισκα κανονικά τον ιστότοπο του πρακτορείου και μιλούσα μέσω skype και mail μαζί τους. Τώρα που γράφω, δλδ μετά από δύο χρόνια, ο ιστότοπος δεν υπάρχει και γι αυτό δεν τον έχω επισυνάψει πιο πάνω όπως κάνω συνήθως…

***
Το τουρ μας θα ξεκινούσε στις 06:30 με παραλαβή από το ξενοδοχείο μας. Οπότε το εγερτήριο ήταν πάλι νωρίς, για να φάμε και το πρωινό μας στο ξενοδοχείο πριν αναχωρήσουμε. Η ξεναγός μας ήταν η Τζίνα, μια περουβιανή πολύ ευγενική και αρκετά συμπαθής. Αφού συστηθήκαμε, θέλησε να μας ενημερώσει για το πρόγραμμα, λέγοντας καταρχήν ότι όλα αυτά που θέλαμε να δούμε ίσως δεν προλάβουμε να τα δούμε. Της εξήγησα τι ακριβώς θέλαμε να κάνουμε, δλδ να δούμε αυστηρά και μόνο κάποιους αρχαιολογικούς χώρους, χωρίς βόλτα σε αγορές και χωριά και στην τελική ότι προλαβαίναμε! Είπε ότι έτσι γίνεται, αλλά και πάλι με κάθε επιφύλαξη και ότι έπρεπε να ξεκινήσουμε άμεσα αν θέλαμε να πετύχουμε τον στόχο μας. Το αυτοκίνητο που μας περίμενε έξω από το ξενοδοχείο το οδηγούσε ο Μάρκο, ένας κατά τ’ άλλα ολιγόλογος περουβιανός, που δεν μιλούσε γρί αγγλικά.

Οι αρχαιολογικοί χώροι ανοίγουν στις 07:00 το πρωί και κλείνουν στις 17:30 το απόγευμα. Στις 07:05 ήμασταν έξω από το πρώτο σημείο ενδιαφέροντος.

Saqsayhuaman
1.JPG

Σε απόσταση δύο χιλιομέτρων από το Κούσκο βρίσκεται μία από τις πιο εξαιρετικές στρατιωτικές κατασκευές των Ίνκας, το φρούριο Σαξαουαμάν. Η λέξη σημαίνει «κορεσμένο γεράκι» ή «πιτσιλωτό κεφάλι». Όταν μπήκαμε στον αρχαιολογικό χώρο ήμασταν μόνο οι τρεις μας. Μετά από ένα τέταρτο ήρθαν άλλοι τρεις και γίναμε πολλοί :innocent: Ήταν απόλαυση!

Η αρχική κατασκευή ανεγέρθη από την εθνότητα των Killke και αργότερα οι Ίνκας το επέκτειναν σε ένα επιβλητικό φρούριο το οποίο αποτελούνταν απο διάφορα οπλοστάσια και στρατώνες, έναν τεράστιο πύργο με τέσσερα ή πέντε επίπεδα, που στηρίζονταν σε τετράγωνη βάση (Muyuq Marka), κανάλια νερού, σπηλιές (chincanas), ιερούς τελετουργικούς χώρους, κρήνες, μια επίπεδη περιοχή και τα κυκλώπεια τείχη του σε οδοντωτό σχήμα. Είχε σχεδιαστεί έτσι ώστε να μπορούν 5000 πολεμιστές να φρουρούν εκεί άνετα και να υπερασπίζουν την πόλη σε περίπτωση πολιορκίας. Το φρούριο το προστάτευαν τρία διαδοχικά κυκλώπεια τείχη με γωνίες, εσοχές και προεξοχές, που υψώνονταν σε τρεις διαφορετικές βαθμίδες. Το μεγαλύτερο από τα τρία τείχη έχει περίπου 400 μέτρα μήκος και είναι περίπου 5-6 μέτρα ψηλό. Το εκτιμώμενο βάρος των μεγάλων ογκόλιθων υπολογίζεται από 128 έως σχεδόν 200 τόνους.
3.JPG

4.JPG

5.JPG

6.JPG

7.JPG

8.JPG


Από τον πύργο Muyuq Marka η θέα προς το Κούσκο είναι υπέροχη!
9.JPG

10.JPG

Την ανέγερση των τειχών είχε διατάξει ο Tupa Yupanki και είχε κινητοποιήσει για το έργο αυτό 30.000 υπηκόους από όλη την επικράτεια για αρκετά έτη. Οι ογκόλιθοι μεταφέρονταν από τα λατομεία με μεγάλα σχοινιά και από πολλούς εργάτες μαζί. Η τοποθέτηση τους έγινε με ακρίβεια, χωρίς συνδετικό υλικό και είναι αξιοσημείωτη η λάξευση τους για να «στρογγυλοποιήσουν» τις γωνίες των ογκόλιθων καθώς και η κλήση τους προς τα μέσα ως αντισεισμική προστασία.
11.JPG

