Smaragda53
Member
- Μηνύματα
- 987
- Likes
- 2.076
- Επόμενο Ταξίδι
- αχ, μακάρι νάξερα!
- Ταξίδι-Όνειρο
- Πολυνησία
"για τη γλυκιά (κι αμόνιαστη πολλές φορές) μητέρα. Το αιώνιο μείον...
-
Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Δεκέμβριο 2019 - Φεβρουάριο 2020!!
Μια βόλτα στα νησιά μαζί σου, μια βόλτα στην άγονη γραμμή
- Thread starter psilos3
- Ημερομηνία δημιουργίας
psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.094
- Likes
- 45.311
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Peru, Japan, Iceland
Κάρπαθος
Επίσκεψη : Αύγουστος 2021
Διάρκεια: 6 ημέρες
Είχε φτάσει η σειρά για ακόμα ένα νησί, το τελευταίο στα Δωδεκάνησα. Τόσο απλά και τόσο όμορφα. Περνώντας τα χρόνια κι εκδρομή με την εκδρομή, περίμενα απλά να έρθει η ώρα της Καρπάθου, κάτι που έγινε (όπως και στη Κάσο) ένα χρόνο περίπου μετά τον αρχικό προγραμματισμό.
Το νησί αυτό βέβαια δεν είναι ούτε κατά διάνοια μικρό, ούτε πολύ μεγάλο, είναι όμως αρκετά ορεινό και δύσβατο με αποτέλεσμα να χρειάζεται αρκετές ημέρες προκειμένου να το δει κάποιος όπως του πρέπει. Έχοντας πολύ συχνή πρόσβαση από αέρος, αλλά και ακτοπλοϊκώς από τη πιο κοντινή Ρόδο όπως και τη Κρήτη, δε το λες νησί άγονης γραμμής με τη στενή έννοια του όρου, η γεωγραφική του όμως θέση συνηγορεί σ’ αυτό.
Το καλό τουλάχιστον είναι ότι για τη Κάρπαθο υπάρχει αρκετά μεγάλη πληροφόρηση στο φόρουμ αλλά και εκτός αυτού, απολύτως δίκαια μιας και αποτελεί δημοφιλέστατο προορισμό με κύριο σημείο αναφοράς τις καταπληκτικές κι ασυναγώνιστες παραλίες του και μάλιστα ίσως τα επίθετα που χρησιμοποιώ να είναι φτωχά για να περιγράψουν αυτό που θα δει κανείς.
Η αλήθεια είναι ότι είχα πολύ μεγάλη περιέργεια για να δω τη Κάρπαθο, ακούγοντας όλα αυτά τα θεαματικά σχόλια για τις παραλίες, τα τοπία και τα χωριά της, όχι όμως για τα υπόλοιπα και χάρηκα πολύ που εν τέλει τα κατάφερα, γυρίζοντας γεμάτος από όμορφες αναμνήσεις και εικόνες!
Ημέρα πρώτη – Άφιξη
Πιάσαμε τα Πηγάδια -το κύριο λιμάνι και πρωτεύουσα της Καρπάθου- στις έξι και μισή το απόγευμα, ερχόμενοι από τη γειτονική Κάσο. Είχαμε αποφασίσει να ξεκινήσουμε το πρόγραμμα από την επόμενη μέρα όντας κατασταλαγμένοι για το τι θα δούμε και «χωρίζοντας» το νησί σε τμήματα, έτσι αφιερώσαμε τη συγκεκριμένη μέρα στο νησί της Κάσου. Οι πρώτες εικόνες ήταν περίπου σαν αυτές που μου είχαν περιγράψει φίλοι, γνωστοί αλλά κι ένας κολλητός μου που πήγε πρόσφατα. Σχεδόν απογοητευτικές…
Τεράστια κτήρια που δε σε παραπέμπουν στο νησί, πολυκατοικίες, φασαρία και ατελείωτη ζέστη:
Ζοριστήκαμε πολύ να φτάσουμε ως το δωμάτιο φορτωμένοι με τόσα πράγματα, μιας κι αυτό ήταν στα ανώτερα σημεία της πόλης, χτισμένο σε μια ανηφόρα με μεγάλη κλίση, βγαίνοντας σχεδόν αμέσως για προμήθειες, φαγητό και εξερεύνηση. Η εντύπωση μου από κει ψηλά έγινε ακόμη χειρότερη απ’ τη πρώτη εικόνα. ΣΑ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΤΗ ΠΟΛΙΧΝΗ ΜΕ ΘΑΛΑΣΣΑ:
Βρεθήκαμε κεντρικά, συναντώντας το κάθετο πεζόδρομο με τα δύο γυράδικα αριστερά δεξιά που αν αγαπάτε τα στομάχια σας κι έχετε έστω και χαμηλό κριτήριο γεύσης δε πρέπει να φάτε ΠΟΤΕ στη ζωή σας:
Προχωρήσαμε αριστερά και παράλληλα με τη θάλασσα, φτάνοντας στο συμπαθητικό κτήριο του Επαρχείου,
Επιστρέφοντας από τον πεζόδρομο με τα μαγαζιά και τα σουβενιραδικα:
Εκεί βρίσκεται και η βάρκα, μια χαρακτηριστική εικόνα από τα Πηγάδια:
Φάγαμε, επιστρέψαμε στο δωμάτιο για να ετοιμαστούμε και βγήκαμε σχετικά νωρίς, καθώς η ζέστη ήταν ανυπόφορη και εκνευριστική ακόμα και στο μπαλκόνι στις δέκα το βράδυ.
Ευτυχώς στα Πηγάδια υπάρχει αρκετή νυχτερινή ζωή, κάτι που μπορεί να συμπεράνει κανείς κατευθείαν, τουλάχιστον τον Αύγουστο που βρεθήκαμε κι εμείς εκεί. Γυρίσαμε μερικά bar ακούγοντας εξαιρετικές ροκ μουσικές με αποκορύφωμα το Galileo, μαζί με πολλά ελληνοαμερικάνικα κάνοντας με να νιώσω ότι βρίσκομαι σε μπαράκι στην Αστόρια…
Είναι γνωστό ότι το μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων της Καρπάθου βρίσκεται εκτός νησιού, με αρκετά μεγάλες κοινότητες στην Ελλάδα αλλά και τις Ηνωμένες Πολιτείες, κάτι που θύμιζε τη προ διετίας επίσκεψη μας στη Κάλυμνο που επικρατεί η ίδια κατάσταση.
Καταλήξαμε και περάσαμε αρκετές ώρες σε ένα μπαρ που θέλω να κάνω ιδιαίτερη αναφορά, ένα πραγματικό κόσμημα το οποίο κατατάσσω σίγουρα σε ένα εκ των τριών κορυφαίων μπαρ στα Δωδεκάνησα (μαζί με το Μελτέμι της Λέρου και τη Ρωγμή του Χρόνου της Ρόδου) και σίγουρα ένα από τα πιο πλούσια σε κάβα και γνώσεις μαγαζιά που έχω επισκεφτεί, αντίστοιχο με το –άλλης λογικής- «Ιερά Οδός» στη Σάμο.
Καταπληκτικός χώρος με πολύ ζεστή και φιλόξενη ατμόσφαιρα, εξαιρετικής ποιότητας ποτά, προσεγμένο μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας, με μουσική που δε θα μπορούσε να ναι καλύτερη κινούμενη σε rock blues μονοπάτια, αλλά και μία αρκετά γεμάτη, εκλεκτή και πολύ ποιοτική κάβα, που μόνο γνώστες επιπέδου @gelf μπορούν να εκτιμήσουν:
(Ένα μεγάλο ευχαριστώ και από εδώ στο φίλο και ιδιοκτήτη Γ, για τη φιλοξενία του, αλλά και τα βινύλια που μας δώρισε για να τα βάλουμε στο δικό μας χώρο…).
Ήταν η καλύτερη «αποζημίωση» για τα όσα δεν είχαμε δει ακόμα στα Πηγάδια, ένα μέρος πάντως που τη νύχτα έδειχνε συμπαθητικότερο:
Ημέρα δεύτερη
Ξύπνησα νωρίς και από το τηλέφωνο, καθώς ήταν η ώρα να παραλάβω το αυτοκίνητο που είχαμε νοικιάσει, μιας και αν θέλει κάποιος να δει τη Κάρπαθο όπως πρέπει, δεν υπάρχει δυστυχώς άλλος τρόπος.
Είχα ενημερωθεί για κάποιες αναποδιές από το γραφείο κι έτσι έπρεπε να ξαναλλάξουμε όχημα 2 μέρες μετά, κάτι που μας έβγαζε από τον αρχικό προγραμματισμό για κάποια ώρα, αλλά δεν ήταν ικανό να μας στερήσει την όρεξη και την ενέργεια μας για την εκδρομή. Τέλος Αυγούστου και όλα τα γραφεία ενοικιάσεως ήταν sold out, οπότε όσοι σκοπεύετε να νοικιάσετε όχημα να το κάνετε από νωρίς όπως εμείς, αλλιώς θα βρεθείτε προ εκπλήξεως!
Μετά από ένα σύντομο πρωινό επιβιβαστήκαμε ξεκινώντας τη περιήγηση στο ευρύτερο νησί. Το σχέδιο μας ήταν να δούμε το νότιο τμήμα του νησιού, έτσι πήραμε το κεντρικό δρόμο με κατεύθυνση το αεροδρόμιο. Η πρώτη μας στάση έγινε στη κοντινή παραλία της Αμοοπής με τα υπέροχα νερά και ήταν η καλύτερη εισαγωγή στις παραλίες – πισίνες της Καρπάθου:
Αφού κάναμε μια σύντομη βουτιά, αποφασίσαμε να πιούμε το καφέ μας στο ωραίο μεν καφέ εστιατόριο που βρίσκεται από πάνω, με το σχετικά βραδύκαυστο σερβις δε που μας έφερε μάλιστα καφέ χωρίς νερό. Πάμε παρακάτω…
Αμέσως μετά ήταν η σειρά της παραλίας Χριστού Πηγάδι βάζοντας μας για τα καλά στο κλίμα των νερών του νησιού, όπως μπορεί εύκολα να διακρίνει κανείς:
Ήταν μεσημεράκι και άνοιξε η πρώτη μπύρα από το φορητό ψυγείο, πριν συνεχίσουμε τη περιήγηση μας:
Ο μεγάλος στόχος της ημέρας ήταν ο Διακόφτης, η πολύ διάσημη παραλία που βρίσκεται κάτω από το αεροδρόμιο, έτσι φτάνοντας ως αυτό προς στιγμήν απογοητευτήκαμε βλέποντας τους serfer και τα όχι τόσο ιδιαίτερα ρηχά νερά, ωστόσο γρήγορα καταλάβαμε ότι είχαμε κάνει λάθος:
Με το γνωστό παραδοσιακό τρόπο της ερώτησης, διαπιστώσαμε ότι για να φτάσουμε στο Διακόφτη έπρεπε να κάνουμε όλο το γύρο του αεροδρομίου σε περίπου 3,5 χιλιόμετρα χωματόδρομο. Όντως μερικά λεπτά μετά αφού παρκάραμε αντικρύσαμε το λόγο για τον οποίο αυτή η παραλία είναι τόσο γνωστή:
Διαμαντένια καταγάλανα νεράσαν καλύτερα απ' αυτά της Καραϊβικής, που μας θύμισαν αμέσως το Πλατύ γιαλό στους Λειψούς:
Η παραλία αυτή βέβαια είναι διπλή, με αυτή που βρίσκεται από την άλλη πλευρά να μη στερείται ομορφιάς και νερών:
Η αθλιότητα βέβαια που έχει χτιστεί από κει πίσω προκειμένου να διαχειρίζεται τις ομπρελοξαπλώστρες και να πουλάει μπύρες perroni στους χειρότερους τουρίστες των Ελληνικών νησιών (βλέπε Ιταλοί), χαλούσε την όλη μαγεία του τοπίου:
Πιάσαμε μια άκρη στην άμμο απλώνοντας τις πετσέτες μας και αρχίσαμε να απολαμβάνουμε το νερό, πίνοντας ακόμα μια μπυρίτσα:
Πήρα τη φωτογραφική και ξεκίνησα να περπατώ μέσα στο νερό, μιας και στα πρώτα μέτρα η παραλία ήταν αρκετά ρηχή, βλέποντας παράλληλα εντυπωσιακές εικόνες:
Ίσως είναι από τις περιπτώσεις που όσο και να μιλάει η λήψη σίγουρα αδικεί τη πραγματικότητα:
Δε καθίσαμε ούτε εκεί αρκετή ώρα μιας και το πρόγραμμα είχε συνέχεια, μια σύντομη επίσκεψη στην εξίσου εκπληκτική παραλία Μιχαλιού Κήπος που ήταν έτσι κι αλλιώς στο δρόμο μας. Περιττό να αναφέρω τις άριστες (και εκεί) εντυπώσεις μας:
Ένας δρόμος που μας οδηγούσε απογευματάκι πλέον προς την Αρκάσα και τη παραλία του Αγίου Νικολάου στην οποία δυστυχώς ο αέρας δεν ευνοούσε το μπάνιο:
Ευνοούσε όμως τις μπύρες στο διπλανό ωραίο μπαράκι:
Μια βουτιά όμως όφειλε να γίνει στη πολύ όμορφη και αυτή κατά τα φαινόμενα παραλία:
Πριν συνεχίσουμε το δρόμο μας για όχι πολύ μακριά, το γειτονικό Φοινίκι ,ένα μικρό ψαροχώρι διάσημο για τις ταβέρνες και το καλό φαγητό του:
Όντως το χωριό είναι το κλασσικό που προτιμούν όλοι για φαγητό:
Χωρίς αυτό να σημαίνει όμως ότι δεν έχει και αυτό μια πολύ ωραία παραλία που μας έδωσε αφορμή για μια απολαυστική απογευματινή βουτιά. Εντάξει, μαζί με μια μπύρα για τη δροσιά…
Αφού είχαμε τελειώσει με τις υπέρ-αρκετές βουτιές της ημέρας, αρχίσαμε να παίρνουμε τα βουνά, με κατεύθυνση τους Μενετές ,το διάσημο πολύχρωμο και όμορφο χωριό που βρίσκεται σχετικά κοντά στα Πηγάδια:
Βολτάραμε στα όμορφα στενάκια του χωριού γνωρίζοντας το:
Χωρίς να αργήσουμε να στρωθούμε στο παραδοσιακό καφενείο του, με τους παππούδες που έπιναν εκείνη την ώρα το καφέ τους να μας χαιρετούν ευγενικά:
Βγήκαμε περνώντας από την άλλη πλευρά του κεντρικού:
Ανεβαίνοντας στην εκκλησία της Παναγίας:
Εκεί βρίσκεται και το πιο γνωστό και πολυφωτογραφημένο μπαλκόνι του χωριού με άπλετη θέα προς τα Πηγάδια:
Και προς τα πολύχρωμα σπιτάκια του οικισμού:
Βγήκαμε μια καλλιτεχνική:
Φωτογραφίζοντας παράλληλα απέναντι την ώρα που ο ήλιος είχε αρχίσει τη κάθοδο του:
Βρεθήκαμε στη ταβέρνα Πέρδικα για μια ακόμα παγωμένη:
Αφήνοντας τους Μενετές βράδυ πλέον, με κατεύθυνση τα πηγάδια όπου η ζέστη ήταν για ένα ακόμη βράδυ ανυπόφορη με αποτέλεσμα να βγούμε νωρίς, έχοντας ήδη κάνει την επιλογή μας με το Boulevard Of Broken Dreams να έχει γίνει στέκι μας, πίνοντας τα ποτά μας και καταστρώνοντας τα σχέδια της επομένης…
(Το δρομολόγιο της ημέρας)
Ημέρα Τρίτη
Το πρόγραμμα είχε καταρτιστεί βάσει της αλλαγής που έπρεπε να κάνουμε στα αυτοκίνητα, κάτι που σήμαινε ότι θα βρισκόμασταν αρκετές ώρες στο δρόμο και σε αναμονές, οπότε όσο κι αν δε μας άρεσε δε μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς.
Έτσι αφού αφήσαμε το δωμάτιο φάγαμε πρωϊνό και πήραμε καφέδες για το δρόμο, αναχωρήσαμε προς το βορρά του νησιού, στο σημείο που ο δρόμος γίνεται πολύ πιο απότομος, ανηφορικός και με συχνές κατολισθήσεις για τις οποίες ευθύνονται καθαρά και σχεδόν αποκλειστικά οι κατσίκες.
Σταματήσαμε σε ένα σημείο θέασης πάνω από τη Κυρά Παναγιά:
Αλλά και σε ακόμη ένα πάνω από τα Άπελλα, γνωρίζοντας και 2 παιδιά προερχόμενα από την Ολλανδία που κάνανε τις 8ήμερες διακοπές τους στο νησί, με απευθείας πτήση μάλιστα!
Προορισμός μας ήταν το χωριό Λευκός και συγκεκριμένα ο «Κάτω Λευκός» ,γνωστός για μια ακόμα διάσημη παραλία του νησιού, κάτι που αντιληφθήκαμε από τη πρώτη στιγμή μόλις παρκάραμε το αυτοκίνητο:
Καθίσαμε σε ένα μπαράκι να ξεδιψάσουμε, διαπιστώνοντας ότι το χωριό έχει αρκετά ενοικιαζόμενα, καταστήματα, εστιατόρια κτλ:
η ζέστη όμως ήταν έντονη τραβώντας μας λίγο μετά στα υπέροχα νερά της «πισίνας» του Λευκού:
Μεσημεράκι πλέον και έπρεπε να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής, για να είμαστε κοντά στα πηγάδια. Το πρόγραμμα μας έλεγε ότι ήταν η σειρά να δούμε τη πιο γνωστή και ξακουστή παραλία του νησιού, τα «Άπελλα» ,έτσι στρίψαμε αριστερά μόλις είδαμε τη ταμπέλα ξεκινώντας να κατεβαίνουμε, σταματώντας πάλι σε ένα σημείο θέασης για πανοραμική λήψη:
Πλησιάζοντας στη παραλία διαπιστώσαμε ότι έπρεπε να παρκάρουμε σχετικά ψηλά, μιας και ο δρόμος τελείωνε και δεν είναι καλή ιδέα να φτάσει κανείς μέχρι κάτω γιατί θα έμπλεκε:
Η θέα από το πάρκινγκ μας προϊδέαζε για κάτι πολύ καλό και οι προσδοκίες είχαν ανέβει κατακόρυφα:
Πριν απ’ όλα αυτά όμως φροντίσαμε να προμηθευτούμε δύο παγωμένες από την ωραία ταβέρνα που βρίσκεται άνωθεν της παραλίας. Παγωμένες όμως, οφείλω να το πώ, μπράβο στον μαγαζάτορα!
Πήραμε το μονοπάτι βγαίνοντας στη παραλία με τα υπέροχα νερά:
Αν όμως κάτι τη κάνει και ξεχωρίζει είναι ο απίστευτος περιβάλλοντας χώρος με τα βράχια και τα δέντρα για τη φυσική σκιά, κάτι που την ανεβάζει πάρα πολύ:
Αφού ήπιαμε τις μπύρες μας και κάναμε τις βουτιές μας, συμπεράναμε ότι σίγουρα δεν ήταν η καλύτερη απ’ όσες είχαμε δει στα νησιά. Καλή μεν, κατώτερη σε σύγκριση με άλλες δε, οπότε πιστεύω ακράδαντα ότι ο περισσότερος ντόρος γίνεται για το φυσικό περιβάλλον και όχι για τα νερά αυτά καθ’ αυτά!
Οι ώρες περνούσαν κι εμείς έπρεπε να κάνουμε ακόμα μια στάση επιστρέφοντας στα Πηγάδια, έτσι συνεχίσαμε λίγο πιο κάτω παίρνοντας τη παράκαμψη με την απότομη κατηφόρα προς τη «Κυρά Παναγιά» μια ακόμη πολύ διάσημη παραλία της Καρπάθου:
Και εκεί φυσικά ισχύει ο κανόνας του μακρινού παρκαρίσματος για να μη μπλέξεις:
Πήραμε δύο μπύρες από το ψιλικατζίδικο και κατεβήκαμε στη παραλία που αν και νωρίς σχετικά, σχεδόν 17:30, την είχε πιάσει η σκιά σε μεγάλο μέρος της:
Από πάνω δεσπόζει η ομώνυμη εκκλησία που πρωταγωνιστεί σε πάμπολλα καρτ ποσταλ, μαγνητάκια κι άλλα αναμνηστικά από το νησί:
Το βουτίδι ήταν ωραίο, αν και στο σύνολο ήταν μια παραλία για την οποία είχα εξίσου μεγαλύτερες προσδοκίες σε σχέση με όσα τελικά είδα:
Φτάσαμε στα πηγάδια γύρω στις έξι όπου έπρεπε να σκοτώσουμε το χρόνο και την υπομονή μας περιμένοντας να ετοιμαστεί το αμάξι που θ’ αλλάζαμε. Δε φτάνει που γυρίσαμε εντελώς πίσω, παρόλο που θα διανυκτερεύαμε στην Όλυμπο, περιμέναμε και μια ώρα πίνοντας μπύρα σε ένα Pool bar με κάτι καμένους Αγγλάρες και άλλη μισή έξω απ’ το πλυντήριο αυτ/των…
Ξεκινήσαμε για την Όλυμπο μετά τις επτά το απόγευμα, καθώς το πλάνο της εκδρομής από τη πρώτη μέρα που κλείστηκε ήταν να αφιερωθούν δύο βράδια στο καταπληκτικό αυτό χωριό. Οι πληροφορίες που μας έδωσαν για 45 λεπτά δρόμου μόνο αληθινές δεν ήταν και το σκοτάδι έκανε τα πράγματα πιο δύσκολα. Ενός δρόμου που θέλει πολύ μεγάλη προσοχή λόγω απότομων στροφών, έργων και κατολισθήσεων επίσης.
