Εσθονία Φινλανδία Μια βόλτα στο Ελσίνκι και μια στο Τάλλιν

[Dina Z]

Αναζητώντας προορισμό για να εξαργυρώσω τα μίλια της Aegean έκλεισα για Αθήνα – Ελσίνκι 10 Οκτωβρίου και επιστροφή Τάλλιν – Αθήνα 15 Οκτωβρίου με κόστος 75/άτομο. Δεν το λες άσχημα!
Ημέρα 1η : Προσγειωνόμαστε στο φθινοπωρινό Ελσίνκι

Στο αεροδρόμιο εκδίδω από τα μηχανήματα απλά εισιτήρια για ζώνες ABC (κόστος 4,40 €) και μετά από 30 λεπτά κατεβαίνουμε στον Κεντρικό Σιδηροδρομικό Σταθμό.

Με τα πόδια φθάνουμε στο διαμερισματάκι μας πολύ κοντά στον Σταθμό Λεωφορείων Kamppi. Τακτοποιούμε τα πράγματά μας και φεύγουμε για τον πραγματικό στόχο αυτού του ταξιδιού: Να φάω χοτ-ντογκ σ’ ένα συγκεκριμένο σημείο
Τώρα … ξέρω … θα μου πείτε πως άλλοι φίλοι/ες στο φόρουμ έχουν στόχους κάποια έργα τέχνης, κάποια ιστορικά αξιοθέατα, εσύ το χοτ-ντογκ;;;; Ε, τι να κάνω; Μου είχε κάτσει η λιγούρα από τότε που το ανέφερε ο φίλος @giannismits.
Το λεωφορείο λοιπόν και βουρ για τον στόχο: Καφέ Regatta στην παραλία δίπλα στο πάρκο Sibelius

Το project έχει ως εξής: Αγοράζεις λουκάνικα και ψωμάκια από την καντίνα και τα ψήνεις μόνος σου (παρέχουν ξύλα και λαβίδες). Ο καλός μου τα έψησε κι εγώ το τίμησα δεόντως. Τέ-λει-ο!



Είχε η γεύση κάτι το ιδιαίτερο; Όχι. Ιδιαίτερο δεν ήταν αυτό που έφαγα αλλά το ΠΟΥ το έφαγα. Θα ομολογήσω, πως ήταν το δεύτερο καλύτερο χοτ-ντογκ της ζωής μου, με πρώτο φυσικά εκείνο στο Ρέικιαβικ. Αλλά οτιδήποτε αφορά Ισλανδία για μένα είναι – ούτως ή άλλως – εκτός συναγωνισμού! Ακόμα και τα λουκάνικα

Άντε ας περπατήσουμε τώρα μέχρι το γνωστό μνημείο στο πάρκο να διατηρήσουμε κι ένα επίπεδο τέλος πάντων…

…. και από εκεί ως την λίμνη Toolo, όπου κάναμε μια μεγάλη βόλτα

Κουρασμένοι από το περπάτημα επιστρέψαμε με το τραμ στο κέντρο για κανονικό φαγητό σ’ ένα εστιατόριο κοντά στο διαμέρισμα. Το Restaurant Levant Bulevardi. Πολύ καλό φαγητό και σέρβις σε τιμές λογικές για Φινλανδία (σύνολο 48€)

 

[Dina Z]

Ημέρα 2η : Kamppi. Πως λέμε ΚΤΕΛ Πελοποννήσου; Καμία σχέση!
Κλειστός χώρος, με καταστήματα εστίασης αλλά και εμπορικά, αποτελεί αφετηρία των λεωφορείων προς όλες τις περιοχές της χώρας. Ηλεκτρονικοί πίνακες που ενημερώνουν για τις αναχωρήσεις με ακρίβεια, αυτόματα μηχανήματα για την έκδοση εισιτηρίων, τάξη και καθαριότητα.
Αλλά δεν υπήρχε γραφείο πληροφοριών και στους πίνακες δεν έβρισκα τίποτα για Porvoo.