12.JPG

13.JPG

14.JPG

15.JPG

16.JPG

17.JPG

18.JPG

19.JPG

Ο Sancho de La Hoz, έμπορος, κονκισταδόρος και γραμματέας του Πισάρο, που είδε το φρούριο πριν καταστραφεί, γράφει: είναι το πιο όμορφο πράγμα που μπορεί να θαυμάσει κανείς στη χώρα. Τα τείχη είναι κατασκευασμένα από τόσο μεγάλες πέτρες, που όταν τις βλέπεις δεν μπορείς να φανταστείς ότι έχουν τοποθετηθεί από ανθρώπινο χέρι…
Σχεδιάζοντας το Κούσκο οι Ίνκας, του έδωσαν τη μορφή ενός πούμα, του οποίου το κεφάλι ήταν το φρούριο Σαξαουαμάν, το σώμα του ήταν η πόλη του Κούσκο και η ουρά του κατέληγε στο Ναό του Ήλιου τη Κορικάντσα.
20.JPG

Μετά την πολιορκία του Κούσκο, οι Ισπανοί χρησιμοποίησαν τις πέτρες του οχυρού για να οικοδομήσουν τη νέα αποικιακή πόλη. Μέσα σε λίγα χρόνια, είχαν κατεδαφίσει μεγάλο μέρος του συγκροτήματος.
Το 1536 το φρούριο χρησιμοποιήθηκε από τον Μάνκο Ίνκα, στην ύστατη προσπάθεια του να επανακτήσει τα εδάφη της αυτοκρατορίας των Ίνκας και της πρωτεύουσας της από τους Ισπανούς. Η εξέγερση αυτή κατεστάλη από τον Χουάν Πισάρο μετά από σκληρή μάχη, στην οποία σκοτώθηκαν χιλιάδες Ινδιάνοι. Ο Μάνκο Ίνκα σώθηκε και κατέφυγε στο οχυρό του Ογιαταϊτάμπο.
21.JPG

22.JPG

Σήμερα σώζεται το 20% της αρχικής κατασκευής. Ο αρχαιολογικός χώρος χωρίζεται σε τρία μέρη. Τα κυκλώπεια τείχη, την μεγάλη πλατεία και τον λόφο Rodadero που βρίσκεται απέναντι από τα τείχη. Στην μεγάλη πλατεία διεξάγεται η μεγάλη θρησκευτική φιέστα, το Inti Raymi στις 24 Ιουνίου. Στο λόφο Ρονταντέρο θεωρείται οτι βρίσκονταν ο θρόνος του Ίνκα, καθώς υπάρχει μία σειρά από σκαλισμένους πέτρινους πάγκους.
23.JPG

24.JPG

25.JPG

Πίσω από το λόφο υπάρχουν λείοι βράχοι, στους οποίους πολλοί κάνουν τσουλήθρα…Εμείς δεν κάναμε, όχι γιατί δεν θέλαμε, απλά δεν μας έπαιρνε ο χρόνος :p

Qenqo
26.JPG

Λίγα μέτρα πιο πέρα βρίσκεται το Q’enqo. Το όνομα σημαίνει «Λαβύρινθος» και αποτελούσε ένα από τα πιο σημαντικά ιερά μέρη (waka) των Ίνκας στη περιοχή γύρω από το Κούσκο. Ήταν θρησκευτικό κέντρο αφιερωμένο στη λατρεία της Γης.
Στον αρχαιολογικό χώρο υπάρχει μια ημικυκλική ανοιχτή περιοχή που έχει 19 κόγχες και έναν μονόλιθο στο κεντρικό τμήμα της. Εδώ ήμασταν τελείως μόνοι!
27.JPG

28.JPG

29.JPG

30.JPG

Το Q’enqo χρησιμοποιούνταν για τελετουργίες ταφής. Κάτω από το μονόλιθο υπάρχει μία υπόγεια στοά που οδηγεί σε μία σπηλιά με δύο εισόδους. Μέσα στη σπηλιά υπάρχει ένας πέτρινος βωμός που πιθανόν χρησιμοποιούνταν για προεργασία ταφής, μουμιοποίηση κτλ.
31.JPG

33.JPG

35.JPG

36.JPG

37.JPG

39.JPG

Στο πάνω μέρος αυτού του βραχώδες σχηματισμού υπάρχουν κάποιες προεξοχές, κανάλια νερού και ζωομορφικά γλυπτά. Δεν επιτρέπονταν να ανέβουμε επάνω δυστυχώς και η Τζίνα μας έδειξε από το αρχείο της, πως οι σκιές κάποιων βράχων που προεξέχουν δημιουργούν πχ την εικόνα ενός πούμα.
40.JPG


Puka Pukara
42.JPG

Επόμενη μας στάση το κόκκινο (puka) οχυρό (pukara). Το φρούριο ονομάστηκε έτσι γιατί οι πέτρες του παίρνουν ένα κοκκινωπό χρώμα συνήθως στις πρώτες πρωινές ώρες στο λυκόφως. Πρόκειται για στρατηγικής σημασίας σημείο για τους Ίνκας, καθώς βρίσκονταν στο δρόμο προς το Κούσκο και ήταν διοικητικό κέντρο ελέγχου και τόπος υποχρεωτικής στάσης για όλους τους ταξιδιώτες της εποχής εκείνης.
43.JPG