Μία ώρα και ένα τέταρτο μετά είχα φτάσει στο πάρκινγκ του χωριού, μιας και σαν αμιγώς νησιωτικό και ορεινό χωριό, δε μπορεί να μπει αυτοκίνητο στα μικροσκοπικά στενάκια, που έτσι κι αλλιώς ήταν ανηφορικά με σκαλιά. Η πρώτη εικόνα αν και νύχτα ήταν μαγική:
Η ενέργεια του μέρους δε γίνεται να μη σε κατακλύσει αμέσως. Είναι από τα χωριά που εκτός από τη μεγάλη τους ομορφιά έχουν και αυτό το κάτι που σε συναρπάζει, ιδιαίτερα όταν φεύγουν οι τουριστικές ορδές και μένεις μόνος σου με τους ντόπιους. Ήταν και αυτός ένας από τους λόγους για να αφιερώσουμε εκεί χρόνο διαμονής. Παραλάβαμε το διαμέρισμα μας με το πολύ ωραίο –όπως φαινόταν μες τη νύχτα μπαλκόνι- και βγήκαμε μια βόλτα ξεκινώντας από τη πλατεία με την εκκλησία:
Καθίσαμε στον υπέροχο καφενέ μαζί με ντόπιους όπως προανέφερα:
Και πεινασμένοι όπως ήμασταν δοκιμάσαμε τους εκλεκτούς μεζέδες του χωρίς δεύτερη σκέψη:
Πριν επιστρέψουμε στο δωμάτιο, πήρα τη φωτογραφική μηχανή κι έκανα μια πρώτη βόλτα στα στενάκια, που δε τα είχα δει όπως ήθελα φτάνοντας μιας και κουβαλούσα τις αποσκευές φορτωμένος σα το γαϊδούρι, αντικρύζοντας τα γνωστά μαγαζάκια με τα κεντήματα;
Το χωριό είχε πολλά πράγματα να δώσει κάτι που σήμαινε ότι έπρεπε να διερευνηθεί καλύτερα υπό το φως της ημέρας:
Το μπαλκόνι μας είχε όντως εξαιρετική θέα, κάτι που θα διαπιστώναμε την επομένη κι ευτυχώς ο καιρός δεν ήταν πολύ ανάποδος, μιας και μιλάμε για ορεινό χωριό με απρόβλεπτες πολλές φορές συνθήκες (σα τη Χώρα Αμοργού ένα πράγμα), έτσι στρωθήκαμε τελειώνοντας λίγο από το τζιν που μας είχε απομείνει και γυρνώντας το σε ρούμι.
Βγήκαμε ξανά γύρω στις 12 για ένα ποτό, μιας και είχαμε μάθει ότι το καφενείο εκτελεί και χρέη μπαρ. Ωραία πράγματα, απ’ αυτά που μας αρέσουν πολύ:
Γυρίσαμε και πάλι στο μπαλκόνι όπου με εκλεκτή μουσική και ποτό σχεδιάσαμε τις κινήσεις μας για την επόμενη μέρα, απολύτως ευτυχισμένοι με όσα είχαμε δει!
(Το δρομολόγιο της ημέρας)
Ημέρα Τέταρτη
Ξυπνήσαμε για κάποιο λόγο αρκετά νωρίς και αυτό μας έδωσε την ευκαιρία να περιεργαστούμε καλύτερα το δωμάτιο, χτισμένο στα πρότυπα των παραδοσιακών Καρπαθιώτικων σπιτιών με τα εντοιχισμένα κρεβάτια:
Όπως επίσης και το εκπληκτικής ομορφιάς και θέας μπαλκόνι μας, πέφτοντας μέσα στη χθεσινοβραδινή μας πρόβλεψη:
Η μαγική του θέα είναι ζητούμενο πολλές φορές στις διακοπές αρκετών ανθρώπων τολμώ να πω, μιας και αυτό είναι που συχνά σου αδειάζει το μυαλό από τις άχρηστες πληροφορίες και τις σκοτούρες και σε ξεκουράζει πραγματικά. Αυτό συνέβη και σε μας:
Αποφασίσαμε να πιούμε καφέ στο χθεσινοβραδινό καφενέ, έτσι βγήκαμε από το δωμάτιο και κατευθυνθήκαμε προς τη πλατεία:
Θαυμάζοντας τις απολαυστικές εικόνες του χωριού, ενός χωριού για το οποίο άλλοι διανύουν χιλιάδες χιλιόμετρα κι εμείς πρέπει να είμαστε τυχεροί που το έχουμε στη χώρα μας:
Κάναμε μια σύντομη βόλτα μιας και έπρεπε να φύγουμε, προγραμματίζοντας τη περαιτέρω εξερεύνηση της Ολύμπου για το απόγευμα:
Πως να περιγράψει κανεις με λόγια τέτοια ομορφια;
Ετοιμαστήκαμε και βγήκαμε περπατώντας προς το πάρκινγκ, την ώρα που τα μαγαζιά ήταν στο φόρτε τους, μιας και οι επισκέπτες κατέφθαναν σωρηδόν:
Έτοιμα να σερβιριστούν ήταν και τα μυρωδάτα φαγητά, μιας και η συνήθεια αρκετών τουριστών είναι να τρώνε μεσημεριανό γύρω στις 12:
Προχωρήσαμε στα σκαλιά ανάμεσα σε όμορφα μαγαζάκια με προϊόντα του νησιού και τις γιαγιάδες με τις παραδοσιακές φορεσιές, βλέποντας παράλληλα εξαιρετικές εικόνες στο πρωινό φως του ήλιου:
Εξαιρετικές εικόνες όμως:
Μπήκαμε στ’ αμάξι και ένα τεταρτάκι αλλά και αρκετές απότομες και δύσκολες στροφές αργότερα βρεθήκαμε στο δεύτερο λιμάνι της Καρπάθου, το χωριό Διαφανί:
Αρχικά είχαμε ως στόχο να δούμε τις διαθέσιμες εκδρομές προς τη γειτονική Σαρία, έτσι αφού μαζέψαμε τις πληροφορίες καθίσαμε για ένα παγωμένο φραπέ προκειμένου ν’ αποφασίσουμε:
Κάπου εκεί συμπέρανα με βεβαιότητα ότι στο νησί αυτό είναι πραγματικά δύσκολο να βρεις κακή παραλία:
Δείτε νερά δίπλα στο «λιμάνι» του Διαφανίου:
Ήπιαμε το καφεδάκι, ρίξαμε μια χαλαρή βουτιά και μεσημέρι όπως ήταν αναχωρήσαμε γι’ άλλες πολιτείες, ή καλύτερα γι’ άλλες παραλίες. Ο δρόμος περνούσε υποχρεωτικά και πάλι έξω απ’ την Όλυμπο και το σημείο θέασης μου έδωσε μια ακόμα ευκαιρία για στάση και φωτογραφία:
Ο μεγάλος στόχος της ημέρας ήταν η παραλία του Αγίου Μηνά, η οποία πέραν της ομορφιάς της φημίζεται και για τη δύσκολη πρόσβαση. Οι συστάσεις που είχαμε ήταν να μη κατέβουμε με συμβατικό αυτοκίνητο, οι πληροφορίες όμως που πήραμε στην Όλυμπο ήταν αντίθετες, ότι σιγά σιγά και με προσοχή μπορείς να κατέβεις ως εκεί.
Τι τελικά ισχύει; Αρχικά ότι δεν είναι 2 χιλιόμετρα όπως γράφει η ταμπέλα, αλλά κοντά στα τέσσερα. Επίσης ότι χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή στη κατάβαση και ένα σχετικά ψηλούτσικο αμάξι. Τέλος και σημαντικότερο απ’ όλα, είναι ότι πρέπει να χρησιμοποιηθεί ο δρόμος που είναι κοντύτερα στην Όλυμπο και όχι ο άλλος, που είναι πραγματικά τρομαχτικός όπως μας ενημέρωσαν οι ντόπιοι.
Βασιζόμενοι λοιπόν περισσότερο στη διαίσθηση μας, λιγότερο στο maps και καθόλου στις ταμπέλες που δεν υπήρχαν, ξεκινήσαμε τη κατάβαση στη δύσκολη διαδρομή:
Μετά από αρκετό κόπο και προβληματισμένοι αν πάμε σωστά κάναμε δεξιά μόλις βρήκαμε λίγο διαθέσιμο χώρο, μαθαίνοντας ότι υπάρχει ακόμα μια εκπληκτική παραλία ή Νατι (η το Νατι) που χρησιμοποιεί μέχρι ενός σημείου τον ίδιο δρόμο:
Μερικές στροφές πιο κάτω ξαναβρήκαμε ευκαιρία για μια πανοραμική, καταλαβαίνοντας ότι επιτέλους πλησιάζουμε στο προορισμό μας.
Τι να καταλάβει άλλωστε το Ι10 όταν το οδηγάει ο Έλληνας Ραϊκόννεν;
Δεν αργήσαμε καθόλου να παρκάρουμε στο χώρο που διατίθεται πάνω από τη παραλία
Και χολοσκασμένοι καθώς ήμασταν από τη δύσκολη κατάβαση, μπουκάραμε θα έλεγα στο όμορφο ταβερνείο για να πιούμε δύο παγωμένες να συνέλθουμε:
Μπορούσαμε πλέον να κατηφορίσουμε στην όμορφη παραλία του Αγίου Μηνά που βρίσκεται κάτω από την ομώνυμη εκκλησία:
Απλωθήκαμε και ανοίξαμε το φορητό ψυγειάκι για να δροσιστούμε. Αν και είχα δει πολλές όμορφες εικόνες στη Κάρπαθο σε ότι αφορά τις παραλίες της, νομίζω ότι στη συγκεκριμένη εξτασιάστηκα, θεωρώντας την πλέον μετά βεβαιότητος τη καλύτερη παραλία του νησιού, τουλάχιστον για το δικό μου κριτήριο.
Αυτή θα είναι η εικόνα που θα κουβαλάω μαζί μου όλο το χειμώνα. Ο ορίζοντας, τα καταπράσινα νερά και η βοτσαλωτή παραλία. Δεν έχω να πω κάτι άλλο:
Κάναμε τις βουτιές μας και τη χαρήκαμε ιδιαίτερα, μιας και δεν υπήρχε λόγος βιασύνης, νιώθοντας κάτι παραπάνω από δικαιωμένοι που τελικώς προσπαθήσαμε τη κατάβαση ως εκεί:
Είχαμε αποφασίσει να πάμε για φαγητό στο Μύλο το καλύτερο ίσως εστιατόριο του νησιού, ευρισκόμενο σε παραδοσιακό ανεμόμυλο της Ολύμπου και με απίστευτη θέα στο απέραντο γαλάζιο, ωστόσο μόλις ανεβήκαμε προς το πάρκινγκ…
Είναι από τις στιγμές που δε σχεδιάζεις και σου βγαίνουν. Είναι από τα ζητούμενα στις διακοπές. Τι πιο όμορφο από ένα απλό παραδοσιακό ταβερνάκι πάνω από μια τέτοια ονειρεμένη παραλία άλλωστε;
Κάναμε το βήμα χωρίς να το σκεφτούμε περαιτέρω. Θα πηγαίναμε στο Μύλο το βράδυ, τώρα θα κάναμε αυτό που έλεγε η καρδιά μας. Σαλάτα, κολοκυθοκεφτέδες, φρέσκιες πατάτες, φάβα, γαύρος στο τηγάνι και παγωμένη ρακή, ήταν, είναι και θα είναι πάντα αρκετά:
Ανεβήκαμε πολύ πιο γρήγορα και εύκολα σε σχέση με τη κατάβαση μέχρι το κεντρικό δρόμο, συναντώντας πεζοπόρους που έκαναν τη συγκεκριμένη δύσκολη διαδρομή, αρνούμενοι ευγενικά να τους ανεβάσουμε αν και το προτείναμε. Γύρω στις πέντε και μισή ήμασταν και πάλι στην Όλυμπο:
Έχοντας μπροστά μας μερικές ώρες διαθέσιμες ώστε να δούμε το χωριό που εκείνη την ώρα είχε αρκετή ζωή:
Φτάνοντας στη κεντρική πλατεία του χωριού περάσαμε από το παραδοσιακό καφενείο «Η Κρήτη» που είχα σταμπάρει από το πρωί και δε γινόνταν να μη κάνουμε στάση:
Η συμπαθέστατη γιαγιά μας σέρβιρε τις μπύρες μαζί με κατσικίσιο τυρί Ολύμπου, πράσινες ελιές και ένα καταπληκτικό ζυμωτό ψωμί. Δε γινόταν να μείνουμε στη μία όπως καταλαβαίνετε… Αφού φωτογράφισα τον εσωτερικό χώρο,
Αναχωρήσαμε μέσω του μονοπατιού λίγο πιο πάνω για το περίφημο και πολύφωτογραφισμένο εκκλησάκι του Χριστού, με τη μαγική θέα του:
Αν και σε πλήρη καλοκαιρία, τα σύννεφα άρχισαν να περικυκλώνουν τις Κορυφές του βουνού, κάνοντας το σκηνικό ακόμα πιο περίεργο και όμορφο, δίνοντας μας την ευκαιρία για εξαιρετικές λήψεις:
Ο ήλιος είχε αρχίσει τη κάθοδο του κι εμείς συνεχίσαμε τη βόλτα μας στα ενδότερα του χωριού, κάνοντας στάση στη πλατεία και στο κατάστημα με τα τουριστικά (και όχι μόνο) υπέροχα είδη που το είχε ένας γνωστός του Νίκου από τον Πειραιά, ο οποίος μένει τα τελευταία χρόνια μόνιμα στην Όλυμπο, όπου τα είπαμε για λίγο και συνεχίσαμε τη πορεία μας, φτάνοντας στη πίσω πλευρά του χωριού:
Εκεί βρήκαμε και τον Μύλο, με τα γεμάτα τραπέζια του στημένα υπέροχα με προοπτική στο ηλιοβασίλεμα:
Ένα ηλιοβασίλεμα που είχαμε αποφασίσει να το δούμε στο μπαλκόνι μας, απολαμβάνοντας το τελευταίο εισαγόμενο Κουβανέζικο νέκταρ που κουβαλούσαμε, πριν ανοίξουμε το επόμενο μπουκάλι:
Είναι από τις περιπτώσεις που θέλεις να κάθεσαι μόνο βλέποντας τη θέα κι ακούγοντας μουσική, αν και ούτε αυτό είναι απαραίτητο… Η εκπληκτικές εικόνες διαδέχονταν η μία την άλλη, ειδικότερα όταν τα φώτα του χωριού ξεκίνησαν ν’ ανάβουν σταδιακά:
Δεν υπήρχε κανένας λόγος να φύγουμε, παρά μόνο λίγα ψώνια που έπρεπε να μπουν στις αποσκευές μας, όπως μακαρούνες Καρπάθου και θυμαρίσιο μέλι, που θα βρείτε σε πολλά σημεία στο χωριό αλλά θα καταλάβετε από πού αξίζει να αγοράσετε.
Μετά από μια στάση στο καφενείο για ένα τελευταίο, μείναμε στο μπαλκόνι ως αργά, παρόλο που είχαμε αρκετά πρωινό ξύπνημα. Δε θέλαμε να χάσουμε στιγμή…
(Το δρομολόγιο της ημέρας)
Ημέρα Πέμπτη
Πριν τις εννιά το πρωί ήμασταν κιόλας στο πόδι, με τα πράγματα ήδη έτοιμα, μιας και δε θα επιστρέφαμε στο χωριό. Πήραμε το μονοπάτι βλέποντας ακόμα μια φορά αυτή την υπέροχη θέα:
Καταλήγοντας στο παραδοσιακό φούρνο για να φάμε δύο τυρόπιτες με το τοπικό μαλακό γλυκό τυρί της Καρπάθου:
Αφήσαμε την Όλυμπο μέσω νεφών, ένα μοτίβο που επαναλαμβάνονταν και το πρωί:
Κατεβήκαμε στο Διαφάνι και μιας και είχαμε αρκετή ώρα στη διάθεση μας ήπιαμε καφεδάκι, καλημερίζοντας τον μάγειρα και ψαρά από το χθεσινό ταβερνάκι στον Άγιο Μηνά. Το πλοίο με το όνομα «Αναστασία ΙΙ» που θα μας οδηγούσε σε ακόμα ένα νησί, ένα ακατοίκητο νησί, έδεσε στο λιμάνι στις 10:30, όπου επιβιβαστήκαμε κι αναχωρήσαμε σχεδόν αμέσως:
Αφήσαμε πίσω μας το Διαφάνι:
Όπου μετά από μισή ώρα γαλήνιας πλεύσης θα αποβιβαζόμασταν στο έρημο νησί της Δωδεκανήσου και «προέκταση» θα έλεγε κανείς της Καρπάθου με το όνομα Σαρία και τις μαγικές παραλίες του:
(Για να μη βγει θεόρατο το κεφάλαιο της Καρπάθου, ακολουθεί αναλυτική παρουσίαση της Σαρίας σε επόμενο επιπλέον κεφάλαιο)
Η εκδρομή κράτησε ως τις τέσσερις και μισή το απόγευμα, αφήνοντας μας τις καλύτερες των εντυπώσεων. Οι περισσότεροι είχαν ξεκινήσει απ’ τα Πηγάδια, εμείς όμως είχαμε αφετηρία το Διαφάνι, σε ένα πλοίο που αρκετοί χρησιμοποιούν και σαν μέσο μεταφοράς μεταξύ των δύο, έτσι αποβιβαστήκαμε κοιτώντας τα πάντα δελεαστικά νερά του Διαφανίου:
Δε χρειάστηκε να το σκεφτούμε πολύ. Χρόνο είχαμε, όρεξη είχαμε, παγωμένες μπύρες βρήκαμε, οπότε και η βουτιά φάνταζε μονόδρομος!
Τα νερά ήταν για ακόμα μια φορά ονειρεμένα, κάνοντας το απογευματινό μπάνιο αξέχαστο:
Έτσι λίγο πριν τις έξι αναχωρήσαμε για την επιστροφή μας στα Πηγάδια. Το άνοιγμα του δρόμου λίγα χιλιόμετρα μετά μας έκανε να αποχαιρετήσουμε την Όλυμπο όπως της άξιζε:
Το δρομολόγιο της επιστροφής ήταν και πάλι περισσότερο από μια ώρα, παρόλο που ήξερα πλέον καλά το δρόμο. Εφόσον δεν είχαμε καμιά άλλη υποχρέωση παρά μόνο να τσεκάρουμε στο ξενοδοχείο στα Πηγάδια, φτάνοντας εκεί στρίψαμε δεξιά προς Μενετές, με σκοπό να πάμε για φαγητό στη Πέρδικα μια ταβέρνα που όλοι προτείνουν:
Για κακή μας τύχη πέσαμε πάνω σε διακοπή ρεύματος, ωστόσο με λίγη καλή θέληση βολευτήκαμε μια χαρά. Φάβα, σαλάτα χόρτα, κρασί, μαλακό τυράκι και το πιάτο του νησιού, μακαρούνες με μυζήθρα. Όλα ντόπια, όπως και το λευκό κρασί:
Επιστρέψαμε λίγο πριν πέσει η νύχταστη Πολίχνη με θάλασσα στα Πηγάδια, έχοντας ξεχάσει τις τελευταίες δύο μέρες τι πάει να πει ζέστη, κουνούπια, ασχήμια κτλ.
Μη μπορώντας να αντέξουμε τη ζέστη στο μπαλκόνι καθώς δε φυσούσε ούτε για πλάκα με αποτέλεσμα να μη μπορούμε να καθίσουμε να πιούμε ένα ποτό, κατηφορίσαμε προς το γνωστό πεζόδρομο γύρω στις δέκα.
Η θέση μας στο bar του Boulevard of broken dreams ήταν σχεδόν «κρατημένη» και η βραδιά περιστράφηκε γύρω από τις συζητήσεις για το νησί με ένα ντόπιο φίλο που είχαμε γνωρίσει νωρίτερα στο μαγαζί του με αναμνηστικά από το νησί, μαθαίνοντας πολύ ωραία πράγματα για την Όλυμπο, τους κατοίκους και το πανηγύρι που οργανώνεται εκεί τον Αύγουστο, για το που έπρεπε να φάμε (και δεν ανέφεραν οι πληροφορίες μας) και γενικώς για όσα δε κάναμε και αξίζανε για τη δεύτερη φορά. Όλα αυτά βεβαίως με το Γιώργο να γεμίζει κατ’ εξακολούθηση τα ποτήρια και τ’ αυτιά μας με εξαίρετες rock blues μουσικές.
Τι άλλο να ζητήσεις κανείς για τελείωμα μιας εκδρομής;
Ημέρα έκτη – Αναχώρηση
Το πρωινό ξύπνημα είχε γίνει πλέον συνήθεια στην εκδρομή, έτσι και εκείνο το πρωί του Σαββάτου. Κατεβήκαμε για καφέ και τυρόπιτα από τον ωραίο φούρνο στο πεζόδρομο και αναχωρήσαμε με το ήδη φορτωμένο αμάξι για το αεροδρόμιο του νησιού, φτάνοντας περίπου 15 λεπτά μετά:
Η πτήση είχε παραδόξως αρκετό κόσμο στην αναμονή κάτι που μου έκανε εντύπωση, προερχόμενη από Κάσο και με προορισμό το αεροδρόμιο της Ρόδου. Το κτελ με φτερά της skyexpress δεν ήταν μόνο συνεπέστατο, έφυγε και μερικά λεπτά νωρίτερα από το προβλεπόμενο:
Κοιτούσα κάτω μου τη παραλία του Διακόφτη νιώθοντας πολύ περίεργα καθώς έφευγα από ένα νησί για να πάω σ’ ένα άλλο με αεροπλάνο και όχι με πλοίο, διαπιστώνοντας ότι χωρούσε ακόμα μία (τουλάχιστον) ημέρα στη Κάρπαθο:
Δεν είναι σίγουρα νησί που προλαβαίνεις να τα δεις όλα με τη πρώτη επίσκεψη καθώς πρόκειται για ειδική κατηγορία λόγω των ιδιαιτεροτήτων του και για ένα προορισμό που οφείλεις να ξαναπάς κάποια στιγμή στη ζωή σου.
Είμαι πολύ ικανοποιημένος απ’ όσα εν τέλει κάναμε, ωστόσο ξέρω ότι υπήρχαν άλλα τόσα που δε κάναμε, οπότε αυτή την εκκρεμότητα τη κρατάω…
Επίσκεψη : Αύγουστος 2021
Διάρκεια: 6 ημέρες
Είχε φτάσει η σειρά για ακόμα ένα νησί, το τελευταίο στα Δωδεκάνησα. Τόσο απλά και τόσο όμορφα. Περνώντας τα χρόνια κι εκδρομή με την εκδρομή, περίμενα απλά να έρθει η ώρα της Καρπάθου, κάτι που έγινε (όπως και στη Κάσο) ένα χρόνο περίπου μετά τον αρχικό προγραμματισμό.
Το νησί αυτό βέβαια δεν είναι ούτε κατά διάνοια μικρό, ούτε πολύ μεγάλο, είναι όμως αρκετά ορεινό και δύσβατο με αποτέλεσμα να χρειάζεται αρκετές ημέρες προκειμένου να το δει κάποιος όπως του πρέπει. Έχοντας πολύ συχνή πρόσβαση από αέρος, αλλά και ακτοπλοϊκώς από τη πιο κοντινή Ρόδο όπως και τη Κρήτη, δε το λες νησί άγονης γραμμής με τη στενή έννοια του όρου, η γεωγραφική του όμως θέση συνηγορεί σ’ αυτό.
