Μουσικές από την Ευρώπη

[ευαγγελια]

Επειδη εχουμε καποια κολληματα που δυσκολα φευγουν..
Fanfare Ciocârlia απο την Ρουμανια .. μπαντα πνευστων "χαλκινων"
απολαυστε τους!!!

 

[Bahari]

Βλέποντας την κυρία που χορεύει μετά το 5ο λεπτό, μου ήρθε η επιθυμία να μοιραστώ μαζί σας ένα απόσπασμα από ένα βιβλίο που διάβασα πρόσφατα

Galat, σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για το υπέροχο κομμάτι και για το απόσπασμα που σου ήρθε στο μυαλό βλέποντας αυτήν την κυρία να χορεύει. Εμένα πάλι αυτός ο χορός καθώς και το απόσπασμα από το βιβλίο που παρέθεσες μου έφεραν στο μυαλό κάποια σημεία από μια διάλεξη που έδωσε ο Federico García Lorca το 1930 για το duende και τη σημασία του:

Ο Μανουέλ Τόρρες, ένας μεγάλος καλλιτέχνης της Ανδαλουσίας, είπε κάποτε σ΄ έναν άλλο τραγουδιστή: «Έχεις φωνή, έχεις στυλ, όμως ποτέ δε θα πετύχεις γιατί δεν έχεις καθόλου ντουέντε».

Σ΄ ολόκληρη την Ανδαλουσία, απ΄ το βράχο του Χαέν μέχρι το όστρακο του Καντίθ, οι άνθρωποι μιλούν συνέχεια για το ντουέντε κι όταν φανεί, το ένστικτό τους δεν τους γελάει ποτέ. Το αναγνωρίζουν αμέσως. Ο θαυμάσιος τραγουδιστής του φλαμένκο, Ελ Λεμπριχάνο, δημιουργός του ντέμπλα, παραλλαγής του Ανδαλουσιανού κάντε χόντο (βαθιού τραγουδιού) είπε: "Όταν τραγουδώ με ντουέντε κανείς δεν παραβγαίνει μπρος μου!".

Η γριά τσιγγάνα χορεύτρια Λα Μαλένα φώναξε κάποτε ακούγοντας τον Μπραϊλόφσκυ να παίζει ένα κομμάτι του Μπαχ: «Όλε! Αυτό έχει ντουέντε». Όμως ο Γκλουκ, ο Μπραμς κ ο Νταριύς Μιλώ την έκαναν να βαρεθεί. Κι ο Μανουέλ Τόρρες, που μες στις φλέβες του τρέχει περισσότερη κουλτούρα απ΄ ό,τι σ΄ οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο που γνώρισα ποτέ, ακούγοντας τον ίδιο τον Ντε Φάλια να παίζει το «Νοκτούρνο ντελ Χενεραλίφε», είπε αυτή τη θαυμαστή κουβέντα: «Ό,τι έχει μαύρους ήχους έχει Ντουέντε». Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη αλήθεια.

Άκουσα κάποτε ένα γέρο κιθαρίστα, να λέει: «Το ντουέντε δε βρίσκεται στο λαρύγγι. Το ντουέντε ανεβαίνει απ΄ τις γυμνές πατούσες των ποδιών». Που σημαίνει πως δεν είναι μια ικανότητα, μα αληθινή μορφή, αίμα, αρχαία κουλτούρα, στιγμή δημιουργίας.

Οι μεγάλοι καλλιτέχνες της Βόρειας Ισπανίας, είτε χορεύουν, είτε παίζουν κιθάρα, είτε τραγουδούν, ξέρουν καλά πως χωρίς τον ερχομό του ντουέντε δεν υπάρχει αληθινή συγκίνηση. Μπορούν αν θέλουν να ξεγελάσουν ένα ολόκληρο ακροατήριο δίνοντας την εντύπωση πως φλέγονται από ντουέντε, όπως καθημερινά γελιόμαστε από ζωγράφους, συγγραφείς και καλλιτεχνικά ρεύματα χωρίς ίχνος ντουέντε. Αν όμως προσέξει κανείς καλά και δεν αφήσει την αδιαφορία του να τον παραπλανήσει, αργά ή γρήγορα η απάτη θα ξεσκεπαστεί και το ψεύτικο κατασκεύασμα του ντουέντε θα το βάλει στα πόδια.