44.JPG

Το οχυρό ήταν χτισμένο σε τρία επίπεδα. Καθένα από αυτά ορίζονταν από εσωτερικά μικρότερα τείχη. Υπήρχαν χώροι που χρησιμοποιούνταν ως κατοικίες για όσους έμεναν εκεί, αποθήκες και εσωτερικά μονοπάτια που οδηγούσαν σε διάφορα σημεία της οχυρωματικής κατασκευής και ένωναν τα διάφορα επίπεδα της. Ανάμεσα στο πρώτο και δεύτερο επίπεδο του οχυρού υπάρχουν αγροτικές αναβαθμίδες στη βόρεια πλευρά.
45.JPG

46.JPG

47.JPG

48.JPG

49.JPG

50.JPG

51.JPG

52.JPG

53.JPG


Από το ψηλότερο επίπεδο υπάρχει καταπληκτική θέα προς όλη τη γύρω κοιλάδα!
55.JPG

56.JPG


Tambomachay
57.JPG

Ακριβώς απέναντι από το κόκκινο φρούριο, βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος Tambomachay. Το όνομα σημαίνει «τόπος ξεκούρασης» και αποτελούσε τα λουτρά των Ίνκας! Θεωρείται επίσης ότι ήταν κέντρο λατρείας, όπου χρησιμοποιούσαν το νερό για τις τελετές.
Η γύρω περιοχή σου δίνει την αίσθηση ηρεμίας και γαλήνης. Περνώντας την είσοδο, περπατάς σε ένα πλακόστρωτο μονοπάτι. Η βλάστηση τριγύρω είναι όμορφη με δέντρα, των οποίων οι κορμοί δείχνουν το μεγαλείο της «γλυπτικής» της φύσης. Υπάρχει ένα ρέμα στα δεξιά και από αριστερά υψώνεται ο λόφος, στους πρόποδες του οποίου βόσκουν και λιάζονται ακόμα και τα γαϊδουράκια!
58.JPG

59.JPG

60.JPG

61.JPG

Συνεχίζοντας στο μονοπάτι, περπατούσαμε με βαριά ανάσα, καθώς ο χώρος βρίσκεται σε υψόμετρο 3765μ. Ήταν μια καλή εξάσκηση για να εγγληματιστούμε καλύτερα στα μεγάλα υψόμετρα της περιοχής, καθώς την επόμενη μέρα θα κάναμε πεζοπορία σε ακόμα μεγαλύτερα υψόμετρα.
62.JPG

Φτάσαμε σε μια κεντρική κρήνη, όπου λέγεται ότι εδώ λούζονταν ο βασιλιάς Ινκα. Η περιοχή έχει πολλά κανάλια νερού, βεράντες και κρήνες, τα οποία δημιουργούν ένα υπέροχο σύστημα λουτρών. Το νερό προέρχεται από υπόγειες θερμές πηγές της περιοχής και με φυσικό τρόπο αναδύεται στην επιφάνεια και μέσω των καναλιών κατευθύνονταν στα διαμορφωμένα λουτρά.
63.JPG

64.JPG

65.JPG

66.JPG

67.JPG

Θεωρείται επίσης ότι η περιοχή αποτελούσε μέρος του οχυρωματικού συστήματος του Κούσκο, λόγω της θέσης του στη περιοχή και χώρος για κυνήγι, καθώς έχει πλούσια πανίδα.

***

Στην συνέχεια θα μπαίναμε στην Ιερή Κοιλάδα και η επόμενη στάση μας θα ήταν το Pisac. Έτσι νόμιζα τουλάχιστον…
 
Last edited:

Sassenach77

Member
Μηνύματα
7.077
Likes
20.118
Επόμενο Ταξίδι
Τατζικιστάν
Ονειρεμένο Ταξίδι
Γη του Πυρός
11 Απριλίου 2018 – Μέρος 2ο – Ιερή Κοιλάδα (Pisac-Ollantaytambo-Salineras de Maras- Moray-Chinchero)

Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και συνεχίζουμε τη πορεία μας. Κάποια στιγμή ο δρόμος κατηφορίζει και έχει στροφές. Στα αριστερά απλώνεται η Ιερή Κοιλάδα σε όλο της το μεγαλείο! Την διαδρομή την είχαμε κάνει ξανά πρίν δύο μέρες. Κάποια στιγμή το αυτοκίνητο βγαίνει από το δρόμο και σταματάμε σε ένα σημείο με «μπαλκόνι» που βλέπει σε όλη τη κοιλάδα. Η Τζίνα μας λέει ότι θα κάνουμε μια μικρή στάση εδώ. Εγώ φαντάστηκα για φωτογραφίες. Όοοοοχι, μας λέει η Τζίνα, θα πιούμε ΚΑΙ καφέ…Υπήρχε ένα καφέ-εστιατόριο εκεί, όπου μπορούσες να φας και να πιεις, ήταν στάση για ξεκούραση και είχε καταπληκτική θέα!
68.JPG

