CakeNet
Member
- Μηνύματα
- 2.065
- Likes
- 121
- Επόμενο Ταξίδι
- -
Περιεχόμενα
Η επόμενη μέρα ήταν ήδη εδώ... η παρέα κοιμόταν ακόμη κι έτσι σκέφτηκα να εκμεταλλευτώ αυτό τον χρόνο για μια πρωινή εξερεύνηση στις γειτονιές της El Raval. Κάποια σημεία της περιοχής σε αγριεύουν ίσως λίγο, αλλά και εκεί πέρασα από κάποια πολύ όμορφα σημεία. Τα πιο εντυπωσιακά ήταν η Esglesia de Sant Pau del Camp, καθώς και ένα σύγχρονο εντυπωσιακό ξενοδοχείο που είχε μια μεταλλική εξωτερική επιφάνεια και ήταν κυκλικό...για να είμαι ειλικρινής μου θύμισε κονσέρβα! 
Επιστρέφοντας στην Ράμπλα, συναντήθηκα με την παρέα μου και απολαύσαμε τον πρωινό μας καφέ στον πεζόδρομο ακριβώς απέναντι από το Theatre del Liceu, το μεγαλοπρεπές κτίριο της όπερας που έδωσε το όνομά του και στην στάση του μετρό απ' όπου ξεκίναγαν οι περισσότεροι προορισμοί μας.
Έτσι λοιπόν, μπήκαμε στο μετρό και φτάσαμε λίγο πάνω από την Placa d' Espanya, στην στάση Tarragona! Μια μαγεία μας κυρίευσε σε αυτό το πιο σύγχρονο σημείο της πόλης. Το καινούργιο κυριεύει σε αυτό το σημείο της πόλης και νιώσαμε σαν να βρισκόμαστε πλέον σε μια τελείως διαφορετική πόλη, πιο σύγχρονη και με μία άπλα που σε συνδυασμό με τον υπέροχο ήλιο εκείνης της ημέρας σε κέρδιζε σε κάθε μέτρο που περπάταγες.
Κατεβαίνοντας προς τα κάτω περάσαμε από το Parc Joan Miro και λίγο παρακάτω μας περίμενε η εντυπωσιακή Placa d' Espanya!
Διασχίζοντας την πλατεία και το εντυπωσιακότατο γλυπτό που στολίζει το κέντρο της, περάσαμε ανάμεσα σε δύο ψηλές στήλες που στην κορυφή τους είχε η κάθε μία κάτι που θύμιζε σε ένα ποσοστό την δική μας ακρόπολη! Ένας μεγάλος δρόμος διέσχιζε αυτές τις δύο στήλες και στο βάθος διακρίναμε το Palau Nacional de Catalunia. Στα αριστερά και στα δεξιά υπήρχαν κάποιοι εκθεσιακοί χώροι και μπροστά από τους εκθεσιακούς χώρους τεράστια πεζοδρόμια γεμάτα πράσινο και συντριβάνια! Η πρώτη μας στάση ήταν το Caixa Forum (Casarramona) που ήταν ένα εντυπωσιακό λιθοτουβλόκτιστο κτίριο που συνδύαζε το παλιό και το καινούργιο και μέσα στους χώρους του φιλοξενούσε αρκετές εκθέσεις, κάποιες από τις οποίες τιμήσαμε.
Αφύ πήραμε την δόση μας από τέχνη, συνεχίσαμε την πορεία μας προς τα πάνω. Δεν θυμάμαι αν περάσαμε πριν ή μετά το Palau Nacional de Catalunya ή μετά και από το Βοτανικό Μουσείο καθώς και από το Poble Espanyol τα οποία είδαμε απ' έξω.
Ανεβαίνοντας προς τα πάνω, μας διευκόλυναν πολύ οι κυλιόμενες σκάλες που σε ανέβαζαν στα παραπάνω επίπεδα του Καταλωνικού Μουσείου. Όσο ανεβαίναμε επίπεδο, βλέπαμε την πόλη όλο κι από πιο ψηλά. Στους ενδιάμεσους σταθμούς μας είδαμε το πανέμορφο (την νύχτα) συντριβάνι που αλλάζει χρώματα την νύχτα, αλλά εκείνη την ώρα ήταν εκτός λειτουργίας. Κάποια στιγμή φτάσαμε στο τέρμα μας, το Palau Nacional & Museu Nacional d' Art de Catalunya! Είναι ένα τεράστιο επιβλητικό κτίριο που όπως λέει και το όνομά του είναι το Μουσείο της Καταλωνικής Τέχνης.
