Μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς UNESCO που έχουμε επισκεφθεί.

[Klair]

Αυτή τη δύσκολη περίοδο που όλοι βρισκόμαστε καθηλωμένοι στις βάσεις μας, ελάτε να ταξιδέψουμε νοερά σε ολόκληρο τον πλανήτη, μέσα από πλούσιο φωτογραφικό υλικό, προσπαθώντας όλοι μαζί να συμπληρώσουμε τη μακριά λίστα με τα Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.

Σκοπός αυτού του εγχειρήματος ευελπιστώ να είναι η ανταλλαγή ιδεών, ώστε στα μελλοντικά μας ταξίδια να εντάξουμε όλο και περισσότερα μνημεία UNESCO προς επίσκεψη. Θα παρακαλούσα όμως θερμά, όλα τα αγαπητά μέλη, που έχουν τη διάθεση να λάβουν μέρος σε αυτήν την προσπάθεια να ποστάρουν μόνο νέες προτάσεις μνημείων. Η σκέψη και το “όραμά” μου (επαναφέροντας στη ζωή αυτό το αραχνιασμένο νήμα) είναι να καταφέρουμε να μεγαλώσουμε τη λίστα και να δούμε ωραίες νέες εικόνες, αποφεύγοντας τις πολλαπλές αναρτήσεις, των ίδιων και των ίδιων μνημείων.

Φύγαμε λοιπόν…..και σας παρουσιάζω τη δική μου συλλογή Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Η αρχή θα γίνει με την Ελλάδα φυσικά!


ΕΛΛΑΔΑ

1) Ακρόπολη Αθηνών (1987)
Acropolis, Athens

Η Ακρόπολη της Αθήνας είναι το πιο εντυπωσιακό και πλήρες αρχαίο ελληνικό μνημειακό συγκρότημα που υπάρχει ακόμα στην εποχή μας.

Tα μνημεία της είναι παγκόσμια σύμβολα του κλασικού πνεύματος και του πολιτισμού και αποτελούν το μεγαλύτερο αρχιτεκτονικό και καλλιτεχνικό συγκρότημα που κληροδοτήθηκε από την ελληνική αρχαιότητα στον κόσμο. Στο δεύτερο μισό του 5ου αιώνα π.Χ., η Αθήνα, μετά τη νίκη ενάντια στους Πέρσες και την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας, πήρε ηγετική θέση μεταξύ των άλλων πόλεων-κρατών του αρχαίου κόσμου. Στην εποχή που ακολούθησε, καθώς η σκέψη και η τέχνη άνθισαν, μια εξαιρετική ομάδα καλλιτεχνών εφάρμοσε τα φιλόδοξα σχέδια του Αθηναίου πολιτικού Περικλή και, υπό την εμπνευσμένη καθοδήγηση του γλύπτη Φειδία, μετέτρεψε τον βραχώδη λόφο σε ένα μοναδικό μνημείο σκέψης και τέχνης. Τα σημαντικότερα μνημεία χτίστηκαν εκείνη την εποχή όπως: ο Παρθενώνας, που χτίστηκε από τον Ικτίνο, το Ερέχθειο, τα Προπύλαια, η μνημειώδης είσοδος στην Ακρόπολη και ο μικρός ναός της Αθηνάς Νίκης.

2) Παλαιοχριστιανικά και Βυζαντινά μνημεία της Θεσσαλονίκης (1988)
Paleochristian and Byzantine Monuments of Thessalonika

Η πόλη της Θεσσαλονίκης υπήρξε κατά τον Μεσαίωνα σημαντικό οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο στην ευρύτερη περιοχή της Βαλκανικής χερσονήσου, πράγμα που αντανακλάται στα πλείστα μνημεία-ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής αξίας-της περιόδου, που διασώζονται έως και σήμερα. Το 1988, δεκαπέντε μεσαιωνικά μνημεία, που χρονολογούνται από τα Παλαιοχριστιανικά χρόνια (4ος αι. μ.Χ.) έως και την Υστεροβυζαντινή περίοδο (13ος-14ος αι.) εντάχθηκαν στον κατάλογο της UNESCO ως Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς.

• Τα βυζαντινά τείχη της Θεσσαλονίκης (4ος - 5ος αι.)
• H Ροτόντα του Αγίου Γεωργίου (4ος αι.)
• Η βασιλική της Παναγίας Αχειροποίητου (5ος αι.)
• Ο ναός του Οσίου Δαυίδ (Μονή Λατόμου) (6ος αι.)
• Η βασιλική του Αγίου Δημητρίου (7ος αι.)
• Ο ναός της Αγίας Σοφίας (8ος αι.)
• Ο ναός της Παναγίας των Χαλκέων (11ος αι.)
• O ναός του Αγίου Παντελεήμονα (14ος αι.)
• Ο ναός των Αγίων Αποστόλων (14ος αι.)
• Ο ναός του Αγίου Νικολάου του Ορφανού (14ος αι.)
• Ο ναός της Αγίας Αικατερίνης (13ος αι.)
• Ο ναός του Σωτήρος (14ος αι.)
• Η Μονή Βλατάδων (14ος αι.)
• Ο ναός του Προφήτη Ηλία (14ος αι.)
• Τα βυζαντινά λουτρά (14ος αι.)

Εγώ διαθέτω φωτογραφίες μόνο της Ροτόντας, οπότε καλούνται τα αγαπητά μέλη (ιδιαιτέρως οι Θεσσαλονικείς) να καλύψουν τα υπόλοιπα μνημεία.

3) Μετέωρα (1988)
Meteora

Τα Μετέωρα είναι ένα σύμπλεγμα με σκοτεινόχρωμους βράχους από ψαμμίτη, οι οποίοι υψώνονται έξω από την Καλαμπάκα, κοντά στα πρώτα υψώματα της Πίνδου και των Χασίων. Τα μοναστήρια των Μετεώρων, που είναι χτισμένα στις κορυφές κάποιων από τους βράχους είναι σήμερα το δεύτερο πλέον σημαντικό μοναστικό συγκρότημα στην Ελλάδα, ύστερα από το Άγιο Όρος. Από τα τριάντα που υπήρξαν ιστορικά, σήμερα λειτουργούν μόνον έξι, τα οποία από το 1988 περιλαμβάνονται στον κατάλογο Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

4) Μεσαιωνική Πόλη της Ρόδου (1988)
Medieval City of Rhodes

Το Τάγμα του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ κατέλαβε τη Ρόδο από το 1309 έως το 1523 και άρχισε να μετατρέπει την πόλη σε οχυρό. Στη συνέχεια τέθηκε υπό τουρκική και ιταλική κυριαρχία. Με το Παλάτι των Μεγάλων Δασκάλων, το Μεγάλο Νοσοκομείο και την Οδό των Ιπποτών, η Άνω Πόλη είναι ένα από τα πιο όμορφα αστικά σύνολα της γοτθικής περιόδου. Στην Κάτω Πόλη, η γοτθική αρχιτεκτονική συνυπάρχει με τζαμιά, δημόσια λουτρά και άλλα κτίρια της Οθωμανικής περιόδου.

5) Αρχαία Ολυμπία (1989)
Archaeological Site of Olympia

Η Ολυμπία υπήρξε το πιο δοξασμένο ιερό της αρχαίας Ελλάδας αφιερωμένο στον Δία. Ήταν ο τόπος διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων, οι οποίοι τελούνταν στο πλαίσιο των Ολυμπίων, της πιο σημαντικής εορτής των Ελλήνων κατά το μεγαλύτερο διάστημα της αρχαιότητας. Αντίστοιχες γιορτές ήταν τα Πύθια που διοργανώνονταν προς τιμήν του Απόλλωνος στους Δελφούς, τα Ίσθμια προς τιμήν του Ποσειδώνος στον Ισθμό της Κορίνθου και τα Νέμεα, επίσης προς τιμήν του Διός στο ιερό του στη Νεμέα.

Η Ολυμπία ονομαζόταν Άλτις, δηλαδή Ιερό Άλσος. Ήταν χτισμένη στη βόρεια όχθη του ποταμού Αλφειού. Υπάρχουν ίχνη ανθρώπινης παρουσίας από τη Νεολιθική περίοδο. Αρχικά υπήρξε οικισμός αγροτικός και σταδιακά εξελίχθηκε στο μεγαλύτερο θρησκευτικό κέντρο του αρχαίου κόσμου. Εκεί βρισκόταν για περίπου χίλια χρόνια το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Διός, έργο του Φειδία, το οποίο ήταν γνωστό στην αρχαιότητα ως ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου. Είχε ύψος 12 μ. και αποτελούνταν από ξύλο εσωτερικά, αλλά χρυσό, ελεφαντόδοντο, ασήμι και ημιπολύτιμους λίθους εξωτερικά. Η αφετηρία των Ολυμπιακών Αγώνων τοποθετείται στο 776 π.Χ και τελούνταν κάθε τέσσερα χρόνια. Όμως οι Αγώνες τελούνταν ήδη από πολύ παλαιότερα, διότι σύμφωνα με την παράδοση τους ξεκίνησε ο Πέλοπας, που κέρδισε σε αρματοδρομία τον βασιλιά της Πίσας Οινόμαο.

Σταδιακά ανεγέρθηκαν τα διάφορα οικοδομήματα, θρησκευτικού και κοσμικού χαρακτήρα μέχρι να πάρει τον 2ο αι. μ.Χ τη μορφή που έχει σήμερα. Το παλαιότερο κτίσμα είναι ο ναός της Ήρας και το νεότερο το Νυμφαίο. Στη ρωμαϊκή περίοδο συμπληρώθηκαν και ανασκευάστηκαν πολλά κτίρια, δεδομένου πως οι Ρωμαίοι συνέχισαν τους αγώνες χωρίς διακοπή.