Και ποιος σου είπε κυρά μου ότι θέλω να πιω καφέ ή να ξεκουραστώ;;;…σκέφτομαι και γυρνώ προς τον αδερφό μου και καταλαβαίνω ότι έχει «σπαστεί» και αυτός. Μου λέει να μην το κάνω θέμα, και ότι δεν μπορούν όλοι να έχουν το δικό μας ρυθμό…Ή ώρα ήταν 10:30 και απορούσα :oops: δλδ μέχρι το βράδυ τι θα γινόταν; Θα "τέντωνε" τελείως αυτή (!). Όταν μπήκαμε στην καφετέρια κατάλαβα ότι όλοι ήταν γνωστοί της Τζίνας…Να γιατί σταματήσαμε! Ήταν το σημείο που σταματούν τα διάφορα τουρ. Εμείς όμως δεν είχαμε πληρώσει τα μαλλιά της κεφαλής μας για να κάνουμε το συνηθισμένο τουρ, αλλά για να προλάβουμε να δούμε όσα πιο πολλά μπορούσαμε σε μία μέρα! Αυτό σήμαινε «όχι άσκοπες στάσεις»!!!
69.JPG

Με τα πολλά και τα λίγα, κατεβήκαμε στο καφέ, παραγγείλαμε και για να εκμεταλλευτώ και το κάθε άσκοπο λεπτό, άρχισα τις ερωτήσεις. Τότε ήταν που ανακάλυψα ότι αυτό που λέγεται τσίτσα μοράντα είναι όντως ένας απλός χυμός, που γίνεται από κόκκινο καλαμπόκι, γιατί εγώ νόμιζα ότι είναι η μπύρα των Ίνκας μέχρι εκείνη τη στιγμή (!). Είχα μπερδέψει τις τσίτσες :haha: και μάλιστα έλεγα ότι οι Ίνκας από τη πολύ κόκα είχαν βαφτίσει τον χυμό «μπύρα» (!)…Κούνια που με κούναγε δλδ!
Αφού γελάσαμε με την αφέλεια μου, η Τζίνα μας είπε πως έφτιαχναν οι Ίνκας την γνωστή Chicha (σκέτο, χωρίς morada). Μας είπε ότι οι γυναίκες και κυρίως οι μεγαλύτερες σε ηλικία, μασούσαν το καλαμπόκι που χρησιμοποιούσαν για να φτιάξουν την μπύρα, γιατί το σάλιο τους βοηθούσε στην διαδικασία της ζύμωσης (!!!)...Το ύφος που είχα πάρει εκείνη τη στιγμή, πρέπει να ήταν πολύ γελοίο, γιατί ο αδερφός μου με κοιτούσε και είχε πεθάνει στο γέλιο. Όταν ρώτησα την Τζίνα αν εξακολουθούν να φτιάχνουν έτσι την μπύρα και σήμερα, πήρα καταφατική απάντηση. Σε πολλά νοικοκυριά φτιάχνουν την μπύρα με το παλιό «καλό» παραδοσιακό τρόπο! o_O Είναι περιττό να πω ότι δεν δοκίμασα την μπύρα των Ίνκας…Η εικόνα της γριάς Ινδιάνας να μασάει με τα ξερακιανά της δόντια το καλαμπόκι και να φτύνει τον πολτό σε έναν κουβά, και αυτό το «μείγμα» να γίνεται μετά μπύρα, ήταν άκρως αποτρεπτική για να δοκιμάσω τη μπύρα των Ίνκας…

Κάτσαμε ένα μισάωρο εκεί, τόσο άντεξα δλδ, γιατί τους σήκωσα να φύγουμε. Βγάλαμε κάποιες ακόμα φωτογραφίες και ξεκινήσαμε για το Pisac. Όταν ήμασταν στο αυτοκίνητο, μεταξύ των σημείων ενδιαφέροντος, και γενικά σε κάθε ευκαιρία, η Τζίνα μας έλεγε διάφορα. Της είχα πει ότι είχαμε δει το Μάτσου Πίκτσου και την ρωτούσα διάφορα γι αυτό. Έτσι εκμεταλλευόμουν κάθε λεπτό της ημέρας και ήταν ωραίο να ακούω για τους Ίνκας την ώρα που ήμουν στο τόπο που έζησαν!
Περάσαμε το σημερινό Πίσακ χωρίς να σταματήσουμε και ανεβήκαμε στον αρχαιολογικό χώρο. Το χωριό Πίσακ φημίζεται για την αγορά του, που λαμβάνει χώρα κάθε Τρίτη, Πέμπτη και Κυριακή. Εμείς όταν πήγαμε ήταν Τετάρτη, αλλά και μία από τις άλλες μέρες να ήταν, πάλι δεν θα σταματούσαμε, γιατί μας ενδιέφερε ο αρχαιολογικός χώρος και όχι τα ψώνια.
70.JPG


Pisac
Ο αρχαιολογικός χώρος στο Πίσακ είναι ένας από τους σημαντικότερους στην Ιερή Κοιλάδα. Πιστεύεται ότι αποτελούσε σημαντικό στρατιωτικό σταθμό που κάλυπτε τη νότια είσοδο της Ιερής Κοιλάδας, ενώ το Τσοκουεκιαράο κάλυπτε τη δυτική είσοδο και το φρούριο στο Ογιαταϊτάμπο τη βόρεια είσοδο.
71.JPG