Μπαίνοντας μέσα θα διασχίσεις έναν επιβλητικό διάδρομο και κοιτόντας ψηλά θα δεις έναν εντυπωσιακό τρούλο! Εκεί μπορείς να κόψεις το εισιτήριό σου (8,5 ? αλλά νομίζω με διάρκεια 2 ημερών, αν κατάλαβα σωστά) και να αφιερώσεις αρκετό χρόνο ώστε να δεις την τέχνη αυτού του λαού να ξετυλίγεται μπροστά σου! Υπάρχουν πολλά πράγματα να δει κανείς εκεί, κυρίως πίνακες και μάλιστα οι περισσότεροι...θρησκευτικού περιεχομένου. Ίσως να είναι προτιμότερο να πάει κανείς με ξεναγό σε αυτές τις εκθέσεις, αφού παντού θα συναντήσεις πληροφορίες στα Ισπανικά και τα Καταλανικά με αποτέλεσμα να μην γνωρίζεις ακριβώς τι βλέπεις.
Μετά από ένα γρήγορο πέρασμα από κάποιοιυς διαδρόμους του ενός επιπέδου του Μουσείου βγήκαμε έξω και απολαύσαμε έναν καφέ στην καντίνα που υπάρχει μπροστά του, με θέα την πόλη από ψηλά!
Πήραμε δυο ανάσες, ανανεωθήκαμε κάπως...κι έτσι ξεκινήσαμε για τον επόμενο προορισμό μας, που δεν ήταν άλλος από το Ολυμπιακό Στάδιο που βρισκόταν στην πίσω ακριβώς γειτονιά! Εδώ όλοι οι χώροι ήταν πλακόστρωτοι κι αναρωτήθηκα, γιατί άραγε στην δική μας Ολυμπιάδα είχαμε το δικό μας χώρο του Ολυμπιακού Σταδίου μέσα στα χώματα;
Παρά τα χρόνια που πέρασαν, όλα είναι άψογα συντηρημένα, είδαμε απ' έξω το κλειστό στάδιο Palau Sant Jordi που μοιάζει με διαστημόπλοιο και περπατήσαμε γύρω γύρω απ΄ όλο το Ολυμπιακό Στάδιο.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά όσο κι αν προσπάθησα, δεν τα κατάφερα να βρω με τίποτα τον χώρο που στεγάζονταν οι Piscines Bernat Picornell, όπου γίνονται κατά διαστήματα διάφορες εκδηλώσεις, αλλά η μαγεία του Σταδίου όπου σε κάποια σημεία υπήρχε και το Ελληνικό στίγμα με είχε μαγέψει πραγματικά! Μπήκαμε μέσα, τραβήξαμε τις απαραίτητες αναμνηστικές μας φωτογραφίες και αποχωριστήκαμε ικανοποιημένοι και αυτή την γειτονιά...
Βγαίνοντας από το στάδιο, λίγο πιο δίπλα, υπάρχει το Ολυμπιακό Μουσείο το οποίο αποφασίσαμε να μην επισκεφτούμε τελικά αφού είχαμε κουραστεί από τον ποδαρόδρομο όλης της ημέρας. Κατευθυνθήκαμε προς το Fundacio Joan Miro το οποίο και πάλι είδαμε απ' έξω και στην συνέχεια βρεθήκαμε στην Avigunda de Miramar για να πάρουμε το Τρενάκι για να επιστρέψουμε προς το κέντρο, για φαγητό και λίγη ξεκούραση.
Πολύ θα ήθελα να ανέβω και στον αέρα με το Τελεφερίκ, παρά την υψοφοβία μου, αλλά η ξαδέρφη μου που επίσης είναι υψοφοβική δεν το τολμούσε, κι έτσι αρκεστήκαμε στο να το χαζέψουμε για λίγο από κάτω.