Το καλό τουλάχιστον είναι ότι για τη Κάρπαθο υπάρχει αρκετά μεγάλη πληροφόρηση στο φόρουμ αλλά και εκτός αυτού, απολύτως δίκαια μιας και αποτελεί δημοφιλέστατο προορισμό με κύριο σημείο αναφοράς τις καταπληκτικές κι ασυναγώνιστες παραλίες του και μάλιστα ίσως τα επίθετα που χρησιμοποιώ να είναι φτωχά για να περιγράψουν αυτό που θα δει κανείς.
Η αλήθεια είναι ότι είχα πολύ μεγάλη περιέργεια για να δω τη Κάρπαθο, ακούγοντας όλα αυτά τα θεαματικά σχόλια για τις παραλίες, τα τοπία και τα χωριά της, όχι όμως για τα υπόλοιπα και χάρηκα πολύ που εν τέλει τα κατάφερα, γυρίζοντας γεμάτος από όμορφες αναμνήσεις και εικόνες!
Ημέρα πρώτη – Άφιξη
Πιάσαμε τα Πηγάδια -το κύριο λιμάνι και πρωτεύουσα της Καρπάθου- στις έξι και μισή το απόγευμα, ερχόμενοι από τη γειτονική Κάσο. Είχαμε αποφασίσει να ξεκινήσουμε το πρόγραμμα από την επόμενη μέρα όντας κατασταλαγμένοι για το τι θα δούμε και «χωρίζοντας» το νησί σε τμήματα, έτσι αφιερώσαμε τη συγκεκριμένη μέρα στο νησί της Κάσου. Οι πρώτες εικόνες ήταν περίπου σαν αυτές που μου είχαν περιγράψει φίλοι, γνωστοί αλλά κι ένας κολλητός μου που πήγε πρόσφατα. Σχεδόν απογοητευτικές…
Τεράστια κτήρια που δε σε παραπέμπουν στο νησί, πολυκατοικίες, φασαρία και ατελείωτη ζέστη:
Ζοριστήκαμε πολύ να φτάσουμε ως το δωμάτιο φορτωμένοι με τόσα πράγματα, μιας κι αυτό ήταν στα ανώτερα σημεία της πόλης, χτισμένο σε μια ανηφόρα με μεγάλη κλίση, βγαίνοντας σχεδόν αμέσως για προμήθειες, φαγητό και εξερεύνηση. Η εντύπωση μου από κει ψηλά έγινε ακόμη χειρότερη απ’ τη πρώτη εικόνα. ΣΑ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΤΗ ΠΟΛΙΧΝΗ ΜΕ ΘΑΛΑΣΣΑ:
Βρεθήκαμε κεντρικά, συναντώντας το κάθετο πεζόδρομο με τα δύο γυράδικα αριστερά δεξιά που αν αγαπάτε τα στομάχια σας κι έχετε έστω και χαμηλό κριτήριο γεύσης δε πρέπει να φάτε ΠΟΤΕ στη ζωή σας:
Προχωρήσαμε αριστερά και παράλληλα με τη θάλασσα, φτάνοντας στο συμπαθητικό κτήριο του Επαρχείου,
Επιστρέφοντας από τον πεζόδρομο με τα μαγαζιά και τα σουβενιραδικα:
Εκεί βρίσκεται και η βάρκα, μια χαρακτηριστική εικόνα από τα Πηγάδια:
Φάγαμε, επιστρέψαμε στο δωμάτιο για να ετοιμαστούμε και βγήκαμε σχετικά νωρίς, καθώς η ζέστη ήταν ανυπόφορη και εκνευριστική ακόμα και στο μπαλκόνι στις δέκα το βράδυ.
Ευτυχώς στα Πηγάδια υπάρχει αρκετή νυχτερινή ζωή, κάτι που μπορεί να συμπεράνει κανείς κατευθείαν, τουλάχιστον τον Αύγουστο που βρεθήκαμε κι εμείς εκεί. Γυρίσαμε μερικά bar ακούγοντας εξαιρετικές ροκ μουσικές με αποκορύφωμα το Galileo, μαζί με πολλά ελληνοαμερικάνικα κάνοντας με να νιώσω ότι βρίσκομαι σε μπαράκι στην Αστόρια…
Είναι γνωστό ότι το μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων της Καρπάθου βρίσκεται εκτός νησιού, με αρκετά μεγάλες κοινότητες στην Ελλάδα αλλά και τις Ηνωμένες Πολιτείες, κάτι που θύμιζε τη προ διετίας επίσκεψη μας στη Κάλυμνο που επικρατεί η ίδια κατάσταση.
Καταλήξαμε και περάσαμε αρκετές ώρες σε ένα μπαρ που θέλω να κάνω ιδιαίτερη αναφορά, ένα πραγματικό κόσμημα το οποίο κατατάσσω σίγουρα σε ένα εκ των τριών κορυφαίων μπαρ στα Δωδεκάνησα (μαζί με το Μελτέμι της Λέρου και τη Ρωγμή του Χρόνου της Ρόδου) και σίγουρα ένα από τα πιο πλούσια σε κάβα και γνώσεις μαγαζιά που έχω επισκεφτεί, αντίστοιχο με το –άλλης λογικής- «Ιερά Οδός» στη Σάμο.
Καταπληκτικός χώρος με πολύ ζεστή και φιλόξενη ατμόσφαιρα, εξαιρετικής ποιότητας ποτά, προσεγμένο μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας, με μουσική που δε θα μπορούσε να ναι καλύτερη κινούμενη σε rock blues μονοπάτια, αλλά και μία αρκετά γεμάτη, εκλεκτή και πολύ ποιοτική κάβα, που μόνο γνώστες επιπέδου @gelf μπορούν να εκτιμήσουν:
(Ένα μεγάλο ευχαριστώ και από εδώ στο φίλο και ιδιοκτήτη Γ, για τη φιλοξενία του, αλλά και τα βινύλια που μας δώρισε για να τα βάλουμε στο δικό μας χώρο…).
Ήταν η καλύτερη «αποζημίωση» για τα όσα δεν είχαμε δει ακόμα στα Πηγάδια, ένα μέρος πάντως που τη νύχτα έδειχνε συμπαθητικότερο:
Ημέρα δεύτερη
Ξύπνησα νωρίς και από το τηλέφωνο, καθώς ήταν η ώρα να παραλάβω το αυτοκίνητο που είχαμε νοικιάσει, μιας και αν θέλει κάποιος να δει τη Κάρπαθο όπως πρέπει, δεν υπάρχει δυστυχώς άλλος τρόπος.
Είχα ενημερωθεί για κάποιες αναποδιές από το γραφείο κι έτσι έπρεπε να ξαναλλάξουμε όχημα 2 μέρες μετά, κάτι που μας έβγαζε από τον αρχικό προγραμματισμό για κάποια ώρα, αλλά δεν ήταν ικανό να μας στερήσει την όρεξη και την ενέργεια μας για την εκδρομή. Τέλος Αυγούστου και όλα τα γραφεία ενοικιάσεως ήταν sold out, οπότε όσοι σκοπεύετε να νοικιάσετε όχημα να το κάνετε από νωρίς όπως εμείς, αλλιώς θα βρεθείτε προ εκπλήξεως!
Μετά από ένα σύντομο πρωινό επιβιβαστήκαμε ξεκινώντας τη περιήγηση στο ευρύτερο νησί. Το σχέδιο μας ήταν να δούμε το νότιο τμήμα του νησιού, έτσι πήραμε το κεντρικό δρόμο με κατεύθυνση το αεροδρόμιο. Η πρώτη μας στάση έγινε στη κοντινή παραλία της Αμοοπής με τα υπέροχα νερά και ήταν η καλύτερη εισαγωγή στις παραλίες – πισίνες της Καρπάθου:
Αφού κάναμε μια σύντομη βουτιά, αποφασίσαμε να πιούμε το καφέ μας στο ωραίο μεν καφέ εστιατόριο που βρίσκεται από πάνω, με το σχετικά βραδύκαυστο σερβις δε που μας έφερε μάλιστα καφέ χωρίς νερό. Πάμε παρακάτω…
Αμέσως μετά ήταν η σειρά της παραλίας Χριστού Πηγάδι βάζοντας μας για τα καλά στο κλίμα των νερών του νησιού, όπως μπορεί εύκολα να διακρίνει κανείς:
Ήταν μεσημεράκι και άνοιξε η πρώτη μπύρα από το φορητό ψυγείο, πριν συνεχίσουμε τη περιήγηση μας:
Ο μεγάλος στόχος της ημέρας ήταν ο Διακόφτης, η πολύ διάσημη παραλία που βρίσκεται κάτω από το αεροδρόμιο, έτσι φτάνοντας ως αυτό προς στιγμήν απογοητευτήκαμε βλέποντας τους serfer και τα όχι τόσο ιδιαίτερα ρηχά νερά, ωστόσο γρήγορα καταλάβαμε ότι είχαμε κάνει λάθος:
Με το γνωστό παραδοσιακό τρόπο της ερώτησης, διαπιστώσαμε ότι για να φτάσουμε στο Διακόφτη έπρεπε να κάνουμε όλο το γύρο του αεροδρομίου σε περίπου 3,5 χιλιόμετρα χωματόδρομο. Όντως μερικά λεπτά μετά αφού παρκάραμε αντικρύσαμε το λόγο για τον οποίο αυτή η παραλία είναι τόσο γνωστή:
Διαμαντένια καταγάλανα νερά
Η παραλία αυτή βέβαια είναι διπλή, με αυτή που βρίσκεται από την άλλη πλευρά να μη στερείται ομορφιάς και νερών:
Η αθλιότητα βέβαια που έχει χτιστεί από κει πίσω προκειμένου να διαχειρίζεται τις ομπρελοξαπλώστρες και να πουλάει μπύρες perroni στους χειρότερους τουρίστες των Ελληνικών νησιών (βλέπε Ιταλοί), χαλούσε την όλη μαγεία του τοπίου:
Πιάσαμε μια άκρη στην άμμο απλώνοντας τις πετσέτες μας και αρχίσαμε να απολαμβάνουμε το νερό, πίνοντας ακόμα μια μπυρίτσα:
Πήρα τη φωτογραφική και ξεκίνησα να περπατώ μέσα στο νερό, μιας και στα πρώτα μέτρα η παραλία ήταν αρκετά ρηχή, βλέποντας παράλληλα εντυπωσιακές εικόνες:
Ίσως είναι από τις περιπτώσεις που όσο και να μιλάει η λήψη σίγουρα αδικεί τη πραγματικότητα:
Δε καθίσαμε ούτε εκεί αρκετή ώρα μιας και το πρόγραμμα είχε συνέχεια, μια σύντομη επίσκεψη στην εξίσου εκπληκτική παραλία Μιχαλιού Κήπος που ήταν έτσι κι αλλιώς στο δρόμο μας. Περιττό να αναφέρω τις άριστες (και εκεί) εντυπώσεις μας:
Ένας δρόμος που μας οδηγούσε απογευματάκι πλέον προς την Αρκάσα και τη παραλία του Αγίου Νικολάου στην οποία δυστυχώς ο αέρας δεν ευνοούσε το μπάνιο:
Ευνοούσε όμως τις μπύρες στο διπλανό ωραίο μπαράκι:
Μια βουτιά όμως όφειλε να γίνει στη πολύ όμορφη και αυτή κατά τα φαινόμενα παραλία:
Πριν συνεχίσουμε το δρόμο μας για όχι πολύ μακριά, το γειτονικό Φοινίκι ,ένα μικρό ψαροχώρι διάσημο για τις ταβέρνες και το καλό φαγητό του:
Όντως το χωριό είναι το κλασσικό που προτιμούν όλοι για φαγητό:
Χωρίς αυτό να σημαίνει όμως ότι δεν έχει και αυτό μια πολύ ωραία παραλία που μας έδωσε αφορμή για μια απολαυστική απογευματινή βουτιά. Εντάξει, μαζί με μια μπύρα για τη δροσιά…
Αφού είχαμε τελειώσει με τις υπέρ-αρκετές βουτιές της ημέρας, αρχίσαμε να παίρνουμε τα βουνά, με κατεύθυνση τους Μενετές ,το διάσημο πολύχρωμο και όμορφο χωριό που βρίσκεται σχετικά κοντά στα Πηγάδια:
Βολτάραμε στα όμορφα στενάκια του χωριού γνωρίζοντας το:
Χωρίς να αργήσουμε να στρωθούμε στο παραδοσιακό καφενείο του, με τους παππούδες που έπιναν εκείνη την ώρα το καφέ τους να μας χαιρετούν ευγενικά:
Βγήκαμε περνώντας από την άλλη πλευρά του κεντρικού:
Ανεβαίνοντας στην εκκλησία της Παναγίας:
Εκεί βρίσκεται και το πιο γνωστό και πολυφωτογραφημένο μπαλκόνι του χωριού με άπλετη θέα προς τα Πηγάδια:
Και προς τα πολύχρωμα σπιτάκια του οικισμού:
Βγήκαμε μια καλλιτεχνική:
Φωτογραφίζοντας παράλληλα απέναντι την ώρα που ο ήλιος είχε αρχίσει τη κάθοδο του:
Βρεθήκαμε στη ταβέρνα Πέρδικα για μια ακόμα παγωμένη:
Αφήνοντας τους Μενετές βράδυ πλέον, με κατεύθυνση τα πηγάδια όπου η ζέστη ήταν για ένα ακόμη βράδυ ανυπόφορη με αποτέλεσμα να βγούμε νωρίς, έχοντας ήδη κάνει την επιλογή μας με το Boulevard Of Broken Dreams να έχει γίνει στέκι μας, πίνοντας τα ποτά μας και καταστρώνοντας τα σχέδια της επομένης…
(Το δρομολόγιο της ημέρας)
Ημέρα Τρίτη
Το πρόγραμμα είχε καταρτιστεί βάσει της αλλαγής που έπρεπε να κάνουμε στα αυτοκίνητα, κάτι που σήμαινε ότι θα βρισκόμασταν αρκετές ώρες στο δρόμο και σε αναμονές, οπότε όσο κι αν δε μας άρεσε δε μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς.
Έτσι αφού αφήσαμε το δωμάτιο φάγαμε πρωϊνό και πήραμε καφέδες για το δρόμο, αναχωρήσαμε προς το βορρά του νησιού, στο σημείο που ο δρόμος γίνεται πολύ πιο απότομος, ανηφορικός και με συχνές κατολισθήσεις για τις οποίες ευθύνονται καθαρά και σχεδόν αποκλειστικά οι κατσίκες.
Σταματήσαμε σε ένα σημείο θέασης πάνω από τη Κυρά Παναγιά:
Αλλά και σε ακόμη ένα πάνω από τα Άπελλα, γνωρίζοντας και 2 παιδιά προερχόμενα από την Ολλανδία που κάνανε τις 8ήμερες διακοπές τους στο νησί, με απευθείας πτήση μάλιστα!
Προορισμός μας ήταν το χωριό Λευκός και συγκεκριμένα ο «Κάτω Λευκός» ,γνωστός για μια ακόμα διάσημη παραλία του νησιού, κάτι που αντιληφθήκαμε από τη πρώτη στιγμή μόλις παρκάραμε το αυτοκίνητο:
Καθίσαμε σε ένα μπαράκι να ξεδιψάσουμε, διαπιστώνοντας ότι το χωριό έχει αρκετά ενοικιαζόμενα, καταστήματα, εστιατόρια κτλ:
η ζέστη όμως ήταν έντονη τραβώντας μας λίγο μετά στα υπέροχα νερά της «πισίνας» του Λευκού:
Μεσημεράκι πλέον και έπρεπε να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής, για να είμαστε κοντά στα πηγάδια. Το πρόγραμμα μας έλεγε ότι ήταν η σειρά να δούμε τη πιο γνωστή και ξακουστή παραλία του νησιού, τα «Άπελλα» ,έτσι στρίψαμε αριστερά μόλις είδαμε τη ταμπέλα ξεκινώντας να κατεβαίνουμε, σταματώντας πάλι σε ένα σημείο θέασης για πανοραμική λήψη:
Πλησιάζοντας στη παραλία διαπιστώσαμε ότι έπρεπε να παρκάρουμε σχετικά ψηλά, μιας και ο δρόμος τελείωνε και δεν είναι καλή ιδέα να φτάσει κανείς μέχρι κάτω γιατί θα έμπλεκε:
Η θέα από το πάρκινγκ μας προϊδέαζε για κάτι πολύ καλό και οι προσδοκίες είχαν ανέβει κατακόρυφα:
Πριν απ’ όλα αυτά όμως φροντίσαμε να προμηθευτούμε δύο παγωμένες από την ωραία ταβέρνα που βρίσκεται άνωθεν της παραλίας. Παγωμένες όμως, οφείλω να το πώ, μπράβο στον μαγαζάτορα!
Πήραμε το μονοπάτι βγαίνοντας στη παραλία με τα υπέροχα νερά:
Αν όμως κάτι τη κάνει και ξεχωρίζει είναι ο απίστευτος περιβάλλοντας χώρος με τα βράχια και τα δέντρα για τη φυσική σκιά, κάτι που την ανεβάζει πάρα πολύ:
Αφού ήπιαμε τις μπύρες μας και κάναμε τις βουτιές μας, συμπεράναμε ότι σίγουρα δεν ήταν η καλύτερη απ’ όσες είχαμε δει στα νησιά. Καλή μεν, κατώτερη σε σύγκριση με άλλες δε, οπότε πιστεύω ακράδαντα ότι ο περισσότερος ντόρος γίνεται για το φυσικό περιβάλλον και όχι για τα νερά αυτά καθ’ αυτά!
Οι ώρες περνούσαν κι εμείς έπρεπε να κάνουμε ακόμα μια στάση επιστρέφοντας στα Πηγάδια, έτσι συνεχίσαμε λίγο πιο κάτω παίρνοντας τη παράκαμψη με την απότομη κατηφόρα προς τη «Κυρά Παναγιά» μια ακόμη πολύ διάσημη παραλία της Καρπάθου:
Και εκεί φυσικά ισχύει ο κανόνας του μακρινού παρκαρίσματος για να μη μπλέξεις:
Πήραμε δύο μπύρες από το ψιλικατζίδικο και κατεβήκαμε στη παραλία που αν και νωρίς σχετικά, σχεδόν 17:30, την είχε πιάσει η σκιά σε μεγάλο μέρος της:
Από πάνω δεσπόζει η ομώνυμη εκκλησία που πρωταγωνιστεί σε πάμπολλα καρτ ποσταλ, μαγνητάκια κι άλλα αναμνηστικά από το νησί:
Το βουτίδι ήταν ωραίο, αν και στο σύνολο ήταν μια παραλία για την οποία είχα εξίσου μεγαλύτερες προσδοκίες σε σχέση με όσα τελικά είδα:
Φτάσαμε στα πηγάδια γύρω στις έξι όπου έπρεπε να σκοτώσουμε το χρόνο και την υπομονή μας περιμένοντας να ετοιμαστεί το αμάξι που θ’ αλλάζαμε. Δε φτάνει που γυρίσαμε εντελώς πίσω, παρόλο που θα διανυκτερεύαμε στην Όλυμπο, περιμέναμε και μια ώρα πίνοντας μπύρα σε ένα Pool bar με κάτι καμένους Αγγλάρες και άλλη μισή έξω απ’ το πλυντήριο αυτ/των…
Ξεκινήσαμε για την Όλυμπο μετά τις επτά το απόγευμα, καθώς το πλάνο της εκδρομής από τη πρώτη μέρα που κλείστηκε ήταν να αφιερωθούν δύο βράδια στο καταπληκτικό αυτό χωριό. Οι πληροφορίες που μας έδωσαν για 45 λεπτά δρόμου μόνο αληθινές δεν ήταν και το σκοτάδι έκανε τα πράγματα πιο δύσκολα. Ενός δρόμου που θέλει πολύ μεγάλη προσοχή λόγω απότομων στροφών, έργων και κατολισθήσεων επίσης.
Μία ώρα και ένα τέταρτο μετά είχα φτάσει στο πάρκινγκ του χωριού, μιας και σαν αμιγώς νησιωτικό και ορεινό χωριό, δε μπορεί να μπει αυτοκίνητο στα μικροσκοπικά στενάκια, που έτσι κι αλλιώς ήταν ανηφορικά με σκαλιά. Η πρώτη εικόνα αν και νύχτα ήταν μαγική:
Η ενέργεια του μέρους δε γίνεται να μη σε κατακλύσει αμέσως. Είναι από τα χωριά που εκτός από τη μεγάλη τους ομορφιά έχουν και αυτό το κάτι που σε συναρπάζει, ιδιαίτερα όταν φεύγουν οι τουριστικές ορδές και μένεις μόνος σου με τους ντόπιους. Ήταν και αυτός ένας από τους λόγους για να αφιερώσουμε εκεί χρόνο διαμονής. Παραλάβαμε το διαμέρισμα μας με το πολύ ωραίο –όπως φαινόταν μες τη νύχτα μπαλκόνι- και βγήκαμε μια βόλτα ξεκινώντας από τη πλατεία με την εκκλησία:
Καθίσαμε στον υπέροχο καφενέ μαζί με ντόπιους όπως προανέφερα:
Και πεινασμένοι όπως ήμασταν δοκιμάσαμε τους εκλεκτούς μεζέδες του χωρίς δεύτερη σκέψη:
Πριν επιστρέψουμε στο δωμάτιο, πήρα τη φωτογραφική μηχανή κι έκανα μια πρώτη βόλτα στα στενάκια, που δε τα είχα δει όπως ήθελα φτάνοντας μιας και κουβαλούσα τις αποσκευές φορτωμένος σα το γαϊδούρι, αντικρύζοντας τα γνωστά μαγαζάκια με τα κεντήματα;
Το χωριό είχε πολλά πράγματα να δώσει κάτι που σήμαινε ότι έπρεπε να διερευνηθεί καλύτερα υπό το φως της ημέρας:
Το μπαλκόνι μας είχε όντως εξαιρετική θέα, κάτι που θα διαπιστώναμε την επομένη κι ευτυχώς ο καιρός δεν ήταν πολύ ανάποδος, μιας και μιλάμε για ορεινό χωριό με απρόβλεπτες πολλές φορές συνθήκες (σα τη Χώρα Αμοργού ένα πράγμα), έτσι στρωθήκαμε τελειώνοντας λίγο από το τζιν που μας είχε απομείνει και γυρνώντας το σε ρούμι.
Βγήκαμε ξανά γύρω στις 12 για ένα ποτό, μιας και είχαμε μάθει ότι το καφενείο εκτελεί και χρέη μπαρ. Ωραία πράγματα, απ’ αυτά που μας αρέσουν πολύ:
Γυρίσαμε και πάλι στο μπαλκόνι όπου με εκλεκτή μουσική και ποτό σχεδιάσαμε τις κινήσεις μας για την επόμενη μέρα, απολύτως ευτυχισμένοι με όσα είχαμε δει!
(Το δρομολόγιο της ημέρας)
Ημέρα Τέταρτη
Ξυπνήσαμε για κάποιο λόγο αρκετά νωρίς και αυτό μας έδωσε την ευκαιρία να περιεργαστούμε καλύτερα το δωμάτιο, χτισμένο στα πρότυπα των παραδοσιακών Καρπαθιώτικων σπιτιών με τα εντοιχισμένα κρεβάτια:
Όπως επίσης και το εκπληκτικής ομορφιάς και θέας μπαλκόνι μας, πέφτοντας μέσα στη χθεσινοβραδινή μας πρόβλεψη:
Η μαγική του θέα είναι ζητούμενο πολλές φορές στις διακοπές αρκετών ανθρώπων τολμώ να πω, μιας και αυτό είναι που συχνά σου αδειάζει το μυαλό από τις άχρηστες πληροφορίες και τις σκοτούρες και σε ξεκουράζει πραγματικά. Αυτό συνέβη και σε μας:
Αποφασίσαμε να πιούμε καφέ στο χθεσινοβραδινό καφενέ, έτσι βγήκαμε από το δωμάτιο και κατευθυνθήκαμε προς τη πλατεία:
Θαυμάζοντας τις απολαυστικές εικόνες του χωριού, ενός χωριού για το οποίο άλλοι διανύουν χιλιάδες χιλιόμετρα κι εμείς πρέπει να είμαστε τυχεροί που το έχουμε στη χώρα μας:
Κάναμε μια σύντομη βόλτα μιας και έπρεπε να φύγουμε, προγραμματίζοντας τη περαιτέρω εξερεύνηση της Ολύμπου για το απόγευμα:
Πως να περιγράψει κανεις με λόγια τέτοια ομορφια;
Ετοιμαστήκαμε και βγήκαμε περπατώντας προς το πάρκινγκ, την ώρα που τα μαγαζιά ήταν στο φόρτε τους, μιας και οι επισκέπτες κατέφθαναν σωρηδόν:
Έτοιμα να σερβιριστούν ήταν και τα μυρωδάτα φαγητά, μιας και η συνήθεια αρκετών τουριστών είναι να τρώνε μεσημεριανό γύρω στις 12:
Προχωρήσαμε στα σκαλιά ανάμεσα σε όμορφα μαγαζάκια με προϊόντα του νησιού και τις γιαγιάδες με τις παραδοσιακές φορεσιές, βλέποντας παράλληλα εξαιρετικές εικόνες στο πρωινό φως του ήλιου:
Εξαιρετικές εικόνες όμως:
Μπήκαμε στ’ αμάξι και ένα τεταρτάκι αλλά και αρκετές απότομες και δύσκολες στροφές αργότερα βρεθήκαμε στο δεύτερο λιμάνι της Καρπάθου, το χωριό Διαφανί:
Αρχικά είχαμε ως στόχο να δούμε τις διαθέσιμες εκδρομές προς τη γειτονική Σαρία, έτσι αφού μαζέψαμε τις πληροφορίες καθίσαμε για ένα παγωμένο φραπέ προκειμένου ν’ αποφασίσουμε:
Κάπου εκεί συμπέρανα με βεβαιότητα ότι στο νησί αυτό είναι πραγματικά δύσκολο να βρεις κακή παραλία:
Δείτε νερά δίπλα στο «λιμάνι» του Διαφανίου:
Ήπιαμε το καφεδάκι, ρίξαμε μια χαλαρή βουτιά και μεσημέρι όπως ήταν αναχωρήσαμε γι’ άλλες πολιτείες, ή καλύτερα γι’ άλλες παραλίες. Ο δρόμος περνούσε υποχρεωτικά και πάλι έξω απ’ την Όλυμπο και το σημείο θέασης μου έδωσε μια ακόμα ευκαιρία για στάση και φωτογραφία:
Ο μεγάλος στόχος της ημέρας ήταν η παραλία του Αγίου Μηνά, η οποία πέραν της ομορφιάς της φημίζεται και για τη δύσκολη πρόσβαση. Οι συστάσεις που είχαμε ήταν να μη κατέβουμε με συμβατικό αυτοκίνητο, οι πληροφορίες όμως που πήραμε στην Όλυμπο ήταν αντίθετες, ότι σιγά σιγά και με προσοχή μπορείς να κατέβεις ως εκεί.
Τι τελικά ισχύει; Αρχικά ότι δεν είναι 2 χιλιόμετρα όπως γράφει η ταμπέλα, αλλά κοντά στα τέσσερα. Επίσης ότι χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή στη κατάβαση και ένα σχετικά ψηλούτσικο αμάξι. Τέλος και σημαντικότερο απ’ όλα, είναι ότι πρέπει να χρησιμοποιηθεί ο δρόμος που είναι κοντύτερα στην Όλυμπο και όχι ο άλλος, που είναι πραγματικά τρομαχτικός όπως μας ενημέρωσαν οι ντόπιοι.
Βασιζόμενοι λοιπόν περισσότερο στη διαίσθηση μας, λιγότερο στο maps και καθόλου στις ταμπέλες που δεν υπήρχαν, ξεκινήσαμε τη κατάβαση στη δύσκολη διαδρομή:
Μετά από αρκετό κόπο και προβληματισμένοι αν πάμε σωστά κάναμε δεξιά μόλις βρήκαμε λίγο διαθέσιμο χώρο, μαθαίνοντας ότι υπάρχει ακόμα μια εκπληκτική παραλία ή Νατι (η το Νατι) που χρησιμοποιεί μέχρι ενός σημείου τον ίδιο δρόμο:
Μερικές στροφές πιο κάτω ξαναβρήκαμε ευκαιρία για μια πανοραμική, καταλαβαίνοντας ότι επιτέλους πλησιάζουμε στο προορισμό μας.
Τι να καταλάβει άλλωστε το Ι10 όταν το οδηγάει ο Έλληνας Ραϊκόννεν;
Δεν αργήσαμε καθόλου να παρκάρουμε στο χώρο που διατίθεται πάνω από τη παραλία
Και χολοσκασμένοι καθώς ήμασταν από τη δύσκολη κατάβαση, μπουκάραμε θα έλεγα στο όμορφο ταβερνείο για να πιούμε δύο παγωμένες να συνέλθουμε:
Μπορούσαμε πλέον να κατηφορίσουμε στην όμορφη παραλία του Αγίου Μηνά που βρίσκεται κάτω από την ομώνυμη εκκλησία:
Απλωθήκαμε και ανοίξαμε το φορητό ψυγειάκι για να δροσιστούμε. Αν και είχα δει πολλές όμορφες εικόνες στη Κάρπαθο σε ότι αφορά τις παραλίες της, νομίζω ότι στη συγκεκριμένη εξτασιάστηκα, θεωρώντας την πλέον μετά βεβαιότητος τη καλύτερη παραλία του νησιού, τουλάχιστον για το δικό μου κριτήριο.
Αυτή θα είναι η εικόνα που θα κουβαλάω μαζί μου όλο το χειμώνα. Ο ορίζοντας, τα καταπράσινα νερά και η βοτσαλωτή παραλία. Δεν έχω να πω κάτι άλλο:
Κάναμε τις βουτιές μας και τη χαρήκαμε ιδιαίτερα, μιας και δεν υπήρχε λόγος βιασύνης, νιώθοντας κάτι παραπάνω από δικαιωμένοι που τελικώς προσπαθήσαμε τη κατάβαση ως εκεί:
Είχαμε αποφασίσει να πάμε για φαγητό στο Μύλο το καλύτερο ίσως εστιατόριο του νησιού, ευρισκόμενο σε παραδοσιακό ανεμόμυλο της Ολύμπου και με απίστευτη θέα στο απέραντο γαλάζιο, ωστόσο μόλις ανεβήκαμε προς το πάρκινγκ…
Είναι από τις στιγμές που δε σχεδιάζεις και σου βγαίνουν. Είναι από τα ζητούμενα στις διακοπές. Τι πιο όμορφο από ένα απλό παραδοσιακό ταβερνάκι πάνω από μια τέτοια ονειρεμένη παραλία άλλωστε;
Κάναμε το βήμα χωρίς να το σκεφτούμε περαιτέρω. Θα πηγαίναμε στο Μύλο το βράδυ, τώρα θα κάναμε αυτό που έλεγε η καρδιά μας. Σαλάτα, κολοκυθοκεφτέδες, φρέσκιες πατάτες, φάβα, γαύρος στο τηγάνι και παγωμένη ρακή, ήταν, είναι και θα είναι πάντα αρκετά:
Ανεβήκαμε πολύ πιο γρήγορα και εύκολα σε σχέση με τη κατάβαση μέχρι το κεντρικό δρόμο, συναντώντας πεζοπόρους που έκαναν τη συγκεκριμένη δύσκολη διαδρομή, αρνούμενοι ευγενικά να τους ανεβάσουμε αν και το προτείναμε. Γύρω στις πέντε και μισή ήμασταν και πάλι στην Όλυμπο:
Έχοντας μπροστά μας μερικές ώρες διαθέσιμες ώστε να δούμε το χωριό που εκείνη την ώρα είχε αρκετή ζωή:
Φτάνοντας στη κεντρική πλατεία του χωριού περάσαμε από το παραδοσιακό καφενείο «Η Κρήτη» που είχα σταμπάρει από το πρωί και δε γινόνταν να μη κάνουμε στάση:
Η συμπαθέστατη γιαγιά μας σέρβιρε τις μπύρες μαζί με κατσικίσιο τυρί Ολύμπου, πράσινες ελιές και ένα καταπληκτικό ζυμωτό ψωμί. Δε γινόταν να μείνουμε στη μία όπως καταλαβαίνετε… Αφού φωτογράφισα τον εσωτερικό χώρο,
Αναχωρήσαμε μέσω του μονοπατιού λίγο πιο πάνω για το περίφημο και πολύφωτογραφισμένο εκκλησάκι του Χριστού, με τη μαγική θέα του:
Αν και σε πλήρη καλοκαιρία, τα σύννεφα άρχισαν να περικυκλώνουν τις Κορυφές του βουνού, κάνοντας το σκηνικό ακόμα πιο περίεργο και όμορφο, δίνοντας μας την ευκαιρία για εξαιρετικές λήψεις:
Ο ήλιος είχε αρχίσει τη κάθοδο του κι εμείς συνεχίσαμε τη βόλτα μας στα ενδότερα του χωριού, κάνοντας στάση στη πλατεία και στο κατάστημα με τα τουριστικά (και όχι μόνο) υπέροχα είδη που το είχε ένας γνωστός του Νίκου από τον Πειραιά, ο οποίος μένει τα τελευταία χρόνια μόνιμα στην Όλυμπο, όπου τα είπαμε για λίγο και συνεχίσαμε τη πορεία μας, φτάνοντας στη πίσω πλευρά του χωριού:
Εκεί βρήκαμε και τον Μύλο, με τα γεμάτα τραπέζια του στημένα υπέροχα με προοπτική στο ηλιοβασίλεμα:
Ένα ηλιοβασίλεμα που είχαμε αποφασίσει να το δούμε στο μπαλκόνι μας, απολαμβάνοντας το τελευταίο εισαγόμενο Κουβανέζικο νέκταρ που κουβαλούσαμε, πριν ανοίξουμε το επόμενο μπουκάλι:
Είναι από τις περιπτώσεις που θέλεις να κάθεσαι μόνο βλέποντας τη θέα κι ακούγοντας μουσική, αν και ούτε αυτό είναι απαραίτητο… Η εκπληκτικές εικόνες διαδέχονταν η μία την άλλη, ειδικότερα όταν τα φώτα του χωριού ξεκίνησαν ν’ ανάβουν σταδιακά:
Δεν υπήρχε κανένας λόγος να φύγουμε, παρά μόνο λίγα ψώνια που έπρεπε να μπουν στις αποσκευές μας, όπως μακαρούνες Καρπάθου και θυμαρίσιο μέλι, που θα βρείτε σε πολλά σημεία στο χωριό αλλά θα καταλάβετε από πού αξίζει να αγοράσετε.
Μετά από μια στάση στο καφενείο για ένα τελευταίο, μείναμε στο μπαλκόνι ως αργά, παρόλο που είχαμε αρκετά πρωινό ξύπνημα. Δε θέλαμε να χάσουμε στιγμή…
(Το δρομολόγιο της ημέρας)
Ημέρα Πέμπτη
Πριν τις εννιά το πρωί ήμασταν κιόλας στο πόδι, με τα πράγματα ήδη έτοιμα, μιας και δε θα επιστρέφαμε στο χωριό. Πήραμε το μονοπάτι βλέποντας ακόμα μια φορά αυτή την υπέροχη θέα:
Καταλήγοντας στο παραδοσιακό φούρνο για να φάμε δύο τυρόπιτες με το τοπικό μαλακό γλυκό τυρί της Καρπάθου:
Αφήσαμε την Όλυμπο μέσω νεφών, ένα μοτίβο που επαναλαμβάνονταν και το πρωί:
Κατεβήκαμε στο Διαφάνι και μιας και είχαμε αρκετή ώρα στη διάθεση μας ήπιαμε καφεδάκι, καλημερίζοντας τον μάγειρα και ψαρά από το χθεσινό ταβερνάκι στον Άγιο Μηνά. Το πλοίο με το όνομα «Αναστασία ΙΙ» που θα μας οδηγούσε σε ακόμα ένα νησί, ένα ακατοίκητο νησί, έδεσε στο λιμάνι στις 10:30, όπου επιβιβαστήκαμε κι αναχωρήσαμε σχεδόν αμέσως:
Αφήσαμε πίσω μας το Διαφάνι:
Όπου μετά από μισή ώρα γαλήνιας πλεύσης θα αποβιβαζόμασταν στο έρημο νησί της Δωδεκανήσου και «προέκταση» θα έλεγε κανείς της Καρπάθου με το όνομα Σαρία και τις μαγικές παραλίες του:
(Για να μη βγει θεόρατο το κεφάλαιο της Καρπάθου, ακολουθεί αναλυτική παρουσίαση της Σαρίας σε επόμενο επιπλέον κεφάλαιο)
Η εκδρομή κράτησε ως τις τέσσερις και μισή το απόγευμα, αφήνοντας μας τις καλύτερες των εντυπώσεων. Οι περισσότεροι είχαν ξεκινήσει απ’ τα Πηγάδια, εμείς όμως είχαμε αφετηρία το Διαφάνι, σε ένα πλοίο που αρκετοί χρησιμοποιούν και σαν μέσο μεταφοράς μεταξύ των δύο, έτσι αποβιβαστήκαμε κοιτώντας τα πάντα δελεαστικά νερά του Διαφανίου:
Δε χρειάστηκε να το σκεφτούμε πολύ. Χρόνο είχαμε, όρεξη είχαμε, παγωμένες μπύρες βρήκαμε, οπότε και η βουτιά φάνταζε μονόδρομος!
Τα νερά ήταν για ακόμα μια φορά ονειρεμένα, κάνοντας το απογευματινό μπάνιο αξέχαστο:
Έτσι λίγο πριν τις έξι αναχωρήσαμε για την επιστροφή μας στα Πηγάδια. Το άνοιγμα του δρόμου λίγα χιλιόμετρα μετά μας έκανε να αποχαιρετήσουμε την Όλυμπο όπως της άξιζε:
Το δρομολόγιο της επιστροφής ήταν και πάλι περισσότερο από μια ώρα, παρόλο που ήξερα πλέον καλά το δρόμο. Εφόσον δεν είχαμε καμιά άλλη υποχρέωση παρά μόνο να τσεκάρουμε στο ξενοδοχείο στα Πηγάδια, φτάνοντας εκεί στρίψαμε δεξιά προς Μενετές, με σκοπό να πάμε για φαγητό στη Πέρδικα μια ταβέρνα που όλοι προτείνουν:
Για κακή μας τύχη πέσαμε πάνω σε διακοπή ρεύματος, ωστόσο με λίγη καλή θέληση βολευτήκαμε μια χαρά. Φάβα, σαλάτα χόρτα, κρασί, μαλακό τυράκι και το πιάτο του νησιού, μακαρούνες με μυζήθρα. Όλα ντόπια, όπως και το λευκό κρασί:
Επιστρέψαμε λίγο πριν πέσει η νύχτα
Μη μπορώντας να αντέξουμε τη ζέστη στο μπαλκόνι καθώς δε φυσούσε ούτε για πλάκα με αποτέλεσμα να μη μπορούμε να καθίσουμε να πιούμε ένα ποτό, κατηφορίσαμε προς το γνωστό πεζόδρομο γύρω στις δέκα.
Η θέση μας στο bar του Boulevard of broken dreams ήταν σχεδόν «κρατημένη» και η βραδιά περιστράφηκε γύρω από τις συζητήσεις για το νησί με ένα ντόπιο φίλο που είχαμε γνωρίσει νωρίτερα στο μαγαζί του με αναμνηστικά από το νησί, μαθαίνοντας πολύ ωραία πράγματα για την Όλυμπο, τους κατοίκους και το πανηγύρι που οργανώνεται εκεί τον Αύγουστο, για το που έπρεπε να φάμε (και δεν ανέφεραν οι πληροφορίες μας) και γενικώς για όσα δε κάναμε και αξίζανε για τη δεύτερη φορά. Όλα αυτά βεβαίως με το Γιώργο να γεμίζει κατ’ εξακολούθηση τα ποτήρια και τ’ αυτιά μας με εξαίρετες rock blues μουσικές.
Τι άλλο να ζητήσεις κανείς για τελείωμα μιας εκδρομής;
Ημέρα έκτη – Αναχώρηση
Το πρωινό ξύπνημα είχε γίνει πλέον συνήθεια στην εκδρομή, έτσι και εκείνο το πρωί του Σαββάτου. Κατεβήκαμε για καφέ και τυρόπιτα από τον ωραίο φούρνο στο πεζόδρομο και αναχωρήσαμε με το ήδη φορτωμένο αμάξι για το αεροδρόμιο του νησιού, φτάνοντας περίπου 15 λεπτά μετά:
Η πτήση είχε παραδόξως αρκετό κόσμο στην αναμονή κάτι που μου έκανε εντύπωση, προερχόμενη από Κάσο και με προορισμό το αεροδρόμιο της Ρόδου. Το κτελ με φτερά της skyexpress δεν ήταν μόνο συνεπέστατο, έφυγε και μερικά λεπτά νωρίτερα από το προβλεπόμενο:
Κοιτούσα κάτω μου τη παραλία του Διακόφτη νιώθοντας πολύ περίεργα καθώς έφευγα από ένα νησί για να πάω σ’ ένα άλλο με αεροπλάνο και όχι με πλοίο, διαπιστώνοντας ότι χωρούσε ακόμα μία (τουλάχιστον) ημέρα στη Κάρπαθο:
Δεν είναι σίγουρα νησί που προλαβαίνεις να τα δεις όλα με τη πρώτη επίσκεψη καθώς πρόκειται για ειδική κατηγορία λόγω των ιδιαιτεροτήτων του και για ένα προορισμό που οφείλεις να ξαναπάς κάποια στιγμή στη ζωή σου.
Είμαι πολύ ικανοποιημένος απ’ όσα εν τέλει κάναμε, ωστόσο ξέρω ότι υπήρχαν άλλα τόσα που δε κάναμε, οπότε αυτή την εκκρεμότητα τη κρατάω…
Last edited:
thanos75
Member
Ααααχχχ ο Άγιος Μηνάς, αυτός ο ορίζοντας και αυτά τα νερά!!!! Τί μου θύμισες τώρα...Ιούνιος 2009 κατεβήκαμε με τζιπ προερχόμενοι και εμείς από την Όλυμπο. Στην κατάβαση πρέπει να είπα το "Πάτερ ημών" και το "Πιστεύω" τουλάχιστον 3 φορές έκαστον! Αλλά όταν φτάσαμε εκεί, αυτά τα νερά, αυτό το βοτσαλάκι, και αυτή η θέα! Σημειωτέτον επειδή ήταν Ιούνιος ήμασταν μόνοι μας στην παραλία (5 άτομα)...απίστευτη αίσθηση! Κάποια στιγμή θυμάμαι για έναν αδιευκρίνηστο λόγο άρχισα να τραγουδάω Αλέκα Κανελλίδου "Πόσο γλυκά με σκοτώνεις με την αγάπη σου αυτή!" (Τώρα το πώς και το γιατί μου βγήκε αυτό το τραγούδι τη δεδομένη στιγμή, άβυσσος η ψυχή μουΚάρπαθος
Επίσκεψη : Αύγουστος 2021
Διάρκεια: 6 ημέρες
Είχε φτάσει η σειρά για ακόμα ένα νησί, το τελευταίο στα Δωδεκάνησα. Τόσο απλά και τόσο όμορφα. Περνώντας τα χρόνια κι εκδρομή με την εκδρομή, περίμενα απλά να έρθει η ώρα της Καρπάθου, κάτι που έγινε (όπως και στη Κάσο) ένα χρόνο περίπου μετά τον αρχικό προγραμματισμό.
Το νησί αυτό βέβαια δεν είναι ούτε κατά διάνοια μικρό, ούτε πολύ μεγάλο, είναι όμως αρκετά ορεινό και δύσβατο με αποτέλεσμα να χρειάζεται αρκετές ημέρες προκειμένου να το δει κάποιος όπως του πρέπει. Έχοντας πολύ συχνή πρόσβαση από αέρος, αλλά και ακτοπλοϊκώς από τη πιο κοντινή Ρόδο όπως και τη Κρήτη, δε το λες νησί άγονης γραμμής με τη στενή έννοια του όρου, η γεωγραφική του όμως θέση συνηγορεί σ’ αυτό.
Το καλό τουλάχιστον είναι ότι για τη Κάρπαθο υπάρχει αρκετά μεγάλη πληροφόρηση στο φόρουμ αλλά και εκτός αυτού, απολύτως δίκαια μιας και αποτελεί δημοφιλέστατο προορισμό με κύριο σημείο αναφοράς τις καταπληκτικές κι ασυναγώνιστες παραλίες του και μάλιστα ίσως τα επίθετα που χρησιμοποιώ να είναι λίγα για να περιγράψουν αυτό που θα δει κανείς.