Σημείωση: Ο αρχαιολογικός χώρος χρειάζεται ένα 2ωρο στη καλύτερη περίπτωση (εγώ ένα 3ωρο το ήθελα στάνταρ) και εμείς είχαμε στη διάθεση μας 1 ώρα. Γνωρίζοντας τα στενά χρονικά περιθώρια, είχα αποφασίσει πριν το ταξίδι να βλέπω κάποια πράγματα από τους διάφορους αρχαιολογικούς χώρους, ώστε να καλύψω όσα πιο πολλά μπορούσα για το πολιτισμό των Ίνκας. Έτσι, λοιπόν, στο Μάτσου Πίκτσου είχα δώσει βάση στον αστικό τομέα, αλλά δεν είχα δώσει βάση στις αγροτικές αναβαθμίδες, τις οποίες δεν προλάβαμε να δούμε κιόλας. Επειδή δεν θα πηγαίναμε στη Καχαμάρκα, στο βορρά, είχα δώσει βάση στα νεκροταφεία του Πίσακ. Και τέλος, επειδή δεν ήξερα αν τελικά θα προλαβαίναμε να δούμε το Moray, είχα επιλέξει να δώσω βάση και στις αγροτικές αναβαθμίδες του Πίσακ. Αυτό το είχα πει στην ξεναγό μας, κάποια στιγμή μέσα στο αυτοκίνητο, όταν μιλούσαμε για το Μάτσου Πίκτσου. Και εδώ κλείνει η σημείωση.

***
Στην είσοδο της πόλης υπάρχει το Qantusracay. Πρόκειται για ένα μικρό σύμπλεγμα κτιρίων, το οποίο στέγαζε εκτός από εργάτες των αναβαθμίδων και φρουρούς της πόλης σε περίπτωση επίθεσης. Από εκεί έχει πολύ ωραία θέα προς το χωριό
72.JPG

73.JPG

74.JPG

75.JPG

Το Πίσακ υπήρξε σημαντικό αστικό κέντρο, με οργανωμένη κοινωνική δομή. Στα ερείπια διακρίνονται τρεις τομείς της κοινωνίας των Ίνκας. Ένας από αυτούς είναι ο γεωργικός τομέας, καθώς εκεί βρίσκονται μεγάλες και εντυπωσιακές γεωργικές αναβαθμίδες! Προχωρήσαμε και κατεβήκαμε στις αναβαθμίδες. Η βόλτα μέσα στα «χωράφια» των Ίνκας ήταν μοναδική. Από μακριά φαίνονται μικρές αυτές οι ταράτσες, αλλά στην πραγματικότητα είναι ολόκληρες εκτάσεις!
76.JPG

77.JPG

78.JPG

79.JPG

80.JPG

Ο δεύτερος εμφανής τομέας της κοινωνίας των Ινκας στο Πίσακ είναι ο θρησκευτικός, καθώς υπάρχουν τελετουργικοί χώροι όπως ο Ναός του Ήλιου, ένα Ιntihuatana και φυσικά εδώ βρίσκεται το μεγαλύτερο νεκροταφείο της αυτοκρατορείας των Ίνκας! Και ο τρίτος τομέας είναι ο αστικός, καθώς διακρίνεται η οργανωμένη κοινωνική δομή γύρω από κατοικίες και ομάδες κτιρίων που εντάσσονται στο απόγειο του πολιτισμού των Ίνκας. Ο αστικός τομέας ήταν αυτός που δεν δώσαμε σημασία, οπότε δεν ανεβήκαμε μέχρι την κορυφή του Πίσακ, όπου βρίσκονται οι ναοί και το Intihuatana.
81.JPG

82.JPG

83.JPG

84.JPG

Φτάσαμε μέχρι ένα ύψος και μετά επικεντρωθήκαμε στη απέναντι πλαγιά του βουνού, η οποία είναι γεμάτη σχισμές. Οι Ίνκας τοποθετούσαν τους νεκρούς τους στις σχισμές των βράχων. Σήμερα είναι άδειες, καθώς οι τυμβωρύχοι και οι Ισπανοί δεν έχουν αφήσει τίποτα…Δυστυχώς δεν μπορείς να πας κοντά. Μπορείς να περάσεις απέναντι και να φτάσεις μέχρι ένα σημείο.
85.JPG

86.JPG

87.JPG

88.JPG

89.JPG


***
Επόμενη στάση ήταν στην Urubamba για φαγητό. Το γεύμα ήταν μέσα στην τιμή. Φάγαμε στο Hacienda Puka Punku Restaurante , στο οποίο υπήρχε μπουφές και διάλεγες ότι ήθελες και όσο ήθελες! Εδώ δοκίμασα Lomo Saltado, είναι το πιο δημοφιλές περουβιανό πιάτο με κρέας. Το φαγητό ήταν αρκετά καλό και φάγαμε μέχρι σκασμού! Έπρεπε να βγάλει τα λεφτά του το φαγητό :innocent:

***

Ollantaytambo
90.JPG

Ένας από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους της Ιερής Κοιλάδας είναι στο Ογιαταϊτάμπο. Ήταν η δεύτερη επίσκεψη μας στο χωριό και σκοπός μας ήταν να δούμε μόνο τον αρχαιολογικό χώρο και τίποτα άλλο. Το χωριό το είχαμε δει, αλλά όχι πανοραμικά…!
91.JPG