(Η αλήθεια είναι ότι στερήθηκα πολλά επειδή δεν άντεχαν οι υπόλοιποι, αλλά δεν πειράζει, ας έχω και κάποια πράγματα να κάνω την επόμενη φορά, ε; Άλλωστε, δεν έχουν όλοι την τρέλα μου και τις αντοχές μου στα ταξίδια).
Απόγευμα της δεύτερης ημέρας...και είπαμε να εξερευνήσουμε επιτέλους την περιοχή της Ράμπλα προς τα κάτω, δηλαδή από την στάση Liceau και προς τα κάτω. Ο πεζόδρομος είχε σε αυτό το σημείο τον ίδιο ζωντανό χαρακτήρα με διάφορους καλλιτέχνες να μας παρουσιάζουν και πάλι εξαιρετικές αναπαραστάσεις τους που είχαν εμπνευστεί!
Κάποια στιγμή κατεβαίνοντας είδαμε ένα Sex Shop που υπήρχε στην δεξιά (κατεβαίνοντας πάντα) πλευρά του δρόμου, ακριβώς πάνω στον πεζόδρομο της Ramblas. Μου φάνηκε λίγο αστείο όλο αυτό, καθώς φαντάστηκα τι θα γινόταν αν είχαμε αντίστοιχο κατάστημα σε κεντρικό σημείο της Ερμού. Το συγκεκριμένο Sex Shop είχε και μια αίθουσα με live show στο βάθος για όποιον ενδιαφέρονταν για κάτι παραπάνω, αλλά δεν φτάσαμε μέχρι εκεί.
Συνεχίζοντας προσπάθησα να αναζητήσω το Palau Guell αλλά μάταια, αφού (στραβομάρα θέλεις να το πεις; αφηρημάδα; ) όσο κι αν το αναζήτησα και τις υπόλοιπες μέρες (και πάντα απογεύματα αφού είχε σκοτεινιάσει) δεν το βρήκα καμία από τις ημέρες που ακολούθησαν.
Το Εθνολογικό Μουσείο όμως τα κατάφερα να το δω, όπως και το Ναυτικό Μουσείο (Museu Maritim) στα δεξιά μας στο βάθος.
Στο τέλος του πεζοδρόμου αντικρίσαμε έναν πανύψηλο στύλο ύψους 80 μέτρων που στο τέλος του το στόλιζε το Άγαλμα του Κολόμβου, ο οποίος Κολόμβος έδειχνε με το δάχτυλό του προς την θάλασσα! Στην βάση του υπάρχουν κάτι σκαλοπάτια σε μια πλευρά, όπου μπορείς να μπεις μέσα, να κόψεις εισιτήριο και να ανέβεις ψηλά με ασανσέρ και να απολαύσεις την θέα της πόλης. Υπήρχε αρκετή ουρά όμως..οπότε το αφήσαμε για τις επόμενες μέρες, γιατί είχαμε άλλο σκοπό γι' απόψε!
Αφού είδαμε και τον Κολόμβο, περάσαμε απέναντι και πιάσαμε παραλία! Στα δεξιά μας είδαμε στο βάθος τους δίδυμους πύργους που ξεχώριζαν φωτισμένοι μέσα στο σκοτάδι!
Κατεβαίνοντας προς τα κάτω, περπατήσαμε προς το λιμάνι που ήταν κατασκευασμένο από ξύλινες εξέδρες και μια επίσης ξύλινη και πολύ εντυπωσιακή κατασκευή (εμένα προσωπικά μου θύμισε Καλατράβα, δεν ξέρω όμως αν την σχεδίασε όντως ο ίδιος) που στο βάθος της είχε μια γεφυρούλα που σε οδηγούσε στην κάπως απέναντι πλευρά του λιμανιού!
Περνώντας απέναντι, βρεθήκαμε μπροστά σε έναν πολυχώρο με καταστήματα, καφέ και φαστφουντάδικα! Αφού περάσαμε μέσα από αυτό το πολυκατάστημα, προχωρήσαμε λίγο παραπέρα και βρεθήκαμε μπροστά στο Aquarium! Αυτός ήταν ο αποψινός μας σκοπός...και φυσικά σπεύσαμε να το επισκεφτούμε!
Αφού κόψαμε τα εισιτήρια (16,5 ?/άτομο) μπήκαμε αρχικά στο κατάστημα του ενυδρίου για να εξοπλιστώ με μπαταρίες που είχα ξεμείνει. Από εκεί ήταν και η είσοδος για την έκθεση με τα ενυδρεία. Ξεκινώντας βλέπεις κάποια μικρότερα ενυδρεία με μικρά ψάρια, μέχρι που καταλήγεις στο κεντρικό και τεράστιο ενυδρείο όπου κινείσαι πλέον "ανάμεσα" σε καρχαρίες, σαλάχια και χίλια δύο άλλα ψάρια. Παντού υπάρχουν πινακίδες που καταγράφουν τα ψάρια που συναντάς μέσα στο ενυδρείο και την προέλευσή τους.
Μετά από περιήγηση 45 περίπου λεπτών κι αφού είδαμε όλα τα ψάρια που φιλοξενούνται εκεί μέσα, άλλα περισσότερο κι άλλα λιγότερο εντυπωσιακά, οδεύαμε προς την έξοδο όπου υπάρχει ένα ενυδρείο που φιλοξενεί πιγκουίνους! Νομίζω ότι αυτά τα πλάσματα το έχουν στο αίμα τους να σε κάνουν να χαμογελάσεις με την όλη τους συμπεριφορά. Εκπληκτικά πλάσματα, πραγματικά!
Μπορώ να πω ότι μου άρεσε πολύ το ενυδρείο, αλλά για να είμαι ειλικρινής, από αυτά που μου είχαν πει και για τις προσδοκίες που μου ανέπτυξαν φίλοι και γνωστοί, το περίμενα μεγαλύτερο! Ίσως να ήταν και τόσο ωραία εκεί μέσα που να μην κατάλαβα πως πέρασε η ώρα!
Φεύγοντας από το Aquarium το ρίξαμε στον περίπατο...στο μήκος του λιμανιού προς την Barceloneta η οποία είναι ουσιαστικά ένα μέρος με ταβέρνες και άλλα καταστήματα...όπου και καταλήξαμε κάποια στιγμή για να πάρουμε το βραδινό μας πριν απολαύσουμε και πάλι την βραδινή μας βόλτα με κατεύθυνση προς το ξενοδοχείο και το κρεβατάκι μας.
Επιστρέφοντας στην Ράμπλα, συναντήθηκα με την παρέα μου και απολαύσαμε τον πρωινό μας καφέ στον πεζόδρομο ακριβώς απέναντι από το Theatre del Liceu, το μεγαλοπρεπές κτίριο της όπερας που έδωσε το όνομά του και στην στάση του μετρό απ' όπου ξεκίναγαν οι περισσότεροι προορισμοί μας.
Έτσι λοιπόν, μπήκαμε στο μετρό και φτάσαμε λίγο πάνω από την Placa d' Espanya, στην στάση Tarragona! Μια μαγεία μας κυρίευσε σε αυτό το πιο σύγχρονο σημείο της πόλης. Το καινούργιο κυριεύει σε αυτό το σημείο της πόλης και νιώσαμε σαν να βρισκόμαστε πλέον σε μια τελείως διαφορετική πόλη, πιο σύγχρονη και με μία άπλα που σε συνδυασμό με τον υπέροχο ήλιο εκείνης της ημέρας σε κέρδιζε σε κάθε μέτρο που περπάταγες.
Κατεβαίνοντας προς τα κάτω περάσαμε από το Parc Joan Miro και λίγο παρακάτω μας περίμενε η εντυπωσιακή Placa d' Espanya!
Διασχίζοντας την πλατεία και το εντυπωσιακότατο γλυπτό που στολίζει το κέντρο της, περάσαμε ανάμεσα σε δύο ψηλές στήλες που στην κορυφή τους είχε η κάθε μία κάτι που θύμιζε σε ένα ποσοστό την δική μας ακρόπολη! Ένας μεγάλος δρόμος διέσχιζε αυτές τις δύο στήλες και στο βάθος διακρίναμε το Palau Nacional de Catalunia. Στα αριστερά και στα δεξιά υπήρχαν κάποιοι εκθεσιακοί χώροι και μπροστά από τους εκθεσιακούς χώρους τεράστια πεζοδρόμια γεμάτα πράσινο και συντριβάνια! Η πρώτη μας στάση ήταν το Caixa Forum (Casarramona) που ήταν ένα εντυπωσιακό λιθοτουβλόκτιστο κτίριο που συνδύαζε το παλιό και το καινούργιο και μέσα στους χώρους του φιλοξενούσε αρκετές εκθέσεις, κάποιες από τις οποίες τιμήσαμε.
Αφύ πήραμε την δόση μας από τέχνη, συνεχίσαμε την πορεία μας προς τα πάνω. Δεν θυμάμαι αν περάσαμε πριν ή μετά το Palau Nacional de Catalunya ή μετά και από το Βοτανικό Μουσείο καθώς και από το Poble Espanyol τα οποία είδαμε απ' έξω.
Ανεβαίνοντας προς τα πάνω, μας διευκόλυναν πολύ οι κυλιόμενες σκάλες που σε ανέβαζαν στα παραπάνω επίπεδα του Καταλωνικού Μουσείου. Όσο ανεβαίναμε επίπεδο, βλέπαμε την πόλη όλο κι από πιο ψηλά. Στους ενδιάμεσους σταθμούς μας είδαμε το πανέμορφο (την νύχτα) συντριβάνι που αλλάζει χρώματα την νύχτα, αλλά εκείνη την ώρα ήταν εκτός λειτουργίας. Κάποια στιγμή φτάσαμε στο τέρμα μας, το Palau Nacional & Museu Nacional d' Art de Catalunya! Είναι ένα τεράστιο επιβλητικό κτίριο που όπως λέει και το όνομά του είναι το Μουσείο της Καταλωνικής Τέχνης.
Μπαίνοντας μέσα θα διασχίσεις έναν επιβλητικό διάδρομο και κοιτόντας ψηλά θα δεις έναν εντυπωσιακό τρούλο! Εκεί μπορείς να κόψεις το εισιτήριό σου (8,5 ? αλλά νομίζω με διάρκεια 2 ημερών, αν κατάλαβα σωστά) και να αφιερώσεις αρκετό χρόνο ώστε να δεις την τέχνη αυτού του λαού να ξετυλίγεται μπροστά σου! Υπάρχουν πολλά πράγματα να δει κανείς εκεί, κυρίως πίνακες και μάλιστα οι περισσότεροι...θρησκευτικού περιεχομένου. Ίσως να είναι προτιμότερο να πάει κανείς με ξεναγό σε αυτές τις εκθέσεις, αφού παντού θα συναντήσεις πληροφορίες στα Ισπανικά και τα Καταλανικά με αποτέλεσμα να μην γνωρίζεις ακριβώς τι βλέπεις.
Μετά από ένα γρήγορο πέρασμα από κάποιοιυς διαδρόμους του ενός επιπέδου του Μουσείου βγήκαμε έξω και απολαύσαμε έναν καφέ στην καντίνα που υπάρχει μπροστά του, με θέα την πόλη από ψηλά!
Πήραμε δυο ανάσες, ανανεωθήκαμε κάπως...κι έτσι ξεκινήσαμε για τον επόμενο προορισμό μας, που δεν ήταν άλλος από το Ολυμπιακό Στάδιο που βρισκόταν στην πίσω ακριβώς γειτονιά! Εδώ όλοι οι χώροι ήταν πλακόστρωτοι κι αναρωτήθηκα, γιατί άραγε στην δική μας Ολυμπιάδα είχαμε το δικό μας χώρο του Ολυμπιακού Σταδίου μέσα στα χώματα;
Παρά τα χρόνια που πέρασαν, όλα είναι άψογα συντηρημένα, είδαμε απ' έξω το κλειστό στάδιο Palau Sant Jordi που μοιάζει με διαστημόπλοιο και περπατήσαμε γύρω γύρω απ΄ όλο το Ολυμπιακό Στάδιο.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά όσο κι αν προσπάθησα, δεν τα κατάφερα να βρω με τίποτα τον χώρο που στεγάζονταν οι Piscines Bernat Picornell, όπου γίνονται κατά διαστήματα διάφορες εκδηλώσεις, αλλά η μαγεία του Σταδίου όπου σε κάποια σημεία υπήρχε και το Ελληνικό στίγμα με είχε μαγέψει πραγματικά! Μπήκαμε μέσα, τραβήξαμε τις απαραίτητες αναμνηστικές μας φωτογραφίες και αποχωριστήκαμε ικανοποιημένοι και αυτή την γειτονιά...
