Νεπάλ Νεπάλ .. πάμε για οικοδομή..??

[LULLU]

Το απόγευμα αφιερωμένο σε walking safari…Για να φτάσουμε στην είσοδο του πάρκου περπατάμε στα στενά του χωριού που στις άκρες υπάρχει καταπράσινο φουντωτό και μεγάλο χασισακι….μωρε μπράβο… ανοίγεις τη πόρτα σου και έχεις το χόρτο στα πόδια σου..

Μπαίνουμε στο πάρκο.. ελέφαντες κάνουν την εμφάνιση τους περπατώντας σιγά και νωχελικά στα μονοπάτια, αλλά και ελέφαντες δεμένοι απομονωμένοι σε κλουβιά.. Κάποιοι δέχονται περιποίηση πεντικιούρ, κάποια μικρά παίρνουν το γάλα τους με μπιμπερό αλλά γενικά η εικόνα του δεμένου ελέφαντα, του ελέφαντα χρήση ταξί με στέλνει σε τιλτ…

Τι τραβάνε γμ τα ζώα από τον άνθρωπο…

Το walking safari κράτησε κανένα δίωρο και μόνο στη περιοχή των ελεφάντων και επιστροφή στη όχθη του ποταμού.. εκεί στρωμένα τραπεζοκαθίσματα και υπαίθρια σουβλατζίδικα προσφέρουν μπύρα , σουβλάκια και ωραία θέα..

Αυτό το ζητούμενο για την ώρα..Να αράξω αγκαλιά με μια μπύρα να απολαύσω ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα και ένα πεντανοστιμο σουβλάκι καλαμάκι..

Στις όχθες του ποταμού δηλαδή στη από κάτω από εμάς πεζούλα δέχονται τις τελευταίες αχτίνες του ηλίου πολλοί και μεγάλοι κροκόδειλοι,, εύχομαι να μην θελήσουν μπύρα και μεζέ και αυτοί..

Επιστροφή στο ξενοδοχείο.. ..αύριο θα πάμε σαφάρι και πάλι ψάχνοντας για τη τίγρη…

Όσο και αν ψάξαμε τίγρη δεν είδαμε. .μάλλον η περιοχή δεν πρέπει να είναι η σωστή.., ίσως θα έπρεπε να αφιερώσουμε περισσότερες μέρες και να ακολουθήσουμε τα αχνάρια της …δύσκολο…

Είδαμε όμως ρινόκερους μέσα σε μια λίμνη άλλοτε να βουτούν και άλλοτε να βγαίνουν για να λιαστούν

.Είδαμε και αρκούδες… τυχεροί λέει είμαστε γιατί οι αρκούδες ζουν σε πολύ ψηλότερα υψώματα και εμείς τις βρήκαμε στη μέση του δρόμου.. μαμά αρκούδενα και το μικρό αρκουδάκι της βγήκαν ψάχνοντας για φαγητό ..Το σαφάρι κράτησε ώρες μέσα στο κατάφυτο πάρκο, μέσα από μονοπάτια, μέσα από κοιλάδες αλλά τίγρη γιοκ..

Επιστροφή στο ξενοδοχείο για ξεκούραση και απογευματινή βόλτα στα μαγαζιά …Πολλοί τουρίστες και εδώ , είπαμε το πάρκο είναι τόπος συνάντησης και ατραξιόν για πολλούς τουρίστες..

Το βράδυ είχαμε κανονίσει να παρακολουθήσουμε μια μουσικοχορευτική παράσταση στο πνευματικό κέντρο του χωριού .Παραδοσιακοί χοροί της φυλής tharu . Κορίτσια και αγόρια ντυμένοι με παραδοσιακές φορεσιές χορεύουν και τραγουδούν για τη ζωή, τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν ως φυλή, τις μάχες, για τις θυσίες για το πόλεμο, την ειρήνη τον έρωτα..

Μα πως τα κατάλαβα αυτά? Πριν από κάθε πράξη μας ενημέρωναν για αυτό που θα ακολουθούσε..