Στα μέσα του 15ου αιώνα, ο Πατσακούτεκ Ίνκα κατέκτησε το Ollantaytambo. Η πόλη και η κοντινή περιοχή ενσωματώθηκαν στην προσωπική του περιουσία. Ανεγέρθησαν τότε πολυτελείς κατασκευές, ναοί, μεγάλες γεωργικές αναβαθμίδες, αποθήκες, ένα εκτεταμένο αρδευτικό σύστημα και το οχυρό ψηλά στο λόφο.
Κατά την Ισπανική κατάκτηση ο Μάνκο Ίνκα είχε καταφύγει εκεί μετά την ήττα του στο Σαξαουαμάν. Παρόλο που κέρδισε εκεί μία μάχη κατά των Ισπανών, δεν συνέχισε την προσπάθεια του για την επάνοδο των Ίνκας και κατέφυγε στη Βιλκαμπάμπα.
92.JPG

O αρχαιολογικός χώρος χωρίζεται σε τρεις τομείς: τον μεσαίο τομέα με τις αναβαθμίδες, τον τομέα του ναού και τον ταφικό τομέα.
Ο τομέας του ναού έχει πρόσβαση από μια σκάλα που καταλήγει σε μια βεράντα με μια μισοτελειωμένη πύλη. Ένας ανοιχτός χώρος φιλοξενεί την πλατφόρμα της «Σκαλιστής Θέσης» και δύο ημιτελή μνημειώδη τείχη. Η κύρια δομή του συνόλου του τομέα είναι ο ναός του Ήλιου, που είναι ανολοκλήρωτος και διαθέτει το τείχος των έξι μονόλιθων. Οι μεγάλες αυτές πέτρες μεταφέρονταν από τα λατομεία που βρίσκονταν πέρα από το ποτάμι, στο απέναντι βουνό, 6 χλμ μακριά…πως τις μετέφεραν από εκεί και τις περνούσαν και από το ποτάμι, είναι απορίας άξιο!
93.JPG

94.JPG

95.JPG

96.JPG

97.JPG

98.JPG

99.JPG

101.JPG

102.JPG

103.JPG

104.JPG


Το μεσαίο τμήμα του λόφου που βλέπει προς το χωριό έχει τις γεωργικές αναβαθμίδες.
105.JPG

106.JPG

Στο απέναντι βουνό υπάρχει ένας βράχος και κάποια κτίρια. Είναι το Pinkuylluna, ένα σύμπλεγμα αποθηκών, με σύστημα εξαερισμού, για καλύτερη συντήρηση των τροφίμων. Οι αποθήκες χτίστηκαν ψηλά και για την αποτροπή απώλειας τροφίμων σε περίπτωση επιθέσεων. Για να φτάσεις εκεί παίρνεις το μονοπάτι μέσα από το χωριό. Δεν είχαμε τον χρόνο να ανέβουμε δυστυχώς.
107.JPG

Ο βράχος θυμίζει πρόσωπο και σύμφωνα με την Ινκαϊκή μυθολογία είναι του θεού Βιρακότσα, ο οποίος ξεκίνησε ένα ταξίδι που τον οδήγησε μέσω της Ιερής Κοιλάδας στο Ογιαταϊτάμπο και αργότερα στο Μάτσου Πίκτσου. Για να τον τιμήσουν οι Ίνκας, σκάλισαν την μορφή του στο βουνό που βρίσκεται πάνω από τη πόλη, ώστε ο δημιουργός να παρακολουθεί τον λαό του.
Υπάρχει μια ακόμα εκδοχή, σύμφωνα με την οποία είναι ο Tunupa, μία μυθική μορφή των Αϊμάρα, ένας προσκυνητής της γνώσης. Λέγεται ότι ο Tunupa έστρεψε το πρόσωπο του προς το βουνό και ο βράχος πήρε τη μορφή του...
108.JPG

109.JPG


Προχωρώντας περάσαμε στο «μπαλκόνι», ένα μονοπάτι στη δεξιά πλαγιά του λόφου, που οδηγεί πάλι σε αναβαθμίδες και σκάλες για να κατέβεις στα χαμηλά επίπεδα του αρχαιολογικού χώρου.
110.JPG

111.JPG

112.JPG

113.JPG

114.JPG

115.JPG

116.JPG


Κάτω βρίσκονται τα ερείπια των τελετουργικών λουτρών
117.JPG

118.JPG

119.JPG

120.JPG

121.JPG

122.JPG


Salineras de Maras
Στο δρόμο για το Maras χαζεύαμε τα όμορφα τοπία με τα υπέροχα βουνά. Περνούσαμε ολόκληρες εκτάσεις καλλιεργειών και στο βάθος οι Άνδεις…μαγεία!
123.JPG

130.JPG


Βγήκαμε από το κεντρικό δρόμο με κατεύθυνση τις τοπικές λίμνες αλατιού. Πριν φτάσουμε στην είσοδο σταματήσαμε να βγάλουμε μια πανοραμική φώτο από τη πλαγιά του βουνού.
124.JPG

Οι ιδιοκτήτες των δεξαμενών αλατιού πρέπει να είναι μέλη της τοπικής κοινότητας. Το μέγεθος της λιμνούλας που δίνεται σε μια οικογένεια, εξαρτάται από το μέγεθος της οικογένειας. Για να μπούμε στο χώρο παραγωγής του αλατιού έπρεπε να πληρώσουμε είσοδο. Δεν συμπεριλαμβάνεται το Maras στο τουρίστικο μπολέτο. Πληρώσαμε 10S/άτομο και ξεκινήσαμε τη βόλτα μας.
125.JPG