Η αλήθεια είναι ότι είχα πολύ μεγάλη περιέργεια για να δω τη Κάρπαθο, ακούγοντας όλα αυτά τα θεαματικά σχόλια για τις παραλίες, τα τοπία και τα χωριά της, όχι όμως για τα υπόλοιπα και χάρηκα πολύ που εν τέλει τα κατάφερα, γυρίζοντας γεμάτος από όμορφες αναμνήσεις και εικόνες!
Ημέρα πρώτη – Άφιξη
Πιάσαμε τα Πηγάδια -το κύριο λιμάνι και πρωτεύουσα της Καρπάθου- στις έξι και μισή το απόγευμα, ερχόμενοι από τη γειτονική Κάσο. Είχαμε αποφασίσει να ξεκινήσουμε το πρόγραμμα από την επόμενη μέρα όντας κατασταλαγμένοι για το τι θα δούμε και «χωρίζοντας» το νησί σε τμήματα, έτσι αφιερώσαμε τη συγκεκριμένη μέρα στο νησί της Κάσου. Οι πρώτες εικόνες ήταν περίπου σαν αυτές που μου είχαν περιγράψει φίλοι, γνωστοί αλλά κι ένας κολλητός μου που πήγε πρόσφατα. Σχεδόν απογοητευτικές…
View attachment 370654 View attachment 370655
Τεράστια κτήρια που δε σε παραπέμπουν στο νησί, πολυκατοικίες, φασαρία και ατελείωτη ζέστη:
View attachment 370656
Ζοριστήκαμε πολύ να φτάσουμε ως το δωμάτιο φορτωμένοι με τόσα πράγματα, μιας κι αυτό ήταν στα ανώτερα σημεία της πόλης, χτισμένο σε μια ανηφόρα με μεγάλη κλίση, βγαίνοντας σχεδόν αμέσως για προμήθειες, φαγητό και εξερεύνηση. Η εντύπωση μου από κει ψηλά έγινε ακόμη χειρότερη απ’ τη πρώτη εικόνα. ΣΑ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΤΗ ΠΟΛΙΧΝΗ ΜΕ ΘΑΛΑΣΣΑ:
View attachment 370657
Βρεθήκαμε κεντρικά, συναντώντας το κάθετο πεζόδρομο με τα δύο γυράδικα αριστερά δεξιά που αν αγαπάτε τα στομάχια σας κι έχετε έστω και χαμηλό κριτήριο γεύσης δε πρέπει να φάτε ΠΟΤΕ στη ζωή σας:
View attachment 370658
Προχωρήσαμε αριστερά και παράλληλα με τη θάλασσα, φτάνοντας στο συμπαθητικό κτήριο του Επαρχείου, View attachment 370796
Επιστρέφοντας από τον πεζόδρομο με τα μαγαζιά και τα σουβενιραδικα:
View attachment 370797
Εκεί βρίσκεται και η βάρκα, μια χαρακτηριστική εικόνα από τα Πηγάδια:
View attachment 370659
Φάγαμε, επιστρέψαμε στο δωμάτιο για να ετοιμαστούμε και βγήκαμε σχετικά νωρίς, καθώς η ζέστη ήταν ανυπόφορη και εκνευριστική ακόμα και στο μπαλκόνι στις δέκα το βράδυ.
Ευτυχώς στα Πηγάδια υπάρχει αρκετή νυχτερινή ζωή, κάτι που μπορεί να συμπεράνει κανείς κατευθείαν, τουλάχιστον τον Αύγουστο που βρεθήκαμε κι εμείς εκεί. Γυρίσαμε μερικά bar ακούγοντας εξαιρετικές ροκ μουσικές με αποκορύφωμα το Galileo, μαζί με πολλά ελληνοαμερικάνικα κάνοντας με να νιώσω ότι βρίσκομαι σε μπαράκι στην Αστόρια…
Είναι γνωστό ότι το μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων της Καρπάθου βρίσκεται εκτός νησιού, με αρκετά μεγάλες κοινότητες στην Ελλάδα αλλά και τις Ηνωμένες Πολιτείες, κάτι που θύμιζε τη προ διετίας επίσκεψη μας στη Κάλυμνο που επικρατεί η ίδια κατάσταση.
Καταλήξαμε και περάσαμε αρκετές ώρες σε ένα μπαρ που θέλω να κάνω ιδιαίτερη αναφορά, ένα πραγματικό κόσμημα το οποίο κατατάσσω σίγουρα σε ένα εκ των τριών κορυφαίων μπαρ στα Δωδεκάνησα (μαζί με το Μελτέμι της Λέρου και τη Ρωγμή του Χρόνου της Ρόδου) και σίγουρα ένα από τα πιο πλούσια σε κάβα και γνώσεις μαγαζιά που έχω επισκεφτεί, αντίστοιχο με το –άλλης λογικής- «Ιερά Οδός» στη Σάμο.
Καταπληκτικός χώρος με πολύ ζεστή και φιλόξενη ατμόσφαιρα, εξαιρετικής ποιότητας ποτά, προσεγμένο μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας, με μουσική που δε θα μπορούσε να ναι καλύτερη κινούμενη σε rock blues μονοπάτια, αλλά και μία αρκετά γεμάτη, εκλεκτή και πολύ ποιοτική κάβα, που μόνο γνώστες επιπέδου @gelf μπορούν να εκτιμήσουν:
View attachment 370660
(Ένα μεγάλο ευχαριστώ και από εδώ στο φίλο και ιδιοκτήτη Γ, για τη φιλοξενία του, αλλά και τα βινύλια που μας δώρισε για να τα βάλουμε στο δικό μας χώρο…).
Ήταν η καλύτερη «αποζημίωση» για τα όσα δεν είχαμε δει ακόμα στα Πηγάδια, ένα μέρος πάντως που τη νύχτα έδειχνε συμπαθητικότερο:
View attachment 370661
Ημέρα δεύτερη
Ξύπνησα νωρίς και από το τηλέφωνο, καθώς ήταν η ώρα να παραλάβω το αυτοκίνητο που είχαμε νοικιάσει, μιας και αν θέλει κάποιος να δει τη Κάρπαθο όπως πρέπει, δεν υπάρχει δυστυχώς άλλος τρόπος.
Είχα ενημερωθεί για κάποιες αναποδιές από το γραφείο κι έτσι έπρεπε να ξαναλλάξουμε όχημα 2 μέρες μετά, κάτι που μας έβγαζε από τον αρχικό προγραμματισμό για κάποια ώρα, αλλά δεν ήταν ικανό να μας στερήσει την όρεξη και την ενέργεια μας για την εκδρομή. Τέλος Αυγούστου και όλα τα γραφεία ενοικιάσεως ήταν sold out, οπότε όσοι σκοπεύετε να νοικιάσετε όχημα να το κάνετε από νωρίς όπως εμείς, αλλιώς θα βρεθείτε προ εκπλήξεως!
Μετά από ένα σύντομο πρωινό επιβιβαστήκαμε ξεκινώντας τη περιήγηση στο ευρύτερο νησί. Το σχέδιο μας ήταν να δούμε το νότιο τμήμα του νησιού, έτσι πήραμε το κεντρικό δρόμο με κατεύθυνση το αεροδρόμιο. Η πρώτη μας στάση έγινε στη κοντινή παραλία της Αμοοπής με τα υπέροχα νερά και ήταν η καλύτερη εισαγωγή στις παραλίες – πισίνες της Καρπάθου:
View attachment 370662
Αφού κάναμε μια σύντομη βουτιά, αποφασίσαμε να πιούμε το καφέ μας στο ωραίο μεν καφέ εστιατόριο που βρίσκεται από πάνω, με το σχετικά βραδύκαυστο σερβις δε που μας έφερε μάλιστα καφέ χωρίς νερό. Πάμε παρακάτω…
View attachment 370664
Αμέσως μετά ήταν η σειρά της παραλίας Χριστού Πηγάδι βάζοντας μας για τα καλά στο κλίμα των νερών του νησιού, όπως μπορεί εύκολα να διακρίνει κανείς:
View attachment 370665
Ήταν μεσημεράκι και άνοιξε η πρώτη μπύρα από το φορητό ψυγείο, πριν συνεχίσουμε τη περιήγηση μας:
View attachment 370666
Ο μεγάλος στόχος της ημέρας ήταν ο Διακόφτης, η πολύ διάσημη παραλία που βρίσκεται κάτω από το αεροδρόμιο, έτσι φτάνοντας ως αυτό προς στιγμήν απογοητευτήκαμε βλέποντας τους serfer και τα όχι τόσο ιδιαίτερα ρηχά νερά, ωστόσο γρήγορα καταλάβαμε ότι είχαμε κάνει λάθος:
View attachment 370667
Με το γνωστό παραδοσιακό τρόπο της ερώτησης, διαπιστώσαμε ότι για να φτάσουμε στο Διακόφτη έπρεπε να κάνουμε όλο το γύρο του αεροδρομίου σε περίπου 3,5 χιλιόμετρα χωματόδρομο. Όντως μερικά λεπτά μετά αφού παρκάραμε αντικρύσαμε το λόγο για τον οποίο αυτή η παραλία είναι τόσο γνωστή:
View attachment 370668
Διαμαντένια καταγάλανα νεράσανκαλύτερα απ' αυτά της Καραϊβικής, που μας θύμισαν αμέσως το Πλατύ γιαλό στους Λειψούς:
View attachment 370669
Η παραλία αυτή βέβαια είναι διπλή, με αυτή που βρίσκεται από την άλλη πλευρά να μη στερείται ομορφιάς και νερών:
View attachment 370670
Η αθλιότητα βέβαια που έχει χτιστεί από κει πίσω προκειμένου να διαχειρίζεται τις ομπρελοξαπλώστρες και να πουλάει μπύρες perroni στους χειρότερους τουρίστες των Ελληνικών νησιών (βλέπε Ιταλοί), χαλούσε την όλη μαγεία του τοπίου:
View attachment 370671
Πιάσαμε μια άκρη στην άμμο απλώνοντας τις πετσέτες μας και αρχίσαμε να απολαμβάνουμε το νερό, πίνοντας ακόμα μια μπυρίτσα:
View attachment 370672
Πήρα τη φωτογραφική και ξεκίνησα να περπατώ μέσα στο νερό, μιας και στα πρώτα μέτρα η παραλία ήταν αρκετά ρηχή, βλέποντας παράλληλα εντυπωσιακές εικόνες:
View attachment 370673
View attachment 370674
Ίσως είναι από τις περιπτώσεις που όσο και να μιλάει η λήψη σίγουρα αδικεί τη πραγματικότητα:
View attachment 370675
Δε καθίσαμε ούτε εκεί αρκετή ώρα μιας και το πρόγραμμα είχε συνέχεια, μια σύντομη επίσκεψη στην εξίσου εκπληκτική παραλία Μιχαλιού Κήπος που ήταν έτσι κι αλλιώς στο δρόμο μας. Περιττό να αναφέρω τις άριστες (και εκεί) εντυπώσεις μας:
View attachment 370676
Ένας δρόμος που μας οδηγούσε απογευματάκι πλέον προς την Αρκάσα και τη παραλία του Αγίου Νικολάου στην οποία δυστυχώς ο αέρας δεν ευνοούσε το μπάνιο:
View attachment 370677
Ευνοούσε όμως τις μπύρες στο διπλανό ωραίο μπαράκι:
View attachment 370678
Μια βουτιά όμως όφειλε να γίνει στη πολύ όμορφη και αυτή κατά τα φαινόμενα παραλία:
View attachment 370679
Πριν συνεχίσουμε το δρόμο μας για όχι πολύ μακριά, το γειτονικό Φοινίκι ,ένα μικρό ψαροχώρι διάσημο για τις ταβέρνες και το καλό φαγητό του:
View attachment 370680
Όντως το χωριό είναι το κλασσικό που προτιμούν όλοι για φαγητό:
View attachment 370681
Χωρίς αυτό να σημαίνει όμως ότι δεν έχει και αυτό μια πολύ ωραία παραλία που μας έδωσε αφορμή για μια απολαυστική απογευματινή βουτιά. Εντάξει, μαζί με μια μπύρα για τη δροσιά…
View attachment 370682
Αφού είχαμε τελειώσει με τις υπέρ-αρκετές βουτιές της ημέρας, αρχίσαμε να παίρνουμε τα βουνά, με κατεύθυνση τους Μενετές ,το διάσημο πολύχρωμο και όμορφο χωριό που βρίσκεται σχετικά κοντά στα Πηγάδια:
View attachment 370683
Βολτάραμε στα όμορφα στενάκια του χωριού γνωρίζοντας το:
View attachment 370684
Χωρίς να αργήσουμε να στρωθούμε στο παραδοσιακό καφενείο του, με τους παππούδες που έπιναν εκείνη την ώρα το καφέ τους να μας χαιρετούν ευγενικά:
View attachment 370685
Βγήκαμε περνώντας από την άλλη πλευρά του κεντρικού:
View attachment 370686
Ανεβαίνοντας στην εκκλησία της Παναγίας:
View attachment 370687
Εκεί βρίσκεται και το πιο γνωστό και πολυφωτογραφημένο μπαλκόνι του χωριού με άπλετη θέα προς τα Πηγάδια:
View attachment 370688
Και προς τα πολύχρωμα σπιτάκια του οικισμού:
View attachment 370689
Βγήκαμε μια καλλιτεχνική:
View attachment 370690
Φωτογραφίζοντας παράλληλα απέναντι την ώρα που ο ήλιος είχε αρχίσει τη κάθοδο του:
View attachment 370691
Βρεθήκαμε στη ταβέρνα Πέρδικα για μια ακόμα παγωμένη:
View attachment 370692
Αφήνοντας τους Μενετές βράδυ πλέον, με κατεύθυνση τα πηγάδια όπου η ζέστη ήταν για ένα ακόμη βράδυ ανυπόφορη με αποτέλεσμα να βγούμε νωρίς, έχοντας ήδη κάνει την επιλογή μας με το Boulevard Of Broken Dreams να έχει γίνει στέκι μας, πίνοντας τα ποτά μας και καταστρώνοντας τα σχέδια της επομένης…
(Το δρομολόγιο της ημέρας)
View attachment 370693
Ημέρα Τρίτη
Το πρόγραμμα είχε καταρτιστεί βάσει της αλλαγής που έπρεπε να κάνουμε στα αυτοκίνητα, κάτι που σήμαινε ότι θα βρισκόμασταν αρκετές ώρες στο δρόμο και σε αναμονές, οπότε όσο κι αν δε μας άρεσε δε μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς.
Έτσι αφού αφήσαμε το δωμάτιο φάγαμε πρωϊνό και πήραμε καφέδες για το δρόμο, αναχωρήσαμε προς το βορρά του νησιού, στο σημείο που ο δρόμος γίνεται πολύ πιο απότομος, ανηφορικός και με συχνές κατολισθήσεις για τις οποίες ευθύνονται καθαρά και σχεδόν αποκλειστικά οι κατσίκες.
View attachment 370694
Σταματήσαμε σε ένα σημείο θέασης πάνω από τη Κυρά Παναγιά:
View attachment 370695
Αλλά και σε ακόμη ένα πάνω από τα Άπελλα, γνωρίζοντας και 2 παιδιά προερχόμενα από την Ολλανδία που κάνανε τις 8ήμερες διακοπές τους στο νησί, με απευθείας πτήση μάλιστα!
View attachment 370696
Προορισμός μας ήταν το χωριό Λευκός και συγκεκριμένα ο «Κάτω Λευκός» ,γνωστός για μια ακόμα διάσημη παραλία του νησιού, κάτι που αντιληφθήκαμε από τη πρώτη στιγμή μόλις παρκάραμε το αυτοκίνητο:
View attachment 370697
Καθίσαμε σε ένα μπαράκι να ξεδιψάσουμε, διαπιστώνοντας ότι το χωριό έχει αρκετά ενοικιαζόμενα, καταστήματα, εστιατόρια κτλ:
View attachment 370698
η ζέστη όμως ήταν έντονη τραβώντας μας λίγο μετά στα υπέροχα νερά της «πισίνας» του Λευκού:
View attachment 370699
Μεσημεράκι πλέον και έπρεπε να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής, για να είμαστε κοντά στα πηγάδια. Το πρόγραμμα μας έλεγε ότι ήταν η σειρά να δούμε τη πιο γνωστή και ξακουστή παραλία του νησιού, τα «Άπελλα» ,έτσι στρίψαμε αριστερά μόλις είδαμε τη ταμπέλα ξεκινώντας να κατεβαίνουμε, σταματώντας πάλι σε ένα σημείο θέασης για πανοραμική λήψη:
View attachment 370700
Πλησιάζοντας στη παραλία διαπιστώσαμε ότι έπρεπε να παρκάρουμε σχετικά ψηλά, μιας και ο δρόμος τελείωνε και δεν είναι καλή ιδέα να φτάσει κανείς μέχρι κάτω γιατί θα έμπλεκε:
View attachment 370701
Η θέα από το πάρκινγκ μας προϊδέαζε για κάτι πολύ καλό και οι προσδοκίες είχαν ανέβει κατακόρυφα:
View attachment 370703
Πριν απ’ όλα αυτά όμως φροντίσαμε να προμηθευτούμε δύο παγωμένες από την ωραία ταβέρνα που βρίσκεται άνωθεν της παραλίας. Παγωμένες όμως, οφείλω να το πώ, μπράβο στον μαγαζάτορα!
View attachment 370704
Πήραμε το μονοπάτι βγαίνοντας στη παραλία με τα υπέροχα νερά:
View attachment 370705
View attachment 370706
Αν όμως κάτι τη κάνει και ξεχωρίζει είναι ο απίστευτος περιβάλλοντας χώρος με τα βράχια και τα δέντρα για τη φυσική σκιά, κάτι που την ανεβάζει πάρα πολύ:
View attachment 370707
Αφού ήπιαμε τις μπύρες μας και κάναμε τις βουτιές μας, συμπεράναμε ότι σίγουρα δεν ήταν η καλύτερη απ’ όσες είχαμε δει στα νησιά. Καλή μεν, κατώτερη σε σύγκριση με άλλες δε, οπότε πιστεύω ακράδαντα ότι ο περισσότερος ντόρος γίνεται για το φυσικό περιβάλλον και όχι για τα νερά αυτά καθ’ αυτά!
Οι ώρες περνούσαν κι εμείς έπρεπε να κάνουμε ακόμα μια στάση επιστρέφοντας στα Πηγάδια, έτσι συνεχίσαμε λίγο πιο κάτω παίρνοντας τη παράκαμψη με την απότομη κατηφόρα προς τη «Κυρά Παναγιά» μια ακόμη πολύ διάσημη παραλία της Καρπάθου:
View attachment 370708
Και εκεί φυσικά ισχύει ο κανόνας του μακρινού παρκαρίσματος για να μη μπλέξεις:
View attachment 370709
Πήραμε δύο μπύρες από το ψιλικατζίδικο και κατεβήκαμε στη παραλία που αν και νωρίς σχετικά, σχεδόν 17:30, την είχε πιάσει η σκιά σε μεγάλο μέρος της:
View attachment 370710
Από πάνω δεσπόζει η ομώνυμη εκκλησία που πρωταγωνιστεί σε πάμπολλα καρτ ποσταλ, μαγνητάκια κι άλλα αναμνηστικά από το νησί:
View attachment 370711
Το βουτίδι ήταν ωραίο, αν και στο σύνολο ήταν μια παραλία για την οποία είχα εξίσου μεγαλύτερες προσδοκίες σε σχέση με όσα τελικά είδα:
View attachment 370712
Φτάσαμε στα πηγάδια γύρω στις έξι όπου έπρεπε να σκοτώσουμε το χρόνο και την υπομονή μας περιμένοντας να ετοιμαστεί το αμάξι που θ’ αλλάζαμε. Δε φτάνει που γυρίσαμε εντελώς πίσω, παρόλο που θα διανυκτερεύαμε στην Όλυμπο, περιμέναμε και μια ώρα πίνοντας μπύρα σε ένα Pool bar με κάτι καμένους Αγγλάρες και άλλη μισή έξω απ’ το πλυντήριο αυτ/των…
Ξεκινήσαμε για την Όλυμπο μετά τις επτά το απόγευμα, καθώς το πλάνο της εκδρομής από τη πρώτη μέρα που κλείστηκε ήταν να αφιερωθούν δύο βράδια στο καταπληκτικό αυτό χωριό. Οι πληροφορίες που μας έδωσαν για 45 λεπτά δρόμου μόνο αληθινές δεν ήταν και το σκοτάδι έκανε τα πράγματα πιο δύσκολα. Ενός δρόμου που θέλει πολύ μεγάλη προσοχή λόγω απότομων στροφών, έργων και κατολισθήσεων επίσης.
Μία ώρα και ένα τέταρτο μετά είχα φτάσει στο πάρκινγκ του χωριού, μιας και σαν αμιγώς νησιωτικό και ορεινό χωριό, δε μπορεί να μπει αυτοκίνητο στα μικροσκοπικά στενάκια, που έτσι κι αλλιώς ήταν ανηφορικά με σκαλιά. Η πρώτη εικόνα αν και νύχτα ήταν μαγική:
View attachment 370713
Η ενέργεια του μέρους δε γίνεται να μη σε κατακλύσει αμέσως. Είναι από τα χωριά που εκτός από τη μεγάλη τους ομορφιά έχουν και αυτό το κάτι που σε συναρπάζει, ιδιαίτερα όταν φεύγουν οι τουριστικές ορδές και μένεις μόνος σου με τους ντόπιους. Ήταν και αυτός ένας από τους λόγους για να αφιερώσουμε εκεί χρόνο διαμονής. Παραλάβαμε το διαμέρισμα μας με το πολύ ωραίο –όπως φαινόταν μες τη νύχτα μπαλκόνι- και βγήκαμε μια βόλτα ξεκινώντας από τη πλατεία με την εκκλησία:
View attachment 370714
Καθίσαμε στον υπέροχο καφενέ μαζί με ντόπιους όπως προανέφερα:
View attachment 370715
Και πεινασμένοι όπως ήμασταν δοκιμάσαμε τους εκλεκτούς μεζέδες του χωρίς δεύτερη σκέψη:
View attachment 370716
Πριν επιστρέψουμε στο δωμάτιο, πήρα τη φωτογραφική μηχανή κι έκανα μια πρώτη βόλτα στα στενάκια, που δε τα είχα δει όπως ήθελα φτάνοντας μιας και κουβαλούσα τις αποσκευές φορτωμένος σα το γαϊδούρι, αντικρύζοντας τα γνωστά μαγαζάκια με τα κεντήματα;
View attachment 370717
Το χωριό είχε πολλά πράγματα να δώσει κάτι που σήμαινε ότι έπρεπε να διερευνηθεί καλύτερα υπό το φως της ημέρας:
View attachment 370718 View attachment 370719
Το μπαλκόνι μας είχε όντως εξαιρετική θέα, κάτι που θα διαπιστώναμε την επομένη κι ευτυχώς ο καιρός δεν ήταν πολύ ανάποδος, μιας και μιλάμε για ορεινό χωριό με απρόβλεπτες πολλές φορές συνθήκες (σα τη Χώρα Αμοργού ένα πράγμα), έτσι στρωθήκαμε τελειώνοντας λίγο από το τζιν που μας είχε απομείνει και γυρνώντας το σε ρούμι.
Βγήκαμε ξανά γύρω στις 12 για ένα ποτό, μιας και είχαμε μάθει ότι το καφενείο εκτελεί και χρέη μπαρ. Ωραία πράγματα, απ’ αυτά που μας αρέσουν πολύ:
View attachment 370720
Γυρίσαμε και πάλι στο μπαλκόνι όπου με εκλεκτή μουσική και ποτό σχεδιάσαμε τις κινήσεις μας για την επόμενη μέρα, απολύτως ευτυχισμένοι με όσα είχαμε δει!
(Το δρομολόγιο της ημέρας)
View attachment 370721
Ημέρα Τέταρτη
Ξυπνήσαμε για κάποιο λόγο αρκετά νωρίς και αυτό μας έδωσε την ευκαιρία να περιεργαστούμε καλύτερα το δωμάτιο, χτισμένο στα πρότυπα των παραδοσιακών Καρπαθιώτικων σπιτιών με τα εντοιχισμένα κρεβάτια:
View attachment 370722
Όπως επίσης και το εκπληκτικής ομορφιάς και θέας μπαλκόνι μας, πέφτοντας μέσα στη χθεσινοβραδινή μας πρόβλεψη:
View attachment 370723
Η μαγική του θέα είναι ζητούμενο πολλές φορές στις διακοπές αρκετών ανθρώπων τολμώ να πω, μιας και αυτό είναι που συχνά σου αδειάζει το μυαλό από τις άχρηστες πληροφορίες και τις σκοτούρες και σε ξεκουράζει πραγματικά. Αυτό συνέβη και σε μας:
View attachment 370724
View attachment 370725
Αποφασίσαμε να πιούμε καφέ στο χθεσινοβραδινό καφενέ, έτσι βγήκαμε από το δωμάτιο και κατευθυνθήκαμε προς τη πλατεία:
View attachment 370727
Θαυμάζοντας τις απολαυστικές εικόνες του χωριού, ενός χωριού για το οποίο άλλοι διανύουν χιλιάδες χιλιόμετρα κι εμείς πρέπει να είμαστε τυχεροί που το έχουμε στη χώρα μας:
View attachment 370726
View attachment 370728
Κάναμε μια σύντομη βόλτα μιας και έπρεπε να φύγουμε, προγραμματίζοντας τη περαιτέρω εξερεύνηση της Ολύμπου για το απόγευμα:
View attachment 370729
View attachment 370730
Πως να περιγράψει κανεις με λόγια τέτοια ομορφια;
View attachment 370731
View attachment 370732
Ετοιμαστήκαμε και βγήκαμε περπατώντας προς το πάρκινγκ, την ώρα που τα μαγαζιά ήταν στο φόρτε τους, μιας και οι επισκέπτες κατέφθαναν σωρηδόν:
View attachment 370733
Έτοιμα να σερβιριστούν ήταν και τα μυρωδάτα φαγητά, μιας και η συνήθεια αρκετών τουριστών είναι να τρώνε μεσημεριανό γύρω στις 12:
View attachment 370734
Προχωρήσαμε στα σκαλιά ανάμεσα σε όμορφα μαγαζάκια με προϊόντα του νησιού και τις γιαγιάδες με τις παραδοσιακές φορεσιές, βλέποντας παράλληλα εξαιρετικές εικόνες στο πρωινό φως του ήλιου:
View attachment 370735
View attachment 370736
Εξαιρετικές εικόνες όμως:
View attachment 370737
View attachment 370738
Μπήκαμε στ’ αμάξι και ένα τεταρτάκι αλλά και αρκετές απότομες και δύσκολες στροφές αργότερα βρεθήκαμε στο δεύτερο λιμάνι της Καρπάθου, το χωριό Διαφανί:
View attachment 370739
Αρχικά είχαμε ως στόχο να δούμε τις διαθέσιμες εκδρομές προς τη γειτονική Σαρία, έτσι αφού μαζέψαμε τις πληροφορίες καθίσαμε για ένα παγωμένο φραπέ προκειμένου ν’ αποφασίσουμε:
View attachment 370740
Κάπου εκεί συμπέρανα με βεβαιότητα ότι στο νησί αυτό είναι πραγματικά δύσκολο να βρεις κακή παραλία:
View attachment 370741
Δείτε νερά δίπλα στο «λιμάνι» του Διαφανίου:
View attachment 370742
Ήπιαμε το καφεδάκι, ρίξαμε μια χαλαρή βουτιά και μεσημέρι όπως ήταν αναχωρήσαμε γι’ άλλες πολιτείες, ή καλύτερα γι’ άλλες παραλίες. Ο δρόμος περνούσε υποχρεωτικά και πάλι έξω απ’ την Όλυμπο και το σημείο θέασης μου έδωσε μια ακόμα ευκαιρία για στάση και φωτογραφία:
View attachment 370743
Ο μεγάλος στόχος της ημέρας ήταν η παραλία του Αγίου Μηνά, η οποία πέραν της ομορφιάς της φημίζεται και για τη δύσκολη πρόσβαση. Οι συστάσεις που είχαμε ήταν να μη κατέβουμε με συμβατικό αυτοκίνητο, οι πληροφορίες όμως που πήραμε στην Όλυμπο ήταν αντίθετες, ότι σιγά σιγά και με προσοχή μπορείς να κατέβεις ως εκεί.
Τι τελικά ισχύει; Αρχικά ότι δεν είναι 2 χιλιόμετρα όπως γράφει η ταμπέλα, αλλά κοντά στα τέσσερα. Επίσης ότι χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή στη κατάβαση και ένα σχετικά ψηλούτσικο αμάξι. Τέλος και σημαντικότερο απ’ όλα, είναι ότι πρέπει να χρησιμοποιηθεί ο δρόμος που είναι κοντύτερα στην Όλυμπο και όχι ο άλλος, που είναι πραγματικά τρομαχτικός όπως μας ενημέρωσαν οι ντόπιοι.
Βασιζόμενοι λοιπόν περισσότερο στη διαίσθηση μας, λιγότερο στο maps και καθόλου στις ταμπέλες που δεν υπήρχαν, ξεκινήσαμε τη κατάβαση στη δύσκολη διαδρομή:
View attachment 370744
Μετά από αρκετό κόπο και προβληματισμένοι αν πάμε σωστά κάναμε δεξιά μόλις βρήκαμε λίγο διαθέσιμο χώρο, μαθαίνοντας ότι υπάρχει ακόμα μια εκπληκτική παραλία ή Νατι (η το Νατι) που χρησιμοποιεί μέχρι ενός σημείου τον ίδιο δρόμο:
View attachment 370745
Μερικές στροφές πιο κάτω ξαναβρήκαμε ευκαιρία για μια πανοραμική, καταλαβαίνοντας ότι επιτέλους πλησιάζουμε στο προορισμό μας.
View attachment 370747
Τι να καταλάβει άλλωστε το Ι10 όταν το οδηγάει ο Έλληνας Ραϊκόννεν;
View attachment 370746
Δεν αργήσαμε καθόλου να παρκάρουμε στο χώρο που διατίθεται πάνω από τη παραλία
View attachment 370748
Και χολοσκασμένοι καθώς ήμασταν από τη δύσκολη κατάβαση, μπουκάραμε θα έλεγα στο όμορφο ταβερνείο για να πιούμε δύο παγωμένες να συνέλθουμε:
View attachment 370750
Μπορούσαμε πλέον να κατηφορίσουμε στην όμορφη παραλία του Αγίου Μηνά που βρίσκεται κάτω από την ομώνυμη εκκλησία:
View attachment 370751
View attachment 370752
Απλωθήκαμε και ανοίξαμε το φορητό ψυγειάκι για να δροσιστούμε. Αν και είχα δει πολλές όμορφες εικόνες στη Κάρπαθο σε ότι αφορά τις παραλίες της, νομίζω ότι στη συγκεκριμένη εξτασιάστηκα, θεωρώντας την πλέον μετά βεβαιότητος τη καλύτερη παραλία του νησιού, τουλάχιστον για το δικό μου κριτήριο.
Αυτή θα είναι η εικόνα που θα κουβαλάω μαζί μου όλο το χειμώνα. Ο ορίζοντας, τα καταπράσινα νερά και η βοτσαλωτή παραλία. Δεν έχω να πω κάτι άλλο:
View attachment 370753
Κάναμε τις βουτιές μας και τη χαρήκαμε ιδιαίτερα, μιας και δεν υπήρχε λόγος βιασύνης, νιώθοντας κάτι παραπάνω από δικαιωμένοι που τελικώς προσπαθήσαμε τη κατάβαση ως εκεί:
View attachment 370754
Είχαμε αποφασίσει να πάμε για φαγητό στο Μύλο το καλύτερο ίσως εστιατόριο του νησιού, ευρισκόμενο σε παραδοσιακό ανεμόμυλο της Ολύμπου και με απίστευτη θέα στο απέραντο γαλάζιο, ωστόσο μόλις ανεβήκαμε προς το πάρκινγκ…
Είναι από τις στιγμές που δε σχεδιάζεις και σου βγαίνουν. Είναι από τα ζητούμενα στις διακοπές. Τι πιο όμορφο από ένα απλό παραδοσιακό ταβερνάκι πάνω από μια τέτοια ονειρεμένη παραλία άλλωστε;
View attachment 370756
Κάναμε το βήμα χωρίς να το σκεφτούμε περαιτέρω. Θα πηγαίναμε στο Μύλο το βράδυ, τώρα θα κάναμε αυτό που έλεγε η καρδιά μας. Σαλάτα, κολοκυθοκεφτέδες, φρέσκιες πατάτες, φάβα, γαύρος στο τηγάνι και παγωμένη ρακή, ήταν, είναι και θα είναι πάντα αρκετά:
View attachment 370757
Ανεβήκαμε πολύ πιο γρήγορα και εύκολα σε σχέση με τη κατάβαση μέχρι το κεντρικό δρόμο, συναντώντας πεζοπόρους που έκαναν τη συγκεκριμένη δύσκολη διαδρομή, αρνούμενοι ευγενικά να τους ανεβάσουμε αν και το προτείναμε. Γύρω στις πέντε και μισή ήμασταν και πάλι στην Όλυμπο:
View attachment 370758
Έχοντας μπροστά μας μερικές ώρες διαθέσιμες ώστε να δούμε το χωριό που εκείνη την ώρα είχε αρκετή ζωή:
View attachment 370759
View attachment 370760
Φτάνοντας στη κεντρική πλατεία του χωριού περάσαμε από το παραδοσιακό καφενείο «Η Κρήτη» που είχα σταμπάρει από το πρωί και δε γινόνταν να μη κάνουμε στάση:
View attachment 370761
Η συμπαθέστατη γιαγιά μας σέρβιρε τις μπύρες μαζί με κατσικίσιο τυρί Ολύμπου, πράσινες ελιές και ένα καταπληκτικό ζυμωτό ψωμί. Δε γινόταν να μείνουμε στη μία όπως καταλαβαίνετε… Αφού φωτογράφισα τον εσωτερικό χώρο,
View attachment 370762
Αναχωρήσαμε μέσω του μονοπατιού λίγο πιο πάνω για το περίφημο και πολύφωτογραφισμένο εκκλησάκι του Χριστού, με τη μαγική θέα του:
View attachment 370763
View attachment 370764
Αν και σε πλήρη καλοκαιρία, τα σύννεφα άρχισαν να περικυκλώνουν τις Κορυφές του βουνού, κάνοντας το σκηνικό ακόμα πιο περίεργο και όμορφο, δίνοντας μας την ευκαιρία για εξαιρετικές λήψεις:
View attachment 370765
View attachment 370766
View attachment 370767
Ο ήλιος είχε αρχίσει τη κάθοδο του κι εμείς συνεχίσαμε τη βόλτα μας στα ενδότερα του χωριού, κάνοντας στάση στη πλατεία και στο κατάστημα με τα τουριστικά (και όχι μόνο) υπέροχα είδη που το είχε ένας γνωστός του Νίκου από τον Πειραιά, ο οποίος μένει τα τελευταία χρόνια μόνιμα στην Όλυμπο, όπου τα είπαμε για λίγο και συνεχίσαμε τη πορεία μας, φτάνοντας στη πίσω πλευρά του χωριού:
View attachment 370770
View attachment 370771
Εκεί βρήκαμε και τον Μύλο, με τα γεμάτα τραπέζια του στημένα υπέροχα με προοπτική στο ηλιοβασίλεμα:
View attachment 370772
Ένα ηλιοβασίλεμα που είχαμε αποφασίσει να το δούμε στο μπαλκόνι μας, απολαμβάνοντας το τελευταίο εισαγόμενο Κουβανέζικο νέκταρ που κουβαλούσαμε, πριν ανοίξουμε το επόμενο μπουκάλι:
View attachment 370773
Είναι από τις περιπτώσεις που θέλεις να κάθεσαι μόνο βλέποντας τη θέα κι ακούγοντας μουσική, αν και ούτε αυτό είναι απαραίτητο… Η εκπληκτικές εικόνες διαδέχονταν η μία την άλλη, ειδικότερα όταν τα φώτα του χωριού ξεκίνησαν ν’ ανάβουν σταδιακά:
View attachment 370774
Δεν υπήρχε κανένας λόγος να φύγουμε, παρά μόνο λίγα ψώνια που έπρεπε να μπουν στις αποσκευές μας, όπως μακαρούνες Καρπάθου και θυμαρίσιο μέλι, που θα βρείτε σε πολλά σημεία στο χωριό αλλά θα καταλάβετε από πού αξίζει να αγοράσετε.
Μετά από μια στάση στο καφενείο για ένα τελευταίο, μείναμε στο μπαλκόνι ως αργά, παρόλο που είχαμε αρκετά πρωινό ξύπνημα. Δε θέλαμε να χάσουμε στιγμή…
(Το δρομολόγιο της ημέρας)
View attachment 370775
Ημέρα Πέμπτη
Πριν τις εννιά το πρωί ήμασταν κιόλας στο πόδι, με τα πράγματα ήδη έτοιμα, μιας και δε θα επιστρέφαμε στο χωριό. Πήραμε το μονοπάτι βλέποντας ακόμα μια φορά αυτή την υπέροχη θέα:
View attachment 370776
View attachment 370777
Καταλήγοντας στο παραδοσιακό φούρνο για να φάμε δύο τυρόπιτες με το τοπικό μαλακό γλυκό τυρί της Καρπάθου:
View attachment 370778
Αφήσαμε την Όλυμπο μέσω νεφών, ένα μοτίβο που επαναλαμβάνονταν και το πρωί:
View attachment 370779
Κατεβήκαμε στο Διαφάνι και μιας και είχαμε αρκετή ώρα στη διάθεση μας ήπιαμε καφεδάκι, καλημερίζοντας τον μάγειρα και ψαρά από το χθεσινό ταβερνάκι στον Άγιο Μηνά. Το πλοίο με το όνομα «Αναστασία ΙΙ» που θα μας οδηγούσε σε ακόμα ένα νησί, ένα ακατοίκητο νησί, έδεσε στο λιμάνι στις 10:30, όπου επιβιβαστήκαμε κι αναχωρήσαμε σχεδόν αμέσως:
View attachment 370780
Αφήσαμε πίσω μας το Διαφάνι:
View attachment 370781
Όπου μετά από μισή ώρα γαλήνιας πλεύσης θα αποβιβαζόμασταν στο έρημο νησί της Δωδεκανήσου και «προέκταση» θα έλεγε κανείς της Καρπάθου με το όνομα Σαρία και τις μαγικές παραλίες του:
View attachment 370782 View attachment 370783
(Για να μη βγει θεόρατο το κεφάλαιο της Καρπάθου, ακολουθεί αναλυτική παρουσίαση της Σαρίας σε επόμενο επιπλέον κεφάλαιο)
Η εκδρομή κράτησε ως τις τέσσερις και μισή το απόγευμα, αφήνοντας μας τις καλύτερες των εντυπώσεων. Οι περισσότεροι είχαν ξεκινήσει απ’ τα Πηγάδια, εμείς όμως είχαμε αφετηρία το Διαφάνι, σε ένα πλοίο που αρκετοί χρησιμοποιούν και σαν μέσο μεταφοράς μεταξύ των δύο, έτσι αποβιβαστήκαμε κοιτώντας τα πάντα δελεαστικά νερά του Διαφανίου:
View attachment 370784
View attachment 370785
Δε χρειάστηκε να το σκεφτούμε πολύ. Χρόνο είχαμε, όρεξη είχαμε, παγωμένες μπύρες βρήκαμε, οπότε και η βουτιά φάνταζε μονόδρομος!
View attachment 370786
Τα νερά ήταν για ακόμα μια φορά ονειρεμένα, κάνοντας το απογευματινό μπάνιο αξέχαστο:
View attachment 370787
Έτσι λίγο πριν τις έξι αναχωρήσαμε για την επιστροφή μας στα Πηγάδια. Το άνοιγμα του δρόμου λίγα χιλιόμετρα μετά μας έκανε να αποχαιρετήσουμε την Όλυμπο όπως της άξιζε:
View attachment 370788
Το δρομολόγιο της επιστροφής ήταν και πάλι περισσότερο από μια ώρα, παρόλο που ήξερα πλέον καλά το δρόμο. Εφόσον δεν είχαμε καμιά άλλη υποχρέωση παρά μόνο να τσεκάρουμε στο ξενοδοχείο στα Πηγάδια, φτάνοντας εκεί στρίψαμε δεξιά προς Μενετές, με σκοπό να πάμε για φαγητό στη Πέρδικα μια ταβέρνα που όλοι προτείνουν:
View attachment 370789
Για κακή μας τύχη πέσαμε πάνω σε διακοπή ρεύματος, ωστόσο με λίγη καλή θέληση βολευτήκαμε μια χαρά. Φάβα, σαλάτα χόρτα, κρασί, μαλακό τυράκι και το πιάτο του νησιού, μακαρούνες με μυζήθρα. Όλα ντόπια, όπως και το λευκό κρασί:
View attachment 370790
Επιστρέψαμε λίγο πριν πέσει η νύχταστηΠολίχνη με θάλασσαστα Πηγάδια, έχοντας ξεχάσει τις τελευταίες δύο μέρες τι πάει να πει ζέστη, κουνούπια, ασχήμια κτλ.
View attachment 370791
Μη μπορώντας να αντέξουμε τη ζέστη στο μπαλκόνι καθώς δε φυσούσε ούτε για πλάκα με αποτέλεσμα να μη μπορούμε να καθίσουμε να πιούμε ένα ποτό, κατηφορίσαμε προς το γνωστό πεζόδρομο γύρω στις δέκα.
Η θέση μας στο bar του Boulevard of broken dreams ήταν σχεδόν «κρατημένη» και η βραδιά περιστράφηκε γύρω από τις συζητήσεις για το νησί με ένα ντόπιο φίλο που είχαμε γνωρίσει νωρίτερα στο μαγαζί του με αναμνηστικά από το νησί, μαθαίνοντας πολύ ωραία πράγματα για την Όλυμπο, τους κατοίκους και το πανηγύρι που οργανώνεται εκεί τον Αύγουστο, για το που έπρεπε να φάμε (και δεν ανέφεραν οι πληροφορίες μας) και γενικώς για όσα δε κάναμε και αξίζανε για τη δεύτερη φορά. Όλα αυτά βεβαίως με το Γιώργο να γεμίζει κατ’ εξακολούθηση τα ποτήρια και τ’ αυτιά μας με εξαίρετες rock blues μουσικές.
View attachment 370792
Τι άλλο να ζητήσεις κανείς για τελείωμα μιας εκδρομής;
Ημέρα έκτη – Αναχώρηση
Το πρωινό ξύπνημα είχε γίνει πλέον συνήθεια στην εκδρομή, έτσι και εκείνο το πρωί του Σαββάτου. Κατεβήκαμε για καφέ και τυρόπιτα από τον ωραίο φούρνο στο πεζόδρομο και αναχωρήσαμε με το ήδη φορτωμένο αμάξι για το αεροδρόμιο του νησιού, φτάνοντας περίπου 15 λεπτά μετά:
View attachment 370793
Η πτήση είχε παραδόξως αρκετό κόσμο στην αναμονή κάτι που μου έκανε εντύπωση, προερχόμενη από Κάσο και με προορισμό το αεροδρόμιο της Ρόδου. Το κτελ με φτερά της skyexpress δεν ήταν μόνο συνεπέστατο, έφυγε και μερικά λεπτά νωρίτερα από το προβλεπόμενο:
View attachment 370794
Κοιτούσα κάτω μου τη παραλία του Διακόφτη νιώθοντας πολύ περίεργα καθώς έφευγα από ένα νησί για να πάω σ’ ένα άλλο με αεροπλάνο και όχι με πλοίο, διαπιστώνοντας ότι χωρούσε ακόμα μία (τουλάχιστον) ημέρα στη Κάρπαθο:
View attachment 370795
Δεν είναι σίγουρα νησί που προλαβαίνεις να τα δεις όλα με τη πρώτη επίσκεψη καθώς πρόκειται για ειδική κατηγορία λόγω των ιδιαιτεροτήτων του και για ένα προορισμό που οφείλεις να ξαναπάς κάποια στιγμή στη ζωή σου.
Είμαι πολύ ικανοποιημένος απ’ όσα εν τέλει κάναμε, ωστόσο ξέρω ότι υπήρχαν άλλα τόσα που δε κάναμε, οπότε αυτή την εκκρεμότητα τη κρατάω…
!)....μετά από 1 ώρα και 2 βουτιές ακόμα και ηλιοθεραπεία, το ρεπερτόριο μου έγινε πιο
λαικό και το γύρισα σε Κατερίνα Στανίση και στο "Μυστικέ μου έρωτα"Επιπλέον δεν θα ξεχάσω ποτέ το trekking εκείνης της ημέρας: Όλυμπος, Άγιος Μηνάς, και επιστροφή Πηγάδια σε μια εποχή που σημειωτέον από το χωριό Σπόα και πάνω όλος ο δρόμος ήταν χωματόδρομος για να πας στην Όλυμπο και το Διαφάνι (κάπου 20 χιλιόμετρα χωματόδρομος εάν θυμάμαι καλά).
Σχόλιο: Ζεστη στην Κάρπαθο? Μα, ζέστη στην Κάρπαθο?
Έλεος.....!Ειλικρινά η Κάρπαθος, μαζί με τις ανατολικές Κυκλάδες και κάποια πολύ ορεινά χωριά της ηπειρωτικής Ελλάδος είναι ίσως τα μόνα μέρη στην Ελλάδα που πραγματικά δεν μπορώ να τα φανταστώ να κανει ζέστη. Εάν φτάσαμε στο σημείο να κάνει ζέστη στην Κάρπαθο, νομίζω ότι καταλαβαίνουμε όλοι πόσο ζοφερό κλιματολογικά καλοκαίρι περάσαμε όλοι, και πόσο οι συνέπειες της κλιματικης αλλαγής είναι πια έντονα ορατές!Επιπλέον σχόλιο: θα συμφωνησω απόλυτα μαζί σου: σε αυτό το νησί είναι εξωφρενικά δύσκολο να βρεις κακή παραλία! Πραγματικά όλες μα όλες είχαν ξεπεράσει τις προσδοκίες μου τότε...και η Κυρα-Παναγία, και η Αμμοοπή, όλες μα όλες (τί κρίμα που το 2009 δεν είχα smartphone- πρέπει κάποια στιγμή να "ξεθάψω" μια παλιά ψηφιακή φωτογραφική που είχα τότε). Ταπεινή μου γνώμη, νομίζω πως από άποψη παραλιών (και για το μέγεθός της πάντα) είναι το κορυφαίο αιγαιοπελαγίτικο νησί, και ευτυχώς σε μεγάλο βαθμό, λόγω και της απόστασής του από τα μεγάλα αστικά κε΄ντρα της χώρας βλέπω πως ακόμα διατηρούνται μαγικές και δεν βλέπεις ανεκδιήγητες καταστάσεις και κοσμοπλημμύρες που βλέπεις σε άλλα μέρη με αντίστοιχα ωραίες παραλίες (π.χ. Κρήτη, Ιόνια νησιά). Btw, τί απίστευτη παραλία το "Χριστού Πηγάδι"! Δεν είχα πάει τότε (και δε νομίζω να την είχαμε ακούσει καν). Αχχχχ...νομίζω πως πρέπει να ξαναπάω στην Κάρπαθο κάποια στιγμή- Έχω εκκρεμότητες!
Smaragda53
Member
- Μηνύματα
- 987
- Likes
- 2.076
- Επόμενο Ταξίδι
- αχ, μακάρι νάξερα!
- Ταξίδι-Όνειρο
- Πολυνησία
Μ΄άρεσε ιδιαίτερα αυτή η ιστορία σου Ψηλέ και περιμένω και τη βόλτα στη Σαρία.
Γιατί όμως μείνατε στα Πηγάδια 2+1 μέρες και φάγατε τη ζέστη και δε μένατε σε κανένα κοντινό χωριό πιο δροσερό και όμορφο? Π.χ. στη Σύρο, δε μείναμε στην πανέμορφη Ερμούπολη λόγω ζέστης και προτιμήσαμε παραλία 7χλμ. μακριά. Με νοικιασμένο αυτοκίνητο πας παντού έτσι κι αλλιώς. αααα! τώρα το σκέφτηκα, είναι και οι παγωμένες, έτσι?
Σημείωση: ΄Ονειρο η Σίκινος και χωρίς πολύ κόσμο, ευχαριστώ για τις πληροφορίες!
Γιατί όμως μείνατε στα Πηγάδια 2+1 μέρες και φάγατε τη ζέστη και δε μένατε σε κανένα κοντινό χωριό πιο δροσερό και όμορφο? Π.χ. στη Σύρο, δε μείναμε στην πανέμορφη Ερμούπολη λόγω ζέστης και προτιμήσαμε παραλία 7χλμ. μακριά. Με νοικιασμένο αυτοκίνητο πας παντού έτσι κι αλλιώς. αααα! τώρα το σκέφτηκα, είναι και οι παγωμένες, έτσι?
Σημείωση: ΄Ονειρο η Σίκινος και χωρίς πολύ κόσμο, ευχαριστώ για τις πληροφορίες!
go2dbeach
Member
- Μηνύματα
- 5.964
- Likes
- 9.356
- Επόμενο Ταξίδι
- Λατινική Αμερική
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Το ερώτημα είναι, γιατί δεν έχω πάει ακόμα Κάρπαθο! Με έφαγε το Ιόνιο...
Sassenach77
Member
- Μηνύματα
- 7.129
- Likes
- 20.383
- Επόμενο Ταξίδι
- Τατζικιστάν
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γη του Πυρός
Γιατί δεν είναι μαρκαρισμένη η Σαμοθράκη;;;
Sassenach77
Member
- Μηνύματα
- 7.129
- Likes
- 20.383
- Επόμενο Ταξίδι
- Τατζικιστάν
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γη του Πυρός
Τι ομορφιά ειναι αυτή!!!!! Μετά από τόσα χρόνια μου έχει μείνει η στεναχώρια που δεν μπορούσα να πάω από τη Κάρπαθο τότε...Κάσος
Επίσκεψη : Αύγουστος 2021
Διάρκεια: 4 ημέρες
Η εκδρομή στη Κάσο το καλοκαίρι του ’21 ήταν σχεδόν νομοτελειακή. Παίρνοντας τα Δωδεκάνησα «στη σειρά» τα τελευταία χρόνια, αυτό που εκκρεμούσε ήταν απλά να έρθει η σειρά της, κάτι που έγινε μετά από ένα χρόνο αναβολή.
Η πληροφόρηση μου γι’ αυτό το νησάκι ήταν ελλιπής, μιας και όσα λίγα είχα ακούσει δεν ήταν και τα καλύτερα, η εμπειρία μου όμως μου ‘χει δείξει να μη βασίζομαι σε φήμες αλλά μόνο στη προσωπική μου άποψη.
Χάρηκα πολύ λοιπόν που κατάφερα και την είδα, χωρίς να το μετανιώσω ούτε στιγμή. Απορώ πραγματικά με όσους λένε για τα μικρά νησιά ότι «δεν έχουν τίποτα» ή ότι «δεν είναι για παραπάνω από μια μέρα», καθώς τα δικά μου βιώματα είναι εντελώς έξω απ’ αυτή τη λογική…
Σχεδόν δεδομένος είναι ο συνδυασμός της και με τη γειτονική Κάρπαθο πολλές φορές, κάτι που προκύπτει και από τη γεωγραφική τους θέση, αλλά ίσως και με τη Κρήτη και το νομό Λασιθίου, που μπορεί να διευκολύνει κατά πολύ το δύσκολο ταξίδι ως εκεί. Αυτό τον τρόπο αξιοποίησα κι εγώ, σαν πιο εφικτό οικονομικά, σε σχέση με την απευθείας ή μέσω Καρπάθου πρόσβαση αεροπορικώς που ήταν ιδιαίτερα ακριβή. Η περίπτωση του πλοίου από Πειραιά είχε ακυρωθεί ακόμα και σαν σκέψη.
Ημέρα πρώτη - Άφιξη
Το πλοίο της χειρότερης εταιρείας που δραστηριοποιείται στις ελληνικές θάλασσες αναχώρησε στις 8 το πρωί από το λιμάνι της Σητείας, πόλη που πέρασα το προηγούμενο βράδυ. Ίσως αυτός να είναι ο μόνος τρόπος να μη καθυστερεί το ΠΑΝΤΑ καθυστερημένο και πανάκριβο πλοίο, να το παραλαμβάνεις δηλαδή από την αφετηρία του, αν και αυτό είναι ικανό να καθυστερήσει και δεμένο…
View attachment 369969
Μία ώρα και είκοσι λεπτά μετά δέναμε στο λιμάνι της Κάσου κι εγώ ήμουν απολύτως έτοιμος για μια ακόμα πρόκληση, ένα ακόμα νησί:
View attachment 369970
Το Φρυ (ή Φρύδι όπως το αποκαλούν οι ντόπιοι) ξεδιπλώθηκε αμέσως μπροστά μου:
View attachment 369971
Φόρτωσα την αποσκευή στο όχημα που με περίμενε και ξεκίνησα για το σπίτι που είχα νοικιάσει μέσω booking, ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα μιας και ο σπιτονοικοκύρης είχε άλλα σχέδια και με άρχισε σε ένα πρόλογο και κάτι τζιριτζάντζουλες τύπου «δε μου βγήκε το πρόγραμμα, έκανα λάθος, θα σας βολέψω αλλού κτλ» κάτι που ομολογουμένως με ξένισε, αν και παραείμαι βολικός άνθρωπος για να τσακωθώ σε διακοπές. Το δωμάτιο που εν τέλει μας παραχώρησε το συμπάθησα από τη πρώτη στιγμή, καθώς παρόλο που δεν ήταν τίποτε το ιδιαίτερο είχε το μπαλκόνι ακριβώς μπροστά στη θάλασσα:
View attachment 369972
Οφείλω να πω ότι τρεις μέρες καταευχαριστηθήκαμε ύπνο, χωρίς κλιματιστικά και αηδίες, ακούγοντας μόνο το κύμα!
Δεν άργησα καθόλου να κάνω τη πρώτη μου αναγνωριστική βόλτα. Το δωμάτιο ήταν απέναντι από το πολύ όμορφο κτήριο της δημοτικής βιβλιοθήκης:
View attachment 369973
Κι εγώ πήρα τη κατεύθυνση προς τα ανατολικά του Φρυδιού,
View attachment 369974
ακολουθώντας το δρόμο που λίγο μετά σε οδηγεί στη γειτονική παραλία του Εμπορειού:
View attachment 369975
Τα χρώματα και τα νερά της ήταν συμπαθέστατα, ότι έπρεπε για μια πρώτη σύντομη βουτιά, μιας και δεν είχα σκοπό να καθίσω πολύ.
Πήρα το δρόμο της επιστροφής βλέποντας πολύ απλές αλλά παράλληλα όμορφες εικόνες:
View attachment 369976
View attachment 369977
Δίπλα σχεδόν στο λιμάνι βρίσκεται η παραλία «Κοφτερή» η οποία είναι ουσιαστικά εντός του οικισμού. Ακριβώς επάνω της είναι και το καφέ μπαρ Free (ωραίο λογοπαίγνιο) που κρατάει μέχρι αργά το βράδυ
View attachment 369978
Και ακόμα ένα καφέ, το Μουράγιο που εξυπηρετεί τη παραλία:
View attachment 369979
Προχώρησα προς τα ενδότερα του οικισμού, φτάνοντας μπροστά στη μικρή πλατεία και διαπιστώνοντας ότι για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες ημέρες (μετά τα Ψαρά) βρισκόμουν σε ένα εξίσου ιστορικό νησί, το οποίο μάλιστα καταστράφηκε και αυτό το ίδιο έτος, το 1824:
View attachment 369980
Στις 27 Μαΐου 1824 ο στόλος της Αιγύπτου επιτέθηκε στο νησί με 45 πλοία εφοδιασμένα με τέσσερις χιλιάδες στρατό τα οποία έκαναν απόβαση σε απόκρημνο μέρος και κυρίευσαν το νησί. Στις 30 Μαΐου ακολούθησε καταστροφή του νησιού, φόνος των νησιωτών, αιχμαλωσία των γυναικών και των παιδιών. Όσοι μπόρεσαν κατέφυγαν στο βουνό, ενώ άλλοι προσκύνησαν:
View attachment 369981
Αφού αποφάσισα να διαβάσω καλύτερα την ιστορία του νησιού που δε γνώριζα, προχώρησα στο κατηφορικό δρομάκι που οδηγεί στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα:
View attachment 369982
View attachment 369983
Κάνοντας βόλτες στα στενά φτάνοντας ως το δημαρχείο:
View attachment 369984
Επιστρέφοντας εν τέλει στο πολύ γνωστό αξιοθέατο και σημείο αναφοράς στο Φρυ και στο νησί ολόκληρο φυσικά, τη ξακουστή Μπούκα, με τις εικόνες της Δωδεκανήσου να με κατακλύζουν:
View attachment 369985
Έκανα μια εξερεύνηση της γύρω περιοχής, διαπιστώνοντας ότι με λίγη καλή θέληση το Φρυ θα μπορούσε να γίνει ακόμα πιο ωραίο, όπως για παράδειγμα το Μανδράκι της «κοντινής» Νισύρου:
View attachment 369986 View attachment 369987
Επέστρεψα προς τη Κοφτερή για το καφέ μου και το μεσημεριανό μου μπανάκι. Τίποτα το τρομερό σαν θάλασσα, απλά μια καλή κοντινή λύση:
View attachment 369988
Γύρω στις 6 ψώνισα κάποιες προμήθειες επιστρέφοντας προς το δωμάτιο περιμένοντας να περάσει η ώρα για να υποδεχτώ το Νίκο, ο οποίος ερχόταν με το αντίθετο δρομολόγιο και είχε αργήσει σχεδόν ένα δίωρο, μιας και το πιο ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΟ πλοίο του Αιγαίου είχε κάνει ΠΑΛΙ το θαύμα του:
View attachment 369989
Αφού τακτοποιηθήκαμε βγήκαμε μια βόλτα στο Φρυ, σούρουπο πλέον, για μερικές ακόμη προμήθειες:
View attachment 369990
View attachment 369991 View attachment 369994
Η πρωτεύουσα της Κάσου άρχισε να «φοράει τα καλά της» και η πανσέληνος του Αυγούστου πάνω απ’ το υπέροχο λιμανάκι βοηθούσε σ’ αυτό.
View attachment 369992
Ήπιαμε μια μπύρα κι επιστρέψαμε στο δωμάτιο να ετοιμαστούμε:
View attachment 369993
Εκεί είχαμε και μια πολύ ευχάριστη επίσκεψη, από ένα συνάδελφο και φίλο του Νίκου τον Μ, ο οποίος είναι από τη Κάσο κι έτυχε να βρίσκεται στο νησί, γεγονός που μας χαροποίησε καθώς θα μαθαίναμε τι παίζει από πρώτο χέρι και θα αποκτούσαμε προσβάσεις.
Ήπιαμε μερικά παγωμένα ωραία ποτάκια στο μπαλκόνι και βγήκαμε για βόλτα και φαγητό στο Φρυ, ξεκινώντας από το Μουράγιο για μπυρίτσα και μεζέ και συνεχίζοντας στη Μπούκα:
View attachment 369995
Η φωταγώγηση του σημείου μέσα απ’ το νερό, έδινε καταπληκτικές εικόνες:
View attachment 369996
Εικόνες που κρατήσαμε μέχρι να κοιμηθούμε, κάνοντας πρώτα ένα πέρασμα ως οφείλαμε από τα μπαράκια, όντας όμως πολύ κουρασμένοι δε το κάψαμε. Ένα τελευταίο ποτό στο μπαλκόνι και ο ήχος των κυμάτων ήταν το ιδανικό κλείσιμο της βραδιάς!
Ημέρα Δεύτερη
Είχαμε ήδη συμφωνήσει από το προηγούμενο βράδυ με τον Μ να κάνουμε μαζί την εκδρομή στ’ Αρμάθια, γι’ αυτό και ξεχυθήκαμε στους δρόμους λίγο μετά τις 11 ξεκούραστοι πλέον, ώστε να έχουμε χρόνο να φάμε κάτι και να πιούμε το καφεδάκι μας:
View attachment 369997
Η εκδρομή ξεκινάει στη μία το μεσημέρι και διεξάγεται με ακόμα ένα θρυλικό πλοίο του αιγαίου, το «Kasos Princes» που μας περίμενε δεμένο στο λιμάνι.
View attachment 369998
Ένα λιμάνι από το οποίο μπορεί να δει κανείς και τη μπούκα εξωτερικά από τη μία πλευρά και τα υπόλοιπα χωριά της Κάσου από την άλλη:
View attachment 370000
View attachment 370001
Ευτυχώς οι καιρικές συνθήκες ήταν σχετικά καλές και μπορούσε να διεξαχθεί η εκδρομή. Το πλοίο ξεκίνησε λίγα λεπτά αργότερα, μιας και ο κόσμος ήταν ιδιαίτερα πολύς και της τελευταίας στιγμής ως συνήθως:
View attachment 370002
Ο άνεμος έδινε μια ιδιαίτερη τσαχπινιά στη πλεύση μας :
View attachment 370003
Μισή περίπου ώρα μετά αντικρύζαμε τις πρώτες εντυπωσιακές εικόνες απ’ το ακατοίκητο αυτό νησάκι:
View attachment 370004
Νομίζω ότι δε χρειάζεται να περιγράψω κάτι καθώς η εικόνα τα λέει όλα:
View attachment 370005
View attachment 370006
Η αποβίβαση στο νησί γινόταν με ένα μικρό βαρκάκι, ωστόσο κάποιοι θεώρησαν προτιμότερο να επισπεύσουν τη διαδικασία και πολύ καλά έκαναν:
View attachment 370008
View attachment 370009
Τα Αρμάθια δεν ήταν πάντα ακατοίκητο νησί, καθώς αν γυρίσει κάποιος περισσότερο από 70 χρόνια πίσω θα συναντήσει πληθυσμό 100 περίπου κατοίκων που ζούσε εκεί εκμεταλλευόμενος την εξόρυξη γύψου που γινόταν στο νησί.
Η περίφημη παραλία «Μάρμαρα» όπου θα βρισκόμασταν, έχει χαρακτηριστεί μία από τις καλύτερες της Μεσογείου.
Από τα μέσα του 2000 υπάρχει στο νησί παρατηρητήριο για να μπορούν οι φυσιολάτρες και τα μέλη οικολογικών οργανώσεων να μελετούν την πανίδα της περιοχής.
Πιάσαμε μια από τις ομπρέλες που διατίθενται για σκιά μιας και ο ήλιος εκείνες τις ώρες στις συνθήκες του νησιού ήταν απάλευτος. Σε περίπτωση που κάποιος δε προλάβει ή δεν έχει δική του ομπρέλα, το πλήρωμα του πλοίου φροντίζει γι’ αυτό:
View attachment 370007
Πριν βουτήξω για δεύτερη φορά, ξεκίνησα την εξερεύνηση στη πανέμορφη παραλία.
View attachment 370010
View attachment 370011
Ο Μ το πήρε πιο ζεστά και ανηφόρισε το λόφο, κάτι που δεν έκανα γιατί δεν είχα φροντίσει να πάρω μαζί μου παπούτσια και παραδόξως δεν είχα το κουράγιο μες το καυτό ήλιο:
View attachment 370012
View attachment 370013
Αρκετοί ήταν αυτοί που προτίμησαν τη φυσική σκιά ανάμεσα στους βράχους και τις μικρές σπηλιές που σχηματιζόντουσαν στη διπλανή παραλία:
View attachment 370014
Οι προμήθειες σε μια τέτοια εκδρομή παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο, έτσι η μητέρα του Μ φρόντισε να μας στείλει ότι καλύτερο βγάζει το νησί για κολατσιό, δηλαδή αυγουλάκια, ξυλάγγουρο, τις πολύ νόστιμες ξερές κουλούρες με το αρωματικό και τη γνωστή σκληρή γραβιέρα, όλα ντόπια! Εμείς είχαμε φροντίσει για τα καύσιμα, με αρκετές παγωμένες μπύρες. Έκαστος στο είδος του:
View attachment 370015
Απολαύσαμε τις βουτιές μας στα καταπληκτικά νερά και γύρω στις τέσσερις το μεσημέρι επιστρέψαμε στο Princes με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο κατεβήκαμε. Με το βαρκάκι:
View attachment 370017
View attachment 370016
Αναχωρήσαμε για το Φρυ με λίγο πιο ήρεμη θάλασσα αυτή τη φορά:
View attachment 370018
Πλέοντας παράλληλα με το αεροδρόμιο και τα πρώτα σπίτια του οικισμού:
View attachment 370019
Φτάσαμε στο λιμάνι και αφού δώσαμε ραντεβού με τον Μ λίγη ώρα μετά προκειμένου να βολτάρουμε, κάναμε μια σύντομη περαντζάδα στον οικισμό:
View attachment 370020
View attachment 370021
Την ώρα που ο «Πρέβελης» προσέγγιζε το νησί:
View attachment 370022
Λίγο μετά τις έξι φορτωθήκαμε στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε ν’ ανηφορίζουμε τους στενούς στριφογυριστούς δρόμους της Κάσου, ανεβαίνοντας όλο και πιο ψηλά:
View attachment 370023
Φτάσαμε στο παρεκκλήσι της Αγίας Κυριακής, όμορφο και σκαρφαλωμένο στη κορυφή σχεδόν του βουνού:
View attachment 370024
Η θέα από κείνο το σημείο προς τη Κάρπαθο ήταν υπέροχη και ανεμπόδιστη:
View attachment 370025
View attachment 370026
Δεν ίσχυε όμως το ίδιο προς το Φρυ, καθώς η ατμόσφαιρα ήταν κάπως βαριά και θολή, την ώρα που ο Πρέβελης ξεκινούσε και πάλι το ταξίδι του:
View attachment 370027
Συνεχίσαμε επιστρέφοντας προς το Φρυ και περνώντας στ’ αριστερά του οικισμού, πάνω ακριβώς από τ’ αεροδρόμιο:
View attachment 370028
Κάνοντας στάση στο «Κατάρτι» για τη φωτογραφία, μια όμορφη σκηνή ουσιαστικά φτιαγμένη από καλάμια, που απ’ ότι μάθαμε μπορεί να πάει όποιος θέλει ν’ αράξει, να ψήσει, να περάσει μερικές ώρες, σεβόμενος πάντα το κόπο των ντόπιων και το φυσικό περιβάλλον:
View attachment 370029
View attachment 370030
Καταλήξαμε λίγο μετά στη παραλία της Αμμούας και τη γνωστή καντίνα:
View attachment 370031
Ο καιρός και ο αέρας δυστυχώς στο σημείο εκείνο δεν ευνοούσε το απογευματινό μπάνιο αν και πολύ θα το ήθελα:
View attachment 370032
Αρκέστηκα έτσι στην εξερεύνηση της περιοχής φτάνοντας μέχρι το εκκλησάκι
View attachment 370033
Και στις παγωμένες μπύρες της καντίνας – ταβέρνας, βλέποντας το ηλιοβασίλεμα:
View attachment 370034
Είναι ένα μέρος που συγκέντρωνε αρκετό κόσμο γι’ αυτό το λόγο, ιδιαίτερα ντόπιους, που αρκετοί μάλιστα φρόντισαν να στρωθούν και για φαγητό αμέσως μετά:
View attachment 370035
Εμείς θα κάναμε κάτι αντίστοιχο, προτιμώντας ωστόσο το χωριό, γι’ αυτό κι επιστρέψαμε σ’ αυτό βράδυ πλέον:
View attachment 370036
Ξέραμε ότι ένα από τα καλύτερα ουζερί – εστιατόρια ήταν το «Μελτέμι» και ότι αν αργούσαμε να πάμε όπως το χθεσινό βράδυ δε θα βρίσκαμε τίποτα καθώς πάντα γίνεται χαμός. Λίγο η τύχη μας φτάνοντας νωρίς, πολύ περισσότερο οι γνωριμίες του Μ, μας έστρωσαν στο πρώτο τραπέζι του μαγαζιού, στο οποίο κατέφθανε συνεχώς κόσμος.
Το φαγητό ήταν εξαιρετικό και δεν έμεινε λέπι. Φάβα, ντολμαδάκια, σαλάτα χόρτα, αθερίνα, χταπόδι, γαύρος μαρινάτος και φυσικά το παραδοσιακό πιάτο και αυτού του νησιού, μακαρούνες δηλαδή με σιτάκα, όπως το λένε και οι ντόπιοι:
View attachment 370037
Το επίσης τοπικό βιολογικό κρασί που τιμήσαμε δε μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε, καθώς ίσως ήταν περισσότερο για χειμωνιάτικες μέρες. Στο σύνολο όμως όλα ήταν εξαιρετικά:
View attachment 370038
Γυρίσαμε προς το Φρυ για να πιούμε ένα ποτό στο μπαράκι πάνω απ’ τη μπούκα, στο οποίο μέσα γινόταν ο κακός χαμός από κόσμο και ορθίους, εικόνα που μου φαίνεται τόσο μακρινή με όλα όσα περάσαμε τα τελευταία χρόνια…
Μετά τις 12 κινηθήκαμε στο δρόμο για τον Εμπορειό φτάνοντας στο After του νησιού, το οποίο δεν είχα καταλάβει τη προηγούμενη μέρα αν λειτουργεί ή αν είναι κλειστό καμιά δεκαετία τώρα, μιας και η παλιακή είσοδος, η σκουριά και η παραμέληση έδειχναν εικόνα εγκατάλειψης. Έκανα λάθος:
View attachment 370039
Προς το παρόν δεν είχε ψυχή, οπότε καταλήξαμε για μερικές μπύρες στο Free, αρχικά σε σταντάκι μπροστά στη παραλία και για τη συνέχεια μέσα, απολαμβάνοντας μετά από πολύ καιρό τα «προνόμια» του εμβολιασμού.
View attachment 370040
Αφού χαιρετηθήκαμε με τον Μ που αναχωρούσε την άλλη μέρα για Αθήνα ανανεώνοντας το ραντεβού μας στην Αττική πρωτεύουσα, επιστρέψαμε στο «Εν Πλω» που εκείνη την ώρα είχε φισκάρει, δοκιμάζοντας τις αντοχές μας στην παραδοσιακή αιλυνική τραπ και στο Νίκο Βέρτη, κλείνοντας τελικά τη βραδιά μας όπως έπρεπε, πίνοντας κουβανέζικο ρούμι και ακούγοντας σωστές μουσικές στο μπαλκόνι μας. Ωραία πράγματα…
Ημέρα Τρίτη
Η Κυριακή στη Κάσο ξεκίνησε ράθυμα και νωχελικά μετά το ξενύχτι της προηγουμένης, πίνοντας καφέ στο πολύ ωραίο καφενείο άνωθεν της μπούκας, καταστρώνοντας σχέδια για το υπόλοιπο της ημέρας:
View attachment 370071
Βολτάραμε για λίγο στο Φρυ, ανακαλύπτοντας κι άλλα ωραία στενάκια:
View attachment 370072
View attachment 370073
Καταλήγοντας στη κοφτερή για βουτιά, μαζί με τις μεσημεριανές μας μπύρες. Θέλαμε να γίνει αυτό στη Χέλατρο, μία από τις καλύτερες παραλίες του νησιού (καιρικών συνθηκών επιτρέποντος), ωστόσο κάτι τέτοιο είναι απολύτως ανέφικτο αν δε διαθέτεις όχημα…
View attachment 370074
Περιμέναμε να πέσει κάπως ο ήλιος και η ζέστη προκειμένου να ξεκινήσουμε τη περιήγηση μας, κάτι που περιλάμβανε αρκετή πεζοπορία, έτσι λίγο πριν τις έξι πήραμε το δρόμο για το όμορφο χωριό της Παναγιάς που βρίσκεται αρκετά κοντά στο Φρυ:
View attachment 370075
View attachment 370076
Ανεβήκαμε το στριφογυριστό δρόμο ανάμεσα από τα όμορφα σπίτια και καταλήξαμε στην πολύ όμορφη εκκλησία του χωριού:
View attachment 370077
View attachment 370078
Το αξιοθέατο βέβαια που θέλαμε να δούμε και μας έφερε ως εκεί, δεν ήταν άλλο από τις πολύ γνωστές «έξι εκκλησίες» που συναντήσαμε αμέσως μετά:
View attachment 370079
View attachment 370080 View attachment 370082
Οι έξι εκκλησίες της Κάσου βρίσκονται στην απάνω γειτονιά που είναι και το ψηλότερο σημείο του χωριού, μιας και πιστεύεται σύμφωνα με την παράδοση ότι στη θέση που σήμερα βρίσκονται οι έξι εκκλησίες, κατοικούσαν έξι νεράιδες.
View attachment 370081
Αφού βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες συνεχίσαμε στον ανηφορικό δρόμο:
View attachment 370083
Έχοντας θέα σε κείνη τη πλευρά προς το Φρυ:
View attachment 370084
Κι αφού βγήκαμε στο κεντρικό:
View attachment 370085
Κάναμε μια στάση προκειμένου να ξεκουραστούμε και να ξεδιψάσουμε μιας και είχαμε αρκετή συνέχεια:
View attachment 370086
Ο δρόμος προς το Αρβανιτοχώρι που ήταν ο επόμενος στόχος μας ήταν σε ανεκτά επίπεδα ανηφορικός, όμως αρκετά μακρινός:
View attachment 370087
Το τοπίο ήταν υπέροχο καθώς υπήρχε σχετική βλάστηση. Είδαμε κι ένα μελισσοκόμο επί το έργον, μιας και το θυμαρίσιο μέλι είναι από τα εκλεκτά παράγωγα του νησιού.
View attachment 370088
Γενικώς η Κάσος φημίζεται για τα μυρωδικά της που χρησιμοποιούνται σε πολλές παραλλαγές στη κουζίνα, κάτι που καταλαβαίνει κανείς από τις πρώτες ώρες του στο νησί, μιας και η ωραία μυρωδιά στον αέρα εκτός οικισμών είναι διάχυτη!
View attachment 370089
Το χωριό δεν άργησε μεν να φανεί, ωστόσο εμείς κινούμασταν περιφερειακά, με αποτέλεσμα να έχουμε ακόμα δρόμο να διανύσουμε:
View attachment 370090
View attachment 370091
Τουλάχιστον πλησιάζαμε όλο και περισσότερο, αναγκαζόμενοι για κάμποσα μέτρα να περάσουμε και χωματόδρομο:
View attachment 370092
Μπήκαμε θαυμάζοντας το όμορφο χωριό:
View attachment 370093
Ώσπου λίγα μέτρα μετά η επιμονή του περιπατητή δικαιώθηκε πανηγυρικά. Στη «Μαρούκλα»:
View attachment 370094
Ένα από τα πιο όμορφα και γνωστά ταβερνοκαφενεία της Κάσου και γενικώς της Δωδεκανήσου βρέθηκε στο δρόμο μας, κάτι που μόνο τυχαίο δεν ήταν βέβαια καθώς είχαμε από αρκετούς μήνες πριν τη σχετική πληροφόρηση:
View attachment 370095
Πιάσαμε ένα τραπεζάκι και παραγγείλαμε δύο ΒΑΠ, πάντα μαζί με τον απαραίτητο παραδοσιακό μεζέ, όση ώρα περιμέναμε τη κουζίνα να ξεκινήσει. Οι δύο βέβαια δεν άργησαν να γίνουν τέσσερις και πάει λέγοντας…
View attachment 370096
Κάπου εκεί και μέχρι να ετοιμαστεί η παραγγελία πήρα τη μηχανή στα χέρια μου κι έκανα μια βόλτα στο χωριό πριν πέσει ο ήλιος:
View attachment 370107
Είδα την εκκλησία του, όμορφα σπίτια και στενάκια, μέχρι να επιστρέψω στο τραπέζι μου:
View attachment 370108
Εκεί τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα, μιας και τα παραδοσιακά χόρτα θαλάσσης με κρεμμύδι, τα επίσης παραδοσιακά ντολμαδάκια (με κιμά παρακαλώ) και το ψητό ψωμί είχαν καταφτάσει, περιμένοντας τα κρεατικά:
View attachment 370098
Περασμένες εννιά και πάνω που η Μαρούκλα άρχισε να γεμίζει μιας και τα περισσότερα τραπέζια ήταν με κράτηση, πήραμε τον ευτυχώς κατηφορικό δρόμο της επιστροφής, με το φεγγάρι να 'ναι σύμμαχος μας στη βραδινή πεζοπορία :
View attachment 370099
Μ’ ένα ποτάκι στο χέρι και πανέμορφες νησιώτικες εικόνες, αυτές που αντιλαμβάνεσαι μόνο όταν κινείσαι πεζός φτάσαμε λίγα λεπτά μετά στο Φρυ:
View attachment 370100
Δεν υπήρχε πολύς χρόνος διαθέσιμος, έτσι ετοιμαστήκαμε αρκετά γρήγορα και βγήκαμε προς τη Μπούκα:
View attachment 370101
Η Κάσος εκείνο το βράδυ φορούσε τα καλά της και το γραφικό λιμανάκι είχε γεμίσει κόσμο, προκειμένου να υποδεχτεί το Θανάση Πολυκανδριώτη και την ορχήστρα του, που γέμισε πενιές το Δωδεκανήσιο ουρανό:
View attachment 370102
Πήραμε δυο μπύρες και καθίσαμε στα σκαλάκια να δούμε τη συναυλία, που τελείωσε δυστυχώς στην ώρα της λίγο μετά τις 12:
View attachment 370103
Χωρίς ιδιαίτερη πίεση μεταφερθήκαμε στο διπλανό μπαράκι προτού σκάσει ο πολύς ο κόσμος για να συνεχίσουμε
View attachment 370104
Και με την ακριβώς ίδια λογική καμιά ώρα μετά στο Εν Πλω:
View attachment 370105
Μας είχε λείψει τόσο με όλα αυτά ο κλειστός χώρος και το μπαρ, όντας πολύ χαρούμενοι που το ζήσαμε ξανά, πόσο μάλλον σε διακοπές. Ο ιδιοκτήτης μας έπιασε αμέσως τη κουβέντα, ρωτώντας μας μάλιστα ευγενικά αν επιθυμούμε ν’ ακούσουμε κάτι συγκεκριμένο πριν πλακώσει η πιτσιρικαρία, συνεχίζοντας με μια πολύ ωραία συζήτηση για τη ζωή στη Κάσο, παρέα με μερικές ακόμα μπυρίτσες:
View attachment 370106
Γεμάτοι από τις εικόνες και τις τρίτης μας ημέρας επιστρέψαμε στο δωμάτιο, όπου το άχαστο τρίπτυχο μουσικής – ποτού και καλής παρέας έκλεισε τη νύχτα σε αρκετά προχωρημένη και πάλι ώρα…
Ημέρα τέταρτη - Αναχώρηση
Η τελευταία ημέρα στο νησί είχε φτάσει. Ο ιδιοκτήτης μας είχε ενημερώσει ότι μπορούσαμε να κρατήσουμε το δωμάτιο μέχρι τις 4 χωρίς κανένα πρόβλημα, οπότε αφού τον ευχαριστήσαμε κατεβήκαμε στο Φρυ για αναμνηστικά και ψώνια, επιλέγοντας τις ξερές κουλούρες Κάσου που αποτελούν εξαιρετική περίπτωση:
View attachment 370109
Επιστρέψαμε στο δωμάτιο με την υπέροχη θέα και τον ήχο από τα κύματα διαπιστώνοντας πόσο πολύ μας είχε ξεκουράσει όλο αυτό:
View attachment 370110
Ξαναβγήκαμε στο γνωστό δρόμο με κατεύθυνση τη παραλία του Εμπορειού:
View attachment 370111
Στην οποία βρεθήκαμε μετά από λίγα μέτρα. Η ομώνυμη ταβέρνα ήταν πάντα γεμάτη κόσμο και πάντα δελεαστική, οι ντόπιοι όμως μας απέτρεψαν να πάμε σε προηγούμενες συζητήσεις μας, χωρίς να καταλάβω ακριβώς το λόγο:
View attachment 370112
Τα νερά φαινόντουσαν υπέροχα και θα τα δοκιμάζαμε αφού πρώτα κάνουμε στάση στο διπλανό καφέ:
View attachment 370113
View attachment 370114
Η ζέστη ήταν υπέρ αρκετή, ο καφές ζεστάθηκε, έτσι πριν ανοίξει η πρώτη μπύρα κινήθηκα προς τη θάλασσα που με προκαλούσε:
View attachment 370115
Το μπανάκι ήταν όντως απολαυστικό:
View attachment 370116
Ο χρόνος όμως μετρούσε αντίστροφα, έτσι αφού χαιρετήσαμε τον Γ που είχαμε γνωρίσει από το πρώτο βράδυ στο νησί και ήπιε μαζί μας μια μπύρα, πήραμε το δρόμο της επιστροφής για να φορτώσουμε τα πράγματα:
View attachment 370117
Κατεβήκαμε στο λιμάνι:
View attachment 370118
Το Kasos Princess θα αναχωρούσε στις 5 το απόγευμα, για τον επόμενο νησιωτικό προορισμό μας, τη γειτονική Κάρπαθο, μιας και διεξάγει και αυτό το συγκεκριμένο -επιδοτούμενο μάλιστα- δρομολόγιο:
View attachment 370119
Στην ώρα μας και αφού τελείωσαν τα διαδικαστικά το πλοίο αναχώρησε:
View attachment 370120
Με μένα να παίρνω κάποιες τελευταίες εικόνες του νησιού:
View attachment 370121
Καθώς η πλεύση συνεχιζόταν παράλληλα με τις ακτές του, πριν κάνει τη στροφή για να συναντήσει τη Κάρπαθο:
View attachment 370122
Αφήναμε πίσω μας τη Κάσο με ένα μεγάλο χαμόγελο, μιας και το νησί υπερέβη τελικά τις προσδοκίες μας, περνώντας ευχάριστα, φιλόξενα και γεμίζοντας εικόνες από ακόμα ένα τόπο της άγονης γραμμής. Μην ακούω υπερβολές και άλλες τέτοιες εξυπνάδες ότι δε χρήζει επίσκεψής! Όλα τα νησάκια τέτοιου τύπου χρήζουν επίσκεψης καθώς αυτό που εν τέλει θα σου δώσουν δε μπορείς να το βρεις πουθενά αλλού. Τολμήστε το και δε θα απογοητευτείτε!
Μακάρι να ήταν σε πιο «βολικό» σημείο και να κατάφερνα να τη ξαναδώ. Πολύ θα το ήθελα.
Υπέροχη είναι
και χαίρομαι πολύ που πήγες!
Sassenach77
Member
- Μηνύματα
- 7.129
- Likes
- 20.383
- Επόμενο Ταξίδι
- Τατζικιστάν
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γη του Πυρός
Έριξαν άσφαλτο σε αυτό το δρόμο;;....γιατί εμείς κάναμε πάνω από 2 ώρες τότε για να φτάσουμε και ο δρόμος ναι μεν πλατυς αλλά χωματόδρομος....σκέτη περιπέτεια, από αυτές που γουστάρω! Αγαπάμε Κάρπαθο
psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.094
- Likes
- 45.311
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Peru, Japan, Iceland
Καταρχάς ευχαριστώ που μπήκες στο κόπο να γράψεις αυτό το μακροσκελές ποστ και να μοιραστείς όμορφες αναμνήσεις. Γέλασα και λάτρεψα που θυμάσαι ακόμα τα τραγούδια που έλεγες τόσο καιρό πριν (τεράστια Στανίση). Όσον αφορά το δρόμο και προς τη παραλία του Αγ. Μηνά και γενικότερα, νομίζω ότι είναι σε πολύ καλή κατάσταση τα πράγματα, τουλάχιστον απ' αυτό που συνάντησες.
Έχεις απόλυτο δίκιο στην αναφορά σου για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, το ζούμε πολύ έντονα και πολύ πιο γρήγορα απ' ότι περιμέναμε.Ζεστη στην Κάρπαθο? Μα, ζέστη στην Κάρπαθο?
Στη συγκεκριμένη περίπτωση αναφερόμουν όμως στα πηγάδια και στο γεγονός ότι ήταν ένα θεόκλειστο μέρος γεμάτο τσιμέντο και δε φυσούσε από πουθενά για να δροσίσει, ένα απίστευτο πράγμα για νησί. Στα υπόλοιπα μέρη σαφώς και τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα.
Η κακή παραλία της Καρπάθου είναι η καλύτερη σε κάποιο άλλο μέρος, κακά τα ψέματα.
Νομίζω ότι μαζί με τη Μήλο είναι οτι καλύτερο έχουμε απ' αυτή την άποψη στο Αιγαίο.
Με το καλό εύχομαι και δεύτερη φορά, πάει καιρός απ' τη πρώτη, ίσως είναι ευκαιρία!
psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.094
- Likes
- 45.311
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Peru, Japan, Iceland
Ευχαριστώ πολύ! Έρχεται και η συνέχεια με την μικρή εγκαταλελειμμένη νήσο Σαρία.
Γιατί δε ξέραμε αν αξίζει και δε θελαμε να έχουμε μετακίνηση με αυτοκίνητο βραδινές ώρες. Τώρα που το είδα όμως το θεωρώ απαραίτητο για όποιον επισκεφτεί το νησί.
Ακριβώς έτσι!αααα! τώρα το σκέφτηκα, είναι και οι παγωμένες, έτσι?
Πάντα είναι όνειρο η Σίκινος, χαίρομαι πολύ που πήγες στο νησάκι!
Αυτό είναι πολύ μεγάλο ερώτημα για μια παραλιόπληκτη, απορώ κι εγώ πραγματικά.
Σ' έφαγε το πολυδιαφημισμένο Ιόνιο, καιρός είναι να κοιτάξεις και από δω μεριά!
Μα που το είδε το αετίσιο μάτι σου;Γιατί δεν είναι μαρκαρισμένη η Σαμοθράκη;;;
Η Σαμοθράκη εντάχθηκε στη λογική του «έλα μωρέ κοντά είναι, άστο για του χρόνου» και από τότε πέρασαν πολλά «του χρόνου». Νομίζω όμως ότι ήρθε η σειρά της, ήδη κάνω σχέδια για ένα τετραήμερο το 22, αμαξάτος για να μπορώ να πάρω μαζί μου και το έγχορδο, ίσως solo, δε ξέρω, ας είμαστε καλά και θα γίνει.
Είναι ένα πολύ όμορφο νησάκι που οι περισσότεροι αγνοούν. Το κακό είναι ότι στο σημείο που βρίσκεται δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα να πάει ή να ξαναπάει κανείς, με αποτέλεσμα να βγαίνει μόνο με κάποιο συνδυασμό.Υπέροχη είναι
Ναι κανονικότατα, μετά τη στροφή στα Σπόα είναι πολύ καλός ο δρόμος, όχι όμως για βράδυ...
Last edited:
turms
Member
- Μηνύματα
- 2.070
- Likes
- 2.830
- Επόμενο Ταξίδι
- ΔΝΤ;;;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Σκι στην Παταγονια
α ρε φιλε...το περιμενα πως και πως
για να ειμαι ελικρινης το μονο απωθημενο μου απο τα ελληνικα νησια ειναι που δεν πηγα καρπαθο...
τελος παντων..ισως καποια μερα
PS
δεν ξερω ποσο χρονων εισαι και αν προλαβες τις συναυλιες του στο θεατρο δασους, αλλα καθε φορα που διαβαζω τις ιστοριες σου, μου ρχεται στο μαυλο ενα τραγουδι του παπαζογλου που καπου ελεγε "τον Αυγουστο τριγυρνας στα νησια" η καπως ετσι....
κριμα που καποια στιγμη θα εχεις παει σε ολα τα νησια...και μετα?
για να ειμαι ελικρινης το μονο απωθημενο μου απο τα ελληνικα νησια ειναι που δεν πηγα καρπαθο...
τελος παντων..ισως καποια μερα
PS
δεν ξερω ποσο χρονων εισαι και αν προλαβες τις συναυλιες του στο θεατρο δασους, αλλα καθε φορα που διαβαζω τις ιστοριες σου, μου ρχεται στο μαυλο ενα τραγουδι του παπαζογλου που καπου ελεγε "τον Αυγουστο τριγυρνας στα νησια" η καπως ετσι....
κριμα που καποια στιγμη θα εχεις παει σε ολα τα νησια...και μετα?
Last edited:
psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.094
- Likes
- 45.311
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Peru, Japan, Iceland
Σου το εύχομαι ολόψυχα, το νησί έχει να δώσει πολλά στον επισκέπτη και κυριότερα τοπία & παραλίες.
39 και παρόλο που τον πρόλαβα κανονικότατα, χάριν της αναβλητικότητας μου δε τον είδα ποτέ ζωντανά και το χω κρίμα. Σε ποιο τραγούδι αναφέρεσαι, γιατί το μόνο που ξέρω του Παπάζογλου και μιλάει για νησιά είναι μια διασκευή ενός Ναξιώτικου:
Κρίμα; Έτσι είναι το κρίμα;
Ε, μετά θα ξαναπάω, από την αρχή όλα, επιλεγμένα!
Εκπομπές Travelstories
Τελευταίες δημοσιεύσεις
-
-
-
First Time Solo Traveling: Καλύτεροι - Ασφαλέστεροι Προορισμοί- Τελ. μήνυμα: JohZio
-
Ταξιδιωτική Ιστορία του Μήνα Δεκέμβριος 2019 - Φεβρουάριος 2020
- Τελ. μήνυμα: thanassis33
-
-
-
-
-