Η λειτουργία του ιερού χώρου συνεχίστηκε κανονικά τα πρώτα χριστιανικά χρόνια επί Μεγάλου Κωνσταντίνου. Το 393 μ.Χ. έγιναν οι τελευταίοι Ολυμπιακοί Αγώνες και λίγο αργότερα ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Θεοδόσιος Α΄, με διάταγμά του απαγόρευσε οριστικά την τέλεσή τους γιατί θεωρούνταν παγανιστικοί, ενώ επί Θεοδοσίου Β΄ επήλθε η οριστική καταστροφή του ιερού (426 μ.Χ.).

6) Δήλος (1990)
Delos

Στην αρχαιότητα υπήρξε ιδιαίτερα διάσημη ως γενέτειρα της θεάς Αρτέμιδος και του θεού Απόλλωνα. Το ιερό του Απόλλωνα προσέλκυσε προσκυνητές από όλη την Ελλάδα και η Δήλος ήταν ένα πλούσιο εμπορικό λιμάνι. Το νησί φέρει ίχνη των διαδοχικών πολιτισμών στον κόσμο του Αιγαίου, από την 3η χιλιετία π.Χ. έως την παλαιοχριστιανική εποχή. Ο αρχαιολογικός χώρος είναι εξαιρετικά εκτεταμένος και πλούσιος και μεταδίδει την εικόνα ενός μεγάλου κοσμοπολίτικου λιμανιού της Μεσογείου.

Μετά το τέλος των Περσικών Πολέμων, το 478 π.Χ., ιδρύθηκε η Δηλιακή Συμμαχία, μια συμμαχία πόλεων-κρατών, στην οποία την πρωτοκαθεδρία είχε η Αθήνα. Η Δήλος ήταν η έδρα της Συμμαχίας και σ’ αυτήν φυλασσόταν το κοινό ταμείο μέχρι το 454 π.Χ., οπότε ο Περικλής το μετέφερε στην Αθήνα.

Θεωρήθηκε ως «το ιερότερο όλων των νησιών» (Καλλίμαχος, 3ος αιώνας π.Χ.) στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Οι Ρωμαίοι ανακήρυξαν τη Δήλο ελεύθερο λιμάνι και το νησί συγκέντρωσε εμπόρους και πλοιοκτήτες. Μετατράπηκε επίσης σε δουλεμπορικό κέντρο, αφού ήταν μια από τις κύριες εμπορικές δραστηριότητες που αναπτύχθηκαν τότε. Υπολογίζεται πως σ’ αυτή τη χρονική περίοδο, στη Δήλο κατοικούσαν 30.000 άνθρωποι, ένας πολύ μεγάλος πληθυσμός για την έκταση του νησιού. Οι πλούσιοι έμποροι, οι τραπεζίτες και οι πλοιοκτήτες από όλο τον κόσμο που εγκαταστάθηκαν στο νησί προσέλκυσαν πολλούς κατασκευαστές, καλλιτέχνες και τεχνίτες, που έχτισαν γι' αυτούς πολυτελή σπίτια, πλούσια διακοσμημένα με τοιχογραφίες και ψηφιδωτά δάπεδα. Το μικρό νησί έγινε σύντομα το “maximum emporium totius orbis terrarium”, (το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο όλου του κόσμου). Η Δήλος δέχθηκε επίθεση και λεηλατήθηκε δύο φορές: το 88 π.Χ. από τον Μιθριδάτη, τον βασιλιά του Πόντου, εχθρό των Ρωμαίων, και αργότερα το 69 π.Χ., από τους πειρατές του Αθηνόδωρου, συμμάχου του Μιθριδάτη. Από τότε, το νησί έπεσε γρήγορα σε παρακμή και σταδιακά εγκαταλείφθηκε.

7) Ιστορικό Κέντρο (Χώρα) της Πάτμου με τη Μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου και το Σπήλαιο της Αποκάλυψης (1999)
The Historic Centre (Chorá) with the Monastery of Saint-John the Theologian and the Cave of the Apocalypse on the Island of Pátmos

Το μικρό νησί της Πάτμου στα Δωδεκάνησα φημίζεται ότι είναι ο τόπος όπου ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος έγραψε τόσο το Ευαγγέλιο, όσο και την Αποκάλυψη. Ένα μοναστήρι αφιερωμένο στον «αγαπημένο μαθητή» ιδρύθηκε εκεί στα τέλη του 10ου αιώνα και έκτοτε υπήρξε τόπος προσκυνήματος και ελληνικής ορθόδοξης μάθησης. Το ωραίο μοναστικό συγκρότημα κυριαρχεί στο νησί. Ο παλιός οικισμός της Χώρας, που σχετίζεται με αυτό περιέχει πολλά θρησκευτικά και κοσμικά κτίρια.

8) Παλιά Πόλη της Κέρκυρας (2007)
Old Town of Corfu

Η Παλιά Πόλη της Κέρκυρας βρίσκεται σε στρατηγική θέση και έχει τις ρίζες της στον 8ο αιώνα π.Χ. Τα τρία οχυρά της πόλης, σχεδιασμένα από διάσημους Ενετούς μηχανικούς, χρησιμοποιήθηκαν για τέσσερις αιώνες για να υπερασπιστούν τα ναυτιλιακά εμπορικά συμφέροντα της Δημοκρατίας της Βενετίας ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Με την πάροδο του χρόνου, τα οχυρά επισκευάστηκαν και εν μέρει ξαναχτίστηκαν αρκετές φορές, πιο πρόσφατα υπό βρετανική κυριαρχία τον 19ο αιώνα. Το κυρίως νεοκλασικό απόθεμα κατοικιών της Παλιάς Πόλης προέρχεται εν μέρει από την ενετική περίοδο, εν μέρει από μεταγενέστερη κατασκευή, ιδίως του 19ου αιώνα. Ως οχυρωμένο μεσογειακό λιμάνι, το αστικό και λιμενικό σύνολο της Κέρκυρας είναι αξιοσημείωτο για το υψηλό επίπεδο ακεραιότητας και αυθεντικότητάς του.

Υ.Γ. Έχω και ημερήσιες φωτογραφίες της Παλιάς Πόλης της Κέρκυρας αλλά δεν έχω καταφέρει να τις βρω ακόμα. Αν και όταν βρεθούν θα τις ανεβάσω.

Έχω επισκεφθεί επιπλέον τον Αρχαιολογικό Χώρο των Δελφών, τον Αρχαιολογικό Χώρο της Επιδαύρου, τον Μυστρά και τον Αρχαιολογικό Χώρο των Μυκηνών, αλλά όσο και να σκάλισα παλιά αρχεία και έντυπες φωτογραφίες στάθηκε αδύνατον να βρεθεί φωτογραφικό υλικό, οπότε όσοι πιστοί προσέλθετε για κάλυψη και των υπολοίπων ελληνικών μνημείων της λίστας.

 

[Klair]

ΒΑΤΙΚΑΝΟ

Πόλη του Βατικανού (1984)
Vatican City

Η Πόλη του Βατικανού, ένα από τα πιο ιερά μέρη της Χριστιανοσύνης μαρτυρεί μια μεγάλη ιστορία και ένα τρομερό πνευματικό εγχείρημα. Μια μοναδική συλλογή από καλλιτεχνικά και αρχιτεκτονικά αριστουργήματα βρίσκεται στα όρια αυτής της μικρής πολιτείας. Στο κέντρο της βρίσκεται η Βασιλική του Αγίου Πέτρου, με τη διπλή κιονοστοιχία και μια κυκλική πλατεία. Η Βασιλική περιβάλλεται από παλάτια και κήπους. Ο ναός που χτίστηκε πάνω από τον τάφο του Αγίου Πέτρου του Αποστόλου είναι το μεγαλύτερο θρησκευτικό κτίριο στον κόσμο, καρπός της συνδυασμένης μεγαλοφυίας των Bramante, Raphael, Michelangelo, Bernini και Maderno.

Το ανεξάρτητο κράτος, που ορίζεται από τη Συνθήκη του Λατερανού της 11ης Φεβρουαρίου 1929, επεκτείνει την εδαφική του κυριαρχία σε μια έκταση 44 εκταρίων στο κέντρο της Ρώμης, περικλείεται από τείχη και ανοίγει προς την πόλη της Ρώμης μέσω της κιονοστοιχίας του Αγίου Πέτρου. Το Βατικανό είναι ταυτόχρονα η εξέχουσα ιερή πόλη των Καθολικών, ένας σημαντικός αρχαιολογικός χώρος του Ρωμαϊκού κόσμου και ένα από τα σημαντικότερα πολιτιστικά σημεία αναφοράς τόσο χριστιανών όσο και μη χριστιανών.

 

[Klair]

ΒΕΛΓΙΟ


1) Η κεντρική πλατεία Grand Place των Βρυξελλών (1998)
La Grand-Place, Brussels

Τον 11ο αιώνα φιλοξενούσε εμποροπανηγύρεις. Γύρω στο 1500, έμποροι και τεχνίτες άρχισαν να χτίζουν τα κτίρια των συντεχνιών τους. Υπήρχαν τότε 48 συντεχνίες. Όμως κατά την εισβολή των γαλλικών στρατευμάτων, από τους κανονιοβολισμούς καταστράφηκαν όλα τα κτίρια της πλατείας, εκτός από τον Πύργο του Δημαρχείου. Οι έμποροι ξανάχτισαν τα σπίτια που αποτελούν μέχρι σήμερα ένα εντυπωσιακό συγκρότημα ιταλοφλαμανδικής μπαρόκ αρχιτεκτονικής.

Το Δημαρχείο (L΄Hôtel de Ville) καταλαμβάνει ολόκληρη τη νοτιοδυτική πλευρά της πλατείας. Ένα αριστούργημα, με πρόσοψη που κοσμείται με πέτρινα αγάλματα, πύργους και τοξωτές στοές. Ο πανύψηλος γοτθικός Πύργος, ύψους 96 μέτρων δεσπόζει σε ολόκληρη την πόλη, με το άγαλμα του Αγίου Μιχαήλ στην κορυφή, προστάτη της πόλης.

Ο Οίκος του Βασιλιά (La Maison du Roi) που στο παρελθόν είχε χρησιμοποιηθεί ως κατοικία Iσπανών βασιλέων, σήμερα στεγάζει το Μουσείο της πόλης, με πίνακες του 16ου αιώνα, καθώς και ταπισερί, γκραβούρες και άλλα πολύτιμα έργα τέχνης.

Το Παλάτι των Δουκών της Βραβάντης (La Maison des Ducs de Brabant) στη νότια πλευρά της πλατείας αποτελείται από επτά συνεχόμενα συντεχνιακά κτίρια.
Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι πρόκειται για ένα σπάνιο παράδειγμα πλατείας χωρίς εκκλησία ή οποιοδήποτε άλλο μέρος λατρείας, η οποία δίνει έμφαση στον εμπορικό και διοικητικό χαρακτήρα της.

2) Το Κωδωνοστάσιο της Γάνδης (1999)
Belfry of Ghent

Το ύψος των 91 μέτρων, του μεσαιωνικού Καμπαναριού το καθιστά το ψηλότερο του Βελγίου. Το Κωδωνοστάσιο συμβολίζει την ευημερία και την ανεξαρτησία της πόλης, ενώ ο φλογερός δράκος στην κορυφή φυλάει κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του, την ιστορική καρδιά της Γάνδης. Τα σχέδια κατασκευής του διατηρούνται ακόμη στο Μουσείο της πόλης. Μετά από συνεχή διαστήματα, μέσα από πολέμους, επιδημίες και πολιτικές αναταραχές, η εργασία κατασκευής ολοκληρώθηκε το 1380. Τότε έφτασε και ο δράκος, ο οποίος στήθηκε στην κορυφή. Τα ανώτατα τμήματα του κτιρίου έχουν ξαναχτιστεί πολλές φορές, για να φιλοξενήσουν τον αυξανόμενο αριθμό των καμπανών. Το Κωδωνοστάσιο, αναγνωρισμένη Παγκόσμια Πολιτιστική Κληρονομιά της UNESCO ήταν ο τόπος που το 1402 διατηρήθηκαν τα προνόμια της πόλης, κλειδωμένα σε έναν κορμό στην αίθουσα της μυστικότητας. Ο δράκος τοποθετημένος στον Πύργο από το 1377 παρακολουθούσε την πόλη και ήταν ο συμβολικός φύλακάς της, αλλά και συμβολικός φύλακας των προνομίων.

3) Great Beguinage of Sint Elizabeth στην περιοχή Sint Amandsberg της Γάνδης (1998)
Great St Elizabeth Beguinage, Ghent

Πρόκειται για ένα εξαιρετικά μεγάλο Beguinage, το οποίο αποτελούσε ένα ασφαλές μέρος, όπου οι γυναίκες μπορούσαν να ζουν κάπως ανεξάρτητες και αυτoσυντηρούμενες, πλέκοντας δαντέλες ή φτιάχνοντας καραμέλες ή φροντίζοντας τα παιδιά. Οι Beguines που εντάχθηκαν σε αυτές τις κοινότητες δεν ήταν καλόγριες. Aφιέρωσαν τη ζωή τους στον Θεό, αλλά δεν εγκατέλειψαν τα κοσμικά αγαθά τους και δεν πήραν όρκους, όπως οι μοναχές. Θα μπορούσαν να εγκαταλείψουν την κοινότητα, όποτε ήθελαν. Κατά τη διάρκεια των Σταυροφοριών υπήρχαν πολλές άγαμες γυναίκες, οι οποίες τότε είχαν τις επιλογές, είτε να παντρευτούν, είτε να ζουν με την οικογένειά τους, είτε να ζουν σε ένα μοναστήρι. Σε λιγότερο από δύο χρόνια, 18 εργολάβοι και 600 εργάτες έχτισαν συνολικά 80 σπίτια, 14 μοναστήρια, μια αίθουσα συνεδριάσεων, ένα ιατρείο, ένα παρεκκλήσι και μια εκκλησία, γύρω από τρεις πλατείες και οκτώ δρόμους.

4) Το Κωδωνοστάσιο του Καθεδρικού Ναού της Αμβέρσας (1999)
Cathedral of Our Lady (Antwerp)

Ο Πύργος του Kαθεδρικού των 123 μέτρων συμπεριλαμβάνεται στη λίστα της UNESCO και εξακολουθεί μέσα στους αιώνες να κυριαρχεί στον ορίζοντα της πόλης. Ο Πύργος ολοκληρώθηκε το 1518. Από τους δύο προγραμματισμένους Πύργους, μόνον ο Βόρειος τελείωσε. Μέσα υπάρχουν 47 καμπάνες.

5) To Δημαρχείο της Αμβέρσας
Antwerp City Hall

Στη δυτική πλευρά της πλατείας Grote Markt ορθώνεται το αναγεννησιακό κτίριο του Δημαρχείου, το οποίο ενσωματώνει στην αρχιτεκτονική του, τόσο φλαμανδικές όσο και ιταλικές επιρροές. Αναγράφεται στη λίστα της UNESCO μαζί με τα Καμπαναριά του Βελγίου. Όταν τον 16ο αιώνα η Αμβέρσα έγινε ένα από τα πιο πολυσύχναστα εμπορικά λιμάνια και μια από τις πιο ευημερούσες πόλεις της Βόρειας Ευρώπης, οι δημοτικές αρχές θέλησαν να αντικαταστήσουν το μικρό μεσαιωνικό Δημαρχείο, με μια επιβλητικότερη δομή, η οποία θα ταίριαζε στην ευημερία της μεγάλης πόλης Αλλά η απειλή του πολέμου εμπόδισε την οποιαδήποτε πρόοδο στο έργο, αφού τα δομικά υλικά που προορίζονταν για το Δημαρχείο χρησιμοποιήθηκαν για την άμυνα της πόλης. Το κτίριο ολοκληρώθηκε το 1565 και στη συνέχεια κάηκε στον Ισπανικό πόλεμο. Αναστηλώθηκε τρία χρόνια αργότερα.

6) Μουσείο Plantin Moretus στην Αμβέρσα (2005)
Plantin-Moretus House-Workshops-Museum Complex

Το Μουσείο Plantin-Moretus είναι ένα τυπογραφείο και εκδοτικός οίκος που χρονολογείται από την περίοδο της Αναγέννησης και του Μπαρόκ. Βρίσκεται στην Αμβέρσα, μια από τις τρεις κορυφαίες πόλεις της πρώιμης ευρωπαϊκής εκτύπωσης μαζί με το Παρίσι και τη Βενετία, συνδέεται με την ιστορία της εφεύρεσης και τη διάδοση της τυπογραφίας. Το όνομά του αναφέρεται στον μεγαλύτερο εκτυπωτή-εκδότη του δεύτερου μισού του 16ου αιώνα τον Christophe Plantin. Το μνημείο έχει εξαιρετική αρχιτεκτονική αξία. Περιέχει εξαντλητικές αποδείξεις για τη ζωή και το έργο αυτού που ήταν ο πιο παραγωγικός εκδοτικός οίκος στην Ευρώπη στα τέλη του 16ου αιώνα. Το κτίριο της εταιρείας, το οποίο παρέμεινε σε λειτουργία έως το 1867, περιλαμβάνει μια μεγάλη συλλογή από παλιό εξοπλισμό εκτύπωσης, μια εκτεταμένη βιβλιοθήκη, ανεκτίμητα αρχεία και έργα τέχνης, μεταξύ των οποίων και έναν πίνακα του Rubens.

7) Το ιστορικό κέντρο της Μπριζ (2000)
Historic Centre of Brugge

Το Ιστορικό Κέντρο της Μπριζ είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα αρχιτεκτονικού συνόλου, που απεικονίζει σημαντικά στάδια στους εμπορικούς και πολιτιστικούς τομείς της μεσαιωνικής Ευρώπης. Η Μπριζ στα μεσαιωνικά χρόνια ήταν γνωστή ως εμπορική μητρόπολη στην καρδιά της Ευρώπης. Η πόλη αντικατοπτρίζει μια σημαντική ανταλλαγή επιρροών στην ανάπτυξη της τέχνης και της αρχιτεκτονικής, ιδίως σε γοτθικά κτίρια με τούβλα, χαρακτηριστικό που απαντάται στη βόρεια Ευρώπη και τη Βαλτική. Αυτή η αρχιτεκτονική καθορίζει έντονα το χαρακτήρα του ιστορικού κέντρου της πόλης.

8) Το Κωδωνοστάσιο της Μπριζ (2000)
Belfry of Bruges

Το Καμπαναριό προστέθηκε στην πλατεία Markt γύρω στο 1240 όταν η Mπριζ ήταν ένα σημαντικό κέντρο βιομηχανίας υφασμάτων. Mετά από μια καταστροφική πυρκαγιά το 1280, ο Πύργος ξαναχτίστηκε, όμως τα αρχεία της πόλης χάθηκαν για πάντα στις φλόγες. Οι καμπάνες του Πύργου ρύθμιζαν σε μεγάλο βαθμό, τις ζωές των ανθρώπων της εποχής εκείνης, αναγγέλλοντας τον χρόνο, τους συναγερμούς για φωτιά, τις ώρες εργασίας, αλλά και διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις. Το εντυπωσιακό κτίριο των 83 μέτρων είναι επισκέψιμο και τα 366 σκαλιά σε φτάνουν στην κορυφή, απ΄ όπου η θέα είναι μοναδική.