Τα αλατωρυχεία στο Maras κατασκευάστηκαν αρχικά από τον πολιτισμό των Ουάρι. Οι Ίνκας αργότερα εκμεταλλεύτηκαν τη συγκομιδή αλατιού και επέκτειναν την παραγωγή. Το πολύ αλμυρό νερό, το οποίο το δοκίμασα, αναδύεται μέσω υπόγειων ρευμάτων σε μια φυσική έξοδο και στη συνέχεια μέσω καναλιών διοχετεύεται στις λιμνούλες.
126.JPG

127.JPG

Όταν εξατμίζεται το νερό, σπάζουν προσεκτικά τους κρυστάλλους αλατιού από τις πήλινες επιφάνειες . Όταν αφαιρεθούν όλοι οι κρύσταλλοι, η λιμνούλα γεμίζει ξανά με αλμυρό νερό και ξεκινάει πάλι η ίδια διαδικασία.
128.JPG

129.JPG

Σημείωση: Διάβασα ότι από τον Σεπτέμβριο του 2019 η εταιρεία MaraSal SA, που κατέχει το αλατωρυχείο, ανακοίνωσε ότι οι τουρίστες δεν επιτρέπεται πλέον να περπατούν γύρω από τις λίμνες αλατιού γιατί έχει σημειωθεί μόλυνση…

Moray
131.JPG

Λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα βρίσκεται το Moray. Η πρώτη εντύπωση που σου δίνει το μέρος είναι ενός αμφιθέατρου. Πρόκειται όμως, για το γεωργικό εργαστήριο των Ίνκας! Εδώ πειραματίζονταν για να βρούνε τις ιδανικές συνθήκες καλλιέργειας. Το Moray κατασκευάστηκε προ Ινκας και εξελίχθηκε από αυτούς. Το μέρος περιβάλλεται από λόφους τριγύρω. Αποτελείται από ομόκεντρες γεωργικές αναβαθμίδες, τεχνητές επίπεδες περιοχές, κανάλια ύδρευσης και δυο δεξαμενές νερού στο επάνω μέρος του συμπλέγματος. Στα τοιχώματα των αναβαθμίδων διακρίνονται σκάλες για την μετάβαση από τη μια στην άλλη.
132.JPG

133.JPG

134.JPG

Ένα μέρος του αρχαιολογικού χώρου δεν είναι ανακατασκευασμένο για να μπορεί ο επισκέπτης να δει πως ήταν αρχικά (στη πρώτη φώτο είναι το κομμάτι που βρίσκεται κάτω από τα πόδια μου και δεν φαίνεται καλά, πρέπει να κατέβεις κάτω για να το δεις ή να πας στον απέναντι λόφο). Δεν κατεβήκαμε κάτω γιατί δεν είχαμε χρόνο. Ο αρχαιολογικός χώρος θέλει 1,5 ώρα στάνταρ μαζί με το ανεβοκατέβασμα. Η ώρα είχε πάει 17:00 και ήταν φανερό πλέον ότι δεν θα προλαβαίναμε το τελευταίο σημείο που ήταν ο αρχαιολογικός χώρος στο Chinchero. Παρόλα αυτά η Τζίνα μας είπε ότι θα πάμε γιατί ο αρχαιολογικός χώρος είναι ορατός από ένα σημείο και χωρίς να μπεις μέσα. Χαρές και πανηγύρια εγώ και να λέω άντε πάμε όμως πριν νυχτώσει!

Chinchero
135.JPG

Στο δρόμο προς το Chinchero η Τζίνα μας έλεγε για το χωριό και τις ασχολίες των κατοίκων. Οι ντόπιοι μιλούν τα Κέτσουα, ντύνονται με παραδοσιακές ενδυμασίες και διατηρούν τα έθιμα των Ίνκας. «Ναι, οι γιαγιάδες φτιάχνουν και μπύρα», μας λέει, κάτι που προκάλεσε ένα δεύτερο κύμα γέλιου σε όλους μας. Επίσης στο χωριό υπάρχει η τοπική αγορά τρεις φορές την εβδομάδα, όπου πωλούνται τα τοπικά προϊόντα, υφάσματα, ζαρζαβατικά κτλ, σαν την αγορά του Pisac. Επίσης μας έδειξε το σημείο που πρόκειται να γίνει το νέο αεροδρόμιο του Κούσκο. Μας είπε επίσης ότι οι τοπικές πολιτικές σκοπιμότητες καθυστερούν την ανέγερση του αεροδρομίου. Είπε και κάτι για τον δήμαρχο του Κούσκο που δεν το κατάλαβα, αλλά δεν ρώτησα κιόλας για να πάρω διευκρινήσεις, γιατί έμοιαζε να παθιάζεται με το θέμα και δεν είχα όρεξη να ακούω για πολιτικές διενέξεις μεταξύ τοπικών αρχόντων και κυβέρνησης.
Λίγο πριν φτάσουμε στο χωριό σταματήσαμε σε ένα λόφο και απέναντι μας είχαμε το χωριό και τον αρχαιολογικό χώρο που είναι ακριβώς δίπλα στο χωριό. Το Chinchero βρίσκεται στα 3762μ. και είναι η γενέτειρα του ουράνιου τόξου. Πάλι με βαριά ανάσα περπατούσαμε και εξασκούσαμε το πνευμόνι στα υψόμετρα!
136.JPG