Βγαίνοντας από το στάδιο, λίγο πιο δίπλα, υπάρχει το Ολυμπιακό Μουσείο το οποίο αποφασίσαμε να μην επισκεφτούμε τελικά αφού είχαμε κουραστεί από τον ποδαρόδρομο όλης της ημέρας. Κατευθυνθήκαμε προς το Fundacio Joan Miro το οποίο και πάλι είδαμε απ' έξω και στην συνέχεια βρεθήκαμε στην Avigunda de Miramar για να πάρουμε το Τρενάκι για να επιστρέψουμε προς το κέντρο, για φαγητό και λίγη ξεκούραση.
Πολύ θα ήθελα να ανέβω και στον αέρα με το Τελεφερίκ, παρά την υψοφοβία μου, αλλά η ξαδέρφη μου που επίσης είναι υψοφοβική δεν το τολμούσε, κι έτσι αρκεστήκαμε στο να το χαζέψουμε για λίγο από κάτω.
(Η αλήθεια είναι ότι στερήθηκα πολλά επειδή δεν άντεχαν οι υπόλοιποι, αλλά δεν πειράζει, ας έχω και κάποια πράγματα να κάνω την επόμενη φορά, ε; Άλλωστε, δεν έχουν όλοι την τρέλα μου και τις αντοχές μου στα ταξίδια).
Απόγευμα της δεύτερης ημέρας...και είπαμε να εξερευνήσουμε επιτέλους την περιοχή της Ράμπλα προς τα κάτω, δηλαδή από την στάση Liceau και προς τα κάτω. Ο πεζόδρομος είχε σε αυτό το σημείο τον ίδιο ζωντανό χαρακτήρα με διάφορους καλλιτέχνες να μας παρουσιάζουν και πάλι εξαιρετικές αναπαραστάσεις τους που είχαν εμπνευστεί!
Κάποια στιγμή κατεβαίνοντας είδαμε ένα Sex Shop που υπήρχε στην δεξιά (κατεβαίνοντας πάντα) πλευρά του δρόμου, ακριβώς πάνω στον πεζόδρομο της Ramblas. Μου φάνηκε λίγο αστείο όλο αυτό, καθώς φαντάστηκα τι θα γινόταν αν είχαμε αντίστοιχο κατάστημα σε κεντρικό σημείο της Ερμού. Το συγκεκριμένο Sex Shop είχε και μια αίθουσα με live show στο βάθος για όποιον ενδιαφέρονταν για κάτι παραπάνω, αλλά δεν φτάσαμε μέχρι εκεί.
Συνεχίζοντας προσπάθησα να αναζητήσω το Palau Guell αλλά μάταια, αφού (στραβομάρα θέλεις να το πεις; αφηρημάδα; ) όσο κι αν το αναζήτησα και τις υπόλοιπες μέρες (και πάντα απογεύματα αφού είχε σκοτεινιάσει) δεν το βρήκα καμία από τις ημέρες που ακολούθησαν.
Το Εθνολογικό Μουσείο όμως τα κατάφερα να το δω, όπως και το Ναυτικό Μουσείο (Museu Maritim) στα δεξιά μας στο βάθος.