 

[Klair]

ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ

Η Μεσαιωνική Εκκλησία της Boyana (1979)
Boyana Church

H Εκκλησία της Boyana βρίσκεται στα περίχωρα της Σόφιας και αποτελείται από τρία κτήρια. Η ανατολική εκκλησία χτίστηκε τον 10ο αιώνα και στη συνέχεια διευρύνθηκε στις αρχές του 13ου αιώνα από τον Sebastocrator Kaloyan, ο οποίος διέταξε να ανεγερθεί ένα δεύτερο διώροφο κτίριο δίπλα της. Οι τοιχογραφίες αυτής της δεύτερης εκκλησίας, ζωγραφισμένες το 1259, την καθιστούν μια από τις σημαντικότερες συλλογές μεσαιωνικών ζωγραφικών έργων. Το σύνολο ολοκληρώνεται από μια τρίτη εκκλησία, που χτίστηκε στις αρχές του 19ου αιώνα. Αυτό το σύνολο κτιρίων είναι ένα από τα πληρέστερα και καλύτερα διατηρημένα μνημεία της μεσαιωνικής τέχνης της Ανατολικής Ευρώπης.

 

[Klair]

ΓΑΛΛΙΑ

1) Παλάτι και Πάρκο των Βερσαλλιών (1979)
Palace and Park of Versailles

Το Παλάτι των Βερσαλλιών ήταν η κύρια κατοικία των Γάλλων βασιλιάδων από την εποχή του Λουδοβίκου XIV έως τον Λουδοβίκο XVI. Διακοσμημένο από πολλές γενιές αρχιτεκτόνων, γλυπτών, διακοσμητών και αρχιτεκτόνων τοπίου παρείχε στην Ευρώπη ένα μοντέλο της ιδανικής βασιλικής κατοικίας για πάνω από έναν αιώνα.

2) Όχθες του Σηκουάνα (1991)
Paris, Banks of the Seine

Από το Λούβρο έως τον Πύργο του Άιφελ, από την Place de la Concorde έως το Grand και το Petit Palais, η εξέλιξη του Παρισιού και η ιστορία του φαίνονται από τον ποταμό Σηκουάνα. Το όνομα «Σηκουάνας» προέρχεται από το λατινικό Sequana, που με τη σειρά του προέρχεται από το κελτικό Sicauna, η ρίζα του οποίου (sak-) σημαίνει «ιερός» και η κατάληξη -onna δηλώνει «πηγή, ποταμός». Στην περιοχή που αποτελεί τώρα τη Νορμανδία, ο Σηκουάνας ήταν γνωστός ως Rodo ή Roto, παραδοσιακές κελτικές ονομασίες για ποταμούς, όπως για παράδειγμα ο Ροδανός. Έχει μήκος 780 χιλιόμετρα και αποτελεί σημαντικότατη υδάτινη εμπορική αρτηρία.

3) Ιστορική Οχυρωμένη Πόλη της Carcassonne (1997)
Historic Fortified City of Carcassonne

Από την προ-ρωμαϊκή περίοδο, ένας οχυρωμένος οικισμός υπήρχε στον λόφο όπου βρίσκεται τώρα η Carcassonne. Στη σημερινή της μορφή είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα μιας μεσαιωνικής οχυρωμένης πόλης, με τις τεράστιες άμυνες που περιβάλλουν το Κάστρο και τα γύρω κτίρια, τους δρόμους και τον ωραίο γοτθικό Καθεδρικό Ναό.

4) Το Κωδωνοστάσιο του Δημαρχείου της Δουνκέρκης (2005)
Beffroi de l'Hôtel de Ville

Το Hôtel de Ville de Dunkerque, δηλαδή το Δημαρχείο της πόλης γνώρισε την καταστροφή κατά τη διάρκεια των δύο Παγκοσμίων Πολέμων, αλλά αποκαταστάθηκε και σήμερα είναι ένα στολίδι για την πόλη. Το Καμπαναριό του κηρύχθηκε το 2005 Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.

Το σημερινό Δημαρχείο απέχει πολύ από την εικόνα του πρώτου Δημαρχείου που έστεκε στο ίδιο σημείο από το 1233. Εκτός από τις καταστροφές που υπέστη κατά τους δύο Παγκoσμίους Πολέμους, το κτίριο στο πέρασμα των αιώνων γνώρισε φθορές, πυρκαγιές, ανακατασκευές, όλα αυτά δηλαδή που συνοδεύουν τέτοια οικοδομήματα κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Η πρόσοψη διαθέτει αγάλματα έξι ανδρών που σημάδεψαν την ιστορία της πόλης. Το στυλ του είναι φλαμανδικό αναγεννησιακό και η δομή του αποτελεί μείγμα από κόκκινο τούβλο και πέτρα.

5) Το Κωδωνοστάσιο του Καθεδρικού Ναού Saint Eloi (2005)
Church of Saint-Éloi, Dunkirk

Tο Καμπαναριό της Δουνκέρκης είναι ένα ιστορικό μνημείο, το οποίο κατασκευάστηκε γύρω στο 1440 στη θέση ενός παλιού παρατηρητηρίου. Ο Πύργος των 58 μέτρων είναι χτισμένος με τούβλα, σε γοτθικό στυλ και αρχικά ήταν συνδεδεμένος με την Église Saint-Eloi, η οποία στέκεται ακριβώς απέναντί του, χρησιμεύοντας ως Καμπαναριό της. Το 1558 οι Γάλλοι εισέβαλαν στην πόλη και έκαψαν την εκκλησία. Μόνον ο Πύργος παρέμεινε. Η εκκλησία ξαναχτίστηκε αλλά ο Πύργος παρέμεινε πλέον απομονωμένος. Το 1782 το Καμπαναριό διαχωρίστηκε οριστικά και αμετάκλητα από την εκκλησία με έναν δρόμο, τη σημερινή Rue Clemenceau. Σήμερα εξακολουθεί να λειτουργεί ως Καμπαναριό και φιλοξενεί μεγάλη συλλογή από 48 καμπάνες, καθώς και μια καμπάνα βάρους 7 τόνων που ονομάζεται Jean Bart. Ο Πύργος είναι επισκέψιμος και προσφέρει εκπληκτική θέα στην πόλη.

6) Το Κωδωνοστάσιο του Bergues (2005)
Belfry of Bergues

Tο Καμπαναριό του Bergues είναι το σύμβολο της πόλης και είναι το τρίτο κατά σειρά που βρίσκεται σήμερα σε αυτήν τη θέση. Το πρώτο χτίστηκε το 1112, το δεύτερο στα τέλη του 14ου αιώνα και το σημερινό, το οποίο καταστράφηκε κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ανακατασκευάστηκε το 1961 και από το 2005 αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Εδώ στεγάζεται πλέον το Tourist Information Bureau.

7)Το Κωδωνοστάσιο του Δημαρχείου της Lille (2005)
Town Hall of Lille

Tο Καμπαναριό του Δημαρχείου είναι το ψηλότερο πολιτικό Kαμπαναριό στην Ευρώπη. Συνδέεται με το Hôtel de Ville και αποτελεί ένα τεράστιο αρχιτεκτονικό σύνολο. Το Καμπαναριό αναμειγνύει την art deco και τη νέο-φλαμανδική αρχιτεκτονική και είναι κατασκευασμένο με κόκκινο τούβλο, ενώ υψώνεται άνω των 104 μέτρων από το έδαφος, επιβεβαιώνοντας έτσι την πολιτική και εμπορική δύναμη της πόλης, εκείνη την εποχή. Φιλοξενεί μια συλλογή από σύγχρονα έργα και αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.

 

[Klair]

ΔΑΝΙΑ


Το Κάστρο του Kronborg (2000)
Kronborg Castle

Tη δεκαετία του 1420 ο Eric της Πομερανίας έχτισε το πρώτο Κάστρο, το Krogen. Υπάρχουν ακόμα υπολείμματα των παλαιών τειχών. Λόγω της στρατηγικής του θέσης, στη βορειοανατολική ακτή του νησιού Zealand, στο στενότερο σημείο του Øresund, ο Frederic II στη συνέχεια επέκτεινε το Κάστρο με τα καλύτερα υλικά, αφού για 400 ολόκληρα χρόνια το Kronborg αποτελούσε σταθμό συλλογής των Sound Dues, δηλαδή διοδίων από τα διερχόμενα πλοία. Το Kronborg ήταν ένας ζωντανός θρύλος στην ακμή του, στα τέλη της δεκαετίας του 1500. Με τα κανόνια του στραμμένα προς το θαλάσσιο στενό, κανένα πλοίο δεν τολμούσε να περάσει χωρίς να πληρώσει στον βασιλιά τα διόδια. Με τα κιβώτια να γεμίζουν χρήματα, ο Frederic II επέκτεινε διαρκώς το Κάστρο και έτσι έγινε ένα από τα ομορφότερα κάστρα της Αναγέννησης.

Μαζί με το φρούριο Kärnan του Helsingborg ήλεγχαν την είσοδο της Βαλτικής Θάλασσας. Το Κronborg κάηκε και ξαναχτίστηκε, ενώ κατελήφθη και από τους Σουηδούς, οι οποίοι πήραν πολλούς από τους πολύτιμους θησαυρούς του. Για τα επόμενα 300 χρόνια το Κάστρο έπαψε να είναι βασιλική κατοικία και μετατράπηκε σε στρατώνα για τη στέγαση του στρατού. Το Κάστρο έχει μεγάλη συμβολική σημασία για τη Δανία και έπαιξε ρόλο-κλειδί στην ιστορία της χώρας. Ο Shakespeare τοποθέτησε εκεί, στο Κάστρο της Ελσινόρης, τα γεγονότα της τραγωδίας του Hamlet. Ερασιτέχνες ηθοποιοί παρουσίασαν τον Hamlet για πρώτη φορά στο Kronborg το 1816, για να τιμήσουν την 200η επέτειο από τον θάνατο του Shakespeare. 100 χρόνια αργότερα το Βασιλικό Θέατρο της Δανίας σημείωσε την 300η επέτειο, με παράσταση στην αυλή του Κάστρου. Αυτές οι παραστάσεις έχουν προσελκύσει μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα όπως: Laurence Olivier, Vivian Leigh και ένα σωρό άλλα.

