Glosoli
Member
- Μηνύματα
- 403
- Likes
- 316
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νέα Ζηλανδία
Περιεχόμενα
Αναστάτωση στο Ταλλίν
Με πήρε ο ύπνος μετά από καμιά ώρα (για λίγο νομίζω) μιας και με ξύπνησε μια πανέμορφη υπάλληλος με αγέλαστο πρόσωπο αφού προσεγγίζαμε το λιμάνι του Ταλλίν. Ίσα που πρόλαβα να πάω να πλύνω το πρόσωπό μου μιας και μας κατέβαζαν κάπως γρήγορα και επιτακτικά μπορώ να πω, μέχρι και παράπονα κατάλαβα πως υπήρχαν αν κρίνω από τον ασυνήθιστα για αυτούς υψηλό τόνο στη φωνή τους. Οι μόνοι που έδειχναν να μην ενοχλούνται ήταν μια παρέα από 30άρηδες Ολλανδούς που οι χαρούμενες τους φωνές και το αστείο τους Χχχχχ στη γλώσσα τους έδινε έναν άλλο τόνο στο βαρετό κοινό εκεί μέσα.
Το καταμαράν έδεσε στον κεντρικό ναύσταθμο του Ταλλίν που βρίσκεται εντελώς στο κέντρο της πόλης και γενικά είχε αρκετή κίνηση. Είχε μία ελαφριά ηλιοφάνεια για λίγο και μετά συννέφιαζε…μετά έβγαζε πάλι λίγο ήλιο και μετά πάλι τα ίδια. Όσο ήμουν στο πλοίο είχα φροντίσει να ψάξω μέσω κάποιον εντύπων πως θα πάω από το λιμάνι στην πόλη και κάποιος μέρος που θα μπορούσα να μείνω αν τελικά μου άρεσε. Έτσι στο λιμάνι πήρα ένα λεωφορείο αφού πριν είχα αλλάξει τα ευρώ μου στο τοπικό τους νόμισμα την εσθονική κορώνα. Το λεωφορείο με άφησε λίγο πιο πριν από εκεί που έπρεπε μιας και υπήρχε μια πορεία όπως άκουσα να λένε οι Ολλανδοί που είπα πιο πριν (ενώ μιλάω Ολλανδικά δεν τους είπα ούτε ένα γεια…δεν ξέρω με είχαν πιάσει οι κλειστές μου εκείνες τις ημέρες). Αφού ξεπεράστηκε και μια παρεξήγηση με τον ελεγκτή εισιτήριων μιας και είχα κόψει εισιτήριο για το τραμ και όχι για το λεωφορείο (αυτά τα μπλε τραμ τους είναι παντού στην πόλη). Αφού βούτηξα έναν μισοπεταμένο Γαλλικό οδηγό για την πόλη που βρήκα σε κάτι σκαλιά (θεόσταλτο δώρο) βρήκα εκεί μέσα πως πολύ κοντά υπήρχε ένας μέρος με lockers ώστε να κλείδωνα το τρόλεϊ μου και να τριγύρναγα στη πόλη. Αφού ρώτησα μια κοπέλα που στην αρχή ήταν κάπως διστακτική μου είπε προς τα πού να πάω και το βρήκα το μέρος με τα lockers. Για μια ολόκληρη ημέρα η τιμή ήταν κοντά στα 2 ευρώ μια χαρά! Βάζω στην τσάντα μου ότι θα μπορούσε να μου χρειαστεί και γυρίζω πίσω στην πλατεία που υπήρχε μια μεγάλη διαμαρτυρία. Οι ταμπέλες ήταν σε 3 γλώσσες…Στα Εσθονικά τα Ρωσικά και τα Αγγλικά. Κατάλαβα από κάτι φυλλάδια που μοίραζαν και στα Αγγλικά σας παρακαλώ πως οι Ρώσοι που αποτελούν 25% του πληθυσμού της χώρας διεκδικούν την συνέχιση της εκμάθησης της Ρωσικής Γλώσσας στα σχολεία που πηγαίνουν τα παιδιά τους. Είχαν μάλιστα μία πανέξυπνη εικόνα στα πανό τους ένα παιδί να κλείνει με το χέρι του το στόμα του δίχως να μπορεί να μιλήσει.
Κάθισα σε ένα καφέ εκεί γύρω να πάρω κάτι να φάω και να χαζεύω το πλήθος να φωνάζει από μεγάφωνα. Η εικόνα δεν μου έκανε καμία εντύπωση μιας και στην Αθήνα αυτά τα έχουμε για πρωινό που λένε. Κάτι τουρίστες που δεν κατάλαβα τη γλώσσα μπορεί να μίλαγαν είχαν μείνει αλλάλου με την κατάσταση και έβγαζαν σαν Γιαπωνέζοι συνέχεια φωτογραφίες σαν να μην είχαν δει άλλη φορά μια διαμαρτυρία. Και σιγά την διαμαρτυρία δηλαδή…την έκαναν οι άνθρωποι πάνω σε μια πλατεία που γύρω γύρω είχε κάτι πανέμορφα ξύλινα πολύχρωμα σπίτια σε οτιδήποτε χρώμα μπορείτε να φανταστείτε. Την παράσταση έκλεβε ένα που ήταν εντελώς ροζ…πιο ροζ πεθαίνεις!!! Πήρα ζεστή σοκολάτα με σαντιγί και κάτι κρουασανάκια με διάφορες γεμίσεις. Ενώ διάβαζα λίγο για την Εσθονική Ιστορία στον οδηγό που είχα βρει στα σκαλιά. Από αυτήν την πόλη και ποιοι δεν πέρασαν πια. Μου θύμισε την Ελληνική Ιστορία που και από εμάς πέρασε κάθε καρυδιάς καρύδι. Μετά από κανά τέταρτο ήρθε η αστυνομία όμως στην περιοχή εκεί και άρχισαν να κάνουν ανακοινώσεις από τα μεγάφωνα των περιπολικών. Ρώτησα την κοπέλα που εργαζόταν στο μαγαζάκι τι έλεγαν και σε σπαστά Αγγλικά μου είπε πως έλεγαν πως ο κόσμος έπρεπε να διαλυθεί μιας και η πορεία δεν είχε άδεια, μετά έκανε και ένα ρατσιστικό σχόλιο για τους Ρώσους και πως θέλουν να ξανακατακτήσουν τη χώρα της. Πήγα να της πιάσω κουβέντα αλλά είχε πολύ κόσμο χαμογέλασε και έφυγε…παράπονο δεν έχω πάντως…μου έφερε και με κέρασε και ένα χυμό χωρίς καν να της το ζητήσω.
Μετά ήρθαν και οι κλούβες της αστυνομίας και άρχισαν να «μπουζουριάζουν» κόσμο ενώ γενικά γινόταν λίγο χαμός εκεί πέρα. Οι Εσθονοί πάντως έδειχναν πολύ σαστισμένοι από αυτήν την κατάσταση. Εγώ πάλι σκεφτόμουν πως ίσως ο κόσμος εδώ πέρα να έχει και μια ζεστή φλόγα…έστω μικρή σαν πυροτέχνημα μπροστά στα συνεσταλμένα βλέμματα που έβλεπα γύρω μου και στα πολύ αστεία σανδάλια με κάλτσες που φόραγαν όλοι…μα απορώ δεν γλίστραγαν; Μετά από κανά 15λεπτο τελείωσε και η διαδήλωση και έτρεξα σαν τον τρελό να πάρω μία από τις αφίσες με το παιδάκι που κλείνει το στόμα του για να την έχω σαν ενθύμιο.
Με πήρε ο ύπνος μετά από καμιά ώρα (για λίγο νομίζω) μιας και με ξύπνησε μια πανέμορφη υπάλληλος με αγέλαστο πρόσωπο αφού προσεγγίζαμε το λιμάνι του Ταλλίν. Ίσα που πρόλαβα να πάω να πλύνω το πρόσωπό μου μιας και μας κατέβαζαν κάπως γρήγορα και επιτακτικά μπορώ να πω, μέχρι και παράπονα κατάλαβα πως υπήρχαν αν κρίνω από τον ασυνήθιστα για αυτούς υψηλό τόνο στη φωνή τους. Οι μόνοι που έδειχναν να μην ενοχλούνται ήταν μια παρέα από 30άρηδες Ολλανδούς που οι χαρούμενες τους φωνές και το αστείο τους Χχχχχ στη γλώσσα τους έδινε έναν άλλο τόνο στο βαρετό κοινό εκεί μέσα.
Το καταμαράν έδεσε στον κεντρικό ναύσταθμο του Ταλλίν που βρίσκεται εντελώς στο κέντρο της πόλης και γενικά είχε αρκετή κίνηση. Είχε μία ελαφριά ηλιοφάνεια για λίγο και μετά συννέφιαζε…μετά έβγαζε πάλι λίγο ήλιο και μετά πάλι τα ίδια. Όσο ήμουν στο πλοίο είχα φροντίσει να ψάξω μέσω κάποιον εντύπων πως θα πάω από το λιμάνι στην πόλη και κάποιος μέρος που θα μπορούσα να μείνω αν τελικά μου άρεσε. Έτσι στο λιμάνι πήρα ένα λεωφορείο αφού πριν είχα αλλάξει τα ευρώ μου στο τοπικό τους νόμισμα την εσθονική κορώνα. Το λεωφορείο με άφησε λίγο πιο πριν από εκεί που έπρεπε μιας και υπήρχε μια πορεία όπως άκουσα να λένε οι Ολλανδοί που είπα πιο πριν (ενώ μιλάω Ολλανδικά δεν τους είπα ούτε ένα γεια…δεν ξέρω με είχαν πιάσει οι κλειστές μου εκείνες τις ημέρες). Αφού ξεπεράστηκε και μια παρεξήγηση με τον ελεγκτή εισιτήριων μιας και είχα κόψει εισιτήριο για το τραμ και όχι για το λεωφορείο (αυτά τα μπλε τραμ τους είναι παντού στην πόλη). Αφού βούτηξα έναν μισοπεταμένο Γαλλικό οδηγό για την πόλη που βρήκα σε κάτι σκαλιά (θεόσταλτο δώρο) βρήκα εκεί μέσα πως πολύ κοντά υπήρχε ένας μέρος με lockers ώστε να κλείδωνα το τρόλεϊ μου και να τριγύρναγα στη πόλη. Αφού ρώτησα μια κοπέλα που στην αρχή ήταν κάπως διστακτική μου είπε προς τα πού να πάω και το βρήκα το μέρος με τα lockers. Για μια ολόκληρη ημέρα η τιμή ήταν κοντά στα 2 ευρώ μια χαρά! Βάζω στην τσάντα μου ότι θα μπορούσε να μου χρειαστεί και γυρίζω πίσω στην πλατεία που υπήρχε μια μεγάλη διαμαρτυρία. Οι ταμπέλες ήταν σε 3 γλώσσες…Στα Εσθονικά τα Ρωσικά και τα Αγγλικά. Κατάλαβα από κάτι φυλλάδια που μοίραζαν και στα Αγγλικά σας παρακαλώ πως οι Ρώσοι που αποτελούν 25% του πληθυσμού της χώρας διεκδικούν την συνέχιση της εκμάθησης της Ρωσικής Γλώσσας στα σχολεία που πηγαίνουν τα παιδιά τους. Είχαν μάλιστα μία πανέξυπνη εικόνα στα πανό τους ένα παιδί να κλείνει με το χέρι του το στόμα του δίχως να μπορεί να μιλήσει.
Κάθισα σε ένα καφέ εκεί γύρω να πάρω κάτι να φάω και να χαζεύω το πλήθος να φωνάζει από μεγάφωνα. Η εικόνα δεν μου έκανε καμία εντύπωση μιας και στην Αθήνα αυτά τα έχουμε για πρωινό που λένε. Κάτι τουρίστες που δεν κατάλαβα τη γλώσσα μπορεί να μίλαγαν είχαν μείνει αλλάλου με την κατάσταση και έβγαζαν σαν Γιαπωνέζοι συνέχεια φωτογραφίες σαν να μην είχαν δει άλλη φορά μια διαμαρτυρία. Και σιγά την διαμαρτυρία δηλαδή…την έκαναν οι άνθρωποι πάνω σε μια πλατεία που γύρω γύρω είχε κάτι πανέμορφα ξύλινα πολύχρωμα σπίτια σε οτιδήποτε χρώμα μπορείτε να φανταστείτε. Την παράσταση έκλεβε ένα που ήταν εντελώς ροζ…πιο ροζ πεθαίνεις!!! Πήρα ζεστή σοκολάτα με σαντιγί και κάτι κρουασανάκια με διάφορες γεμίσεις. Ενώ διάβαζα λίγο για την Εσθονική Ιστορία στον οδηγό που είχα βρει στα σκαλιά. Από αυτήν την πόλη και ποιοι δεν πέρασαν πια. Μου θύμισε την Ελληνική Ιστορία που και από εμάς πέρασε κάθε καρυδιάς καρύδι. Μετά από κανά τέταρτο ήρθε η αστυνομία όμως στην περιοχή εκεί και άρχισαν να κάνουν ανακοινώσεις από τα μεγάφωνα των περιπολικών. Ρώτησα την κοπέλα που εργαζόταν στο μαγαζάκι τι έλεγαν και σε σπαστά Αγγλικά μου είπε πως έλεγαν πως ο κόσμος έπρεπε να διαλυθεί μιας και η πορεία δεν είχε άδεια, μετά έκανε και ένα ρατσιστικό σχόλιο για τους Ρώσους και πως θέλουν να ξανακατακτήσουν τη χώρα της. Πήγα να της πιάσω κουβέντα αλλά είχε πολύ κόσμο χαμογέλασε και έφυγε…παράπονο δεν έχω πάντως…μου έφερε και με κέρασε και ένα χυμό χωρίς καν να της το ζητήσω.
Μετά ήρθαν και οι κλούβες της αστυνομίας και άρχισαν να «μπουζουριάζουν» κόσμο ενώ γενικά γινόταν λίγο χαμός εκεί πέρα. Οι Εσθονοί πάντως έδειχναν πολύ σαστισμένοι από αυτήν την κατάσταση. Εγώ πάλι σκεφτόμουν πως ίσως ο κόσμος εδώ πέρα να έχει και μια ζεστή φλόγα…έστω μικρή σαν πυροτέχνημα μπροστά στα συνεσταλμένα βλέμματα που έβλεπα γύρω μου και στα πολύ αστεία σανδάλια με κάλτσες που φόραγαν όλοι…μα απορώ δεν γλίστραγαν; Μετά από κανά 15λεπτο τελείωσε και η διαδήλωση και έτρεξα σαν τον τρελό να πάρω μία από τις αφίσες με το παιδάκι που κλείνει το στόμα του για να την έχω σαν ενθύμιο.