Στο τέλος του πεζοδρόμου αντικρίσαμε έναν πανύψηλο στύλο ύψους 80 μέτρων που στο τέλος του το στόλιζε το Άγαλμα του Κολόμβου, ο οποίος Κολόμβος έδειχνε με το δάχτυλό του προς την θάλασσα! Στην βάση του υπάρχουν κάτι σκαλοπάτια σε μια πλευρά, όπου μπορείς να μπεις μέσα, να κόψεις εισιτήριο και να ανέβεις ψηλά με ασανσέρ και να απολαύσεις την θέα της πόλης. Υπήρχε αρκετή ουρά όμως..οπότε το αφήσαμε για τις επόμενες μέρες, γιατί είχαμε άλλο σκοπό γι' απόψε!
Αφού είδαμε και τον Κολόμβο, περάσαμε απέναντι και πιάσαμε παραλία! Στα δεξιά μας είδαμε στο βάθος τους δίδυμους πύργους που ξεχώριζαν φωτισμένοι μέσα στο σκοτάδι!
Κατεβαίνοντας προς τα κάτω, περπατήσαμε προς το λιμάνι που ήταν κατασκευασμένο από ξύλινες εξέδρες και μια επίσης ξύλινη και πολύ εντυπωσιακή κατασκευή (εμένα προσωπικά μου θύμισε Καλατράβα, δεν ξέρω όμως αν την σχεδίασε όντως ο ίδιος) που στο βάθος της είχε μια γεφυρούλα που σε οδηγούσε στην κάπως απέναντι πλευρά του λιμανιού!
Περνώντας απέναντι, βρεθήκαμε μπροστά σε έναν πολυχώρο με καταστήματα, καφέ και φαστφουντάδικα! Αφού περάσαμε μέσα από αυτό το πολυκατάστημα, προχωρήσαμε λίγο παραπέρα και βρεθήκαμε μπροστά στο Aquarium! Αυτός ήταν ο αποψινός μας σκοπός...και φυσικά σπεύσαμε να το επισκεφτούμε!
Αφού κόψαμε τα εισιτήρια (16,5 ?/άτομο) μπήκαμε αρχικά στο κατάστημα του ενυδρίου για να εξοπλιστώ με μπαταρίες που είχα ξεμείνει. Από εκεί ήταν και η είσοδος για την έκθεση με τα ενυδρεία. Ξεκινώντας βλέπεις κάποια μικρότερα ενυδρεία με μικρά ψάρια, μέχρι που καταλήγεις στο κεντρικό και τεράστιο ενυδρείο όπου κινείσαι πλέον "ανάμεσα" σε καρχαρίες, σαλάχια και χίλια δύο άλλα ψάρια. Παντού υπάρχουν πινακίδες που καταγράφουν τα ψάρια που συναντάς μέσα στο ενυδρείο και την προέλευσή τους.
Μετά από περιήγηση 45 περίπου λεπτών κι αφού είδαμε όλα τα ψάρια που φιλοξενούνται εκεί μέσα, άλλα περισσότερο κι άλλα λιγότερο εντυπωσιακά, οδεύαμε προς την έξοδο όπου υπάρχει ένα ενυδρείο που φιλοξενεί πιγκουίνους! Νομίζω ότι αυτά τα πλάσματα το έχουν στο αίμα τους να σε κάνουν να χαμογελάσεις με την όλη τους συμπεριφορά. Εκπληκτικά πλάσματα, πραγματικά!
Μπορώ να πω ότι μου άρεσε πολύ το ενυδρείο, αλλά για να είμαι ειλικρινής, από αυτά που μου είχαν πει και για τις προσδοκίες που μου ανέπτυξαν φίλοι και γνωστοί, το περίμενα μεγαλύτερο! Ίσως να ήταν και τόσο ωραία εκεί μέσα που να μην κατάλαβα πως πέρασε η ώρα!
Φεύγοντας από το Aquarium το ρίξαμε στον περίπατο...στο μήκος του λιμανιού προς την Barceloneta η οποία είναι ουσιαστικά ένα μέρος με ταβέρνες και άλλα καταστήματα...όπου και καταλήξαμε κάποια στιγμή για να πάρουμε το βραδινό μας πριν απολαύσουμε και πάλι την βραδινή μας βόλτα με κατεύθυνση προς το ξενοδοχείο και το κρεβατάκι μας.