 

[Klair]

ΗΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ

1) Τα Ανάκτορα του Westminster (1987)
Palace of Westminster

Τα Ανάκτορα του Westminster ή το Βρετανικό Κοινοβούλιο, στη δυτική όχθη του ποταμού Τάμεση, στην καρδιά της πόλης του Westminster χτίστηκαν τον 11ο αιώνα και αποτελούσαν τον κύριο τόπο κατοικίας των Άγγλων μοναρχών μέχρι το 1512, οπότε μια πυρκαγιά κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος τους. Στη συνέχεια αποτέλεσαν την έδρα του Κοινοβουλίου, το οποίο συνεδριάζει εκεί ήδη από τον 13ο αιώνα, καθώς και του Βασιλικού Δικαστηρίου, το οποίο κατά καιρούς έδρευε, είτε μέσα- είτε γύρω από την Αίθουσα του Westminster. Τα Ανάκτορα καταστράφηκαν από πυρκαγιά και τα μόνα σημαντικά κτίρια που διασώθηκαν ήταν η Αίθουσα του Westminster, οι εσωτερικές αυλές του ναού του Αγίου Στεφάνου, το παρεκκλήσιο της Παναγίας της Κρύπτης και ο Πύργος των Κοσμημάτων.

2) Το Αβαείο του Westminster (1987)
Westminster Abbey

Το Westminster Abbey είναι ανεξάρτητη εκκλησία η οποία αποτελεί τόπο στέψης των Bασιλιάδων του Ηνωμένου Βασιλείου, αλλά και τελευταία διαμονή του σκηνώματός τους. Είναι Γοτθικού ρυθμού δυτικά των Ανακτόρων. Βρίσκεται υπό τον έλεγχο του Βασιλικού Οίκου της Αγγλίας. Από το 1450 μέχρι και το 1550 υπήρξε Καθεδρικός Ναός. Ο σημερινός Ναός άρχισε να κατασκευάζεται από τον Ερρίκο Γ΄ το 1245, ως τόπος ταφής του. Αρχικά χτίστηκε από τους Βενεδικτίνους μοναχούς ως τόπος λατρείας του Αγίου Πέτρου. Εντός του Αβαείου εκτίθεται ανεκτίμητης αξίας θησαυρός με έργα τέχνης χρονολογούμενα από τον 12ο αιώνα. Άλλα διάσημα εκθέματα είναι το άγαλμα της Παναγίας με το θείο βρέφος και ο τάφος του Άγνωστου Στρατιώτη.

3) Ο Ναός της Αγίας Μαργαρίτας (1987)
Saint Margaret’s Church

Δίπλα στο Αβαείο βρίσκεται η St. Margaret΄s Church. H ενοριακή εκκλησία της Βουλής των Kοινοτήτων όπως αποκαλείται, ιδρύθηκε τον 12ο αιώνα από Bενεδικτίνους μοναχούς και συνεχίζει να είναι η ενοριακή εκκλησία του παλατιού του Westminster.

4) Ο Καθεδρικός Ναός του Canterbury (1988)
Canterbury Cathedral

Ο Καθεδρικός Ναός του Canterbury, στο Canterbury του Κεντ είναι μια από τις παλαιότερες και πιο διάσημες χριστιανικές κατασκευές στην Αγγλία. Είναι ο Καθεδρικός Ναός του Αρχιεπισκόπου του Canterbury, του σημερινού Justin Welby, ηγέτη της εκκλησίας της Αγγλίας και συμβολικού ηγέτη της παγκόσμιας Αγγλικανικής Κοινωνίας. Ο επίσημος τίτλος του είναι: O Kαθεδρικός Ναός και η Μητροπολιτική Εκκλησία του Χριστού στο Canterbury. Αποτελεί ένα εκπληκτικό μείγμα Ρωμανικής και Γοτθικής αρχιτεκτονικής και υπήρξε η έδρα του πνευματικού αρχηγού της εκκλησίας της Αγγλίας για σχεδόν πέντε αιώνες.

5) Ο Πύργος του Λονδίνου (1988)
Tower of London

Ο Πύργος του Λονδίνου είναι ένα διεθνώς διάσημο μνημείο και μια από τις πιο εμβληματικές κατασκευές της Αγγλίας. Ο William the Conqueror έχτισε τον Λευκό Πύργο το 1066 ως επίδειξη της νορμανδικής δύναμης, τοποθετώντας τον στρατηγικά στον ποταμό Τάμεση για να λειτουργήσει τόσο ως φρούριο όσο και ως πύλη προς την πρωτεύουσα. Είναι το πληρέστερο παράδειγμα ενός φρουρίου-παλατιού του 11ου αιώνα, που παραμένει στην Ευρώπη.
Διάφοροι Βασιλείς το επέκτειναν και το οχύρωσαν με πύργους, για να αποτελέσει ένα ασφαλές κάστρο για τη διαμονή τους αλλά και για να φυλακίζουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Σήμερα είναι τόπος φύλαξης των κοσμημάτων της Βασιλείας. Οι φύλακές του φορούν έως και σήμερα τις παραδοσιακές στολές. Στον Πύργο υπάρχει το προσωπικό οπλοστάσιο των Βασιλέων και συχνά γίνονται αναπαραστάσεις σημαντικών γεγονότων.

6) Το Greenwich (1997)
Maritime Greenwich

Το σύνολο των κτιρίων στο Greenwich, μια απομακρυσμένη περιοχή του Λονδίνου και το πάρκο στο οποίο βρίσκονται, συμβολίζουν την αγγλική καλλιτεχνική και επιστημονική προσπάθεια κατά τον 17ο και 18ο αιώνα. Το Queen's House (από τον Inigo Jones) ήταν το πρώτο κτίριο Palladian (είδος αρχιτεκτονικής βασιζόμενο στη συμμετρία και την κλασική αρχιτεκτονική ναών Ελλήνων και Ρωμαίων) στην Αγγλία, ενώ το συγκρότημα που ήταν μέχρι πρόσφατα το Royal Naval College σχεδιάστηκε από τον Christopher Wren. Το πάρκο, που σχεδιάστηκε με βάση ένα πρωτότυπο σχέδιο του André Le Nôtre περιέχει το Old Royal Observatory, το έργο του Wren και το αστρονομικό έργο του Robert Hooke.

Συμμετρικά τοποθετημένα δίπλα στον ποταμό Τάμεση, το σύνολο του Queen's House του 17ου αιώνα, μέρος του τελευταίου βασιλικού παλατιού στο Greenwich, το ανακτορικό μπαρόκ συγκρότημα του Βασιλικού Νοσοκομείου για τους Ναυτικούς και το Βασιλικό Αστεροσκοπείο που ιδρύθηκε το 1675 και περιβάλλεται από το Βασιλικό Πάρκο αντικατοπτρίζουν δύο αιώνες βασιλικής προστασίας και αντιπροσωπεύουν ένα υψηλό επίπεδο του έργου των αρχιτεκτόνων Inigo Jones (1573-1652) και Christopher Wren (1632-1723) και ευρύτερα την ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική σε ένα σημαντικό στάδιο της εξέλιξής της. Συμβολίζουν επίσης την αγγλική καλλιτεχνική και επιστημονική προσπάθεια τον 17ο και 18ο αιώνα.

 

[Klair]

ΙΤΑΛΙΑ

1) Εκκλησία και Δομινικανό Μοναστήρι της Santa Maria delle Grazie με τον Μυστικό Δείπνο του Leonardo da Vinci (1980)
Church and Dominican Convent of Santa Maria delle Grazie with “The Last Supper” by Leonardo da Vinci

Το μοναστηριακό συγκρότημα άρχισε να κατασκευάζεται το 1463 από τον Guiniforte Solari και στη συνέχεια, στα τέλη του 15ου αιώνα, τροποποιήθηκε από τον Bramante. Ο Bramante μεγέθυνε δομικά την εκκλησία και πρόσθεσε μεγάλα ημι-κυκλικά ιερά, έναν τυμπανόμορφο τρούλο, ο οποίος περιβάλλεται από κολώνες και έναν πλευρικό διάδρομο και την τραπεζαρία. Σε έναν από τους τοίχους της τραπεζαρίας ο Leonardo da Vinci ζωγράφισε από το 1495 μέχρι το 1497 τον Μυστικό Δείπνο. Το συγκρότημα υπέστη σημαντικές καταστροφές από τους βομβαρδισμούς το 1943, αλλά αποκαταστάθηκε και ανακαινίστηκε πλήρως.

2) Ιστορικό κέντρο της Ρώμης (1980)
Historic Centre of Rome

Από την ίδρυσή της, η Ρώμη συνδέεται συνεχώς με την ιστορία της ανθρωπότητας. Ως πρωτεύουσα μιας αυτοκρατορίας που κυριάρχησε στον μεσογειακό κόσμο για πολλούς αιώνες, η Ρώμη έγινε στη συνέχεια η πνευματική πρωτεύουσα του χριστιανικού κόσμου. Ιδρύθηκε, σύμφωνα με τον μύθο, από τον Romulus και τον Remus το 753 π.Χ. Η Ρώμη είναι πόλη με σπουδαία ιστορία και αξιοσημείωτη προσφορά στην επιστήμη, στον πολιτισμό και στις τέχνες. Γι' αυτό τον λόγο, καθώς και για τα πολυάριθμα και εξαιρετικής ομορφιάς μνημεία της και επειδή από την αρχή της ίδρυσης της πόλης, μέχρι σήμερα παραμένει ως πρωτεύουσα, της έχει αποδοθεί η προσωνυμία «Αιώνια Πόλη». Το ιστορικό της κέντρο έχει καταχωρηθεί στη λίστα των Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco από το 1980 και περιλαμβάνει μερικά από τα σημαντικότερα μνημεία της αρχαιότητας, όπως το Φόρουμ, το Μαυσωλείο του Αυγούστου, το Μαυσωλείο του Αδριανού, το Πάνθεον, τη Στήλη του Τραϊανού, τη Στήλη του Μάρκου Αυρηλίου αλλά και το Κολοσσαίο, την πλατεία Navona, την πλατεία del Popolo, την πλατεία di Spagna και πολλά άλλα καθώς και τα θρησκευτικά και δημόσια κτίρια της παπικής Ρώμης.

3) Ιστορικό κέντρο Φλωρεντίας (1982)
Historic Centre of Florence

Χτισμένη στη θέση ενός οικισμού Ετρούσκων, η Φλωρεντία, το σύμβολο της Αναγέννησης ανήλθε σε οικονομική και πολιτιστική υπεροχή υπό τους Μεδίκους, τον 15ο και 16ο αιώνα. Τα 600 χρόνια εξαιρετικής καλλιτεχνικής δραστηριότητάς τους είναι ο Καθεδρικός Ναός του 13ου αιώνα (Santa Maria del Fiore), η εκκλησία Santa Croce, το Uffizi, το Pitti Palace αλλά και το έργο μεγάλων δασκάλων όπως ο Giotto, ο Brunelleschi, ο Botticelli και ο Μιχαήλ Άγγελος. Ο ποταμός Άρνο διασχίζει την πόλη και μια σειρά γεφυρών συνδέει τις δύο όχθες του, συμπεριλαμβανομένων των Ponte Vecchio και Ponte Santa Trinita.

4) Η Βενετία και η λιμνοθάλασσά της (1987)
Venice and its Lagoon

Ιδρύθηκε τον 5ο αιώνα και απλώθηκε σε 118 μικρά νησιά. Η Βενετία έγινε μεγάλη ναυτική δύναμη τον 10ο αιώνα. Ολόκληρη η πόλη είναι ένα εξαιρετικό αρχιτεκτονικό αριστούργημα στο οποίο ακόμη και το μικρότερο κτίριο περιέχει έργα μερικών από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες του κόσμου όπως: οι Giorgione, Titian, Tintoretto, Veronese και άλλοι.

Σε αυτήν τη λιμνοθάλασσα που καλύπτει 50.000 km², η φύση και η ιστορία έχουν συνδεθεί στενά από τον 5ο αιώνα, όταν οι βενετσιάνικοι πληθυσμοί, για να ξεφύγουν από τις βάρβαρες επιδρομές βρήκαν καταφύγιο στα αμμώδη νησιά Torcello, Jesolo και Malamocco. Αυτοί οι προσωρινοί οικισμοί σταδιακά έγιναν μόνιμοι και το αρχικά καταφύγια των χωρικών και των ψαράδων έγιναν ναυτική δύναμη. Κατά τη διάρκεια των αιώνων και καθ 'όλη τη διάρκεια της επέκτασής της, δε σταμάτησε ποτέ να εδραιώνει τη θέση της στη λιμνοθάλασσα, όταν ήταν υποχρεωμένη να υπερασπιστεί τις εμπορικές της αγορές έναντι των εμπορικών επιχειρήσεων των Αράβων, των Γενουατών και των Οθωμανών Τούρκων.

Η Βενετία και το τοπίο της λιμνοθάλασσας είναι το αποτέλεσμα μιας δυναμικής διαδικασίας που απεικονίζει την αλληλεπίδραση μεταξύ των ανθρώπων και του οικοσυστήματος με την πάροδο του χρόνου. Η Βενετία και η λιμνοθάλασσά της αποτελούν ένα αχώριστο σύνολο, στο οποίο η πόλη είναι η παλλόμενη ιστορική καρδιά αλλά και ένα μοναδικό καλλιτεχνικό επίτευγμα. Η επίδραση της Βενετίας στην ανάπτυξη της αρχιτεκτονικής και των μνημειακών τεχνών ήταν πολύ σημαντική.

5) Τα Sassi της Ματέρα (1993)
The Sassi and the Park of the Rupestrian Churches of Matera

Η Ματέρα κλείνει στους τοίχους των σπιτιών και των σπηλαίων της την ιστορία ολόκληρης της ανθρώπινης ύπαρξης πάνω στον πλανήτη, αφού τα παλαιότερα ευρήματα φτάνουν πίσω σχεδόν 400.0000 χρόνια, στην Παλαιολιθική Εποχή. Η πόλη κατοικήθηκε από τον 6ο αι. και ήταν τμήμα της Μεγάλης Ελλάδας. Τρεις αιώνες αργότερα οι Ρωμαίοι την οχύρωσαν σε έναν λόφο 400 μέτρων και ακριβώς πάνω από τα τείχη δημιουργήθηκαν δύο συνοικίες σκαμμένες στον μαλακό ασβεστολιθικό βράχο: το Sasso Caveoso και το Sasso Barisano. Το μαλακό έδαφος οδήγησε τους κατοίκους στη δημιουργία αυτού του αξιοθαύμαστου δικτύου, όπου μάζευαν νερό και εξασφάλιζαν την αναγκαία ύδρευση, σε μια περιοχή με παρατεταμένη ανομβρία.

Ταυτόχρονα χρησιμοποιούσαν τις σπηλιές για αποθήκες και στάβλους για τα ζώα τους. Η χρυσή εποχή της πόλης ξεκίνησε το 1663 όταν ανακηρύχθηκε πρωτεύουσα της Επαρχίας Μπαζιλικάτα και τελείωσε το 1803 με τη μεταφορά του κέντρου της Επαρχίας, στην Ποτέντσα. Από τότε ξεκίνησε μια βαθιά παρακμή, η οποία οδήγησε τους κατοίκους στην εξαθλίωση και την απόλυτη φτώχεια με αποτέλεσμα οι τρύπες και οι σπηλιές, να μετατραπούν σε δικές τους κατοικίες, συγκατοικώντας μαζί με τα ζώα τους σε άθλιες συνθήκες μέσα στη βρώμα και την υγρασία. Κοιμόντουσαν όλοι μαζί (παιδιά και γονείς) στα ίδια κρεβάτια ή κοίμιζαν τα μωρά τους ακόμα και μέσα σε συρτάρια, στερούμενοι κάθε αγαθό και εντελώς παρατημένοι από το κράτος.

Το τέλος της τρωγλοδυτικής ζωής για τους κατοίκους των Sassi ήρθε το 1952, όταν ο ισχυρός άνδρας της πολιτικής, Αλντίντσε ντε Γκάσπαρι επισκέφθηκε τη Ματέρα και εξέδωσε άμεσα νόμους, ώστε οι 15.000 κάτοικοι να μεταφερθούν σε νέες συνοικίες. Η εκκένωση κράτησε μέχρι το 1968 οπότε η ιδιοκτησία των σπηλαίων-κατοικιών πέρασε στο κράτος, το οποίο πολύ αργότερα άρχισε να παραχωρεί τα σπίτια σε ιδιώτες με τον όρο της επιδοτούμενης ανακαίνισής τους. Σήμερα η Ματέρα είναι πλήρως αναγεννημένη και δέχεται στο εντυπωσιακό τοπίο που την περιβάλλει αναρίθμητους τουρίστες παρέχοντας στους 5.000 μόνιμους κατοίκους της μια καλή ζωή.

6) Το ιστορικό κέντρο της Νάπολης (1995)
Historic Centre of Naples

Η Νάπολη ήταν από τις σημαντικότερες πόλεις της Magna Graecia (Μεγάλης Ελλάδας). Διαδραμάτισε βασικό ρόλο στη μετάδοση του ελληνικού πολιτισμού στη ρωμαϊκή κοινωνία. Έγινε τελικά ένα σημαντικό πολιτιστικό κέντρο στη Ρωμαϊκή Δημοκρατία, το civitas foederata (συμμαχικό κράτος/κοινότητα). Τμήματα των ελληνικών τειχών που ανασκάφηκαν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο καθώς και τα ανασκαφικά ερείπια ενός ρωμαϊκού θεάτρου, νεκροταφείων και κατακομβών μαρτυρούν αυτήν την ιστορία. Τον 6ο αιώνα μ.Χ., η Νάπολη κατακτήθηκε από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, έγινε αυτόνομο Δουκάτο, που αργότερα συνδέθηκε με τους Νορμανδούς, τους Σουαβίους και τη βασιλεία της Σικελίας. Στοιχεία αυτής της περιόδου περιλαμβάνουν τις εκκλησίες του San Gennaro, του San Giorgio Maggiore και του San Giovanni Maggiore με επιζώντα στοιχεία της αρχιτεκτονικής του 4ου και 5ου αιώνα, το παρεκκλήσι της Santa Restituta στον Καθεδρικό Ναό του 14ου αιώνα και το Castel dell' Ovo, ένα από τα σημαντικότερα επιζώντα οικοδομήματα από τη Νορμανδική περίοδο, αν και στη συνέχεια αναδιαμορφώθηκε σε αρκετές περιπτώσεις.

Από τον 15ο έως τον 17ο αιώνα, η Νάπολη κυβερνήθηκε από τους Αραγονίτες, οι οποίοι αναδιαμόρφωσαν την άμυνα και κατασκεύασαν το Castel Nuovo ως ένα από τα σημαντικότερα κέντρα της αυτοκρατορίας τους. Η περίοδος της ισπανικής κυριαρχίας χαρακτηρίζεται από το Βασιλικό Παλάτι που χτίστηκε το 1600 κατά μήκος μιας πλευράς της επιβλητικής πλατείας Piazza del Plebiscito, του φιλανθρωπικού ιδρύματος Monte dei Poveri Vergognosi, του μοναστηριού του Sant' Agostino degli Scalzi και του Jesuit College στο Capodimonte. Από το 1734, υπό την κυβέρνηση των Μπόρμπον, η Νάπολη εμφανίστηκε, μαζί με το Παρίσι και το Λονδίνο, ως μια από τις μεγαλύτερες πρωτεύουσες της Ευρώπης. Η αρχιτεκτονική κληρονομιά της Νάπολης από αυτήν την περίοδο είχε μεγάλη επιρροή και εκφράζεται ιδιαίτερα στην εσωτερική διακόσμηση των βασιλικών ανακτόρων και των συναφών ευγενών κατοικιών.

7) Οι τρούλοι του Alberobello (1996)
The Trulli of Alberobello

Οι τρούλοι των οποίων το όνομα προέρχεται από τη Βυζαντινή λέξη turris ή κατά άλλους από την Ελληνική λέξη θόλος (τρούλος), δεν ήταν απλώς δημιουργήματα της φαντασίας των κατοίκων της περιοχής. Η κατασκευή τους συνδέεται με το διάταγμα του Βασιλείου της Νάπολης κατά τον 15ο αι. Κατασκευάζονταν χωρίς κονίαμα και χρησίμευαν σαν αποθήκες ή προσωρινά καταφύγια των αγροτών, αλλά και μόνιμες κατοικίες μερικών μικροϊδιοκτητών γης. Οι χωρικοί όμως στερούνταν οποιουδήποτε πολιτικού και ιδιοκτησιακού προνομίου και δικαιώματος καθώς ευνοούνταν ως προς τη σοδειά, αφού μόνο ένα πολύ μικρό μέρος αυτής αποδιδόταν ως φόρος στο Βασίλειο. Αυτό λοιπόν σήμαινε ότι τα καταλύματά τους έπρεπε να μην είναι μόνιμα και απαγορευόταν με διάταγμα η οποιαδήποτε σταθερή κατοικία.

Τον 17ο αι. ένας από τους Κόμητες που κυβερνούσαν την περιοχή, στο όνομα του βασιλιά της Ισπανίας είχε την ιδέα αυτού του ιδιαίτερου τρόπου κατασκευής των κατοικιών, ώστε να προστατεύονται οι αγρότες από τις αντίξοες συνθήκες του χειμώνα ή τις υψηλές θερμοκρασίες του καλοκαιριού. Έτσι σε περίπτωση αιφνίδιου ελέγχου του Ισπανού μονάρχη γκρέμιζαν σε πολύ λίγο χρόνο τους τρούλους, γλιτώνοντας τις συνέπειες του νόμου.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα σύμβολα που είναι ζωγραφισμένα πάνω στις πέτρες των τρούλων, καθώς παραπέμπουν σε εποχές κατά τις οποίες οι χωρικοί έκαναν έκκληση για μεταφυσική βοήθεια και προστασία από το κακό μάτι, ζωγραφίζοντας με κιμωλία, μαγικά παγανιστικά σύμβολα.

Πρωτόγνωρα σχέδια συμβολίζουν την πνευματικότητα, την ενέργεια, την ενότητα και τη δύναμη. Σύμβολα του Ήλιου και των Πλανητών, του Δία, του Άρη, του Ποσειδώνα και της Αφροδίτης, του ζωδιακού κύκλου αλλά και σύμβολα που αναφέρονται στον Χριστό και την αδελφοσύνη. Ακόμα και η χρήση της κιμωλίας σαν υλικό ήταν εσκεμμένη καθώς συμβόλιζε την κάθαρση.

8) Ο Αρχαιολογικός χώρος της Πομπηίας (1997)
Archaeological Area of Pompei

Η Πομπηία ήταν πόλη της νότιας Ιταλίας, στην πλευρά της Τυρρηνικής θάλασσας κοντά στη σημερινή Νάπολη. Χτίστηκε τον 5ο αι. από Έλληνες στους πρόποδες του Βεζούβιου και αργότερα έπεσε στα χέρια των Ρωμαίων. Η τοποθεσία της και το κλίμα της την έκαναν το καλύτερο θέρετρο της αρχαίας Ρώμης. Πολλοί Ρωμαίοι είχαν χτίσει εξοχικές επαύλεις διακοσμημένες με περίτεχνα έργα, αγάλματα, ψηφιδωτά και ζωγραφική. Το 62 μ.Χ. έγινε ένας δυνατός σεισμός που συντάραξε την πλούσια και όμορφη αυτή πόλη. Ο σεισμός αυτός δεν ήταν παρά ο προάγγελος της ολικής της καταστροφής.

Πράγματι στις 24 Αυγούστου του 79 μ.Χ. μετά από μια φοβερή έκρηξη του Βεζούβιου, ένα τεράστιο κύμα τέφρας έθαψε τα πάντα και πέτρωσε τον χρόνο και τους κατοίκους σ' αυτήν την πλούσια, σπάταλη και πανέμορφη Ρωμαϊκή πόλη. Οι ανασκαφές έφεραν στα μάτια μας, ζωντανή ολόκληρη την πόλη, αποκαλύπτοντας πολλές λεπτομέρειες της καθημερινότητας των κατοίκων της.

Διασώθηκαν προστατευμένες από τον χρόνο πολλές επαύλεις στολισμένες με τοιχογραφίες, πολυάριθμοι ναοί, καταστήματα, κρήνες, ιδιωτικά σπίτια, οίκοι ανοχής, το μεγάλο θέατρο και η παλαίστρα. Άνθρωποι που έτρωγαν ξαπλωμένοι σε ανάκλιντρα και άλλοι που έτρεχαν για να σωθούν, μικρά παιδιά που έπαιζαν και σώματα ζώων στους δρόμους της πόλης διασώθηκαν επίσης.

9) Ακτή Αμάλφι (1997)
Costiera Amalfitana

Η ακτή του Αμάλφι είναι μια περιοχή με μεγάλη φυσική ομορφιά και ποικιλομορφία. Έχει κατοικηθεί εντατικά από ανθρώπινες κοινότητες από τους πρώτους μεσαιωνικούς χρόνους. Υπάρχουν πολλές πόλεις όπως το Αμάλφι και το Ραβέλλο, με αρχιτεκτονικά και καλλιτεχνικά έργα μεγάλης σημασίας. Οι αγροτικές περιοχές δείχνουν την ευελιξία των κατοίκων και την προσαρμογή τους στη χρήση της γης λόγω της διαφορετικότητας του εδάφους. Οι καλλιέργειες περιλαμβάνουν από αμπελώνες και οπωρώνες στις χαμηλότερες πλαγιές έως και ευρεία ορεινά λιβάδια. Χαρακτηριστικό όλης της Ακτής είναι το limoncello το οποίο φτιάχνεται στην περιοχή από τα ιδιαιτέρως ευμεγέθη λεμόνια που καλλιεργούνται στην Costiera Amalfitana.

Ο δε διάσημος αυτοκινητόδρομος, που κρέμεται πάνω από τη θάλασσα, στριφογυρίζει στην άκρη των βουνών προκαλώντας ίλιγγο με τη θεαματικότητα που προσφέρει, καθώς ξεδιπλώνει μετά από κάθε στροφή του, μια παλέτα γεμάτη από φαράγγια, γέφυρες, τούνελ και πολύχρωμα χωριά βουτηγμένα στο πράσινο. Το τοπίο επιβλητικό, άγριο, απρόσιτο καθηλώνει τον ταξιδευτή και δεν του επιτρέπει ούτε για μια στιγμή να αποτραβήξει το βλέμμα του από το εξαιρετικό μεσογειακό τοπίο.

 

[Klair]

ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟ

Πόλη του Λουξεμβούργου: Οι παλιές Γειτονιές και οι Οχυρώσεις της (1994)
City of Luxembourg: its Old Quarters and Fortifications

Στη θέση της σημερινής πρωτεύουσας οι Ρωμαίοι είχαν χτίσει το φρούριο Luciliburgum, γεγονός που μάλλον προσέδωσε την ονομασία του σημερινού κράτους, αν και οι ίδιοι οι κάτοικοι έχουν άλλη γνώμη και θεωρούν ότι το όνομα προήλθε από τη λέξη Lëtzebuerg (στην τοπική γλώσσα) δηλαδή το τελευταίο Κάστρο της περιοχής των Αρδεννών, που ήταν η επικράτεια του πρώτου μονάρχη που αναγνωρίζει η χώρα, του Siegfried (963 μ.Χ). Το απόρθητο Κάστρο της πρωτεύουσας υπήρξε ένα από τα πιο ισχυρά στον κόσμο και έδωσε στην πόλη το προσωνύμιο “Γιβραλτάρ του Bορρά” και οι οχυρώσεις στο βραχώδες έδαφος πάνω από τον ποταμό Alzette χτίστηκαν ξανά και ξανά ενισχύοντας την ασφάλεια της πόλης.

Xτισμένη στη συμβολή των ποταμών Alzette και Pétrusse, η πόλη του Λουξεμβούργου είναι χωρισμένη σε δύο επίπεδα: το πάνω τμήμα Ville Haute χτισμένο στο βραχώδες ύψωμα και το κάτω κομμάτι της πόλης το οποίο περιλαμβάνει τις συνοικίες: Grund, Clausen και Pfaffenthal. Η πόλη είναι γεμάτη με κάστρα, προμαχώνες, μπαρόκ και γοτθικούς ναούς, παλάτια αλλά και πέτρινες μεσαιωνικές γέφυρες. Διατηρεί επίσης τη διάταξη των δρόμων και πολλών δημόσιων κτιρίων, σημαντική μαρτυρία για την προέλευσή της και την ανάπτυξή της από τον 10ο αιώνα.

Κατά τη διάρκεια βέβαια της ιστορίας η πόλη άλλαξε πολλές φορές χέρια. Πολλοί λαοί πέρασαν από εδώ αφήνοντας το στίγμα τους (Ισπανοί, Γάλλοι, Αυστριακοί, Γερμανοί). Ισχυρά αμυντικά έργα και οχυρά είχαν κάνει την πόλη μια από τις πιο ισχυρές τοποθεσίες στον κόσμο. Οι άμυνές της ενισχύονταν συνεχώς, με οχυρωμένους δακτύλιους και πύργους, ένα μοναδικό δίκτυο Casemates, μήκους 23 χιλιομέτρων, τα οποία προστάτευαν χιλιάδες στρατιώτες και άλογα αλλά και σπίτια, φούρνους, εργαστήρια και μαγειρεία.