Το ντουέντε επιδρά πάνω στο σώμα της χορεύτριας όπως ο άνεμος πάνω στην άμμο. Με μαγικές δυνάμεις μεταμορφώνει ένα απλό κορίτσι σε φεγγαρόπληκτη παραλυτική, κάνει ένα τσακισμένο γεροζητιάνο που γυρίζει τις ταβέρνες να κοκκινίζει σαν έφηβος, κρύβει μέσα σε μακριές πλεξίδες το άρωμα του λιμανιού τη νύχτα και κάθε στιγμή εμπνέει στα χέρια κινήσεις που γέννησαν τους χορούς όλων των καιρών.
Μα αξίζει να τονιστεί πως το ντουέντε δεν επαναλαμβάνεται ποτέ, όπως τα σχήματα της θάλασσας δεν επαναλαμβάνονται ποτέ στη θύελλα...
ΒΙΒΛΙΑ: ΝΤΟΥΕΝΤΕ

 

[Bahari]

Λέω να μείνουμε λιγάκι ακόμα στον «τσιγγάνικο ήχο», με τους Rumberos Catalans από το Perpignan (συγκεκριμένα από το Saint-Jacques, μια περιοχή στην οποία κατοικούν τσιγγάνοι, καταλανοί, ισπανοί, βορειο-αφρικανοί και γάλλοι) και να ακούσουμε μια ρούμπα, έναν κουβανέζικο ρυθμό προερχόμενο από τους κογκολέζους που ήρθαν στην Κούβα σαν σκλάβοι και που όταν έφτασε στην Ισπανία «μετατράπηκε» σε rumba gitana και rumba catalana.

 

[Bahari]

Και μια και είμαστε ήδη στη Γαλλία, προτείνω να ακούσουμε και τους Los niños de Sara, ένα συγκρότημα που αποτελείται από τέσσερις ισπανόφωνους τσιγγάνους που μένουν στο Montpellier. (Δυστυχώς δεν κατάφερα να βρω τα δυο αγαπημένα μου τραγούδια από το cd τους "España tiene sabor": Maria...Baila και Les P'tits Papiers)

 

[hydronetta]

Για να ξεφύγουμε λίγο και να ακούσουμε και να μάθουμε λίγα για την εκκεντρική και αυτοκαταστροφική, αλλά αναμφίβολα ταλαντούχα Emmy Winehouse.


Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Σάουθγκεϊτ του Λονδίνου, στις 14 Σεπτεμβρίου του 1983 από οικογένεια Εβραίων μουσικών της τζαζ. Ο πατέρας της Mitchell ήταν ταξιτζής και τζαζίσταςhttp://el.wikipedia.org/wiki/Έιμι_Γουάινχαουζ#cite_note-2, η μητέρα της Janis ήταν φαρμακοποιός.http://el.wikipedia.org/wiki/Έιμι_Γουάινχαουζ#cite_note-3 Όταν οι γονείς της χώρισαν όταν ήταν σε ηλικία εννέα χρονών,http://el.wikipedia.org/wiki/Έιμι_Γουάινχαουζ#cite_note-4 η γιαγιά της,Cynthia, την έστειλε στην θεατρική σχολή Susi Earnshaw Theatre School. Στα δώδεκα πήγε στην θεατρική σχολή Sylvia Young’s Theatre School.http://el.wikipedia.org/wiki/Έιμι_Γουάινχαουζ#cite_note-6 Δημιούργησε το πρώτο της ραπ συγκρότημα σε ηλικία δέκα ετών και απέκτησε την πρώτη της κιθάρα στα 13. Στα δεκαέξι παράτησε το σχολείοhttp://el.wikipedia.org/wiki/Έιμι_Γουάινχαουζ#cite_note-9 και άρχισε να εμφανίζεται επαγγελματικά με μια ορχήστρα τζαζ.
Το πρώτο της άλμπουμ, με τίτλο Frank (κυκλοφόρησε το 2003) ήταν υποψήφιο για το Βραβείο Ερμής και κέρδισε το 2004 το βραβείο Νοβέλο για το τραγούδι "Stronger than Me" . Το Μάιο του 2007 κέρδισε το ίδιο βραβείο με το "Rehab" από τη δισκογραφική της δουλειά του 2006 Back to Black. Στις 14 Φεβρουαρίου 2007 κέρδισε ένα βραβείο BRIT στην κατηγορία της καλύτερης γυναίκας καλλιτέχνιδας.
Τον Αύγουστο του 2007 η τραγουδίστρια κατέρρευσε ύστερα από υπερβολική δόση ηρωΐνης και χρειάστηκε ένεση αδρεναλίνης αλλά και πλύση στομάχου. Τις επόμενες μέρες τις πέρασε κλειδωμένη σε κεντρικό ξενοδοχείο του Λονδίνου ενώ αναγκάστηκε να αναβάλει την εμφάνισή της στο Όσλο.http://el.wikipedia.org/wiki/Έιμι_Γουάινχαουζ#cite_note-12 Η Γουάινχαους αντιμετώπισε προβλήματα βουλιμίας και εκτός από τα ναρκωτικά είναι εθισμένη και στο αλκοόλ. Την άρνησή της να ενταχθεί σε κέντρο απεξάρτησης την κατέγραψε στο τραγούδι "Rehab", το οποίο έγινε επιτυχία και βραβεύτηκε.
Στα τέλη του 2007 έγινε γνωστό ότι ο δίσκος της Back to Black είναι το πιο εμπορικό άλμπουμ για το 2007 στη Βρετανία. Το εν λόγω άλμπουμ κυκλοφόρησε στα τέλη του 2006 και μέχρι το Δεκέμβριο του 2007 είχε πουλήσει 1.500.000 αντίτυπα στη Βρετανία.
Το Φεβρουάριο του 2008 η Γουάινχαουζ δεν μπόρεσε να παραβρεθεί στην απονομή των βραβείων Γκράμι επειδή δεν εξασφάλισε εγκαίρως βίζα για τις ΗΠΑ. Εμφανίστηκε μέσω δορυφορικής σύνδεσης για να τραγουδήσει τις επιτυχίες της και να παραλάβει τα πέντε συνολικά βραβεία που κέρδισε. To Μάιο του 2008 οι στίχοι του τραγουδιού της «Love is a Losing Game»http://el.wikipedia.org/wiki/Έιμι_Γουάινχαουζ#cite_note-15 αποτέλεσαν μέρος ενός θέματος στις εξετάσεις του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ.
Το Μάρτιο του 2009 απαγγέλθηκαν κατηγορίες εναντίον της για βιαιοπραγία σε βάρος μιας γυναίκας, στη διάρκεια ενός φιλανθρωπικού χορού στο Λονδίνο, το Σεπτέμβριο του 2008 (Wikipedia)

Aπολαύστε

 

[dimosf]

Egώ πάλι έχω ένα κόλλημα με τις παραδοσιακές μουσικές του κόσμου (δε μιλώ για έθνικ). Όπου ταξιδεύω προσπαθώ να βρώ κάτι σχετικό να αγοράσω. Δεν το πετυχαίνω πάντα. Εκτός ταξιδιών όμως έχω βρει πολύ σπαουδαία πράγματα. Δυστυχώς αυτά δεν ανεβαίνουν στο ίντερνετ και έτσι είναι δύσκολο να τα βρώ για να τα ανεβάσω εδώ. Από την άλλη η παραδοσιακή μουσική είναι μουσική "δύσκολη" για τα καλομαθημένα "παγκοσμιοποιημένα" αυτιά μας. Βρήκα λοιπόν και θα ξεκινήσω με σχετικά "εύκολα" κομμάτια από τα βουνά των Άλπεων. Βέβαια τα συγκεκριμένα θα μπορούσαν να μπουν και σε άλλα γκρούπ αλλά νομίζω οτι εδώ είναι η κατάλληλη θέση τους.
Ένα κομμάτι από Βαυαρία