Δεν μπορώ να πω πως ενθουσιάστηκα αλλά μια γεύση διαφορετικής κουλτούρας την πήρα..

Επιστροφή στο ξενοδοχείο. .αύριο θα έχουμε βαρκάδα..

Ο ήλιος δεν έχει βγεί ακόμη η είναι κρυμμένος μέσα στα σύννεφα και την πρωινή ομίχλη.. εχει λίγο κρύο..

Αρχίζει η βαρκάδα στο ποτάμι.. μας εξηγούν κάθε είδους πουλιού και είναι και πολλά που κάθονται στα κλαδιά η πετούν πάνω και γύρω μας…στο βάθος διακρίνονται ελέφαντες στολισμένοι με πολύχρωμα σχοινιά και κρεμαστά να κουβαλούν κάποιους ενθουσιώδεις τουρίστες…..

Κατεβαίνουμε στην όχθη και προχωράμε μέσα στη ζούγκλα.. καιρός για φυτολογία. .άσε που δεν θα θυμάμαι τίποτα σε λίγο καιρό…ας είναι…δεν πρόσεχα κιόλας, μια για να φωτογραφίσω μια για να ψάχνω μπας και δω κανένα ζώο, αλλά πέρα από πουλιά και αντιλόπες ουδενννννν. Κάνουμε ένα. μεγάλο γύρο και βρισκόμαστε στη όχθη απέναντι από τα υπαίθρια σουβλατζίδικα που μας χωρίζουν τα νερά του ποταμιού και κροκόδειλοι… Μπαίνουμε σε ξύλινες κανόες και περνάμε απέναντι…

Μια ολιγόωρη επίσκεψη στη συνοικία που κατοικείται από απόγονους των Tharu. Είναι από τους λίγους εναπομείναντες μετα τις θηριωδίες απειλές του στρατού…

Πίσω στο ξενοδοχείο.. καφές και συγγραφή εντυπώσεων στο ημερολόγιο..

Αύριο επιστροφή Κατμαντου..

Η επιστροφή μας φάνηκε σύντομη και εμεις βρισκόμαστε και πάλι στο σπίτι του Govinda ..ετοιμάζουμε βαλίτσες και το τελευταίο βράδυ, μας βρίσκει στην Τhamel ανάμεσα σε χιλιάδες κόσμο να φωτογραφίζει το μάτι μας τις τελευταίες εικόνες ,, ρούφηξα χρώματα αρώματα και έβαλα βαθιά το χέρι στη τσέπη για να αποκτήσω ωραίες πέτρες λαπιςλαζουλι…μπορεί να επέστρεψα μετα από 22 χρόνια αλλά είναι πολύ δύσκολο να επιστρέψω σύντομα και πάλι, άσε που να περιμένω αλλά 22 χρόνια δεν γίνεται…

Απολαύσαμε ένα υπέροχο φαγητό στο γνωστό μας DR2K και επιστροφή στο σπίτι με ταξί που είδαμε και πάθαμε να βρούμε και να συνεννοηθούμε για τη διεύθυνση ..

Στο αεροδρόμιο την επομένη εξελίχτηκαν σκηνές απείρου κάλους μια και η Turkish έπαιξε πολύ σκληρά παιχνίδια. Το αεροπλάνο ήλθε γεμάτο από Πακιστάν και αρκετές ώρες καθυστέρηση. Μας έβαλαν στη πτήση τελευταία στιγμή κάποιοι έμειναν πίσω.. Φτάνω αεροδρόμιο τρεις τα ξημερώματα ..αποφασίζω να μείνω στο αεροδρόμιο αφού η πτήση μου για Χανιά είναι 6 το πρωι..οπότε χάνω το διαμέρισμα που είχα κλείσει με aibnb…Όρκο παίρνω ποτέ μα ποτέ πια Turkish..μια του κλέφτη( στο Σουδάν ήταν η πρώτη) που λέμε εμείς, δυο του κλέφτη μα την τρίτη κακή του μούρη..

Επιστροφή στη κανονικότητα .. από τον επόμενο μήνα ουτε ανάσα απο τη δουλειά…