Το 1867 μετά τη δήλωση ουδετερότητας, ο στρατός αποσύρθηκε από το Φρούριο και κατά τα επόμενα χρόνια το 90% των αμυντικών οχυρώσεων καταστράφηκε. Όμως αποδείχτηκε ακατόρθωτο να ανατινάξουν όλα τα Casemates χωρίς να γκρεμιστεί και τμήμα της πόλης, με αποτέλεσμα οι τρύπες και οι κλειστοί διάδρομοι σύνδεσης και επικοινωνίας να σφραγιστούν. Παρ΄όλα αυτά παραμένουν ακόμη 17 km από σήραγγες, οι οποίες εισχωρούν μέχρι και 40 μέτρα μέσα στους βράχους. Τα Bock Casemates ανήκουν πλέον στην Παγκόσμια Κληρονομιά της UNESCO και από το 1933 είναι ανοιχτά στο κοινό.

 

[Klair]

ΜΕΞΙΚΟ

Προ-Ισπανική Πόλη Chichen-Itza (1988)
Pre-Hispanic City of Chichen-Itza

Η Chichen-Itza πήρε το όνομά της από τις δύο μεγάλες υπόγειες σενότες. "Chichen" σημαίνει "τα στόμια των λιμνών" και "Itza" είναι η φυλή που την κατοίκησε. Η πόλη οικοδομήθηκε σε μια επίπεδη κοιλάδα τρεις φορές: το 432 μ.Χ, το 964 μ.Χ, και το 1194 μ.Χ.

Το πιο επιβλητικό οικοδόμημα είναι βεβαίως η Πυραμίδα Καστίγιο, αφιερωμένη στον θεό του ανέμου, η οποία χτίστηκε πάνω σε παλαιότερο ναό και έχει τέσσερις σκάλες με 365 σκαλιά, που αντιστοιχούν στις ημέρες του ηλιακού έτους.

Το γήπεδο της Πελότας είναι επίσης πολύ σημαντικό οικοδόμημα και εδώ παιζόταν το τελετουργικό παιχνίδι της πελότας με την μπάλα από καουτσούκ. Δύο αντίπαλες ομάδες αγωνίζονταν να περάσουν τη βαριά μπάλα μέσα από ένα πέτρινο δαχτυλίδι ψηλά στο μέσον του γηπέδου, με χτυπήματα μόνο των γοφών και των γονάτων. Η χαμένη ομάδα γινόταν θυσία στους θεούς, γεγονός που το μαρτυρούν οι ανάγλυφες τοιχογραφίες με τα ανθρώπινα κρανία στους τοίχους των ναών. Ο ναός των Πολεμιστών, με τις χίλιες κολώνες, εκεί που οι ιερείς πρόσφεραν θυσία τις καρδιές των ζωντανών θυμάτων τους, το αστρονομικό παρατηρητήριο και το Καρακόλ είναι επίσης πολύ σημαντικά μνημεία που βλέπει ο επισκέπτης κατά την περιήγησή του στην αρχαία πόλη των Μάγιας. Κάθε χρόνο, την ημέρα της Εαρινής Ισημερίας, χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώνονται στα σκαλιά της Πυραμίδας, για να γιορτάσουν με μυστικιστικές τελετές το ζωντάνεμα του θεού Kukulcan.

 

[Klair]

ΟΛΛΑΝΔΙΑ

Τα κανάλια του Άμστερνταμ (2010)
Seventeenth-Century Canal Ring Area of Amsterdam inside the Singelgracht

Το 1610 είναι η χρονιά μεταμόρφωσης του Άμστερνταμ. Μέχρι τότε το Άμστερνταμ ήταν μια μικρή μεσαιωνική πόλη. Λίγα χρόνια πιο πριν μια νέα συνοικία είχε δημιουργηθεί στα βορειοανατολικά της μεσαιωνικής πόλης. Πολλοί πρόσφυγες από την Αμβέρσα εγκαταστάθηκαν εκεί. Όσοι δεν ασπάστηκαν τον καθολικισμό είχαν περιθώριο τρία χρόνια, να ρευστοποιήσουν την περιουσία τους και να την πάρουν μαζί τους. Οι μισοί κάτοικοι της Αμβέρσας προτίμησαν να μεταναστεύσουν και να εγκατασταθούν 200 χιλιόμετρα μακριά από τη γενέτειρά τους, στο Άμστερνταμ. Οι πιο εύποροι αγόρασαν σπίτια στη μικρή μεσαιωνική πόλη. Όμως όσοι δεν είχαν τα οικονομικά μέσα κατασκεύασαν την κατοικία τους έξω από τα τείχη, σε αγροτικές εκτάσεις. Πάρα πολλοί άνθρωποι έκαναν υπομονή περιμένοντας μια λύση.

Τελικά καταστρώθηκε ένα σχέδιο για μια ζώνη καναλιών-ένα ημικύκλιο από κανάλια-τα οποία θα περιέβαλαν το μεσαιωνικό κέντρο της πόλης. Τα κανάλια θα χρησιμοποιούνταν για να μετατρέψουν το πρόβλημα του νερού σε πλεονέκτημα με την αποστράγγιση του βυθού, τη χρήση ενός συστήματος καναλιών σε ομόκεντρα τόξα και τη συμπλήρωση των ενδιάμεσων χώρων.

Συγκροτήθηκε ομάδα για να υλοποιήσει αυτό το φιλόδοξο σχέδιο. Ειδικοί τεχνίτες διαφορετικών επαγγελμάτων όπως χτίστες, ξυλουργοί και γλύπτες θα έδιναν τη μάχη για ένα δύσκολο έργο, αφού το έδαφος στο Άμστερνταμ ήταν ελώδες και κάθε κατασκευή θα χρειαζόταν γερή θεμελίωση. Εκατοντάδες πλοία πηγαινοέρχονταν στα σουηδικά λιμάνια μεταφέροντας δεκάδες χιλιάδες κορμούς δέντρων στο Άμστερνταμ. Η πόλη μεταμορφώθηκε σε τεράστιο εργοτάξιο γεμάτο ξύλινα τρίγωνα, στην κορυφή των οποίων υψώνονταν βαριές μάζες. Έμπηγαν στο έδαφος τους πασσάλους που ήταν απαραίτητοι για τη θεμελίωση των κατασκευών. Ένας πάσσαλος ανά μέτρο, σε όλη την επιφάνεια της πόλης. Αν κάποιος από εμάς μπορούσε να ταξιδέψει πίσω στον χρόνο και να περπατήσει στο Άμστερνταμ εκείνη τη Χρυσή Εποχή, θα εντυπωσιαζόταν από τον ήχο των σφυριών και των πασσάλων που μπήγονταν στο έδαφος, επειδή αυτό συνέβαινε συνέχεια, για πολλά χρόνια κατασκευάζοντας κανάλια, δρόμους, γέφυρες και σπίτια. Αυτό είναι το πρώτο πολεοδομικό σχέδιο στην ιστορία των ευρωπαϊκών πόλεων.

 

[Klair]

ΟΥΓΓΑΡΙΑ

Βουδαπέστη, συμπεριλαμβανομένων των Οχθών του Δούναβη, του Τμήματος με το Κάστρο της Βούδας και τη Λεωφόρο Αντράσι (Andrassy) - (1987, 2002)
Budapest, including the Banks of the Danube, the Buda Castle Quarter and Andrássy Avenue

Η ιστορία της ξεκινά επίσημα το 90 με 100 μ.Χ, όταν οι Ρωμαίοι ίδρυσαν το Aquincum (Obuda), κατασκευάζοντας δρόμους, θέατρα, λουτρά και σπίτια, την πόλη δηλαδή, που θα γινόταν η σημερινή πρωτεύουσα της χώρας. Αργότερα αυτή η πόλη, πέρασε στα χέρια των Βούλγαρων, των Μαγυάρων, των Οθωμανών, των Αυστριακών, των Γερμανών και των Σοβιετικών.

Οι Ούγγροι θεωρούνται απόγονοι των Μαγυάρων (ένα ζήτημα που τελεί υπό συζήτηση για την καταγωγή τους). Οι Μαγυάροι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή στο τέλος του 9ου αι. με αρχηγό τον Άρπαντ και έναν αιώνα αργότερα, ίδρυσαν το Βασίλειο της Ουγγαρίας.

Η πρωτεύουσα της Ουγγαρίας με τα σχεδόν 2 εκατομμύρια κατοίκους, έγινε μια ενιαία πόλη που απλώνεται στις δύο όχθες του ποταμού Δούναβη με τη συγχώνευση στις 17/11/1873, της Βούδα (Buda), της Παλιάς Βούδα (Obuda) και της Πέστης (Pest).

Οι λόφοι της Βούδα αποτελούν το αριστοκρατικό κομμάτι της πόλης και το πιο όμορφο, αφού εδώ είναι συγκεντρωμένα τα σπουδαιότερα αξιοθέατα όπως: το Κάστρο, τα Ανάκτορα, η εκκλησία του Ματθαίου (Mátyás templom), ο Προμαχώνας των Ψαράδων, ο λόφος Gellert κ.α.
Η Πέστη είναι η σύγχρονη πόλη και καρδιά της Ουγγρικής πρωτεύουσας, με το Κοινοβούλιο, την εκκλησία του Αγίου Στεφάνου, τα λουτρά Széchenyi, πολύβουες λεωφόρους (Andrassy), μουσεία, εστιατόρια, καφέ, Όπερα και ένα τεράστιο πάρκο με Κάστρο που την κάνουν επίσης ονειρική και μοναδική.