Τρία από την Αυστρία

και ένα από τη Σλοβενία

Τώρα αν σας θυμίζουν πρωτοχρονιάτικη συναυλία στη Βιέννη καλώς σας τη θυμίζουν μιας και οι μεγάλοι Αυστριακοί συνθέτες πάτησαν γερά στην παράδοση των Άλπεων για να φτιάξουν τα αριστουργήματά τους.
Καλή ακρόαση!

 

[dimosf]

(Δεν καταλαβαίνω τι συνέβει και δείχνει τα βιντεάκια από 2 φορές. Ας βοηθήσει κάποιος από τους υπεύθυνους!!!)

ΟΚ το διόρθωσα

 

[coccobill]

Οι Iasis του Κωστα Μπαλταζανη και του Πετρου Κουρτη μπλεκουν την παραδοση με σαξοφωνα και κρουστα και της δινουν πιο τζαζ ακουσματα. Τα live τους πριν απο χρονια μαζι με τις Βουλγαρικες Φωνες ηταν χαρμα οφθαλμων και ωτων!

 

[galat]

Και μια και είμαστε ήδη στη Γαλλία, προτείνω να ακούσουμε και τους Los niños de Sara, ένα συγκρότημα που αποτελείται από τέσσερις ισπανόφωνους τσιγγάνους που μένουν στο Montpellier. (Δυστυχώς δεν κατάφερα να βρω τα δυο αγαπημένα μου τραγούδια από το cd τους "España tiene sabor": Maria...Baila και Les P'tits Papiers)

Τα δυό τραγούδια των Los niños de Sara, που αρέσουν στην Bahari, αφιερωμένα.

1. Maria Baila (dancing Maria)

2. Les petits Papiers

 

[dimosf]

Συνεχίζω με 2 τραγούδια από τη Γαλλία

 

[dimosf]

3 κομμάτια από τη χώρα των Βάσκων (Ισπανία)

 

[galat]

Egώ πάλι έχω ένα κόλλημα με τις παραδοσιακές μουσικές του κόσμου (δε μιλώ για έθνικ). Όπου ταξιδεύω προσπαθώ να βρώ κάτι σχετικό να αγοράσω. Δεν το πετυχαίνω πάντα. Εκτός ταξιδιών όμως έχω βρει πολύ σπαουδαία πράγματα. Δυστυχώς αυτά δεν ανεβαίνουν στο ίντερνετ και έτσι είναι δύσκολο να τα βρώ για να τα ανεβάσω εδώ. Από την άλλη η παραδοσιακή μουσική είναι μουσική "δύσκολη" για τα καλομαθημένα "παγκοσμιοποιημένα" αυτιά μας....

Ευχαριστούμε πολύ, για τις πολύ ωραίες παραδοσιακές μουσικές, που μας δείχνεις. Κατά την άποψή μου οι παραδοσιακές μουσικές του κόσμου αποτελούν σίγουρα μέρος της έθνικ μουσικής. Για την ακρίβεια αποτελούν το υπόβαθρό της, τα θεμέλιά της. Βέβαια η έθνικ μουσική πάει ένα βήμα μπροστά, αφού εξελίσσει και αναμειγνύει τις μουσικές αυτές με τα νέα ακούσματα και τα νέα παγκοσμιοποιημένα μουσικά ρεύματα της εποχής. Και πάλι ευχαριστούμε.

Υ.Γ. Βλέπω ξεπέρασες με επιτυχία το πρόβλημα με την διπλή παρουσίαση των βίντεο.