Μου φάνηκε λίγο χαοτικό. Πλην όμως ‘ο άνθρωπος είναι η απάντηση…’ και τελικά μια κοπελιά εργαζόμενη σ’ ένα μαγαζί, μου είπε να κατέβω στο υπόγειο. Πράγματι για Porvoo έφευγαν από εκεί. Στα αυτόματα μηχανήματα εισιτηρίων δεν έβγαζα άκρη. Ουφ! Άλλη μια φορά ‘ο άνθρωπος’ εν προκειμένω ο οδηγός ενός πούλμαν, μου υπέδειξε να τα βγάλω σε ένα R-kioski λίγο πιο πέρα από εκεί που στεκόμουν. Τα R-kioski είναι μίνι-μάρκετ που συναντάς παντού στο Ελσίνκι.

Επειδή εγώ γύριζα πολύ ώρα γύρω-γύρω μέχρι να βγάλω άκρη, εσείς να το ξέρετε.

Αφού λοιπόν βγάλαμε τα εισιτήρια για αργότερα (12€ ανά διαδρομή), είχαμε αρκετό χρόνο να απολαύσουμε τον καφέ και το πρωινό μας πριν αναχωρήσουμε για το Porvoo για το οποίο αν και είχα ακούσει τόσα, εμένα δεν με ενθουσίασε. Ένα γραφικό χωριό. Ok. Ήταν όμως όμορφη η διαδρομή μέχρι εκεί, που μου έδωσε την ευκαιρία να δω ένα κομμάτι της εξοχής.





Είδαμε λίγο το χωριό …..

…… μπήκαμε και στον Καθεδρικό (Ευαγγελικός Λουθηρανικός Ναός του 15ου αιώνα και ένας τους αρχαιότερους της χώρας)...

….. και μετά κατευθυνθήκαμε προς το ποτάμι για να δούμε τα πολύ-φωτογραφημένα ξύλινα κόκκινα σπιτάκια του. Τα σπιτάκια αυτά, την εποχή που το ποτάμι ήταν εμπορικός πλωτός δρόμος, εξυπηρετούσαν ως αποθήκες όπου φυλάσσονταν διάφορα προϊόντα (φρούτα, κρασί, καφές, καπνός, ξυλεία, μπαχαρικά). Όταν στο τέλος του 18ου αιώνα, ο Σουηδός βασιλιάς Γουστάβος ΙΙΙ επρόκειτο να επισκεφθεί την περιοχή, οι αποθήκες βάφτηκαν ομοιόμορφα σε κόκκινο χρώμα για να ευπρεπιστούν. Σήμερα κάποια από αυτά παραμένουν αποθηκευτικοί χώροι ενώ κάποια άλλα έχουν μετατραπεί σε κατοικίες και κάποια σε εστιατόρια.

Ήπιαμε καφέ, βγάλαμε τα εισιτήρια επιστροφής στο μηχάνημα (εδώ ήταν πανεύκολο) και φύγαμε.

 

[Dina Z]

Όταν επιστρέψαμε στο Ελσίνκι γυρίσαμε όλο το κέντρο με τα πόδια …..






Αυτές είναι οι καντίνες της υπαίθριας αγοράς. .

Ο αέρας μύριζε ψαρίλα από τις κουζίνες τους. Στην Ελλάδα δεν θα καθόμουν. Αλλά εδώ δεν υπήρχε περίπτωση να μην δοκιμάσω.
Ολόφρεσκα τηγανιτά ψαράκια για μένα και ψητός σολομός για τον καλό μου.

…. και συνεχίσαμε το περπάτημα μέχρι τελικής πτώσεως.
Αυτό που χάρηκα σε αυτή την πόλη περισσότερο ήταν η αίσθηση ηρεμίας και ασφάλειας. Καθόλου κίνηση στους δρόμους… καθόλου εκνευρισμός… ησυχία.

 

[Dina Z]

Ημέρα 3η : Check-out από το διαμέρισμα, αφήνουμε τα βαλιτσάκια για φύλαξη σ’ ένα Radical Storage που στεγάζεται στο Souvenir Shop στη πλατεία Esplanadi (πιο κεντρικά … πεθαίνεις) Κόστος 15€ και για τα δύο. Από μηχάνημα στην αποβάθρα βγάζουμε εισιτήρια για το νησί-φρούριο Suomenlinna. Σε 20΄είμασταν εκεί

Ξέροντας πως είναι δημοφιλές τουριστικό αξιοθέατο και παρόλο που το φέρυ είχε πολύ κόσμο περίμενα πως εκεί θα υπήρχαν καφέ, εστιατόρια. Λάθος.
Το ένα και μοναδικό ανοιχτό καφέ ήταν ασφυκτικά γεμάτο μέσα κι ούτε λόγος για έξω αφού είχε αέρα και ψοφόκρυο. Το πρώτο καράβι και φύγαμε.

Μερικές βόλτες ακόμα και φαγητό αυτή την φορά στη κλειστή αγορά Kauppatori

όπου είδαμε να πουλιέται ο τάρανδος σε κάθε του μορφή

κι επίσης σαλάμια σαν αυτά

Εγώ δε η μίζερη γεύτηκα τάρανδο σε 3 εκδοχές: ψητό, κεφτεδάκια και σούπα. Όλα μου άρεσαν. Είπαμε δεν είναι ΤΙ τρώω αλλά το ΠΟΥ το τρώω

Είχαμε αρκετό χρόνο, έκανε και κρύο και τώρα σειρά είχε το Fly Cinema. Είχα βγάλει εισιτήρια από το διαδίκτυο γιατί περίμενα πως θα έχει γκρουπ. Ήμασταν τυχεροί καθώς εκείνη την ώρα είχε λίγους και μεμονωμένους θεατές.
Fly Cinema: Κινηματογράφος που γίνεται δεκάλεπτη προβολή με την αίσθηση ότι πετάς πάνω από ……. Eμείς διαλέξαμε το ‘Fly over Finland’.
Αν και είναι από αυτά που τα λες ‘τουριστικίλα’ το απόλαυσα. Άξιζαν οι εικόνες!

Αναχώρηση για το λιμάνι για να πάρουμε το καράβι για Τάλλιν. Κάποιος φίλος, αναφερόμενος στο συγκεκριμένο λιμάνι και στις συνθήκες επιβίβασης, είχε γράψει για πολιτισμικό σοκ. Παρόλο που είχα αντίστοιχη εμπειρία και από το Tromso, το σοκ μου δεν το γλίτωσα

Όταν βγήκαμε από το καράβι ήταν περίπου 9.30 το βράδυ. Το Τάλλιν μας υποδέχθηκε υγρό κι με έναν αέρα που πάγωνε το πρόσωπο.

Τα 1000 μέτρα που έπρεπε να κουβαλήσουμε τα βαλιτσάκια στα πλακόστρωτα της παλιάς πόλης μας φάνηκαν πολλά. Το διαμέρισμα όμως ξεπέρασε τις προσδοκίες μου.

 

[Dina Z]

Ημέρα 4η : Η ημέρα μας αρχίζει με πρωινό στο διάσημο καφέ/ζαχαροπλαστείο Maiasmokk

Και μετά στον δρόμο……






Είχα διαβάσει πως οι Εσθονοί είναι ο λιγότερο θρησκευόμενος λαός στην Ευρώπη. Αυτό όμως δεν ισχύει και για τους Ρώσους πολίτες. Όσες φορές μπήκα σε εκκλησία όλο και κάποια λειτουργία γινόταν, οι γυναίκες δε έμπαιναν με σκεπασμένο κεφάλι κι ήταν έντονη η αίσθηση κατάνυξης και ευλάβειας. Μπαίνοντας σε μία βγάζω από την τσάντα μου το κινητό για να κλείσω τον ήχο. Ένας υπεύθυνος με πλησιάζει αμέσως και μου λέει κάτι αυστηρά. Ok σεβαστό. Εγώ όμως του την έφερα. Βγαίνοντας πρόλαβα να βγάλω μια φωτογραφία

Η πόλη έχει περιγραφεί από τους άξιους συγγραφείς του φόρουμ με λεπτομέρεια και γλαφυρότητα. Ήταν ακριβώς όπως την περίμενα. Αν και λόγω εποχής είχε λίγους τουρίστες πιστεύω ότι το καλοκαίρι θα είναι πολύ καλύτερα.
Σε αντίθεση με το Ελσίνκι που ήμασταν τυχεροί και πετύχαμε κυρίως ήλιο εδώ βρήκαμε κυρίως συννεφιά, ψιχάλες κι ένα ενοχλητικό ξεροβόρι. Αυτό ομολογώ μου την χάλασε.
Εντάξει δεν είναι και Ισλανδία να τα ξεπερνώ όλα!

Αφού είδαμε και την Κάτω και την Πάνω Πόλη …. Παγώσαμε.
Πρότεινα να πάμε στην κλειστή αγορά Balti Jaama Turg για να πιούμε ένα ζεστό τσάι, να πάρουμε τα δωράκια μας αλλά και να την χαζέψουμε. Ήξερα πως εκεί έχουν τρόφιμα κι από άλλες χώρες αλλά αυτό εδώ ήταν έκπληξη.


Φεύγοντας περάσαμε από την όμορφη πύλη Gate Monastery

και μετά μαμ και νάνι…

 

[Dina Z]

Ημέρα 5η : Αφού περάσαμε από ένα-δυο σημεία που είχαν απομείνει ….

… βγήκαμε εκτός τειχών. Μ’ ένα λεωφορείο φθάσαμε στο παλάτι Kadriorg …

…. με τους κήπους του, που αυτή την εποχή (όπως παντού) ήταν ντυμένοι με τα πορτοκαλό-καφέ-κίτρινα χρώματα.

Επιστρέψαμε με τα πόδια περνώντας – αν δεν κάνω λάθος – από την πιο αριστοκρατική συνοικία της πόλης.

Δεν ξέρω πόσα χιλιόμετρα γράψαμε εκείνη την ημέρα. Ήταν όμως όμορφα.
Κατάκοποι σταματήσαμε για φαγητό στο Restaurant Lido, που βρίσκεται μέσα στο πολυκατάστημα Solaris. Είναι μπουφές, βρίσκεις ό,τι μπορείς να φανταστείς και σε τιμές προσιτές.

Φεύγαμε αξημέρωτα οπότε χρειαζόμασταν ξεκούραση γι’ αυτό μαζευτήκαμε νωρίς.

Συνοψίζοντας: Από την Σκανδιναβική χερσόνησο έλειπε από την συλλογή μου η Φινλανδία. Θέλαμε κάτι χαλαρό κι εύκολο. Δεν είχαμε διάθεση για οδικό ταξίδι (που συνήθως κάνουμε) γι’ αυτό περιοριστήκαμε στην πρωτεύουσα. Το Τάλλιν ταίριαξε τέλεια.
Το κόστος κρατήθηκε χαμηλά διότι τα εισιτήρια βγήκαν με μίλια και είμασταν εκτός υψηλής εποχής. Δεν είχα προσδοκίες οπότε όλα τα βρήκα καλύτερα απ’ ότι περίμενα.
Θα πω όμως, πως κι αν δεν πάει κανείς … εντάξει… δεν θα χάσει…
Δεν τον λέω δηλαδή Προορισμό-Ουάου.
Δεν είναι δα και Ισλανδία!!!