137.JPG

Σε αυτόν το αρχαιολογικό χώρο υπάρχουν τα ερείπια του παλατιού του Ίνκα Tupac Yupanqui, γεωργικές αναβαθμίδες, καθώς το έδαφος του Chinchero είναι από τα πιο παραγωγικά στην Ιερή Κοιλάδα και υδραγωγεία. Επίσης υπάρχει μια αποικιακή εκκλησία, η οποία είναι χτισμένη πάνω σε Ινκαϊκό υδραγωγείο. Δίπλα στην εκκλησία είναι η πλατεία όπου λαμβάνει χώρα η αγορά του χωριού.
Καθώς χαζεύαμε το χωριό και τον αρχαιολογικό χώρο, ακούγοντας όσα μας έλεγε η Τζίνα, από το πουθενά εμφανίστηκαν παιδάκια, τα οποία στήθηκαν μπροστά μας και άρχισαν να μας τραγουδούν. Μάλιστα το τραγουδάκι ήταν και στα Κέτσουα! Μου φάνηκε αρκετά στημένο όλο αυτό…αλλά πάρα πολύ ευχάριστο!
138.JPG

Είχαν μαζί τους «διάφορα» προς πώληση. Δώσαμε σε όλα από ένα μικρό «χαρτζιλίκι» κυρίως για το όμορφο τραγουδάκι στα Κέτσουα χωρίς να πάρουμε κάτι. Μας συνόδευσαν μέχρι το χωριό και λογικά είχε «πέσει σύρμα» από τη Τζίνα για να έρθουν. Απολαύσαμε και ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα στις Άνδεις λίγο πριν μπούμε στο χωριό…
139.JPG

Κάναμε βόλτα στην πλατεία και έξω από την εκκλησία. Η Τζίνα μας ρώτησε αν θέλαμε να δούμε μια παραδοσιακή κατοικία του χωριού. Της είπαμε ότι δεν θέλουμε να μπούμε σε ιδιωτικούς χώρους και μου είπε ότι είναι γνωστοί της και θα δούμε την αυλή τους μόνο. Είπαμε οκ. Η είσοδος της κατοικίας ήταν υπέροχη!!!
141.JPG

Μέσα η αυλή ήταν αρκετά μεγάλη. Υπήρχε ένα περιφραγμένο μέρος με λάμα και αλπακά και σε ένα άλλο σημείο έκαναν εκτροφή ινδικών χοιριδίων, τα λεγόμενα κούι. Η Τζίνα είχε μπει μέσα στο σπίτι και εμείς κάναμε βόλτα στην αυλή. Κάποια στιγμή πέρασε από την αυλή μια κοπέλα ντυμένη με παραδοσιακή ενδυμασία, μας χαιρέτησε απλά και συνέχισε την δουλειά της. Μετά από λίγο βγήκε μια άλλη γυναίκα να πάρει κάτι από την αυλή, μας χαιρέτησε και αυτή και συνέχισε να κάνει ότι έκανε. Ήταν σαν μην υπάρχουμε και αυτό με έκανε να νιώσω λίγο πιο άνετα, γιατί είχα έναν ενδοιασμό στο να «εισβάλλω» σε σπίτια...
142.JPG

143.JPG

144.JPG

145.JPG


***
Στο Κούσκο γυρίσαμε βράδυ πλέον. Ντυθήκαμε και βγήκαμε για βόλτα κατευθείαν. Πήγαμε πρώτα για φαγητό και μπύρα, για να γιορτάσουμε μία ακόμα ωραία μέρα, στο ίδιο μαγαζί που είχαμε πάει τη πρώτη μέρα και μας άρεσε. Αυτό με τα ράφια που ήταν γεμάτα διάφορες μπύρες εννοώ, το La Bodega 138.
Μετά κάναμε βόλτα στην αγορά που ήταν ακόμα ανοιχτή για να πάρουμε αναμνηστικά δώρα για τους δικούς μας. Μπήκαμε σε ένα μαγαζί όπου μας περιέλαβε μία κοπελίτσα (πάνω από 14 σίγουρα δεν ήταν), η οποία σε πουλούσε και σε αγόραζε στο λεπτό! Με τις δύο πρώτες κουβέντες καταλάβαινε τι ψάχνεις και σε λίγα λεπτά σου είχε πουλήσει το μισό μαγαζί. Ο τρόπος της όμως ήταν ευχάριστος, μέσα στο χαμόγελο και σε έκανε να ξεχνάς ότι θα πληρώσεις για να αποκτήσεις κάτι από όλα αυτά τα ωραία που είχε το μαγαζί. Σε κάποια φάση μου έκανε παζάρι για να μου πουλήσει κάτι. Αντί να κάνω εγώ παζάρι έκανε αυτή! Ο αδερφός μου την χάζευε και γελούσε θαυμάζοντας το ταλέντο της. Τελικά πήραμε όλα μας τα δώρα από αυτό το μαγαζί, χαλάλι της! :)

Αυτή ήταν η τελευταία μας βόλτα στο Κούσκο... :heart:
 
Last edited:

Εκπομπές Travelstories

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.112
Μηνύματα
880.725
Μέλη
38.839
Νεότερο μέλος
mgian

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom